- მე შენი კურსელი ვარ , დემეტრე
ხელი გამომიწოდა და გამირიმა, უცნაურია,აქამდე არც კი შემიმჩნევია ეს ბიჭი, ხელი ჩამოვართვი და ვანიშნე რომ დამჯდარიყო
უბრალოდ ზრდილობის გამო, ალბათ ამ ჟესტს ელოდა, მაშინვე მოკალათდა, სასიამოვნო პიროვნება ჩანდა, ღიმილს არ იშორებდა და მისი თვალებიც ძალიან გულრფელი ჩანდა
- ერტი ყავა თუ შეიძლება!
გასძახა მიმტანას რომელიც, თავის სმართფონში ჩამძვრალიყო , აშკარა იყო რომ ეს ნივთი მისთვის გაცილებით მეტს ნიშნავდა ვიდრე რომელიმე ჩვენთაგანისთვის, ან უბრალოდ ახალ ნაყიდი ქონდა
ეს ყველასთვის ნაცნობი სიტუაციაა , რაიმეს რომ შეიძენ და გინდა ყველამ გკითხოს, ვაა შენ ახალი.... გაქვს? რამააგარია სად იყიდე? მეც მიდა ასეთი და მსგავსი ფრაზები
რაც ამაყს და წარმოსადეგს გქმნის თოთქოს, უხასიათოდ დადო ტელეფონი ბარზე და ყავის მოდუღებას შეუდგა, ამ ხნის განმავლობაში ამ ქალბატონზე დაკვირვებას ვახდენდი, საშუალო სიმაღლის გამხდარი, წაბლისფერი მხრებამდე თმები , მუდამ გაშლილი რომ ააქვს, თაფლისფერი თვალები, სახეზე რამდენიმე ხალიც ადვილად შესამჩნევია, გამორჩეული გარეგნობა ნამდვილად არ ააქვს , მაგრამ აშკარად იქცევას ყურადღებას
- ასე რას უყურებ? თინას?
აი სახელიც რანაირი აქვს , თინა გონებაში რომ ადვილად ჩაგრჩება , რაიმე უცხო არ არეის ქართული სახელია და ნებისმიერს შეიძლება ერქვას, მაგრამ იშვიათია მაინც
- ვფიქრობ საინტერესო ქალია
ხმას დავუწიე რადგან უკვე ყავის ფინჯნით ხელში ჩვენი მაგიდისკენ მოიწევდა ,თეძოებს მოხდენილად აქნევდა , და თან ცალი წარბი ზემოთ აეწია , ფინჯანს მისტერებოდა, ალბათ ეშინოდა არ დაქცეოდა, წესიტ ასეტი შიში არ უნდა ქონოდა რადგან როგორც ავიგე წლებია აქ მუშაობს,
- მადლობთ
დემმეტრემ თავი დაუქნია და ფინჯანი თავისკენ მიიჩოჩა, თინამ ერთი კარგად ამათვალიერა და ზურგი გვაქცია, მზერა დემეტრეზე გადავიტანე
- კარგია რომ აქ ჩამოხვედი
- კი, მეც ასე ვფიქრობ ,აქაურობაიმდენად კარგია
- მანამდე სად ცხოვობდი? სოფლიდან ხარ?
- სტანბულში, მანამდე სტანბულში ვცხოვრობდი, აქ ჩემს ძველ სახლში ჩამოვედი
- ვაუვ , ერთხელ ვარ ღრმა ბავსვობაში ნამყოფი , მგონი ზალიან ლამაზია იქაურობა
- გეთანხმები , მაგრამ თბილისში ვარჩივნე
- ჰოდა ძალიანაც კარგი, ძალიან ლამაზი ხარ , არა არა ამას იმიტომ კი არ გეუბნები რომ გეფლირტავო , მე ფოტოგრაფი ვარ , ამიტომ ვთვლი რომ ზალიან მეტყველი სახე გაქვს ,საინტერესო
- ცუდად არც მიმიღია, შენ კი კომუნიკაბელური ხარ, ცოტა ხანია რაც აქ ჩამოვედი , მაგრამ მივხვდი რომ კომუნიკაცია პრობლემაა ქართველებისთვის, შენ კი ნამდვილად არ გეხება ეს
- ბევრ ადამიანთან მაქვს ურთიერთობა და ალბათ მაგიტომ
- ლექციაზე რატომ არ ხარ?
- დავაგვიანე შენ??
- მეც
გამეცინა ,მასაც, სასიამოვნო ატმოსფერო იყო,ისეთი შთაბეჭდილებამქონდა თითქოს დიდი ხანია რაც მეგობრები ვართ
- სოციალურ ქსელში როგორ გიპოვო?
