მშვიდად ავდექი და მარიამის რეზიდენციისკენ წავედი.
მის საძინებელში ღამის თორმეტ საათამდე ვიჯექი და ველოდი როდის გამოჩნდებოდა. ზუსტად ამ დროს შემოვიდა მისი მანქანა ეზოში დაცვის თანხლებით. მძღოლმა კარი გაუღო და ისიც გადმოვიდა. ნარნარი მოძრაობით დაიძრა სახლისკენ და რამდნეიმე წუთში კიბეზეც გაისმა მისი ფეხსაცმლის ხმა. კარი მშვიდად შემოაღო ,ზურგს უკან მიხურა და სამკაულების მოშორება დაიწყო უცებ რომ გამისწორა მზერა.
-დემეტრე?
-კარგად გაატარე დრო ბაჩოსთან ერთად?
-მეგონა ქუთაისში რჩებოდი...
-კითხვაზე არ მიპასუხებ?
-რა უნდა გიპასუხო დემეტრე ..ბაჩოსთან რა დრო უნდა გამეტარებინა .ჩვეულებრივი საქმიანი ვახშამი იყო- ჩემკენ დაიძრა და მალე ყელზე მომეხვია კიდეც- რატომ წამოხვედი ასე მალე?
-იმის თქმა მინდოდა რომ , რამდენიმე თვიან შვებულებას ვითხოვ. სახლში უნდა დავბრუნდე, ბევრი საქმეა და მამას ვჭირდები . ხვალ გეტყოდი კომპანიაში,მაგრამ დრო აღარ დავკარგე-უცებ მშორდება და გაბრაზებული მიცქერს
-ანუ მტოვებ ...
-ანუ ჩემ პირად საქმეებს ვუბრუნდები ,მგონი დავიმსახურე დასვენება
-ვიცი მაგრამ ასე მეც მტოვებ... მხოლოდ სამსახურიდან რომ გაგათავისუფლო და თბილისში დარჩე არ შეიძლება?
-ერთი წელია მარიამ ...ზუსტად ერთი წელია ყველა შენს სურვილს ვასრულებ და მგონი დროა რომ ორივემ დავისვენოთ . დღეს რთული დღე მქონდა ,ბევრი რამ მოხდა და მივხვდი რომ მშვიდად ყოფნა მჭირდება. შენს სიახლოვეს კი სიმშვიდე მხოლოდ დროებითია . დროა სერიოზულად დავფიქრდე ,ამისთვის დრო მჭირდება და არაფერი დაშავდება ზაფხულში დასვენებას თუ მივიღებ
-გასაგებია...საქმისგან კი არა ჩემგან დასვენება გინდა .კარგი ! იყოს ისე როგორც შენ გინდა - ცივი გამომეტყველება აქვს.მგონია რომ წარსულს ვუბრუნდებით და მთელი ამ ხნის გამდნარი ყინული ისევ უკან ბრუნდება, ისევ ყინულის დედოფალი ხდება. მისი სიმშვიდე ყოველთვის ძვირად მიჯდება. ერთადერთხელ იფეთქა და მეგონა საკმარისი იქნებოდა ის საუბარი,მაგრამ შევცდი.-წადი რამდენი ხანიც გინდა...იცი რომ სამსახურიც და მეც შეუცვლელად დაგხვდებით. თუ რა თქმა უნდა დაბრუნებას გადაწყვეტ
-ძალიან ართულებ მარიამ
-რეალობას ვხედავ ... თუმცა ეს აქამდეც ვიცოდი უბრალოდ ასე მალე თუ მოხდებოდა არ ველოდი . ბუნებრივია რომ გარკვევა გჭირდება და ამ ეიფორიიდან, გაურკვევლობიდან და ბურუსიდან თავის დაღწევა გსურს .ჩემ გარემოცვაში კი ნამდვილად ვერ შეძლებ სწორად ფიქრს .მე არ მითქვამს რომ ყველაფერი სრულდება, თუ არ დაბრუნდები მე ჩამოვალ და დაგაბრუნებ - ისევ მხვევს ხელებს ყელზე და მკოცნის- გაითვალისწინე ,რომ მე ზუსტად ვიცი შენგან რაც მინდა ,მთავარია შენც მიხვდე ეს რა არის
-ასე რომ მიყურებ ხომ იცი ვერ ვფიქრობ...
-ამაღამ რჩები ხო? რამდენიმე თვიანი განსორების წინ გამოსამშვიდობებელი ღამე მხოლოდ მე მინდა?
-გახსოვს სად ვართ?
-და კედლები რამეს ცვლის შენთვის?
-მხოლოდ შენთვის...
-ცდები! -ისევ უკან იხევს, ჩემს ხელს არ უშვებს საწოლისკენ მიდის და თან მივყავარ
-მარიამ იაზრებ რას აკეთებ?
-დასარწმუნებლად მტკიცებულებას მიგცემ - კაბას მარტივი მოძრაობით იშორებს სხეულიდან
-მარიამ ხმას გაიგებენ და მერე ინანებ. წავალ და ხვალ შევხვდეთ- უკან ნაბიჯის გადასგმასაც არ მაცლის საწოლზე ხელის კვრით მაგდებს
-როგორმე დაგარწმუნებ ...- მაისურის ბოლოებს სწვდება და მხდის.იცის რომ წინააღმდეგობას ვერ გავუწევ. ანთებული თვალებით მიცქერს, სურვილი მის თითოეულ ქცევაში ჩანს და მეც თანდათან მეკარგება აზროვნების უნარი.კოცნით მიუყვება ყელიდან ქვემოთ .შორტს და ტრუსს ერთდროულად მაშორებს და მუცლიდან ქვემოთ ინაცვლებს
-მარიამ ! - ხმა აშკარად მეცვლება და უკან დახევას ვცდილობ . თეძოზე ხელს მიჭერს და ისევ იმ მზერით მიყურებს, ცეცხლს მიკიდებს, მთელი სხეული მეწვის და იმდენად მინდა სადაავეების ჩემ ხელში გადმოსვლა რომ მართლა მზად ვარ ყველაფერზე დავთანხმდე. ჭკუიდან გადავყავარ ,სიამოვნებისგან ნაწილებად ვიშლები , ვგრძნობ როგორ მეკიდება ;ცეცხლი,ვიწვი შიგნიდან ვიშლები . იმდენად მოხერხებულად , პროფესიონალურად მოქმედებს თითებით შემდეგ ტუჩები და ენით რომ სრულიად ვითიშები . მიყურებს და ჩემ რეაქციებს აკვირდება, თვალები უფრო მეტად ენთება უფრო ღრმად იდებს ,უფრო ძლიერად წოვს და არ ჩერდება ჩემი სიტყვების მიუხედავად . ერთიანად ვიცლები , მომუსტულ ხელებს ვშლი მის სახელს ვვოხრავ ,მისკენ ვიწევი ,მაგრამ არ მანებებს ხელს მკრავს და ისევ საწოლზე მაგდებს. ტუცებს ილოკავს და ისე მიყურებს მგონია რომ თვალებიდან ნაპერწკლებს ისვრის. სრულიად გათიშული, სიამოვნებისგან გათანგული, გაოგნებული და გაგიჟებული უბრალოდ ვუყურებ როგორ ნელა იწევს ჩემკენ, გასაგიჟებლად ნელა ასრიალებს თითებს სხეულზე და როცა ტუჩებამდე აღწევს ისე მაცხრება თავს ენერგიით მავსებს. სწრაფად ვიქცევ მკლავებში და ჩემ ქვემოთ ვაწვენ. კოცნას არ ვწყვეტ , ტუჩებზე ვკბენ,ვკოცნი და ვერ ვჩერდები, ვერ ვწყდები . კვნესის და ამჯერად ენაზე მკბენს წამით და ისევ კვნესის.
-დემეტრეე ...
