ასე გავატარეთ ბაკურიანში ერთი კვირა. თბილისში დავბრუნდით, სახლში მივედი თუ არა ყავა დავლიე და სამეცადინოდ დავჯექი, უკვე გამოცდები იწყებოდა. კონსპექტებში ვიყავი ჩაფლული დამიანე, რომ მოვიდა და პიცა მოიტანა, ფეხზე წამოვხტი და ჩემს მეფეს შევაფრინდი.
-მომენატრე._ყელში ვაკოცე და ისევ ჩავეხუტე.
-მეც მომენატრე დედოფალო._ლოყაზე მაკოცა.
-რაღაც უნდა გაჩვენო._ხელი ჩავკიდე და მშობლების ოთახისკენ წავიყვანე. კარი გავაღე და შიგნით შევედით.
-თვალები დახუჭე და ძირს დაწექი._უსიტყვოდ დამთანხმდა.
ძირს დავწექით, გულზე დავადე თავი და პირაღმა დავწექი.
-გაახილე._თვალები გაახილა და განათებულ ჭერს დააკვირდა, ჩუმად იყო, არ ვიცი ან არ მოეწონა ან ძალიან მოეწონა.
-ეს ძალიან მაგარია._მითხრა და ისევ ზევით აიხედა. წოლით, რომ დავიღალეთ ოთახში შუქი ავანთე, დამიანემ ნახატები მოათვალიერა და თავისი სახე, რომ ამოიცნო ნახატი ხელში აიღო და ჩემკენ მობრუნდა.
-ეს გოგო ვინ არის?
-რავი.
-შენ თმას გავს.
-ანუ მე ვარ._გავუცინე და ჩავეხუტე.
-მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ.
მთელი ღამე ერთად ვიყავით, შემდეგი 4 დღეც ასე გავატარეთ. ჩვენი გვრიტებიც დაბრუნდნენ, სალოს მუცელი უკვე ეტყობოდა, ყველა თავზე დავტრიალებდით და ვუვლიდით. მეორე დღეს გამოცდები დაიწყო, ყველამ ჩავაბარეთ.
მე სამსახურში დავბრუნდი და პირველივე დღეს მითხრეს, რომ ესპანეთში უნდა წავსულიყავი ბიზნესმენის სახლის მოსაწყობად. არა რაა, მიყვარს ესპანეთი მაგრამ დამიანეს გარეშე არ მინდა.
-დამიანე.
-გისმენ დედოფალო._ღიმილით მითხრა და ჩამეხუტა.
-ესპანეთში მიშვებენ.
-რამდენი ხნით?
-ერთი კვირით.
-ერთი კვირა უშენოდ რა გაძლებს?_მოწყენილმა მითხრა და ჩამეხუტა.
-წამოდი შენც.
-მე თურქეთში მივდივარ რაღაც შეხვედრაა.
-აუ რააა._ამოვიოხრე და დივანზე დავეცი.
სულ ტირილით დავემშვიდობე დამიანეს აეროპორტში და ესპანეთში გავფრინდი, ბარსელონის აეროპორტში მანქანა დამხვდა და ბატონი ირაკლის სახლში წამიყვანა.
იმ დღეს დავისვენე, მეორე დღეს კი საქმეს შევუდექი. 6 დღე გავიდა, დამიანეს წესივრად ვერ ველაპარაკე, დაღლილი მივედი სახლში. კარი, რომ შევაღე სანთლების შუქი მომხვდა თვალში, ძირს ვარდის ფურცლები ეყარა, მაგიდაზე კი პატარა ყუთი იდო. ირგვლივ მიმოვიხედე მაგრამ არავინ იყო. პატარა ყუთი ავიღე, რომ გავხსენი იქიდან ლამაზმა ბეჭედმა ამოანათა. პირზე ხელი ავიფარე და თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა, სიხარულისა და ბედნიერების ცრემლები.
-ცოლად გამომყვები?_ზურგს უკან მომესმა ჩემი მეფის ხმა, მისკენ მივბრუნდი, ხელში წითელი ვარდების თაიგული ეკავა. შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი, ისეთი სიმპათიური იყო. მაგრად ჩავეხუტე მონატრებულ სხეულს და ლოყაზე ვაკოცე.
-თანახმა ვარ._ყურში ვუჩურჩულე. სიხარულისგან ჰაერში დამატრიალა, დამსვა, ყუთიდან ბეჭედი ამოიღო და თითზე გამიკეთა, ხელზე მაკოცა და ჩამეხუტა.
-მაბედნიერებ._ტუჩებთან ამოიჩურჩულა და ნაზად შემეხო. ნელი მოძრაობით შემიხსნა პერანგი და სხეულიდან მომაშორა, პიჯაკი გავხადე და ძირს მივაგდე. ნელ-ნელა ძირს დაყრილი ტანსაცმელის რაოდენობა იმატებდა, ხოლო სხეული ყველანაირი მატერიისგან თავისუფლდებოდა. ყველაფერს ისე ნაზად, სითბოთი და სიყვარულით აკეთებდა, რომ სიამოვნების მეტი არაფერი მიგრძვნია. დაღლილები მივესვენეთ ერთმანეთს, დამიანე თმაზე მეფერებოდა მე კი ისე ვეხუტებოდი თითქოს სადმე გამექცეოდა.
