აგვისტო
იმ დღის მერე ოფიციალურ წყვილად გამოგვაცხადეს ახლობლებმა. ჩვენ მხოლოდ ბედნიერები ვიყავით ყოველგვარი ჩარჩოების გარეშე. მე ვიწამე ბედისწერიდ. დადვანი ჩემი ბედისწერა იყო. ჩემი ბედნიერების მიზეზი. ფერადი და თან უხილავი ძაფები გაიბა ჩვენს შორის და ასე მარტივად, მცირე დროში ვიყოვე ჩემი ადამიანი. უკვე მივლინებაშია 2 კვირაა. მაგისმა უცხოელმა ინვესტორებმა ჩემი ყმაწვილ-ქალობა შეიწირეს. მე მთელიდღეა ფოტოებს ვიღებ, ვაკვირდები და, როცა მენატრება უფრო მონდომებით ვმუშაობ და სურათებითაც კმაყოფილი ვარ. ახლაც სასიამოვნოდ დაღლილი მივაბიჯებ სახლისკენ და თან ფოტოაპარატში ვათვალიერებ ფოტოებს.
სადარბაზოშიც თავაუწევლად შევდივარ და მშვიდად ვაჭერ თითს ლიფტის ღილაკს. გაღებულ კარში შევდივარ და სასურველ სართულს ვუთითებ. ისისაა კარი უნდა დაიხუროს, რომ ვიღაც აჩერებს და შეშინებული კივილის დაწყებას ვაპირებ სასურველ და მონატრებულ შუჩებს, რომ ვგრძნობ ბაგეებზე. სუნთქვა მეკვრის. ბედნიერებისგან მოზღვავებულ ენერგიას ვგრძნობ . მის წელზემაქვს ფეხები შემოხვეული და მთელი ვნებით ვუკოცნი ტუჩებს, ყელს. ლიფტის კარი იღება და ძირს არ მსვამს ისე გავყავარ. წვალებით ვაღებთ სახლის კარს და შიგნით შევდივართ. ფეხვეშ იატაკს ვგრნობ უკვე. ის ისევ გაშმაგებით მკოცნის და გზადაგზა მხდის თანსაცმელს... მაისური, ბიუსჰალტერი, შარვალი და მშვიდობით დედამიწავ.
***
-მომენატრე. ჩემს თმას ხელზე იხვევს და ცხვირთან მიაქვს.
-მეც მომენატრე. ვბუტბუტებ და მკერდზე ვადებ თავს.
-აღარ მინდა ამდენი ბოდიალი. ნერვიულად ოხრავს და მხრებზე მატარებს თითებს.
-ვერ გავიგე.. გაურკვევლობაში მყოფი ვეკითხები და საწოლზე ვჯდები. რისი თქმა უნდა ვერ ვხვდები. ახლა არ მითხრათ, როგორც მოვიდა ისე წავაო. თვალები მიცრემლიანდება.
-ვიქორწინოთ რა. სწრაფად მაყრის და მოულოდნელობისგან მეტირება.
-რა გატირებს? ხელებს მხვევს შეწუხებული.
-ოჯახი, ასე მალე? ამხელა პასუხისმგებლობა ასე მოკლე დროში. ვბუტბუტებ და ვცდილობ თვალი გავუსწორო.
-დაოჯახებას გთავაზობ, ნაინა! თბილი და მყარი, ურყევი სამყარო! ხმა შეუვალი უხდება და თვალებში მაჩერდება.ნაინა, ნაინა პირველად დამიძახა...
-ჰო, ოჯახი! ჩემთვის ვამბობ და თავს ვხრი. მეშინია, მეშინია, რომ ყველაფერი ისე აღარ იქნება.
-გპირდები, რომ მხოლოდ ბედნიერების მატება იქნება შენს ცხოვრებაში. მეტი არაფერი შეიცვლება. იბოპდიალე და იღე ფოტოები ისევ! არ მეშვება დადვანი.
-მპირდები რომ ყველა სირთულის დროს გვერდით მეყოლები? გაბზარული ხმით ვეკითხები.
-გაზაფხულებს იმედები არასდროს უცრუვდებათ. გჯერა ჩემი?
-მჯერა, მჯერა ვყვირი გაუაზრებლად და კისერზე ვხვევ ხელებს.
***
-თხოვდები? კარგი ბიჭია, მაგრამ ასე მალე? ხმაში ცრემლი ერევა.
ყურმილის მეორე მხარეს მე მეტირება.
-დე, გპირდები, რომ ბედნიერი ვიქნები. ისე მყარად ვამბობ ჩემი სიტყვების მეთვითონ მჯერა.
