-ძალიან დავიღალე უკვე ამ ყველაფრით გესმის ? იატაკზე მძინავს,გარეთ შენი შიშით ვერ გავდივარ,ესეც რომ არავინ გთხოვა ცოლად რომ მოგეყვანე? მე ? მე არა ნამდვილად კარგად მახსოვს,ამიტომ ნება იბოძე და კარგად მომეპყარი,თორემ როგორც გამოგყევი ცოლად ისევე შევძლებ შენგან წასვლას !-აფორიაქებული ვყვირი,დამიანეც აღარ მაკავებს მხრებზე ხელების დაჭერით და საწოლიდან გადადის.გაოგნებული მაშტერდება,მის სახეზე დღეს პირველად ნამდვილ და ადამიანურ ღიმილს ვხედავ.
მეც ვდგები საწოლიდან და ძირა გაფენილ კაბას ვიღებ,რომელიც საცოდავად ნერგო ქორწილის დღიდან.
დამიანე მიახლოვდება და კაბას ხელებიდან მაცლის
-რას აკეთებ-გაოცებული თავს ვწევ და მისკენ ვიწევ რათა კაბა განოვგლიჯო ხელებიდან,მაგრამ ამაოდ.
-ეს კაბა არა-მეუბნება და ვერ ვხვდები რას გულისხმობს,ის კი კარადისკენ მიდის და ჯიბიდან პატარა გასაღებს იღებს რომლითაც კარადის ნეორე მხარეს ხსნის.იღება შავი კარი და საოცარი სანახაობა მეჩხირება თვალებში -დედაჩემის სურვილი იყო-გასაღებს ხელებში მაწვდის და მუჭას მაკვრევინებს
-ვერ მიგიხვდი
-ეს ყველაფერი შენია-მოულოდნელობისგან თვალება ვქაჩავ,ახლა დამიანეს კი არა მე მეყრება გუგები თვალებიდან.კარადისკენ მივდივარ და ხელს ვუსვამ დაკიდულ კაბებს,რომლებიც ერთმანეთის მიყოლებით კიდია.
-ჩემი?-ხელს გულზე ვიდებ სა პირს ვაღებ
-იმედია ამ ყველაფერს მოუფრთხილდები-მაფრთხილებს და ოთახის კარისკენ მიიწევს
-დამიანე-ვაჩერებ გზად მიმავალს და ისიც დაძახილზე მაშინვე ტრიალდება..-სად მიდიხარ?-დაბალი ხმით ვეკითხები მაგრამ სამწუხაროდ პასუხის გაცემას ვერ ასწრებს,ტელეფონზე ზარის ხმა წყვწტს ჩვენს ”ჭიკჭიკს”
ოთახიდან გადის და სულ ცოტახანში გაფითრებული შემოდის,საწოლისკენ მიდის და ეხეთქება
-რაიყო კვდები?-მავიწყდება ჩვენი ტკბილი საუბარი და კვლავ უწინდელ ცელქობას ვაგრძელებ
-ეს ღამე კოშმარული იქნება ჩემთვის-ხელებით საფეთქლებს იზილავს
-და რატომ? ჩემი სილამაზე არ მოგასვენებს მართალია-ვიცინი და კარადისან კაბას ვიღებ რომელსაც ტანზევე ვიზომავ
-საკუთარი თავი ნუ გგონია ადრიანა ლიმა საყვარელო,ჩამოკიდებულ ხოხობს გავხარ მაინც-მკბენს მომღიმარი სახით და თვალებს ვუქაჩავ მაშინვე-ბებიაჩემი და მამაჩენი მოდიან აქ-შეშფოთებული მახარებს ახალ ამბავს და ურეაწციოთ ვეყუდები კედელს
-მერე რო მოდიან?
-რაღა მერე
-ხო მაონტერესებს გაგრძელება,რაოყო ხოარ გახრჩობენ,ან ხოარ გაგდებენ ფანჯრიდამ..ისე კი ხარ ღირსი-ნიშნის მოგებით ვეუბმები და ვიღრიჯები
-თუ არ მოკეტავ ისე გადაგაგდებ ამ ოთახის ფანჯრიდან სულ არ დავტოვებ კვალს რომ მე მოგკალი.მერე რაც კი დაინახავ ცოტა ხანში-მაინტრიგებს და ბალიშებს ილაგენს მუხლებზე.
