30.
პატრონის მიერ შემუშავებული ყოველი ახალი ძარცვის გეგმა იშვიათად ჰგავდა წინამორბედს. ალბათ ამიტომაც იყო ყოველთვის ამართლებდა და ხიფათსაც არასდროს არ გადაჰყრიან. მისი გამჭრიახობის წყალობით ბევრი ავი საქმე ჩადენილა, ბევრი ოჯახი ჰყავდა გამწარებული და განადგურებული და ამას ისე აკეთებდა, რომ წლების მანძილზე მათ კვალსაც ვერავინ აგნებდა.
ნაძარცვი ქონება ერთად გროვდებოდა, მერე კი თანაბრად ნაწილდებოდა. პატრონს სულ უმნიშვნელო ნივთი, წიგნიც კი საერთო ქონებაში შეჰქონდა და არავის ჰქონდა უფლება მის უნებართვოთ თუნდაც უბრალო რამ მიეთვისებინა. ამაზე ბევრი ბრაზობდა და იღრინებოდა, როდესაც ვინმეს ჩუმად გადამალულ სამკაულს ან რაიმეს უპოვიდნენ, მას სათანადოდ დასჯიდნენ, და იმ ნაძარცვიდან წილის გარეშე ტოვებდნენ.
ბანაკის წევრების დიდ ნაწილს არ მოსწონდა პატრონის მიერ შემოღებული ახალი წესები, ხშირად ბუზღუნებდნენ, იმ ძველს, ბევრად უფრო აღვირახსნილ დროს მისტიროდნენ, როდესაც დიდი ბაბუ ხელმძღვანელობდა ჯგუფს.
პატრონს კი თავისი გეგმები ჰქონდა. ერთი ალაგიდან ნაძარცვ ნივთებს, სხვა ქალაქში აქცევდა ფულად და შემდეგ კი სულ სხვა ქალაქში აბანდებდა. ასე თანდათანობით დააგროვა დიდ ძალი ქონება. დაბანდებულმა ფულმაც თავის მხრივ უზარმაზარი შემოსავალი მოუტანა.
პატრონი მოპარული ნივთებიდან არაფერს იტოვებდა, არ უნდოდა რაიმე მოსაგონებელი ჰქონოდა. მხოლოდ დადას დაუტოვა მის მიერ მოწონებული ნივთები, როგორც ვარაუდობდა შესაძლო იყო თავის დროზე ეს გოგონას ქონების ნაწილიც ყოფილიყო.
სწორედ ამის გამო ბანაკში ერთხელ შეტაკებაც კი მოხდა, დადას არჩეულ ზოგიერთ ნივთებზე ბევრს დარჩა თვალი, პატრონის უჩუმრადაც კი წაართვეს ბავშვს, იცოდნენ ლაპარაკი არ შეეძლო და ვერაფერს მოჰყვებოდა, თანაც დააშინეს, ცხვირწინ დანაც კი აუელვარეს, ყურებს დაგაჭრითო.
თუმცა ატირებულმა ბავშვმა მაინც შესძლო უხმოდ ყველაფრის ახსნა და თითიც უშიშრად გაიშვირა ნაძირალა ყმაწვილებისკენ. დიდი აურზაური დატრიალდა მაშინ, მთელი ბანაკი ჩაერთო ჩხუბში, ზეკი ძლივს დააკავეს, თორემ სათითაოდ აკუწავდა ბიჭებს.
განრისხებულმა პატრონმა ისინი ყოველგვარი შეწყალების გარეშე სამუდამოდ გაყარა ბანაკიდან. რითაც უკვე ისეთი მოსისხლე მტრები შეიძინა, რომლებიც სახეზედაც იცნობდნენ და მის შესახებაც ბევრი რამ იცოდნენ...
უხუცესებმა ურჩიეს მათი ცოცხლად გაშვება არ შეიძლება, ყველაზე საშინელი შეცდომა, მტრად მოკიდებული ბოშების დანდობაა და ვინ იცის შურის საძიებლად სად და რა დროს დაგაჭერენ წიხლსო...
მაგრამ პატრონი უარზე დადგა და მთელი ბანაკის გასაგონად გამოუცხადა, სიცოცხლეს იმ პირობით გჩუქნით, რომ აღარასდროს არ გაეკარებით არც ბანაკსო და არც მის წევრებსო.
როდესაც მებაღის ისტორია დატრიალდა, პატრონმა ერთი კი გაიფიქრა იმ ხალხზე, თავის დროზე დადას გამო ბანაკიდან, რომ გაყარა, მაგრამ სასაცილოც კი იყო თავზე ხელაღებული ხალხისთვის სხვა მკვლელის დაქირავება, როცა თავად იყვნენ მკვლელები და შემსრულებლები... ან ამდენი წარმოდგენის გამართვა რა საჭირო იყო?..
ყაჩაღობაში გამოცდილი ხალხი თავადაც მოაგვარებდა ყველაფერს...
რაც უფრო დრო გადიოდა, მით უფრო რწმუნდებოდა, რომ მებაღეს კარგად გააზრებული და ბევრად დაწყობილი გეგმა ჰქონდა... მაგრამ ვინ იყო დამკვეთი?...
ან ასე დიდ ხანს რატომ გაწელა შესრულება?... მერე კი გადაიფიქრა... დამკვეთი გადააგდო...
„ნუთუ მართლა უგო იყო ის?...“
პატრონი დიდ გაშლილ აივანზე სავარძელში თვლემდა, ფიქრისგან თავი უსკდებოდა. საკმარისად ციოდა. ჯერ კიდევ გაზაფხულამდე მთელი თვე იყო დარჩენილი... ბინდდებოდა, ჩაის სასიამოვნო სურნელმა პატრონი გამოაფხიზლა, მის ახლოს დადა იჯდა და ჩაძინებულ პატრონს ხატავდა.
,,როგორც იქნა’’ გაუელვა თავში.
გაუხარდა დადა თავის ძველ საქმიანობას მართლაც გულით უბრუნდებოდა. გემრიელი ჩაიც მოუმზადებია და პატრონისთვის პლედიც უჩუმრად დაუხურავს. ის ვიღაც დადას სხეულში ჩასახლებული ოინბაზი, გაბოროტებული ტუტუცი გოგო სადღაც გამქრალიყო და ახლა ისევ ის ძველი დადა იჯდა მის წინ და ხატავდა...
,,ჩემი მზრუნველი გოგო’’ ფიქრობდა გულში პატრონი.
,,ჩვენი წეროც დაბრუნდა..’’ პატრონი თბილი ქვეყნებიდან დაბრუნებულ ზეკს გულისხმობდა...
,,დადაც დაგვიბრუნდა’’...
პატრონი წამოდგა ეზოს გადახედა, ლამაზი სანახავი იყო აქედან ყველაფერი. ყველგან სიმშვიდე სუფევდა. ღრმად ჩაისუნთქა ჯანსაღი ჰაერი. სასიამოვნო შეგრძნება დაეუფლა... თუმცა გულში რაღაც ჩარჩენილი სევდა ყელში მოაწვა...
რამდენიმე საათში კი ...

LEX·2016 წლის 16 მარტი, ხუთშაბათი