გაბრიელ ლიპარტელიანი! (9)
თავი 9 დაწყნარებულ ხალხს ხელახალმა ემოციების ტორნადომ გადაურბინა, და გონს მოსული ხალხი კიდევ ერთხელ გააშეშა, კონსტანტინემ ერთი მაგრად მიირტყა გულზე ხელი და კვნესით ამოთქვა -ვაი გული! და იქვე მდივანზე დაემხო, ქეთევანი ჯერ გაშტერებული გაბრიელს მიაშტერდა შემდეგ ლილეს და ჩუმი კვნესით მანაც კონსტანტინეს მოქმედება გაიმეორა და სავარძელზე დაემხო... -ღმერთო ეს რა ჯანდაბა ხდება! ლილეს ძმები იმდენად რეტდასხმულები იყვნენ არაფრის თავი არ ჰქონდა, მეგონა იყვირებდნენ, მთელს სახლს თავზე დაამხობდნენ საკუთარ დას, თუმცა იქვე კიბეზე ჩაიკეცნენ და ამ სამყაროს გამოეთიშნენ... თუმცა მათი ეს მდგომარეობა რა მოსატანი იყო გაბრიელის სულიერ მდგომარეობაზე, მტრედისფერმა გადაჰკრა სახეზე, თითქოს მისი ფიქრები ნისლმა მოიცვა, ამხელა კაცი გრძნობებს აჰყვა ჯერ ლილეს შეხედავდა წყლიან თვალებში, შემდეგ მის მუცელს და რამდენიმე წუთის განმავლობაში ამას იმეორებდა... ენა ვერ მოიტრიალა პირში რაიმე რომ ეთქვა, რა იყო ეს მისთვის?! ყველანაირი კანონის დარღვევა, ჯერ სიკვდილი შემდეგ გაცოცხლება... შვილი?! მისი სიყვარულის ნაყოფი საყვარელი ქალის მუცელში იზრდებოდა... ქართველი კაცის ბუნება ისეთია რომ ქალში შვილის ჩუქებას აფასებს, მისთვის, ეს ყველაზე დიდი და სამაყო ფაქტი იყო... ცხოვრებისგან ბოლოს ასეთი ბედბიერი როდის იყო აღარ ახსოვდა... მადლობას უხდიდა ღმერთს მამობის უფლება რომ მისცა, და ერთი ასმაგად შეუყვარდა ქალი რომელიც გაბრიელისთვის უკვე ძვირფასს საჩუქარს ატარებდა... შეუყვარდა ლილე მისი ძლიერი ხასიათის გამო, მისი შეუშინებლობის გამო, ეხლა მთელი სოფლიო რომ წინ დადგომოდა საყვარელ ქალს და შვილს ხელს მოჰკიდებდა და სადღაც შორს უსასრულობაში წავიდოდა... მიზეზი გაუჩნდა რატომ უნდა გადაურჩეს დაქირავებულ მკვლელებს, არსებობისთვის მხოლოდ ეს სჭირდებოდა... რაღაცატომ ყველა გაბრიელის მოქმედებას ელოდა, თითქოს დემტრე ლიპარტელიანმა საკუთარი შვილი არჩევნის წინაშე დააყენა და მას იმ ხალხისთვის, რომლებიც მის ირგვლივ იყო კაცობა უნდა დაემტკიცებინა, მაგრამ გაბრიელს, მთის შვილს ეს შეეშლება, სწრაფი ნაბიჯებით ლილესკენ დაიძრა და მონატრებული ვარდის სურნელიანი გოგონას სხეული მაინც ფრთხილი მოქმედებით ხელში აიტაცა და ხვევნა-კოცნა დაუწყო, მანამ არ გაჩერდა სანამ ლილე კისკისით არ ეხვეწებოდა ძირს დაესვა და ამოსუნთქვის საშუალება მიეცათ, რა იგრძნო ხალხმა?! რა იგრძნო საზოგადოება რომელიც წლის საუკეთესო დრამას ესწრებოდა?! - იგრძნო რომ სიყვარული ყველაფერია, მას უგულოსთვის გულის გაჩენაც შეუძლია, ობოლისთვის