-ჩშ დედოფალო- წელზე შემოხვეულ ფეხზე ხელს ვასრიალებ და ვიშორებ
-არაა... -თავს აქნევს და ჩუმად ლუღლუღებს
-ჩემი გაგიჟებისთვის პასუხია საჭირო-ყელს ვუკოცნი, ნელა ვიკვლევ სველი კოცნით გზას , კანს ვწოვ, ვკბენ და ისევ ვკოცნი. ხელების ამოძრავებას ცდილობს, მაგრამ ისევ ვუჭერ და თავთან ვუმაგრებ
-დემეტრეე გთხოვ ... მოვკვდები ახლა რომ არ შეგიგრძნო -ტერფებს ზეწარზე ასრიალებს და ისევ ცდილობს ხელების გათავისუფლებას-გავგიჟდები ...თავს უკან სწევს და ბალიშში მთლიანად ეფლობა მკერდი მაღლა ეწევა , ვგრზნობ როგორ იწევს მთელი სხეულით ჩემკენ. უნდა რომ სხეულზე ამეკრას ,უნდა რომ უფრო მეტად მივუახლოვდე ,მაგრამ რამდენადაც იწევს იმდენად ვშორდები .თავისუფალ ხელს მკლავიდან ქვემოთ ვასრიალებ მიბუყვები ნეკნებს, წელს ,თეძოზე ვუჭერ და მუცელზე ვინაცვლებ .ტუჩებით მკერდამდე ვაღწევ ,მკვრივ ძუძუსთავებს ტუჩებს შორის ვიქცევ და ვუჭერ .თითებს ფეხებს შორის ვაცურებ და ღრმად შევდივარ. საპასუხოდ ხმამაღლა კვნესის და დაბინდულ მზერას მაპყრობს .ერთდროულად ვაგრძელებ მოძრაობას და როცა ვხვდბეი რომ წინააღმდეგობის ძალა აღარ შესწევს ხელებს ვუთავისუფლებ, თავისუფალი ხელით მკერდზე ვეფერები .ის კი თვალებს ისევ ხუჭავს,თითებს ბალიშს უჭერს და გახსნილი ბაგეებიდან ისევ წყდება კვნესა . მუცელს ვუკოცნი ,ენის წვერით ვეხები კანს და ისევ ტუჩებით მვუყვები .მთელი სხეული ეჭიმება, თითქოს კუნთები გიტარის სიმებად ექცა .ხმას ვერ აკონტროლებს, ეჭვი მაქვს მთელს სახლში თუ არა სართულზე მაინც ვრცელდება ხმა . -ოჰ დედოფალო თქვენ დნებით ... წამით ვშორდები ზემოდან დავყურებ ამ საოცარ ქმნილებას რომელიც უკვე დიდი ხანია ჩემი გულის მბრძანებლად იქცა ,შემდეგ კი მთელი არსება დაიმორჩილა -ულამაზესი ხარ მარიამ - უკვე მის ტუჩებთან ვვოხრავ და მასში შევდივარ...მთლიანად ვავსებ .ერთი მთლიანობა ვხვდებით , ერთი სული ერთი ხორცი მთლიანად ერთნი. მის თვალებში ვიძირები,მასთან ერთად ყველა მიუწვდომელ წერტილს ვეხები, ცაში ავდივარ და ყველაფერი ქრება.ირგვლივ არაფერი არსებობს ჩვენ ორნის გარდა...
საწოლზე უღონოდ ვეცემით. მის გვერდით ვწვები რამდენიმე წუთი სუნთქვის დარეგულირებას ვცდილობთ. თვალები დახუჭული აქვს ,ტუჩები ერთმანეთზე დაშორებული, მკერდი კი სწრაფად აუდ -ჩაუდის . აბრეშუმის ნაჭრით ვიფარავთ სხეულს, შემდეგ მასში გახვეული მეხვევა და თავს მკერდზე მადებს
-სამი თვე ნამდვილად არ მეყოფა... შენი სურნელი ჩემგან მალე გაქრება ისე როგორც შენი სხეული . ის მაინც გაიხსენე როდის დავიწყეთ და აღიარე ბოლოს და ბოლოს რომ ყველაზე კარგი მოსწავლე ვარ - იღიმის და ქვედა ტუჩზე მკოცნის..-ისე არ გაგიშვებ იცოდე
-ამდენი ლაპარაკიც მე გასწავლე? თან იმ კითვხის დასმაც რომელზე პასუხიც უკვე გაგეცი ?
-აჰამ...ზუსტად ეგრე იცი შენც .ახლა არ მითხრა მე ბევრი რამე ვიციო...რამდენიმე წუთი მაქვს სანამ ჩამეძინება და რაზე გელაპარაკები საერთოდ ,მგონი კი არ შევიშალე ტვინი დავკარგე და ასე ცარიელი თავის ქალით ვსაუბრობ-გაეცინა და ისევ მკერდზე დამადო თავი -ხვალ დილას აქ აღარ იქნები ,ამიტომ ახლა გეტყვი...როგორც არ უნდა ეცადო მაინც ვერსად გამექცევი ,ჩემი გული შენთანაა და სულ გიპოვი
.....
სახლში დავბრუნდი...
სანდრომ რომ დამინახა მომეხვია, მამაც მომესალმა დედა კი უბრალოდ ლოყაზე კოცნას დაჯერდა ზურგი მაქცია და სამზარეულოში შეიკეტა.
ბარგი რომ შევიტანე და ხმამაღლა განვაცხადე მთელს ზაფხულს თქვენთან გავატარებ_თქო მერე გამოვარდა და ისე მომეხვია სუნთქვა აღარ შემეძლო . კი დაამატა გაბრაზებას არ გადაუვლია ნუ გიხარიაო,მაგრამ მე ხომ ვიცოდი რომ უკვე მაპატია.
იმ საღამოს რომ დამიერეკეს ბჭებმა სად დაგვეკარგეო და ვუთხარი სადაც ვიყავი ლამის გადმოძვრნენ ტელეფონლში და მომკლეს ,რომ მიდიოდი ჩვენ როგორ არ გვითხარიო. მერე დამშვიდდნენ შენთვის სად გვცალია ათასი საქმე გვაქო და გამითიშეს.
ჩემი ძმა საგამოცდო ციებცხელებაში იყო და ოთახში რომ შეიკეტებოდა დედას ნაცვლად მე თუ შევუტანდი საჭმელს და დავინახავდი თორე ისე ვერ ვნახულობდი.
პირველი მათემატიკის გამოცდა ჰქონდა .ვერ ვხვდებოდი თავს რატომ იკლავდა ,როცა ვიცოდი რომ თვალდახუჭულიც კი ჩააბარებდა .
უარზე იყო,მაგრამ პირველ გამოცდაზე უნდა მივიდეო მაკამ, მანქანით წამიყვანეო დაიჩემა და მერე სკოლაშიც შემათრია.ვიცი გაბრაზდებოდა ,მაგრამ მაინც იქ ვიყავი. რომ დავიწყე მასწავლებლებიდან მგონი ყველა ვნახე ვისაც კი ვიცნობდი. ჩემი ძმის კლასამდეც მივაღწიე.უკვე რამდენიმე ბავშვი იყო გამოცდიდან გამოსული. ფანჯარასთან ვიდექი და ვეწეოდი დროის გასაყვანად. მაკა მასწავლებლებთან ერტად იდგა დერეფანში და ქოთქოთებდა. კიბეზე ფეხსაცმლის კაკუნის ხმა გავიგე,მარიამი გამახსენდა,მაგრამ ეს ნამდვილად არ იყო მისი ხმა. სისულელეა მაგრამ სიარულის დროს ხმასაც კი სხვანაირს გამოსცემს, ხვდები რომ საოცრად მოძრაობს. ინსტიქტურად გავიხედე და ქალბატონი დიანა რომ დავინახე არც გამკვირვებია .
-დემეტრე... რა სიურპრიზია,როგორ ხარ?
-კარგად ,თავად?
-გმადლობ... ძმის საგულშემატკივროდ მოხვედი? მეც მაგიტომ ამოვედი მაინტერესებდა ბავშვების ამბები.
-ღელავენ ... თუმცა სანდრო მშვიდადაა
-დარწმუნებული ვარ მაღალ ქულას მიიღებს...კარგი წავალ ბავშვებთან გამოვიდნენ კიდევ - მიღიმის და მიდის . დერეფნის შუაში მყოფ მაკას ვხედავ რომელიც ვითომ მალულად გვაკვირდება და დიანას უღიმის.
-აქ რას აკეთებ ვერ მეტყვი?
-მაკას ჰკითხე მითხრა წამიყვანეო და მერე დარჩიო. ხო იცი რო არ მინდა გავაბრაზო
-მაგას არ გეუბნები... ისედაც მოეწონე ჩემ კლასელებს და გაერთნენ ცოტა - იცინის ჩუმად და სიგარეტს მართმევს ხელიდან
-რას აკეთებ...