-ჩამოვალ და ვილაპარაკოთ! ვითომ ხმას იმკაცრებს და მითიშავს. ცრემლნარევი სიცილით მეცინება და ლიკასთან ვუშვებ ზარს,
-ქორწილია, ქეიფია გრიალი მესმის გიორგის გამაყრუებელი როხროხი და მხოლოდ ახლა ვიაზრებ, რომ ამას ვერაფერს გამოვაპარებდი.
-ჰაა რძალო, დაგაჯდა სიკვდილის ბუზი, ხდები ჩემი რძალი? ხარხარებს.
-მასხარა ხარ! მეცინება და წარბებს ისე ვკრავ თითქოს დამინახავს.
-გოგო, ჩემს რძალს გარქმევ და ცოტა დასტოინად. ისევ იცინის და სადაცაა გაიგუდება. ისისაა უნდა გავთიშო რომ ლიკას ხმა მესმის.
-დაოო, გეღირსაა! ახლა ცოლი ყვება ქმარს. მე და გიო მოვდივართ დღეს შენთან და არაფერი იმაიმუნოთ ახლა, ჰომინიდების ჯოგის წარმომადგენლებივით არ დაგვხვდეთ. სიცილით მითიშავს და კისკისით ვვარდები საწოლზე.
ანდროს და ნინოს ვერაფრით ვუკავშირდები.
***
აწკრიალებულ ტელეფონს ვპასუხობ და თან ლიკოს მივანიშნებ ერთ-ერთ კაბაზე.
-გახსოვარ საერთოდ? ნაწყენი ხმით მეკითხება დადვანი.
-შეთე, კარგი რა. ერთ კვირაში ქორწილია და ყველაფერი წამში რომ გინდა მაგის ბრალია! ვწუწუნებ და მანეკენს ვეყრდნონბი კარგი ძმაკაცივით.
-მანეკენზე ხომ არ მეეჭვიანა? დამცინავი ტონით ამბობს შეთე. დაფეთებული ვიყურები აქეთ-იქით და ჩამწკრივებული მანეკენების უკნიდან ღიმილით გამოდის ჩემი მომავალი ქმარი. ლოყაზე ხმაუღით მკოცნის და ჩვენსკენ მომავალ ნიკას უქნევს ხელს.
-ნუ რა არის ეს, რა მასხრობაა?! მოჩვენებით სიბრაზეს იკრავს ლიკო და მკლავსზე ჩმეტს.
-რძლები გვარბევენ მაზლებს? სახეს ჭმუხნის დადვანი.
-რა უნდა სიძეს საპატარძლო კაბის არჩევის დროს პატარძალთან? არ ცხრება ლიკო.
-კარგი რა, ლიკო. თათულიც კი შენზე თანამედროვეა დასცინის შეთე და ლიკას მოქნეულ ჩანთას ოსტატურად იგერიებს...
შეთემ მალევე დაგვტოვა და როგორციქნა ავარჩიეთ სადა, მოკლე კაბა.
-ძალიან მოკლე ხომ არაა? ვბუზღუნებ და წყალს ვართმევ ლიკოს.-ვაიმეე, ბარნოვის ქალო ნერვებს ნუ მიშლი. პროვინციალიზმის სუნი მცემს. იჭყანება და წყალს უკან მართმევს.
-ეგ რა შუაშია? ვდუდღუნებ ისევ.
-თავშია! არ ნებდება და მაღაზიიდან გადის.
***
-ნუ ნერვიულობ ასე! წარბსეკრული ამბობს დადვანი და ნაინას ატამაშებულ ფეხზე უჭერს ხელს.
-რომ არ მოვეწონო? ტირილამდეა მისული.
-მოეწონები! თავდაჯერებული ამბობს შეთე და მანქანიდან გადადის. ნაინაც უხმოდ მიყვება. შეთე სახლის კარს აღებს, ნაინას ხელს კიდებს.
-დედაა! სითბოჩამდგარი ხმით ეძახის და ქალიც წამში ჩნდება შესასვლელში.
-მობრძანდით შვილო. ისეთი მშვიდია, ისეთი სათნო, რომ ნაინას დაძაბულობა ეხსნება და გულწრფელი ღიმილი ურბენს სახეზე.
-ეს ნაინაა,ჩემი ნაინა. თბილად ამბობს დადვანი და შუბლზე კოცნის ნაინას.
-რატომ არ გამაფრთხილე? საზიზღარო. ასე მოუმზადებლელი დავხვდი ბავშვს ნერვიულად ამბობა ნელი.
-რას ამბობთ.
-შემოდით შვილებო, შემოდით.
-ამ უჟმურს როგორ უძლებ? სიცილით ეკითხება მომავალ რძალს და ყავის ჭიქას უდებს წინ.
