ყველაფერი დაიწყო იმით რომ მე მომიწია სხვა სკოლაში გადასვლა მომიწია შევგუებოდი იმ ფაქტს რომ მალე ჩემს ქალაქს დავტოვებდი...6 წლის ვიყავი როცა მამა გარდამეცვალა მას შემდეგ ლონდონში ვცხოვრობ დედასთან ერთად მამა საკმაოდ წარმატებული ბიზნესმენი იყო ამიტო მტრებიც ბევრი ყავდა..11წელიო გავიიდა და მე ის ისევ ისე მიყვარს როგორც ადრე ისევ იოსე მახსოვს მისი თბილი ჩახუტება და კოცნა ძალიან მენატრება და ასე იქნება მუდამ იმ იმედით ვცხოვრობთ მე და დედა რომ დრო როცა მოვა მას ისევ შევხვდებით...
-ემილი გაიღვიძე ფრენა 8საათზეა-გაისმა დედაჩემის ხმა მორჩა დღეს მივდივალ ვბრუნდები ჩემს სამშობლოში ჩემს მშობლიურ სახლში ნეტა როგორია ახლა საქართველო..
-ვდგები დეე..-აუ დე სადაა ჩემი წოტელი ტოპი?
-კარადაშია ემილი სად იქნება?
-ოო კარგი ხო რა იყო
-დროზე დროზე გვაგვიანდება
უცებ შევკარი ბარგი დედამ ყველაფერი გადაამოწმა სახლი ჩაკეტა გარეთ გავედით ბოლოჯერ შევბრუნდი და მოვავლე არემარეს თვალი მომენატრება აქაურობა მეგობრებს უკვე დავემშვიდობე ნუ აქ ზოგადად ძალიან მაგარი მეგობრები არ მყავცდა პროსტა გართობის პონტში იყვნენ რა აქ ყველაფერი სხვანაირია საქართველოში მახოსვს მყავდა ჩემი განუყოფელი ნაწილი ნატა ჩემი დაიკო ყველაფერი იყო ჩემი რაც მამა გარდაიცვალა მის მერე არ მინახავს ალბათ დავავიწყდი ან არც ცხოვრობს იქ არ ვიცი...მძღოლმა ყველაფერი მაქანაში ჩადო და წავედით აეროპორტისკენ...აეროპორტში გამოაცხადეს ჩვენი რეისი და აი თვითმფრინავი აფრინდა ვემშვიდობები აქაურობას სამუდამოდ არა მამამ დიდი ქონება დაგვიტოვა ახლა მას დედა უძღვება მაგრამ ერთ დღეს მე მომიწევს ყველაფრის გადაბარება ასე რომ ლონდონშიც ხშირად მომიხდება ყოფნა...ყურსასმენები მოვირგე ჩვრთე ჩემი საყვარელი მუსიკა და დავიწყე ფიქრი ყველაფერი გავიხსენე საქართველო ჩემი მეგობრები მაშინ პირველ კლასში ვიყავი ძალიან ბევრი მეგობარი მყავდა ღმერთო გული გამალებით მიცემს მე ვბრუნდები მე ვბრუნდები ამას ვიმეორებ გულში დედას ვუყურებ ვხვდები როგორ ღელავს არაა ადვილი 11წლის შემდეგ დაბრუნდე შენს სახლში შენს ქვეყანაში იქ სადაც გაატარე ცხოვრების ყველაზე ბედნიერი დღეები მას მამა ახლაც ენატრება და უყვარს ვიცი უჭირს მაგრამ ასეა საჭირო მას უნ და რომ მე დავბრუნდე და მივიდე მამას საფლავზე აქამდე არასდროს არაფერს მეუბნებოდა მამაზე არასდროს ახსენებდა მაგრამ 2თვის უკან ყველაფერი მომიყვა არ ვიცი ,მათ ისე უყვარდათ ერთმანეთი როგორ ძლებს დედა მისი ერთადერთი ბედნიერება და იმედი მე ვარ ამიტომ სულ ვცდილობ იმედები არ გავუცრუო დედას...ჩავედით აქაც დაგვხვდა მძღოლი ჩემოდნები მანქანაში ჩააყწო...მანქანიდან ვაკვირდები გარემოს თოტქოს ყველაფერი შეცვლილია მაგრამ მაინც არის რაღაც ძველი დედას თვალზე ცრემლსაც ვხედავ მხარზე თავს ვადებ და მზრუნველი მზერით შევცქერი მან იცის რომ მე სულ მის გვერდით ვიქნები...მივედით ჩემი სახლი ღმერთო აქ 11 წელი არავინ შესულა 11 წელია სახლი ცარიელია დედამ ნაგროვები ცრემლები ერთიანად გადმოუშვა მეც ავტირდი ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვიტირე ყველაფერი გამახსენდა ყველა მოგონება ამომიტივტივდა მე დედა მამა ბედნიერი ოჯახი...მალევე მოვიწმინდე სახე და შიგნით შევედი ყველაფერიო თეთრი ნაჭრით იყო დაფარული პირველად რაც მომაფიქრდა ჩემი ოთახის მოძებდა იყო ასეც მოვიქეცი მეორე სართულზე ავედი კარი გავაღე და დავინახე ჩემი ბავშვობა ჩემი თოჯინები ყველაფერი ისე იყო როგორც დავტოვე თითქოს სახლი გველოდა თითქოს ჩემი ოთახი მელოდა...დედამ სადღაც დარეკა და მალევე გაჩნდა სახლში ხუთამდე დამლაგებელი სახლი დაასუფთავეს ახალი ჭურჭერლი მოიტანეს ჩემი ოტახიდსან ბევრი რამ წაიღეს და ახლით შეანაცვლეს ასე გავიდა დღე საღამოს ყველაფერი მოწესრიგებული იყო..დავრჩით ისევ მე და დედა დიდ მაგიდასთან სადაც გემრიელად შევექცეოდით ვახშამს
-დედა ხვალ მამას საფლავზე ავიდეთ
-კარგი ემილი ავიდეთ~
-უმისოდ სახლი ცარიელია ძალიან მენატრება დე
-ვიცი პატარავ ვიცი მაგრამ ახლა ყველაფერი სხვანაირად იქნება ის ისევ ჩვენთანაა და გვიცავს
-ვიცი მე მას ვგრძნობ დე...
-კარგი ემილი დაღლილი ხარ მიდი დაისვენე ხვალ ჯერ სკოლაში წახვალ შემდეგ ავიდეთ საფლავზე
-კარგი..დედას როგორც ყოველთვის შუბლზე ვაკოცე და დასაძინებლად წავედი..ხვალ სკოლაში მივდივარ ხვალ ისევ ვნახავ ჩემს კლასელებს იმედია მიცნობენ ან არა არ ვიცი მე ვიცნობ კი რომელიმეს?
დილით ადრე ავდექი წყალი გადავივლე მაღალ წელიანი ჯინსი და ტოპი ჩავიცვი თმა გავიშალე ვივახშმე დედამ დამრთო ნება მანქანა წამეყვანა 17 წლის ვარ და მართვის მოწმობაც მაქვს...ჩავჯექი ჩემს მანქანაში და წავედი სკოლისკენ შორს არ არის მაგრამ მაინც მანქანა სკოლისგან ცოტა მოშორებით დავაყენე და გავემართე ეზოსკენ გარეთ უამრავი ბავშვი იყო...შევედი თუ არა მზერა ყველამ მე მომაპყრო ჯანდაბა აქ ხომ ასე იციან ისე მიყურებენ მგონია რამე ცუდად მაცხია :დდ
ეზო გავიარე და ახლა დირექტორის კაბინეტში შევედი
-მაგარჯობათ შეიძლება"? ვიკითხე მოკრძალებით სკოლის დირექტორი საკმაოდ მაღალი და ლამაზი ქალი იყო თბილად გამიღიმა
-შემოდი,შენ ალბათ ახალი მოსწავლე ხარ ემილი ხომ ასეა?
-დიახ
-ძალიან კარგი ემილი იმედია სასწავლო წელი წარმატებული იქნება შენთვის შენი მიღწევები გავიგე და იმედია აქაც ასე გააგრძელებ
-რათქმაუნდა
-კარგი მოდი ახლა კლასს გაჩვენებ როგორც ვიცი აქ ადრეც სწავლობდი
-დიახ მხოლოდ ერთი წელი
-კარგი წამოდი..ქალბატონს გავყევი მეორე სართულზე ავიდა და ერთ კლასთან შეჩერდა კარები გააღო ყველა ფეხსე დადგა უკან მივყვებოდი
-კარგი დასხედით მინდა ახალი მოსწავლე გაგაცნოთ ლონდონიდან ის ადრეც სწავლობდა ჩვენთან ერთი წელი გაიცანით ემილი ბაქრაძე..ემილი ეს შენი დარიგებელია უკან მერხი ცარიელია შეგიძლია იქ დაჯდე ეს მითხრა და გავიდა ბავშვები მაკვირდებოდნენ გული ამიჩქარდა ვიცანი ბევრი ვიცანი მხოლოდ ორი იყო უცნობი სახე ვიგრძენი რომ მათაც მიცნეს არავის არაფერი უთქვამს ადგილი უკანა მერხზე დავიკავე სულ მარტო მდგომზე მთელი გაკვეტილის მანძილძე ვგრძნობდი როგორ შემობრუნდებოდნენ და მაკვირდებოდნენ მე არავისთვის შძემიხედავს გაკვეთილი დამთავრდა მასწავლებელი ადგა
-ემილი მე ნანა ვარ შენი მასწავლებელი სასიამოვნოა რომ ისევ დაბრუნდი წარმატებულ წელს გისურვებ
-დიდი მადლობა ქალბატონო ნანა ჩემთვისაც სასიამოვნოა
მასწავლებელი გარეთ გავიდა ახლა ყველა ჩემსკენ შემობრუნდა
-არ მჯერა ნუთუ შენ ის ემილი ხარ? მკითხა ჩემმა კლასელმა როგორც მახოსვს ეს გუგა იყო ყველაზე მხიარული კლასში
-გავუღიმე,,ჰოო...მე ის ემილი ვარ შენ გუგა ხომ ასეა?
-გახსოვარ?
-შენნაირი ჭკუამხიარული ადვილი დასავიწყებელი არ არის
-როგორ გაზრედილხარ და გალამაზებულხარ
-მადლობა გუგა
ახლა ჩემკენ ქერა თმიანი გოგონა წამოვიდა ეს რიტა იყო უცებ მოვიდა და მომეხვია მეც მოვხვიე ხელები ემილი მომენატრე აღმოხდა მას
-მეც მომენატრე რიტა
-შენ.....არც კი ვიცი როგორ შეცვლილხარ
-თქვენც შეცვლილები ხართ..გავუღიმე ბავშვებს
-ხალხო რა გჭურთ ემილი დაგვიბრუნდა ჩვენი ძველი ბიჭი,,დაიყვირა გუგამ ეს იყო და ეს მერე ყველას ვეხვეოდი ყველა გავიხსენე მხოლოდ მაშინ შევჩერდი როცა ჩემს წინ ნატა იდგა ისევ ისეთი ლაღი ღიმილით
-ემილი შენ..
-მომენატრე
-მეც ძალიაან..მოვიდა და ჩამეხუტა როგორ მომნატრებია მისი ჩახუტება მაგრამ ჩვენ თითქოს ისევ ისე არ ვიყავით ისევ ისე ვერ ჩავეხუტე...მაგრამ მაინც არაუშავს ნელ ნელა დალაგდება ყველაფერი...მეორე უკვე მათემატიკა გვქონდა მეც ამოვხსენი რაღაცეები საკმაოდ ვიყოჩაღე ძველი მასწავლებლებიც ვნახე დამახრჩეს იმდენი მკოცნეს...ახალ ბავშვებსაც გავეცანი სხვა კლასელებიც ვნახე ყველა გაკვირვებული მიყურებდა ძალიან გაუხარდათ ზოგი შორიდან მიყურებდა...ასე დამთავრდა პირველი დღე მანქანასთან მივედი და დავინახე ბიჭების ხროვა ერთი ზემოდან ეჯდა მეორეს და სასტიკად ცემდა დანარჩენები უყურებდნენ ისე ვითომ არაფერი ხდებოდეს გავბრაზდი შემეცოდა ის საწყალი უცებ გადავკვეთე გზა და ბიჭების ბრბო გავარღვიე..ზემოდან მყოდ ბიჭს მივვარდი
-გაგიჟდი? გინდა მოკლა? ეს რა მხეცობაა?
-პატარა ქალბატონო ჯობია წახვიდე აქედან
-რა წავიდე ან სად? როგორ შეგიძლია ასე ცემო
-წადი მეთქი და ნუ ყოფ შენ დიდ ცხვირს სხვის საქმეში..რაო რა მითხრა ????დიდი ცხვირა ვარ ანუ?
-წესიერად ილაპარაკე პატარა ბიჭო და სახლში წადი დედიკოსთან..ეს ვუთხარი ჩემზე ერთი ტავით მაღალ ბიჭს:დდ
გაცოფდა გავიგონე ვიღაცეების ფხუკუნის ხმა და კმაყოფილებით აღსავსე ღიმილით შევხედე ბიჭს..აჰჰ ჯობია მართლა დროზე წავიდე მაგრამ ამ საცოდავს ასე ვერ დავტოვებ..ბიჭთან დავიხარე ხელი შევაშველე რომ ამდგარიყო-კარგად ხარ..ვკითხე მან მხოლოდ თავი დამიქნია სად ქონდა ლაპარაკის საშუალება მაგ საცოდავს..ნელ ნელა გავიყვანე ბრბოდან და მანქანაში ჩავსვი
-მადლობა მხოლოდ ეს თქვა
-არაფერს ახლა მითხარი სად ცხოვრობ და გაგიყვან
-მისამართი მითხრა მეც სახლამდე მივიყვანე კიდევ ერთხელ მითხრა მადლობა და სახლში შევიდა...მეც დავადექი სახლისკენ მიმავალ გზას თან იმ ბიჭზე ვფიქრობდი არა უნდა ვაღიარო ძალიან სიმპატიური იყო მაგრამ სახეზე ეტყობოდა როგორი სასტიკიც იქნებოდა ღმერთო როგორ ურტყამდა ამ საცოდავმაც რა გააკეთა ნეტა ასეთი?
სახლში შევედი დედამ ამბები მკითხა ყველაფერი მოვუყევი ბოლო ინციდენტის გარდა..გამოვიცვალე და მოვემზადე სასაფლაოზე ასასვლელად ვღელავდი თან ძალიან ვღელავდი...სასაფლაომდე არც ისე დიდი გზა აღმოჩნდა გასავლელი მივედით თუ არა დედა წინ წავიდა მე უკან გავყევი აქ საკმაოდ ბევრი ხალხია დაკრძალული ვხედავ მოხუცი კაცის გამოსახულებას ქვაზე აქეთ 40 წლამდე ქალის გამოსახულებაცაა ძნელია ჩემთვის ნელ ნელა ვუახლოვდებით მამას საფლავს და აი მივედით დედა მარმალილოსგან დამზადებულ კიბეზე ავიდა და მამას საფლავის ქვასთან ჩაიკეცა ვერ შევედი შორიდან ვუყურებდი მომტირალ დედას და მომღიმარი მამას სურათს მხოლოდ მაშინ მოვახერხე გამოფხიზლება როცა დედამ დამიძახა
-ემილი მოდი საყვარელო
-დედა მეე..
-ემილი მოდი გთხოვ
ერტი ნაბიჯი ძლისვ გადავდგი მერე თავს ვაიძულე და მეორე მერე მესამე ბოლოს კიბეზე ავედი და დედას გვერდით ჩავიმუხლე
-გაგა ეს ჩვენი ემილია ჩვენი პატარა გოგო...დაიწყო დედამ თან ტირობა..ნახე როგორი ლამაზია შენ გგავს ძალიან გაიზარდა არა? გვენატრები გაგა მაპატიე რომ აქ აქამდე არ მოვედი მაგრამ არ შემეძლო მიჭირდა შენი მომღიმარი სახის დანახვა ახლაც მიჭირს მაგრამ უკვე დროა ჩვენი გოგო გაჩვენო..დედა ახლა მე მომიბრუნდა-ემილი ეს არის მამაშენი ეს ის კაცია რომლეზეც ბოლო ორი თვის მანძილზე გიყვებოდი
-ვიცი დედა ვიცი მე ის მახსოვს და მეც მიყვარს მაგრამ ახლა წასვლის დროა დე უნდა წავიდეთ ამდენს ნუ ტირი მას არ მოეწონებოდა
-კარგი დე წავიდეთ
ერთად ვივახშმეთ მე დასაძინებლად წავედი დედა კი რაღაც საქმეს აგვარებდა..ესეც პირველი დღე ვნახოთ რა იქნება ამის მერე იმედია აქ მაინც მოვახერხებ მშვიდად ცხოვრებას..ძილის წინაც გამახსენდა ის ბიჭი და ჩემს თავზე მომესჰალა ნერვები ემილი რა გჭირს დაიძინე შემომძახა მეორე მემ მეც მას დავიჯერე და მალე გადავეშვი სიზმრების მორევში
მეორე დღეს ავდექი ვეცადე ლამაზად ჩამეცვა მაინც გახარებული ვიყავი გუშინდელი გღით ბავშვების სითბომ გამახარა ახლა მხოლოდ ნატა დარჩა იმედი მაქვს მასთანაც მოვაგვარებ...ტანზე მომდგარი შავი მოკლე კაბა ჩავიცვი ზედ ჯინსის კურტკა მოვიცვი დედასთან ერთად ბუტერბროდები ვჭამე და სკოლაში წავედი მანქანა ისევ მოშორებით დავაყენე რადგან სკოლის სადგომზე არასდროს არის ადგილი...როგორც კი ეზოშ შევედი წინ გუგა შემომეგება
-ვახ ვახ ვინ მოსულა რა ლამაზი ხარ ქალბატონო ამილი
-ოხ შე აფერისტო
-დედაა ეს რა მაკადრე ამ ინტელიგენტ კაცს..ამაზე ორივემ სიცილი დავიწყეთ კარგად ჩავეხუტე გიგას და გზა ერთად განვაგრძეთ საკმაოდ ბევრ დაჟინებულ მზერას ვგრძნობდი ბევრი მოვიდა და მომესალმა..ამდენ მზერაში ერთი განსაკუთრებულად ვიგრძენი ეს ის ბიჭი იყო გუშინ რომ გავაბრაზე ჯიქურ მიმზერდა თითქოს მაფრთხილებსო უცებ მოვარიდე მზერა და გზა განვაგრძე...წინ ნატა შემხვდა ვიღაც გოგოსთან ერთად მოდიოდა და იცინოდა რაღაც ჩამწყდა მაგრამ რა გამიკვირდა ამდენი ხანი გავბიდა და ჩემზე უკეთესი მეგობარი იპივა ალბათ..მაინც მივედი მივესალმე გვერდით მდგომი გოგოც მოვიკითხე რაღაცნაირად მიმზერდა ბოლოს ნატას მიუბრუნდა და კითხა
-ეს ის ემილი არ არის პირველ კლასშ თქვენი მეგობრობა ყველამ რომ იცოდა ისე გიყვარდათ ერთმანეთი?
-ხო ნინო ეს ის ემილია
-აჰაა დიდი დრო გავიდა ემილი და ყველაფერი შეიცვალა არაა?..ვიცოდი ეს კითხვა რასაც ნიშნავდა მეც არ დავიბენი ამაყი მზერა ვსტყორცნე
-რათქმაუნდა ყველა და ყველაფერი შეიცვალა ისე აღარაფერი იქნება
-ნატამ საწყლად გამომხედა მიხვდა რაც ვიგულისხმე...ამ ყველაფერს გუგა ესწრებოდა ნატას და ნინის რომ მოვცილდით მომიბრუნდა და მითხრა
-ეს ნინი არავის მოსწონს ვერ ვხვდებით რატომ მეგობრობს მასთან ნატა
-რას დაეძებ როგორც უნდა ისე მოიქცევა
-ვიცი რომ გული დაგწყდა
-მაგას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს მე არ მქონდა გულის დაწყვეტის მიზეზი ამდენი ხნის შემდეგ ისევ ისე ხომ არ ვეყვარები არაა? მეც რა ვქნა ისე ვეღარაფერი იქნება გუგა
-სამაგიეროდ მე გყავარ..მოვიდა და მაგრად ჩამიკრა გულში
-ვიცი გუგა..მეც მოვხვიე ხელები
ზარი დაირეკა ყველა საკლასო ოთახში შევედით გაკვეთილზე ვიაქტიურე მასწავლებლები კმაყოფილები დარჩნენ როგორც იქნა ჩემი ცოდნა გამომადგა დავალებებიც ჩავიწერე ბოლო გაკვეთილი რომ დამთავრდა გუგას დავემშვიდობე და მანქანისკენ წავედი მეგონა დაღლილი სახლშ წავიდოდი და დავისვენებდი მაგრამ აფსუს წინ ის შავთვალა ბიოჭი დამხვდა გუშინ რომ მაგრად გავაბრაზე
-შენ აქ რა გინდა? ვკითხე უტეხად არადა ცოტა კი მეშინოდა
-ახლა კარგად მომისმინე ქალბატონო ემილი..ოჰოო ჩემი სახელიც იცის
მეორედ გაბედავ და ისე დამელაპარაკები როგორც გუშინ შენს თავს დააბრალე რაც მოგივა..როვა ხანი არაფერი მიპასუხია მერე გავიღიმე
-ახლა შენ მომისმინე პატარა ბიჭო შენ თვითონ არ გაბედო და ასე არასდროსდ დამელაპარაკო მითუმეტეს ეს დახვედრები და ამბები შენი თავი არ მაქ რაც გინდა ის ქენი შენი არ მეშინია..ოჰოო გაცოფთა ხელი მტაცა და ახლოს მიმიზიდა ძალიან მიჭერდა
-შენ გოგო იცი საერთოდ ვის ელაპარაკები და ვინ ვარ? ბოლო ხმაზე მიღრიალა
-რა გაღრიალებს..არც მე დავაკელი-თავი ვინ გგონია? არ მაინტერესებს ვინ ხარ მაგრად...და ხელი გამიშვი დროზე
-იცოდე არ ვიცი რას გიზამ შე პატარა კახპავ დავივიწყებ გოგო რომ ხარ
რააა? რა მითხრა ამ უტვინო შტერმა რეგვენმა?..სწრაფად გამოვიწიე და ისეთი სილა ვუთავაზე ყბა მოექცა მგონი-მეორედ ეგეთ რამეს მეტყვი და ცოცხლად დაიმარხები პატარა ბიჭო შეიძლება სხვები მონებად კყავს მაგრამ ჩემთან არ გაგივა..სწრაფად დაგქოქე მანქანა და სახლში წავედი საშინლად ვიყავი გაბრაზებული აღარ ვიცოდი რა მექნა პირველად მითხრეს ესეთი რამ კიდევ კარგი დედა არ იყო სახლში...ოთახში ავედი დავწყნარდი შხაპი მივიგე და სამეცადინოდ დავჯექი..თან მომწერტა გუგამ
-ემილი დროზე გამოდი გარეთ შენს სახლთან ვარ
-ახლავე
გარეთ გავედი გუგა გაფითრებული იდგა
-ნატა ახლა კარგად მომისმინე დღეს შენ როგორ გაბედე და როგორ შეეპასუხე იცი რა შეუძლია?გადაგემტერა რა ჩერჩეტი ხარ საერთოდ იცი ვინ არის?
-ჯანდაბა ვინ არის ასეთი რო მუნდა მოვუთმინო შენც გუგა შენც გეშინია?
-მე არ მეშინია ემილი მე შენს გამო ვღელავ როგორ დაარტყი გადაირიე?
-არ მაინტერესებს არაფერი ვინ ჯანდაბაა?
-ცნობილი ბიზნესმენის შვილია ოთარ ღლონტის
-რააა ? ეგ მურთხი ბიჭი ბატონი ოთარის შვილია?...გუგამ ხარხარი დაიწყო ჩემს ნათქვამზე-ხო ემილი ეგ მურთხი ბიჭი ოთარის შვილია მისმინე არ მიეკარო ახლოს შენ არ იცი მაგას რისი გაკეთება შეუძლია ორჯერ არის ნასამართლები ერთხელ დაჭრა ერთხელ ისე ცემა ძლივს გადარჩა ბიჭი
-კარგი რა გუგა რა უნდა მიქნას
-მე გაგაფრთხილე ემილი
-კარგი ჰოო წავედი ახლა მე..ლოყაზე კაკოცე და ისევ ზევით ავედი მეცადინეობა დავამთავრე თუ არა ინტერნეტში ოთარ ღლონტი ჩავწერე თან მისი მაჟის ფოტოებიც ამომიგდო ესეიგი ალექსანდრე ღლონტი რა ცუდია ასეთ კარგ ადამიანს ასეთი შვილი რო ყავს გავიფიქრე ჩემთვის ბოლო დონის ბაბნიკი...საგამოს დედაც მოვიდა ვისაუბრეთ როგორც ყოველთვის
-დედა ოთარ ღლონტი ბიზნესმენი რომ არის მისი შვილი ამბობენ ცუდი ბიჭიაო და მართალია?
-არა შვილო მე ასე ვერ ვიტყვი ვიცნობ მაგ ბიჭს უბრალოდ ხშირად უწევს ჩხუბი ხო მართლა ხვალ სავახშმოდ გავპატიჟა ბატონმა ოთარმა და მისმა მეუღლემ..ჯანდაბააა
-შეიძლება არ წამოვიდე?
-რატომ ემილი ის შენც გელოდება შენი ნახვაც უნდათ ის მამაშენის ძალიან ახლო მეგობარი იყო
-კარგი კარგი წამოვალ..იმედია ბატონი ალექსანდრე იქ არ იქნება სად მაქვს მაგის ნერვები...
-კარგი და წავედი დავიძინებ
-კარგად დეე
ისევ დილა იგივე პრიცედურები დღეს მოპტკეცილი შავი ჯინსი ტოპი და კედები ჩავიცვი ცოტა ციოდა ამიტომ მოსაცმელიც...
სკოლის ეზოში რომ შევედი დავინახე გუგა თვით ბატონი ალექსანდრეს სასტავში აი თურმე რატომ გამაფრთხილა..გუგა გუგა თუ ალექსანდრე რამეს დააპირებს გუგა ვერაფერს იზამს იმიტომ რომ ისიც მერგობარია...ტელეფონი ამოვიღე ჩემი ძველი მეგობარი მწერდა ლონდონიდან თან მივდიოდი წინ გუგა რომ გადმომიდგა ხელი მომხვია
-ემილი როგორ ხარ?
-კარგად გუგა შენ?
-ვარ რა
-გუგა ვიცი რომ შენ და ალექსანდრე მეგობრები ხართ ასე რომ არ ინერვიულო შენ არაფერში გაგხვევ
-ემილი იცოდე ჭკვიანად იყავი :დდდ
-ოჰ ოჰ როდინან ზრუნავ ჩემზე?
-დღეიდან..
-კარგი ჰო რა იყო არაფერს ვიზამ ისევ თვითონ თუ არ დაიწყო
-ალექსანდრემ გაიგო ვისი შვილიც ხარ და ახლა არაფერს გეტყვის ჩაყლაპა გუშიონდელი დარტყმა მაგრამ თუ კიდევ მიქარავ რამეს აი მანდ დაგერხევა ქალბატონო
-აიი ძალიან შემაშინე რაა..და მე არაფერსაც არ ვიზამ წადი ახლა დროზე
-ნწნწ მაგდებ ხო გიმახოსვრებ
-მასხარა ხარ მასხარა რაა...ამაზე ორივემ გავიცინეთ გაკვეთილის დაწყებამდე საკმაოდ დრო იყო ამიტომ გარეთ დავჯექი რამოდენიმე ბავშვი მოვიდა გამომელაპარაკა მერე ნატაც დავინახე დავუძახე ძლივს მოვიდა შეწუხებული სახით და დაიწყო
-ემილი მისმინე მე და შენ მეგობრები აღარ ვართ არ გეწყინოს დიდი დრო გავიდა და მე ახლა სხვისი და და მეგობარი ვარ შენს გამო არ მინდა ნინი მეჩხუბოს მას გონია რომ მე ისევ შენი მეგობარი ვიქნები და მივატოვებ ასე რომ შორს დაიჭირე ჩემგან თავი..მითხრა და წავიდა
არ ვიცი რას ველოდი მაგრამ გული საშინლად დამწყდა არაფერს აღარ გავაკეთებ მორჩა თუ არ უნდა არ უნდა მ,აგრამ ნინისთან მოვაგვარებ საქმეს..ბავშვებში ნინის ძებნა დავიწყე და დავინახე როგორ ეხვეოდა ალექსანდრეს ბიჭი შეწუხებული იხედებოდა აი თურმე რატომ მითხრა გუგამ არ ვიცი ნატა მასათან რატომ მეგობრობსო გასაგებია ვინც არის და რა სტატუსიც აქვს...მათკენ დავიძარი თან ნატას მოვიდა ჩემთან ერთან მხრებში გავიმართე მზერა იქ მდგომებმა მე მომაპყრეს ნამდვილად არ ელოდნენ ჩემს იქ მისვლას
-ნინი კარგად მომისმინე დავიწყე ირონიული ღიმილით..-მე და ნატა მეგობრები ვიყავით 11 წლის წინ თან ძალიან კარგი მეგობრები ყველამ იცოდა რომ ჩვენ დები ვიყავით ერთნაირად ვიცმევდით ვლაპარაკობით ვჭამდით კიდეც მაგრამ ეს იყო ადრე ახლა ყველაფერი სხვანაირადაა ეს ერთი წელი უნდა ვისწავლო ამ სკოლაში მერე წავალ ასე რომ არ მინდა ნატას უმიზეზოდ უბრაზდებოდე ჩვენ აღარ ვართ ის მეგობრები რომლებიც ვიყავით უბრალოდ კლასელები და მორჩა ასე რომ შენ არ იდარდო...სათქმელი დავამთავრე ზურგი ვაქციე და წამოვედი ამასობაში ზარიც დაირეკა..გაკვეთილზე ისე შევედი ნატასთვის არც შემიხედავს ის და ნინი ისევ ერთად ისხდნენ არ ვაპირებ ვინმეს მეგობრობაში ჩავდგე...მეოთხე გაკვეთილიც რომ დამთავრდა გარეთ გავედი და ვიღაცას მთელი ძალით შევასკდი
-ჯანდაბა თვალები არ გაქვს?> ვუყვირე ისე რომ არც ამიხედავს ვინ იყო
-მე თუ შენ? ნაცნობი ხმა ახლა ავიხედე ზევით და წავაწყდი ალექსან დრეს შავ თვალებს წამიერად გავშეშდი მაგრამ უცებ მოვედი გონს
-სულ შენ როგორ უნდა გამწარებდე ალექსანდრე ჰა?
-აჰა ანუ შენ მამწარებ ლაწირაკო?
-აპ აპ სიტყვები შეარჩია ძალიან არ მინდა ახლა თავის ტკივილი ბოდიში მომიხადე და წადი
-ანუ მე მოგიხადო ბოდიში? ურეაქციოდ ცივი სახით მიმზერდა
-დიახ შენ
-არც იოცნებო პატარავ..ზურგი მაქცია და წავიდა ჯანდაბა ხეპრე როგორ გაბედა იდიოტი...კაფეტერიაში შევდი მომშიებია მანდვილად ბუტერბროპდი კოკა ავიღე და დავჯექი მარტო დავინახე გუგა ალექსანდრე და კიდევ რამოდენიმე ბიჭი ერთად ისხდნენ ასევე ნატა და ნინიც ნინი ალეწსანდრეზე იყო მიწებებული