-მე კი არა შენ რას აკეთებ-მეთქი ,რა გინდა დიანასთან?- კვამლს ცხვირიდან უშვებს და ისევ იქცევს სიგარეტს ტუჩებს შორის
-არაფერი !
-ყველასთან კარგი ბიჭის როლის ტამაში არ გბეზრდება? ვინც არ გევასება იმასთან დაივიწყე ეს ჯელტმენობა და ზრდილობა, თავიდანვე თუ არ მიახვედრე ზოგს რომ არ გევასება მერე ზედმეტად გაგითამამდებიან ძმაო
-მაგიტომ დადიხარ შენ შეკრული წარბებით და ლილეს ისე უყურებ თითქოს იმან დაგარტყა დანა და სცადა შენი მოკვლა
-ეგ სულელი გოგო რა შუაშია- მაშინვე ინთება და ჩუმად მეჩხუბება- არც კი ველაპარაკები და შენ რა დაინახე ნეტავ არასწორი
-ისეთი მეტყველი ზმერა გაქვს ალექსანდრე საუბარი რაღა საჭიროა. აი მისი ჯერიც მოვიდა ... კარგად სწავლობს ჩააბარებს?
-ტვინი რაც მის ძმებს აკლია მთლიანად ამას მისცა ღმერთმა . 10-იანს დააჯენს უპრობლემოდ
-ეგრე ამბობდი გუკაზეც ,მაგრამ კი მიიღო 8- ვაქეზებ და ისიც უცებ ეგება ანკესზე
-ლილეს და გუკას როგორ ადარებ თუ ძმა ხარ.ლილე ისეთი ნიჭიერია, დინჯი და დაფიქრებული. ის კიდე შევარდებოდა წკაპ,წკაპ წკაპ და გამოვარდებოდა.
-სულელი ,ნიჭიერი ,დინჯი და დაფიქრებული როგორაა ერთად ხომ ვერ მეტყვი
-გამოცდის დღეს რაზე გებაზრები ვაფშე ... - უცებ აგდებს სიგარეტს და წასვლას აპირებს . რომ ჩერდება და მიყურებს- განგებ მითხარი! როგორ ვერ ვხვდები შენ თამაშებს...არასდროს დასერიოზულდები . 30 წლის გახდები მალე და ჭკუა არ გაქ თავში -ისევ ჩუმად ბურტყუნებს და მიდის.
იქ ყოფნა აღარ შემიძლია იმდნეი ვინმე მადევნებს თვალს.ამიტომ ეზოში ჩავდივარ. მიკვირს აბაშიძეებს რომ ვხედავ გრზელ სკამზე ჩამწკრივებულებს . ჩემი დანახვა უკვირთ,ფეხზე დგებიან და მესალმებიან
-გამარჯობა ბიჭებო...როგორ ხართ?
-კარგად შენ? აქეთ არ გელოდით...
-ჩემი ძმის გალამაზებას გეგმავდით თუ რატომ გაქვთ ასეთი სახეები
-შენი გენიოსას საბალენშიკოდ ხარ აქ ? არ მითხრა ეშინიაო? ეგ ისეთი ჭკვიანი გყავს, ისეთი თავდაჯერებული
-ლუკა რა გინდა?
-არაფერი ! შენთან ხომ იცი არაფერი გვინდა
-არადა უნდა ხვდბეოდე რომ ჩემ ძმას თუ ეხები ჩემთანაც გაქვს საქმე...თუ მშვიდად გელაპარაკებით ახლა ესეც იმ ჩემი ძმის დამსახურებაა
-მაგაზე ვისაუბრებთ...უბრალოდ ახლა არც დროა და არც ადგილი. ვიცი მშვიდი საუბარი არ გვექნება და არ მინდა აურზაური-ამჯერად ლაშამ მომიგო და ისევ დაჯდა
რამდენიმე წამში სამივე დავიძარით შენობისკენ. ლილე მალე უნდა გამოსულიყო და მერე ჩემი ძმა შედიოდა. ისე დაემთხვა რომ , როგორც კი ავიარეთ კიბე კარიც გაიღო და ლილე გამოვიდა. ჩემი ძმა კედელზე მიყრდნობილი იდგა და აშკარად ელოდა . გოგონამ ისე უცებ გადაკვეთა მათ შორის მანძილი და მოეხია მარტო მე კი არა ყველას გაუფათოვდა თვალები. რომ გამახსენდა აბაშიძეები იდგნენ ჩემ გვერდით გადავხედე და მარტო იმაზე ვფიქრობდი გამოცდაზე შესვლა ეცლიათ ჩემი საწყალი ძმისთვის.
გოგო ეხვეოდა , ჩემი ლოდი ძმა კი ხელსაც არ ატოკებდა. ლილემ ლოყაზე აკოცა ბოლოს და მადლობაო უთხრა და გაეცალა. შემდეგ ძმებისკენ დაიძრა, შიშის არაფერი ეტყობოდა ისე მოეხვია ორივეს
-10 მივიღეე ...
-გილოცავ ანგელოზო- ჯერ ლაშამ აკოცა მერე ლუკამ. მე რომ გამომხედა ისევ გაიღიმა ,ეს გოგო სიცილისთვისაა დაბადებული- დემეტრე ხომ? როგორ ხართ?
-გილოცავ ..პირველი გამოცდის ჩაბარებას. დანარჩენებიც წარმატებით ჩაგებარებინოს
-მადლობა ...
-აბა წავიდეთ თუ ბოლომდე დაელოდები
-ცოტა ხნით დავრჩეთ და მერე წავიდეთ. ჩემი ჯგუფელები დაასრულებენ და პარალელებს აღარ დაველოდები ...
-კარგი ,როგორც შენ გინდა
ესენი ასეთი დამთმობები და თბილები ცხოვრებაში პირველად ვნახე.
მაკასთან მივედი და მისი დამშვიდება ვცადე
-დედა გეყოფა ! ხომ იცი რომ ჩააბარებს
-მეც ვიცი,მაგრამ ოთახში ვინცაა ყველას უნდა დააწერინოს და მიიღებს მერე 5 ქულას
-ეგ რატომ გაინტერესებს ვერ მეტყვი?
-ოქროს მედალოსანია შენი ძმა სხვათაშორის და სირცხვილია დაბალი ქულა რომ მიიღოს. ეგღა მაკლია ვინმემ თქვას არ ეკუთნოდა ქულაო...არ იცი რა ჭორიკანა ხალხია. როცა იცის დედა რატო არ უნდა გამოაჩინოს. თან წასული რომ იყო ახლა ერთად აქვს ყველა ჩასაბარებელი
-ამოისუნთქე ...
-კარგი აი ..მორჩა მშვიდად ვარ
მართა და ზურიკო ბატონი გვიან მოვიდნენ. მართამ მაშინვე იკითხა ჩემი ძმა და დედასთან ერთად მანაც დაიწყო დერეფანში სიარული.
რომ შევიდა აღარ გამოაღწია. გავიდა ნახევარი საათი , ერთი საათი .ყველა გამოვიდა ვინ მასთან ერთად იყო ოთახში ,ყველამ ჩააბარა და ბოლოს გამობრძანდა . ისევ ლოდის გამომეტყველებით,მაკა ლამის ხელში ჩამაკვდა
-რა ქენი დედა...
-9.98 ...-ამის თქმა და მართას შეხტომა ერთი იყო. ულოცავდა გიჟი . სანდრო კი ლაპარაკობდა- წარმატებებს გისურვებთ- მომდევნო შემსვლელ ჯგუფს უთხრა და მერე მიიღო მილოცვები
ბოლო ჯგუფიც შევიდა ...მართა უცებ შევარდა მალევე გამოვარდა. ზურაც მალე გამოვიდა და მერე ერტად წავედით.
-დედაა გამიხეთქე გული.გაიცინე მაინც ბიჭო ... მე კიდე ვიფიქრე ჩაიჭრათქო .სად მიდიხარ , ხვალ ისტორიის გამოცდა რომ გაქ მეცადინეობა არ უნდა ?- დერეფანში მიდიოდა და ჩუმად ექოთქოთებოდა
-ამდენ ხანს რას ვაკეთებდი შენი აზრით დედი? წინა დღეს არ ვმეცადინეობ ხომ იცი. კლასელებთან ერთად მივდივარ და საღამოს მოვალ. -დერეფნის ბოლოს მდგომ აბაშიძეების სამეულს მზერა მიაპყრო .ლილემ მიულოცა , მხოლოდ მადლობა უთხრა და გზა განააგრძო. მთელი ემოცია მე მივიღე მემკვიდრეობით და ამას არარაფერი დარჩა თუ რა უბედურებაა,გოგო თვალებით უცნის რას არ აკეთებს ეს კიდე ...
