69 დღე ტყვეობაში
მეხუთე თავი
დღე მეოთხე
ლიამმა თვალების გახელისთანავე ამოიოხრა და ჭერს ახედა,ნაცრისფერი ჭერი ისეთ შთაბეჭდილებას ქმნიდა თითქოს ცა ღრუბლებით დაიპარაო ,და ეს ასეც იყო. ლიამმა შუშის ჭერს ახედა და ღრუბლებს მინის მიღმა მიაპყრო მზერა.
ტუმბოს გადასწვდა და ლეფტოპს ხელი დაავლო,შემდეგ კი საწოლზე წამოჯდა და მალევე რამდენიმე პროგრამაში შესვლის შემდეგ,ლეფტოპის ეკრანზე საწამებელი ოთახი გამოისახა,რომელსაც ის "წითელი კოშმარების ოთახს " ეძახდა.
ღამის კამერა მშვენივრად მუშაობდა და საშუალებას აძლევდა დაენახა ყველა დეტალი.
ლიამის ყურადღება ეკრანზე გამოსახულმა ლილემ მიიყრო,რომელიც გუშინდელს აქეთ არც განძრეულა.
*მოკვდა?*-კითხვამ მის გონებაში გაიჟღერა და ხმა ჩართო,მალევე გოგონას ტირილის ხმა გაისმა და ლიამმა თვალები გადაატრიალა.
იქნებ ზედმეტი მოუვიდა? არა! მას არასდროს მოსდის ზედმეტი,ჯერ კიდევ ბავშვობიდან ასწავლიდნენ ამ ყველაფერს,ჯერ კიდევ ბავშვობიდან იყო სიკდვილი და წამება მისი ცხოვრების განუყრელი ნაწილი.
წამოდგა და შარვალი ამოიცვა,შემდეგ კი კუთხეში მდგარი კარადა გამოაღო და და წამლებს შეხედა,მალევე მისი მზერა დამწვრობის კრემზე შეაჩერა,რამდენიმე წამი მიაშტერდა,ღირდა კი ლილესთვის ტკივილი შეემსუბუქებინა? ბოლოს დამწვრობის კრემი ხელში აიღო და ოთახიდან გამოვუიდა,ბოლოსდაბოლოს ლილე მასთან კიდევ 65 დღე უნდა ყოფილიყო,ეს კი ცოტა არ არის... ლიამს სულაც არ აწყობდა რომ ლილე ხელში ჩაკვდომოდა,დროზე ადრე.
კარებთან შეჩერდა და დისპლეის თითი მიადო.
-თითის ანაბეჭდი ემთხევა-მონოტორული ხმა გაისმა და კარების გაიღო,ლიამმა თვალები გადაატრიალა და ოთახში შეაბიჯა,წყვდიადმა მისი სხეული მოიცვა,ლიამმა შუქი ააინთო და ლილეს შეხედა,რომელიც შუქის ანთებისთანავე შეკრთა და თვალები მოჭუტა ,რადგან შუქს არ იყო შეჩვეული.
-ძალიან გტკივა?-ამოიხრა ლიამმა და ლილეს წინ ჩაიმუხლა.
-ფეხებზე არ გკიდია?-ამოიჩურჩულა გოგონამ.
-ფეხებზე რომ მეკიდოს დამიჭერე ახლა შენ აქ არ იქნებოდი,და არც მე ვიქნებოდი აქ რომ დამწვრობები დაგიმუშავო... არამედ ჩემს ოთახში იქნებოდი და ტკივილისგან იკივლებდი!-ცივად წარმოსთქვა ბიჭმა,გოგონას გააკანკალა როდესაც ბიჭის სიახლოვე იგრძნო. ლიამმა ქილას თავი მოხადა,ხელით ოდნავ ამოიღო დამწვროის კრემი და დამწვრობის დამუშავება დაიწყო.
***
წითელი კოშმარის ოთახიდან გამოსვლის შემდეგ ლიამი მის ოთახში დაბრუნდა,შხაპი მიიღო და მოწერსრიგდა,შემდეგ კი სახლიდან გამოვიდა,მანქანაში ჩაჯდომის შემდეგ კი მის მობულურზე რამდენიმე მანიპულაცია შეასრულა,რამდენიმე კოდის აკრეფის შემდეგ ჭიშკარი გაიღო.
მანქანამ ჰაერი გააპო და დიდი სიჩქარით გაიჭრა გარეთ,ჭიშკარი დაიხურა,ლიამმა გაზს დააჭირა და მოსახვევში შეუხვია,სიჩქარე უყვარდა და თან საშინლად... მაგრამ მკვლელობა უფრო ძლიერად უყვარდა,სხვისთვის ტკივილის მინიჭება მისთვის ნარკოტიკივით იყო,რომელიც საშინლად სჭირდებოდა,მისი მხვერპლის კივილი და კვნესა მისთვის მუსიკასავით იყო,რომლლის გარეშეც ცხოვრება არ შეეძლო...
ქალაქში შევიდა მაგრამ სიჩქარეს არ დაუკო,დიდი რამე დაჯარიმებენ ,ისევ ნაილი გადაარჩენს და ჯარიმას მოუხსნის.
