18.
დილით პატრონმა მებაღე თავის საწოლში, რომ ვერ აღმოაჩინა, იფიქრა, რომ გალერეაში იქნებოდა, მერე დადას საძინებელს მიუკაკუნა, არც აქ ხმა არავი გასცა და კარი, რომ შეაღო არც დადა დაუხვდა საწოლში, მაშინ უფრო დარწმუნდა, ორივენი უთოდ გალერეაში იქნებოდნენ და ღიმილიანი სახით ღიღინით წავიდა გალერეისკენ...
პატრონს თვალთ დაუბნელდა, მარცხენა მხარეს საშინელი ტკივილი იგრძო, გულზე ხელი იტაცა.. დადა ძირს გაშხლართულიყო იქვე მიმოფანტულ სამკაულებთან ერთად, ფარული ჩასასვლელის კარი ღია იყო. დიდი წვალებით სამალავის კართან მილასლასდა და ძლივს მოახერხა კარის მიხურვა, მერე ზურგით მიაწვა ისე ჩაკეტა და იქვე ჩაიკეცა... სუნთქვა საშინლად უჭირდა სახეზე ცივმა ოფლმა დაასხა... როგორღაც მოახერხა იქვე მდგარ სკამს დასწვდა, რაც ძალი და ღონე ჰქონდა ფანჯარაში მოისროლა... სკამი ეზოში ფანჯრის ნამსხვრევებთან ერთად გადავარდა. მსხვრევის ხმაზე მსახურები ამოცვივდნენ...
გაზაფხულმა უღიმღამოდ ჩაიარა. არც ზაფხულს მოჰყოლია დადასთვის სიხარული. თავის სამყაროდან უკვე რა ხანია გამოერკვა, მაგრამ უხალისოდ განაგრძობდა ცხოვრებას, არც ხატვა აღარ აინტერესებდა აღარც წიგნები და აღარც მუსიკა. დროდადრო მსახურთა სამზარეულოში შეივლიდა, ყოველთვის უყვარდა მათი მოხმარება, თუმცა ადრე ხალისი და სიხარული შეჰქონდა, ახლა კი ჩვეულებრივი იერით მიუჯდებოდა მაგიდას, ხან კარტოფილის გაფცქვნაში ეხმარებოდა მზარეულებს და ხანაც მწვანილის დარჩევაში... აღარც მოხუცი მზარეულის გამომცხვარი მისი საყვარელი ლიმნის კექსი იყო გემრიელი...
აღარც ვარდების ბაღში სიამოვნებდა სეირნობა და ისე გავიდა ზაფხული ჩანჩქერთან ერთხელაც არ ასულა.
ზეკი რას აღარ აკეთებდა, რომ გოგონა გაემხიარულებინა, თუმცა არც კი იცოდა რა მიზეზით იყო ასე, პატრონს ყველა გაფრთხილებული ჰყავდა ზეკს მებაღეზე აღარაფერი არ უნდა სცოდნოდა. მას კი ეგონა დადა ჯერ კიდევ თავისი სამყაროდან გამოსვლას ვერ ახერხებსო. დადას არც გათენება აინტერესებდა და არც დაღამება, თითქოს ვალდებულების გრძნობით დგებოდა და წვებოდა. მისი შემხედვარე პატრონს გული უღონდებოდა. რაღაც ასპექტში მართლაც, რომ ამართლებდა უგოს საქციელს, სთვლიდა, რომ ვაჟკაცურად მოიქცა, დადას სიყვარულისა და პატივისცემის გამო მათ ოჯახს არაფერი დაუშავა და გაეცალა შორს, ამიტომაც გაიმეტეს თავისიანებმა, რადგან უარი თქვა დავალების შესრულებაზე. ამას ფიქრობდა პატრონი და ნაწილობრივ მართალიც იყო. ალბათ თავადაც ასე მოიქცეოდა მსგავს სიტუაციაში.