ყველაფრის მიცემა, სიყვარული ხომ თვით უფალია... დემეტრე ლიპარტელიანი უდიდესი სიამაყით აივსო , ასეთი ვაჟკაცი შვილი რომ გაზარდა და მისი კაცობის შემყურე ღმერთს მადლობა მრავლად მოახსენა.. ერთ დროს ხომ თვითონაც ასე იბრძოდა საყვარელი ქალისთვის... თვით სიმკაცრის განსახიერება-კონსტანტინე ავალიანი ბედნიერებით აივსო, რატომ?! ყოველთვის ოცნებობდა თავისი შვილებისთვის საუკეთესო სიყვარულს, იმ ნამდვილი გრძნობის გამოცდაც, რომელიც თანდათან უფერულდება. ბედნიერია?! დიახ რადგან გაბრიელის სახით შვილის ბედნიერება და უსაფრთხოება მოიპოვა... ლილეს ბედნიერება კი ყველაფერს ერჩივნა, ერჩივნა მთის ტრადიციების დარღვევა სისხლი და ხორცის ბედნიერებისთვი... არ მოველოდი ისე მოიქცა ახლადდასმული ლილე მის დიდ ტორებში მოიქცია და გასაცარი სიტყვებით საზოგადოება მონუსხა -იყავი ძლიერი დედა, საყვარელი ქალი და საუკეთესო აღმზრდელი, აღზარდე ღირსეული შვილი, რომელიც მუცელში გიზის და შენს ემოციებს შენთან ერთად უმკლავდება, აცრემლიანებული თვალებით უყურებდა ყველა, გატყდა კონსტანტინე , მისი ქვის გული სიყვარულმა გატეხა, ფრთხილად დაიწია უკან შვილს გაშლილი ხელის მტევანი ჯერ გულზე დაადო შემდეგ მუცელზე -გაუფრთდილდი იმ სიყვარულს , რომელიც აი ამ პაწაწინა გულში გაქვს და გაუფრთხილდი იმ სიყვარულის ნაყოფს რომელიც შენში იზრდება.. ღირსეული ქალიშვილი აღმიზრდია, ბედნიერი მამა ვყოფილვარ.. შვილს ცრემლიანი თვალები კოცნით ამოუშრო და სახლი დატოვა... შვილს ეხლა ქალბატონი ნინო ჩაეწნა როგორც ვაზის ლერწამი,-შვილი თვალსა და ხელშუა დამიქალდა, რა ძლიერი ყოფილხარ ჩემო გოგონავ, ჩემო სულის სარკევ, ყველაზე ძვირფასი ადამიანი გამიზრდიხარ... მაგრად ჩაკოცნა და მანაც ქმრის მიმართულებით დაფარა გზა... ლილე სიხარულისგან ცრემლებს ვერ იკავებდა, მისი სიმამაცის მიუხედავად მაინც ეშინოდა რომ ვერ გაუგებდნენ... -ლილე! წინ ძმები ედგა, მათი სიმკაცრის მიუხედავად, მაინც უდიდეს პატივს სცემდა საკუთარ ძმებს, უყვარდა სიგიჟემდე და მათთვის ყველაფრის გამო შეეძლო გაეკეთებინა შეუძლებელი .. -ჩემი პატარა პეპელა გოგო როგორ გაგვზრდია, საამაყო და მყავს, ვერცერთი ქალი ვერ გაუძლებდა ამდენს, შენ კი საკუთარი ღირსებაც დაიცავი და შენი შვილისიც რიჩი დას ჩაეკონა , ვაჩემ კი ოდნავ გამობურცულ მუცელზე აკოცა შემდეგ გაბროს მიბრუნდნენ და ღიმილით უთხრეს.. -ამისთვის მაინც მოგთხოვთ საყვარლად ჩაიღიმეს და ახლა ყოველგვარი ორპირობის გარეშე ახლადშეძენილ ძმას მაგრად გადაეხვივნენ -მაგარი კაცი ხარ გაუბფრთხილდი ჩემს დას. ახლა ყველანი შენს გვერდით ვარ ... ბევრი რომ აღარ ვილაპარაკო , უმრავლესობა კაკ მინიმუმ სახლის თავზე ჩამოქცევას ველოდით მაგრამ კი ხედავთ რომ ეს აზიატი ქართველები მაინც ცივილიზებული ხალხია... გაბრო ბედნიერებას ასხივებდა საყვარელ ქალს გვერდიდან არ შორდებოდა... მის ხელებს კი მუცელზე საყვარლად უთათუნებდა... დანიელი და დამიანი ჭკუაზე აღარ იყვნენ ძმიშვილი გვეყოლებაო დაა სიხარულს პირდაპირი მნიშვნელობით ასხივებდნენ... ამ ამბის შემდეგ ჯმუხმა დამიანმა ქალბატონი ნატალია მოიტაცა და მთებში გააქროლა, -რა პონტია შენ თუ შვილი უნდა გეყოლოს მე შენზე რით ვარ ნაკლებიო საკუთარი ძმა ამ სიტყვებით გაისტუმრა, და საყვარელი ქალი სვანეთის კოშკში დაატუსაღა, სამუდამოდ მისი სიყვარულის მონა გახადა.. მაგრამ იქ მთაში თუ სიყვარული სუფევდა აქ ბარში ალქაჯი და ლუციფერი ერთმანეთს უკანასკნელი ადამიანებივით ლანძღავდნენ.. ლიკუნა ნამდვილ შეშლილს გავდა... მაშოც რომ გადარია ეს კლდემა ქალი სულ შეარყია, საწყალი არაბულის ნერვებიდან ერთი ღერიც არ იყო ცოცხალი და ჯამრთელი კაცი წყობილებიდან გამოიყვანა... -ერთხელაც იქნება და მაგ თქვენს მაშიკოს ისე მაგრად მოვსცხებ ტაკოზე სულ ავუწითლებ და მერე თუ უნდა სულ გადამდგას ამ ქვეყნიდან... ძმები კი სიცილით ხოხავდნენ, გაბრიელი უფრო მხიარული გახდა რაც ლაზარე და თომა ჩამოვიდნენ, სამეგკბროს ვაჩეც და რიჩიც შეუერთდნენ და ბარს ლაშქრავდნენ... გოგოების გულს კი ინადირებდნენ მაგრამ ვაი რომ მათი გული დიდი ხნის დაკავებულია.. ლილემ და გაბრომ ხელი მოაწერეს და მცირე წრეში იქორრწინეს ამ ეტაპზე არ სურდათ ეს ამბავი გახმაურებულიყო და გაბრიელის მტრებს ამის შესახებ შეეტყოთ, ქალბატონი გაბროსთან ცხოვრობდა და საშინლად პრეტენზიულიც გახდა... მტრისას აქამდე თუ ჭიას არ აღვიძებდა, ახლა გაბრიელს ძილი ხშირად უწევდა იატაკზე, ეჭვიანობის სცენებს რომ მართავდა მაშინ უნდა გაცლოდით იქედან თორემ აუცილებლად რომელიმე ძვირადღირებული ვაზა თავში მოგხვდებოთად და თქვენს ტვინსაც შეიწირავდა.. მაგრამ მაინც რომ უყვარდა ეს არსება რა ექნა?! ,,ეჰ სიყვარულო ძალსა სენსაო" -ნათქვამია ბრძენი კაცისგან... * * * საღამო იყო, მთვარე დიდიხნის ამოსული იყო , თუმცა სახლში სიხალისე მაინც იგრძნობოდა... ლილე, ლიკუნა, მაშიკო და დიანა დივანზე ისხდნენ და შოკოლადებს ერთად ავლებდნენ მუსრს... ბიჭები კი კომპანიის საქმეს უძღვებოდნენ და ხშირად გვიანობამდე მუშაობაც უწევდათ, ყველას თავისი საქმე ჰქონდა... -ცოტა გავერთოთ! ლილემ ეშმაკურად ჩაიცინა და ტელეფონი მოიმარჯვა.. -ლილე რა ცუდი გოგო ხარ ძმას ასე რომ მიწვალებ მაშიკო მაშინვე მიხვდა რძლის განძრახვას და საყვარლად ხითხითებდა... ლილემ მთელი