--------------------------
-გუგა ემილიზე მინდა გკითხო..დაიწყო ალექსანდრემ
-რა გაინტერესებს?
-ისევ იქ ცხოვრობს სადაც ცხოვრობდა?
-რატო მეკითხები?ბრაზი დაეტყო გუგას
-გუგა ხომ იცი რომ მაინც გავიგებ და შენ იმიტომ გეკითხები რომ თავს ზედმეტად არ ვიწვალებ
-ალექსანდრე მომისმინე ემილი არ გავს სხვა გოგოებს იცოდე რამე რომ...
-რა რამე რომ? სხვა გოგოებს არ გავს კარგი რა და შენ ამის გჯერა?
-მჯერა და ასეცაა იცოდე არაფერი მიქარო
-ნუ მემუქრები მე ძალით არაფერს გავაჯეთებინებ თუ თვითოჯ არ მოინდომა
-დიდხანს მოგიწევს ცდა ალექს
-ვნახოთ ვნახოთ....
-გუგა კარგი რა ეს მახინჯი ემილი ვინარის ასეთი..დაიწყო ნინიმ..ნატამ თვალები უბრიალა გუგა გაცოფდა
-კარგად მომისმინე ნინი ემილი შენ არ გგავს გაიგე და მახინჯი თქვენს შორის რომელია ეს კიდევ საკითხავია ენა დაიმოკლე თორებ ვერც ალექსანდრე გიშველის
-კაი რა გუგა ძალიან კარგად ვიცი რომ შენთან უკვე იწვა
აი ამაზე ალექსანდრეც აენთო
-ენა დაამოკლე ნინა უღრიალა ყველამ მათ გახედეს ემილისაც გაუკვირდა რა აყვირებდა მაგრამ ყურადღება აღარ მიაქცია..გიუგა ადგა და ემილის მაგიდასთან მივიდა
-გუგა რა ხდება?
-არაფერია ისეთი
-კი მაგრამ რატომ უყვირა იმ გოგოს?
-ღირსი იყო დაიკიდე
-კარგი
გიგა აბა მომიყევი შენზე რამე არავინ გყავს?
-არა ნუ ნაშენი არ ითვლება..ამაზე ორივეს გაგვეცინა
-კარგი რა მართლა არავინ მოგწონს?
-მოწონებით კი მაგრამ მას არ მოვწონვარ
-ვინ არის ასეთი
-ნატა
წვენი გადამცდა ამას ნაღდად არ მოველოდი
-ვაუ ნატა მაგარია და რა იცი რომ არ მოწონხარ ?
-ვიცი არასდროს მაქცევს ყურადღებას
-კარგი რა ცადე იქნებ რამე გამოგივიდეს
-პარ ვიცი არ ვიცი..ერთს ვერ ვხვდები როგორ იტანს ნინის? მასთან როგორ ძლებს?
-ეგ არც მე ვიცი მაგრამ რა ვქნა მას ნინისთან ურჩევნია ყოფნა და მისი არჩევანიც ეს არის..ასე ვსაუბრობდით და ვიცინოდით შესვენებაც დამთავრდა და გაკვეთილებიც..სახლში წავედი დედამ მითხრა რომ 9 საათზე ბატონ ოთართან უნდა ვყოფილიყავით..ძალიან დიდი იმედი მაქვს რომ ალექსანდრე არ იქნება..კი მაგრამ აბა სად იქნება მისი სახლია ბოლოს და ბოლოს...ლამაზი წიტელი კაბა ჩავიცვი მკრტალი მაკიაჟი წიტელი ტუჩ საცხიც გადავისვი მაღალ ქუსლიანებიც მოვირგე და ქვევით ჩევდი
-ვაუ დედა?
-ემილი ძალიან ლამაზი ხარ დე
-შენც დე ძალიან ძალიან ლამაზი ხარ..დედას მ,ოვეხვიე უკვე ცხრა საათი იყო ამიტომ უცებ სწრაფად ჩავჯექით მანქანაში მძღოლმაც სწრაფადვე ვიგვიყვანა

მანქანა დიდ ორ სართულიან სახლთან გაჩერდა ძალიან მომეწონა გარეთ მასპინძლებიც დაგვხვდნენ გავბედნიერდი მათ შორის ალექსანდრე რომ არ იყო დედას ხელი ჩავჭიდე და ამაყად წავედი წინ ბატონი ოთარი გაბრწყინებული თვალებით მიყურებდა
-ემილი ჩემო გოგო შენ...როგორ გაზრდილხარ
-ბატონო ოთარ როგორ ხართ?
კაცს გავუღიმე მანაც თბილად ჩამიკრა გულში
-ბატონო არა თავი მოხუცი მგონია
ამაზე ყველას გაგვეცინა
-სახლში შევიდეთ
უნდა ვაღიარო ამ სახლს ეტყობა როგორი დახვეწილი და თანამედროვე პატრონი ყავს ყველაფერი ძაიან ლამაზია
-მინდა სახლი შეგიქოთ
დედამ და ქალბათონმა ანამ მისაგებში დამსვეს თვითონ კი სახლის დათვალიერება დაიწყეს ნახევარი საათის შემდეგ ოთარმა დაუძახა მათ თან იცინოდა მოკვდა ბავშვი აქ ლოდინითო
მალევე დავსხედით სავახსმოდ რომ დაიწყეს ძველი დროის გახსენება აგარ გაჩერებულან მეც ბევრი ვიხალისე...ზოგადად ყოველთვის ასე ხდება როცა კარგ ხასიათზე ვარ რაღაცამ ხომ უნდა გამიფუჭოს ყველაფერი და აი გამოჩნდა კიდეც ალექსანდრე 12საათი იყო რომ შემოვიდა ღიმილი სახეზე შემაშრა
-ალექსანდრე მოდი გაიცანი ეს ჩვენი საყვარელი გოგონაა
-ემილი ეს ჩემი ბიჭია ალექსანდრე
-მამა ჩვენ ვიცნობთ ერთმანეთს ერთ სკოლაში ვსწავლობთ
ნაგად გამიღიმა და მამამისს გახედა
-ძალიან კარგი ალექს მოდი შემოგვიერთდი
დაჯდა ვაჟბატონი ჩემს პირდაპირ წვენი ავიღე ხელსი და ისე დავიჭირე თავი ვითომ ალექსანდრე არც არსებობდა ვგრძნობდი მის გაჭოლ მზარას და გული საშინლად მიცემდა ჯანდაბა რა მემართება ამ არსებამ როგორ უნდა ამაფორიაქოს
-ემილი ახლა შენზეც გვითხარი რაიმე
ესღა მაკლდა
-რა გაინტერესებთ
შევეცადე ღიმილი სახიდან არ მომეშორებინა რამდენად გამომივიდა არ ვიცი
-სწავლას რომ დაამთვარებ რას აპირებ?
-სავარაუდოდ სამართალზე ჩავაბარებ საქართველოში დიდხანს არ დავრჩები ალბათ
-რატომ არ მოგწონს აქაურობა?
-არა როგორ არა მაგრამ...
-კარგი ჯერ არ ხარ შეჩვეული მერე საერთოდ ვეღარ მოსორდები საქართველოს
-ვნახოთ გავუღიმე და ისევ წვენი მოვსვი
-კარგი აბა ახლა გვითხარი ვინმე თუ გყავს?
ამ კითხვას ნამდვილად არ ველოდი მაგრამ არც დავბნეულვარ
-არა არავინ მყავს
-კარგი ახლა გინდა თქვა რომ ასეთი ლამაზი გოგო მარტოა?
-ასე გამოდის ჯერ ჯერობით არავინ გამოჩენილა ისეთი ვინც შეძლებს ჩემი გულის მოგებას
გავიცინე და ალექსანდრეს გავხედე თვალებში მიყურებდა და იღიმოდა თითქმის შეუმჩნევლად მაგრამ მე მაინც შევატყვე
-საპირფარეშო საით არის?
-ალექსანდრე მიდი აჩვენე
წამოდგა წინ მიდიოდა მეც ვაკვირდებოდი მის განიერ მხრებს ძალიან კარგი აღნაგობისაა უნდა ვაღიარო
-აქ შედი
ერთ ერთ კარზე მიმითითა მეც გავაღე კარი და თან ვიგრძენი ბიძგი რომელმაც პირდაპირ შემაგდო ოთახში
-შენ რა გაგიჟდი რას აკეთებ?
-კარგი ძალიან კარგად ვიცი რაც გინდა ფისო რა რატო ჭირვეულობ?
-რა ჯანდაბა გინდა ალექსანდრე რით ვერ გაიგე რომ მე შენი ნაშა არასდროს გავხდები?
-რატომ ხარ ასეთი დარწმუნებული შენნაირებს ძალიან კარგად ვიცნობ თავიდან ვითომ თავს იფასებთ
ახლოს მოვიდა წელზე ხელი შემიცურა საკოცნელად დაიხარა მართალია მისი სიახლოვე ჩემზე ცუდად მოქმედებს მაგრამ ამ იდიოტს ჩკუას ვასწავლი...უცებ გადავუბრნე ხელი და ზურგინად ავეკარი
-ახლა მაჩვენებ სადაა სააბაზანო თორებ ბატონი ოთარი გაიგებს რომ მისი ბიჭი მისსავე სახლში აპირებს ძალა იხმაროს გოგოზე რომელიც შვილივით უყვარს
ეს ყვეაფერი ყურში ჩავჩურჩულე ვიგრძენი როგორ გააკანკანა ჩემ ხმაზე და კმაყოფილმა შევხედე კარი გააღო
-აი ეს კარია სააბაზანოსი...ეს არაფერს ნიშნავს ბოლოს მაინც ჩემთან მოხვალ
-ოცნებას არავინ მოუკლავს ალექს
მალევე გადავწყვიტეთ სახლსი წასვლა დამშვიდობების დროს ალექსანრე დაიხარა და ლოყაზე მაკოცა წამით დავდნი რა ჯანდაბა მემართებააა
როგორც იქნა მივაღწიეთ სახლში ეგრევე გავიძრე კაბა და დავიძინე
დილასაკმაოდ მხიარულად დავიწყე ნელ ნელა ზამთარი მოდსი ამოტომ ცოტა აცივდა ერთიანი ჯინსის კომბინიზონი თეთრი კედები და მოსაცმელი უკვე მზად ვარ დედას დავემსვიდობე მანქანა გამოვიკვანე და დავადექი გზას სკოლისაკენ
20წუთი იყო ზარის დარეკვამდე გარეთ ჩამოვჯექი ვხედავდი პატარებს როგორ დარბოდნენ და მახსენდებოდა ბავშვობაა...მალევე გაივსო ეზო ბავშვებით ორი მანქანა შემოვიდა ეზოში ერთიდან ალექსანდრე ნატა ნინი და მათი ერთი ძმაკაცი გადმოვიდა მეორედან კი გუგა და რამოდენიმე ბიჭი გუგა მაშინვე ჩემკენ წამოვიდა
-ოჰჰ ასე ადრე რამ მოგვიყვანაო?
-რავი აბა
გვერდით მომიჯდა და ხელი გადამხვია შევამჩნიე ნატას მზერა გამეღიმა მარტო მის თვალებში ჩანს როგორ უყვარს გუგა
-გუგა ნატას როდის დაელაპარაკები
-არ ვიცი მგონი ჯობია შევეშვა
-გაგიჟდი რატომ მიდი ცადე იქნებ და გამოვიდეს რამე
-=არამგონია საერთოდ არ მიყურებს თითქოს მისთვის არც ვარსებობ ყველასთან ძალიან კარგადაა მხოლოდ ჩემთან იქცევა ასე
-იქნებ შენ ფიქრობ ასე და იმაზე მეტ ყურადღებას გაგცევს ვიდრე გგონია?
-ანუ რას გულისხმოდ
-ოო მაცადე ახლა და წადი შენი სასტავი გელოდება ჩემ გამო ნუ ხარ მათგან შორს
-კარგი რა სულ მაგათთან ვარ
-გუგა წადი... მათთან მეგობრობ წლებია დამიჯერე არ მეწყინება
-აუუ ემილიი...
-მიიდი მიდი დროზე
ლოყაზე ვაკოცე და წამოვაგდე ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა ალექსანდრე თითქოს ჩემ ყველა მოძრაობას აკვირდება
ზარი დაირეკა ყველას კლასს მიაშურა ყველაზე ბოლოს ავდექი და ნელ ნელა სევლასლასდი სკოლაში დავინახე ალექსანდრე როგორ კოცნიდა ნინის კაბის ქვეს შეუცურა ხელი ამათ თავი სად გონით სწრაფად ავუარე გვერდი ვიცი რომ შემამჩნიეს
გაკვეთილზე გუგა დამიჯდა გვერდით ბევრი ვიცინე ვხედავდი ნატა როგორ გამოაპარებდა მზერას და ვრწმუნდებოდი იმაში რომ გუგა უყვარდა ვიცი ჩემზე ეჭვიანობს გაკვეთილი გამოვიდა თუ არა ნატასთან მივედი
-მე და გუგა ძალიან კარგი მეგობრები ვართ ასე რომ ნუ ეჭვიანობ
გავიღიმე გაონცდა ნამდვილად არ ელოდა
-კი მაგრამ....მე რა...საიდან მოიტანე რომ ვეჭვიანობ?
-საამისოდ კარგად გიცნობ
თვალი ჩავუკარი და დავტოვე გოგო გაწითლებული..დერეფანში მივდიოდი ალექსანდრეს სასტავს ჩავუარე გვერდი გუგაც იყო მაგრამ აღარ მიმიქცევია ყრადღება ტელეფონში რაღაცას ვეძებდი ვიღაც რომ მომიახლოვდა
-ემილი ხო?
-დიან
-მე გიორგი ვარ
საკმაოდ მაღალი კარგი აღნაგობის ბიჭი მომიახლოვდა
-სასიამოვნოა
-რაღაც მაინტერესებს
-გისმენ
-შენ და ალექსანდრეს რა გაკავშირებთ
-არაფერი გარდა იმისა რომ ერთ სკოლაში ვსწავობთ
-დარწმუნებული ხარ?
-რა გინდა გიორგი?
-ნუ ბრაზობ ლამაზო დამაინტერესა
-ჯერ ერთი სახელი მაქვს და მეორეც არამგონია ჟურნალისტობას აპირებდე
ამაზე ორივეს გაგვეცინა
-რა მწარე ხარ
-მადლობაა..კარგი წავედი ზარი დაირეკა
-მოიცადე დღეს შეიძლება სადმე დაგპატიჟი?
-გააჩნია სად?
-სადმე კარგ კლუბში წავიდეთ
-კარგი დიდი ხანია აღარ წავსულვარ
-ხოდა ძალიან კარგი რვაზე გამოგივლი

გაკვეთილები დამთავრდა გუგასთან ერთად გამოვედი სკოლიდან და მანქანაში ჩავჯექი პარასკევია სამეცადინოც არაფერი მაქვს ამიტომ თავისუფლად შემიძლია გიორგისთან ერთად წასვლა კლუბში..სახლში მივედი არავინ დამხვდა ტელეფონი მოვიმარჯვე და ჩემთვის ერთ ერთ საყვარელ ადამიანს დავურეკე
-დეე როგორ ხარ?
-კარგად ჩემო გოგო შენ?
-არამიშავს ..დღეს ჩემმა სკოლელმა კლუბში დამპატიჟა და შეიძლება წავიდე?
-კი მაგრამ ფრთიადდ იყავი მაინც ქართველებს ხომ იცი როგორი ჩვევები აქვთ
-კარგი არ ინერვიულო და არ დამელოდო დაიძინე ძალიანაც არ დავაგვიანებ
-კარგი დეე გკოცნი
-მეც მეც
8საათამდე დრო ბევრი მაქვს კარგი ფილმი ჩავრთე და ყურება დავიწყე...
ვერ გავიგე ისე გახდა 7საათი სწრაფად ავედი საზინებელსი მოვემზადე ტანზე გამოყვანილი შავი მოკლე კაბა ჩავიცვი ფეხზე კლასილური მაღლები მოვირგე ასევე შავი ფერის სადა მაკიაჟი და მზად ვარ სარკესი ჩემს ანარეკლს ვუყურებ და მეღიმება
მალევე მომდის ტელეფონზე sms გიორგი ქვევით მელოდება მეც ბევრი არ ვალოდინე მალავე ჩავედი
-ვაუუ ემილი საოცრად გამოიყურები
ხარბად ამათვარიელა
-მადლობა გიორგი
მანქანის კარი გამიღო მეც კომფორტულად მოვკალათდი...გზაში რაღაცეებს მეკითხებოდა ცოტა მეუცნაურა მისი კითხვები მაგრამ გავატარე დღეს გართობა მინდა...მალევე გააჩერა მანქანა კლბთან გარეთაც ისმოდა მუსიკის ხმა მანქანიდან გადავედით კარი ამჯერადაც თვითონ გამიღო..შევედით თუ არა სიგარეტის და სასმლის სუნმა ცხვირი ამიწვა დიდი ხანია კლბებში აღარ წავსულვარ
-რას დალევ?
-მოდი ტეკილა იყოს
-კარგი მეც იგივეს
ბარმენმა მალევე დაასხა ორი ტეკილა
-მოდი ჩვენ გაგვიმარჯოს
ირონიულად იღიმის ჭიქას მაღლა წევს მეც არ ვაყოვნებ
-გაგვიმარჯოს
სულმოუთქმელად გადავკარით....4ჭიქა ზედიზედ დავლიე
-წამო ვიცეკვოთ
-აუ ეს მუსიკა არ მომწონს
-მითხარი რაც გინდა და ჩავართვევინებ
ჩემი საყვარელი მუსიკა ჩაირთო თურმე მარტო მე არ მომწონს ეს სიმღერა ყველა ფეხზე დადგა და ცეკვა დაიწყეს
გიორგიმ ნელა შემიცურა წელზე ხელი და მელოდიას აყვა
-ძალიან ლამაზი ხარ
-მადლობაა
ცოტა მეუხეშა მისი ხელების სრიალი ჩემს მოშშვლებულ ზურგზე ამჯერად ყურადღება გადავიტანე..მაევე ვიგრძენი მზერა რომელმაც ამაფორიაქა ერთ ერთი დატრიალების დროს წავაწყდი ცივ მზარას რომელმაც გამყინა ალექსანდრე გაავებული მიზერდა ძალიან შემეშინდა გიორგი ცეკვას შეესვა სხეულზე ამიკრა
-ოჰჰ ბატონი ალექსანდრე აქ ყოფილააა უიი მისი ფინიებიც
ცინიკურად ჟღერდა მისი ნათქვამი მაგიდისკენ გავიხედე გუგა ნინი ნატა ყველანი მაგიდასთან ისხდნენ გუგა სახე წაშლილი მიმზერდა მივხვდი რომ ძალიან გაბრაზდა მაგრამ ასეთი რა გავაკეთე
-ჯობია მოკეტო..ემილი წამოდი
ხელი გააშვებინა გიორგის მთელი ძალით მმიჭერდა მაჯაზე
-ემილი ჩემთან ერთადააა და არსად წამოვა რა პრობლემა გაქვს
-ემილი წამოდი!!
ძარღვებ დაბერილი ალექსანდრე მიმზერდა თითქოს მის თვალებში მგელი სახლობდა რომელიც მალე ყველას დაგლეჯდა
-გიორგი ახლავე მოვალ
ალექსანდრეს გავყევი რომელიც სადღაც მიმათრევდა
-შენ გოგო ნორმალური თუ ხარ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ
-თავი ვინ გგონია რამდენს ბედავ?
-მეე? მე ვბედავ ბეევრს?
-ალესანდრე რა ჯანდაბა გინდა შენ ვინ გეკითხება მე სად და ვისთან ერთად წავალ
-ახლა მომისმინე და შეუშვი მაგ უტვინო თავში არ დაგინახო ამ ბიჭთან ახლოს დამდგარიც კი არ იცნობ არ იცი რა შეუძლია
-შენზე რას მეტყვი არასდროს დამავიწყდება როგორ ცემდი იმ ბიჭს ან ახლა შენი მზერა ყვეაფერს ამბობს
-ემილი არ გირჩევ ჩემს გაბრაზებას
-და რომ გაგაბრაზო რას მიზამ ?
-გეყოს
-გეკითხები მცეემ? აქ ვარ და რაც გინდა ის ქენი ჩემზე არანაირი უფლება არ გაქვს ვერ ვხვდები რა გინდა თავი ნამანებეეე გესმის შემეშვი
სწრაფად გავინთავისუფლე თავი და კლუბში დავბრუნდი წინ გუგა დამიდგა
-ემილი აქ რა გინდა გიორგისთან ერთად
-შენც უნდა დაიწყო? დამპატიჟა და წამოვყევი
-ახლავე წადი სახლში ან მე არ მომცილდე
-გაგიჟდი ხო?
-ემილი გააკეთე რასაც გეუბნები
-აუ გუგა შემეშვი რა თქვენ თუ მოდიხართ კლუბში და ერთობით ერთად სასტავი მე არ მაქვს უფლება იმასთან ერთად წავიდე დასალევად ვისთანაც მინდა?
-გიორგისტან ერთად არა მას არ იცნობ
-ოო თავი დამანებე მიდი მმიხედე ნატას და ნინის
გუგასაც დავისხტი და გიორგის გვერდით დავჯექი
-რაო აბა არ დაგინახო მაგასთანო ხო?
-ხოო
ორივემ სიცილი დავიწყეთ არ ვიცი ასე რა გვაცინებდა მაგრამ ფაქტია ყველას ყურადღება მივიქციეთ ჩვენი ხარხარით ალექსანდრესკენაც გავაპარე მზერა ნინი რომ ჰყავდა შხეულზე აკრული სახე გაწითლებოდა ნუთი ასე გავაბრაზე ამაზე კიდევ უარესად დავიწყე სიცილი
კლუბიდან გავდიოდით წინ ნატა რომ დამიდგა
-ერთი წუთი ელიმი
-გიო დამელოდე მოვალ
ნატას წავყევი გვერძე გამიყვანა
-ემილი რატომ ხარ გიორგისთან ერთად
-რა ჯანდაბაა რა სენი საქმეა ტვინი წაიღეთ უკვე
-მისმინე გთხოვ ვხედავ რომ გიორგი შენთან მეგობრობას ცდილობს არ დაუჯეროო ერთი სიტყვაც
-და რატო?
-მის სასტავს ჩვენთან პრობლემა აქვს განსაკუთრებით ალექსანრესთან მოსდით კონფლიქტი ხშირად
-ააჰააა ანუ რადგან თვენ არ გევასებათ არც მე უნდა დაველაპარაკო
იცი რაა? მე არ ვერევი თქვენს საქმეში და ვითომ ამ მზრინველობას შეეშვი არ მჭირდება შენი რჩევები და რაც შეეხება გიორგის რადგან თქვენ ვერ იტანთ ერთმანეთ ეს იმას არ ნიშნავს რომ მე ცუდად მომექცევა

ზურგი ვაქციე და წამოვედი..სახლში ძალიან დაღლილი მივედი წყალი გადავივლე როგორც დავეცი საწოლზე ისე დამეძინა

დღეს შაბათია გადავწყვიტე ქალაქ გარეთ გავისეირნოთ მანქანით მთაწმინდაზე ავედი მოსაცმელი მჭიდროდ მოვიხვიე და გადავედი ულამაზესია საქართველო ძალიან მიყვარს აქაურობა
მალევე შევნისნე საკმაოდ მყუდრო კაფე შევედი კიდეც მესიამოვნა სიცივე მხოლოდ ახლა მივხვდი როგორ შემციებია...ერთ ერთ ადგილას დავჯექი ყავა შევუკვეთე და არე-მარეს მოვავლე მზერა არ ვიცი რატომ მარამ ალექსანდრე გამახსენდა მისი გამოხედვა,გაბრაზება,ჩხუბი ძალიან კარგი აღნაგობისაა მისი კუპრივით შავი თვალები გრძელი თითები როდის მოვასწარი ამის გაგება?:დდ მოკლედ რა...ფიქრებმა ისე გამიტაცა ვერც კი შევამჩნიე როგორ დამიჯდა წინ ვიღაც მხოლოდ მაშინ მოვედი გონს როცა ცივი გამყინავი ხმა მომესმა
-ასე რამ ჩაგაფირრა ემილი გიორგი ხომ არ ჩაგივარდა გულში?
გაოცებული ვუყრებდი ალექსანდრეს რომელიც მშვიდი გამომეტყველებით მიმზერდა გავააანალიზე რაც მითხრა თითქოს რაღაც ჩამწყდა აბა სხვას რას ველოდი
-აქ რა გინდა?
-როდიდან გაბარებ ანგარიშს?
-მეც რას გეკითხები
-აბა რაო რამ ჩაგვაფიქრაო?
-როდიდან გაბარემ ანგარიშს?
მეც იგივე ტონალობით ვუთხარი და თვალებში ჩავაშტერდი ცოტა ხნით გავითიშე მისი შავი თვალების დანახვისას მაგრამ მალევე გამოვერკვიე
-იცი ყოველთვის ვიზრებ იმას რაც მინდა
-კარგია რაღაც საერთო გვქონია
გაეღიმა ჯანდაბა კიდე ეს მინდოდა? სულ დამასტერებს ეს ბიჭი
ცოტა ხანი ხმის ამოუღებლას მიყურებდა ხან გარეთ გაიხედავდა
-კარგი წავედი მე
ჩანთას ხელი მოვკიდე მოსაცმელი მოვიცვი სწრაფად დავტოვე კაფე რატომ ვარ ასე რა გავლენა აქვს ჩემზე ამ ბიჭს...მორჩა ემილი შეწყვიტე ბრალოდ მოგეწონაა
სახლში მივედი თუ არა სასიამოვნო სურნელი ვიგრძენი მმმ დედამ ჩემი საყვარელი ნამცხვარი გამოაცხო
-ვაუ დეეე იცი როგორ მიყვარხარ?
-ჩემო მაიმუნო გოგო მოდი ჭამე შემ რომ გიყვარს ისეთია
-მადლობა
უცებ დავიხარე ორივე ლოყა დავუკოცნე ჩემს ქალბატონს...გემრიელად მივირთვი ზევით ავედი ახალი ფოტო ავტვირთე რომელიც ორი დღის უკან გადავიღე ერთ ერთ კლასელთან ერთად...დადებული არ მქონდა ფოტო წავიდა კომენტარები ახალი თემა მიეცათ საჭორაოდ
საღამოს დედასთან ერთად ვუყურე ფილმს ბევრი ვისაუბრეთ ამბები გავცვალეთ...
-დე დღეს შენთან დავიძინებ რა
-მოდი ჩემო საყვარელო
აი ასე ტკბილად ვიძინებ...დილით კარგ ხასიათზე ვიღვიძებ მუსიკას ბოლო ხმაზე ვრთავ და ცეკვას ვიწყებ დედა კვე სამსახურშია ამიტომ მთელ სახლში დავრბივარ კიბეზე სულ ხტუნვა ხტუნვით ჩავედი სამზარეულოდან ერთი ჭიქა წყალი ავიგე მისაღებისკენ წავედი ასე ცეკვა ცეკვით რას წარმოვიდგენდი სახლში ჩემს გარდა ვინმე თუ იყოო მისაღებაში გუგა ალექსანდრე და ბავშვები ისხდნენ იმდენად მოულოდნელი იყო ეს ჩემთვის ბოლო ხმაზე შევკივლე ასე და ამრიგად ჩემი საყვარელი ჭიქაც გატყდა ცოტა ხანი გაკვირვებულები მიყურებდნენ მერე ერთ ხმად დაიწყეს ხარხარი
-რა ჯანდაბაა რა გაცინებთ?
ვყვირი გამწარებული