-მიყვარს. დარცხვენილი და გულწრფელი ნაინა თავს ხრის...
***
ქორწილის დღეს ნაინას ნერვიულობა საზღვარს ცდება. სიგიჟეა, ნაინას და შეთეს ურთიერთობა თავიდან ბოლომდე სიგიჟეა.
მარიკა დილიდან ქოთქოთებს და თან ეხმარება შვილს ჩაცმაში. ნაინას მეკვარე მისი მეზობელი და ბავშვობის მეგობარი მარიამია.
-ვაუ, ნაინა რა გოგო ხარ. ხომ არ გადაიფიქრე? ჯმუხი და სვანი რა ჯანდაბად გინდა?! ითრიე ვინმე ბუნჩულა. კისკისებს მარიამი და ანერვიულებულ ნაინას ამხიარულებს.
-სულაც არაა ჯმუხი. ენას უყოფს და ტელეფონს პასუხობს.
-ჰო შეთე,
-გაზაფხულო ხომ არ გადაიფიქრე? ესმის დადვანის სიცილი და თვითონაც ეცინება.
-არანაირად. მოკლედ პასუხობს და მარიამის გაჩუმებას ცდილობს.
-ოოო ამაღამ ქალაქიდან გადით რომ არ შევწუხდე. ნაინა დილით დავრეკავ და მოგიკითხავ, იმედია გადარჩები.
-გადაეცი რომ ვიმაიმუნეთ უკვე. ხარხარებს შეთე და ნაინა აწითლებული თიშავს მობილურს.
-შეშლილო! ყვირის მაგრამ მარიამი უკვე მისაღებშია გასული და ანდროს ეგებება.
ანდრო სწრაფად შედის ნაინასთან
-რა ლამაზი ხარ! აღფრთოვანებას ვერ მალავსდა გულში იკრავს.
ნაი, ბედნიერი უნდა იყო, სულ ყველაზე ბედნიერი, თორემ გული გამისკდება იცოდე! გულაჩუყებულ პატარძალს ისევ გულში იკრავს და საფეთქელზე კოცნის.
***
ჯვრისწერამ და ხელისმოწერამ მშვიდად ჩაიარა.
ახლა რესტორანში არიან და თავზე იმხობენ ყველაფერს.
-ბედნიერი ხარ? ცეკის დროს ეკითხება შეთე და თვალებში უყურებს.
-ძალიან, ძალიან ბედნიერი. სიცილით პასუხობს ქმარს და ნიკაპზე კოცნის.
***
ნინო ვიღაცამ გაიწვია საცეკვაოდ და აქამდე მხიარულ ანდროს დაძაბულობა დატყობია სახეზე. არ უნდა ეჭვიანობის შემჩნევა, მაგრამ არ გამოსდის. მერამდენე ღერს ეწევა ვინ იცის და დაძაბულ ნინოს არ აშორებს თვალებს.
-სანამ არ ამოიგუდები არ მიხვალ იმ გოგოსთან?! თავზე ადგება მარიკა და მკლავზე ექაჩება.
-რას მიყვებოდა?! ვეღარ მალავს გაბრაზებას.
-აბა ქაჯივით ხომ არ მოიქცეოდა?! ანდრო, დამიჯერე. იქნებ უნდოდა რომ ცოტა გეეჭვიანა. ქალური სიკეკლუცე. თვალს უკრავს და თავზე ეფრება.
-ბოლოს მომიღებს! ბუზღუნებს და წარბშეკრული მიდის ნინომდე..
-თუ ნებას დამრთავთ. ეუბნება უცხოს და იპრობლემოდ იგდებს ნინოს ხელში.
-რა დღეში ხარ? წელზე უჭერს ხელს და სხეულზე იკრავს.
-რა დღეში ვარ? აგდებულად პასუხობს ქერა ლამაზმანი და აშკარად იქვევს კაცს.
წამოდი, მაჯაში ავლებს ხელს და გარეთ გაყავს. არავის ემშვიდობება, ისე ტენის გოგოს მანქანაში, თვითონაც ჯდება და სწრაფად წყდება მანქანა ადგილს.
კორპუსის წინ ამუხრუჭებს და სწრაფად გადადის მანქანიდან. ნინოს მხარეს აღებს კარს.
-გადმოდი! ცოტა აკლია და იღეიალებს. უხმოდ და მშვიდად გადადის გოგონა და უკან მიყვება.
ბინის კარს ჯუჯღუნით აღებს და ისევ მკლავში ავლებს ნინოს ხელს.
-რას აკეთებ, რას?! ანდროს ამოცნობა ამ მომენტში შეუძლებელია.
-სულელი ხარ. ეცინება ნონოს და ხელებს იჯვარედინებს მკერდზე.