სერილზულობა მოიკრიბა და კარგად ნაცნობ ნომერზე დარეკა... -გისმენ ჩემო სიცოცხლე გაბროს დაღლილი ხმა შემოესმა, ერთხანს იფიქრა მოდი დღეს არ ვიცუღლუტებო მაგრამ ეშმაკი რომ შეგიჩნდება მიდი და განდევნე თუ მაგარი ხარ... -რა ხმა არის ეგ გაბრიელ სად ხარ ბოზებში ხარ, მეტი დამაჯერობლობისათვის აკრუსუნდა და ხელოვნური სრუტუნიც დაიწყო ვითომ ტიროდა... ორსული რომ ვარ აღარ გინდევარ შეგიძლია დღეს სახლში არ მოეთრე იყავი მაგ კახპებთან ტელეფონი უცებ გამორთო და დივანზე მოისროლა... ამ დროს გოგოები სიცილისგან ერთმანეთს ასკდებოდნენ ლილეც ბოლო ხმაზე კისკისებდა რომ უცებ კარები მთელი ძალით შემოგლიჯეს და ეს ამხელა ულაყი კაცები ციცქნა გოგოებს ზემოდან დასცქეროდნენ... -ჰო ანუ ბოზებში დავრჩე ხომ, არ არის ისე ცუდი აზრი ავალიანის ქალიშვილო, ამხელა კაცი გამაბითურა ამ ციცქნა არსებამ, ყველაფერი მივყარე და აქ გამოვვარდკ რომ ნერვიულობისგან არაფერი მოგსვლოდა , მალადეც ლილე კარგად იბავშვე, მე მაპატიეთ სიცილის საათები თუ დაგირღვიეთ... ხომ გაგიგონიათ ჩემო მკითხველებო ცხვარი ცხვარია თუ გაცხარდა ცხარეაო თუ როგორც არის ნამთქვამი სწორედ ასე დაემართა გაბრიელსაც, ეწყინა ლილესგან ასეთი ბავშვური საქციელი გაბრაზებული თვალებით შეხედა და აბაზანში გაუჩინარდა... გოგონებს კი სიცილი სახეზე შეაშრათ..ლილეს კი ცრემლები ჩაუდგა თვალებში ... -მართლა გავაბრაზე , ღირსი ვარ რომ მეჩხუბა... არაბულმა მაშიკო ფეხზე წამოაგდო და სახლში წაიყვანა , ლაზარემ კი დიანა ჩაისვა მანქნაში... აქ რაღაც ამბავია არ მეთანხმებით... ვაჩემ კი ქალბატონი ლიკა სულ ძალით შეტენა, მერედა ვინ გითხრათ რომ მანქანის სალონში მოათავსა, საბარგულშიც მშვენივრად მოთავსდა... ხალხიც დაიშალა ლილე კი შემორიგების გზას ეძებდა... ოთახში საყვარელი თეთრი ფრიალა კაბით ლოგინზე იჯდა... მუცელი კიდევ უფრო გამობზეკილი ჰქონდა და საყვარლად აპრეხვოდა... ხელები მუცელზე ჰქონდა შემოხვეული და გაბრიელის გამოსვკას ელოდა... აპოლონმაც არ დააყოვნა და პირსახოც შემოხვეული და თმის მშრალებით გარეთ გამოვიდა... წყლის წვეთები მის დაკუნთულ სხეულს მიუყვებოდნენ და შემდეგ უსასრულობაში იკარგებოდნენ, ლილემ ტუჩზე იკბინა და წამით მისი აწ უკვე მეუღლე ფიქრებში გააშიშვლა... -ჯანდაბა ლილე რამ გაგამწარაა... საკუთარ თავს შემოუძახა და სარკესთან მდგობ გაბრიელს უკნიდან დაუდგა და პატარა ხელები მის მუცელს მოჰხვია... -მაპატიე რა -თავის დროზე უნდა გეფიქრა ეგ სანამ გადამრევდი და გამაგიჟებდი... იცი ჩემი ხასიათი ძალიან კარგად... გოგონას ხელები მოიშორა და კვლავ აბაზანაში შევიდა , იქიდან კი სპორტული