34.
საშიშ თვალება კაცს ყველაფერი წინასწარ მოფიქრებული და კარგად დაგეგმილი ჰქონდა... ზოგიერთი მსახურიც კი უკვე რა ხანია მოსყიდული ჰყავდა.
თავდაპირველად ძაღლები უნდა მოეშორებინათ, და ვითომდა უბრალო ხანძრიდან დაიწყებოდა ყველაფერი, ჯერ ეზოს გვერდით უზარმაზარ ხეხილის ბაღს გადაწვავდენენ... მერე ვენახს და მერე...
უგო უხმოდ ყველაფერზე თავს უქნევდა, თან სხვადასხვა მხრიდან ეზოში შესაძრომებსაც კი ასახელებდა, მაგრამ რომ გაიგო, თავდასხმისთვის ყველაფერი უკვე მზად იყო და ამაღამვე უნდა ყოფილიყო, გული შეუღონდა...
რამდენი არ ეცადა, ცოტა დრო გადაეწია, თუნდაც ერთი დღით მაინც, მაგრამ საშიშ თვალება ჯიუტად იდგა უარზე... თანაც უგოს გასამრჯელოც გაუნახევრა... უგო მაინც დათანახმდა.
კაცი დარწმუნდა, რომ უგო ფულისთვის სულაც არ იყო მოსული.
„ნეტავ რა აქვს ჩაფიქრებული ამ ძაღლიშვილს“ - გაივლო გუშლი.
ერთხელ მოღალატე კიდევ ბევრჯერ ჩაიდენდა ღალატს. უგო სანდო არ იყო, სანდო კი არა პირიქით საშიშადაც მოეჩვენა, ამიტომაც დათქმული დრო არ გადათქვა, რომ გასაქანი არ მიეცა მისთვის, ორი ბოშას მიუჩინა, კატეგორიულად დაავალა გვერდიდან არ მოშორდეთო... და საქმის დასრულებისთანავე, უგოც ჩააძაღლეთო...
გეგმის მიხედვით უგო სახლს არ უნდა გაკარებოდა, მხოლოდ ეზოსა და კარმიდამოს მიხედავდა, სახლში კი სხვები შევიდოდნენ. კაცმა ესეც კარგად გათვალა, მშვენივრად ხვდებოდა, რომ უგოს ნდობა არ შეიძლებოდა...
უგოს სხვა გზა აღარ დარჩა, დადას სახლში საიდუმლო შესასვლელის ამბავი უნდა გაემხილა. ამით ცოტა უფრო მეტ ნდობასაც მოიპოვებდა და სახლთან მიახლოვებასაც ადვილად შესძლებდა. საშიშ თვალება კაცი სიხარულისგან ხელებს იფშვნეტდა, კარი პირდაპირ დადას ოთახში შედიოდა, ამაზე უკეთეს რას ინატრებდა, ხოლო როცა სამალავი კარის ადგილ-სამყოფელის დაზუსტება მოითხოვა, უგო უარზე დადგა. ადგილს მხოლოდ იმ პირობით დაასახელებდა, თუ თავად მიიღებდა მონაწილეობას ოჯახის წევრების დარბევაზე და პირველი წაუძღვებოდა წინ.
საშიშ თვალება კაცი ჩაფიქრდა... ღირდა კი უგოს ნდობა...
ბოშები უსიტყვოდ დაეთანხმნენ, თავად ბევრნი იყვნენ უგო ერთი, დადას მორევას კი რაღა უნდოდა, ადვილი საქმე იყო. გარკვეული ყოყმანის შემდეგ, როგორც იქნა საშიშთვალებაც დათანხმდა, თუმცა მაინც გული ეთანაღრებოდა...
გვიან ღამით ბოშები ნელ-ნელა შეესივნენ პატრონის მამულს. ყველაფერი ისე წავიდა, როგორც წინასწარ იყო დაგეგმილი, უგოს ორი კაცი გვერდიდან არ შორდებოდა, ზედმეტადაც კი მიეტმასნენ, საშიშთვალებამ იმ ორ ბოშას გასამრჯელოც კი გაუორმაგა...
უგო ისედაც ყველაფერს ხვდებოდა, მაგრამ ვითომ არ აქცევდა ყურადღებას. საკმაოდ გამოცდილ კაცს აბა რას გამოაპარებდნენ, თავიდანვეც იცოდა, რომ საშიშთვალება უკვე აღარ ენდობოდა და არც დაინდობდა... ღალატს ხომ არვინ პატიობდა... ცხადი იყო მისი მოკვლაც ჰქონდათ განზრახული, მხოლოდ ჯერ საქმის შესასრულებლად გამოიყენებდნენ.
უგოს კი მხოლოდ დადას გადარჩენის სურვილი ჰკლავდა, მაგრამ როგორ და რანაირად მოახერხებდა ამის წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა... უკან არაფერზე დაიხევდა, რომ როგორმე დადასთვის აეცილებინა ხიფათი, თუ საჭირო გახდებოდა თავსაც შეაკლავდა.
საიდუმლო შესასვლელი არ უსწავლებია, თუმცა საუბარში ბევრჯერ ჩამოუგდეს სიტყვა, ვითომდა შემთხვევით, უგო ჯიუტად არ ამხელდა.
„იქ რომ მივალთ მე მომყევით და მაშინ გაიგებთო, მანამდე კი ნურაფერს მკითხავთო.“
საშიშთვალებას სიბრაზისაგან თვალები უწვრილდებოდა და სახეც უჭარხლდებოდა, მაგრამ თავს იკავებდა...
გულში ფიქრობდა
„აი, სულ რამდენიმე საათიც და თავისუფლად შემეძლება ვისუნთქოო...“
ამჯერად ბევრად უფრო მეტად იყო გამწარებული, უფრო მეტი სიშმაგით უნდოდა პატრონის განადგურება... არავის დატოვებდა ცოცხალს... დადას თვალწინ მოუკლავდა და მერე გამწარებულ პატრონს ზედ დააკლავდა...
ბედნიერი წუთების მოლოდინში ადგილს ვერ პოულობდა... ბოლოს და ბოლოს ახლა მაინც მშვიდად ვიცხოვრებო...

LEX·2016 წლის 22 მარტი, სამშაბათი