მაკა სახლში მივიყვანე. მთელი გზა მამას ელაპარაკებოდა და რა უნდ აგეკეთებინა სამსახურში იმას აღარ ვიცი ,მაგრამ მე რომ გამაბრუა ფაქტია.
საღამოს რომ მობრძანდა ბატონი პირდაპირ სევყევი ოთახში და ლამის გადამაფარა თავზე მაისური
-ამ ტანსაცმლის სროლას კიდე ვერ გადაეჩვიე?
-მისტერ კულტურულო და მოწესრიგებულო რა გინდა?-საწოლზე დაჯდა ფეხსაცმელი გაიხადა ისე რო ერთი საწოლის ქვეშ შევარდა ,მეორე ოთახის ბოლოს გადავარდა. მეშინოდა სულ ამის გახდის დროს რამე არ მოეხვედრებია,განსაკუთრებით ზამთარში . ზაფხულში კიდე მაისურს აიტანს კაცი
-რა გათანგული სახე გაქ სად იყავით კლასელები ჰა?
-შენი გარყვნილი აზრები შენ საყვარლებს მოახვიე თავს...რა გინდა დემეტრე?
-ოთახში რადგან სემოვიდა შენი უფროსი ძმა...კაგრი ხო პირდაპირ მიტხარი რას ნიშნავდა იმ გოგოს ქცევა,რომელსაც არ ელაპარაკები
-თვალებს ტყუილად მიჟუჟუნებ არაფრის თქმას ვაპირებ...გაქრი აქედან უნდა დავიძინო
-9 საათია
-კარგად გამოვიძინებ. ნორმალური ძილი მჭირდება
-ახლა მაქ შენი ნახვის საშუალება და თუ დამალაპარაკები მივხვდბეი რომ ძმა ვარ და არა ვიღაც
-არ შემეშვები ხომ? მე არ ველაპარაკები.. უბრალოდ მასწავლებელმა მთხოვა დავხმარებოდი. სკოლის პრესტიჟია რაც უფრო ბევრი ბავშვი მიიღებს მაღალ ქულას. ამ ქალბატონმა ვერ მოახერხა მეცადინეობა და მე მომაბარეს. ამიტომ გადამიხადა მადლობა
-ექიმი კი არა მასწავლებელი მეზრდები თურმე... 10 მიიღო გოგომ
-მე რა შუაში ვარ... სულ რაღაც ერთი თვე მოდიოდა ყველაფერი იცოდა უბრალოდ განმტკიცება სჭირდბეოდა ცოდნის .
-სად მოდიოდა
-აქ ...
-რა? ლილე აბაშიძე აქ მოდიოდა შენთან სახლში და ცოცხალი ხარ? ბარემ ისიც მითხარი საძინებელში მყავდა და მის ზმებს დავანახე ფანჯრიდან როგორ ვამეცადინებდიო
-ზოგადა ჩემ სამეცადინო მაგიდასთან ვამეცადინებდი ,რომელიც ფანჯარასთან დგას როგორც ხედავ და ისინი რას ხედავდნენ ... ახლა შეგიძლია გახვიდე , რადგან დაიკმაყოფილე ცნობისმოყვარეობა
-რატომ მახსენდება ასეთ დროს ჩემი ტავი შენ ასაკში
-იმიტომ რომ ასეთი იყავი...მერე რამ მოგატკბო ასე შაქარყინულად რომ იქეცი
-რამდენჯერ უნდ აგითხრა რომ მე ეგეთი კლდე არ ვიყავი . უბრალოდ ფეხებზე მეკიდა ყველა გამოს.რებულის აზრი
-რადგან მსგავსებაც იპოვე და გიხარია ჩემი არსებობა და გეამაყები ახლა წადი მეძინება
-ხანდახან მგონია რომ მხოლოდ მე მიყვარხარ
-მოდი გაკოცებ ჩემო სიცოცხლე და დაგიმტკიცებ როგორ მიყვარხარ არ გინდა?- ბალიშიდან წამოიწია და ჩემკენ გადმოიხარა- გაქრი აქედან!
ორი წამი მიყურებდა მერე ჩემთან ერთად ახარხარდა.უფრო ჩემ სიცილზე ეცინებოდა ,მაგრამ ერთად ვიცინოდით.მერე მართლა გავქრი მისი ოტახიდან.
ღამე, დრო როცა ფირქს ვახერხებდი.
სიმშვიდე, რომელსაც პარტნიორობას ერთი ღერი სიგარეტი ან ფინჯანი ყავა უწევდა , მეხმარებოდა განვლილი დღეების გახსენებასა და ჩემი ჩადენილი ქმედებების გაანალიზებაში.
ვიაზრებდი რამდენი სისულელე ჩავიდინე. რამდენჯერ დავკარგე საკუთარი თავი და ისეთი გაუაზრებელი სულელური ქმედება ჩავიდინე ,რომ საკუთარი თავის მრცხვენოდა, ზოგჯერ მძულდა, ან მეცინებოდა .უფრო ხშირად სიმწრის სიცილი იყო, ვიდრე წრფელი .
ერთი რამ ყოველ ჯერზე დიდი ასოებით ჩანდა ჩემ განვლილ წელიწადში-მარიამის გარეშე ვერ ვიარსებებ!
ამას ჯერ კიდევ მაშინ მივხვდი პირველად რომ გამოვიქეცი კომპანიიდან. გაქცევის სურვილი რომ გამიჩნდა და შინაგანმა ხმამ მიკარნახა რომ დრულად უნდ აგავცლოდი. ვერ შევძელი და ალბატ ეს იყო ჩემი ,ჩვენი ხვედრი.
ვნანობ მასთან მისვლას? იმას რომ მიხეილის დანაბარები შევასრულე და მაინც არ დავტოვე მარიამი? ან იმას რომ მასთან ვწევარ. სახელიც კი არ ვიცი რა ვუწოდო ჩვენ ურთიერთობას, როცა დღის განმავლობაში ქალი ჩვეულებრივი უფროსია, ნამდვილი დემონი და ისე გამუშავებს რომ მთლიანად გართმევს ძალას ,ღამით კი თავქარიანი , თავისუფალი და ლაღი ,სიგიჟის ზღვარზე მყოფი ქალი ხდება ,რომელთანაც საოცარ დროს ატარებ,რომელიც მთლიანად გიზიდავს ,იმდენად რომ მოშორების სურვილიც არ გიჩნდება,გონებაშიც არ ივლებ ღალატს . ღამე სუსტ ქალადაც აქცევს,რომელიც თავს მკერდზე გადებს და დაგროვილ სევდას გიზიარებს. სიხარულს იღებს და პატარა ბავშვივით ახარებს ყველა შენი ქმედება. კიდევ ბევრი დეტალია , ბევრი მხარე და სრულ ქაოსს ამ ყველაფერში მხოლოდ ურთიერთობის ფორმა ქმნის... დასკვნა სწორედ ეს არის . ქალს რომელსაც საყვარელს ვუწოდებ ვაღმერთებ,უამრავი უარყოფითი თვისების მიუხედავად ისაა ჩემთვის იდეალური. ბევრი სულელური ,გაუმართლებელი ქცევის მიუხედავად მას მე მეკუთნის...
ჩემია,მხოლოდ ჩემი, მთელი არსებით ჩემია და ამაში ეჭვი წამითაც არ მეპარება.
ორმაგი გრძნობები...
ორმაგი გრძნობები...
ორმაგი გრძნობები , ამ ორ სიტყვაში მარიამი ყველაფერს გულისხმობდა .
„ მე ზუსტად ვიცი შენგან რაც მინდა ,მთავარია შენც მიხვდე ...“ -მისი სიტყვები კიდევ ერთხელ მახსენდება .
-მოგკლავს ამდენი თამბაქო ძმაო - საიდანღაც სანდრო ჩნდება და გვერდით მიჯდება .სიგარეტს მაცლის ხელიდან და თვითონ ეწევა
-ჩემთან ერთად გინდა მოკვდე სანდრიკო?
-რა გაქვს ამდენი სადარდებელი ვერ მეტყვი? რომ ფიქრობ მხოლოდ მაშინ ეწევი...
