მე-V თავი
-ამირა შვილო არ შეიძლება ეგრე . ბავშვზეც უნდა იფიქრო ... ნარმანულად არც ჭამ და არც სვამ . (ამირის დედა)- დაიწყო ისევ ლექციები ...დავიღალე უკვე !
-არ მშია ...- პასუხი გავეცი და მაგიდიდან ადგომას ვაპირებდი მაგრამ ...
-დაჯდა ! (ამირი)
-ბოდიში ?! ძაღლს ვგავარ ?!
-დაჯდა-თქო!- სხვა გზა არ მქოდნდა ამიტომ მაგიდას მივუჯექი . ამირმა თავისი ჩანგლით პომიდვრის პატარა ნაჭერი გამომიწოდა .
-ჭამე ...
-არ მინდა .
-ჭამე-თქო ! - პირი გავაღე და პომიდვრის ღეჭვა დავიწყე . ვერც ვიგრძენი ისე წამომივიდა ცრემლები .
-რძალო რატო ტირი ? -შეშინებული სახით შემომხედა დილარმა.
-ჰა?...-უცებ ფიქრებიდან გამოვედი და ცრემლი მოვიწმნდე .
-აუ როგორ დავიღალე რაა! - ამირმა ხმას აუწია და მაგიდას ხელი დაარტყა .-წამოდი!
-სად ? - ავხედე ამირს რომელიც უკვე იდგა და ზემოდან მიყურებდა.
-საავადმყოფოში !
-რა გინდა საავადმყოფოში ? (ამირის დედა)
-აბორტზე წავიყვან !
-რას ქვია აბორტზე ?! შენ სულ გადაირიეე ?!- ამირის დედამ ყვირილი დაიწყო .
-დავიღალე , და-ვი-ღა-ლე . ორი თვე გავიდა ის კი ისევ ტირილს აგრძელებს . ყველაფერი ვქენი რომ გამემხიარულებინა ის კი ყურადღებასაც არ მაქცევს . სკოლაში უნდოდა? გავუშვი . რამე სჭირდებოდა ? მომქონდა .როცა გავიგე რომ ფეხმძიმედაა ჩემზე ბედნიერი კაცი არ არსებობდა! მიუხედავად იმისა რომ , სკოლაში მისი გაშვება არ მინდოდა გავუშვი . მის გამო ყველაფერზე ვარ წამსვლელი ის კი ... მოკლედ ადექი და წავიდეთ .
-არა ! -ჩუმად მაგრამ გასაგებად ვთქვი .
-შენ მე გადამრევ ! ამირა გაერკვიე რა გინდა ! დავიღალე გესმის დავირალე ! არ ვიცი რა გინდა ! შენ თვითონაც არ იცი რა გჭირდება . მოდი ასე ხვალ მამაშენის სახლში წაგიყვან ... გაერკვიე შენს გრძნობებში და მერე დამირეკე ...მოვალ და ვილაპარაკებთ .
-კარგი ...-ავდექი და ოთახში შევედი .
***ამ დროს სუფრასთან .
-ამირ კაი რატო ეჩხუბები ? ან რატო უშვებ მამამისის სახლში ? (ამირის ბებია )
-ბებო სულ ვუთმენდი . ამდენი ხნის მანძილზე პირველად ვეჩხუბე .ყელში ამომივიდა მისი ესეთი საქციელი . ორსულობის პირველ კვირას რომ ტიროდა მესმოდა მისი . მის ადგილას მეც ვიტიროდი აბა როგორია 1 კვირის წინ მოგიტაცეს და ,,ძალით გაგათხოვეს’’ და უცებ იგებ რომ ორსულად ხარ . ხო შოკში იყო და ვუძლებდი მაგრამ ეს ზედმეტია!-ამირი წყნარად ლაპარაკობდა.
-ამირ ნუ გავიწყდება რომ ის ჯერ კიდევ პატარა გოგოა . ის მხოლოდ 16 წლისაა. თუ გათხოვდა ეს იმას არ ნიშნავს რომ ის უკვე დიდი ქალია . ის პატარა გოგოა რომელსაც ეშინია მომავლის ჯერაც უცხო ხალხთან .ამირას ახლა დახმარება სჭირდება. მას ვერავინ ვერ დაეხმარება შენ გარდა . მას ახლა არც დედა , არც მამა , არც და-ძმები და არც მეგობრები სჭირდება . მას სჭირდება შენი სითბო .
-ბებო მერე მე ვაძლებ მაგ სითბოს , ის არ იღებს მას .
