31.
საშიშ თვალება კაცთან პატრონს წლების მანძილზე გარიგება ჰქონდა. ქალაქში ერთი დიდი, უმსხვილესი ბანკისა და მისი რამდენიმე ფილიალის მფლობელს რა საქმე უნდა ჰქონოდა ყაჩაღთა ბელადთან, თუ თავადაც არ იყო გაქნილი ავაზაკი სულის.
დიდ და წარჩინებულ ხალხში ტრიალებდა. სხვადასხვა დროსა და ალაგზე ხან თავის კლიენტების ხან კი მათი მეგობრების სახლებს აძარცვინებდა და არბევინებდა.
მდიდრულ სახლებზე ინფორმაცია ყოველთვის უტყუარი იყო და გარკვეულ წილად დიდი ნაძარცვი ქონებაც ყაჩაღთა კარგი გასამრჯელოც გამოდიოდა. რა თქმა უნდა წილში თავადაც იყო, მაგრამ სულ რატომღაც მიზერულ ნაწილს ითხოვდა. არც არავინ დაინტერესებულა რატომ ითხოვდა ეს კაცი ასე ცოტას.
მხოლოდ პატრონი ჩაფიქრდებოდა ხოლმე ამაზე, გრძნობდა ამ კაცს სხვა მიზანი უფრო ამოძრავებდა, ვიდრე ნაძარცვის მცირე წილი, თუმცა ჯერ ვერაფერს ხვდებოდა.
ერთხელაც დამკვეთმა მეტისმეტი მოითხოვა.
მარტო ერთ გაყოლებაზე ხუთი სახლის თითქმის ერთდროულად დარბევას ითხოვდა. განსაკუთრებით კი ერთი სახლის გაძარცვის გარდა მისი მთლიანი განადგურება მოითხოვა, თავიდან მოთხოვნა საკმაოდ კატეგორიული იყო...
მერე კი მოთხოვნა კი არა უფრო ემუდარა იყო... თითქოს სხვა გამოსავალი არ იყო...
მერე ცოტა თითქოს მუქარაც შეაპარა...
აი სწორედ მაშინ მიხვდა პატრონი, თუ რაც ამოძრავებდა ამ ბოროტ თვალება კაცს, მთელი ამ ხნის მანძილზე, მხოლოდ იმ ოჯახის და მიწასთან გასწორება სურდა. დანარჩენი სახლების ძარცვა კი თვალის ასახვევად და ბოშათა დიდ გასამრჯელოდ იყო საჭირო.
პატრონი არ ჩაერია, ამჯერად ზეკს დაავალა გეგმის შემუშავებაც და საქმის შესრულებაც. საშიშ თვალება კაცის კატეგორიული მოთხოვნა, რომ იმ სახლიდან არავინ უნდა დარჩენილიყო ცოცხალი, სისრულეში იყო მოყვანილი.
ზეკმა დავალება პირნათლად შეასრულა. სახლი გაძარცვეს და გადაწვეს, ოჯახის წევრები ერთიანად ამოწყვიტეს... უკვე დრო იყო იქაურობას გასცლოდნენ, რომ რაღაც მომენტში ერთ-ერთ ყაჩაღს მოეჩვენა, თითქოს ძაღლის სადგომში ვიღაც შეძვრაო.
ზეკმა, რადგან ეს საქმე პირადად მას ევალებოდა, თავად გადაწყვიტა გადაემოწმებინა. ფრთხილი ნაბიჯით მიეპარა, არავინ ჩანდა, ჩამიჩუმიც კი არ ისმოდა... მხოლოდ გრძელ ჯაჭვზე გამობმული მკვდარი ნაგაზი ეგდო შორიახლო. ზეკმა მოულოდნელად შეანათა ფარანი და მის წინ შიშისაგან გაფართოებული დიდი მწვანე თვალები აელვარდა.
ძაღლის სადგომში პატარა გოგონა შიშისაგან მოკუნტულიყო...
ბიჭი გაშეშდა... პირველად ცხოვრებაში შეყოყმანდა... წამით სუნთქვაც შეეკრა... ზურგიდან ბიჭების ხმა მოესმა, სანამ დრო იყო იქაურობას უნდა გასცლოდნენ...
ზეკმა უსაფრთხოების მიზნით ბიჭები წინ და სხვადასხვა მხარეს გაუშვა, თვითონ უკან დაბრუნდა, გოგონა ზურგზე მოიგდო და ტყეს შეაფარა თავი.
მეორე დილას კი პატრონს მიუყვანა, ვითომდა დილით ტყეში ხეტიალისას ნაპოვნი გზააბნეული გოგონა...
სწორედ ზეკის იმ წამიერმა შეყოვნებამ იხსნა დადა....
ზეკს ყოველთვის უნდოდა პატრონისთვის ეს ამბავი მოეყოლა, მაგრამ ვერ ბედავდა... მერე კი რაც უფრო მეტად გადიოდა დრო, მით უფრო რცხვენოდა თავისი მაშინდელი ,,სილაჩრის“ და სამუდამოდ დავიწყებას მისცა ის დრო.
ზეკმა არც კი იცოდა, რომ ამ ყველაფრის თავი და თავი ის საშიშ თვალება კაცი იყო პატრონთან, რომ ხშირად სტუმრობდა.

LEX·2016 წლის 19 მარტი, შაბათი