-შენ რა გჭირს ...ალერგია არ გქონდა ამაზე?-ხელიდან ვაცლი სიგარეტის კოლოფს ახალი რომ არ ამოიღოს და გვერდით ვდებ.-დამოკიდებული გახდები ასე თუ გააგრძელებ
-დრო გამყავს...
-რაში ჭირდება ჩემ გენიოს ძმას დროის გაყვანის ასეთი ცუდი გზა... წიგნები მედიცინაზე და ანატომიის ოთხი ატლასი დაწვა დედამ? თუ წაიკითხე უკვე ყველა და ისწავლე კიდეც
-როცა იცი რომ შენთვის მოიუწვდომელ ქალს უყვარხარ რა უნდა გააკეთო - ჰორიზონტს უყურებს და ისე ამბობს გეფიცებით ასეთი ხმა არასდროს ჰქონია
-გააჩნია შენ რას გრძნობ
-ცდის მიუხედავად მაინც რომ მასზე ფიქრობ, ღელავ, გინდა დაიცვა, გინდა მაგრად ჩაიკრა გულში და არასდროს გაუშვა ... მისი დანახვისას გული სალტოებს რომ აკეთებს და გგონია ნაწილებად იშლები როცა მისგან შორს რჩები ეს თუ არის სიყვარული მაშინ შენი სულელი ძმა შეყვარებულია და იმხელა შარშია სიკვდილ-სიცოცხლიზ ზღვარზეა
-მე სარძლო მომწონს ,იმდენად რომ მის გამო იმ ორთან დაზავება და შენი თავმოყვარეობის მცირედით შელახვა ღირს. მოკვლით არავინ მოგკლავს თუ ნამდვილი გრძნობა გაქვს ,რადგან ისინი თავის დას აღმერთებენ.აი რამე რომ აწყენინო მერე ნამდვილად მკვდარი იქნები
-ყოველთვის ასე მარტივად როგორ შეგიძლია საუბარი... რამე პრობლემა არ გაქვს რომელსაც ვერ აგვარებ?
-მაქვს ერთი დიდი პრობლემა რომელიც ერთი წელია ევრ გავაქრე ,მაგრამ შენსავით არ ვნებდები
-რა პრობლემა გაქვს დემეტრე! მაგის გამო ვერ ჩამოდიოდი აქეთ? მე მეგონა ჩემმა მოხუცმა ძმამ სამსახურს გადააკლა თავი-თქო ...თუმცა შენ მუშაობა როგორ დაგღლიდა ,ყველგან იპოვი გასართობს ,თან მარიამის მსგავსი უფროსი თუ გეყოლება რა მოგაწყენს
-მარიამი სამსახურში ნამდვილი ალქაჯია...
-გითქვამს უკვე ეგ თუმცა ახლა აშკარად არ გაქვს იგივე ემოცია...
-ფსიქოლოგობას აპირებ შენ ბოლოს და ბოლოს თუ ქირურგობას
-ყველა ექიმი თავის მხრივ ფსიქოლოგი უნდ აიყოს... ზოგადად ადამიანის ფსიქოლოგია უნდა გესმოდეს თუ ცხოვრება გინდა . შენ კი თემა შეცვალე ,მარიამია ის პრობლემა? ხო რა თქმა უნდა ორჯერ წამოხვედი და ორივეჯერ დაბრუნდი. დემეტრე მხეიძის ქცევას არ ჰგავს , საერთოდ არ მინახავს უკან რომ ბრუნდებოდე და ტყუილად დგამდე ნაბიჯს ჭირვეული ბავშვივით. არც ის მეგონა ოდესმე ქალს თუ დაემორჩილებოდი და თან რისთვის მისი ქონება რომ გაიზარდოს და სტატუსი გამყარდეს,როცა საკუთარი მცირე ბიზნესი მიგდებული ჰქონდა წლების განმავლობაში და იმით კმაყოფილდებოდი რაც გაგვაჩნდა. შენი ჭკუა არასდროს გამოგიყენებია გამდიდრებისთვის და სხვისთვის იყენებ
-კიდევ დიდხანს გააგრძელებ იმაზე საუბარს რაც ისედაც ვიცი?
-სამაგიეროდ მე ვიაზრებ ახლა ყველაფერს და
-რა და... სანდრო შენზე საუბარს ვაპირებდით შენს პრობლემაზე და მე რა შუაში ვარ. როგორმე მივხედავ საკუთარ თავს ახლა ის მითხარი მე როგორ დაგეხმარო იმათთან...ძლივს ჩემი ძმა შეყვარებულია ვიღაცამ შეიძლება დაშალოს ეს ლოდი და
-მარიამი გიყვარს?!- ისე უცებ მაწყვეტინებს და თან ისეთი დარწმუნებულია რომ ვქვავდები- რა თქმა უნდა აქამდე როგორ ვერ მივხვდი.მეც ძმა ვარ რა საერთოდ არ დავფიქრებულვარ ამაზე .შენ მხოლოდ საყვარელ ქალს თუ მოუთმენდი და აპატიებდი ამდენს,ისევ მასთან იქნებოდი და ისეთს მიიღებდი როგორიცაა .მხოლოდ შენი ცხოვრების ქალს ...შარში ხარ ძმაო შენ ჩემზე დიდ შარში ხარ მე ის მაინც ვიცი რომ ვუყვარვარ და შენ როგორ გინდა მარიამისგან გრძნობა მიიღო ,დაინახო და საერთოდ შეამჩნიო. ალბათ რომც უყვარდე ისეთია არც აღიარებს შენზე ჯიუტია და თავს არ დაგიხრის
მისი სიტყვები თითქოს ყველაფერს ანათებს. რა მეჩვენებოდა ძNელად როცა ვიცოდი რომ ისიც იგივეს გრძნობდა. ჩენი გრძნობები ორმაგია... ის უკვე ჩემია ,უკვე ჩემთანაა და მე რის გამო ვარ ცუდად. მან თავად გადმოდგა პირველი ნაბიჯი, პირველი მოვიდა გონს,პირველმა გაიაზრა ჩვენი კავშირი მე სულელი კი ამ დროს რას ვაკეთებ ! იმ დღეზე ვფქირობ მხოლოდ,იმ წამზე რომელშიც ვარ და არა მომავალზე ,არა წარსულზე სანამ ყველაფერი ერთად არ დამატყდება თავს. მან კი იცოდა...მან იცოდა ჩემგან რა უნდოდა.
-დემეტრე გესმის? დემეტრე ახლა არ დაიწყო სისულელეები
-მართალი ხარ... მაგრამ ხომ იცი დანებებას არ ვაპირებ. შენ კი სანამ მე წავალ მანამ შემახვედრე იმ გოგოს შენი შეყვარებულის სტატუსით თორე არ ვიცი რას გავაკეთებ
-დრო რამდენი მაქვს?
-ჩემ დაბადების დღემდე
-ერთი თვე? ერთ თვეში რა გავაკეთო
-ხომ იცი რომ უყვარხარ
-ეგ ისე ვიცი ვხვდები თორე კი არ უთქვამს... ასე მივვარდე და ვუთხრა მიყვარხართქო?
-ეგეც შეიძლება. დრო არ დაკარგო ,უბრალოდ დრო არ დაკარგო ტყუილად.იმ ორს კიდე მივხედავთ.
მიუხედავად ყველაფრისა მაინც დავრჩი. რადგან მაკა მარტალი იყო და მე მათ ვჭირდებოდი. მამას წავყევი სამსახურში , დავეხმარე და ვხედავდი როგორი გახარებული იყო. მივხვდი რა დიდ დანაშაულს ჩავდიოდი მათ წინაშე და შემრცხვა. მიუხედავად ყველაფრისა,უძღები შვილის როლი მქონდა მთელი ცხოვრება ,რადგან არასდროს დავხმარბეივარ მას. არასდროს მიფიქრია ჩვენი მდგომარეობის გაუმჯობესებისკენ ,როცა ეს შემეძლო. ყველანაირი შესაძლებლობა მქონდა რომ მამას და დედას მშვიდად ეცხორათ. მე კი ამდენწლიანი შრომის შემდეგ ისევ ვაძლევდი მუშაობის ნებას,თავად კი გართობის გარდა საქმე არ გამაჩნდა. ახლა კი სხვასთან ვმუშაობდი...რა მნიშვნელოვა აქვს მარიამი ვინ არის ჩემთვის ,თავიდან ხომ სხვა იყო . თანაც ის უჩემოდაც მშვენივრად ართმევს საქმეს თავს და მე უბრალოდ ვჭირდები იქ ,უბრალოდ მასთან რომ ვიყო .