-ბიჭო შენ სულ გადაირიე ? რა სითბოს აძლევ ერთი ? შენ ის გგონია სითბო რომ კითხავ ,,რამე ხომ არ გჭირდება ?’’ ,,როგორ ხარ ?’’ ,,რამე ხომ არ გინდა ?’’ ?! იმის მაგიერ რომ მამამისთან გაუშვა ჯობია წახვიდე და წესიერად დაელაპარაკო .
-კაი .-ამირამ თავი ჩაწია და ამირას თეფშს დააკვირდა რომელიც მთლიანდა სუფთა იყო .
-რა კაი ?! წადი დაელაპარაკე !-ამირმა ბებოს რჩევებს მოუსმინა და ამირასთან ავიდა .
ამირი .
გული მეკუმშება მას ასეთს რომ ვხედავ . ახლა ვუფიქრდები იმას რომ ამ პატარა, უმწეო გოგოს ცხოვრება დავუნგრიე და გავაუბედურე . ნეტა დროს უკან დაბრუნება შემეძლოს . მაგრამ რას ვიზამდი ? მივიდოდი მის ოჯახთან და ვეტყოდი რომ მათ ქალიშვილს მოტაცებას უპირებენ ? დროის უკან დაბრუნებაც რომ შემეძლოს მაინც ჩავიდენდი ამ შეცდომას . რატო ? უბრალოდ ამირას მოტაცების ნამდვილი მიზეზი არ იყო ის რომ ვიღაცას მისი მოტაცება უნდოდა , ნამდვილი მიზეზი ის იყო რომ ამას მეც ვაპირებდი უბრალოდ ვერ ვბედავდი ! ლაჩარი ვარ ? ხო ვარ . მაგრამ ამ ლაჩარს ეს პრინცესა მთელი გულით უყვარს . თუ ადრე მეგონა რომ ის ჩემი დედოფალია და მე მისი მეფე , ახლა მგონია რომ ის დედოფალია და მე გლეხი რომელსაც მისი შეყვარების უფლება არ აქვს... ოთახში შევედი და დავინახე გოგო რომელიც დანებდა , რომელსაც სიცოცხლე მობეზრდა და აღარ უნდა . მახსოვს როცა პირველაც დავინახე ის ისეთი ბავშვური და მხიარული გოგო იყო რომელსაც სიცოცხლის ყოველი წამი უხაროდა ახლა კი ის განადგურებულია . ის აღარაა ის ამირა რომელმაც თავი შემაყვარა ... ვუყურებ მას , ის კი ემბრიონის ფორმაში საწოლზე წევს და ტირის . რა ვუთხრა ? რითი გამოვასწორო ჩემი შეცდომა ? ...
-ამირა ...-კარებთან ვდგავარ და ვუყურებ . მან უცებ თვალებიდან ცრემლები მოიშორა და საწოლზე დაჯდა .
-რა ?...-ცდილობს გაიღიმოს მაგრამ არ გამოსდის ...
-შეიძლება დავჯდე ?
-კი ... რა თქმა უნდა .- მის მოპირდაპირე მხარეს დავჯექი და თვალებში შევხედე . მისი თვალები ისეთი გაყინული და ცარიელი იყო რომ ტანში გამცრა .
-ამირა ... გთხოვ მაპატიე . ხო იცი რომ მიყვარხარ და არ შემიძლია გიყურო ასეთ მდგომარეობაში ...-მინდოდა კიდევ ბევრი რამის თქმა მაგრამ არ მაცადა . ჩამეხუტა ...
-ნუ მთხოვ პატიებას ... მე ვარ დამნაშავე ... გთხოვ მაპატიე ...მაპატიე რომ ვუარყავი ის გრძნობა რომელსაც შენდამი ვგრძნობდი ...მაპატიე რომ არ ვფიქრობდი შენს გრძნობებზე და ბავშვის მომავალზე ... ამირ მიყვარხარ ! ...ყველაზე მეტად მიყვარხარ ...მინდა რომ შენი ცოლი მერქვას და შენგან ბავშვი მყავდეს ... ვიცი არ ვიმსახურებ ამას მაგრამ მაინც გთხოვ მომეცი ერთი შანსი და ალაჰს გეფიცები გავხვდები კარგი ცოლი და დედა ...- ყურში ჩამჩურჩულა სიტყვები რომლის მოსმენას ამდენ ხანს ვნატრობდი . შემდეგ გამეცალა და თვალებში შემომხედა . 2 წუთის წინ მის თვალებში სიცარიელეს ვხედავდი ახლა კი იმხელა სიყვარულს რომლის აღწერაც სიტყვებით შეუძლებელია . -ამირ მაკოცებ ? -ამ კითხვამ ნამდვილად გამაოგნა არ ველოდი თუ ოდესმე ამას მკითხავდა ...გავურიმე და დავეწეპე მის ტუჩებს . მათი გემო არასოდეს დამვიწყებია . მის ტუცებს მარწყვის გემო ჰქონდათ რომლის გავინჯვაც ყოველ წამს მინდოდა .