-ვაუ ემილი რა ფორმაში ხარ
ირონიულად მიღიმის ნინი მერე ვაანალიზებ რომ უმოკლესი შორტი თეთრ ტოპთან ერთად მაცვია
-ჯანდაბა
ვბურტყუნებ ..სწრაფად ავდივარ ერთიან ზედას ვიცმევ და ისევ მათკენ მივდივარ
-აბა აქ რას აკეთებთ?
-რა სტუმართმოყვარეობაა
ამბობს ალექსადრე
-რა იყო გოგო არ შეიძლება რომ გინახულოთ?
მხიარულად იწყებს გუგა
-ჰო აბა სულ ჩემზე დარდობ
-კარგი ჰო პროსტა ჩვენთან ერთად უნდა წამოხვიდე რა
-ოჰჰ და რატომ?
-დაურეკე დედიკოს და გეტყვის|
ალექსანდრე პატარა ბავშვივიტ მეუბნება..მეც ვურეკავ დედას რომელიც მეუბნება რომ დღეს ბავშვებთან ერთად უნდა ვიყო რადგან ის ვერ დაბრუნდება ჩემი მარტო დატოვება კი არ უნდა
-ახლა გაიგე?
-ჰოო გავიგე მერე ერთი რომ მოსულიყავით ვერ გავიგებდი?
-კარგი გეყოს ახლა ფეხზე ჩაიცვი და წამო დღეს თამაშია და შენც გვიყურე
-მოვდივარ ჰო|
სწრაფადვიცმევ და ბავსვებს მივყვები
-მე ნატა და საბა ალექსთან დავჯჯდებით
მესმის ნინის წრიპინა ხმა არც გამიხედავს მისკენ ისე ჩავჯექი გუგას მანქანაში სევატყვე ალექსანდრეს არ ესიამოვნა
-ემილი რაც ბარში მოხდა....
-ისევ უნდა დაიწყო?
-სერიუზულად გეუბნები გიორგისგან თავი შორს დაიჭირე
-ვიცი რომ მასთან რაღაც პრობლემები გაქვთ მაგრამ ეს ჩემი საქმე არ არის ასე რომ ახლა გაჩუმდი და მითხარიო რა თამაშია ?
-დღეს შეჯიბრი გვაქ
-ვვაა ანუ კალათბურთი და ამბები?
-ჰოო
გაეცინა გუგას
-ჩემი საყვარელი გოგო
ჩემს ხელს იღებს და მკოცნის
-კაიკაი გაჩე
-უიუი შე მწარე
მალევე მივედდით სპორტის სასახლესთან
-ჩვენ გამოსაცვლელსი შევდივართ თქვენ წადით
სერიუზული სახით დაიწყო ალექსანდრემ
ბოლომდე არ ქონდა სიტყვა დასრულებული ზურგი რომ ვაქციე და წამოვედი მაინც გავიგონე ნინის ხმა
-ალექსს წარმატებები ბუს
ღმერთო ცუდად ვარ კიბესთან ჩავიკეცე ვაიმეე მუცელი მტკივაა რა ხმაზე ვიცინიი
უკან გავიხედე ვხედავ ნინის ალექსანდრეზე შემოხვეყლს სახე სულ წითელი აქვს
ნატასაც ეღიმება გუგა კიდე ძლივს იკავებს სიცილს
აღარ მივაქციე ყურადღება გზა გავაგრძელე საკმაოდ კარგი ადგილი დავიკავე ყველაფერი კარგად ჩანს...ცოტა ხანსი ნინი და ნატაც შემოდის ჩემს მპირდაპირე მხარეს ჯდებიან ამათი თავი ნაღდად არ მაქვს
თამაში იწყება ყველაფერი ჩვენი ბიჭების სასარგებლოდ მიდის..გუგას ჩანაგდებ ბურთზე წამოხტომას ვერავინ მასწრებს არა ისე ალექსანდრეც ძალიან კარგად თამაშობს გუნდის კაპიტანია ბიჭი....ტელეფონზე საათს დავხედე...ყვირილის ხმა გავიგე ალექსანდრე ძირს წევს გუგა მისკენ გარბის...მსაჯი თამაშს აჩერებს ალექსანდრე საკაცით გაყავთ ნინის ისტერიული წიკვინი თვინს მიჭამს ბიჭები მანქანებსი სხდებიან და სასწრაფოს მიყვებიან მათ არ გავყევი ტაქსით სახლსი წავედი
საღამოს 7სათია ალექსანდრეზე ფირს თავიდან ვერ ვიგდებ
-უნდა ვნახო
სწრაფად ვიცმევ მანქანის გასაღებს ვირებ და მივდივარ გზაში გუგას გავიგე რომელ საავადმყოფოში დააწვინეს
მაღაზიასთან ვჩერდები...კი მაგრამ თაიგულს ხომ არ ვუყიდი...უაზროდ დავდივარ მაღაზიაში წასვლას ვაპირებდი თვალში მომხვდა კალათბურთის ფორმის პატარა ტორტი
-აი ეს მომწონს
ტორტი ფრთხილად ჩავდე მანქანაშ მალევე მივადექი საავადმყოფოს
შესასვლელშ დაცვა მაჩერებს
-ქალბატონო მიღების საათები დასრულებულია
-იცით აქ ჩემი მეგობარი წევს საჭმელი უნდა ავუტანო
-რა ჭირს
-ხელი მოიტეხა
-ხვალ მობზძანდით
-ძალიან გთხოვთ მელოდება
-კარგი ოღონდ მალე ჩამოდით
-მადლობაა
სწრაფად ავიარე კიბეები 12პალატასთან გავჩერდი ყოყმანის შემდეგ კარზე ფრთხილად ვაკაკუნებ პალატაში თავს ვყოფ ვხედავ ალექსანდრეს ხელ ხელშეხვეულს
-ემილი? შემოდი
-გამარჯობა
რაც შემიძლია თბილად ვიღიმი
-არ რას აკეთებ თან ამ დროს?
-რავი მინდოდა მენახე
-ჰოო
რა აცინებს
-ჰო ხელი როგორ გაქვს?
-არის რა
-გტკივა?
-ვითომ გადარდებდეს
საერთონ არ უნდა მოვსულიყავი რაა
-კარგი წავალ
სწრაფად დავდე ტორტი ნაბიჯის გადადგმას ვაპირებდი ალექსანდრეს ხელმა გამაჩერა
-არ წახვიდე ბარემ მოსული ხარ დაჯექი
ამ ჯერად აღარ შევეწინააღმდეგე სკამი საწოლთან მივწიე და ჩამოვჯექი
-დავიჯერო ასე მოგენატრე?
-კარგი რა ახლა მაინც გაჩერდი ელემენტარული ზრდილობაა
-კარგი ჰო
ისევ გამიღიმა როგორ უხდება
-ხელი გტკივა?
-არა გამაყუჩებელი გამიკეთეს ცოტა ხნის წინ
-აჰამ კარგია...ტორტი მოგიტანე და შეიძლება რომ ჭამო?
-რავი კი მაგრამ ახლა არ მინდა
-აუ მთელი მაღაზია მოვიარე და ახლა არ უნდა ჭამო?
-შენც თუ შეჭამ კი
ნამდვილად არ ველოდი
-მე? რა პრობლემაა
ვუკრიჭები
-ახლა მე წავალ ქვევით რაღაც მაღაზიაა იქ თეფშს ვიყიდი და მოვალ
-აღარ ამოგიშვებენ
-ჰოო ამიტომ გეგმას დავსახავ გზაში როგორ გავექცეთ დაცვას
სიცილს ვიწყებ ალექსანდრესაც ეცინება
-მოიცადე მეც წამოვალ და ერთად გავექცეთ დაცვას
-გაგიჟდი არც გაბედო ადგომა
-ოჰ ამას დამიხედეთ გავუღიმე და უკვე ბრძანებლობს ხელი მაქ მოტეხილი ფეხი კი არა თან ხვალ მაინც მწერენ
-აუ არა რა გარეთ ცივა იწექი მანდ მართლა მარე მოვალ
ყურადღებას არ მაქცევს ფეხზე დგება კარადას აღებს და მოსაცმელს მაწვდის
-დამეხმარე თუ შეგიძლია მარტო ვერ შევძლებ...
ნელ ნელა ვიახლოვდები გული ლამის ამოვარდეს თვალებს უაზროდ ვაცეცებ ფრთხილად ვაცმევ მოსაცმელს ვუკრავ და უცებ ვიწევ უკან
-იქნებ დარჩ...
-წამოდი დროზე
-მოვდივარ ჰოოო
დერეფანსი არავინააა ჩუმად ჩავდივართ კიბეზე ჯანდაბა კართან დაცვააა
-და ახლა რა ვქნათ ?
-მოცადეე
-არ უნდა წამოსულიყავი ახლა ორივეს გამოგვიჭერენ და საერთოდაც ხვალ შეჭამე ის ტორტი
-ნუ წიკვინებ გაჩუმდი
-შენ როგორ ბედა...
სიტყვას ვერ ვასრულებ პირზე ხელს მაფარებს გაფართოებული თვალებით ვუყურებ
-ცოტა ხნით გაჩუმდი დაცვა წავიდა ხომ ხედავ ახლა თავისუფლად გავალთ
ხელი ჩამკიდა ძალიან გამიკვირდა სულ ცივი აქვს ხელები ვიცი ახლა ლოყები წითელი მაქვს რატომ მემართება ალექსანდრესთან ასე ემოციებს ვუმკლავდები და მეც ვერთობი სწრაფად შევდივარ მაღაზიაში ერთჯერაფ ტეფშებს კოკას ვყიდულობ და გამოვდივარ ისევ საავადმყოფოს სესასვლელთან ვართ ვიცდით როდის გავა დაცვა
-ჯანდაბა გავიყინე
-ძალიან გცივა?
მზრუნველი ტონით მეუბნება
-ჰო და არ უნდა წამოვსულიყავით რა
წამიერი სიჩუმე თბილი ხელების მოხვევამ შეცვალა მთელი ძალით მომხვია ხელები კიდე ეს მინდოდა სულ დავიფერფლები
-ცოტატი მაინც გათბი?....ემილი გათბითქო?
-აა....აა კიკი გავთბი
-როგორც იქნა წამოდი
დაცვა წავიდა ჩვენც სწრაფად სევდივართ შენობაში კიბეებზე ავდივართ სულ რაღაც 5საფეხური დარჩა მაგრამ ზევიდან ვიღაც მოდის
-ჯანდაბა
მესმის ალექსანდრეს ხმა
-ახლა რა ვქნათ?
მოულოდნელად ტუჩემზე რაღაც რბილს ვგრზნობ ალექსანდრე მკოცნის
კაცი უკვე კიბეზეა
-უკაცრავად
იღიმის და დერეფანში უჩინარდება ცოტა ხნით ერთმანეთს თვალებში ვუყურებთ ეს რატომ გააკეთა რა საჭირო იყოო სწრაფად მივაჩეჩე ნაყიდები
-ნახვამდის
-ემილი მოიცადე
ყურადღებას აღარ ვაქცევ სწრაფად ჩავირბინე კიბეები ეს არ უნდა გაეკეთებინა
დედა სახლსი გვიან ბრუნდება
-არ მეგონა სახლში თუ დამხვდებოდი მეგობრებმა არ მოგაკითხეს
-კი მაგრამ რაღაცეები მოხდა და სახლში წამოვედი
-რა მოხდა დე?
კალტაში თავი ჩავიდე და ყველაფერი მოვუყევი
-გაკოცა?
-ჰო მაკოცა ვიცი ფიქრობს რომ როგორც ნინი ყავს ისე ვეყოლები მაგრამ ვერ მოვართვი სხვა რამეს ვიზამდით არ შემეკითხა ისე მაკოცა
-კარგი დაწყნარდი არ ვიცი რა გითხრა ეს შენ უნდა მოაგვარო
-ჰო ვიციი
-მიიდი დაიძინე ხვალ სკოლაში ხომ ხარ?
-კიი...კაი წავედი მე
ოთახსი შევედი საღამურები ჩავიცვი და ლეპტოპი მუხლებზე დავიდე და
სოციალური ქსელს ვესტუმრე...ახალ ფოტოზე კომენტარებს ვუპასუხე ნატას კომენტარი გამიკვირდა მხოლოდ სმაილები იყო მაგრამ მაინც მას მხოლოდ მოვუწონე არ მიყვარს პირფერობა...ცოტა ხანსი მეგობრობის შემოთავაზება მომივიდა ალექსანდრესთან არ ვაპირებ დამატებას....მალევე მწერს
-არ დამიმატებ
-არა
-რატომ გაბრაზდი?
-შენი აზრით ასე ყველა ბიჭი მკოცნის?
-კარგი რაა არ მითხრა პირველი კოცნა მომპარეო
-ეგ შენი საქმე არ არის ასე არ უნდა მოქცეულიყავი მე ვიღაც ნაშა არ ვარ
-კარგიი რაა
აღარაფერი მიპასუხია ლეპტოპი სწრაფად გავთისე დაძინებას ვაპირებდი გუგამ რომ დამირეკა
-ხომ არ ეძინა ჩემ გოგოს?
-ნუ დაძინებას ვაპირებდი
-რა გჭირს რა ხმა გაქვს
-არაფერი ისეთი
-ხომ იცი კარგად გიცნობ რამე მოხდა
მეც ყველაფერი ვუამბე
-მოიცა გაკოცა?
-ხო და ძალიან გთხოვ არაფერი გააკეთო ჩემს გამო არ იჩხუბოთ
-აი რას ვიზამ ეგ უკვე მე ვიცი
-კარგი რა გუგაა
-დაწყნარდი შენ
-ყოველთვის მინდოდა ჩემთვის პირველად იმას ეკოცნა ვინც მიყვარს ამაზე უფრო გავბრაზდი უფლება არ ქონდა
-ჩემი პატარაა პირველი კოცნა მოგპარა მაქ იდიოტმა ჰო?
-ნუ დამცინი გუგაა
-კარგი ჰოო მიდი დაიძინე
-კარგიი გკოცნი
გუგას ველაპარაკე და დავიძინე