დედამ რამდენჯერმე მოაწყო ჩემი და დიანას შეხვედრა, მისი სიმპათიები ჩემს მიმართ აშკარა იყო ,თუმცა როცა დავაპირე იმის თქმა რომ არაფერი გამოვიდოდა დედაჩემი ჩაერთო და ისევ გაცლა ვარჩიე. არ მინდოდა მაკას ანერვიულება დაე ეგონოს რომ არ ვეწინააღმდეგები. ქორწილის დღეს ნამდვილად არ გეგმავს,ისიც ახარებს რომ უბრალოდ ვფიქრობ / ძალით რომ არ დამისვამს ვინმეს სახლშ კარგად ვიცი ,თავისებურად ცდილობს ჩემ გაბედნიერებას ვერ გავკიცხავ.
არ ვიცი ჩემმა ძმამ ზუსტად რა გაკეთა, დეტალებზე არასდროს საუბრობს,მაგრამ ერთ დღეს გახარებული რომ მოვიდა და იმდენად ასხივებდა სიხარულს ყველას თვალი მოგვჭრა ,მითხრა რომ გრძნობებში გამოუტყდა ლილეს და შესაბამისად ერთად იყვნენ.
არც გადაუდია საქმე , იმ საღამოსვე შევხვდით ძმებ აბაშიძეებს.
-მეგონა მარტო მოხვიდოდი ...
-ჩემზე დალაპარაკებას აპირებდი ჩემ გარეშე? -როგორ უცებ ეცვლება ხასიათი ასე თუ გააგრძელა მოკლავენ ...
-ზრდაზსრულებს უნდა გვესაუბრა ყმაწვილო და თუ შეიძლება ახლა მაინც ნუ ყოყლოჩინობ ,როცა დემეტრეს მშვიდად ვესაუბრებით
-სანდრო...- მხარზე ხელი დავადე და გაჩერდა . - დავსხდეთ ,ურიგო არ იქნება მგონი- ვიცი რომ ლილეს ეხება საქმე და ისიც ვიცი რაც უნდა გეთქვათ ჩემთვის . რაც შეეხება ჩვენ დამოკიდებულებას ...მგონი დროა შეწყვიტოთ ეს გაუთავებელი ჩხუბი ,რადგან ისეთი მიზეზი არ გვაქვს არცერთს ,რომ სამკვდრო სასიცოცხლოდ გადავემტეროთ
-მართალია , მაგრამ ძნელია ზოგჯერ თავის შეკავება. შენ არ გესწავლება ეგ
-საქმე ჩვენ დას ეხება ამჯერად და მას რომ გული ეტკინოს ყველაზე დიდი მიზეზი გვექნება დამიჯერე. ლილე ერთადერთი წმინდა არსებაა ჩვენთვის რომლის წყენინება ნამდვილად დანაშაულია
-ლილე ჩემთვისაც ძვირფასი და მნიშვნელოვანია . თქვენ ძმები ხართ მე კი ის მთელი გულით მიყვარს და რაც საერთო გვაქ ისაა რომ მისი ბედნიერება გვინდა . ბედნიერი კი ჩემ გვერდით ნამდვილად იქნება, მშვიდად ყოფნის საშუალებაც გვექნება თუ თქვენ ახლა ჩემ სიტყვებში ეჭვს არ შეიტანთ და რაიმე ვერაგულ განზრახვად არ მიიღებთ.- მაოცებს ეს ბიჭი ასე მშვიდი თუ იქნებოდა მაინც ვერ წარმოვიდგენდი,მეგონა ცოტა შეყონვნდებოდა მაინც საუბრისას. ერთმანეთს ჯიქურ უყურებდნენ. ძმებმა შემდეგ ერთმანეთს გადახედეს , აშკარად აღელდნენ ,მაგრამ განრისხებულები ნამდვილად არ ჩანდნენ - მე და ლილეს ერთმანეთი გვიყვარს და ეს უბრალოდ ფლირტი ან შეყვარებულობანას თამაში არ არის .მის მიმართ სერიოზული ზრახვები მაქვს ...
-ვიცით რომ ლილეს უყვარხარ ... იმედი მაქვს ჩვენ დათმობას და ადამიანურ ქცევას არ დაივიწყებ ! იცი რასაც გავაკეთებთ გული რომ ატკინო.
-ბედი შენი რომ მას უყვარხარ თორემ ახლა დიდი სიამოვნებით გაგიერთიანებდი თავ ყბას- ლუკამ მაინც ვერ მოითმინა და წარბებშეკრულმა ამოთქვა - გულს ვერ უბრძანებ ,მან შენ აგირჩია და ახლა ისღა რჩება რომ ჭკვიანად მოიქცე
მას შემდეგ რაც ჩემი ძმა დამშვიდებული ვიგულე სოფელშიც წავედი ერთი კვირით. აი სრული დასვენება, ნეტარება და სიმშვიდე მათთან იყო . შაქროსთან და ლამროსთან გატარებული დღეები შეუდარებელია.
-დემეტრეე ბებია გეიღვიძე ახლა ვინცხა გირეკავს ბიჭო ...ქვეით დაგრჩა ტელეფონი და წეიღო ტვინი
-რა ხდება ლამროოო
-რავა იჭყანები ბიჭო დილიდან- გაეცინა და მაკოცა- შენ გენაცვალოს შენი ბებია ჩემი დახატული ჰა უპასუხე -თვალების ჟუჟუნით მითხრა გაიცინა და წავიდა.მობილურს რომ დავხედე უცხო ნომერი იყო
-გისმენთ
-სად ბრძანდები ბატონიშვილო?
-რატი? რატი შენ ხარ ბიჭო? ჩამოხვედი?
-როგორც ხედავ ჩამოვედი...აბა ჩამოხვალ სახლში თუ ამოვიდეთ სოფელში
-წამოვალ დღესვე ... ორ საათში მანდ ვარ
-ნელა ბიჭო ნელა არ გავრბივართ არსად
-აუ როგორ მომენატრე შენ ხო არ იცი
-რა მოგენატრა ბიჭო დაჩი აგერ არ გყავდა? ეს თავგადაპარსული დაჩია -გიორგის ხმა გავიგე და მერე გაითიიშა .
-ბებიკოოო
-ხო ბებო რა ხდება ვინ გირეკავდა ასეთი ბებიკო?
-ძალიან რომ გთხოვოთ დღეს ვერ წამოხვალთ? რატი დაბრუნდა და
-რატი ? ჩამევიდა დედა? ღმერთო მადლობა რო დააბრუნე ჯანმრთელი ის ბოვში .ხოა დედა კარგად
-კი ლამრო კარგადაა... წამომყვებით ხო?
-წამოვალთ ბებია ვიზამ რაცხას. გადავალ ლიასთან და ვეტყვი მიხედოს ყველაფერს . წაი ბაბუაშენთან და უთხარი მევიდეს სახლში
-მიყვარხარ ლამრო
-წაი გადაშენდი აქიდან აფერისტო შენ
შაქრო ვიპოვე და ისიც წამოვიდა სახლში.მერე მოწესრიგდნენ, ჩაალაგეს რაღაც-რაღაცეები .მეგონა ტანსაცმელს იღებდნენ და კი გამივსეს მანქანა სოფლის ნობათით.
მთელი გზა მეწუწუნებოდა ბებია ასე ჩქარა ნუ მიდიხარო არადა 80 ით მივდიოდი . შაქრო იცინოდა ჩუმ ჩუმათ და მერე იმას დააცხრა ტავს.მაგრამ ეზოში რო შევედით და ბიჭები დაინახა სულ აღარ ვახსოვდი მე.
რატი დაჩის გარეგნულად არ ჰგავს ,იდენტური ტყუოები არ არიან თუმცა ხასიათი ნამდვილად ერთნაირი აქვთ. რომ შეხედავ ორივეს ერთად მიხვდები რომ ძმები არიან. რატი უფრო დიდია ფიზიკურადაც და რამდენიმე წუთითაც უფროსია. გიორგი ეხუმრებათ ხოლმე თორე თვითონ ამის ხაზგასმას არასდროს აკეთებს. მონატრებულ ძმაკაცს რომ მოვეხვიე მერე გადავხედე დანარჩენებს. დაჩი არ იყო მხოლოდ გიო და ცოტნე
-როგორც იქნა...ექვსი თვით მივდივარო და ეს არის?