დღეები გადიოდა დადა კვლავ ჩვეულებრივი უბრალო ადამიანის ცხოვრებით ცხოვრობდა, სადღაც გამქრალიყო მისი ორიგინალურობა, და უჩვეულო საოცრად მდიდარი სამყარო, გალერეაში ფეხის შედგმაც კი აღარ უნდოდა. რამდენჯერმე სამზარეულოში უგოს ხსენებასაც მოჰკრა ყური, თავი ისე დაიჭრა ვითომც არაფერი ესმოდა, სინამდვილეში ჭორიკანა ქალებისგან ბევრი რამ შეიტყო. როგორ ატარებდა ვითომც უბადრუკი მებაღე მსახურის ცოლებთან ღამღამობით დროს და როგორი მოტყუებულნი რჩებოდნენ სამუშაოს მერე გალეშილი მსახური ქალების ქმრები თავიანთი ცოლებისგან. დადა ჩაფიქრდა რა საშინელი მოსასმენი იყო ეს ყველაფერი, უგოზე მეტად ამ ქალებზე აერია გული. სამზარეულოდან გაქვავებული სახით გამოვიდა. ზურგიდან ყიჟინი და ოვაციები შემოესმა, თავლის მხარეს უკანა ეზოში ახალ მოყვანილი ცხენების გახედვნაში ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ. ზეკმა ყველას აჯობა. დადამ დამარცხებულებში რამოდენიმე მოღალატე ცოლების ქმრებიც შენიშნა და მწარედ ჩაეცინა. ზეკმა კი ამ დროს მორჯულებული რაში წრეზე ჩამოატარა, დადას დანახვაზე სიხარულით კინაღამ ცხენიდან გადმოვარდა. საოცარი იყო დადა უღიმოდა და თან ტაშს უკრავდა გამარჯვებულ ბიჭს. ამ დღიდან მოყოლებული დადა თითქოს ზეკს დაუმეგობრდა, ბევრად მეტ დროს ატარებდნენ ერთად ვიდრე ოდესმე. პატრონს არც მოსწონდა მათი მეგობრობა, მაგრამ არც ხელს უშლიდა. ოღონდ დადას გული გადაეყოლებინა და ვისთანაც უნდოდა იმასთან ემეგობრა.
მკვლელი, ავაზაკი ზეკი და ხელოვნების მოყვარული მეოცნებე დადა... საინტერესო თანწყობა იყო. თუმცა არც უგო იყო ზეკზე ნაკლები. ზეკი მძარცველი და მკვლელი იყო უგო კი დაქირავებული მკვლელი. არც თუ ისე დიდი განსხვავება იყო მათ შორის. ზეკს ყაჩაღობა სისხლში ჰქონდა, სხვანაირად უკვე ვეღარც იცხოვრებდა. ქვეყნად წანწანლი ყველას და ყველაფერს ურჩევნოდა. უგო კი პირიქით შედარებით დინჯი და დაკვირვებული იყო. ბევრ დამკვეთს უარით ისტუმრებდა, მხოლოდ მაშინ თანხმდებოდა დავალების შესრულებაზე თუ დამქირავებელივით მსხვერპლიც არაკაცი და ავაზაკი იყო. უგოს სხვის ქონებაზე თვალიც არ რჩებოდა, სხვის ნივთს არასოდეს ახლებდა ხელს. მისთვის მთავარი იყო აღებული დავალება პირნათლად შეესრულებინა, ანაზღაურება მიეღო და გადახვეწილიყო იმ არემარედან. თავის ნამდვილ სახეს ნაკლებად აჩენდა, კლიენტს შენიღბულიც კი ხვდებოდა, ამიტომაც გაუჭირდა თავის დროზე პატრონს მისი ამოცნობა. არავინ იცნობდა უგოსნაირ კაცს. პატრონი დაახლოებით ხვდებოდა უგო რა კაციც უნდა ყოფილიყო. მიუხედავად მისი საქმიანობისა, მაინც მოიხიბლა იყო ამ კაცით. უგოსთან დადა ბედნიერად გრძნობდა თავს, ზეკთან კი თითქოს მობეზრებული ცხოვრების დრო გაჰყავდა. სწორედ ეს ადარდებდა პატრონს და გულმოკლული შეჰყურებდა დადას. ,,ნეტა მართლა ახლა სად შეიძლება იყოს უგო?’’... ფიქრობდა პატრონი... ,,ნუთუ დადა არ ენატრება? ან რა იყო მისი ქცევა?... პროფესიონალი მკვლელი ასე არ იქცევა... ასე რატომ გაწელა და გააჭიანურა შეკვეთის შესრულება... მებაღეობა გაუტკბა... და საქმეზეც უარი თქვა... მაგის გამო კი ლამის სიკვდილს გამოასალმეს... და ეს ყველაფერი დადას გულისთვის... მან კი იმით დააჯილდოვა თავისი რჩეული, რომ სახლიდან საიდუმლო გასასვლელიც კი ასწავლა... ჰმ... დადა, დადა... ‘’
LEX·2016 წლის 2 მარტი, ოთხშაბათი