დიდად გახარებული ვცილდები კედელს და კარადიდან დიდ პირსახოცს ვიღებ
-რას აკეთებ-გაოცებული მეკითხება და თვალს არ მაშორებს
-მომშივდა და უნდა ვწამო პირსახოცი,რას ვიზამ შენი აზრით-უხეშად ვპასუხობ და სააბაზანოში ვიკეტები..
ამ სახლის აბაზანაშიც კი ისეთი სიტუაციაა მართლაც შეჭამს კაცი საჭმელს,მაგრამ ვიხსენებ ჩემს დანიშნულებას და წყალს ვუშვებ.
სარკის წინ ვდგები და ბიუზჰალტერს ვიხსნი,მეღიმება რადგანაც დღეს დამიანეს დადებითი მხარეც ვნახე ცოტა იუმორი და სანდომიანი ღიმილიც,მართალია მალე გაწყდა ეს ჰარმონიული კავშირი ჩვენს შორის მაგრამ ”მაინც”..
წყლის ქვეშ ვდგები და ვმებივრობ,სულ მავიწყდება სტუმრების ამბავი და დრო მეწელება,ამის გამო კი შედეგსაც ვაღწევ.სააბაზანოს კარებს ისე უბრახუმენს ხელებს ბატონი თითქოს თორი იყოს და მინგრევდევს კარს,წყალს ვლეტავ და პირსახოცს ვიფარებ შიშველ სხეულზე.
-რა ჯანდაბა გინდა?-ვხსნი კარს და თვალებს ვუვრიალებ
-ნახევარი საათია მანდ რაც ხარ
-მერე რა,ბანაობაც მეკრძალება? თუ ჯობს ავყროლდე და გარეთ ვისეირნოთ -წარბს ვწევ ზევით და გამოვდივარ სააბაზანოდან.

კარებზე კაკუნის ხმაა,როგოც ჩანს უკვე მოვიდნენ
-გააღე-მეუბნება დამიანე მაგრამ ფეხებს ვერ ვდგამ ნერვიულობისგან
-არა-ვჯიუტდები და სახეს ვღუშავ.გაცეცხლებული თავად ხსნის კარს,ოთახში ისე ვიპარები როგორც ჭიანჭველა და კარს ვხურავ.სარკეში კიდევ ერთხელ ვამოწმებ საკუთარ თავს და კაბაზე ხელებს ვისვამ
-ლიზი-მოსიყვარულე ქმარივით მეძახის მისაღებიდან
-ხო საყვარელო-დაიწყო სერიალი რომელშიც მონაწილეობის მიღება ძალით მიწევს,მეც მოსიყვარულე ცოლივით ვაგონებ ჩემს ხმას
-გამოდი ოთახიდან ვიღაც უნდა გაგაცნო-ოთახის კარს ვხსნი და ხვნეშა ხვნეშით მივდივარ მისაღებ ოთახამდე.
შევდივარ თუ არა შიგნით სუნთქცას ვწვეტ და თრთოლას ვიწყებ..გრძელ სავარძელში ჩაფენილი დამიანეს ბებია მეცხადება,რომელსაც შავი მოკლე კაბა აცვია მოხდენილად,გრძელი თმა ზევით აზიდული აქვს და მომჩერებია
-გამარჯობათ-ვუღიმი და ვუახლოვდები
-გამარჯობა გენაცვალე-ხელს მიწვდის და მართმევს,მის გვეერდით ვჯდები ისე თითქოს ეკლებზე ვჯდებოდე.
დამიანე ჩემს მოუსვენრობას ამჩნევს მაგრამ არ იმჩნევს-რა კარგი გოგოა დედი-შვილს მოსიყვარულე თვალებით აშტერდება და არჩეულს უწონებს შვილიშვილისთვის
-მადლობთ-დარცხვენით ვუხდი მადლობას
-დამიანე-მკაცრად ეძახის და სახის მიმიკას ცვლის
-რა იყო ბებია აქ ვარ
-ყავა დამალევინოს შენმა ცოლმა თავისი ტკბილი ხელებით-ეშმაკურად მიღიმის დამიანე,იმედი აქვს აქედან მიხსნის სულ ცოტა ხნით მაინც მაგრამ ამაოდ
-იყოს მე მოგიდუღებ -პასუხობს და სამზარეულულოსკენ მიდის
..

