21.
დადამ ზეკთან ერთად სანადიროდ სიარულს მოუხშირა. დიდი ვერაფერი მონადირე იყო, მაგრამ ზეკს უწევდა პარტნიორობას, ცოტა თითქოს ხალისიც მოემატა, რაღაც აზრი მიეცა მის ცხოვრებას, მაგრამ ძველებურად ისე ვეღარ ხარობდა. იარაღი მისთვის განუყრელი მეგობარივით გახდა, ეზოშიც სულ თოფით ხელში დადიოდა. ერთ დროს პეპელასავით მოფარფატე გოგოს დღეს უფრო ბიჭური იერი მისცემოდა. პატრონი სერიოზულად აკვირდებოდა, სურდა გაეგო სინამდვილეში რა ჰქონდა ჩაფიქრებული გოგოს, მაგრამ ვერც მისგან და ვერც ზეკისგან ვერაფერი შეიტყო. ამიტომ გადაწყვიტა დადას უჩუმრად მისი ოთახი დაეთვალიერებინა. იცოდა ეს არ იყო სახარბიელო საქციელი, მაგრამ ამ სიტუაციაში სხვა გამოსავალი არ ჰქონდა, სანამ გვიან არ იყო და სანამ მართლა რაიმე საბედისწერო შეცდომა არ ჩაუდენია უნდა გაეგო რა ხდებოდა მის ოჯახში.
პატრონმა დრო შეარჩია, დადა ზეკთან ერთად სანადიროდ იყო წასული. ფარულად მისი ოთახის თვალიერებას შეუდგა, ყველაფერს გულდასმით აკვირდებოდა, ყოველ ნივთს და ყოველ წვრილმანსაც კი და მერე ისევე ფრთხილად აბრუნებდა თავის ადგილას, რომ შინ დაბრუნებულ დადას არაფერი შეემჩნია. დიდ ხანს ათვალიერა, ყოველი კუთხე კუნჭული გადაქექა, მაგრამ საეჭვო ვერაფერი ნახა. ოთახიდან გამოსული კარს მიეყრდნო, თვალები დახუჭა, თავში ათასნაირმა ფიქრმა გაუელვა. რა ეღონა არ იცოდა. უცებ მის მეხსიერებაში გალერეაში მებაღის პირველი ვიზიტი ამოტივტივდა. სასწრაფოდ გალერეისკენ გაეშურა. შესვლისთანავე მტვრის სუნი ეცა. ცხადი იყო დადა აქ არც შემოდიოდა, ეს ისედაც იცოდა, მაგრამ მაინც, რაღაც ძალამ აქ შემოსვლა აიძულა. მთელი ოთახი მტვრით იყო დაფარული, კუთხეებში ნახატების გროვა ერთმანეთზე ეწყო, პალიტრაზე შემხმარ საღებავებს მტვრის სქელი ფენა ეფინა, არც აქ არაფერი იყო საეჭვო და ხელჩასაჭიდი. დადას გარეშე დარჩენილი ნივთები თითქოს მოწყენილად შემოჰყურებდნენ პატრონს... დადას პალიტრა... დადას დადუმებული როიალი... დადას ბიბლიოთეკა... ნაღვლიანად მომზირალი წიგნები...
პატრონმა წიგნების თვალიერებას მოჰყვა, ვინ იცის მასაც დადასავით რამდენჯერ ჰქონდა გადაკითხული... თაროებს ჩამოუარა, ავტორის ან წიგნის ნაცნობი სათაურის ამოკითხვისას ეღიმებოდა... ერთ სქელტანიან წიგნზე ვერაფერი წარწერა ვერ შეამჩნია, ნეტა რომელი წიგნი უნდა იყოსო გაიფიქრა და უფრო ახლოს მივიდა ის იყო წიგნის ჩამოსაღებად ხელი გაიწვდინა, რომ შეამჩნია, თაროს კიდის სწორედ ამ ადგილას მტვერი საერთოდ არ იყო, თითქოს სპეციალურად იყო ასე სუფთად დატოვებული, დანარჩენ თაროს კიდეს კი ერთიანად გასდევდა მტვრის ზოლი. ახლა უფრო გაუჩნდა ინტერესი... ფრთხილად ჩამოიღო, წიგნი საკმაოდ სქელტანიანი და ტყავგადაკრული იყო, მისდა გასაკვირად არც ზემოდან ეწერა რამე. წიგნის გადაშლისთანავე პირველივე გვერდზე დადას ხელით ეწერა - ,,საჩუქარი’’, შემდეგი ფურცელი კი ასე იწყებოდა: ,,ჩემი უჩვეულო საჩუქარი ჩემს უჩვეულო მეგობარს!’’... გაოცებულს ხელში წიგნის ნაცვლად დადას დღიური შერჩა.
LEX·2016 წლის 8 მარტი, სამბათი