-მიყვარხარ._მითხრა და ბაგეებზე მოწყვეტით მაკოცა.
-მეც მიყვარხარ._ვერც კი მივხვდი ისე გავითიშე.
დილით დამიანეს მკლავებში მოქცეულს გამეღვიძა, ძლივს დავუძვერი ხელებიდან. მისი პერანგი ავიღე და ჩავიცვი. სამზარეულოში ჩავედი და საუზმის მომზადება დავიწყე, ბლინებს ვაცხობდი როცა მისი შეხება ვიგრძენი, ზურგიდან მომეკრა და პერანგის ქვეშ ხელი შემიცურა.
-დამიანე ნუ მაიმუნობ._სიცილით ვუთხარი და მისკენ მივბრუნდი.
-ჩემო დედოფალო იცი, რომ შენზე ვგიჟდები?_გამიღიმა და შუბლზე მაკოცა.
-არა არ ვიცი._ენა გამოვუყავი და ჩავეხუტე.
-აბა რას ფიქრობ, სექსუალური ვარ?
-იმაზე მეტად სექსუალური ვიდრე ბაკურიანში მეგონა._გავუცინე და ტუჩებზე ვაკოცე. გაზქურას მივუბრუნდი, პერანგის შეხსნა დაიწყო, ყელზე მიკბინა, არც ჩემმა კვნესამ დააყოვნა. გაზქურა გამორთო, თავისკენ შემაბრუნა და ხელში ამიყვანა, ფეხები წელზე მოვხვიე და უფრო მივეკარი სხეულზე. სააბაზანოში შევედით, მოუსწრია უკვე ჯაკუზის წყლით გავსება. პერანგი სხეულზე მომეტმასნა, ვნებისგან თვალებში ჭინკები უხტოდნენ, პერამგი ერთი ხელის მოსმით გაგლიჯა და სხეულიდან მომაშორა. ტუჩებიდან ყელზე გადაინაცვლა, შემდეგ ლავიწზე და ბოლოს მკერდზე გაჩერდა. სხეულიდან საცვალიც გაქრა, ჯერ ჩემი შემდეგ კი მისი. მთლიანად შევიგრძენი მისი სხეული, ვნებამორეული ზურგს ვუკაწრავდი და ვკბენდი
სხეულს მთელი ვნებით და სურვილით მიკოცნიდა და ჭკუიდან გადავყავდი. სუნთქვა აჩქარებულმა ჩავრგე მის კისერში თავი და მისი სურნელი ხარბად ჩავისუნთქე. ზურგზე მეფერებოდა, მე კი გატრუნული ვიწექი მის მკლავებში. ჯაკუზის შემდეგ შხაპი მივიღეთ და სამზარეულოში ჩავედით. მაგიდა გავაწყვეთ და სასაუზმოდ დავსხედით.
-ნინი გინდა დავრჩეთ კიდე რამდენიმე დღით?
-დღეს ბოლო დღეა, უბრალოდ სახლს ვნახავ და მერე თავისუფალი ვარ.
-ძალიან კარგი, მერე ვეღარსად გამექცევი._ხელი მომხვია და კალთაში ჩამისვა.
-შენგან გაქცევა, რომ მინდოდეს ეს ბეჭედი არ მეკეთებოდა._ხელი წინ ავუფრიალე და გავიცინე.
-ვერც გამექცეოდი._ნიშნისმოგებით მითხრა და წელზე ხელი ძლიერად მომიჭირა. ვისაუზმეთ, ტანსაცმელი გამოვიცვალეთ და სახლის სანახავად წავედით. ერთი კვირა ბარსელონაში დავრჩით, არავინ იცოდა, რომ დამიანემ ხელი მთხოვა. ამიტომ ეს ერთგვარი სიურპრიზი იქნებოდა.
თბილისის აეროპორტში საღამოს დავფრინდით, ბავშვები იქ დაგვხვდნენ, როგორ მომენატრნენ. ყველას გადავეხვიე და ბარში წავედით, ბეჭედი არავის შეუმჩნევია ჯერ. ბარში დავსხედით, სასმელი და სასუსნავები შევუკვეთეთ. ლუდი, რომ მოიტანეს დამიანემ ჭიქა აიღო და მე გამომხედა.
-რაღაც უნდა გითხრათ._ყველამ ჩვენზე გადმოიტანა ყურადღება.
-მე და ნინიმ დაქორწინება გადავწყვიტეთ._მათი გაოცებული სახეები უნდა გენახათ, განსაკუთრებით ავთო იყო გაშტერებული. გოგოები ფეხზე წამოხტნენ და ჩამეხუტნენ. ბიჭებიც წამოიშალნენ და დამიანეს მოეხვივნენ, ავთო ჩემთან მოვიდა ფეხზე წამომაგდო და გიჟივით მომეხვია.
-გილოცავ ჩემო გოგო. მიყვარხარ ძალიან.