დილა ძალიან უხასიათოდ იწყება უაზროდ ვიცმენ სავ მაღალ წელიან შარვალს კედებს მოსაცლემს ვიცმევ და სკოლაში მივდივარ...შესვლისთანავე ყველა მე მიყურებს ვერ ვხვდები ასეთი რეაქცია რატომ აქვთ ჩემს გამოჩენაზე
-შენს გამო გესმის შენს გამო უნდა იჩხუბოს ალექსმა და გუგამ ვიცი შენ ჩამოეკიდებოდი ყელზე საერთოდ რატომ მიდი მასთან ვიცი რაც ჩაიფიქრე გაიგე? ნამდვილი ბოზ.. ხარ
გამწარებული ნინი მომვარდა სახეში გამარტყა და ყვირილი დაიწყო
-შენ სულ გააფრინე ხო? როგორ ბედავ ასე მოქცევას ამდენ ხალხში? მთელი სკოლის სასაცილო გინდა გავხდე? ხელები დაამოკლე არავის არ ჩამოვკიდებივარ კისერზე აი შენი მსგავსი რომ იტყვის ჩემზე რამეს
სწრაფად ვტოვებ იქაურობას სკოლის უკან მივრბივარ ვხევად გუგას როგორ მოკიდა ალექსანდრეს პიჯაკზე ხელი და კედელზე მიანარცხა სწრაფად მივდივარ მათთან
-გუგა შეწყვიტე
-შენ აქ რა გინდა გოგო?
-გუშინ რა გთხოვე თქვენ ორის გამო ყველა ჩემზე ლაპარაკოსბ სკოლასი შემოსული არ ვარ ბატონი ალექსანდრეს სულელი ნაშა მოდის და ყველას თვალწინ ბოზს მიწოდებს
-მოიცა ნინიმ შენ..
-ჰო ალექს თავი მომაბეზრეთ შეწყვიტეთ ეს ცირკი
სასინლად გაბრაზებული გამოვდივარ სკოლის ეზოდან მანქანაში ვჯდები და წყნეთისკენ გზას ვადგები....
ყოველთვის მეგონა ჩემი სამშობლოში დაბრუნება ბედნიერი დღეებით სავსე იქნებოდა შეიძლება ეს არ არის ძაიან რთული მოსაგვარებელი თემა მაგრამ არ მინდა ჩემს გამო მეგობრები დაშორდნენ არ ვიცი რას ვგრძნობ ალექსანდრეს მიმართ მისი თითოეული შეხება მაფორიაქებს მეშინია ძალიან მეშინია იმ გრძნობის რაც ნელ ნელა აღწევს ჩემში არ უნდა შემიყვარდეს მხოლოდ თუ გამომიყენებს ისე როგორც ნინისთან აკეთებს ზოგჯერ შემცოდებია კიდეც ალექსანდრესთან მაგრამ დღეს სრულიად სხვანაირად ვფიქრობ ღირსია ისეთი მოქცევის...აგარაკზე ავდივარ ძალიან საყვარელი და ლამაზი სახლი გვაქვს ძალიან მიყვარს აქაურობა დიდი ხანია აღარ ამოვსლვარ სახლში შესულს ყველაფერი თეთრი ნაწრით დაფარული მხვდება სწრაფად ვასუფთავებ ყველაფერს და სამზარეულოში შევდივარ არაფერი გვაქვს ცოტას დავისვენებ და პროდუქტებზე წავალ...სარდაფიდან წითელი ღვინო ამომაქვს ბუხართაბ ვჯდები და ნელ ნელა ვსვამ ფიქრებით ისევ ასელსანდრესთან ვარ მისი გამოხედვა შეხება ყველაფერი აირია არ ვიცი რა გავაკეთო დავიბენი
ტელეფონის გაბმული ზარი მირღვევს სიმყუდროვეს დედაჩემია ახლა არავისთან საუბრს თავი მაქვს..შეტყობინებას ვუტოვებ რომ კარგად ვარ და ერთი კვირა მარტო მინდ ყოფნა კველაფერს ვხსნი ისიც მიგებს
მალევე ზარებია გუგასგან ნატა ალექსანდრე თვითონ ნინიც მირეკავდა არავს ვუპასუხე საერთოდ გამოვრთე ტელეფონი
პროდუქტები საყიდლად უნდა წავიდე მაღაზია არც ისე ახლოსაა ამიტომ მანქანით მივდივარ ძალიან ბნება ნისლიც ჩამოწოლილა გზას ძლივს ვუყურებ...როგორღაც მივაღწიე მაღაზიას რაც მჭირდებოდა ვიყიდე და ისევ უკან დავბრუნდი..ძალიან მიყვარს სიმყუდროვე ხშირად მიწევს გადაწყვეტილებების დამოუკიდებლად მიღება ასე გამზარდეს ყოველთვის მასწავლიდნენ ცხოვრების კარგი მხრიდან დანახვას მახსოვს მამას სიტყვები „ყოველი დაცემა გაკვეთილი უნდა იყოს“
ბუხრის შქი ანათებს ოთახს მარტო ვზივარ ისევ ჩემს ფიქრებთან ვიცი დედა ახლა ჩემზე ფიქრობს დავბრუნდე? არა ცოტა ხნით აქ ყოფნა მჭირდება
დღეს კვირაა უკან ვბრუნდები ყველაფერი გავაანალიზე დავფიქრდი ახლა გადაწყვეტილებების მიღება უკეთ შემიძლია
სახლში ცუდამ შევდივარ ღიმილი სახეზე მაშრება როცა დედას ვხედავ ერთ წერტილს მიშტერებია თითქოს 10წლის სიცოცხლე დააკლეს გული მიკვდება სწრაფად ვეხვევი
-დედა მაპატიე არ მეგონა თუ ასე იქნებოდი
-ჩემო გოგონა როგორც ინქა დაბრუნდი
-ხომ მითხარი დარჩიო? რატომ არ მითხარი ასე თუ იქნებოდი არც წავიდოდი
-შენი ხასიათი ვიცი შენ ეს გჭირდებოდა..რომ იცოდე სახლი უშენოდ რა ცარიელი იყო
-მაპატიე რაა
-არაუშავს ჩემო პატარა საპატიებელი არაფერია
სწრაფად მოვკიდე ხელი სამზარეულოში შევედით
-მოდი რამე მოვამზადოთ რა
-შენ რაც გინდა
-გახსოვს პატარა რომ ვიყავი ხშირად მიკეთებდი დათვის ფორმის ნამცხვრებს
-როგორ არ მახსოვს
-ჰოდა კიდე გამიკეთე თან მეც ვისწავლი
მომზადება დავიწყეთ დედას ვაკვირდებოდი თუ რამე დაჭირდებოდა ვაწვდიდი თან ყვეკაფერს ვიმახსოვრებდი..მალევე დავხსედით მაგიდასთან და გემრიელად მივირთვით ნახელავი..ცოტა ხანი ვისაუბრეთ მოვუყევი ამ დღეებში რასაც ვაკეთებდი მოსაყოლი ბევრი არაფერი იყო მაგრამ მაინც
-დე წავედი მე დავიძინებ ძალიან დავიღალე
-მიდი დე
ლოყაზე გემრიელად ვკოცნი და საძინელებში შევდივარ..ტელეფონი ახლა გამახსენდა ჩავრთე უამრავი შეტყობინებაა სანდროსგან მთელი ჩემი კლასი მეძებდა? ხვალ რა გაძლებს კითხვებს მაგრამ პასუხს თუ ვერ მიიღებენ ალბათ შემეშვებიან
დილას ჩვეულებრივ ხასითზე ვიწყებ მოკლე ტანზე გამოყვანილ შავ გრძელ მკლავიან კაბას ვიცმენ ფეხზე კეტები მოსაცმელი და სოლაში მივდიბარ
გადმოსვლისაც ჰაერი ღრმად შევისუნთქე და ამაყად შევაბიჯე ეზოში...სხვადასხვა ემოციისგან დათვურთულ სახეს ვხედავ ზოგი გაკვირვებას ზოგი გაბრაზებას ზოგიც კი სიხარულს გამოხატავს სიხარული უმეტესად ჩემი კლასელებიდან მოდის ვხედავ ალექსანდრეს გუგას ნატას ნინის და მათ რამდენიმე ძმაკაცს გუგა იღიმის თითქოს მათკენ მივდივარ მაგრამ გვერდ ცივად ვუვლი და კლასელებთან მივდივარ ერთ ერთი წინ მოდის და ხელებ გაშლილი მიყურებს
-ეს ვინ დაგვიბრუნდა ტოო მოდი ჩემეხუტე
მეღიმება თორნიკეს საქციელზე ხლებს ვშლი და ვეხვები
-ემი მომე ჩანთა ამიტან და მოვალ
-მადლობა ნიკა
ნიკას ჩემი ჩანთა მიაქვს მეც თავისუფლად ვდგები და ბავშვების ბაასში ვერთვები გაცხარებული დებატები გვქონდა რეალი ბარსას თამაშზე მე როგორც მადრიდისტა ჩემი კლასის უმრავლესობის მოგერიება მიწევდა...მალევე ვიგრძენი თბილი ტუჩემის შეხება ლოყაზე ავიხედე და გაკრეჭილი გიორგი მხვდება
-როგორ ბრზანდებით დაკარგულო?
-კარგად გიო შენ?
-რავიცი აბა მომენატრეთ
-მე არა
-ასეც ვიცოდი
მხიარულად ვიწყებთ საუბარს გიორგიც ქულე აღმოჩნდა საშინლად მაბრაზებდა ბოლოს მივხვდი ამას სპეციალურად რომ აკეთებდა მოწონს მიჭს რომ ვბრახდები ზარი ირეკება მეც კლასისკენ მივდივარ უკან მომყვება ალექსანდრეს სასტავი ნინის ხმას მაინც ყველასგან ვარჩევ
-ოჰ იკადრა გოგომ გამოჩენა ძაან დაევასა ალბათ რომ ვეძებდით
-ნინი შეწყვიტე როგორ შეგიძლია იმის შემდეგ რაც ემილის უთხარი ასე ილაპარაკო მასზე
-რა იყო ნატა იცავ?
-იცი რასაც ვამბობ
-იცი რაა? ძალიან მომაბეზრე თავი შენ და ემილი შეეფერებით ორივე ერთნაირი სულელები ხართ
გაოცებული უყრებდა ნატა ნინის არ იცოდა რა ეთქვა ძალიან დამამცირებელი იყო მისთვის ამის მოსმენა ყველას თანდასწრებით არაფერი უთქვამს ზურგი აქცია და კლასში შევიდა ამილი დაიხანა რომელიც მარტო იჯდა და რაღაცას წერდა სწრაფად მივიდა და მის გვერდით ადგილი დაიკავა
ძალიან გამიკვირდა როცა გვერდით ნატა მომიჯდა ვიცი რაღაც მოხდა ღელავდა მაგრამ არ შემიმჩნევია არაფერს ამბობს გაკვეთილზე მასწავლებელი შემოდის ყველას გამოკითხა დავალება რამდენიმეს გვეწერა ძალიან გაბრაზდა
-ყოჩაღ ასე პატარა ბავშვებივით როგორ იქცევით?
-აუ მას ვერ გავიგეთ
-ხმაა!!!ხოდა თუ ვერ გაიგეთ შემდეგი გაკვეთილიდან მოხსნილები ხართ წამოხვალთ მეთორმეტე B კლასში ახლა უნდა ავხსნა და დაესწრებით
-აუ მას არაა რაა
-მეტს აღარ ვიტყვი
ოჰჰ ძალიან არ მინდა ალექსანდრეს და გიორგისთან ერთ გაკვეთილზე ყოფნა სხვა გზა არ არის ვერ გავიპარები მაინც მომაბრუნებს ეს ისეთი საძაგელი ქალია:დდდ გაკვეთილი გამოდის ბავშვები ნელ ნელა შევდივართ მეთორმეტეში ადგილი ვერსად დავინახე ამიტომ კედელს მივეყუდე და ტელეფონში სურათების თვალიერება დავიწყე....
-ემილი მოდი ჩვენთან დაჯექი-გუგას ხმა მესმის ალმაცერად ავხედე
-მადლობა არ მინდა მაინც ბევრნი ხართ-გუგა ნატა ალექსანდრე ნინი და კიდევ ვიღაც ბავშვებს სამი მერხი შეერთებული ჰქონდათ ადგილი იყო მაგრამ მათთარ ნამდვილად არ მივიდოდი
-აქ მოდი ადგილი გვაქ-ახლა გიორგი მოდის არც მაცდის რამის თქმას ჩანთას მართმევს და თავის გვერდით მსვამს
-იქნებ არ მინდა შენს გვერდით დაჯდომა?
-რატომ ცუდი სუნი მაქ?-უცებ აწია ხელი და თავის დაყნოსვა დაიწყო..სიცილი ვერ შევიკავე ყველა ვიცინოდით
-მასხარა ხარ რა
ტელეფონზე სეტყობინება მომდის
-სხვაგან გადაჯექი-ყურადღებას არ ვაქცევ..რამოდენიმეჯერ ერტი და იგივე შეტყობინება მომოვიდა ალექსანდრეს გავხედე გაცოფებული რომ მიყურებდა და მის დასანახად ტელეფონი გამოვრთე..ვიცი უარესად გავაბრაზე...მთელი გაკვეთილი მხიარულად გავიდა გიორგი რას არ აკეთებდა ჩემს გასართობად ნამდვილად კარგი ბავსვია რამოდენიმეს დავუახლოვდი კიდეც...ზარი დაირეკა დერეფანსი მე და გიო მივდიოდით ხელი მომხვია ზედ ამიკრა
-გაიწიე
-რა იყო გოგო შენ მაინც არ გყავს შეყვარებული
-ხელი გაუშვი-უკნიდან მესმის ხმა გიორგი ტრიალდება ხელს არ მიშვებს
-რამე პრობლემაა ალექს?
-ხელი გაუშვი ძალიან კარგად ვიცი ამას რატომაც აკეთებ
-ალექსადნრე რა გინდა ?-ახლა მეც ამოვიღე ხმა
-შენ გაჩუმდი-არაფრის თქმა მაცადა
-ახლა კარგად მომისმინე-უცებ დაეტაკა და მთელი ძალით დააჯახა კედელს
-ემილის შეეშვი ახლოს არ გაეკარო მან თუ არა მე მაინც ვიიცი ვინც ხარ და რისი გაკეთებაც შეგიძლიაა
-რაო გიო რატომ გადარდებს მე როგორ ვიქნები ემილისთან?
-ეგ შენ არ გეხება
-თუ ემილი მეტყვის რომ შევეშვა ახლოსაც არ გავეკარები
უცებ ვერკვევი
-ხელი გაუშვი-ალექსანდრეს ხელს დავეჯაჯგურე და გიორგის მოვაშორე
-თავს რის უფლებას აძლევ?შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს გიორგი რას გააკეთებს ჩემთან, დავიჯერო ასე გადარდებ?არაა ასე არ არის მითხარი მიზეზი რატომ უნდა მოვშორდე მას?
-შენ ბევრი რამე არ იცი არ იიცი ემილი დამიჯერე თავს აგირევს
-გიორგი წამოდი-ხელს ვკიდებ და სწრაფად გამყავს
-ერთ გაკვეთილს ჩემთვის გააცდენ ალბათ-არც ვუყრებ ისე ვეუბნები სკოლის უკან გარეთ გამყავს იქვე ვჯდებით
-უნდა მომიყვე ყველაფერი რატომ გელაპარაკა ალექსანდრე ასე?
-არ შემიძლია
-რატომ რა არის ასეთი მითხარი?
-ემილი ვერ მოგიყვები
-გთხოვ
-კარგი მაშინ კარგად მომისმინე
ორი წლის უკან მე და ალექსანდრეც ერთი სამეგობრო წრის ნაწილი ვიყავით ვერასდროს წარმოვიდგენდით ერთმანეთოთ ვერაფერს..ძმა არც ერთს გვყავს მხოლოდ სისხლი არ გვქონდა ერთი დანარჩენი ყველაფერი ერთი გვქონდა მას თუ უჭირდა მეც მიჭირდა არ მახსოვდა განსაცდელი მის გარეშე ერთი მტერი გვყავდა არც ერთი გარჩევის დროს არ მიგვიტოვებია ერთმანეთი ბევრჯერ დავჭრილვართ მახსოვს საავადმყოფოშ ვერ წავიყვანე ჩემი ხელით გავუკერე დანით მიყენებული ნაკერი ათი წლის სიცოცხლე დამაკლდა
-მაშინ რატოომ-გაკვირვებულმა ვკითხე
-ერთ ერთი შეკამათების დროს შემთხვევით ჩვენიანი დაჭრა სასიკვდილო ჭრილობა მიაყენა იმ დღეს დამთავრდა ყველაფერი თითქოს უსიცოცხლო ფიტულებად ვიქეცით რათქმაუნდა ალექს არ ვადანაშაულებდით ყველაფერი ჩვენი თვალით ვნახეთ დროებით დაიჭირეს მაგრამ ჩვენი ჩვენებიდან გამომდინარე მამამისმა მისი გამოყვანა შეძლო რა არ გავაკეთეთ რომ ჩვენსკენ გამოეხედა ჩაკეტილი გახდა ყოველ დღე სვამდა სკოლა საერთოდ დაიკიდდა..მისი გამოფხიზლება ვცადე სახლსი დავადექი ვიყვიროდი მირტყამდა ვიტანდი არაფერი მაინტერესებდა მეც დავარტყი რამოდენიმეჯერ არ ვიცი რა მოხდა ჩემი დადანაშაულება დაიწყო ბოლოს მუცლის არეში ტკივილი მახოსოვს გონს საავადმყოფოში მოვედი ბიჭებმა ყველაფერი მითხრეს არ მიჩივლია უბრალოდ სსამუდამოდ დავემშვიდობე....ეს არაფერია იმასთან რაც მაქ განაკეთებბი აქვს არ ვიცი რამ გააბოროტა ასე ახლა მის გვერდით ისინი არიან ვინც ალექსანდრეს თავიდანვე მონად ყავდაა...გუგააა...ის ყოველთვის ალექსანდრეს დაკრულზე დადიოდა..ორო ახალგაზრდა გოგონას სიცოცხლე შეიწია ძალა იხმარა..ერთ კარგად ვიცნობდი ვერასდროს წარმოვიდგენდი მას თუ ვინმე შეეხებოდა ვერ გაუძლო თავი მოიკლა...არაფერს გეტყვი მხოლოდ ერთი მისგან თავი შორს დაიჭირე ყველაფერს მე მაბრალებს თავისი საქციელების დასამალად
......................................................................
უბრალოდ გაოგნებული ვუსმენდი გიორგის ცრემლები თავისდა უნებურად წამომივიდა ასეთი არაადამიანი როგორ შეიძლება იყო თითქოს გულის არეში მესროლეს ვერასდროს წარმოვიდგენდი ალექსანდრე ნუთუ ამის გამკეთებელი იყო როგორ დავიჯერე რომ მასზე რაც ითქვა ყველაფერი ტყუილი იყო როგორ? ნამდვილი სულელი ვარ...აი რატომ არ უნდოდა ჩემი გიორგისთან ახლოს ყონდა იცოდა რომ სიმართლეს მეტყოდა მასკი ჩემი ხელსი ჩაგდების შანსი აღარ ექნებოდა შიშს ზიზღს და ტკივილს ერთად ვგრძმობ
-ემილი კარგად ხარ?
-მეე...კი
-მოდი დამეყრდენი არ უნდა მომეყოლა ფერი არ გადევს
-არა კარგად ვარ-ფეხზე ვდგები მაგრამ წონასწორობას ვერ ვიცავ ამ ამბავმა ძალიან იმოქმედა ჩემზე გიორგის ვეყრდნობი და ეზოსკენ გავდივართ გაკვეთილები დამთავრდა ბავშვები სახლში მიდიან ალექსანდრეს და გუგას ვხედავ რაღაცაზე გაცხარებით საუბრობენ
-ემილი სახლშ გაგიყვან
-არა მარტოც შევძლებ
-დამიჯერე ცუდად ხარ აქ დაჯექი წყალს მოვიტან არ ადგე
თავი ხელებში ჩავრგე ცრემლები სახეს მისველებს მხარზე ხელის შეხებას გამოვყავარ საშინელი ფიქრებიდან
-რა გჭირს?-შეშინებული სახით მეკითხება ალექსანდრე რომლის გვერდითაც გუგა დგას ხელს ვიცილებ სწრაფად ვდგები მაგრამ წონასწორობას ვერ ვიცავ
-ფრთხილად-ალექსანდრე მიჭერს
-არ შემეხო-ზიზღით სავსე მზერა აშეშებს სწრაფად მიდვივარ გიორგისკენ რომელიც წყლით ხელში დგას
-ჩემო გოგო როგორ განერვიულე
-ვერასდროს წარმოვიდგენდი ამას
-ვიცი-სახლამდე გიორგის მივყავარ
-მანქანას საღამოს მოგიყვან
-კარგი მადლობა ყველაფრისთვის
სახლსი შესულს დედა მხვდება სამზარეულოში თითქოს ჩემი ცუდად ყოფნა იგრძნო შესვლის თანავე დამახვედრა ჩემი ცუდად ყოფნის წამალი ცხელი შოკოლადი საყვარელი ნამცხვრით
მალე სკოლის არდადეგები დაიწყება სიმართლე უნდა ვთქვა ალეწსანდრეს ნახვა აღარ მინდა თითქოს მისი მეშინია ჩემი ხელში ჩაგდება უნდა თან ამას თავისი პირით ამბობს აღარ ვენდობი მისთვის არ განვსხვავდები იმ გოგოებისგან ვის სიკვდილშიც დამნაშავეა ვფიქრობ მისგან თავი შორს უნდა დავიჭორი გუშინ გუგამ მომწერა ჩემთან საუბარი უნდა ამიტომ ადრე ავდეგი თბილი მოსაცმელი მოვიცვი და სკოლაში წავედი თითქმია არავინ იყო ჩემს გარდა კლასში შევედი გუგაც იქ დამხვდა ალექსანდრესთან ერთად ისე მოვიქეცი ვითომ არც არსებობდა
-როგორ ხარ?-გუგა მ დაიწყო
-კარგად შენ?
-არამიშავს
ცოტა ხანი არც ერთი ვიღებდით ხმას
-აქ ამისთვის თ დამიბარე მე წავალ-მომბეზრდა მისი დუმილი წასვლა დავაპირე მაგრამ გამაჩერა
-მოიცადე გთხოვ
-კარგი ისმენ
-დიდი ხანია აღარც გვისაუბრია მინდა შევრიგდეთ ძალიან მომენატრე არ მინდა ჩემზე ბრაზობდე
-ჩემს ადგილას შენც ასე იქნებოდი გამიმართედ ყველას თვალწინ ჭიდაობა
-ბოდიში მართლა ზედმეტი მომივიდა...მაპატიე რა-ახლოს მოვიდა მთელი ძალით ჩამეხუტა როგორ მომნატრებია მეც მოვხვიე ხელები
-კარგი ჰო მაგრამ ეს ბოლო იყოს გთხოვ
-გპირდები
-მეც ბოდიშს გიხდი-ალექსანდრეს ხმაზე ტანში უსიამოვნოდ გამცრა
-მართლა ? როგორ მოხდა თვით ალექსანდრე მიხდის ბოდიშს?
-გაჩერდი მართლა ვნანობ
-აღარ მაინტერესებს
-გუშინ გიორგიმ რა გითხრა ცუდად რომ გახდი?
-რატომ დაინტერესდი რამის ხომ არ გეშინია?
-უბრალოდ მიპასუხე
-ყველაფერი ვიცი-ორივე გაკვირვებული მიყურებდა გუგამ თავისკენ შემაბრუნა
-მოივა შენ?..
-ხო მე ყველაფერი ვიცი
-რა გითხრა მაგ პიდ..-ალექსანდრემ ძლივს გასაგონად თქვა
-კარგად იცი რასაც მეტყოდა
-თქვი რა გითხრა
-უბრალოდ თავი დამანებე ახლოს არ გამეკარო
-რატომ
-ვიცი რა გინდა
-რა მინდა
-გინდა მეც ისე დამტანჯო როგორც ის გოგოები
-რაზე ლაპარაკობ?
-გეყოფა თავის მოკატუნება ძალიან კარგად იცი რასაც ვამბობ
-ემილი მომისმინე-ახლოს მოვიდა ჩემი სახე ხელებსი მოიქცია
-დამიჯერე რაც მან გითხრა ყველა სიტყვა ტყუილია ამას თვითონ აკეთებდა გესმის თვითონ კი მოხდა რაღაც ისეთი რამაც შემცვალა მაგრამ...
-შეწყვიტე-ხელები სწრაფად მოვიშორე
-შენი ერთი სიტყვისაც არ მჯერა შევცდი მეგონა რასაც შენზე ამბობდნენ ყველაფერი ტყუილი იყო
-ასეცაა
-საკმარისია შეწყვიტე
-გთხოვ არ დაიჯერო რასაც ის ამბობს
-არა მისი მჯერა უბრალოდ მეზიზღები-ამ სიტყვებს მთელი ზიზღით ამბობდა ალექსანდრე უბრალოდ გაშეშდა ემილის თვალებდა მისმა შემოხედვამ გული მოუკლა
-------------------------------------------------------------
საკლასო ოთახიდან გამოვედი დერეფანში დავხეტიალებ ამ წელსაც გავუძლებ და მერე მორჩება სამუდამოდ წავალ აქედანა
სკოლა ბავშვებით გაივსო ემილი სესასვლელთან იდგა რამოდენიმე კლასელთან ერთად საუბრობდაა დაინახა ალექსანდრე გიორგი გუგა საბა და თორნიკე როოგორ გავიდა სკლიდან მაგრამ ყურადღება აღარ მიაქცია..გაკვეთილები გამოვიდა სკოლა შეკრებას გეგმავდა ამიტომ ემილისაც მოუწია მისვლა...მეორე სართულზე დიდ დარბაზში შევიდა და მისთვის განკუთვნი ადგილას დაჯდა..მელევე გვერით ნატა მოუჯდა
-დღეს გცალია-როგორც იქნა გაბედა რომ ეკითხა
-რატომ მეკითხები?
-ჩემზე ბრაზობ ხომ ასეა
-არა რატომ უნდა ვბრაზობდე შენი არჩევანი ნინია
-შევცდი
-არ მაინტერესებს
-იმ დღეს სკოლაში რომ სილა გაგაწნა და გამოგლანძღა აი მაშინ მივხვდი ვინც იყო მეც დამამცირა ორივეს სულელები გვიწოდა
-კარგია რომ მიხვდი ვინც არის სინამდვილეში
-ჩემთა ერთად წამოხვალ სადმე კაფეში დავსხდეთ და ვისაუბროთ
-კარგი რომ დამთავრდება კრება წავიდეთ
მასწავლებლებმა კრება მალევე დაასრულეს
-სად წავიდეთ?
-ერთი ძალიან მყუდრო კაფე ვიიცი
ნატამ მალევე გააჩერა მანქანა კაფესთან გადავიდნენ და სულ ბოლო მაგიდასთან დასხდნენ
-კავას დალევ?
-კი
ორი სულით უახლოსესი მეგობარი იჯდა ერთმანეთის წინ და არც ერთი ამბობდა სათქმელს ბოლოს ნატამ დაიწყო
-მენატრები ვიცი რომ დამნაშავე ვარ შენ და ნინის შორის კარგი და ცუდი რომ ვერ გავარჩიე თავიდან რომ მოხვედი ჩვენთან მეშინოდა ნინის დაკარგვის შენ გამო რადგან ვფიქრობდი რომ ახლა ის იყო ჩემი სულის ნაწილი მაგრამ შევცდი ბევრი მომითმენია მისგან სულ კუდში დავყვებოდი მან შენი ადგილი ვერ დაიკავა ვერც ვერავინ დაიკავებს
-ნატა ძალიან მიხარია რომ მიხვდი ნინი ვინც იყო მე ვცდილობდი დამეშორებინე ნინის არა იმის გამო რომ ისევ მე ვყოფილიყავი არამედ მინდოდა იმ საძაგელ გოგოს მოშორებოდი...ამდენი ხნის შემდეგ ისევ გინდა ჩემთან ახლოს ყოფნა? შევძლებთ კი? მეეჭვება მიყვარხარ მართლა ძალიან მიყვარხარ მაგრამ...
-გთხოვ დაფიქრდი უბრალოდ ვცადოთ
-არ ვიცი მე...
-ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ
-კარგი დავიწყოთ
ნატას ბედნიერებას საზღვარი არ ქონდა ამ შანსს ხელიდან არ გაუშვებდა
ბევრი ისაუბრეს ამბები გაცვალეს სირათიც გადაიღეს სოციალურ ქსელში ნატამ მაშნვე ატვირთა იცოდა რომ ყველა ნახავდა
სახლშ გვიან დაბრუნდნენ ემილიმ გამოიცვალა და დაწვა თან ლეპტოპი მოიმარჯვა მისი და ნატას ფოტო ნახა ნინის კომენტარიც (ოჰ ისევ?) არ მიუქცევია ყურადღება გიორგის ერთ ერთმა მეგობარმა გაუგზავნა მეგობრობის თხოვნა რათქმაუნდა დაიმატა მალევე ბიჭმა მიწერა
-იცი ალექსანდრემ რა გააკეთა?
-არა რა გააკეთა
ბიჭმა გიორგის ფოტო გამოუგზავნა მთელი სახე დალურჯებული ქონდა
-ახლა როგორ არის?
-ახლა უკეთ ძინავს
-კარგი
ბრაზი ახრჩობდა ტელეფონი აიღო და ალექსანდრეს დაურეკა
-სწრაფად გამოდი სტადიონთან გელოდები
მხოლოდ ეს უთხრა და გათიშა მისულს ალექსანდრე იქ დახვდა...არაფერი აინტერესებდა მიუახლოვდა თუ არა მუშტი სახეში დაარტყა ლამის სახე მოეღრიცა ბიჭს
-შენ...როგორ გაბედე
-რაო მოვიდა შენთან და იტირა ალექსანდრემ მცემაო>?
-ნუთუ არ გცხვენია
-არა!!რაც დაიმსახურა ის მიიღო
-ანუ დამნაშავეა იმაში შენგან რომ დამიცვა>?
-ეგ აღარ გაიმეორო შენ ვერაფერს დაგიშავებ ამის ძალა არ მაქვს ვერასდროს გავნებ
-რატომ ის გოოგონები თუ გაიმეტე მე რა უოირატესობა მაქვს
-მისი თოთოეული სიტყვა ტყუილი იყო
-ბრალოდ სასაცილოა ასეთი მატყუარა როგორ ხარ
-ვიცი რაც გითხრა შენი შეშინება უნდა გამოგიყენეს ჩემზე შურის საძიებლად იცის რომ შენით მატკენს
-ჩემით? მე ვინ ვარ ასეთი
-ყველაფერი ხარ
-გეყოს ნუ სულელობ ეს რანე ახალია?
-შენ არ გესმის უბრალოდ მენდე და მისგან თავი შორს დაიჭირე
-არ შემიძლია
-ემილი...
-ვერ გენდობი შენი არ მჯერა
-ვიცი რომ გჯერა მაგრამ გეშინია..ჩემი არ უნდა გეშინოდეს
-არ მინდა შენი ერთ ერთი მსხვერპლი გავხდე...გუგა ჩემი მეგობარია ნატაც შესაბამისად შენი ნახვა ყოველ დღე მომიწევს გთხოვ თუ ოდნავ მაინც მცემ პატივს ჩემგან თავი შორს დაიჭირე ახლოს არ მოხვიდე
-არ შემიძლია როცა ვიცი იმ ს გჯერა და ჩემი არა...
-ჰო შენი არ მჯერა..უნდა წავიდე გაითვალისწინე რაც გითხარი
-კარგი ახლოს არ მოვალ მაგრამ იცოდე ყოველთვის თვალს გადევნებ სიმართლეს მაინც გაიგებ არ მივცემ უფლებას რამე დაგიშაოს
ძალიან ახლოს იდგა ემილის მთელი ძალით ჩაეხუტა გოგოს ემილი საშინელ ტკივილს გრძნობდა ხვდებოდა რომ ალექსანდრე უყვარდა მაგრამ ვერ ენდობოდა
ბიჭნა შუბლზე აკოცა და წავიდა
ალექსანდრემ სიტყვა შეასრულა საერთოდ არაფერს ამბობდა ემილის არ აწუხებდა არც კი ესალმებოდა მხოლოს უყურებდა უემოციო არაფრის მთქმელი სახით
ემილის ნატასთან ურთიერთობა დაულაგდა გუგასთანაც კარგად იყო მხოლოდ ალექსანდრე იყო მისი მოწყენის მიზეზი გული ტკიოდა მის ყურადღებობაზე იცოდა რომ ეს თვითონ თხოვა მაგრამ მაინც.... გიორგისთან ნეიტრალრი ურთიერთობა აქვს საეჭვოდ მიაჩნია მისი ქცევები ხშირად საუბრობს ალექსანდრეზე თითქოს ემილის ახსენებს მის ცოდვებს და აფრთხილებს...ზამთვირის არდადეგებიც დადგა სკოლის ბოლო დღეა ბავშვები გაკვეთილებს აცდენენ ერთობიან ემზადებიან ერთ თვიანი დასვენებისთვის და ერთმანეთთან მაქსიმალურ დროს ატარებენ
-ახალ წელს სად ხვდებით?
-კითხვა წამორა ნატამ
-საძმაკაცო ერთან ვხვდებით
-შენ ნინი?
-უკან ვბრუნდები
-მოიცა რა?-ნატას აშკარა გაკვირვება დაეტყო
-ხო ამ ახალ წელს აქ არ ვიქნები
-რატომ?
-დედას საქმეები აქვს და...
-შენ რომ დარჩე
-არ გამოვა
-ხომ ჩამოხვალ-გუგა
-ალბათ
-რას ნიშნავს ალბათ სამუდანოდ წასვლას აპირებ?-ნატა
-არ ვიცი სავარაუდოდ ჩამოვალ ჯერ ერთი თვეა
-იცოდე აუცილებლად ჩამოდი კიდევ ერთხელ ვერ დაგკარგავ-ტირილის ზღვარზე მისული ნატა ჩაეხუტა
-რომც წავიდე შენ მაინც არ დაგკარგავ
ალექსანდრემ ემილის წასვლის შესახებ გაიგო თუ არა მოსვენება დაეკარგა
-რატომ მიდის?-ალექსანდრე
-არ ვიცი-გუგა
-არ წავა-ალექსანდრე
-რატომ არ წავა ან შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს
-უბრალოდ...
-უბრალოდ მითხარი შეგიყვარდა ხომ ასეა?
-არა....
-გიყვარს ალექს გიყვარს
-სამაგიეროდ მას ვეზიზღები მითხრა უბრალოდ თავი დამანებეო ჩემი არ ჯერა
-უნდა იბრძოლო გიორგის გამო ისევ გიორგის გამო კარგად საყვარელ ქალს?
-ამჯერად არა გუგა
-ზუსტადაც აი ასეთი მომწონხარ..რის გაკეთებას აპირებ?
-ამ ეტამზე არაფერს გავაკეთებ თუ იქ დარჩენა გადაწყვიტა მაშინ სხვა რამის გაკეთება მომიწევს მაგრამ თუ დაბრუნდა თავიდან ვეღარ მომიშორებს..ვიცი რომ დაბრუნდება
ბავშვები სარამოს კლუბში წასასვლელად ემზადებოდნენ...ემილიმ ნატას გაუარა და ერთად შევიდნენ...ყველამ შოკი მიიღო ამ ორი საოცრების დანახვისას ნატა ტანზე მომდგარ მოკლე წითელ კაბაში იყო დამოწყობილი ემილი ტანზე მომდგარ შავ გრძელ კაბაში ფეხზე დიდი ჭრილით...ნინი თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა
-ოო მაი გად-გუგა
-ვაა ეს ორი ანგელოზი ვის დაეკარგა?
-გოგოებო ძალიან კარგად გამოიყურებით
-მადლობა ბავშვებო
-აბა რას დალევთ?-გუგა ვერ ისვენებდა
-ჯერ ჯერობით წვენი მინდა-ემილი
-რა წვენი გოგო?-გუგა
-აბა ახლა გამოვთვრე?
-დიახაც
-ოო მიიდი რა რამე წვენი მომიტანეე
-მე ვისკი მინდა-ნატამ რიმილით უთხრა ბატონ გუგას
-რა გინდა?
-ვისკი
-აჰა ანუ ფორთოხლის წვენი კარგი
გუგა სწრაფად წავიდა ყველამ სიცილი დაიწყო ნატას გამომეტყველებაზე მალევე მიუტანა გოოგონებს ფორთოხლის წვენი ბიჭებმა ნელ ნელა დაიწყეს შეთრობა..ნატა გუგამ ააცეკვა ბავსვები ცეკვავდნენ მხოლოდ ემილი იჯდა მარტო აკვირდებოდა მათ და იღიმოდა
-თქვენ რატომ არ ცეკვავთ ქალბატონო ემილი?
-უბრალოდ ხასიათზე არ ვარა
-ცოტას თუ დალევ...
-მადლობა ალექსანდრე რჩევისთვის მაგრამ არ მინდა მიდი ნინის ეცეკვე ცუდადაა
-კარგი
ალექსანდრე ნინისთან მივიდა გოგოც უცებ წაყვა მთელი ეს დრო ამას ელოდა და
ემილი დაბღვერილი უყრებდა წყვილს
-რას ვეუბნებოდი საერთოდ ენა ვერ გავაჩერე? მეტის ღირსი ვარ
ბურტყუნებდა თავისთვის როცა ჰორიზონტზე გიორგი გამოჩნდა რომელმაც ემილი მარტო დაინახა და მისკენ წავიდა
-ამას ვის ვხედავ?
-ვა გიო
-წამო მეცეკვე
-აუ მეზარება
-წამო წამო
უცებ წამოაგდო ნელ ვალსზე დაიწყეს ცეკვა ალექსანდრეს მათი დანახვისას ყველა ძარღვი დაეჭიმა..ახალი წყვილის შემატება საცეკვაო მოედანზე გუგამაც დაინახა
-ეს დღეები საერთოდ არ გვისაუბრია-გიორგი
-ჰოო სასაუბრო არის რამე?
-მგონია რომ გამირბიხარ
-სისულელეა რატომ უნდა გაგირბოდე
-ალექსანდრე გეტყოდა ყველაფერი რაც გითხრა ტყუილიაო ხომ ასეა?
-არ მინდა ამ თემაზე საუბარი
-მხოლოდ ამ კითხვაზე გამეცი პასუხი
-ჰო მითხრა რომ მატყუარა ხარ და შენგან თავი შორს დავიჭორო
-ასეც ვიცოდი ამიტომ გამირბიხარ-გიორგიმ ემილი ძალიან ახლოს მიიზიდაა გოგოს უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა
-ემილი თავს ნუ მარიდებ მაინც ვერ მომიშორებ
-ნუ ცდილობ ჩემს შეშინებას
-არა არ გაშინებ
-დავჯდეთ რა აღარ მინდა ცეკვა
-კარგი
ემილი მაგიდასთან მივიდა
-მე მანდ ვერ დავჯდები
-რატომ?
-შენი აზრით ამათთან ერთად დავლევ?
-კარგი ჰო
-წამოდი იქით ჩემს მაგიდასთან
-ვერ წამოვალ
-კარგი როგორც გინდა
ცეკვა დაასრულეს და დალევა გააგრძელეს მოულოდნელად ალექსანდრემ ემილის კითხა
-რა უნდოდა?
-ვის?
-გიორგის
-არაფერი
-საოცარია ყოველთვის როგორ გაქვს ესეთი პასუხები რა
-ისევე როგორც შენ
-კარგით ახლა არ დაიწკოთ-ნატამ მობეზრებულად თქვა
ამჯერად ემილიმაც დალია საკმაოდ შეთვრა
-ახლა მაინც მეცეკვე-ალექსანდრე დაადგა თავზე რომელსაც ძალიან ბევრი ქონდა დალეული მაგრამ როოგორც ლოთს მასაც არაფერი ეტყობოდა
-კარგი ჰო ცეკვა მინდა
ემილი ცეკვის დროს ალექსანდრეს ხელს გრძნობდა ზურგზე თითქოს ცეცხლი ეკიდა თავს იწყევლიდა რას ავდექი საერთოდო მთვრალი იყო და ეშინოდა რამე არ ეთქვა ალექსანდრესთვის გრძნობების შესახებ
-მართლა მიდიხარ?
-მივდივარ
-სამდამოდ?
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს
-არანაირი
მიუხედავად ყველაფრისა ალექსანდრეს პასუხმა გული ატკინა ხელი გააშვებინა და სწრაფი ნაბიჯებით შევიდა საპირფარეშოში სარკეში იხედებოდა და თავს ძალას ატანდა არ ეტირა...ემოციები მოთოკა უკან ბრუნდებოდა დაინახა როგორ კოცნიდა ერთმანეთს ნინი და ალექსანდრე სწრაფად შეიმშრალა ცრემლები ბავშვებს დაემშვიდობა და იქაურობას გაეცალა
დღეს მივფრინავთ მე და დედა უნდოდა ახალ წელს აქ შევხვედროდით მაგრამ მე მინდოდა წასვლა ამიტომ დამთანხმდა...თვითმფრინავი მიწას მოშორდა ზევით ზევით დაიწყო სვლა როგორ მინდა შემეძლოს ფრენა მინდა იმ ღრუბელს შევეხო ფანჯრიდან რომ ჩანს...აპირველი სიყვარული დიახ ალექსანდრე ჩემი პირველი სიყვარულია თითქოს დამნაშავე ვარ რომ შევიყვარე მართლა ძალიან ვეცადე ამ გრძნობის დახშობა არ გამომივიდა ახლა მისით ვარ შეპყრობილი მიუხედავად იმისა ვიცი როგორიცაა მაინც მიყვარს ძალიან გამიჭირდა ყველაფრის დაჯერება მაგრამ გიორგი არ მატუებდა როგორც ჩანს მისმა მეგობრებმაც იგივე მითხრეს ალექსანდრე ჩემს სიყვარულს არ იმსახურებს არ ნდა მიყვარდეს...არ ვიცი რა გავაკეთო ნუთ არ ვიმსახურებდი ჩემს გვერდით იმ ადამიანს რომელსაც ისე ვეყვარებოდი როგორც მე..
----------------------------
ემილი ფიქრებიდან დედის შეხებამ გამოიყვანა
-ემილი..კარგად ხარ?
-კი დედაა
-კარგი ჩავიდეთ
საქართველოში როცა ბრუნდებოდა ფიქრობდა რომ აქ არასდროს დაბრუნდებოდა მაგრამ შეცდა ახლა წასვლა არ უნდა ალექსანდრესთან სიახლოვე მასზე ცუდად მოქმედებს ეშინია რომ ერთ დღეს ვეღარ მოითმენს და რამე სისულელეს გააკეთებს მისი აზრით თუ შორს იქნება დაივიწყებს მაგრამ ასე არ არის ემილი გოგოა რომელსაც ჯერ არ ყვარებია ალექსანდრემ კი მისი გულის ბოლომდე დაპყრობა შეძლოო
-დედა პიცას შევუკვეთავ ჰო?
-კარგი დე როგორც გინდა
პიცა მალევე მიუტანეს დედასთან ერთად გემრიელად მიირთვა თავის ოთახსი შევიდა და ტანსაცმელები დააწყო...დაძინებამდე მის აქაურ მეგობრებს დაურეკა და ჩამოსვლის ამბავი გააგებინა ყველას ძალიან გაეხარდა რათქმაუნდა უნდა ნახოს მეგობრები დიდად სურვილი არ აქვს მარამ მაინც მოუწევს ხვალ კლუბში წასვლა
დილა უხასიათოდ დაიწყო ნატას მიწერა რომ ჩავიდა და მოეწყო კიდეც...დილის პროცედურები ჩაიტარა დედასთან ერთად ივახსმა და სასეირნოდ გავიდა
გრილი სიო ურევდა თმას რომელიც ნატიფ სახეზე ეფინებოდა....ფიქრებით ისევ ალექსთან იყო მისი შავი თვალები მოსვენებას არ აძლევდა საყვარელი მუსიკა ხასითს ხელს უწყობდაა...ფიქრობდა ალექსანდრე რომ ისეთი ყოფილიყო როგორიც ეგინა რა მოხდებოდა?უბრალოდ ბედნიერი იქნებოდა...
საღამომდე დრო უაზროდ გაიყვანა კლუბში წასასვლელად უკვე მზად იყო შინდისფერი მოკლე კაბა უმშვენებდა ტანს....
კლუბში შევიდა თუ არა დაეტაკა გიჯების კამანდა ყველას მონატრებული ყავდა ჩვენი გოგო ხან ვის ეხვეოდა ხან ვის ძალიან გაახარა მათმა ასეთმა დახვედრამ
დაიწკო ჩვეულებრივი კლბის გართობა ბავშვებს საქართველოს შესახებ უყვებოდა სურათებიც აჩვენა...საკმაოდ შეთვრა ბევრიც იცეკვა თითქოს სასმელში უნდოდა მისი გრძნობის დახშობა მაგრამ პირიქით მოხდა ხედავდა წყვილებს რომლებიც ბედნიერებას ასხივებდა და ფიქრობდა რატომ არ უნდა ყოფილიყო მათ მსგავსად ბედნიერი...ძლივს გავიდა გარეთ ერთ ერთ სკამზე ჩამოჯდა და ცრემლებს გასაქანი მისცა....თითქოს დანაბარებივით დაურეკა ნატამ
-ჩემი გოგო როგორ არის?
-ცუდად ვარ
-რაა..რა მოხდა შენ რა ტირი?
-აღარ შემიძლია
-რა მოხდა ემილი?
-მიყვარს
-ვინ გიყვარს
-ალექსანდრე
ნატა ხვდებოდა რომ ემილის ალექსანდრესადმი გრძნობა ქონდა მაგრამ ასე თუ უყვარდა არ ეგონა
-მართლა?ჩემი პატარა არ იტირო რა
-არ უნდა შემყვარებოდა ნატა არაააა
-კი მაგრამ რატომ?
-არ იცი? შენ მაინც იცი სინამდვილეშ როგორიცაა
-გიორგის მონაყოლების ნუ გჯერა ემილი ბევრი არაფერი ვიცი ალექსანდრეზე მაგრამ ერთი რამის თქვა შემიძლია ის არავის არაფერს დასავებდა
-დაუშავა..ჩემი გრძნობის მეშინია არ მინდა გაიგოს ვიცი დამეტყობა ასე არავინ მყვარებია თავის სასიკეთოდ გამომიყენებს ვიცი ძალიან მატკენს
-ასე ნუ ამბობ...
-რაც არის არის იმედია ამ ერთ თვეში ძალას მოვიკრებ და შევძებ მასთან ახლოს ყოფნას ისე რომ არაფერი დამეტყოს
-როგორ დატანჯულხარ ამიტომ წადი ?
-ჰოო
-კარგი აღარ იტირო ახლა წადი სახლში როგორც ვხვდები საკმაოდ ბევრი დალიე
-კიი ძველ მეგობრებს შევხვდი და ახლაც კლუბში ვარ
-ახლა მთვრალი ხარ ეჭვიანობის სცენებს არ მოგიწყობ ხვალ მოგხედავ-ორივეს გაეცინა
-კარგი ნატა გაკოცე მიყვარხარ
-მეც მეც ჭკვიანად
დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გააღვიძა ქვევით ჩასულს დედა წასული დახვდა
-კჯანდაბა რა დავლიე ასეთი..მეტის ღირსი ვარ გამოვტვერი ვითომ მიშველიდა
ძლივს გამოკეთდა საყვარელი ფილმი ჩართო და ყურება დაიწყო...სოციალრ ქსელსაც ეწვია გუშინდელი ფოტო იყო დადებული ერთ ერთ ბიჭ მეგობართან ცეკვის დროს
-ოხხ სხვა ფოტო ვერ ნახეს? მეტი საქმე ხომ არაფერი აქვთ
ცოტა ხანში სკაიპში გუგა გამწვანდა ცებ დაურეკა
-გუგაა უკვე მენატრები-დაიწყო ბუზღუნი
-მეც მენატრები ქალბატონოო..შენი ფოტოები ვნახე რა იყო დროს არ კარგავ?
-ოო არ დაიწყო ახლა რა ჩემი ძველი მეგობრები არიან
-კარგი ჰო მაგრამ მაინც დასტოინად შენ-ვითომ სერიოზული სახე დაკერა
ემილიმ სიცილი რომ დაიწყო კარგა ხანს არ გაჩუმებლა
-გეყოს ახლა..
-კარგი ჰოო დღეს რა გეგმები გაქ?
-მოკლედ დღეს ვაპირებთ ბაკურიანში წასვლას ნატაც დავითანხმეთ ძლივს
-ვაა რა კარგია
-როგორ მინდა შენც აქ იყო
-სამწუხაროდ ვერ მოხერხდება
-ჰო ვიცი
კარგი წავედი მე გკოცნი აბა
-კარგაად
ერთი კვირა ისე გავიდა გააზრებაც ვერ მოასწრო ხშირად ესაუბრებოდა ნატას გუგას ალექსანდრეზე არც ერთი არაფერს ეუბნებოდა მონატრება უკვე სულს უკლავდა მაგრამ ისიც იცოდა რომ უნდა გაეძლო
ველოსიპედით მისეირნებდა ნიუ იორკის ქუჩებშ მოულოდნელად მოსახვევში მანქანა გამოჩნდა წონასწორობა ვერ დაიცვა და დაეცა...
ტკივილისგან სახე დამანჭა მუხლები სულ გადატყაული ქონდა..წამოდგომა სცადა მაგრამ ვერ შეძლო
-დაგეხმარებით-თავზე საკმაოდ მაღალი კარგი აღნაგობის ბიჭი დაადგა
ემილიმმხოლოდ თავი დაუქნია ბიჭმა სწრაფად წამოაყენა
-ბოდიშს გიხდით ვერ შეგამჩნიეთ-ბიჭი აწურული უყრებდა ემილის
-არაუშავ მართო თქვენი ბრალი არ არის
-კარგად ხართ სახლშ წაგიყვანთ
-უარს ვერ გეტყვით ფეხი ძალიან მტკივაა
ბიჭმა მანქანაში მოათავსა ველოსიპედი კი საბარგულშ ჩადო
-იცით აქაურს არ გავხართ იერით-ბიჭმა დაიწყო საუბარი
-ჰოო აქაური არ ვარ ქართველი ვარ
-მართლა ქართველი ხარ?-მოულოდნელად დაიწყო ქართულად საუბარი
-ვაუ რა დამთხვევაა
-უჰჰ ერთი ქართველი ვნახე-გახარებულმა წამოიძახა
-მე ერეკლე ონიანი ვარ
-ემილი ჯადარიძე
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
სანამ ემილის სახლდამდე მივიდოდნენ ერთმანეთი გაიცნეს ბიჭმა ბევრი რამ კითხა საქართველოზე ერთმანეთის შესახებ ამბებს ცვლიდნენ სახლამდე რომ მიაღწიეს
-ჩემი წასვლის დროა
-ჰოო კიდევ ერთხელ ბოდიში რა და შეგიძლია ტელეფონის ნომერი დამიტოვო?
-კი რათქმაუნდა
-კარგი შეგეხმიანები|
სახლში მივიდა თუ არა ჭრილობა დაიმშავა ნატას ესაუბრა დღეს გაცნობილ ბიჭზეც მოუყვა
-ძალიან მხიარული ადამინი იყო
-რა კარგია ასე ქართველს რომ შეხვდები
-ჰო ძალიან გამეხარდა
-ისე რამდენი წლისაა
-25
-აჰააა
ცოტა მოგვიანებით გუგასაც ესაუბრა ერეკლეზე არაფერი უთქვამს
დაწოლას აპირებდა ტელეფონზე უცხო ნომრიდან ურეკავდნენ ყოყმანის შემდეგ უპასუხა
-გისმენთ
-აბა რას შვები?
-ერეკლე?შენ ხარ?
-ჰო ასე უცებ დაგავიწყდი?
-არა უბრალოდ გამიკვირდა
-მოვიწყინე და დაგირეკე
-ისე დაძინებას ვაპირებდი
-არაუშავს
საკმაოდ დიდხანს ისაუბრეს ბევრი იცინეს
-ხვალ რომ გამოგიარო?
-კარგი
-სად წავიდეთ
-აუ რავი სადმე ქართლი რესტორანი არ ვიცი
-მმ კი როგორ არა
-ჰო და მოგვარებულია
მართლაც ერეკლემ თორმეტი საათისთვის მიაკითხა ერთად წავიდნენ ქართულ რესტორანში მიირთვეს და ფეხით გააგრძელეს სეირნობა
-იცი ზოგადად ერთი დღის გაცნობილ ადამიანებთან ასე ვარ ვარტ ხოლმე-ემილი
-ჰო არც მე ვარ ასე მაგრამ სენ გამონაკლისი ხარ
-რა პატივსი ვარ
-ნუ იტყვი
-აბა ეკე დავიჯერო არავინ გიყვარს?
-ეჰჰ ეგ რთული თემაა
-მომიკევი გავიგებ
-ერთი გოგო მიყვარს მაგრამ რად გინდა მშხამავს სულ
-მერე ასე უნდა იჯდე
-რა გავაკეთო
-არ უნდა დანებდე...ადამიანს სულ ხომ არ უყვარდება არ უნდა დათმო
-მოიცა მოიცაა.
-რა იყო?
-აბა ახლა მომიყევი როგორ სეგიყვარდა თანაც პირველად-ემილი დაიბნა
-ასე ძალიან მეტყობა?
-აჰაამ
არ იცის რატომ მაგრამ ერეკლეს ენდო ყველაფერი მოუყვა თითქოს გრძნობდა რომ ამ ადამიანის იმედი სულ უნნდა ქონოდა
-ვაუუ..შენ რა ამბებსი ყოფილხარ არ ვიცი რა გირჩიო
-ვერაფერს მირჩევ ისევ მე უნდა მოვერიო თავს
-რა იცი რომ არ უყვარხარ?
-სულელური კითხვაა
გვიანობამდე იყვნენ გარეთ
-მოხვედი დე?
-აჰაამ
-აბა როგრო ჩაიარა?
-ძალიან კარგად ერეკლე ნამდვილად კარგი ადამიანია
-ჰო მეც შევამჩნიე
უკვე ორი კვირაა რაც ნიუ იორკშა ერეკლე უფრო კარად გაიცნო მისი ოჯახიც ერთ დღეს დედასთან ერთად ესტუმრა ერთმანეთს კარგად გაუგეს...თითქმის ყოველ დღე ერეკლესთან ერთად იყოო ხან კლუბშ ხან რესტორანში მისი მეგობრებიც გაიცნო ორიი ქართველი გოგონაც...ეკეს შეყვარებულიც ნახა ბიჭს გემოვნება შეუქო ხვდებოდა გოგო როგორ ეჭვიანობდა მასზე და გულში ხალისობდა...დიდი ორჭოფობის შემდეგ ერეკლე დაითანხმა რომ სარასთვის სიყვარული აეხსნა გოგო ლამის შოკში ჩავარდა ძალიან კარგი სანახავები იყვნენ ასეთ დროსაც კი ალექსადრე გაახსენდა წამით მოიღუშა მაგრამ შემდეგ ისევ კარგს განწყობაზე დადგა...ორ დღეში საქართველოშ ახალი წელია ნატა აწიტირებული უყვება ამბებს თუ როგორ ემზადებიან თხოვს რომ ჩამოვიდეს მაგრამ ამაოდ....
-ემილი შვილო იქნებ დავბრუნდეთ
-არ ვიცი...
-მოდი დავბრუნდეთ ახალ წელს ჩვენს სახლში შევხვდეთ
-შენ ასე გინდა?
-ჰო შვილო მაგრამ შენ თუ თავს ცუდად იგრძნობ....
-წავიდეთ
ეკეს დაურეკა წასვლის შესახებ უთხრა ნახევარი საათი იხუტებდა სარასაც შეაყვარა თავი ასე რომ ძლივს მოშორდა მათ...
საქართველოშ დაბრუნდა ერეკლესთან ურთიერთობამ მისმა რჩევებდა ასწავლა ემოციების მოთოკვა ახლა თავისუფლად შეხვდება ალექსანდრეს მართალია ისევ ისე უყვარს იმაზე მეტადაც კი მაგრამ მაინც....
ნატასთვის არაფერი უთქვამს ისე გააკეთა რომ ვერაფერს მიხვდა ახალ წელს თორმეტ საათზე დედასთან ერთად იქნება შემდეგ ბაკუარისკენ წავა ასე გადაწყვიტა სიურპრიზს გაუკეთებს ნატას და გუგას..ახალი წლის დადგომამდე ერთი საათიღა დარჩა დედა-სვილი მხიარულად აწყობდა მაგიდას ემილი ბედნიერდებოდა დედას ასეთს რომ ხედავდააა
-დედააა მოდი დროზე ათვლა დაიწყოო
10,9,8,7,6,5,4,3,2,1
-გილოცაააავ დეეე წარმატებულიდა ბედნიერი წელი გვქონოდეს ორივეს
-მეც გილოცავ ჩემო პატარააა
-წამო წამო ვჭამოთ მშია
-მოდი ჰოო
-უმმ ეს ხაჭაპური შენ გააკეთე ხო?
-ჰო მე გავეკეთე-ქალს ემილის ბავშვურ ქცევაზე ეღიმებოდა
-ძალიან ძალიან გემრიელიაა
-შეგერგოს დეეე
გემროელად მიირთვეს პირველი საათი ხდებოდა ემილიმ დედას რომ გახედა
-შეგიძლია წახვიდე მე წავალ დავიძინებ
-დედა მარტო...
-არ ინერვიულო ხვალ ჩემი ძველი კლასელი მოდის სტუმრად და მასთან ერთად ვიქნები
-ვააა რა მააგარიაა წავედი მაშინ მე
-იცოდე გზაში ფრთხილად იყავი სწრაფად არ იარო
-შენ არ იდარდო ხვალ დაგირეკვა-ლოყები დაუკოცნა დედას და სწრაფად გავიდა გარეთ
იცოდა ნატა და გუგა რეკვით მოკვდებოდნენ და ეღიმებოდა...გზაში თოვდა ცოტა გაჭირდა მგზავრობა მაგრამ მაინც მიაკვლიაა გუგას მამის სასტუმროს გარეთაც ისმოდა მუსიკების ხმა
-აუ ბავსვებო ემილის ვერ ვურეკავ გამორთული აქვს და ხომ არ იცით რა ხდება?-ნატა
-ვერ მე დავურეკე-გუგა
-დაველოდოთ იმედია ჩართავს-თორნიკე
-თქვენი მილოცვები რომ დომოდა ახლა აქ იქნებოდა-ნინიმ გამოყო თავი
-მოკეტე რა-ნატა
მიუხედავად იმისა რომ ემილის ვერ დაუჯავშირდა მაინც განაგრძო მხიარულება ყველა ცეკვავდა ალექსანდრეს გარდა მისი ფიქრები ემილისთან მიდიოდა მოლოდნელად მუსიკა გამოირთო ყველაფერი ჩაბნელდა
-რა მოხდა?-ნატა
-ალბათ მთავარი ჩამრთველი გაფუჭდა
გუგა წასვლას აპირებდა მოულოდნელად ისევ განათდა ყველაფერი
-ვაიმე როგორ თოვს ძლივს მოვაგენი სასტუმროს ბოდიშით შემთხვევით გამომერთო ჩამრთველი-ემილიმ შეწხებულმა დაიწყო საბარი ვითომ აქაც არაფერიო ყველა გასტერებლი უყურებდა გოგოს
-რა? არ ვიცოდი ასე თუ გეწყინებოდათ ჩემი მოსვლა თორემ არ მოვიდოდი-ვითომ მოწყენილმა თქვა და ბავსვებს ზურგი აქცია კარებისკენ მიდიოდა
-მოდი გოგო აქ სად წახვალ?-უცებ დაეტაკა გუგა იმდენი კოცნა ლოყები სულ აუწითლა
-ჩემი გოგო რა მაგარიაა-ნატამ აღარ იცოდა სიხარულისგან რა ექნა