მე ჩემი გვერდივაპოვნინე, მეგობრობა გამომიგზავნა
- სახლში რომ მივალ დაგამატებ, ტელეფონი წყალში დავკარგე
- რა უცნაური გოგო ხარ , წყალში როგორ?
- დიდი ამბავია სხვა დროს მოგიყვები
- ესეიგი თანახმა ხარ რომ შაბათს გავისეირნოთ
გამეღიმა, მეუხერხულა , სულელურად გამომივიდა ნათქმი
- გაიღიმე
ვერც კი მივხვდი ისე ააჩხაკუნა პარატი , ალბათ საშინეი ფოტო გამოვიდა
- მაჩვენე
მისკენ გავიწიე, ამ დროს შევნიშნე როგორ სემოვიდა კაფეში გიგი, ოტახს თვალი მოავლო და მზერა ჩვენზე შეაჩერა, არჩანდა დანახულით კმაყოფილი, სუნთქვა შემეკმა , უკან ნელნელა დავიხიე, ვუყურებდი ტვალებში , და გული ლამის საგულედან ამომვარდა , არვიცი რატომ ავნერიულდი ასე იქნებ მივხვდი მის ფიქრებს? არა არა ორონდ ეგ არ იფიქრო რა
ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა, ყოველი კუნთი დაეჭიმა , ცივი მზერა მომაპყროდა უკან გაბრუნდა , მინდოდა უკან გავყოლოი და ყველაფერი ამეხსნა მაგრამ არ ავდექი
- რამე მოხდა?
- არა არა , არაფერი
ნერვიულობა პიკს აღწევდა, დემეტრე რაღაცას მთელი განცხრომით მიყვებოდა, თან გულიანად იცინოდა, მეც ყალბად ვუღიმოდი, არადა დავიფიცებ რომ არცერთი სიტყვა გამიგია, ფიქრებით ახლა სულ სხვაგან ვიყავი
უბრალოდ ნერვები მესლება , რას გავდა მისი საქციელი ? არა არა ნამდვილი შეურაცხადია
დავასკვენი ბოლოს და ჩანტას დავავლე ხელი
- დემეტრე ჯობია მეორე ლექციაზე აღარ დავაგვიანოთ
აშკარად არ ესიამოვნა რომ უნდა წავსულიყავით ,მაგრამ აქ მის სანახავად ნამდვილად არვარ, არც საუბრის ხასიათზე ვარ ახლა
საინტერესო ლექციები იყო , მაგრამ დიდად კონცენტრირებას ვერ ვახდედი საკითხებზე
ლექციების შემდეგ ფეხით გავუყევი სახლისკე გზას, დიდი გზა იყო , მაგრამ იმდნად ვიყავი გაღიზიაებული რომვერცმივხვდი როგორ გავიარე ამხელა მანძილი
ძალიან მქონდა ნევები მოშლილი, ვაკვირდებოდი , ავტომობილებს , ხალხს, ხეებს , ირგვლივ ყველაფერს
გზაში დავინახე როგორ გამოპარვია პატარა ლეკვი პატრონს, ყელზე რაღაც ეკეთა, ანუ უპატრონო არ იყო , ისეთი ლამაზი იყო, ყავისფერი, მწვანე თვალებით , უსუსური , დაუცველი , მის დანახვაზე ყველანაირმა ბრაზმა გამიარა, უბრალოდ ვუყურებდი და ვიღიმოდი, ნეტავ ჩემი იყო პატარავ ,
არასდროს დაგტოვებდი მეთვალყურეობის გარეშე, ალბატ მოგწყინდა არ? წმოხვალ ჩემთან ?მე კარაგად მოგივლი , ერთად გავერთოპბით გპირდები, მისკენ სამი ნაბიჯიც არ მქონდა გადადგმული რომ ვირაცამ ხელი სტაცა და მთელი ძალით ჩაეხუტა
გოგონა ისე ეფერებოდა რომ აშკარად შევცდი , გულდაწყვეტილმა ავუარე მათ გვედი ,უკან რომ მივიხედე არარ იყვნენ , მე სულ მარტო ვარ
ახლა ისე მწირდებოდა დენიზთან საუბარი მაგრამ გამახსენდა რომ ტელეფონი არ ამქვს , ჯანდაბა!