-გოგო ნუ მაგიჟებ, ნუ. კედელს ურტყამს ხელს.
-რა მარტივად წამოეგე ანკესზე. ირონიას არ იშურებს ნინო.
-ეგ მაგიჟებს ზუსტად ,რომ ჯინაზე აკეთებ რაღაცეებს, ძალით აკეთებ, შენი სურვილის წინააღმეგ მიდიხარ. გულს მიხეთქავ.არ ცხრება ანდრო.
ნინოსგან მხოლოდ სიცილს იღებს.
აღარასდროს მაეჭვიანო, აღარასდროს! ღრიალებს და გაღიმებულ ნინოს აცხრება ტუჩებზე. კედელს ახეთხებს ზურგით და გაშმაგებით უკოცნის ბაგეებს. კმაყოფილებით და სიამოვნებით სავსე ქალი ხელებს ნაზად აწყობს კისერზე და მარჯვენა ფეხს ბარძაყზე ხვევს. ანდროს ხელი წელიდან ქალის შემოხვეულ ფეხზე გადადის. ყელს უკოცნის და მკერდამდე ოხვრით აცოცებს ტუჩებს. ხელებს უმისამართოდ დაასრიალებსქალის სხეულზე და კედელს წამიერად აშორებს.
***
ქორწილი მშვიდად სრულდება. ყოველგვარი აყალმაყალის გარეშე.
წყვილი უკვე სასტუმროს ლიფტშია და გადაღლილი უყურებენ ერთმანეთს.
-გინდა ტრადიცია დავარღვიოთ? გამოსავას პოულობს ნაინა.
-რა ტრადიცია? ეცინება დადვანს.
-რა მოხდება პატარძალს რომ ქორწილის ღამეს აცდეს?დავიღალე.
საწყალი თვალებით უყურებს შეთეს და ეჭვი მაქვს დადვანის ხარხარზე მთელი სასტუმრო ზანზარებს.
-აცდეს, აცდეს. სიცილით გადის ლიფტიდან და გაბუსხულ ნაინას ელოდება. წამო ცოლო ფეხბურთს ჩავუსხდეთ, ინტერნეტი და რამე გვაქვს. უარესად ხარხარებს.
***
გაზაფხული. (მაისი)
სვანეთში არიან დადვანი და ნაინა.
ნაინა ზანტად ახელს თვალს. საათის ისრები დილის 7-ს უჩვენებს.
უკმაყოფილო სახით უყურებს მის გვერდით ცარიელ ადგილს და ზლაზვნით დგება თბილი საწოლიდან.
ცივა.
ფანჯარასთან მიდის და ფიქრებში გართული უყურებს არემარეს.
ამ დილაუთენია სად გაშპა თავისი ქმარი.
საინტერესოა.
ქალი ჯიუტად არ შორდება ფანჯარას.
რამდენიმე წუთში ეზოს ჭიშკარს დადვანი აღებს. ზურგსუკან რაღაცას მალავს და ღიმილით მოაბიჯებს ქვაფენილზე.
სწრაფად არბის კიბეზე და ხმაურით აღებს საძინებლის კარს.
წინ უდგება ნაინას და ხმაუღით კოცნის ლოყაზე. ზურგს უკან დამალულ მინდვრის ყვავილებს აწვდის და გახარებულ ცოლს გულში იკრავს.
-ჩემი ბედნიერება ხარ შენ. მთელი ძალით ხვევს ქმარს ხელებს.
შეთე თავის საყყვარელ ხალს კოცნის, ტუჩის ქვემოთ .
-თათული ტავიდ დასთან წავიდა ორი დღით.ეშმაკური ხმით ეუბნება ცოლს.
-მერე? გულუბრყვილოდ ეკითხება ნაინა.
-მერე ის რომ, მე ჩემი გაზაფხულის ყველა ხალს უნდა ვაკოცო, სულ სულ ყველას. აი აქ, აქ და აქ ნიკაპიდან იწყებს, მერე ყელზე გადადის, მერე მკერდზე. ნელ-ნელა საწოლამდეც აღწევს და მოკისკისე ნაინასთან ერთად ვარდება ზედ.
***
დასრულდა.
ოდესმე დავარედაქტირებ და უფრო გავშლი ყველა მომენტს.
თქვენ კი მშვიდ, ბედნიერ და სიყვარულით სავსე ცხოვრებას გისურვებთ.
მადლობა, ძალიან დიდი მადლობა წაკითხვისთვის და თითოეული თბილი სიტყვისთვის.
ჰო, ამდრო და ნინო სხვა დროს იყოს უფრო ვრცლად, სულ სხვა ისტორიაში.
მადლობა კიდევ ერთხელ, ყველაფრისთვის.
მიყვარხართ.