-საჭირო ვიყავი იქ ! შეცვლილი მეჩვენები შენც დემეტრე
-კაცი რომ შეგხედავს ტერორისტი ეგონები
-ეგ ვუთხარი მეც ისედაც რამხელაა ეს ბატიბუტა კაცი მოდის ისედაც მაშნებს ამის თვალები და ახლა წვერი და მოზრდილი თმა საერთოდ გონს მაკარგვინებს
-ამას არაფერი შეცვლის-ხელი ჩაიქნია და ლამროს გაუღიმა -ნუ ტირი ბებო რა ხო ხედავ კარგად ვარ
-ვაი შენ გენაცვალე მე ... რაფერ ვნევრიულობდი რო იცოდე. რა გინდა დია დეეტიეთ ამ სახლშ არ შეიძლება? ქე ვიცი რო იგენიც ცოდვები არიენ მარა დედაშენი არაა ცოდვა რო უსკდება გული?
- რა იყო ბიჭო რა ზარები დაგჭირდა არ იცოდი შენ დაბდღეს აქ რო ვიქნებოდიტ?
-ხვალ მაქ დაბადების დღე
-ამაღამ არ უნდა შევხვდეთ მერე? 12 საათზე მე რო არ გაკოცო და მოგილოცო პირველმა ხომ გამისკდება გული - გიორგიმ შეიცხადა და უცებ დამეჯახა-ფისოოო
-საჩუქარი ისევ სენ ხარ ქერა პრინცო?
-რა თქმა უნდა ჩემო კრუტუნია .გავჩუმდები ახლა თორე რატის რისხვა დამატყდება თავს. რამდენიმე დღე ისვენებს ბატონი გენერალი და იმასაც შენთან ატარებს ჩემო კრუტუნია პრუტუნია და ნუ გავაგიჟებთ ახლა
-შენ გაჩუმდი და ჩვენ არ ვაგიჟებთ- ცოტნემ ჰკრა ხელი და სახლში შეაგდო- შედი ამ წელში რო გაეჩხირე შუა გზაში
-შენ ბავშვი ჩამოიყვანე დროზე გირჩევნია
-არის გენერალო... რამდენიმე საათში აქ იქნება . 12 ზე ყველანი ვიქნებით
-ვინ ყველანი
-შენი აზრით ახლა იმათ გავაჩერებდი? ლიზიკო გაგიჟდა მოვკლავ რომ ჩავალო . თაი დაჩიკოს მოჰყავს
-წარბებს რატო მითამაშებ?რამე არ ვიცი?
-დაგერეკა ერთხელ გეკითხა და გაიგებდი
-და თქვენ დაგერეკათ
-მშვიდად ყოფნა მინდაო და როგორ
-რა ხდება რატი შენ მაინც მითხარი
-ერთად არიან
-რა უემოციოდ ამბობ ბიჭო შენმა კლდე ძმამ როგორც იქნა ამოიდგა ენა და უთხრა იმ გოგოს რო უყვარს ნუ ფაქტობრივად ცოლობაც სთხოვა და თუ რამ რომანტიკული გააჩნდა სულში ყველაფერი გამოყენა და შენ ორ სიტყვას ამბობ მხოლოდ?-გიორგის ქოთქოთს ყურადღებას არ ვაქცევ მხოლოდ იმას ვიგებ რო ერთად არიან და მიხარია. -საერთოდაც ლიზიკო არ გვინახავს რამდენიმმე დღეა და ნეტა ხომ არ მოკლა თავისმა ლუციფერმა.
-თბილისში არის?
-არა სადღაც წაიყვანა იმან ... ბოლოს რო ველაპარაკეთ ქალაქიდან გავდივარტო და სად წავიდნენ არ ვიცი მეც არ ვიციო .ნუ რო მოვა უეჭველი ეგ ვიცი ,წასვლამდე მითხრა 12 საათზე თუ არ მოვედი ჩემ შოკოლადის ბიჭთან იცოდეთ მკვდარი ვარო
-ვინ აარის ეგ გოგო ან ლუციფერი
-ლიზიკო ჩვენი მეგობარია.. დემეტრიუსის მდივანი იყო თაიმდე. ლუციფერი ნიკოლოზ ამირეჯიბია ,ის
-ვიცი ვინც არის ...მასტან რა ურთიერთობა გაქვს დემეტრე?
-ჩემი უფროსის ძმა არის
-ნიკოლოზზს და ჰყავს?
-მარიამ ასათიანზე რამე გსმენია?
-ავღანეთში წასვლამდე გამოქვაბულში არ ვყოფილვარ დემეტრე!
-მარიამის ძმა არის მამით ერთი
-მერე მოგიყვებით რა ახლა ის გვითხარი რამდენ ხანს რჩები აქეთ
-ალბათ დიდხანს... სანამ არ მომბეზრდება კაბინეტში ჯდომა და ლაწირაკების გაწვრთნა
-ანუ მალე წახვალ? კარგი რა როგორ შეგიძლია ამდენ ხანს იქ გაძლება . ჯერ აფრიკაო მერე ავღანეთიო და სანამ ვინმე არ გვესვრის ნაღმს მანამ არ მოგვხედავ?
-გიორგი ხომ იცი რომ ვერ ვიტან მაგ თემაზე ხუმრობას. დავრჩები-თქო ხომ ვთქვი,იმდენა ხასნ რომ მოგბეზრდებათ კიდეც ჩემი სახის ყურება
-ეგრე რა ...
...
კახეთის ინციდენტის შემდეგ მხოლოდ სასამართლოში ნახა დაჩი ისიც რამდენიმე წუთით. მას მერე ლამის ერთი თვე გავიდა ის კი არსად ჩანდა. ლექციებსაც სხვა უტარებდა და იმდენად ენატრებოდა უკვე რომ ყველგან მას ელოდა.
სამსახურიდან გვიან გამოვიდა ,შემდეგ მეგობრებთან ერთად კაფეში წავიდა და უკვე ღამე იყო სადარბაზოში რომ შევიდა . მობილური კიბეზე მიანათა და ის ის იყო ასვლა დაიწყო წინ ვიღაც რომ გადაეღობა მსუბუქად შეჰკივლა და უკან დაიხია,სულ დაავიწყდა კიბეზე რომ იდგა და წონასწორობა დაერღვა,მაგრამ არ დაცემულა წინ მდგომ სილუეტს აეკრა სხეულზე და მაშინვე დაუარა ჟრუანტელმა რადგან კარგად შეიგრძნო ნაცნობი სურნელი და შეხება
-ვიცოდი რომ მოგენატრე ,მაგრამ ასეთი დახვედრაც ზედმეტია პატარავ
-დაჩიი- საწყლად ამოიკრუტუნა და გონს მხოლოდ მაშინ მოვიდა სადარბაზოდან რომ გავიდნენ -სად მივდივართ?
-უნდა მოგიტაცო
-ასე ნუ ხუმრობ გთხოვ
-სულ არ გამიწევ წინააღმდეგობას? -ზემოდან დახედა ,უკვე ლამპიონების შუქზე კარგად არჩევდა მის სახეს და სუნთქვა ეკვროდა-სად გაქრა შენი მონდომება ადვოკატო?
-დაჩიი
-დამშვიდდი , უბრალოდ საუბარი მინდა შენთან
-იქ ვერ ვისაუბრებდით?
-რადგან მივდივართ ე.ი ასეა საჭირო ქალბატონო , კაფეში კარგად კისკისებდი შენს ფლეიბოი კურსელებთან ახლა რა ხდება?
-მითვალთვალებდი?
-არ მითხრა რომ დევნისთვის მიჩივლებ ...
-ნუთუ აღარ შეწყვეტ ამ თამაშს.ხომ მითხარი რომ ყველაფერი დასრულდებოდა
-ნუთუ უპასუხო კითხვებს პასუხის გარეშე დატოვებთ ქალბატონო თაია
-არ მჯერა რომ თქვენ მიპასუხებთ.სასაუბროდ თქვენი სახლის გარდა ადგილი არ გეგულებათ?
-გახსოვს რა ვტქვი ამ სახლზე როცა პირველად მოგიყვანე?
-ერთადერთი ადგილია სადაც არავინ გისმენთ,არავინ გიყურებთ და ხელს არავინ გიშლით მშვიდად სუნთქვაში ...მართლა აპირებთ პასუხის გაცემას?