-კარგით რა ამომასუნთქეთ აქა ვარ არსად მივდივარ-სიცილით ეუბნებოდა ემილი ბავშვებს
-რატომ არ გვითხარი თუ მოდიოდი?
-ჰო რავიცი აბა
-ამიტომ იყო შენი ნიმერი გამორთული..იმდენჯერ დაგირეკეთ
-არაუშავს
თვალებით ალექსანდრეს ეძებდა
-დივანზე ზის-ნატამ ჩაჩურჩლა ყურში
-ოჰ ნატაა-გოგოს ქცევაზე გაეღიმა
თვალები მაინც გაექცა და დაინახა კიდეც ალექსანდრე ცოტა ხანი ერთმანეთს უყურებდნენ მისი თვალებიც კი მონატრებია ძალიან უნდოდა მისულიყო და მოხვეოდა მაგრამ რათქმაუნდა სურვილი უკუაგდო და ბავსვებს შეერია
-მე არ უნდა მომესალმო?-ალექსანდრე
-გამარჯობა-ემილი
-დარჩენას არ აპირებდი?
-კი მაგრამ გადავიფიქრე
-კარგია
ბავსვებმა ოთახი აჩვენეს ნატა და ემილი ერთ ოთახში იქნებოდნენ ძალიან არ ესიამოვნა ნინის დანახვა ალექსანდრეს გვერდით მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა..ჩემოდანი ზევით აიტანა და ისევ ბავშვებთან ჩავიდა..გამთენიისას წავიდნენ დასაძინელბლად ფეხზე ვეღარ იდგნენ იმდენი დალიეს ყველაზე საშნელი მომენტი იყო ნინი რომ დაინახა როგორ შედიოდა ალექსანდრეს ოთახში...როგორც დაებერტყნენ საწოლზე ისე დაიძინეს
დილით ყველა თავის ტკივილმა გააღვიძა
-ვაი თავი
-ნაბეღლავი არ გვაქ
-კი
-ვინ მოიტანს
-მე არა-ყველამ ერთად თქვა..მხოლოდ ნინი ადგა და ყველას მიაწოდა ნაბეღლავი ემილის გარდა გოგოს ჩაეცინა არაფერი უთქვამს
-აჰა დალიე-ალექსანდრემ მიაწოდა ბოთლი
-არ მინდა არ მიშველის
-გისველის დალიე
-შენთის მოიტანეს ჯერ შენ დალიე
ალექსანდრემ ბოთლი მიიყუდა ნახევარი თითქმის დალია ემილისაც მიაწოდა ჭიქასთან ერთად ეგონა მისი დანალევით არ დალევდა მაგრამ გოგომ ჭიქა მაგიდაზე დადო ერთი ამოსნთქვით დალია..ალექსანდრეს ამ ქცევაზე გაეღიმა ძალიან ესიამოვნა...გოგოებს აღარ ტკიოდათ თავი ამიტომ ბიჭებს წვნიანი მომზადეს მხოლოდ ნინი იჯდა ტელეფონით ხელში
-ამას არ ეკადრება?-ნატა
-კაი შეეშვი-ემილი
როგორც იქნა ყველა კარგად იყო გუშნდელი არეული სახლი უნდა დაელაგებინათ ყველა შედგა საქმეს გოგოები სიცილით კვდებოდნენ ყველაზე მაგარი ალექსანდრეს ცოცხით ხელშ დანახვა იყო შეწუხებული სახით რომ იყურებოდა
-აუ ეს რა ჯანდაბაა ტო როგორ უნდა დავიჭორო?
-აუ მგონი ორივე ხელით-გუგა
-მომეცით ბიჭებო მე გავაკეთებ-ნინი გაინაზა..ცოცხი ხელიდან უვარდებოდა ნახევარი მტვერი ისევ ძირს დაეყარა...სახლის დალაგებასაც მორჩნენ დაღლილები მიესვენენ დივანზე ემილის გუგას მუხლებზე ედო თავი ფეხები ნატას მუხლებზე ნინი ალექსანდრეს აწვებოდა თავით, ბიჭი შეწუხებული სახით იხედებოდა დანარჩენები ვინ ვისზე იწვა ვერ გაარჩევდით
-სასრიალოდ როდის წავიდეთ
-აუ მოვემზადოთ და წავიდეთ რა-ნინი
-მეც მინდა-ემილი
-კარგი მოემზადეთ და წავიდეთ
ყველა თავის ოთახში შევიდა ოც წუთში კარებთან იდგნენ
-წავედით
ჯარისკაცებივით მიდიოდნენ სანამ ემილიმ გუნდა არ ისროლა გგას მიმართულებით ბიჭმა თავი დახარა სამაგიეროდ ალექსანდრეს მოხვდა სახეში
-ვაიმე მე მართლა არ მინდოდა-ემილი სახიდან თოვლის ნარჩენებს აცილებდა თან სიცილს ძლივს იკავებდა ალექსანდრესაც გაეცინა თვალებშ უყურებდნენ ერთმანეთს და იცინოდნენ ნატა ბედნიერი სახით უყურებდა ემილი წინ წავიდა
-ვაიმეე რა საკალელი იკოო-ნატა
-სულელი ხარ რა
ასე გუნდაობა გუნდაობაში მივიდნენ დანისნულების ადგილზე
-გოოგებო თქვენ რამით გაერთეთ-ალექსანდრე
-მე სრიალს ვაპირებ და თქვენი არ ვიცი-ემილი
-მე არ ვიცი-ნატა
-არ მე-ნინი
-ჰოდა ემილიც თქვენთან ერთად დარჩება-ალექსანდრე
-არაფერიც მთიდან უნდა დავეშვა და თქვენ თუ არ იცოდით ვერ დარჩით სახლში?
-სახლში რა გაგვეკეთებინა უფფ
ემილის გარდა გოგონები ქვევით ჩავიდნენ და იქი ელოდებოდნენ ალექსანდრეს ეშინობა ემილის რამე არ მოსვლოდა მაგრამ ცოცხალი თავით არ იტყოდა ამას
-ვნახოთ ვინ მოიგებს-ემილი
-ვნახოთ ვნახოთ-გუგა
ერთდროულად დაეშვნენ მთიდან ემილი უდაოდ კარგად სრიალებდა მაგრამ ალექსანდრემ გადაუსწრო ასე ხან ერთი წავიდოდა წინ ხან მეორე ცოტაღა იყო დარჩენილი ემილი წინ იყო მაგრამ რას იფიქრებდა ალექსი თ გადაუსწრებდა მოულოდნელად ჩაუარა წინ მოულოდნელობისგან ემილი შეხტა წინ მდგარი ქვა ვეღარ დაინახა მთელი ძალით შეასკდა ჰაერსი რამოდენიმე ტრიალის შემგედ თოვლში ჩაეფლო ბიჭები უცებ მივარდნენ ალექსანდრე გაგიჟებლი მივარდა გულზე მოეშვა როცა ემილის მოკისკისე ხმა გაიგონა ცუდად იყო იმდენი იცინა
-აუუ ეს რა იყოო რა ბრუნები გავაკეთე-ემილი
-ეს ახლა ნორმალური თუ არის-გუგა
-გული გამისკდა ლამის-ნატა
-კარგით რა არაფერი მომსვლია
-მოიცადე ქუდი აიწიე-ალექსანდრემ ემილის შუბლზე წითელი ლაქა შეამჩნია
-რა არის?
-ამის დედაც სისხლი მოსდის-ალექსანდრე
-ოო არაფერია ოდნავ მივარტყი ქვას თავი
-რა ოდნავ გოგო გაგიჟდი?-
ცოტა ხანსი ემილის სახე სულ სისხლით მოესვარა ალექსანდრემ სწრაფად ჩასვა მანქანაში უახლოეს აფათიაქთან გააჩერა ემილიც შეიყვანა იქვე გადაუხვიეს საშიში არაფერი იყო
-არა რა არ უნდოდა მომეცა შენთის მთიდან დაშვების უფლება
-შენ ვინ გეკითხება ერთი
-ენა გააჩერე თორე მოგიწევს ფეხით წასვლა
-წავალ გააჩერე
-დაეტიე ახლა მანდ
-დროზე გააჩერე თორე თავად გადავალ-კარის სახელურს დაწვდა
-შენ სულ გააფრინე მგონი-სწრაფად ჩაკეტა კარები
-აბა რა არის ვერ გავიგე მამადლი?ხომ მოვყავდი გუგას რატომ უთხარი მე წავიყვანო თ ასე გაწხებ
-არ მაწუხებ უბრალოდ გაჩუმდი
გაბრაზებული ემილი სწრაფად გადავიდა მანქანიდან თითქმის მირბოდა უცებ აუცდა ფეხი და კი მოჯდა ძირს
-ვაიი დედა კუდუსუნის ძვალიიიიიი
-ოხ რა მეტის ღირსი ხარ სად გარბოდი?-ალექსანდრე
-ხელი გაწიე და წამოდგომაში დამეხმარე
-ხელი გავწიო თუ წამოგაყენო?-ალექსანდრე წაქცეულ ემილის უყურებდა და გულში იცინოდა
-ოო ვერ ვდგები ხომ ხედავ
ბიჭი დაიხარა ცალი ხელი წელზე ცალიც მხლებზე მოხვია და წამის მეასედებში ემილი ჰაერში იყო
-მე გითხარი წამომაყენეთქო
-ჩუ
სახლში შევიდნენ წყვილის დანახვაზე ნატას გაეცინა მაგრამ ემილიმ თვალები დაუბრიალა და უცებ დაკერა შეშინებული სახე
-კარგად ხარ?-ნატა
-კი-ემილი
-ფეხით ვერ წამოხვიდოდი ?-ნინი
-ნინი გაჩუმდი-ალექსანდრემ დაუყვირა გოგო უცებ ავარდა ზევით შეშინებული
-გუგა დამეხმარე რა ზევით ასვლაში
-რა გჭირს თავი ხო გაარტყი?
-ახლა სანამ შემოვიდოდი ავსრიალდი და წელი დავარტყი
-მოდი
გუგამ ოთახში შეიყვანა ნინიმ რაღაც მალამო საუსვა და დაძინებული დატოვა ოთახში ალექსანდრე ვერ ისვენებდა აინტერესებდა ემილის კიდევ ტკიოდა თუ არა წელი
-ნატა რამე წაუსვი წელზე?
-კი
-მერე კიდევ ტკივა?-ალექსანდრე
-არ ვიცი მიდი რა ნახე მე რომ წამოვეი ძინავდა და -ნატაა
სწრაფად ავიდა ზევით დააკაკუნა მაგრამ ხმა არავინ ამოიღო ფრთხილად შევიდა ოთახში სადაც ემილის ბავშვივით ეძინა გაეღიმა ახლოს მივიდა თმა გადაუწია
-ჯანდაბა როგორ მიყვარხარ-თავისთვის ჩაიბურტყინა და ცივი ტუჩები შუბლზე შეახო...ემილი ძილში გრძნობდა შეხებას მარამ სიზმარი ეგონა და ძილს აგრძელებდა საკმაოდ დიდხანს იყო ალექსანდრე ოთახში და მძინარეს უყურებდა რომ მიხვდა იღვიძებდა სწრაფად დატოვა ოთახი
----------------------------------------
წამალმა იმოქმედა ემილის წელი აღას ტკიოდა ამიტომ ბავსვებთან ისევ ჩვეულებრივად ერთობოდა..სამი დღე გავიდა უკვე ძალიან კარგად ერთობოდნენ ალექსანდრე თითქმის არც იმჩნევდა ემილის გოგოს ასე იყო თითქმოს არც კი არსებობდნენ ერთმანეთისთვის ძალიან მხიარულად ატარებდნენ დროს
-აუუ ლუდი გველევა და ვინ ჩავა წალაქში?-ნინი
-მე წავალ თან რაღაც საყიდი მაქვს
-კარგი მაშინ დავწერთ რა გვინდა და წამოგვიღე
-კარგი
ემილი საყიდლებზე წავიდა საკმაოდ შორს იყვნენ ქალაქიდან ამიტომ წინ მთიანი ოღრო ჩოღრო გზა ელოდა....ყველაფერი იყიდა კან ბრუნდებობა ამინდი საგრძნობლად შეიცვალა გზას თითქმის ვეღარ ხედავდა ტელეფონი რამოდენიმეჯერ შეამოწმა მაგრამ არ იჭერდა რამოდენიმეჯერ მანქანას ასვლა გაუჭირდა მარამ მაინც ძლივს წავიდა წინ ყველაფერი ნისლში იყო გახვეული
------------------------
-ბავსვებო ემილის ვერ ვკავშირდები გარეთ საშნელი ამინდია-ნატა
-კიდევ ცადე-ალექსანდრე
-როგორც ჩანს გამორთული აქვს ან არ ვიცი კვე აღარ შემიძლია დილით წავიდა და ჯერ კიდევ არ დაბრუნებულა გზა სულ ნისლშია
-უნდა წავიდე-ალექსანდრე
-ახლა სად მიდიხარ როგორი ამინდია ხედავ?-გუგა
-აბა რა გავაკეთოთ ვიცადოთ იქნებ რამე უჭირს და ჩვენი დახმარება ჭირდება
ალექსანდრე მანქანასთან მივიდა მაგრამ ძალიან დიდი თოვლის გამო ვერც კი დაძრა საშნლად ყინავდა
-----------------------------------------
ემილი ამ დროს გაყინული ცდილობდა როგორმე გზის დანახვას არ იცოდა სად მიდიოდა მაგრამ ვერც გაჩერდებოდა ან გაიყინებოდა ან მანქანა დაგორდებოდა სწვავიც ელეოდა
-ოღონდა ახლა არა რააა ესღა მაკლდა
ცდილობდა როგორმე სწორ ადგილამდე მაინც მიეღწია საშინელი ქარბუქი ნისლთან ერთად ყველაფერს აზანზარებდა რამოდენიმე ხე მოტყდა კიდეც მიუხედავად ასეთი ამინდისა ემილის იმედი ქონდა რომ სამშვიდობოს გავიდოდა
-ცოტაც და ავალ ცოტაც-თავის თავს იმედს აძლევდა ხის მოტეხვის ხმა გაიგო მაგრამ ვერ მიხვდა საიდან მოდიოდა ხმა გაზის პედალს მთელი ძალით დააჭირა ფეხი იმ იმედით რომ მანქანა სვლას გააგრძელებდა მაგრამ მოლოდნელად წინ ხე მოტყდა მანქანა მთელი ძალით დაეტაკა წაქცეულს ხეს რამოდენიმეჯერ დატრიალდა და ხევში გადავარდა საბედნიეროდ მანქანა თოვლში ჩაეფლო და მდინარეში არ გადავარდა...ემილი გონს მოვიდა სახე სისხლიანო ქონდა ძლიერ ტკივილს გრძნობდა თავის არეში ირგვლის მომოიხედა მაგრამ ტოვლის მეტი ვერაფერი დაინახა მანქანა დაქოქა მარამ აქამოდ საკმაოდ დიდ თოვლში იყო აჭედილი თან ხევში
-ახლა რა ვქნა აქ გავიყინები-ცდილობდა როგორმე კავშირზე გასულიყო მარამ ამაოდ
სიციმე უკვე მანქანაშიც აღწევდა გოგოს ნელ ნელა თვალები ეხუჭებოდა მელევე სიცივისგან გათოშილმა გონება დაკარგა
-------------------------------------------------
ყველა ნერვილობდა სამაშველო სამსახრსაც დაუკავშირდნენ ბიჭბი მათ გაყვნენ მაგრამ ამაოდ მთელი ღამე ეძებდნენ კვალიც არსად ჩანდა ყველაფერი თოვლმა დაფარა
-უკან უნდა დავბრუნდეთ ასეთ ამინდსი ვერაფერს გავხდებით
-ამის დედა შევე.. სერიოზულად ამ სიცივეში მარტო რამე რომ მოუვიდეს?-ალექსანდრე
-ვერაფერს გავხდებით ასეთ ამინდში ხვალ უნდა გაბაგრძელოთ ძებნა
-არავითარ შემთხვევაში თქვენ თუ არა მე წავალ ფეხით
-გვაპატიეთ მაგრამ ვერ გაგიშვებთ მითუმეტეს ჯერ არასრულწლოვანი ხართ
-ჯანდაბა ამის დედაც სად ხარ ემილი სად
ბიჭები სახლში დააბრუნეს ძებნას ხვალ განაახლებენ ახლა აზრი არ აქვს ნატა რამოდენიმეჯერ ცუდად გახდა
-ნატა თხოვ ჩემო პატარა ნ ტირი გპირდები ხვალ ემილის მოვიყვანთ ასეთი რომ გნახოს ძალიან ინერვიულებს
-გუგა რამე რომ მოუვიდეს? არა არააა არ შემიძლია
-ჩუუუ ყველაფერი კარგად იქნება-ეუბნებოდა მაგრამ თვითონაც ძალიან ეშინოდა ნატას გუგას მკავებშიი ჩაეძინა ბიჭმა ოთახში შეიყვანა შუბლზე აკოცა და ისევ ქვევით ჩავიდა ალექსანდრეს ტელეფონი ხელიდან არ გაუშვია იმედი ქონდა რომ ემილი კავშირზე გამოვიდოდა
ბიჭებმა მთელი ღამე გაათენეს არანაირი სიახლე სამაშველო სამსახურიც ვერ მუშაობდა ცუდი ამინდის გამო ნერვიულობა იმატებდა
-შეგვიძლია წავიდეთ
-ჩვენც წამოვალთ ჩვენი მანქანით-ალექსანდრე
-მგონი სჯობს დარჩეთ
-არაა-ბიჭს აღარ მიუქცევია მათთვის ყურადღება
ქალაქისკენ მიმავალ გაზაზე ზებნა დაიწყეს სამი საათის განმავლობაში უშედეგოდ ეძებდნენ
-სად ხარ ემილი სად?-ალექსანდრე
-გზა იწმინდება მაგრამ არაფერი ჩანს-გუგა
-აქედან წასვლით ვერსად წავიდოდა მანქანა მაინც უნდა იყოს სადმე იქნებ რომელიმე სასტუმროში დარჩა?-საბა
-სასტუმროში რომ ყოფილიყო აუცილებლად გაგვაგებინებდა
-ახლა ფეხითაც შევძლებთ წასვლას მე და გუგა ერთად წავალთ თქვენ ერთად იყავით-ალექსანდრე
-კარგი წავიდეთ
ბიჭები სხვადასხვა გზით წავიდნენ ფეხით საკმაოდ დიდი გზა გაიარეს ხევშიც იხედებოდნენ იქნებ რაიმე დაენახათ
-ალექსანდრე მოიცადე
-რა ხდება რამე დაინახე?
-შეხედე ქვევით თოვლში რაღაც ჩანს
ალექსანდრემ გადაიხედა ძლივს გაარჩია თოვში მანქანის საბურავი
-მანქანის საბრავიაა-ალექსანდრე
-როგორც იქნა აქ არის
ალექსანდრე და გუგა თოვლში შესვლას ცდილობდა სამაშველო სამსახურს გააგებინეს სადაც იყვნენ მაგრამ მათ მოსვლას ვერ დაელოდებოდნენ
-ჯანდაბა ძალიან დიდი თოვლია
-იქნებ მოგვეცადა ასე ვერაფერს გავხდებით
მალევე მოვიდა სამასველო სამსახურის წარმომადგენლები ამწევი საშვალებით ემილის მანქანა თოვლიდან ამოიყვანეს
-ცოტა ფრთილად შიგნით ადამიანია
მანქანა ხევიდან ამოიყვანეს თუ არა ალექსანდრე მივარდა სფრავად გააღო მანქანის კარები სახე გაუფითრდა ემილი ასეთ მდგომარეობაში რომ დაინახა სახე სისხლით ქონდა მოსვრილი სულ გაყინულიყო..სწრაფად აიყვანა ხელში
-გამაგრდი გთხოვ-ალექსანდრე
სასწრაფო დახმარებამ ემილი ქალაქის უახლოეს საავადმყოფოში გადაიყვანა
----------
ორი საათია რაც ემილი ექიმს შეყვანილი ყავს ბავშვები ნერვიულობისგან ადგილს ვერ პოულობენ
-ამდენი ხანი რას აკეთებენ?-ნატა
-არ ვიცი-გუგა
ალექსანდრე მიმღებში აპირებდა გასვლას იქნებ რამე გავიგოო თან გამოვიდა ექიმი
-ემილი ჯაფარიძესთან ვინ არის?
-ჩვენ ვართ როგორ არის
-გოგონამ ძლიერი სტრესი მიიღო მსუბუქი დაზიანებები აღენისნება ხელზე და სახის მიდამოებში მისი ასეთი მდგომარეობა მხოლოდ სიცივისგან არის გამოწვეული ორი დღე დასჭირდება გამოსაკეთებლად შემდეგ სახლში წაიყვანთ
-როდის შევძლებთ ნახვას>?-ნატა
-ცოტა ხანში გაიღვიძებს ექთანი შეგატყობინებთ
-მადლობთ
დაძაბულობა მოეხსნათ ემილის სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრებოდა მთავარი კი მათთვის ახლა ეს იყო
-შეგიძლიათ შეხვიდეთ-ახალგაზრდა ექთანი გამოვიდა პალატიდან