თვითონაც უკვირდა რატომ ვერ იტანდა ქალაქს,იმისდამუხედავად რომ ქალაქში გაიზარდა,ქალაქში ისწავლა ყველაფერი,ქალაქმა აქცია იმად რაც ახლა იყო.
სერიული მკვლელი,მანიაკი, უგულო მონსტრი რომლის შეჩერება ვერც მეგობრებმა ვერ შეძლეს.
მანქანა დიდი 8 სართულიანი შენობის წინ შეაჩერა,წარწერას გახედა და ჩაიცინა.
შენობაზე დიდი ლათინური ასეოებით ეწერა "servus",რაც მონას ნიშნავდა. მანქანიდან გადმოვიდა და გასაღები ჯეიკს გადაუგდო,მანაც უსიტყვოდ დაიჭირა გასაღები და მანქანაში ჩაჯდა.
ლიამის შენობაში შესვლისთანავე ხალლხის ყურადღება მისკენ იყო მიპყრობილი,რომელიც მოსაცდელ დარბაზში იყვნენ.
კაზინო,პორნო სტუდიები და ბორდელი მთელს რვა სართულს იკავებდა,ლიამმა თვალები გადაატრიალა და ლიფტისკენ გაემართა,როდესაც გოგონას ნაცნობმა ხმამ შეაჩერა.
-ლიამ?-დაბნეულმა იკითხა გოგონამ,ლიამს მთელს სხეულში ჟრიანტელმა დაუარა და ერთ ადგილას გაშეშდა,შემდეგ კი ნელ-ნელა გოგონასკენ შეტრიალდა,და პირი ოდნავ გააღო მისი დანახვისას,
ორივე ერთმანეთს მიაშტერდა,ლიამმა პირი გააღო რომ რამე ეთქვა მაგრამ ისევ დახურა,არაფერი ჰქონდა სათქმელი!
-ლიამ,ნამდვილად შენ ხარ?-ამოილუღლუღა გოგონამ,ბიჭმა მზერა მოვალო საცდელ ოთახს,ყველა მას მიშეტერებოდა... სწრაფად ჩაავლო ხელი გოგონას და დაცის ოთახში შეათრია.
-ყველა ოთახიდან გავიდა!-ბრანებლურად წარმოთქვა და დაცვის წევრებს გახედა-და კიდევ,ჰარის უთხარით რომ 10 წუთში მის კაბინეტში შევალ და ძალიან ვთოვ ამ დროს ისევ ვინმე გოგოს არ ჟიმავდეს!
გოგონა გაოცებული და გაშეშებული შეჰყურებდა უკვე გაზრდილ ლიამს,ლიამა დაცვის წევრებს დაუბღვირა და ბიჭები სწრაფად გაიკრიფნენ ოთახიდან.
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ,ჯესი?-დაიღრინა ლიამმა და ჯესის გახედა.
-ლიამ,რა გემართება? 10 წელი არ მინახიხარ და ასე უნდა შეხვდე შენს უფროს დას?-გაოცებით წარმოთქვა გოგონამ.
-შენ აღარ ხარ ჩემი და,ჩემ დად ყოფნა მაშინ შეწყვიტე როდესაც ლილიენს გაჰყევი და ლილიენმა დედაჩემად ყოფნა მაშინ შეყვიტა როდესაც მამა მიატოვა და მე მასთან დამტოვა.
-რატომ არ გესმის რომ გენრი ჩვენ არ გაგვიშვებდა,შენ მასთან რომ არ დარჩენილიყავი!-წამოიყვირა ჯესიმ,ლიამმა ხელები დამუშტა ,გოგონას ხელი ჰკრა და ზურგით კედეს მიაჯახა.
-და თქვენ არ გესმით რომ სწორედ თქვენი გადაწვეტილების გამო ვიქეცი ,იმ ადამიანად ვინც ახლა ვარ?
-და ვინ ხარ ახლა შენ?-ამოილუღლუღა ჯესიმ როდესაც ბიჭმა ყელზე ხელი წაუჭირა.
-ის ვინც ყოველღამე კოშმარებში გესიზმრებოდა!-ჩურჩულით წარმოთქვა ბიჭმა.-აქ რას აკეთებ? რისთვის მოხვედი?
-მუშაობის დაწყება მინდა!-ამოიჩურჩულა გოგონამ როდესაც ლიამმა ხელი გაუშვა.
-პორნო სტუდიაში თუ ბორდელში?-დამცინავად იკითხა ლიამმა და მის დას მიაშტერდა.
-კაზინო!-მტკიცედ განაცხადა გოგონამ.
-შენთვისვე აჯობებს ახლავე წახვიდე!-კბილებში გამოსცრა და მკლავში ხელი ჩაავლო-აქ აღარასოდეს დაგინახო,ქალაქიდან წადი თორემ გეფიცები ფეხებზე დავიკიდებ ჩემი და რომ ხარ!
გოგონა გაუძალიანდა როდესაც ლიამმა ჯერ მოსაცდელ ოთახში შემდეგ კი შენობიდან გაათრია,მაგრამ ვერაფრის გაკეთება ვერ შეძლო.
