რამდენიმე დღეში სწავლაც დაიწყებოდა და კიდევ ნახავდა მარიამს.ახლავე უნდოდა ენახა და ჩახუტებოდა,მაგრამ ახლა არ შეეძლო.მთელი ღამე არ ეძინა იმაზე ფიქრში,რომ ხვალე ისევ ნახავდა.თუმცა ეჭვიანობდა.ეჭვიანობდა იმ ბიჭზე,კლუბში ლამის რომ კოცნიდა.უნდოდა მის ადგილას თვითონ ყოფილიყო.უნდოდა ისეთი ახალგაზრდა ყოფილიყო,ამ დროს ბრაზი შემოაწვა.გვერდით მწოლიარე ცოლისკენ გადაბრუნდა და კოცნა დაუწყო,უნდოდა ისევ დარწმუნებულიყო თავის მამაკაცურ შესაძლებლობებში,მაგრამ არ უნდოდა ამის ცოლთან გაკეთება.სხვასთან უნდოდა.იმასთან,ვინც მისგან ძალიან შორს იყო.თუმცა მაინც გააკეთა ცოლთან და თან სხვაზე ფიქრობდა,წარმოიდგინა რომ მის მაგივრად ,,ის“ იყო,თუმცა მასთან ამის წარმოდგენა ცოტა არ იყოს აშინებდა,რათქმაუნდა ისევ ასაკობრივი სხვაობის გამო,იმის გამო,რომ ის მასზე ბევრად პატარა იყო.დაღლის სიამოვნების მიღების მიუხედავად ცოტა ხანს მაინც განაგრძობდა მარიამზე ფიქრს და რაღაც ძალიან აღიზიანებდა დათვითონაც ვერ გაეგო რა.
* * *

,,ყველაფერი გავაფუჭე“ ფიქრობდა მარიამი.ეშინოდა იმის,რომ როცა ნახავდა,თვალებში ჩახედვის შერცხვებოდა,თავის საქციელის შერცხვებოდა.მხოლოდ ის ამშვიდებდა,რომ ყველაფერი მხოლოდ მათ შორის დარჩებოდა,ბოლო ბოლო მხოლოდ აკოცა და ამით ყველაფერს მიახვედრა.
რამოდენიმე დღეც გავიდა და სკოლა იწყებოდა.უნდოდა მალე ენახა,ამიტომ ამაზე ფიქრში მთელი ღამე გაათენა და როგორც ყოველთვის,სკოლაში ისევ დააგვიანა.
დაგვიანებული მასწავლებელმა ისევ კლასიდან გამოაბრუნა და დერეფანში მოუწია ლოდინი.იმედი ქონდა,რომ ზურა გამოივლიდა,მისი სურვილიც ახდა.როცა დაინახა და მისკენ წამოვიდა,გული აუჩქარდა
-რატო დგეხარ დერეფანში? - სერიოზული და ცოტა გაღიზიანებული ტონით უთხრა ზურამ,რაშიც ამ ადამიანის ყოლის სურვილს მალავდა
-დავიგვიანე გაკვეთილზე
-გამოგიშვა?
-კი
-რატო დაიგვიანე? - ისევ ისეთი ტონით კითხა,თითქოს რაღაც დააშავა
-დამეძინა
-კარგი.წამოდი ჩემთან
მარიამი კაბინეტში გაყვა.ზურა ისეთი სწრაფი ნაბიჯებით მიდიოდა,მარიამი ძლივს ეწეოდა.ამჯერად პირველი თვითონ შვიდა და გზა აღარ დაუთმია მარიამისთვის.