გონს მოსული ემილი ცდილობდა გაეგო რა როგორ მოხდა თვალებს დაბნეული აფახურებდა მოულოდნელად იგრძნო თბილი ხელების შეხება ნატა ეხვეოდა მისი ცრემლები უსველებდა სახეს
-ჩემო გოგო როგორ იყავი მთელი ღამე მარტო-ნატა
ემილიმ ძლივს გასაგონად თქვა
-ნუ ტირი კარგად ვარ
-არ ილაპარაკო ჯერ კიდევ სუსტად ხარ-ნატა
-რა გვიქენი გოგო ამდენ ხალხს ჰაა აგვაწიოკე-გუგამ მხიარულად დაიწყო თითქოს რამოდენიმე წუთის წინ არ ნერვიულობდა
-ვცადე კავშირზე გამოსვლა მაგრამ არ იჭერდა-ემილი
-კარგი ახლა დაისვენე დელატებში მოგაყოლებ იცოდე-ნატამ შუბლზე აკოცა და ოთახიდან გავიდა ბავშვებთან ერთად მხოლოდ ალექსანდრე იდგა პალატის კართან
უყურებდა ემილის როგორ მშვიდად ძინავდა მისი თითოეული ამოსუნთქვა აბედნიერებდა
-როდემდე უნდა იყო ასე?-გუგა
-რას გულისხმობ
-ვიცი ემიილი გიყვარს მაგრამ მაინც უხეშობ მასთან თითქოს გეშინია არ მიხვდეს ნინის არ იშორებ რა გგონია ემილი მასზე იეჭვიანებს?-გუგა
-არ მიყვარს და მოდი ამ თემას ნუ განვიხილავთ არ მინდა ვიჩხუბოთ
-როგორც გინდა მაგრამ შენი ქცევები გყიდიან ალექს

ორი დღე გავიდა ემილი გამოკეთდა საავადმოფოდან წერდნენ ექიმმა დანიშნულება მიცა ცოტა ხნით წოლითი რეჟიმი დაუნიშნა არდადეგები მთავრდებოდა ამიტომ თბილიში წავიდნენ ემილის დედამისისთვის არაფერი უთქვამს რომ ჩავალ მერე მოვიყვები ტყუილად უნდა ინერვიულოსო
-გუგა ეტლი მოიტანე რა კიბეზე ვერ ჩავალ
-ეტლი?აქ რისთვის ვარ შენი აზრით
უცებ მიიკრა გულზე ბავშვები გარეთ ელოდებოდნენ
-აუ გუგა ჩვენთან იმდენი ჩემოდანი დევს ადგილი არ არის ემილი ალექსანდრესთან დასვი-ნატამ სპეციალურად გააკეთა ისე რომ მასთან ნინი დაევათ ალექსანდრეს მანქანა ფაქტიურად ცარიელი დატოვა
-მოდი ნინი დაჯდეს ალექსთან მე დავჯდები თქვენთან-ემილი მიხვდა ნატას ჩანაფირს
ნატამ გუგას თვალით ანიშნა რაღაც გუგამაც სწრაფად ჩასვა ემილი ალექსანდრეს მანქანასი
-გუგაა მოდი დროზეე -ემილი მანქანიდან გაკიოდა
-ნუ გეშინია არ შეგჭამ-ალექსანდრემ მანქანა დაძრა
ნახევარი გზა არც ერთი იღებდა ხმას
-მარტო არ უნდა წასილიყავი-ალექსანდრე
-ახლა არ აქვს მნიშვნელობა
-რამე რომ მოგსვლოდა მაშინ ექნებოდა მნიშვნელობა?
-კარგი რა შენთვის მაინც სულ ერთია
-არ არის სულ ერთი
-და რატომ?
ალექსანდრემ კითხვა გაატარა
-გიროგი რას შვება ამ ბოლო დროს აღარ გირეკავს მგონი ჰო?
-არა მირეკავს ძალიან კარგი უერიერთობა გვაქ
-ჰო წარმომიდგენია რა კარგად გატყუებს
-შენ არ გგავს
-ცდილობს ჩემზე რაც შეიძლება მეტი ცუდი ამბავი მოიგონოს კარგი მეზღაპრე გამოვა მისგან
-გიორგის არაფერში ჭირდება ჩემი მოტყუება-ემილის ხმაზეც დაეტყო გაბრაზება
-რათქმაუნდა იქნებ შეგიყვარდა ?
-რატომაც არა
-საინტერესო წყვილი იქნებით მაქსიმუმ ერთ წლიანი რომანით
-აი შენი და ნინის რომანს მაინც აჯობებს
-შეიძლება
ალექსანდრეს ემილის გაბუტვაზე ეცინებოდა იციოდა რომ მას გიორგი არ უყვარდა მაგრამ ეშინოდა მისი ქცევის არ უნდოდა ემილის მის მიმართ ზიზღი ერძნო

გზა დიდი და დამღლელი აღმოჩნდა
-არ გშია-ალექსანდრე
-აუ კი
-მოდი სადმე დავსხდეთ ისინი მაინც წინ არიან
-კარგი
ალექსანდრემ ერთ ერთ კაფესთან გააჩერა ემილის კარები გაუღო
-ყავა და კროასანები ალბატ
-კიი
მიმტანდა მალე მიუტანა წყვილს შეკვეთა თან დააყოლა
-ძალიან უხდებით ერთმანეთს
ალექსანდრეს გაეღიმა ემილი კი ლამის დაიხრჩო
-რა არის რა წესია ასეთი რამის თქმა იქნებ ჩემი ძმა ხარ
-რატო არ ვუხდებით ერთმენეთს თუ?
-იცი შენ რომ არ იყო ძალიან კარგი წყვილი ვიქნებოდით
-ჰოო მეკიდე ვფიქრობ რომ ხელს არ შეგიშლი პირიქით
-ჰო რათქმაუნდა სათამაშობ გამომიყენებ და ეგაა რა
-ანუ ჩემთან მხოლოდ იმის გამო არ იქნები რომ სათამაშოდ გამოგიყენებ და გიყვარვარ?
ემილი კითხვამ დააბნია ნუთუ იცის რომ მიყვარსო მარამ ალექსანდრეს ძლივს შეკავებული სიცილი რომ დაინახა მიხვდა რომ სპეციალურად თქვა
-არ მეტყობა რომ ვაფრენ შენზე?-ოსკარს მიცემდნენ ზე ირონიული სახისთვის
-კი დარწმუნებულივარ მინუმუმ გიზიდავ მაინც
-რატომ მაგნიტებს ატარებ?
-კი შინაგანი მაგნიტებით ვმოძრაობ
-ჩემზე არ მოქმედებს მერწმუნე
-განსაკუთრებული ინდივიდი ხარ
-ხელში რომ ვერ ჩამიგდე მაგიტომ?
-მხოლოდ ამიტომ არა
-ამდენი სიტყვა ერთად არასდროს გითქვამს მიღწევაა-ემილი
-ჯობია გაჩუმდე და ისარგებლო ჩემი კარგი ხასიათით თორემ დაისჯები
-და როგოორ დამსჯი? მცემ? მომკლავ თუ მაწამებ
-იცი მე სხვა მეთოდებით დასჯა მეხერხება
ემილი რომ მიხვდა რაც იგუისხმა უცებ შეკრა წარბები ჩანთას ხელი დაავლო და გარეთ გავიდა ალექსანდრეც სიცილით მიოყვარ უკნა
-უზრდელო
-დაისჯებიმეთქი
-მოკეტე და წავიდეთ

თბილიში მალევე შევიდნენ ემილი სახლამდე მიიყვანა ჩემოდნებბიც თვითონ გადმოუტანა
-დეე მოხვედი?-ქალი ბედნიერი სახით შეხვდა შვილს
-მომენატრეეე-ემილი
-მეც დეე-ქალი მონატრებულ შვილს ეხვეოდა ალექსანდრე გვიან შეამჩნია
-შვილო ვერ შეგამჩნიე როგორ ხარ?
-კარგად თქვენ?-ალექსანდრე ქალს გადაეხვია
-თქვენობით არ გვინდა რა
-კარგი
-არ შემოხვალ?-ქალმა თბილად მოიპატიჟა ბიჭი
-არა დედა დაღლილია თან ეჩქარება სახლში უხერხულ მდგომარეობაში ნუ ჩააგდებ-ემილი რომ მიხვდა დედამისმა რაც შესთავაზა ალექს ლამის გაგიჟდა მე მიკეთებ დედა ამას? თავისთვის ბურტყინებდა
-რატომაც არა შემოვალ
ალექსანდრემ ავის მომასწავებელი ღიმიანი სახით შეხედა გოგოსს
-რა უხარია ნეტა-ემილი ბურტყუნს არ წყვეტდა
ქალმა მისაღებში მანცხვარი და ყავა გამოიტანა ემილი დაბღვერილი იჯდა დედის გვერდით ალექსანდრემ ისე გააბა ლაქთან საუბარი კარგი ხნის მეგობრები გეგინებოდათ
-უკაცრავად მე აქ რატომ დამსვით?-გაბრაზებული ემიილი დედას მოიბრუნდა
-კარგი რა ემილი რაზე გაბრაზდი?
-უბრალოდ სულ არ მაინტერესებს თქვენი საუბრის მოსმენა
-ემილი ნუ უზრდელოდ რა გჭირს
-უბრალოდ დავიღალე თქვენის ნებართვით წავალ დავისვენებ
ოთახში შევიდა თუ არა საწოლზე დაებერტყა
-ახლა მოუნდა დედაჩემთან ჭუკჭუკი
-ასე რამ გაგაბრაზა?-კარებთან მდგომი ალექსის ხმა მოესმა სწრაფად წამოხტა ლოგინიდან
-აქ რა გინდა?
-მაინტერესებდა რატომ გაბრაზდი
-რა თამაში წამოიწყე ალექს?
-ძალიან საინტერესო თამაშია მე და შენ მთავარ როლში ვართ-გაღიმებული სახით მიიწევდა ემილისკენ გოგო უკან უკნა მიდიოდა მანამდე სანამ კედელს არ დაეტაკა
-ახლა სად წახვალ?-ალექსანდრემ სახე ძალიან ახლოს მიუტანა ხედავდა როგორ დაიბნა გოგო ტუჩის კუტხე ჩატეხა და უფრო გათამამდა
-იცი ძალიან მომენატრა შენი ტუჩები
-არა.....არ გაბედო იცოდე
-თორემ რა?-ალექსანდრე
-დედაჩემს დავუძახებ
-რას უცდი დაუძახე-ალექსანდრე
-დედაააა დეეე მოდი რა-ემილი გაყვიროდა რაც ძალი და ღონე ქონდა ხმაც კი უკრთოდა ალექსანდრე ისე ახლოს იდგა მასთან
-დედაშენს დაურეკეს და სწრაფად წავიდა მითხრა ემილის უთხარი რომ წავედიო-უცებ მოშორდა გოგოს
-აბა რა გეგონა მართლა მომენატრა შენი კოცნა? მითუმეტეს დიდი არაფერი იყო
-ჰოდა თუ არაფერი იყო წადი და ნინის აკოცე დასპეცებული გეყოლება-გაწითლებული ემილი ხელებს აქეთ იქით იქნევდა და ალექსანდრე უყვირობა პატარა გაბრაზებულ ბავშვს გავდა რომელსაც შოკოლადი არ მისცეს ალექსანდრე ასეთ რომ ხედავდა სიცილს ძლივს იკავებდა ისე ესაყვარლებოდა გაბრაზებული უფრო და უფრო იწვევდა
-ნინიმ კი იცის კოცნა მაგრამ შენ რა გეშველება შენით არავისთან მიხვალ და ისე არც არავინ გაგეკარება
-აჰა ანუ ვერავის ვაკოცებ?
-ნწ-ალექსანდრე უკვე ცუდად იყო ისე უნდოდა გაცინება ყველაფერს ელოდა ემილისგან დარტყმას ოთაიდან გაგდებას მაგრამ რაც გოგომ გააკეთა უბრალოდ შოკი იყო ალექსისთვის
გაბრაზებული ემილი აღარაფერზე ფიქრობდა სწრაფად მივარდა ალექსანდრესთან მაღლა აიწია ბიჭს თმაში მოქაჩა და ისე აკოცა ლამის მოაჭამა ტუჩები ალექსანდრე მოულოდნელობისგან გაშეშდა მაგრამ ეს დროებითი იყო გოგოს წელზე მოხვია ხელი უფროახლოს მიიზიდა და კოცნა გააღრმავა უჰაერობამ შეაწუხათ და ერთმანეთს მოშორდნენ
-ვაუუ ამას ქვია კოცნა შეგძლებია ისე-ალექსანდრეს ისევ ახოს ყავდა გოგო
ემილიმ რომ გაიაზრა რაც გააკეთა სახეზე წამოწითლდა ახლა ყველაფერს ერჩივდა მიწა გასკდომოდა თავს უკანასკნელ ბოზად თვლიდა ალექსანდრეს ხელი მოიშორა სწრაფად შევარდა აბაზანაში იქიდან დაუყვირა ბიჭს
-იცოდე რომ გამოვალ მანდ არ დამხვდე დაივიწყე რაც ცოტა ხნის წინ მოხდა და წადი
ალექსანდრე კმაყოფილი გავიდა სახიდან იცოდა ემილის ძალიან რომ შერცხვა მაგრამ მაინც კმაყოფილი იყო რათქმაუნდა დავიწყებას არ აპირებდა რომც უნდოდეს ისე აკოცა ემილიმ მაინც ვერ დაივიწყებს
ხუთი დღე ემილი სახლიდან არ გასულა თავს იდანაშაულებდა ნატას მოუყვა ყველაფერი ისიც კი გაოცდა მაგრამ დაქალს დამშვიდებისკენ მოუწოდებდა
არდადეგები დასრულდა სკოლაში წასვლის დროს მოვიდა ემილიმ თბილად ჩაიცვა თავი დაარწმუნა რომ ალექსანდრე არაფერს შეიმჩნევს ხშირად უმეორებდა თავს რა მოხდა ასეთი რა გაავაკეთეო მაგრამ მაინც ძალიან ღელავდა
სკოლაში მოვიდა თუ არა კლასელები ნახა ყველა მოიკითხა საერთოდ დაავიწყდა ალექსანდრე და კოცნა მაგრამ ვინ დაგაცდის ბოლომდე გახარებას უკნიდან მოეხვია ალექსი ყველას თვაწინ ყელში აკოცა და ჩასჩურჩულა
-სახლში როდემდე აპირებდი დამალვას>?
-რა გინდა რატომ აკეთებ ამას?
-კოცნა...
-გთხოვ ნუ მახსენებ ხომ გითხარი დაივიწყეთქო
-ასე ადვილიც არ არის
ემილი სწრაფად მოშორდა ალექს მის ღიმილს ყურადღება არ მიაქცია სწრაფად შევიდა კლასში
-ალექსანდრე და შენ ასე როდის დაახლოვდით-გიორგი
-რა გითხვებს სვმამ რამე პრობლემა გაქ?
-არ მინდა მასთან ასე ახლოს იყო?
-ახლა თავიდან უნდა გამახსენო ალექსანდრეს ჩადენილი ცოდვები? დავიზეპირებ უკვე
-რატო იქცევი ასე
-შენ თვითონ რატომ იქცევი ასე ყოველ წინადადებაში მახსენებდი ალექსანდრეს
-მინდოდა კარგად მიმხვდარიყავი ვინ იყო მაგრამ როგორც ვხედავ ვერ მიხვდი
-აუ შემეშვი რა
-ემილი გაფრთხილებ ჩემგან თავს ასე ადვილად ვერ დაიხსნი-გიორგიმ მაჯაზე ხელი მოუჭირა ლამის მოატეხა გაცოფებული თვალებით უყურებდა ემილიმ უხეშად მოისორა ხელი
-რომ მოვინდომო საერთოდ აღარ გამეკარები
-ასე გგონია?
-ახლა სადისტივით შენ იქცევი
-სხვაგვარად ვერ გაგაგებინე თავს ჩემგან ვერ დააღწევ
-შენი საუბრის მანერა არ მომწონს
-მე კიდევ მომწონხარ
-სისულელეა-შეშინებუული გაეცალა ბიჭს
გაკვეთილები ჩვეულებრივ მიდიოდა დიდ დასვენებაზე სკოლის შესასვლელთან უამრავი ბავშვიი იდგა მათ შორის ნატა და ემილიც
-ნატა შენსა და გუგას შორის რამე ხდება?-მოულოდნელად კითხა ემილიმ
-არა უბრალოდ უფრო დავახლოვდით კარგი ურთიერთობა გვაქ
-დარწმუნებული ხარ?ვხვდები რომ მოგწონს
-ჰო მომწონს თანაც ძალიან მაგრამ...
-რა მაგრამ-ემილიმ იცოდა გუგას გრძნობა რომ ქონდა ნატას მიმართ აჟტირებული უსმენდა ნატას
-ვიცი რომ არ მოვწონვარ
არ მოწონხარ კი არა გიჟდება შენზე გულში ფიქრობდა
-კარგი რა დარწმუნებული ვარ მოწონხარ
-მართლა?
-ჰოო დამიჯერე
-ნუ ამჟამად ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქ და მერე არ ვიცი რა იქნება

-გოგონებო რაზე საუბრობთ-მოულოდნელად მოვარდა გუგა
-ჩვენ..-ნატა
-შენზე-ემილი
-ვაა ძალიან სიმპატიური რომ ვარ ეგ ვიცი ახალს რას ამბობდით-გოგონებს გაეცინათ გუგას თავმომწონე საუბარზე
-მეტიჩარა-ემილი
-გოგო მე შენ მოგცემ მეტიჩაარა-ემილის დაეტაკა ჰაერში ატრიალებდა
-დამსვი ნორმალური თუ ხარ
-არაა
-გუგა დამსვი თორემ ხმას არ გაგცემ
-კარგი ჰო რა იყო-უცებ დასვა
ნატა სიცილით კვდებოდა ალექსანდრე შორიდან უყურებდა მოკისკისე წყვილს და გუგას შიაზე გახლეცვა უნდოდა იცოდა რომ უმიზეზოდ ბრაზობდა მაგრამ ძალიან ეჭვიანობდა
-ვერ გავიგე ეს გოგო გიორგისთანაა თუ გუგასთან-ნინიმ ჩაისისისა მაგრამ გაყუჩდა ალექსანდრეს მზერას რომ წააწყდა
ემილი მაქსიმალურად ვდილობდა ემხიარულა და ალექსანდრესთვის კურადრება არ მიექცია ბიჭი რას არ აკეთებდა ერთხელ მაინც რომ გაეხედა მისკენ მაგრამ სულ ტყუილად ბოლოს ნერვები როომ მოეშალა მოკიდა ხელი და გოგონების საპირფარეშოში შეათრია
-რას აკეტებ გაგიჟდი?
-რატომ იქცევი ასე გინდა გამაგიჟო?
-როგორ ვიქცევი კარგად თუ ხარ
-თითქოს საერთოდ არ ვარსებობ გუშინ კი დამეტაკე ლამის მომაჭამე ტუჩები რა სღეს რა მოხდა?
-სულ უნდა გამახსენო წამიერი შეცდომა?
-ანუ შეცდომად თვლი იმას რაც გუშნ გააკეთე
-აბა სხვა რამე შეიძლება ვუწოდოთ გუშინ ჩემს საქციელს?
-შენი ნამდვილი სახის გამოჩენა ემილი
-რას გულისხმობ?
-გახსოვს გითხარი ვიცი როგორიც ხარ ჯერ ჯიუტობ მაგრამ შემდეგ თვითონ მოხვალთქო
-ანუ რისი თქვა გინდა რომ მე....-ემილის სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე
-იცი კარგად რასაც ვგულისხმობ
ბიჭმა გაშესებული გოგო დატოვა და ისე გავიდა გარეთ თითქოს არაფერი მომხდარიყოს...ემილი საშინლად დამცირებული კედელთან ჩაიკეცა და ცრემლებს გასაქანი მისცა თავს იდანაშაულებდა ალექსანდრეს ამის უფლება რომ მისცა მიუხედავად იმისა რომ მასზე ბრაზობდა საყვარელი ადამიანისგან ეს სიტყვები ყველას ატკენდა გულს
ემილი
საპირფარეშოდან გამოვედი ისე მოვიქცევი თითქოს არაფერი მომხდარა არ მივცემ უფლებას დამამციროს გამოწვევას ვიღებ კოცნას სულ მახსენებს ხოდა ახლა ჩემი ჯერია ისე უნდა გავაკეთო საერთოდ სეწყვიტოს ჩემთან კონტაქტიც კი