-მეც ძალიან მიყვარხარ._ლოყაზე ვაკოცე და მოვშორდი. ახლა დამიანე მოვიდა და მომეხვია, კინაღამ გამჭყლიტა. ძალიან მაგრად გავერთეთ, მათე მაინც უხასითოდ იყო. გვერდით მივუჯექი და ხელი გადავხვიე.
-აბა მიჯნურობით დამწვარო ბიჭო არ არის დრო, რომ საქმეს მივხედოთ?
-არ ვიცი.
-ეხლა სად არის გაარკვიე მიდი.
-თავის მეგობართან ერთადაა გზის მოპირდაპირე მხარეს ბარში.
-მაშინ წავედით, რაღას ზიხარ?
-და რა უნდა ვუთხრა?
-დაიცა მე მოვიფიქრებ, შენ მანქანის გასაღები მათხოვე._გასაღები მომცა, დამიანე გავაფრთხილე და ბარიდან გავედი. ყვავილები და ბუშტები ვიყიდე, მანქანაში დავტოვე და იმ ბარში შევედი სადაც თათია მეგულებოდა. მხოლოდ ერთ მაგიდასთან იჯდა ორი გოგო და მათთან მივედი.
-თათია, რომელი ხართ?_გაკვირვებულებმა შემომხედეს.
-მე ვარ._მითხრა წითურმა გოგომ. მის პირდაპირ ჩამოვჯექი და თვალიტვალში გავუყარე.
-ჩემ მეგობარს რატომ ტანჯავ?_ვუთხარი პირდაპირ.
-ვინ მეგობარს?
-მათეს._მის ხსენებაზე სახე შეეცვალა და თვალები დაუნაღვლიანდა.
-მე არ ვტანჯავ.
-ეხლა იცი რას აკეთებს? აი იმ ბარში ზის და უემოციო სახით უყურებს ყველას. მართალია არ გიცნობ მაგრამ, შენ გამო ჩემს ძმას და მეგობარს ამ მდგომარეობისთვის ვერ გავიმეტებ. თუ გიყვარს და არ ეუბნები გეფიცები ყველაფერს გავაკეთებ, რომ მისი ნახვა მოგენატროს._საწყალ გოგოს თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა, მისი დაქალიმკვლელი თვალებით მიყურებდა.
-არ გინდა მასე ნუ მიყურებ, ჩემზე უკეთ იცი, რომ ერთმანეთი უყვართ და მეგობარს ტყუილად მიტანჯავს. მე კი მის წყენინებას არავის ვაპატიებ მიუხედავად იმისა, რომ ბიჭია და ჩემი დაცვა არ ჭირდება._მის მეგობარს გაეცინა.
-თათია დროა აღიარო უკვე._ცრემლები მოიწმინდა და მე შემომხედა, მათეს მივწერე, რომ მანქანიდან ჩემი ნაყიდი ვარდები და ბუშტები ამოეღო. ასეც მოიქცა და ბარში შემოვიდა, ჩვენთან მოვიდა და თათიას ცრემლიანი თვალები, რომ დაინახა დაბღვერილმა შემომხედა.
-ნინი რა უთხარი?
-ჩემი ბრალი არ არის სიმართლე ვუთხარი მეტი არაფერი. აჰა შედეგიც გამოიღო. თათი ბოდიში სხვა გზა არ იყო, ასეთი უხეში არ ვარ._გავუღიმე და ფეხზე წამოვდექი. თათიაც ადგა და მათეს ჩაეხუტა, ისეთი ბედნიერი სახე ჰქონდა მათეს, რომ ის უხეშობა ამად ნამდვილად ღირდა. ისევ ბარში დავბრუნდით ამჯერად ორის მაგივრად ოთხნი, მათემ გოგოები გააცნო ყველას. როგორ მიყვარს ყველა ბედნიერებას, რომ ასხივებს. დამიანე მომიცუცქდა და ჩამეხუტა.
-ქორწილი როდის დავნიშნოთ?
-ჯერ შენ მსობლებს და მერე ჩემებს უნდა ვუთხრათ.
-ხვალ ვუთხრათ მაშინ.
-კარგი, ვახშამი მოვაწყოთ მაშინ და.
-კი ეგრე ჯობია ჩემო დედოფალო.
-მიყვარხარ გადარეულო.
-მეც მიყვარხარ ჩემზე გადარეულო.
-ანუ შენზე ვგიჟდები?
-ზუსტად.
-მართალია._სიცილით ვუთხარი და ჩავეხუტე.
ღამის პირველ საათზე დავიშალეთ, დამიანემ სახლში მიმიყვანა ჩამკოცნა და სახლში წავიდა. ერთი კვირის შემდეგ პირველად უნდა დამეძინა მის გარეშე, მაგრამ სხვა რა გზა იყო სამაგიეროდ ერთ დღესაც ერთმანეთს აღარ მოვშორდებოდით. ემოციებისგან დატვირთული შევწექი საწოლში და მაშინვე ჩამეძინა.




***
დავაგვიანე ვიცი, მაგრამ მუზები გამექცნენ :დ ესეც ახალი თავი იმედია მოგეწონებათ <3