პადიესში რომ შევედი გადავწყვიტე რომ გიგი აუცილებლად უნდა მენახა, ისე ვერ მოვისვენებდი სანამ ყველაფერს არ ავუხსნიდი, ალბათ ფიქრობთ რომ მისთვის არაფერი მაქვს ასახსნელი და არანაირი ვალდებულებები არ გამჩნია , მაგარმ ეს სხვა სიტუაცია იყო დამიჯერეთ
კიბეები სწრაფად ავირბინე , ვარაუდით მარცხენა კარზე დავაკაკუნე , ორჯერ ძლიერად ისე რომ ალაბთ მესამე სართულზეც გაიგონებდნენ
მოხუცმა ქალმა გააღო კარი , სათვალე შეისწორა და ქვემოდან ამომხედა, მაკვირდებოდა, უხერხულად სევიშმუშნე, დარწმუნებული ვარ რომ გიგი მარტო ცხოვრობს
შემეშალა
- გამარჯობა , უკაცრავად ბინა ამერია
დაბნეული ვიქნევდი მისამართოდ ამხელებს
- ანა! მოხვედი ბებო? შემოდი გაიყინე ალბათ , ასე თხლად გაცვია? გარეთ იმხელა თოვლია ვე გავდივარ 1 თვეა, შემოდი რას უდგახარ?
არც ანა ვარ არც თხლად ამცვია და არც თოვლია გარეთ , მეტად რთულ პრობლემასთან მაქვს საქმე, ახლა რა უნდა ვქნა?
- არა ბებო მე ანა არ ვარ , მისამართი სემეშალა
როგორც ჩანს ჩემი ნათქვამი საერთოდ არ გაუგია, არც მიკვირს ისეთი მოხუცია
ამიტომ იგივე უფრო ხმამაღლა გავუმეორე , ალბათ რამხელაზე ვყვიროდი
- ნინაჩკა , ჩემთანაა ანა მოვა მალე შიგნით შედი
ვერც კი მივხვდი როგორ გამოვიდა გიგი ბინიდან , როგორ დამიდგა წინ , აან რატომ გაიგო მისი ნათვქამი მაშინვე "ნინაჭკამ" და ჩემი ვერა?
დაბნეული ვიდექი გიგის ზურგს უკა და ამ ყველაფერს გონებაში ვხრშავდი
მოხუცი სახლში შვეიდა, გიგი ელვის სისწრაფით ჩამაფინდ ამხარში და თავის ბინაში შემათრია, (სიველურის განსახიერება)
- მეტკინა არანორმალურო
- მორჩი ვაჟბატონთან ბაასობას?
- რაღაც ვერ მივხვდი?
- ვერ მიხვდი არა? დემტრე შენ ვინ გგონია? მასთან ერთად საუზმეს როდის მერემიირთმევ?
- რაშენი საქმეა? რასაც მინდა იმას ვიზამ , თუმინდა ვახშამსაც მასთან ერთად მივირთმევს, შენ ნუ ღელავ!
- იქნებ მასთან ერთად გაღვიზებაზეც არ იტყოდი უარს?
გამახსენდა ჩემი სიტყვები დილიტ რომ ვუთხარი "არ მინდა დილით ვიღვიძებდე და ჩემს საწოლში მხვდებოდე , გესმის?"
თიტქოს ტვინშიჩამექცა სისხლი, არ არა ეს როგორ მაკადრა? ამას საერთოდ ვინ ვგონივარ ?? რომელიმე მისი ნა.ა ? იდიოტი
სიმწრისგან კბილებს ერთღმანეთს მაგრად ვუჭერდი, ალბათ ძალიან გავწითლდი რადგან სახეზე სიმხურვალზეს ვგრძნობდი
სახეში გავარტყი მტელი ზალით , აშკარად ზლიერად გამომივიდა რადგან თავი გვერდით გააქცნია და რამდენი წაუთღი დასჭირდა რომ გასწორებულიყო
გამწარებული ვუყურებდი,მინდოდა ის თვალები ამომეჩიჩქნა
გააზრებაც ვერ მოავსწარი რას აკეთებდა რომ მკლავებში ჩამავლო ხელი , თავისკენ მიმწია, მიმიხუტა და დააცხრა ჩემს ტუჩებს, ისე როგორც მგელი ბატკანს
ნელნელა მოვწყდი სამყაროს, მისი კოცნა... იმდენად დამაბნეველი და სასიამოვნოა რომ ....
ხელი რომ შემიშვა მაშინ დავეშვი მიწაზე, ხმას ვერ ვირებდი, ბაგე გავხსენი რომ სუნტქვა უფრო გამმადვილებოდა
- თათია ჭკუიდან მშლი ! თვალებ დახუჭულმა მითხრა და შუბლზე მომადო შუბლი , ერთმანეთის გახშირებულ სუნთქვას ვგრძნობდით
- რა დამთხხვევაა

,სიყვარული უბრალო სიტყვაა ვიდრე ისეთი ვინმე არ გამოჩნდება შენს ცხოვებაში , ვინც მას მნიშვნელობას მისცემს
ყველაფერი კარგი ჯერ კიდევ წინ არის საყავრელო

მაპატიეთ დაგვიანებისტვის, ამ პატარა თავისთვისაც , უბრალოდ ჯანმრთელობის გამო ვერ ვახერხებდი წერას <3
იმედია მოგეწონებათ
თქვენს შეფასებებს ველი