-მიყვარხარ !-მხოლოდ ეს ვთქვი და ისევ დავეწეპე მის ტუჩებს მას კი გაეღიმა .
***
ამირა.
დილით გავიღვიძე და ამირს შევხედე რომელსაც მშვიდად ეძინა . ამდენი ხნის განმავლობაში პირველად შევათვალიერე მისე სახის და სხეულის თითოელი ნაწილი . არ მეგონა თუ არსებობდნენ იდეალური მამაკაცები . შეიძლება სხვებისთვის სხვა მამაკაცები არიან იდეალურები მაგრამ ჩემთვის იდეალური მხოლოდ ამირია ... როგორ მიყვარს მისი წვრილი , ფაფუკი , სისხლივით წითელი ტუჩები , მისი ნაცრისფერი თვალები რომლებიც ჩემ დანახვისას ანათებდნენ, მისი სწორი ,წვრილი ცხვირი ...არ მინდოდა მისი გაღვიძება ამიტომ უცებ ჩავიცვი და გაღიმებულმა ოთახი დავტოვე ...ქვემოდ ჩავედი და დავინახე არინი , დილარი , ჩემი დედამთილი და ბებო როგორ აზავებდნენ ცომს და თან მხიარულობდნენ...როცა მე დამინახეს უცებ დასერიოზულდნენ , მივხვდი რაშიც იყო საქმე და გამეცინა .
-დილა მშვიდობისა!- გაღიმებულმა ვთქვი და ხელი მუცელზე მივიდე .
-დილა მშვიდობისა შვილო ... გინდა შემოგვიერთდე ? (დედამთილი )
-რა თქმა უნდა , დედა. -ბოლო სიტყვები უფრო ხაზგასმით ვთქვი და დავინახე როგორ აუთამაშდნენ აწ უკვე დედას თვალებში ჭინკები .-ხელებს დავიბან და მოვალ .-ხელები დავიბანე და შევუერთდი ...უცებ უკნიდან ვიღაც მომეკრო , ხელები მუცელზე მომხვია და მხარზე თავი დამადო . შევკრთი და შემრცხვა .
-ამირ?- დედა და დანარჩენები იცინოდნენ მე კი მრცხვენოდა .
-რა იყო ? სად გამექეცი პატარა ?
-ამირ სირცხვილია გამიშვი .
-ნურას უკაცრავად რა ... ჩემი ცოლი ხარ და გეხვევი ამაში ცუდი რა არის ?
-არაფერი. მაგრამ გვიყურებენ ...
-მერე გვიყურონ .
-თქვენ შერიგდით ? (არინი )
-დიახაც . -ამირმა ამაყად გამოაცხადა და კისერში მაკოცა . -რას ამზადებთ ?
-ტკბილ ქადას ...ოღონდ ერთ ნაჭერში ოქროს ბეჭედი იქნება . (ბებო)
-ეე თუ ქალის ბეჭედი იქნება და მე მომხვდეს ?
-მერე ცოლს აჩუქებ . (ბებო )-ამაზე ყველას გაგვეცინა .
***
საღამოს კენ ქადა უკვე მზად იყო ამიტომ ყველანი სუფრას მივუჯექით და ქადი დაგემოვება დავიწყეთ . ნუ უფრო დაიწყეს .
-ამირა რატო არ ჭამ ? (დედა)
-არ მინდა .
-მიდი რა ჭამე ...ჩემი ხათრით .-ლეკვის თვალებით შემომხედა ამირმა .
-კაი ხო ... ოღონდ მხოლოდ ერთ ნაჭერს . კაი ?
-როგორც იტყვი ,პატარა .-მაგიდაზე სხვადასხვა სახეობის ტკბილი ქადა იდო მე კი ავირჩიე ის რომელიც არც ისე კარგად გამოიყურებოდა ...
-გოგო რა იყო სხვა ვერ ნახე ? ... ჰა ეს აიღე . -ამირმა ოქროსფრად შებრაწული ქადა გამომიწოდა რომელზეც უარი ვთქვი და ის დავაგემოვნე რომელიც მე ავირჩიე ...უცებ ჩემ ნაჭერში რაღაც დავინახე და თითით ამოვიღე . გამოიცნობთ რა ამოვიღე ? ოქროს ბეჭედი ბრილიანტის ქვით და 24 კარატით .