-დაგინახე-გუგა
-ვერ მივხვდი?-ალექსანდრე
-კარგად დავინახე ემილი როგორ შეათრიე საპირფარეშოში
-მერე?-ბიჭმა ალმაცერად ახედა
-რა მერე შენ შ.. ხო არ გაქ ბიჭო რეებ აკეთებ?-გუგას გაბრაზება ხმაზეც დაეტყო
-რა გავაკეტე ასეთი?
-ძალიან კარგად ვიცი ვინც ხარ ალექს არ მინდა სენთან ჩხუბი მაგრამ გარგად უნდა იცოდე ემილის გამო ყველაფერს გავაკეთებ
-ხომ არ შეგიყვარდა?-თვალები დააწვრილა და კითხვისგან დაბნეულ გუგას შეხედა მოულოდნელად ბიჭმა სიცილი დაიწყო
-აი თურმე რა ჩემზე ეჭვიანობ ჰო?
-რას ბოდავ-უცებ სეკრა წარბები
-აიტ ძმაო სად დაგიჭირე მინდა იცოდე სანერვიულო არაფერი გაქვს ემილი როგორც და ისე მიყვარს
-არ მაინტერესებბს
გაკვეთილები უაზროდ გაიწელა ერთი სული ქონდათ როდის წავიდოდნენ სახლებში მაგრამ დამრიგებლებმა გამოუცხადეს ყველა დამამთავრებელი კლასის მოსწავლე შეკრებილიყო რათქმაუნდა წიააღმდეგობა ვერ გაუწიეს მეთორმეტე A B C კლასელები დირექტორის გამოჩენას ელოდნენ
-მოგესალმებით მოსწავლეებო მინდა გაცნობოთ ახალი ტურნირის დაწყების შესახებ როგორც იცი სკოლას წარმატებული ბიჭები ყავს კალათბურთში ახლა კი მინდა გოგონებმა მიიღოთ ეს გამოწვევა ამაში ჩვენი ბიჭებიც დაგეხმარებიან ვისაც სურვილი გაქვთ ერთი კვირა საცდელი ვადააა ივარჯიშეთ შეკრიბეთ გუნდი და მიიღეთ მონაწილეობა სკოლის ოლიმპიადაში
მიუხედავად იმისა რომ ბავშვების უმეტესობა აბიტურიენტი იყო მაინც ბევრი გოგო დათანხმდა მათ არ ნინი გამოაკლდა ამ შანს ხელიდან არ გაუშვებდა ალექსანდრესთან ახლოს ყოფნის გულისთვის ყველაფერს გააკეთებდა
-აუ ემილი იცი თამაში?-ნატა
-კი ნაჯრებში ვიყავი
-მოიცა რა? ნაკრებში?
-ჰოო
-აქამდე რატო არ მითხარი
-არც გიკითხავს
-მეც ვიცი თამაში ნუ საკმაოდ დიდი ხანია აღარ მითამაშია მაგრამ მაინც
-ახლა რატომ მეუბნები მაგას?-დაინტერესდა ემილი
-მოდი ჩვენი გუნდი ჩამოვაყალიბოთ
-სერიოზულად?-ემილი სულს ძლივს ითქვამდა იმდენი იცინა
-აუ რა არის სასაცილო-გაიბუტა ნატა
-კარგი რა ამ გოოგნების უმეტესობა ძალინა კარგად იცი რისთვისაც არის აქ
-აუუ ძალიან მინდა თამაში ვინმე ჩვენ მსგავს ვიპოვით მიდი რა
-საღამოს თუ გინდა მარტო ჩვენ ორმა ვითამაშოთ
-კარგი ჰოო
ნატას მართლა ძალინ უნდოდა მონაწილეობის მიღება მაგრამ ემილის გარეშე არ აპირებდა თამაშს
ბავსვები ერთად იდგნენ გარეთ
-გოგონებო თვენ რას აპირებთ?-ნინიმ ვითომ თბილი ღიმილით კითხა ნატას და ემილის
-იცი მართლა მომენატრა კალათბურთის თამაში მაგრამ აქ ვინ უნდა აიყვანო გუნდში ასე რომ არაფერს ვაპირებთ-ემილიმაც ვითომ ძალიან თბილად მიუგო
-ძალიან დიდი წარმოდგენა გაქვს საკუთარ თავზე-ნინი
-მე ასე არ ვიტყოდი-ნატა
-გიწვევთ ჩემპიონატი გაიმართება ხუთ საუკეთესო გუნდ აარჩევენ შემდეგ მათ შორის ჩატარდება შეჯიბრები დაავამტკიცოთ ვინ არის საუკეთესო-ნინი
ემილის ჩაეღიმა ნატას გახედა გოოგმაც იგივე ღიმილით უპასუხა
-თანახმა ვარ-ემილი
-ძალიან კარგი
-აბა შეხვედრამდე
ბავშვებს დაემშვიდობა და სახლში წავიდა

საღამოს ნინის ესაუბრა სკაიპით
-გოგო რა ვქნათ იმ მახინჯის სასაცილოდ არ უნდა გავიხადოთ თავი-ნატა
-ვიცი ერთი ორი გოგო ჩვენს კლასში რომელიც კარგად თამაშობს-ემილი
-ხვალ შევკრიბოთ რვა გოგო რომ გვაპოვნია ისეთი ჩვენ რომ გვინდა-ნატა
-ვიპოვით აი უბრალოდ არ იცის რა შარში გაყო თავი-ემილი
-აუ გამომიგზავნე რა შენი თამაშის ვიდეოები ძალიან მაინტერესებს-ნატა
-ჰო გამოგიგზავნი-ემილი
ვიდეო გაუგზავნა ნატა გაოცებული დარჩა ნანახით
-გოგოო შენ ვინ ხარ რააა სასწაულად თამაშობ-ემოციებ ვერ თოკავდა ნატა
-ოო გეყოს დიდი არაფერია-ემილი
-რა არაფერი აზრზე ხარ? აუ ნინის სახე დამანახა ამას რომ ნახავს-ნატა
-აუ ეგ ხო საერთოდ არ მახსოვდა თამაშის ვიდეო ჩანაწერი რომ ჭირდებათ შენ რას აპირებ?-ემილი
-ხვალ გადამიღებ და ეგაა-აკისკისდა ნატა
დილა ენერგიულად დაიწყო საკმაოდ ბევრი საქმე აქვს სკოლაში ადრე მივიდა ნატას ხელი ჩაავლო და რამოდენიმე კლასში შევიდა გაიკითხა ვინ დადიოდა კალათბურთზე და რამხენი ხანი დასვენებაზეც არ ისვენებდნენ სამაგიეროდ 7გოგო შეკრიბეს
-ეგ არის რაა ყველა კარგი გოგო ჩვენ გვყავს-ნატა
-ნუ არც ისე კარგები მაგრამ ამ გატრიპაცებულ გოგონებს კი ჯობია-ემილი
-ყველას ნომერი ჩავიწერე შეტყობინებას მივწერთ თუ არა მასინვე გაჩნდებიან ვარჯიშზე-ნატა
-მასინ დღეს მიწერე საღამოს შვიდი საათისთვის მზად იყვნენ-ემილი
-ბლა ბლა ბლაა ერთი სული მაქ როდის დავიწყებთ-ნატა დახტუნაობდა დერეფანში
-რას მიყურებთ არ შეიძლება ცხოვრება მიხაროდეს?-გამვლელებზ უბღვერდა
-რა ბატი მყავხარ-ემილი
-ვიციიიი

-რა იყო ნატა რა მოხდა ასეთი-გუგა დაადგათ თავზე
-მოკლედ ჩემო გუგა შვიდი გოგო შევარჩიეთ საუკეთესოები-ნატა
-ვაჰ დროს არ კარგავთ-გუგა
-რათქმაუნდა არა-ნატა
-ემილი კალათბურთი ოდესმე გითამაშია?-გუგამ სიცილით კითხა
-დღეს გუნდები თავიანთ ვიდეოებს რომ წარადგენენ აი მაშინ ნახავ-ნატამ თვალი ჩაუკრა
-ოჰ ვნახოთ

მათემატიკის გაკვეთილზე ცარცი შემოგველია მასწავლებელმა ემილის თხოვა პარალელი კლასიდან გამოეტანა თან საკონტროლოს რვეულებიც წამოეღო რათქმაუნდა უარს ვერ ეტყოდა..კარებზე ფრთილად დააკაკუნა
-შეიძლება?-ემილი
-მოდი შვილო
-ცარცი და საკონტროლოს რვეულები მჭირდება-გაუღიმა ქალს
-აი კარადაშია
გრძნობდა ალექსანდრეს მზერას რომელიც ზურგს იწვავდა სწრაფად აიღო რვეული მასწავლებელს მადლობა გადაუხადა და სწრაფად გავიდა კლასიდან
დასვენებაზე ბავშვები ქვევით მიირთმევდნენ ზოგი ბურგერს ზოგიც ნამცხვარს
-ემილი ჭამე რამე რა?-ნატა
-არაფერი მინდა-გაღიმა
-რატო ტო დილიდან არაფერინგიჭამია ვიცი-გუგა
-უბრალოდ არ მშია-ემილი
მოულოდნელად წინ ბურგერი დაუდეს
-ჭამე-გაისმა ალექსანდრეს მკაცრი ხმა ყურადღება არ მიუქცევია ვითომ აქ არაფერი ისე გადადო ბურგერი თან ტელეფონზე ვიღაცას წერდა სპეციაურად არ გამოურთო ხმა ნატა ალექსანდრეს სახეს უყურებდა და სიცილს ძლივს იკავებდა
-მგონი გითხარი რომ უნდა ჭამო-ალექსანდრე
-ნატა შენ გოგონებს მიწერე საღამოს ადგილებზე იყვნენ მე ზევით ვიქნები-უცებ წამოდგა და წავიდა ალექსანდრე ცოტა ხანი იჯდა გაშეშებული სახე სულ წითელი ქონდა სწრაფად წამოდგა და ემილის უკან გაყვა
-მოკლავენ ერთმანეთს-ჩაიცინა ნატამ
-მომიკლავს ის ალქაჯი ძმაკაცს-აყვა გუგაც

ალექსანდრე
საშინლად გამაბრაზა ისე იქცევა თითქოს საერთოდ არ ვარსებობდე უკან გავყვეი დერეფანში არავინ იყო ამიტომ თავისუფლად ჩავავლე ხელი და ჩემკენ მოვატრიალე მოულოდნელობისგან შეკრთა მაგრამ მაინც არ დაიბნა
-რა გეტაკა?-ემილი
-მე რა მეტაჯა? როგორ იქცევი?
-რა არ მოგწონს რასაც დაიმსახურებ იმას მიიღებ-ჯიქურ მიმზერს
-აი შენ რა დაიმსახურე თუ იცი?-გადავწყვიტე თამაში დავიწყო ახლოს მივდივარ კედელს ეკვრება ვხედავ ქვედა ტუჩი როგრო უკანკალებს სუნთქვა უხშირდება წითელი ტუჩემი ისე მიმზიდველი მეჩვენება თავს ძლისვ ვერევი რომ არ ვაკოცო
-რა...რა გინდა ალექსანდრე?რა დაგიშავე რატომ აკეტებ ამას?-აწყლიანებული თვალები მომანათა ჯანდაბა რა იდიოტი ვარ ვხედავ როგორ ეშინია ჩემი მაგრამ მაიც არ ვეშვები სწრაფად მოვიქციე მისი სახე ხელებში შუბლზე ვაკოცე და გულში ჩავიკარი
-რაც ჩემს თავს ხდება ყველაფერსში დამნაშავე შენ ხარ ემილი-რათქმაუნდა ვერ ხვდება რას ვგულისხმობ
-მე არაფერი გამიკეთებია
-ვიცი
-მაშინ რატომ?...
არაფერი მიპასუხია ლოყაზე ვაკოცე და წამოვედი მისი შეხებაც კი საკმარისია ყველაფრის დასავიწყებლად რა გამიკეთა ამ გოგომ გაბრაზებული დავედევნე ახლა კი ღიმილს ვერ ვიშორებ თავიდან მის სახეს რომ წარმოვიდგენ

ემილი
ძალიან მაბნევს მისი ყველა სიტყვა ქმედება არ ვიცი რა უნდა რაში ვარ დამნაშავე ნამიოკებს მირტყამს მაგრამ ვერ ვხვდები...ზარი სანამ დაირეკება ნატა შემოდის მეკითხება რა მოხდა მეც ყველაფერს ვუყვები მასაც არ ესმის არ იცის რა მირჩიოს
-------------------------------------------------------
დროებით ყველაფერს ვივიწყებ სპორტულებს ჩანთაში ვათავსებ შვიდი საათი ლავე გახდება ასე რომ გოგონებიც იქ იქნებიან ერთი სული მაქვს ძველ დროს როდის გავიხსენებ
შევედი თუ არა საკალათბურთო ფორმა ჩავიცვი დარბაზში მელოდნენ ამიტომ მეც არ დავაყოვნე..... ყველაფერზე მოვილაპარაკეთ კაპიტანი მათივე გადაწყვეტილებით მე ვარ ვიცე ნატა ძალიან კარგი გოოგონები არიან პირველი ვარჯიშიც შედგა ყველაფერი გავიხსენეთ ვარჯიშები დავალაგეთ ერთმანეთს შევეჯიბრეთ კიდეც მოკლედ ძალიან დავიღალე სულს ძლივს ვითქვამდით ერთმანეთზე მიწოლილები ვსაუბრობდით
-აბა წავედით გოგონებო ათი საათია უკვე კარგად დაისვენეთ ხვალ კიდევ ვივარჯიშებთ მალე ხუთი საუკეთესო გუნდის შერჩევა იქნება ასე რომ მოემზადეთ
ყველა წავიდა როგორც კაპიტანი მე ბოლოს გავუყევი სახლისკენ გზას მარტი იწყება ამიტომ ძალიან არ ვიცა ფეხით მივდივარ და ვტკბები გარემოთი სიმყუდროვეს ტელეფონზე მოსული შეტყობინება მირღვევს უცხო ნომერი
-პატარა გოგონები გვიან მარტონი არ დადიან ცუდი ბიჭების ეშინიათ ხოლმე შენ ვინ ხარ ასეთი ალქაჯი
რათქმაუნდა შეტყობინების ავტორი ვიცი ვინც არის არაფერი მიპასუხია რადგან იცი რომ გარეთ ვარ შეიძლება ახლოსაა ნაბიჯებს ვუმატებ ბოლოს გავრბივარ კიდეც მალევე მივედი სახლში
-დე მოვედი
-როგრო ჩაიარა-რიმილით მეგებება სამზარეულოდან
-ძალიან კარგად მაგარი გოგონები მყავს-მეც ვუღიმი და ლოყაზე ვკოცნი
ცხელი შოკოლადი დავლიე და დასაძინებლად წავედი საკმაოდ დატვირთული დღე მქონდა მაგრამ რაც მთავარია შევიძინე ახალი მეგობრები რომლებიც ძალიან კარგად თამაშობენ კალათბურთს
დილით დედის კოცნა გამაღვიძა
-დე ვიცი რომ დაღლილი ხარ მაგრამ სკოლაში ხარ წასასვლელი
-ჰოო ვიცი-ვლუღლუღებ საწოლიდან სწრაფად ვდგები ცივი წყალი მაფხიზლებს
სწრაფად ვიცვამ და სკოლისკენ მივდივარ გზაში დავინახე საკმაოდ ძვირადღირებული მანქანა რომელსაც შავი კვამლი ასდიოდა მძღოლიც იქვე იდგა სახე ვერ დავინახე ამიტომ გადასვლა და დახმარება გადავწყვიტე
-უკაცრავად დახმარება ხომ არ გჭორდებათ?-მორიდებით ვიკითხე
-არა სკოლაში დაგაგვიანდება-უეცრად უცნობი მპასუხობს მოიცა საიდან იცის სკოლის მოსწავლე რომ ვარ
-გიცნობთ-
-რაო ემილი უკვე ვეღარც მცნობ-უეცრად გამოიხედა უცნობმა და შემრჩა ხელში ალექსანდრე
-მოიცა ეს შენი მანქანაა?
-მამაჩემისაა
-რა დაემართა?
-არ ვიცი,შენ წადი დაგაგვიანდება
-მოიცადე
მანქანასთან მივდივარ ფიზიკაში ყოველთვის მაღალი ნიშანი მყავდა ამიტომ მანქანებშიც ვერკვევი გარკვეულწილად მანქანას ეგრედმოწებულ(კაპოტს) ვხდი და ვიწყებ შემოწმებას


ალექსანდრე
ემილის ვაკვირდები როგორ ცდილობს მანქანის გაკეთებას ხელები სულ შავი აქვს ცხვირიც სასაცილოდ მოესვარა მის შემხედვარეს ღიმილი სახიდან არ მშორდება
-ესეც ასეეე ახლა შეგიძლია წაიყვანო
-მოიცა რა..გააკეთე?-
-აჰამ
ამაყად მიქნევს თავს ეს გოგო ყველანაირად მაოცებს მანქანაში ვჯდები და ვცდი საუცარია ჩვეულებრივად იქოქება
-აბა ალექს რა მეკუთვნისო რაო?
ვიცი მადლობას ელოდება მაგრამ ახლა იმას გავაკეთებ რაც მე მინდა სწრაფად მოვხვიე კისერზე ხელი ახლოს მივიზიდე და ვაკოცე როგორ მომნატრებია წითელი ტუჩების დაგემოვნება ფართხალებს ხელებს ვუჭერ მაგრამ ჰოპ და ისე მწარედ ხვდება ჩემს ერთ ერთ ორგანოს წიხლი რომ გააზრებასაც ვერ ვასწრებ რა ჯანდაბა გამიკეთა ოთხად მოკეცილი დამტოვა მხოლოდ მანქანიდან მომაძახა
-მიდი გაიქეცი იქნებ ერთი ბავშვის გაკეთება მაინც მოასწრო
კარდაგ გავაანალიზე რაც მოხდა არა რა ეს გოგო ბოლოს მომიღებს მისი ნათქვამი მახსენდება და სიცილს ვიწყებ ჩემი ფიცხი ფისოა რა :დდდ

ემილი
არა უნდა ვაღიარო მინდოდა მეც მეკოცნა ალექსანდრესთვის მაგრამ არ ავყევი ბიჭს რომელსაც ვგონივარ ერთი რამის მეტი ჩემგან არაფერი ენდომება
სკოლაში მხიარულადმივაბიჯებ ბავშვები მესალმებიან როგორც ჩანს გუშინ ვიდეო მასალა გაუშვეს და ყველა კითხვებს მაყვირს როგორ?საიდან? მხოლოდ ნინი მიბღვერს აი ახლა ნამდვილად არ მაქვს მაგის თავი...
-შეხედე შენ თურმე პროფესიონალი მოთამაშე მყოლია წინ და არ ვიცოდი-გუგა იწყებს სიცილით
-ნუ უტყვი
-მართლა ძალიან მომეწონა სხვათაშორის ჩემი მწვრთნელი დაინტერესდა შენით დღეს მოგიოატიჟა ჩვენთან დარბაზში
-დიდი სიამოვნებით მოვალ მაგრამ შვიდნე გოგოებთან ერთად ვარჯიში მაქ
-ჰო ჩვენ კიდე ხუთზე გვეწყება ასე რომ მოდი და მერე წადი შენს საქმეზე
-კარგი მოვალ
მალევე შემობრძანდა ბატონი ალექსანდრე ყველას ყურადღება მიიპყრო როგორც ყოველთვის მკაცრი არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით მოგვიახლოვდა ნატა გადაკოცნა მეკიდე წელზე მომხვია ხელი და თავზე მაკოცა...რა ჯანდაბას აკეტებს ნატას თვაები უფართოვდება გუგა ფხუკუნებს
-ხელი გაწიე-ჩუმად ვეუბნები
-ნწ-ყურთან მკოცნის ამას ჩემი გაგიჟება უნდა?
ხელის მოშორებას ვცდილობ
-ტყუილად ხარჯავ ენერგიას-ჩამსისინებს ღიმილით ყურში
ეს ჩემთან იდგამს ენას მარტო ისე ხმას ვერ ამოაღებინებ
-გეყოფა მეტკინა
სწრაფად მიშვებს ხელს და შესინებული სახით მიყურებს
-ძალიან გეტკინა ბოდიში უბრალოდ მე...
ისე სასაცილო იყო იმ სიტუაციაში თავი ვერ სევიკავე კისკისი დავიწყე ჯერ მიყრებდა მერე ცაი წარბი აწია ხელები გადააჯვარედინა
-ოხ ემილი რა
-ვაიმე რა სახით მოზრაობ რა იყო?
დავეჭყანე ბავშვების მზერას ყურადღება არ მივაქციე და კლასში შევედი
გაკვეთილები უაზროდ გაიწელა სახლსი წავედი მოვემზადე და როგორც გუგამ მითხრა მათ მწვრთნელთან შესახვედრად მოვემზადე შესულს რამოდენიმე ბიჭი დამხვდა ყურადღებით მიმზერდნენ მაგრამ არაფერს ამბობდნენ
-უკაცრავად გოგონების ოთახი საით არის
-ახალი ხარ?დღეს გოგონებს ვარჯიში არ აქვს
-არ ვარ ახალი
ბიჭებმა მიმასწავლეს გამოვიცვალე ჩემი ფორმა ჩავიცვი და ისევ გავედი მთელი გუნდი შეკრებილიყო მათ შორის ალექსანდრე გუგა თვით გიორგიმ მწვრთნელმა შემამჩნია
-გამარჯობა პატარა ქალბატონო ემილი ხომ ასეა?
-გამარჯობატ დიახ ემილი
-ძალიან მიხარია რომ მოხვედი შენი კოლაჟი ვნახე საინტერესო მოთამაშე ხარ
-ალბათ
ალექსანდრე გაკვირვებლი მიყურებდა გუგა მიღიმოდა
-კარგი დღეს შეგიძლია ჩვენთან ერთად ივარჯიშო?
-ცოტა ხნით შემიძლია შვიდზე გოგონებთან მაქვს ვარჯიში
-როგორც გავიგე კაპიტანი ხარ
-დიახ
ვარჯიში დაიწყეს მეც ავყევი საკმაოდ კარგად გამომდიოდა ალექსადნრეს და გიორგის მზერას ვგრძნმობდი ვარჯიში შემდეგ მწვრთნელმა ერთმანეთ დაგვაპირისპირა ალექსანდრე გუგა ერთან მე და გიორგი ერთად ვხვდებოდი ალექსანდრეს არ სიამოვნებდა გიორგისთან ერთად რომ მიწევდა თამაში
თამაში დაიწყო პირველი ბურთი მე მოვიპოვე საკმაოდ საინტერესოდ მიდიოდა შერკინება თითქმის თანაბრად მივიწევდით წინ რამოდენიმეჯერ მომიხდა ალექსანდრეს შეკავება გაკვირვებული შემომხედა ისე ავართვი ბურთი გიორგი ცდილობდა ალექსანდრეს დაჯახებოდა ამას მეც ვამჩნევდი რამოდენიმეჯერ წამაქციეს მაგრამ სერიოზული არაფერი იყო თამაში ჩვენ მოვიგეთ
-კარგით მე უნდა წავიდე
-არ დაიღალე?
-კი მაგრამ აუცილებლად უნდა ივარჯიშოს გუნდმა
-კარგი ემილი სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა
-მადლობთ ჩემთვისაც
გოგონებთან ისე აღარ მივარჯიშია ძალიან დაღლილი ვიყავი ყველაფერს რომ მოვრჩი სახლისკენ დავადექი გზას ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა
-შეგიძლია შემხვდე?-გიორგი
-ძალიან დაღლილი ვარ სხვა დროს იყოს
-აუ წამოდი რა სადმე დავსხდეთ მშიერი ვარ მეც
-კარგი ჰო სად?
მისამართი მომწერა მეც მალევე მივედი გარეთ მიცდიდა
-მოდი აქ შევიდეთ
შემწვარი კარტოფილი და ბურგერი შეუკვეთა
-აბა როგორ ხარ?
-რავი კარგად შენ?
-შენგან მივიწყებული
-თუ მოკითხვა გინდოდა დამირეკავდი
-კარგი ჰო..რაღაცას შეგეკითხები
-გისმენ
-რა ურთიერთობა გაქვს ალექსანდრესთან?
-ერთ სკოლაში ვსწავლობთ
-ნუ იტყუები
-ასე გგონია?
-ვიცი რომ ასეა ძალიან ახლოს ხართ ერთმანეთთან
-თუნდაც ასე იყოს შენ რამე გაკლდება>?
-გაგიჟდი?არ გაეკარო გაფრთხილებ როგორც გინდა ისე გაიგე ჩემი ნათქვამი ახლოს არ მიხვალ მასთან
-ეს მხოლოდ ჩემი საქმეა
ვხედავდი როგორ ბრაზდებოდა გიორგი მაგრამ უკან არ ვიხევდი
-არ არის-თითქმის ყვირილით მითხრა
-ჩუმად ჩვენს გარდა აქ სხვებიცაა
-წამოდი
ხელი ჩამავლო და გარეთ გამიყვანა
-ხელი გამიშვი-სწრაფად გავაშვებინე ხელი
-ნუ ცდილობ ჩემს გაბრაზებას დამიჯერე არ ღირს-ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ტუჩემთან ჩამჩურჩულა
-ხელი გამიშვი-ვცადე გავქცეოდი მაგრამ ამაოდ
-გიყვარს?
არ ველოდი ამ კითხვას არაფერი მიპასუხია ისევ თავის გათავისუფლებას ვცდილობდი
-გეკითხები გიყვარს>? ემილი გიყვარს?>-მიყვიროდა სახეზე და ყელზე ხელს მაგრად მიჭერდა იმდენად მტკივნეული იყო ეს ჩემთის თავისდა უნებურად დამიფარა სახე ცრემლებმა
-გამიშვი მტკენ
-ეს ტკივილი არ არის ტკივილს ალექსანდრესთან ურთიერთობა გაჩვენებს
-თავი დამანებე გამიშვი

-რომ გეუბნება გამიშვიო ესეიგი უნდა გაუშვა-ზურგს უკან ბოხი ბარიტონო გაისმა ალექსანდრე ჩემს უკან იდგა სწრაფად გააშვებინა გიორგის ხელი ზურგს უკან დამაყენა
-ვაა ეს ვინ მოსულა რა საყვარლები ხართ?-დიდი ცინიზმით წარმოთქვა თითოეული სიტყვა
-ემილისგან რა გინდა?
-მინდა შენგან შორს იყოს
-იმისთვის რომ ხელში ადვილად ჩაიგდო?
-თუნდაც ხომ იცი რომ ბოლოს მაინც ჩემი გახდება
გავშრი ნუთუ ასე მიყენებს ყველა შემეშინდა ალექსანდრეს მოვშორდი ვუსმენდი მაქ საუბარს ვერ გავიგე მე არაფერს მეკითხებიან? ერთი იძახის ემილი ჩემიაო მეორე იძახის ჩემიო
-ახლავე გაჩუმდით-დავიყვირე
-მომბეზრდა თქვენი სისულელეებიი ვინ ვისია ან რას ბოდავთ გაგიჟდით?ახლავე შეწყვტეტ ეს მასკარადი
-ემილი შენ არ გესმის...-ალექსანდრემ ამოიღო ხმა
-არ მაინტერესებს არაფერი
ორივეს ზიზღით სავსე თვალებით შევხედე და ზურგი ვაქციე