დამიანეს მამა წარა მარა მათვალიერებს,არც მისი ბებია მაკლებს თვალებით ჭამას.ნერვიულობისგან ცოტაც და ამს ავარძელში გავსვენდები,მაგრამ თავს როგორღაც ვიკავებ
-ესეიგი რამდენი ხანია რაც შეუღლდით?-აგრძელებს გამოძიებას აგენტი ნოლ ნოლ შვიდი
-მესამე დღე დაიწყება მალე
-და რაღაცა მინდა რო გკითხო,კი მეუხერხულება შვილო მაგრამ ხომ გესმის-თვალებს მიჭუტავს საეჭვოდ
-რა პრობლემაა მკითხეთ
-ის მოხდა?-ტუჩებს ბრიცავს..ვერ ვხვდები რას გულისხმობს ან რა უნდა მომხდარიყო
-რა მოხხდა?
-ის შვილო
-ვერ მიგიხვდით
-”ისექსავეთ”-ყელში დიდი ბურთი მეჩხირება,სიცილს ძლივს ვიკავებ ამ სიტყვის გაგონებაზე
-უკაცრავად-სიცილის გადასაფარად ხველებას ვიწყებდ ა პირზე ხელს ვიფარებ
-რა მოხდა ასეთი რა ვიკითხე?-გაოგნებული მიყურებს
-მაპატიეთ-ბოდიშს ვუხდი მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ ვერევი სიცილის სურვილს- არა არ გვისექსავია
-მინდა რომ დღეს მოხდეს ყველაფერი-თვალებს ვქაჩავ.ამდემსაც აღარ მოველოდი მისგან,დამიანე ფინჯნით ხელში შემოდის და დაბალ ფეხებიან მაგიდაზე დგამს ყავის ფინჯანს
-რა ხდება?-მაშინვე კითხულობს როგორც კი ჩემს გაფითრებულ სახეს ამჩნევს-ხომ გაქვთ მშვიდობა? იმედია ბებია ჩემს საყვარელ
ცოლს არ აწყენინე-მოდის ჩემთან და გულში მიკრავს
-დაგახრჩობ-ღიმილით ვეუბნები დამიანეს და ვეხვევი.
-შვილო მინდა რონ დღეს მოსახდენი მოხდეს-ახლა დამიანე ისე მიცილებს როგორც კალიას,თვალებს აფართოვებს და ბებიამისისკენ იხედება
-რა უნდა მოხდეს ბებია?
-სექსაობა დამიანე-ვპასუხობ მე და ბრქზისგან ვგრძნობ როგორ მიწითლდება ლოყები
-რაო?
-ხო გენაცვალე,უნდა დავრწმუნდე რომ ქალწულია-ყველა ბედნიერებასთან ერთად ახლა ესეც მემატება..
-ბოდიში რა?-ვეკითხები და საწყალ სახეს ვიღებ
-ეს ჩემებური წესია გენაცვალე,არ მჭირდება ოჯახში სხვისი გაფენილი-მპასუხობს და თითებს ათამაშებს
-ერთ წამს დამიანე რა-გავდივარ მისაღევიდან და დამიანეც მომყვება
-კაი ეს სექსაობა პირველად გავიგე მაგრამ ქალწობის შემოწმება დამიანე?-ხელებს ვუშლი
-მე პირველად გავიგე
-ნამდვილად არ მინდა შენს გვერდით კოტრიალი რა-ფეხებს ვაბაკუნებ და ვწუწუნებ
-მე ამაზე ვიცნებობდი ლიზი ამდენ ხანს,მე ხო რას ამბობ რონ მდომებოდა დაგიწვენდი გვერდით
-ამხელა კაცი ხარ მიდი და გადააფიქრიბენი
-მაგას ვაპირებ მეც-მპასუხობს და უკან ბრუნდება