-ოქმი უნდა დაგიწერო ყოველდღე დაგვიანებისთვის - უთხრა და თვალებში შეხედა,აინტერესებდა მისი რეაქცია
-კარგი
-შემდეგში გაითვალისწინე,მერე ოქმიც აღარ გიშველის
მარიამმა ხმა არ ამოიღო.ზურამ ოქმის შედგენა დაიწყო.რამოდენიმე წუთში მორჩ
-შეგიძლია წახვიდე - მკაცრად უთხრა და თვითონაც ფეხზე წამოდგა და გასასვლელად მოემზადა.მარიამი უხმოდ მივიდა კართან,როცა ზურამ ძლიერად დაუჭირა ხელი,მიატრიალა,კუთხეში მოიმწყვდია,ორივე ხელი კედელზე მიადებინა და ღონივრად დაუჭირა.წამით მარიამს შეეშინდა,მაგრამ მიხვდა რისთვის დაიჭირა და კოცაზე კოცნითვე უპასუხა,თუმცა მაინც შეშინებული იყო,რადგან ძალიან უხეშად ექცეოდა
-მეტკინა - უთხრა მარიამმა და კედელზე მიყრდნობილ ხელებზე მიანიშნა.ზურამ ხელები გაუნთავისუფლა და თავის ხელები წელზე შემოჰხვია.ვნებით და გამალებით კოცნიდნენ ერთმანეთს,თუმცა უხეშად.მისი თეძო ხელში მოიქცია და თავის წელზე შემოიხვია.მალე ზარი იქნებოდა,შეიძლებოდა ვინმე შემოსულიყო,თუმცა ზურას ამაზე ფიქრის გარდა სხვა რაღაცაც აწუხებდა,არ იცოდა რა სჭირდა,რას გრძნობდა,არ უნდოდა ღრმად შეეტოპა,უფროსწორად თან უნდოდა.შეჩერდა და მარიამს თვალებში შეხედა,რომელიც ძალლიან დაბნეული იყო.ხელზე ხელი მოჰკიდა,კარი გააღო და გარეთ უნდა გაეყვანა
-ზარი უნდა იყოს,ვინმე შემოვა.წადი კლასში - უთხრა და ზურამ.მარიამმა თავი დაუქნია და წავიდა.გაოცებული,თუმცა მაინც გახარებული იყო მისი საქციელის გამო.ახლა იმედი ქონდა,რომ ინიციატივას გამოიჩენდა და დაელაპარაკებოდა.გაკვეთილების ბოლოს,როცა უკვე წასვლას აპირებდა დერეფანში ზურა დაინახა და ბოღმა მოაწვა.მეორე გადაპრანჭული მანდატური მის ყელზე იყო ჩამოკონწიალებული და ყურში რაღაცას ეჩურჩულებოდა,ის ქალიც იცინოდა.ვერ იტანდა ამ ქალს.ბოღმისგან გული ყელში მოებჯინა. ისედაც ვერ იტანდა, ახლა კი მთლად შესძულდა. დანახვის დღიდან აითვალწუნა,ალბათ გულმა უგრძნო.ქერა თმა აქვს და გრძელი ფეხები.28-30 წლამდე იქნება.გოგოშკასავით მოკლე კაბაში გამოწკეპილი შემოპლაკუნდება ხოლმე სკოლაში.ფიქრობს ,,რას ვერჩი,რა მინდა,რა დამიშავა...მაგრამ მაინც მძულს“.უნდოდა ზურას დაენახა მისი სახე და სწორედ ამ დროს შეხედა,მარიამმა გველის თვალებით შეხედა და ყველაფერი ცხადი იყო.ზურა მისმა გამომეტყველებამ არ შეაშინა და დაინახა თუ არა მარიამი,მაშინვე მისკენ წავიდა.მარიამმა არ შეიმჩნია და გზა გააგრძელა.სკოლის კარებს რომ მიუახლოვდნენ,ზურა დაეწია
-ერთი წუთი - უთხრა ზურამ და მარიამმაც შეხედა - საღამოს გცალია?
-და რა იყო?
-რა უნდა იყოს,გცალია თუ არა
-კარგი,მაშინ 7 საათზე მზად იყავი და სადაც დაგტოვე მაშინ,იქ იყავი
-კარგი