***
3 წლის შემდეგ .
ივნისს სწავლა დავამთავრეთ . სასწავლებლიდან მე და გოგოები სახლში ვბურნდებოდით რომ დავინახეთ ამირი და ჩემი პატარა ანგელოზი .
-ამირ !- გამიხარდა მისი ნახვა ამიტომ გავიქეცი და ჩავეხუტე . მიუხედავად იმისა რომ ერთად ბევრ დროს ვატარებდით მაინც მენატრება .
-გოგო რამდენჯერ გითხრა ნუ დარბიხარ . - გამიბრაზდა ჩემი ქმარუკა .ხო ქმარუკა, 1 თვის წინ ხელი მოვაწერეთ და ოფიციალურად გავთხოვდი .
-ოო კაი რა მუცელში ბავშვი მყავს ბომბი კი არა, რომ აფეთქდეს . - როგორც ყოველთვის დანებდა და კისერში მაკოცა . -მოდი დედას სიცოცხე .-ბავშვს ვუთხარი რომელიც ამირს ყავდა ხელში აყვანილი .როგორ მიყვარს ჩემი ბიჭი რომელიც 2 იანვარს გაჩნდა ...ყველა ამბობს რომ ამირს გავს .ახლა კი 1 თვეა რაც პატარა პრინცესაზე ვარ ორსულად .
-მიყვარხარ !- ამირმა ბავშვი გამომიწოდა .
-მეც !
-რა შენც ? - არა ხო მიხვდა მაგრამ როგორ უნდა ამ სიტყვის მოსმენა რა.
-მეც მიყვარხარ !- მას გაეცინა და მაკოცა . მისი ღიმილი მაგიჟებს ...
***
1 წლის შემდეგ .
-ამირა მოდი ჩემთან ...-ბავშვები დავაწვინე და ოთახში შემოვედი...საწოლს მივუახლოვდი თუ არა ხელში ამიყვანა და დამაწვინა ... ტუჩებს მიკოცნიდა და მკბენდა. ტუჩების შემდეგ ლავიწის ძვალი დამიკოცნა , შემდეგ მთლიანად გამაშიშვლა და მთელ მუცელზე სველი კოცნები დამიტოვა. მიკოცნიდა ყოველ წერტილს ...ვიცოდი რომ ჩემი კვნესა აგიჟებდა. -მაგიჟებ ...
-ვიცი ...-გამეცინა და ტუჩები დავუკოცნე .შემდეგ ვიგრძენი რომ ჩემში შემოვიდა ...როცა ორივემ მივაღწიეთ სიამოვნების ბოლო წერტილს ერთმანეთს ჩავეხუტედ , ნუ უფრო სწორედ ის ჩამეხუტა .
-ამირა ...
-რა ? -ავხედე ის კი წინ იყურებოდა და თითებით თმებზე მეფერებოდა.
-ვიღაცას რომ ეთქვა შენთვის რომ ოდესმე მოგიტაცებდნენ და შენც შეგიყვარდებოდა შენი ,,ქმარი’’ დაიჯერებდი ?
-რა თქმა უნდა არა .
-ამირა დროის უკან დაბრუნება რომ შეგეძლოს შეცვლიდი შენს მომავალს ? ოღონდ სიმართლე მითხარი .
-იცი 4 წლის წინ ვიტყოდი ,,კი’’-ს .
-და ახლა ?-შემომხედა ცრემლიანი თვალებით .
-არა ! უშენოდ მოვკვდები ...-ხელით სახეზე მოვეფერე და ვაკოცე.-აღარ მკითხო მეტჯერ .
-აღარ გკითხავ . - შუბლზე მაკოცა და ისევ ჩამეხუტა . -მიყვარხარ პატარავ.
-მეც მიყვარხარ ...-ვაკოცე და სიზმრების სამყაროში გადავეშვით.
***
ბავშვებო ვიცი ასე სწრაფად არ უნდა დამემთავრებინა მაგრამ რომ გამეგრძელებინა რაღაცას ისეთს მოვუწყობდი რომ დაშორდებოდნენ მე კი ბედნიერი დასასრული მიყვარს ,გაწელების გარეშე :დდ ამიტომ ასე დავასრულე . ყველას დიდ მადლობას გიხდით <3 ძალიან მიყვარხართ და დიდი მადლობა ასე რომ მამხნევებდით <3