-მეგონა უფრო მეტად გაგახარებდა ეს ამბავი
-სად მივდივართ? -როცა სახლს გვერდი აუარა და უკანა ეზოში გავიდა თაი შეჩერდა- შენ ხომ ვერ იტან ბაღში ჯდომას
-იშვიათ შემთხვევებში მიყვარს და მჭირდება .ამაღამ კი შესანიშნავი საღამოა
-რატომ მეჩვენება რომ ღელავ?
-შენ კი ჩემ მღელვარებას დასცინი
-ღიმილის უფლება ხომ ჩამომართვით
-აი მგონი პირველი კითხვა გაჩნდა
შუა ბაღში ისხდნენ ლამპიონების შუქი ყველაფერს ანათებდა . დაჩი პირველად იყო ცხოვრებაში ასე აღელვებული. მართალია არ ცახცახებდა ,მაგრამ აშკარად აღარ ჰგავდა ურჩხულს.
-უნდა ვილაპარაკოთო და დუმილის უფლებით სარგებლობთ ბატონო ლექტორო?
-ხვდებით რომ საქმე თქვენს სასიკეთოდ შემობრუნდა და ნელ-ნელა მხიარულდების ხომ ?
-ნუთუ უპირატესობის შესახებ მაუწყებთ ბატონო დაჩი
-გითხარი კითხვებზე გიპასუხებ_თქო,ყველაფერს დავასრულებთ ამ საღამოს_თქო შენ კი ძალიან მშვიდად ხარ
-მგონი შენი აღელვების საშუალება ვიპოვე და ვიყენებ ... ვერასდროს ვხვდები როგორ შექმენი ეს ლამაზი ადგილი შენ... განსაკუთრებით ღამით მომწონს .ვარსკვლავებით მოჭედილ ცასთან საოცარ სინთეზს ქმნის და ულამაზეს სანახაობას ქმნის . შეუძლებელია აქ იყო და ღელავდე , კავში ამ ადგილსა და შენს შორის სწორედ ეს არის.
-ჩემთან არასდროს ხარ მშვიდად სულ წასვლა გინდა თაი ,ყოველთვის გარბიხარ ან მიზეზს ეძებ თვალებშიც კი არ მიყურებ დიდხანს ,ესაა სიმშიდე?
-მეჩვენება თუ ისეთ კითხვას მისვამ რომელზეც პასუხი დიდი ხანია გაქვს . იცი მეჩქარება ,რაც დემეტრე წავიდა მარიამი მხოლდო საქმეზეა კონცენტრირებული ნამდვილ მანქანად იქცა და ყველა ჩვენც მასთან ერთად ძალიან ვიღლებით ასე რომ გთხოვ სხვა დროს
-სხვა დრო არ იქნება! - მკლავში მსუბუქად წვდა და გააჩერა
-რა თქმა უნდა თქვენ ხომ ამდენ დროს ვერ დამითმობთ , აუცილებლად ვინმე უნდა გემუქრებოდეთ და გაურკვეველი მიზეზის გამო მე მიცავდეთ და სანათის წაქცევის დროსაც კი ოტახშ მივარდებოდე .სხვა დროს კი დაკავებული ხართ. რადგან უკვე თითქმის ერთი საათი გავიდა სწრაფად მითხარით რა გინდათ თორემ თქვენი დრო იხარჯება
-ძლივს ანერვიულდი
-ვბრაზობ ! აი რას ახერხებთ ყოველთვის
-გაგიჟებ? შენც ახერხებ ასე რომ ნუ ღელავ ცალმხრივი არ არის?
-მე? მე ვახერხებ თქვენს გაგიჟებას? რაღაც არ მახსოვს გეყვიროთ, რამე გეთქვათ და საერთოდ ეგ საოცარი ნაკვთები შეგერხიათ მაინც .მხოლოდ თქვენს ლურჯ თვალებს აბრიალებთ ისე რომ ..ისე რომ შემოგხედო მგონია რომ შუა ოკეანეში ტალღებში ჩაძირული ფსკერისკენ მივემართები . აი რატომ არ გიყურებ ხშირად თვალებში არ მინდა უფრო ძლიერ იმოქმედო ჩემზე. კითხვა... რადგან კითხვა გინდათ ბატონო დაჩი . აბა მითხარით მე როგორ ვახერხებ თქვენს გაგიჟებას
-მთელი შენი ანატომია უნდა ჩამოვთვალო? მთლიანად მაგიჟებ შენი წარმოთქმული ყველა ბგერა სხვანაირად მესმის , შენი გამოხედვაც სხვაა ჩემთვის და მილიარდობით ადამიანისგან გამოგარჩევს. შენ ერთი ხარ რომელიც სრულიად ქაოსში მაქცევს .ჩემი სუსტი წერტილი ხარ რომლის დაკარგვისაც მეშინია , მეშინია გესმის? იმის რომ შეიძლება ჩემ გამო საფრთხე დაგემუქროს, ახლა ღმერთისაც ყველაზე მეტად მეშინია რადგან იმდენად მიყვარხარ ,ისე ძლიერ რომ ეს სიყვარულიც კი მაშინებს რადგან ვგრძნობ ნელ-ნელა ვკარგავ თავს. ერთადერთი რაც მრჩება ნდობაა, იმედი რომ არ მიმატოვებ და არ მატკენ რადგან ერთადერთი ხარ ვისაც ეს შეუძლია . შენ ხელში შესაძლოა მარიონეტადაც კი ვიქცე, ვგიჟდები ხო ეს მაგიჟებს რადგან თუ ვცდები და არ გიყვარვარ მე ეს ლოდი, არარომანტიული კაცი ვერასდროს შეგაყვარებ თავს და უბრალოდ გავნადგურდები შენ გარეშე. არც კი ვიცი რას გავაკეთებ მერე
თაი ისევ მის წინ იდგა .თვალებში უყურებდა,ჯერ მშვიდად უსმენდა ,შემდეგ ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა შემდეგ კი ფართოდ გაიღიმა და ხელები გაშალა
-მეგონა ვერასდროს მოვისმენდი ამ სიტყვებს ... შეგიძლია მშვიდად იყო ,რადგან იმ წამიდან გაღმერთებ როცა გავაცნობიერე ვინ იყავი, პირველად რომ შემხვდი დერეფანში უბრალოდ გავიფიქრე რომ არაამქვეყნიური თვალები გქონდა, როცა მკითხე როგორ ვიყავი მანამ მეგონა რომ არაფერი მიჭირდა ,მაგრამ შენი ხმა რომ გავიგე აღარ ვიყავი კარგად ,ხელი რომ გამიშვი და მივხვდი რამდენად კარგი იყო ის რამდენიმე წამი შენს მკლავებში ლამის თავად მოგეხვიე. პირველი ლექციის შემდეგ უკვე მომაჯადოვე და მას მერე მაწამებ.ახლა დიდი სიამოვნებით გადაგიხდიდი სამაგიეროს ,მაგრამ აღარ შემიძლია უშენოდ .ადამიანურ ძალებს აღემატება შენთან ახლოს ყოფნა და უბრალოდ ცქერა . გულს რომ ვერ უბრძანებ თორემ ნამდვილად ვერ შეგიყვარებდა ჩემი გონება ...ასე ნუ იღიმი,ღმერთო ახლა გული გამისკდება და მერე - სიტყვის თქმა ვეღარ შეძლო დაჩიმ იმდენად ძლიერად ჩაიკრა გულში. ისე უჭერდა ხელებს თითქოს მის თავს ართმევდნენ -დაჩიი
-როგორ მიყვარხარ....ჩემო ანგელოზო -მისი სახე ხელებში მოიქცია და გაბრწყინებულ თვალებში ჩახედა,მისკენ რომ დაიხარა თაიმ თვალები მინაბა
-გეფიცები ახლა ისევ რომ შუბლზე მაკოცო მოვკვდები
-შენს სიკვდილს ნამდვილად ვერ გადავიტან,მზად ვარ ქურდობა ჩავიდინო - ჩამწყდარი ხმით უთხრა და ყველაზე ნაზი , ვნებიანი და გრძNობებით სავსე პირველი კოცმა მოჰპარა.



მაპატეთ .ვიცი ცუდი გოგო ვარ ძალიან მინდოდა დიიდ თავი ყოფილიყო სხვა წყვილებზეც დამეწერა და მომდევნო თავით დამესრულებინა ისტორია ,მაგრმა ვერ მოვახერხე და დემეტრეს სვლაც შუა გზაში გავწყვიტე იმედია მაპატიებთ