შარვლით გამოვიდა... რომელიც წელის ლამაზ ფორმას ხაზს უსვამდაა, საწოლისკენ დაიძრა და შიგ შეწვა... ლილე გაბრაზებული იყო -მე განახებ შენ სეირს როგორ უნდა ჩემი ჭკუიდან გადაყვანა ... აბაზანაში შეაჭრა, მალევე იბანვა და პირსახოც შემოხვეული ოთახში დაბრუნდა გაბრო ზურგზე იწვა და თვალები დაეხუჭა... -ვითომ სძინავს ბიჭს, მე შენ განახებ სეირს... ტანის კრები აიღო და ნელი მოძრაობით წვივიდან ბარძაყამდე წასმა დაიწყო... ცალი ფეხი კი ლოგინზე ჰქონდა შემოდებული ისე რომ პირსახოცი უკანალს ძლივს უფარავდა... შემდეგ რომ ვერაფერი გააწყო ბოლო კოზირს მიმართა და საბოლოოდ დაემორჩილა ბედს -ან ახლა და ან არასდროს... სხეულიდან პირსახოცი მოიშორა და იატაკზე დააგდო, დედიშობილა იყო მთვარის შუქები მის სხეულზე თარეშობდნენ, თითქოს პატარას ეცეკვებოდნენ... საყვარელი მუცელი ასხივებდა ბედნიერებას... გაბრიელმა უკვე ვეღარ გააუძლო და აფთარივით ლოგინიდან წამოფრინდა და მსუბუქი ბიძგით ქალი კარადას მიაჯახა... -შენ ჩემი ჭკუიდან შეშლა გსიამოვნებს თუ რა ჯანდაბაა... -საინტერესო კითხვა ტუჩები ენის წვერით დაისველა და ქმარი კიდევ უფრო გამოიწვია... გაბრიელმაც აღარ დააყოვნა და ველურივით ეტაკა ტუჩებში... მარტივი მოძრაობით ლილე მუცელზე შეისვა და საწოლის მიმართულებით წაიყვანა, მაინც ფრთხილობდა არ უნდოდა ბავშვისთვის რამე ევნო... კოცნით დაუყვა ლილეს ყელს შემდეგ მკერდს... მისი თავები კბილებში მოიქცია და ქალის ჩუმი კვნესაც ოთახში სასიამოვნო მელოდიად გაისმა, მკერდიდან მუცელს ჩაუყვა და აქ კი ნამდვილად დიდხანს შეყოვნდა... მისი ტუჩები ამობურცულ მუცელს მიაკრა და სასიამივნო კოცნით კიდევ უფრო ქვემოთ ჩაუყვა, ლილე უკვე ხმას ვეღარ აკონტოროლებდა... ქმრის ბეჭები ფრჩხილებით დაკაწრა და უმისამართოდ ისმოდა ბაგეებიდან სიტყვებს... გაბრიელი მსუბუქი და ფრთხილი ბიძგით მასში შევიდა და დაიშალა... მისი ყველა უჯრედი ამქვეყნიურობას მოსწყდა და მხოლოდ ლილე და გაბრიელი იყვნენ... როდესაც მწვერვალს მიაღწიეს ორი ოფლით დაცვარული სხეული ლოგინს მიესვენა... ქალი კი მამაკაცის გულ მკერდს ვაზის ფოთლებივით ჩაეწნა და რიტმული სუნთქვა დაიწყო... თუმცა მრტივი მოძრაობით ლილე ქმრის მკლავებ ქვეშ მოექცა ხოლო გაბრიელის თავი მის მუცელზე მოთავსდა და ტკბილი ტუჩები მუცელს მიაწება... სასიამოვნოდ ჩაილაპარაკა -ჩემი შვილი... კიდევ ერთხელ აკოცა მუცელს და ლილესთან ერთად მორფეოზის სამყაროში გადაეშვა... * * * აქ თუ ცეცხლოვანი ღამე იყო ვაჩესთან და ლიკუნასთან ჯოჯოხეთური იყო... ლიკუნა უმოწყალოდ უბრახუნებდა საბარგულს ფეხებს... -გამიღე შე სამეფო გველის ჯიშის