-ლიამ ,რატომ იქცევი ასე?-ამოიხრა ჯესიმ და ხელი მოისრისა ,როდესაც ლიამმა გაუშვა და შენობისკენ წავიდა. ლიამს პასუხი არ გაუცია,არც შემობრუნებულა ჯეიკს გახედა და ცივი და გამყინავი ხმით წარმოთქვა.
-ყველა გააფრთხილეთ,რომ ჯესი ლი ლუკასი არცერთ სამსახური არ მიიღონ მთელს ლონდონში!
-ლიამ!-დაიყვირა გაბრაზებულმა ჯესიმ და მისკენ წავიდა როდესაც ჯეიკსმა ის გაიჭირა და გააკავა.
-და კიდევ ჯეიკ,ამ დებილ ადამიანს უყიდე ავია-ბილეთი მეხიკოს მიმართულებით!
შენობაში შესული,ისევ ლიფტისკენ გაეშურა და ლიფტში შესულმა ღრმად ჩაისუნთქა.
წარსული რომელიც უკან დასდევდა,წარსული რომელლიც ყოველთვის უკან ბრუნდებოდა.
ახლა სრულიად მოულოდნელად მისი და ნახა,რომემაც ყველაფერი გაახსენა,ლიფტის კედელს მიეყუდა და თვალები დახუჭა.
რა უნდოდა ახლა? უნდოდა მის უფროს დას და მას ისევ ძველებური ურთიერთობები ჰქონოდათ,მაგრამ....
წარსული არასდროს ბრუნდება,ჩვენ ან მის ჩრდილში უნდა ვიცხოვროთ ან უბრაოდ უნდა გავუშვათ ის,არ დავივიწყოთ მაგრამ ამავდროულად მასზე არ ვიფიქროთ,წარსული საჭიროა რომ მომავლის იმედი გვქონდეს.
-სხვაშორის 15 წუთი გავიდა!-ბოხმა ხმამ წარმოთქვა და ლიამმა მას შეხედა,ხუჭუჭთმიან ბიჭს ლიფტის კარი ხელით ეჭირა და ლიამს ღიმილით შეჰყურებდა.
-წუთებს ნუ ეკიდები,ჰენრი!-ჩაიცინა ლიამმა და ლიფტიდან გამოვიდა,შემდეგ კი ისე რომ ბიჭს არც დალოდებია,კაბინეტში შევიდა.
-შენ კი ნუ ....ობ,ლიამ!-თვალები გადაატრიალა ბიჭმა და უკან მიყვა-მერამდენედ უნდა გითხრა რომ ჰენრის ნუ მეძახი!
-რატომ ჰენრი გენრის მაგონებს-ცივად წარმოთქვა ლიამმა და ტყავის დივანზე ჩამოჯდა,ჰარი კი გევრდით მიუჯდა.
-შენ რა გინდა რომ მამაშენი ვიყო?-სიცილით წარმოთქვა ჰარიმ-დაგენძრა და ვერავინ ნახე?
-შენ უბრალოდ იმას ვერ გაუზლებ რასაც მამაჩემმა გაუძლო!
-მე არც გავხდებოდი მისნაირი და არც შვილს ვაქცევდი მანიაკად!-მკაცრად წარმოთქვა მწვანეთვალებამ.
-არც შენ ხარ ანგელოზი,ჰარი!
-გასაოცარი სამეგობრო ვართ!-წამოიძახა ოთახში შემოსულმა ქერა ბიჭმა და ჰარის სავარძელში,მაგიდასთან მოთავსდა.
-შენ ოდესმე მოკეტავ,ლუის?-სიცილით გახედა ჰარიმ.
-რა შუაში ვარ მე?-ჩაიცინა ლუისმა-მე ფეხბურთელი ვარ,შენ მონათმფლობელი ,ნაილი პოლიციელი და ლიამი მანიაკი,ნაილი რომ არა ყველა უკვე მკვდრები ვიქნებოდით ან ციხეში დავლპეოდით!
-ახალი ტავარი უნდა მომივიდეს,არე მაცლია თქვენთვის!-თვცალები გადაატრიალა ჰარიმ და წამოდგა.
-ახალი გოგონები?-წარბები აათამაშა ლუისმა,ჰარიმ თავი დაუქნია.
-ქალიშვილი გამიჩითე,განტვირთვა არ მაწყენდა!-მიაძახა კარებში გასულ ჰარის ლიამმა და ლუის გახედა,რის შედეგადაც ორივეს სიცილი აუტყდა.
-შეენ სახლში არ უნდა იყო,შენს მხვერპლთან?-იკითხა ლუიმ და ლიამს გახედა რომელიც წამოდგა.
-სამი დღე გაძლებს საჭმლის და წყლის გარეშე!-თვალი ჩაუკრა ლიამმა ლუის-მე კი უნდა გავერთო,მოდიხარ ახაი ტავარის შესამოწმებლად?
-რათქმაუნდა ძმაო!-გაეცინა ლუის და ლიამთან ერთად ჰარის კაბინეტიდან გამოვიდნენ.