ადამიანო.. გავიგუდე შე ნაგავო... -შენნაირი ალქაჯები არ იგუდებიან... ვაჩეც ტოლს არ უდებდა ლიკუნას... -აქედან თუ გამოვედი ბაყაყებით სავსე გუბელაში გატოპავებ შე მახინჯო იხვო.. ლიკუნა უკვე ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა მალე მანქანა გამკვეთრად გაჩერდა და ლიკუნამაც ისედაც ვიწრო საბარგულში თავი რაღაცას მიარტყა... -ვაი! ერთი საწყლად ამოიკრუსუნა და მალე საბარგულის კრებიც გაიღო, მხედველობა წყობრში რომ მოიყვანა თავზე მდგომი ვაჩე დაინახა რომელიც გველივით თავზე დასისინებდა... -რაო პატარავ აღარვათ დიდგულზე... -უხ მაცადე რა გიქნა შენ.. ვაჩემ ზურგზე შემოიგდო და ასე განაგრძო სიარული... რაღაც ბნელ ტყეში მიდიოდნენ... - დამსვი შე ნამუსგარეცხილო ლიკუნა მისი მხრიდან იჭაჭებოდა მაგრამ ვაჩემ ერთი ორი გვარიანად რომ შემოსცხო მადისამღძვრელ უკანალზე მერე ინება ქალბატონომა გაჩუმება... შემდეგ კი სიმსუბუქე იგრძნო და მიხვდა რომ მხარზე გადაგდებული მეშოკი აღარ იყო... -ოდესმე მიხვდები ჩემი საქციელის მიზეზს... -თუ ცივილიზებული ადამიანივით მოიქცევი შეიძლება კი მაგრამ ასე ეშმაკივით თუ განაგრაძე ვერაფერსაც ვერ მივხვდები... ლიკუნამ ბუზღუნით ამოლაპარაკა... -იცი რომ არ შემიძლია ჩვეულებრივი პიტალო როჟასავით მოვიქცევი რომელიც სახლის კარებთან ათასნაირ საჩუქარს დაგიდებს რომ შენი გული მოიგოს, არც რომანტიკოსი ვარ და არც არაფერი, მაგრამ თავადის ქალო იმ ღამით როგორც ქარიშხალივით ჩემს სახლში შემოიჭერი ჩემს გულშიც ისე ქარიშხალივით შემოფრინდი... რას ვიფიქრებდი ჩემი ფიქრები მხოლოდ შენს ირგვლივ თუ იფრენდნენ... მიყვარხარ , სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ, შენიბგრძელი ენა მიყვარს შენი ღრმა და მეტყველი თვალები მიყვარს და რა თქმა უნდა შენი საჯდომიც მიყვარს... ბოლოს თავი გადახარა და ცალი თვალით მისი უკანალი შეათვალიერა.. -არა რა ბოლოს რომ არ გააფუჭოს რამე ისე არ შეუძლია ელაპარაკე ახლა ამ მათხოვარს, მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა, შენი ლუციფერული გამოხტომებისა, შენი აზიატური ქართველური ხასიათისა მეც ძალიან მიყვრხარ ავალიანო, ლიკუნამ საყვრლად ააფახუნა თვალები, ვაჩემ მეტი ვეღარ გაუძლო და მის მარწყვივით წითელ ტუჩებს მწყურვალე კაცივით ეტაკა... არასდროს ყოფილა კოცნა ასეთი გებრიელიც და დაუკმაყოფილებელიც, ორი სხეული ერთმანეთზე მიწეპებული მანამ იყო სანამ უჰაერობა ლამის ორივე არ გაგუდა.... -კოცნაში ვარჯიში გჭირდება მითუმეტეს რომ პირველი მე ვიყავი... ლიკუნამ ტუჩები საყვარლად გაბუსხა და ერთი გემრიელიც უთავაზა ვაჩეს მხარში.. -მეტკინა ფისუნია -უნდა გეტკინოს აბა კი არ გეფერები... -რავიცი წეხან კარგად კრუტუნებდი ჩემს მკლაებში.. -შე საზიზღარო ... ახლა გვერდებში უბწკინა და ვაჩეს სულიც კი გაუმწარაა... -რა მწარე ხელები გაქვს გოგო... მაგ თითებს მოგაცლიი -ნელა იყავი... ვაჩემ კიდევ ეძგერა ლიკუნას ტუჩებს და შემდეგ ფრთხილად დაიხია უკან... -სად ვართ არ მეტყვი -კახეთში ვართ ლამაზო .. -აა რამაგარია... ლიკუნა პატარა ბავშვივით ატიტინდა, რომ ეს კუთხე ძალიან უყვარს... ვაჩე კი სიყვარულით უსმენდა მის ბავშვურ საუბარს... * * * შედარებით ცივილიზებულად დააბინავდნენ ლაზარე და დიანა... გზაში ცოტა ისაუბრეს. ხედავდა ლაზარე გოგონა როგორ ნერვიულობდა, მის ამ დაბნეულობაზე კი ხალისობდა.. სახლის კართან როდესაც დატოვა ყურის ქვეშ სველი კოცნა დაუტოვა და ჯერ კიდვ აფორიაქებული გოგონა ბრინჯივით სულ დააბნია... რა საზიზღრები არიან ეს კაცები... როგორც ღამის ნისლი ისე იყო ლაზარე მისთვის.. დაპროგრამებულივით შევიდა ოთახში და ვარსკვლავის ფორმაში ლოგინზე დაწვა და ლაზარეზე ფიქრებში ჩაეძინა... ხოლო რაც შეეხება ლაზარეს გოგონას მანგოს სურნელი ცხვირში უღიტინებდა და მთელი გზა სასიამოვნოდ გაღიმებული მართავდა მანქნას... -გაები ლაზარე.დადეშქელიანო! შარში ხარ.. ამ აღიარების მოსმენის შემდეგ სასიამოვნოდ მოუმატა სიჩქარეს და ღამის წყვდიადში ჩაიკარგა... * * * ეჰ ველოდებოდი მაშიკოსთან და ბაჩოსთან რაიმე ცვლილების მოხდენას მაგრამ შენც არ მომიკვდე... სრულიად წყნარად მიიყვანა გოგონა მის ძველ სახლში და უკან გამობრუნდა , თუმცა ისედაც ნერვებ მოშლილი ბარს მიადგა და თავი ალკოჰოლში ჩაიხრჩო... ბოლოს იმდენი დალია სანამ ფათერაკი არ მონახა და კაი გვრიანად არ იჩხუბა, შემდეგ ა ასე მთვრალი, დასისხლიანებული ხელებით მაშოს ოთახის კართან აღმოჩნდა... ქალბატონმა ეს არსება ასე რომ დაინადა სასწრაფოდ თავის ოათახში შეათრია და ცრემლებთან ერთად უწმენდდა ჭრილობას , ბაჩო კი საყვარელ ქალს გადატყაული ხელებით ცრენლებს უშრობდა... ცხოველურმა ინსტიქტებმა გაიღვიძა და ის საწყალი ასფალტს ლავაშივით გააკრაა... რა ცხოველები არიან ეს საძმო ერთდად მტრისას.. ამათი მუშტი ჩემ მტერს მოხვდა ასე თუ ისე წყვილები ღამის წყვდიადს ერთად იზიარებდნენ და ამ წუთისოფელში თავიანთი სიყვარულით ცოცხლობდნენ........ ვიცი რომ არ მოგეწონებათ, საშინელი თავი გამოვიდა ხომ მეთანხმებით, რაღაც მივჯღაბნე და წაუკითხავად ავტვირთე, მაგრამ მაინც მაინტერესებს ამ ნაბოდიალებზე რას ფიქრობთ მიყვარხართ... თუ ძალიან საშინელებაა მზად ვარ თქვენი.ლანძღვაც მივიღო... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