საშინლად არ მინდოდა გუშინდელის შემდეგ სკოლაში წასვლა მაგრამ შესარჩევი შეჯიბრები იწყება ამიტომ უნდა წავიდე..ისე გავიარე დერეფანიო ყურადღება არავისთვის მიმიქცევია
-რა გჭირს?-უცებ მომისკუბდა ნატა გვერდით
-მერე მოგიყვები ხო?გახსენებაც არ მინნდა
-კარგი ჰო აუ ნუ ხარ ეგრე რა
წინა კვირაში მომმზადებული პრეზენტაციით პირველ ადგილი ამიღია აღმოსავლეთ საქართველოს მაშტაბით უხასიათოდ გავყევი მასწავლებელს ჩემი პარალელების კლასში, შესვლა არ მინდოდა ვიცოდი ალექსანდრე მოსული იყო სკოლაში შევედი თუ არა მის თვალებს შევეჩეხე სწრაფად მოვაშორე მზერა მთელი გაკვეთილი არ გამიხედია მისკენ ზარი დაირეკა თუ არა სწრაფად გავედი კლასიდან დერეფანშიც არ შემინელებია სვლა ვიღაცამ გამაჩერა წონასწორობა ძლივს შევინარჩუნე
-ასე სად მიიჩქარი?-გიორგი მიღიმოდა
-ხელი გამიშვი-სწრაფად მოვიშორე მისი ხელი ისევ წასვლას ვაპირებდი მაგრამ ახლა წინ დამიდგა
-ნუ ფიცხობ,გუშინდელის გამო ბრაზობ ხომ ასეა?
-შენი აზრით?
-ჯერ სად ხარ ემილი ყველაფერი წინ არის არც კი იოცნებო ჩემგან თავის დაღწევაზე-ავის მომასწავებლად გაიცინა და წავიდა შემეშინდა მაგრამ მოვახერხე თავის ხელში აყვანა გაკვეთილები ისე დამთავრდა საერთოდ ვერაფერი გავიგე მხოლოდ მაშინ გამოვფხიზლდი შესარჩევი ტური რომ დაიწყო ბოლო თამაში იყო ჩვენი ნინის გუნდმა მოიგო ოთხი გუნდი უკვე შეირჩა ახლა ჩვენი ჯერია ვარჯიში ჩავატარე მესმოდა გუგას ყვირილი მხარს გვიჭერდა მეცინებოდა მის შემხედვარეს თამაში ჩვენს სასარგებლოდ წავიდა ძალიან უხეში გოოგნები კი უყვნენ მაგრამ მოვახერხეთ გამარჯვება მეხუთე გუნდი ჩვენ ვარ ასეა შრომა დაგვიფასდა
-ჰო ბურტს კი ცნობთ-ნინიმ დაისისინა ყურადღებას არ მივაქციე მაგრამ გავიგონე ნატას სიტყვები
-იატაკის ცნობას ისწავლის შენი სახე თუ არ გაჩუმდები-გამეღიმა ჩემი გოგო სულ სტარტზეა
გახარებულებმა ავღნიშნეთ გამარჯვება ყველა მატყობდა უხასიათობას მაგრამ არავის უკითხავს რა ხდებოდა ამიტომ მიყვარს ისინი იციან რა დროს არის კითხვები საჭირო გვიანი იყო სახლებში რომ წავიდნენ ბოლოს მეც გამოვედი დაფარული ნომრიდან მირეკავდნენ არ ვპასუხობდი მაგრამ ზარი რამოდენიმეჯერ განმეორდა ბოლოს ვუპასუხე
-გამარჯობა ემილი!-შემზარავი ხმა გაისმა
-ვინ ხართ?>
-საკმაოდ საინტერესო ადამიანი ვარ
-რა გნებავთ
-ქუჩის ბოლოს რომ მოსაცდელია იქ რაღაც დაგიტოვეთ
-და თვქნი აზრით დავიჯერებ?
-არაფერი მოგივა სიმართლეს გაიგებ მიხვდები ვინ არის დამნაშავე ალექსანდრე თუ გიორგი
-უნდა ვიცოდე ვინ ხართ?-დავიძაბე
-ამის ოდნა არაფერს გარგებს
-რა გარანტია მაქვს რომ იქ რაიმე ცუდი არ დამხვდება
-დამიჯერე არაფერს დაგიშავებთ
ძლივს გადავდგი ნაბიჯები გონებას იქ მისვლა უნდოდა გული კი რაღაც ცუდ მიგრძნობდა გამიკვირდა ასეთ დროს ქუჩაში ბევრი ადამიანი მაგრამ ახლა არა სიჩუმე მაშინებდა ადგილს ვუახლოვდებოდი უკნიდან ჩარტყმა ვიგრძენი საშინელი ტკივილი და სიბნელე

ალექსანდრე
ბიჭები კლუბში ვიყავით დავინახე ნატა როგორ შემოვარდა სწრაფად გამოიქცა ჩვენკენ მივხვდი რომ რაღაც ცუდი მოხდა
-ბიჭებო ემილი ხომ არ გინახავთ-სულს ზლისვ ითქვამდა
-არა სახლში ხომ წავიდა-გუგა
-მეც ეგრე მეგონა ბოლოს მითხრა წადი შენ და მეც წავალო დედამისმა დარეკა არაფერი იცის სახლში არ მისულა
-რას ნიშნავს სახლში არ მისულა-ცოტაც და ცუდად გავხდებოდი
-არ ვიცი არაფერი
ბიჭები მანქანებში გადავნაწილდით გუგა ემილის დედასთან წავიდა საბა იმ ადგილას სადაც ემილის უნდა გაევლო გაიკითხავდა ვინმემ თუ დაინახა მე გიორგისკენ ავიღე გეზი არ მინდოდა პოლიციის ჩარევა თუ გიორგის ხელი ურევია ემილის გაუჩინარებაში რაშინ დარწმნებული ვარ ამ შემთხვევაში პოლიცია არ გვაწყობს....ცუდად ვხდები იმის წარმოდგენაზე როგორ არის ახლა ემილი ჩემი პატარა ვინ იცის სად და როგორ არის აუცილებლად ვიპოვნი აუცილებლად

ემილი
თვალებს დიდი წვალების შემდეგ ვახელ სიბნელეა ძლივს ვარჩევს ხელზე გაკეთებულ ბორკილებს ფეხებიც შეკრული მაქვს შიშის ნოტებმა მოიცა ჩემი გონება სად ვარ? რა მოხდა? ვცდილობ დავწყნარდე და ყველაფეროი გავაანალიზო მომატყუეს სულელი ვარ როგორ დავიჯერე ახლა რა ვქნა? ნეტა რა დროა? ან დედა როგორაა საერთოდ რას მიპირებენ ან რა უნდათ? ვინ მოაწყო ეს ყველაფერი?
მალევე იღება კარი შუქი აანთეს თვალები სწრაფად დავხუჭე მაღალმა განათებამ თვალები ამიწვა ახლა უკვე კარგად ვარჩევ ჩემს წინ მდგარ ორ მამაკაცს ერთი მოდის და საჭმელს წინ მიდებს
-ვინ ხართ
-არავის უთქვამს შენთვის ილაპარაკეო
-სად ვარ რამე მითხარით
ყურადღება არ მომაქციეს გავიდნენ რათქმაუნდა საჭმელს თითი არ დავაკარე ფეხები და ხელები რკინის ბორკილებით მაქვს შეკრული სხვა გზა არ მაქვს ასე ვერ დავრჩები ძალა უნდა მოვიკრიბო ყვირილს ვიწყებ ხელებს და ფეხებს კედელზე ვურტყამ შეძლებისდა გვარად ახლა ოთახში სამი ახალგაზრდა ბიჭი შემოვიდა შავებში ჩაცმულები
-მოკეტე-მიყვირა ერთ ერთმა
-არა სანამ არ გავიგებ რა გინდათ ჩემგან მანამდე არ მოგასვენებთ
-შენთვის აჯობებს ქალბატონო მოკეტო
-არა-ისევ ყვირილს ვიწყებ ვერ მაჩერებენ ერთ ერთი გაბრაზებული მოდის და სახეში მირტყამს ძირს ვეცემი სახე მეწვის ვგრძნობ როგორ მომდის ტუჩიდან სისხლი თმაში მწვდა თავი ამაწევინა
-ახლა მაინც გაჩუმდები
არაფერი მითქვამს მხოლოდ შევაფურთხე ისევ მეწვის ლოყა ისევ ძირს დავარდი ამჯერად ვეღარც ვინძრევი თავი ძირს ტავარტყი სისხლი მომდის თვალების გახელა მიჭირს გადიან ისევ მარტო ვრჩები არაფერი შემიძლია სუსტი ვარ ვფიქრობ ვის ვჭირდებოდი პირველი ვიზეც ვიფიქრე ალექსანდრეა მაგრამ არა ალექსანდრე ამას არ გააკეთებდა იქნებ გააკეთა? არ ვიცი ფიქრიც კი მიჭირს

ალექსანდრე
გიორგი სახლში არ არის ვიცი მან მოაყო ყველაფერი ვფიცავ ვანანებ არ შევარჩენ ემილის თმის ერთი ღერი თმაც რომ ჩამოუვარდეს მისი ფინია ვნახე კარგადაც ვცემე არაფერი თქვა არც იცოდა გუგამ ძლივს შეძლო ემილის დედის დაწყნარება სავარაუდოდ ემილის სადაც უნდა გაევლო ის ადგილები შევამოწმეთ ყველა ვიდეო ჩანაწერი კარგად ჩანს როგორ ესაუბრება ტელეფონზე ვირაცას მანქანას ტოვებს და მოსაცდელთან მიდის მეტი არაფერი საერთოდ არანაირი კვალი იმ ადგილიდან ქრება ყველაფერი არც ტელეფონი გვაქვს ემილის ნომრიდან გასული ან შემოსული ზარების შემოწმება გვინდოდა მაგრამ ვერ შევძელით ამ შემთხვევაში პოლიცია ჩაერევა საქმეში ყველა ადგილი შევამოწმეთ სადაც სავარაუდოდ უნდა ყოფილიყო ის ნაძირალა არსად არ არის არც მისი რომელიმე მანქანა სადაცაა გავგიჟდე

-ემილი
ცრემლებს ძლივს ვიკავებ არ მინდა ვიტირო ახლა ყველაზე ძლიერი უნდა ვიყო უნდა გავუმკლავდე კარებს ისევ აღებენ ზევით ახედვის თავიც არ მაქვს ვიღაც შემოდის სკამზე ჯდება
-გამარჯობა ემილი-ეს ხმა საშინლად მეცნობა არააა

ეს ხმა მეცნობაა გიორგი ეს გიორგის ხმაა ვცდილობ სწრაფად ავწიო თავი მაღლა რამდენად გამომდის არ ვიცი მაგრამ თავს ძალას ვატან
-გიორგი შენ?-გაკვირვებუულს აღმომხდა
ცოტა ხნით სახეზე მიყურა ახლოს მოვიდა ხელის შეხება უნდოდა მაგრამ თავი გავწიე
-არ შემეხო? რა გიინდა ჩემგან?
-ემილი ეს შენთვის გავაკეთე ალექსადრეს მოგაშორე მიყვარხარ და მინდა ჩემთან იყო მანამდე კი შენი დახმარებით ალექსანდრე უუნდა დავსაჯო
-სერიოზულად? შენ ამას სიყვარულს ეძახი? ეს არის შენი სიყვარული თან მეუბნები ალექსადრე უნდა დავსაჯო შენი გამოყენებითო
-შენ არ გესმის ძვირფასო ამ ეტაპზე ასეა საჭირო ახლა დაისვეე ტყუილად ნუ დახარჯავ ენერგიას სხვა რამეში დაგვჭირდება ეგ
-მეზიზღები მეზიზღები-ვყვიროდი ხელებს აქეთ იქით ვაქნევდი არაფერი გამომდიოდა უძლური ვიყავი ალექსადრეს აქ მოიყვანს ვიცი დაემუქრება არა ეს არ უნდა მოხდეს რამე უნდა მოვიფიქრო მაგრამ რაა

ალექსანდრე
-გუგა რამე გაარკვიე?
-ვერაფერი ალექს საერთოდ ვერაფერი
-წამოდი მთელი საქართველოს ფეხით შემოვლა რომ დამჭირდეს ემილის მაიც ვიპოვი
-დამშვიდდი გთხოვ აზრი არ აქვს
ერვიულად დავდიოდი სახლში ჩვენი ბიჭებიდა ზარს ველოდით მალევე გაისმა ტელეფონზე ზარის ხმა დაფარული ნომერი იყო ვიცოდი ვიც იქნებოდა ამიტომ სწრაფად ვუპასუხე
-გამარჯობა ბატონო ალექსანდრე-ტელეფონში გიორგის შემზარავი ხმა გაისმა
-ემილისად არის?
-რა ზრდილობაა ალექს სახლში არ გასწავლეს რომ ასე საუბარი არ შეიძლება?
-ემილი სად არის მეთქი-ბოლო ხმაზე ვიღრიალე
-კარგი დამშვიდდი მე მყავს
-რა გიდა მისგან ?
-ის ჩემი ა ალექსანდრე..მაგრამ თუ მოხვალ შეიძლება დაგითმო დაიმახსოვრე მხოლოდ შენ არც ერთი შენი ფინია
-სად და როდის?
-ტელეფოზე მოგწერ მისამართს თორმეტ საათზე იქ იყავი
ბიჭებს ყველაფერი ვუთხარი სასტიკი წინააღმდეგები იყვნენ ჩემი მარტო წასვლის მაგრამ სხვა გზა არ არის ემილი მელოდება ჩემი პატარა გოგო

ემილი
მცივა ოთახში საკმაოდ აციდა წყალიც არსად არის რამე უნდა მოვიფიქრო აქედან რომ გავიდე
-დამეხმერეთ გთხოვთ-ცოტა ხანი ვიცდიდი მალევე შემოვიდა ოთახში ერთ ერთი მცველი
-ძალია გთხოვთ წყალი მომიტანეთ ჩაკეტილ სივრცეში უჰაერობა მაწუხებს ცუდად ვარ გთხოვთ-ხელებს ყელზე ვიჭერდი ვცდილობდი რაც შეიძლება დამაჯერებლად გამომსვლოდა მცველი სწრაფად გავარდა თან დაიყვირა ცუდად არის მოდით დამეხმარეთო კარები ჰოო კარები ღია დატოვა ან ახლა ემილი ან არასდროს ნელ ნელა ვდგები ხელებზე ბორკილები ისევ მადევს მაგრამ არაუსჰავს ფრთხილად ვიხედები წინ გრძელი დერეფანია არავინააა მაგრამ ფეხის ხმა მესმის გამორბიან სწრაფად მივივარ წინ ერთ ერთ თაროს ვერაფერი ოთახში შევიდნენ თუ არა მაშინვე გამოვიქეცი გინების ხმა გავიგონე გასასვლეს ვეძებ მაგრამ აქ არაფერია ჯანდაბა სად ვარ უცებ მოვკარი კიბეს თვალი მწრაფად ჩავდივარ თან უკან ვიხედები ფეხის ხმა ისევ მესმის ჯანდაბა ახლა რა ვქნა ერთ ერთ ოთახში შევდივარ კარებიდან გიორგის ყვირილი მესმის კარების ხმაც გავიგე თითქოს ყველაფერი ჩაწყნარდა ფრთხილად ვყოფ თავს ოთახიდან გასასვლელს ვეძებ ძლივს ვმოძრაობ მეშინია ვინმემ არ დამინახოს მაგრამ სახლში არავინაა სიბნელეში საგნების გარჩევა მიჭირს რაღაცის ხმა მესმის უკუსვლით მივდივარ უცებ მეკარგება შეგრძნება საგღაც ვვარდები გაუაზრებლად ვიწყებ ყვირილს ჰაერში ვარ მაგრამ მელევე ბგრძნობ ძლიერ ტკივილს ჯერ თავის შემდეგ წელის რამოდენიმე წამში შეგრძნებები მიქრება თვალების გახელა მიჭირს ბლანტ სითხეს ვგრძნობ და მალევე ვითიშები


ალექსადრე
თორმეტ საათს მოუთმენლად ველოდი ნატა მთხოვდა მარტო არ წავსულიყავი მაგრამ არა ემილის საფრთხეს ვერ შევუქმნი...თორმეტი საათი მალევე გახდა სწრაფად ჩავჯექი მანქააში და გიორგის მითითებულ ადგილას წავედი გზა ძალიან გრძელი გამოდგა აქაურობა რაღაც მისტიკურს გავდა ნისლში გახვეული ტყე რომელსაც დასასრული არ უჩანს მალევე მივედი რაღავ მიტოვებულ შენობასთან სწრაფად გადავედი მანქანიდან ვერ ვხვდები შიგნით როგორ მოხვდე გიორგის ვურეკავ არ იღებს არააა ჯანდაბა მოვკლავ მაგის დედა შე..... ტელეფონზე გუგას ზარია
-ალექსანდრე ცოტაც და ჩვენს მოვალთ გიორგის ემილი გაქცევია სადღაც მანდ უნდა იყოს
-მოიცა რა? ანუ აქ არის?
-მალე მოვალთ უჩვებოდ არ შეხვიდე
არ დავლოდებივარ გუგას შენობას გარშემო სემოვუარე ძლივს ვიპოვნე ხის პატარა კარი სწრაფად შევაგრიე
-ემილიიი ემილიიიი აქ ხარ?-პასუხი არსაიდან ისმოდა სწრაფად ავედი მეორე სართულზე უზარმაზარ დერეფანში რამოდენიმე ოთახი იყო მაგრამ ემილი არც ერთში დამხვდა
-ალექსანდრე აქ ხარ?-მოულოდნელად გგას ხმა მომესმა
-მეორე სართულზე ვარ
გუგა სწრაფად მიდგება გვერდით
-ხომ გთხოვეთ ალექსანდრე
-გეყოფა ემილი მოვძებნოთ
-საბა თორნიკე და ოთო ტყეში ეძებენ აქ გზა არ არის ან აქ დაიმალა ან ტყეში გაიქცა
-ტყეში? ამ დროს?
-არ ვიცი გავიგე რომ გიორგი ტყეში დადევებია
ორივე ერთხმად ვეძახდით ემილის მაგრამ უშედეგოდ ყველა კუნჭული დავიარეთ მაგრამ არსად იყო სუნთქვა გამიხშირდა უუნდა ვიპოვო უნდა ვიპოვო გაუჩერებლად ვიმეორებდი ყველა იმედი გადამეწურა იატაკზე ფეხი დავარტყი გამწარებულმა
-გაიგონე?-გუგამ ყური დაუგდო ხმას ფეხი ძირს დაარტყა და ხმას მიყვა
-ქვევით რაღაც არის
იატაკს ვაკვირდებოდით და ვცდილობდით რაიმე გვეპოვნა მალევე მივაგენით კედლის ბოლოს ღრმულივით ამოთხლირ მიწას
-არაფერი ჩანს
-მიდი ტელეფონი დააათე
გუგამ სწრაფად ამოიღო ტელეფოი ქვევით დაანათა თავიდან არაფერი ჩადა ძლივს შევძელი რაღაცის გარჩევა
-სისხლია-თითქოს ხმა წამერთვა
-სწრაფად რამე იპოვნე უნდა ჩავიდეთ-გუგას ყვირილმა გონს მომიყვანდა
სადღაც კიბე ვიპოვნეთ სწრაფად ჩავედი ქვევით საკმაოდ დიდ მანძილზე გაუთხრიათ გუგაც ჩამოვიდა ტელეფონის შუქზე კარგად დავინახე ემილის ფერმკრთალი სახე სისხლის გუბეში იქვა ხელებზე ბორკილები ედო გულმა ფუნქციონირება შეწყვიტა მისი დაკარგვის შიშმა გაიღვიძა ჩემში არაფერი მესმოდა მხოლოდ მას ვხედავდი სიცოცხლის ნიშან წყალი არ ეტყობოდა ვხედავდი გუგას რომელის სახეზე ხელს უსმევდა ტელეფოი ამოიღო არ ვიცი რა თქვა მუხლებზე დავეშვი ფრთხილად წავიღე ხელი მისი სახისკენ მეშინოდა შეხების მეშინოდა რომ სიცივეს ვიგრძნობდი არ ვიცი როგორ საიდან მაგრამ ბიჭები მალევე მოვიდნენ ემილი ზევით აყავდათ მე ისევ იმ ადგილს ვუყურებდი სადაც ცოტა ხნის წინ ემილის უსიცოცხლო სხეული იყო....საბა მოვიდა წამომაყენა ზევით ასვლაში დამეხმარა მანქამადე მისვლა გამიჭირდა

ერთი კვირაა საავადმყოფოდან არ გავსულვარ უიმედოდ ველოდები ექიმის სიტყვებს მაგრამ არაფერი სიახლე არ არის...ძლიერმა ვარდნამ ხერხემლის დაზიანება გამოიწვია თავიც ძლიერად დაარტყა სამი უმძიმესი ოპერაცია გაუკეთეს არც ერთმა გამოიღო შედეგი ჩემი ემილი კომაშია ერთი კვირაა ვხედავ მის უსიცოცხლო სახეს მახსენდება მისი ღიმილი ჩვენი პირველი კოცნა აცრემლებული თვალები მისი ხმის გაგონება მენატრება ერთი კვირა გავიდა ჩემთვის ერთი წელი ბავშვებიც ძირითად დროს აქ ატარებენ ემილის დედას რომ ვუყურებ სიკვდილი მინდება მინდა მე ვიყო ემილის ადგილას ადამიანს დაკარგის შემდეგ აფასებენ არ მინდა დავკარგო მივხვდი რომ ძალიან მიყვარს მის გარეშე მოვკვდები სიცოცხლეს აზრი ეკარგება ექიმები არაფერს ამბობენ ვიცი მდგომარეობა ძალიან მძიმეა ვიცი მაგრამ მჯერა რომ არ დამტოვებს ასე არ მომექცევა მე თუ არა დედას ვერ გაიმეტებს ნატას გუგას....
-ალექს რამე შეჭამე გთხოვ-ნატას ხმა წვდება ყურთა სმენას
-არ მინდა
-გთხოვ ემილი რომ გაიღვიძებს გაგიბრაზდება ხომ იცი რა ალქაჯია ჩემი გოგო ასეთი არ მოეწოები-ცრემლიანი ღიმილით მეუბნება ნატა მეც მეღიმება ნატას ბურგერს ვართმევ ვკბეჩ მაგრამ გემო არ აქვს არაფერი მინდა ემილის ხმის გაგოების გარდა ლოდინმა დამღალა საავადმყოფოდან დროებით გამოვედი მივდივარ ქუჩაში არ ვიცი სად მაგრამ მივდივარ გაზაფხულის პირველი თვეებია ბუნება იღვიძებს ყვავილები გაშლას იწყებს ვიცი რომ ემილის გაზაფხული უყვარს მას ყველაფერი მხიარული და ლამაზი უყვარს..ქუჩაში დავაბოტებ ვცდილობ ემილის დანახვას მგონია რომ სადღაც აქ არის და მელოდება
ისევ ვბრუნდები საავადმყოფოში ყველა აქ არის ვხედავ ემილის დედას თვალის უპეები ჩაშავებია ამომხედა ჩემსკენ წამოვიდა და მთელი ძალით მომეხვია მეც მოვხვიე ხელები ვცდილობდი ემილის სითბო ნაწილობრივ მაიც მეგრძნო მაგრამ არა ის სულ სხვაა ვერავინ შეცვლის..გიორგი სათანადოდ დაისაჯა მამამისი ბოდისებით მოვიდა საავადმყოფოში საერთოდ საქართველოდან წავიდნენ დავემუქრე ვუჩივლებთქო სხვა გზა არც ქონდათ..
-----------------
ათი დღე გავიდა ტანჯული ათი დღე ემილი ისევ უგონო მდგომარეობაში იწვა სახეზე მიტკლის ფერი ედო მისი ხელები კი ყინულივით გაციებულიყო...არანაკლედ ცუდად იყო ალექსადრეც უსულო არსებად გადაიქცა წვერი მოეზარდა მოხუცი კაცის შეხედულებას ტოვებდა რას არ ცდილობდნენ მეგობრები მაგრამ არაფერი შველიდა საჭმელსაც ძალით აჭმევდნენ არანაკლედ ცუდად იყო გუგა და ნატა თვითო ნინიც კი მოვიდა ემილის ამბის გასაგებად
-ექიმო ძალიან მინდა მისი ახლოდან ნახვა-შეევედრა ექიმს ალექსანდრე
-იცით არ შეიძლება ამ მდგომარეობაში მისი ნახვა
-ექიმო ძალიან გთხოვთ
ექიმებიც ადამიანები არიან მათაც გააჩნიათ გრძნობები ბატონო ავთო ხვდებოდა ბიჭის ტკივილს ამიტომ ცოტა ხნით შესვლის უფლება მისცა....
ფრთხილად მიუახლოვდა უგონოდ მწოლიარე სხეულს თვალებზე მომდგარი ცრემლი ემილის კარგად დანახვაში ხელს უშლიდა სწრაფად შეიმშრალა ცრემლები გაყინულ ხელზე ხელი შეახო
-ჩემო პატარა ალქაჯო...ემილი....როგორ მენატრები აღარ შემიძლია გთხოვ გაახილე შენი ლამაზი თვალები ძალიან გთხოვ ნუ მატკენ ცუდად ვარ მჭირდები ნეტა შემეძლოს დროის უკან დაბრუნება სულ ჩემთან მეყოლებოდი არსად გაგიშვებდი ჩემი ბრალია ყველაფერი ვერ დაგიცავი ვერ გაგიფრთხილდი ძალიან მიყვარხარ
დამიბრუნდი ჩემთან დარჩი ....
ბოლო სიტყვები ყურში ჩასჩურჩულა მალევე შემოვიდა ექიმი შუბლე აკანკალებული ტუჩები შეახო და ოთახი დატოვა რამოდენიმე საათში ისევ მოვიდნენ ბავშვები ყველა ერთად უხმოდ ისხდნენ და ელოდნენ....უეცრად გამოვარდა ექიმების გუნდი სწრაფად შევარდნენ ემილის პალატაში
-რა ხდება? ვინმემ მითხარით რა ხდება-ალექსანდრე ექიმებს პასუხს თხოვდა
-არა არაა ემილი არაა-ნატამ ყვირილი დაიწყო სახე წაშლილი დაეცა მუხლებზე გუგა გულზე ხელი მიიჭირა თითქოს ამით ტკივილს ჩაიხშობდა
ექიმებს გამოსვლა დააგვიანდა ერთი საათი ისე გავიდა პალატინად არავინ გამოსულა ძალიან უჭირდათ სიმშვიდის შენარჩუნება
-რა კანდაბაა ამის დედა შევე.. ამდენი ხანი რას აკეთებენ-საბა
უცებ გაიღო პალატის კარი მაღალი ჭაღარა თმიანი კაცი გამოვიდა
-გილოცავთ პაციენტი გონს მოვიდა
უბრალოდ შეუძლებელია იმ ბედნიერების აღწერა რაც მათ იგრზნეს ერთმაეთს ეხვეოდნენ და ულოცავდნენ ალექსადრეს გულზე ლოდი მოეხსნა თითქოს თავიდან დაიბადა ნატამ სიხარულისგან ხტუნვა დაიწყო
-ექიმო ნახვა როდის შეგვეძლება?-ნატა
-ამჟამად პაციენტს ძინავს სავარაუდოდ მთელი ღამე იძინებს პალატაში მალე გადაიყვანენ მაგრამ დიდი ხნით მაიც ვერ შეგიშვებთ ჯერ ჯერობით გირჩევთ ხვალ დილით მოხვიდეთ
ალექსანდრემ ძლივს დაიყოლია მეგობრები ყველა სახლში წავიდა მხოლოდ ის დარჩა დაინახა როგორ გამოიყვანეს ემილი რეანიმაციიდან მის სახეს მოკრა თვალი ლოყებზე წითელი ფერი შეპარვოდა გულმა გაორმაგებით დაუწყო ძგერა ექიმებს თხოვა პალატაში შესვლა სხვა გზა არ ქოდათ შეუშვეს ფრთხილად მიუახლოვდა ემიილის მისი ხელი თითებში მოიქცია და იქვე ჩამოჯდა უყურებდა მძინარეს და მისი სუნთქვის მოსმენით ბედნიერდებოდა დაღლილს როდის ჩაეძინა ემილის ხელზე ვერ გაიგო

ემილი
თვალებს ფრთხილად ვახელ ვცდილობ გავერკვე რა მოხდა ან სად ვარ ირგვლის მიმოვიხედე პალატაში ვარ მახსოვს სადღაც ჩავარდი მეტი არაფერი ხელზე სიმძიმესაც ვგრძნობ,თვალებს არ ვუჯერებ ალექსადრეს მშვიდად სძინავს ჩემს ხელზე უცებ მახსენდება მისი სიტყვები მახსენდება როგორ მთხოვდა მასთან დარჩენას არ ვიცი დამესიზმრა თუ მითხრა მაგრამ არა ალბათ დამესიზმრა...წარმომიდგენია როგორ ინერვიულეს ხელს ფრთხილად ვამოძრავებ ალექსადრეს მოზრდილ წვერზე ვეფერები მეღიმება მისი დანახვისას უცებ შეირხა თავი სწრაფად ასწია და თვალებში ჩამაშტერდა მისმა შავმა თვალებმა იმოქმედა ასე თუ ანტიბიოტიკმა არ ვიცი მაგრამ გული ლამის ამომივარდა შავი თვალები მომანათა
-ემილიი როგორც იქნა-ჩემთან ძალიან ახლოს მოდის და შუბლზე მკოცნის თავებით მიღიმის
-ძალიან შეგაშინეთ?-ძლივს შევძელი ხმის ამოღება
-ძალიან მეგონა დაგკარგავდი
-როდის ვიყავი შენი?
ჩემს ნათქვამზე გაეცინა
-აი ახლა კი ნამდვილად დაბრუნდა ალქაჯი ქალბატონო-სიცილით მეუბნებოდა მეც გამეღიმა
-დიდი ხანია აქ ვარ?
-თორმეტი დღე უგონოდ იყავი
-რაა? მართლა?
-საშინელებბა იყო ძალიან შეგვაშინე
-არც კი ვიცი რა ვთქვა...ალექსადრე რა მოხდა?
-როგორც ჩანს სულ ქვედა სართულზე ამოთხრილი ქონდათ საკმაოდ დიდი მანძილზე მიწა გაქცევას რომ შეეცადე სიბნელეში ვერ დაინახე და ჩავარდი
-გიორგი? სად არის?
-ნუ გეშინია ის ვერასდროს ვერაფერს გავნებს მამამისმა წაიყვანა საქართველოდან
რამოდენიმე წუთი სიჩუმე ჩამოვარდა ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით და არაფერს ვამბობდით
-მაპატიე-ძლივს გასაგონად ვთქვი და თვალი ავარიდე
-რა გაპატიო?-მართლა გაუკვირდა ალექსადრეს
-გიორგისი დავიჯერე მეგონა რასაც ის მეუბნებოდა ყველაფერი მართალი იყო მაპატიე გთხო...
-ჩუ ჩუ არაუშვას მთავარია ყველაფერი კარგად დამთავრდა და ისევ ჩვენთან ხარ-ხელი ტუჩებზე დამადო ჩემი ხელი ისევ თითებში მოიქცია და საწყის მდგომარეობას დაუბრუნდა
-ძალიან დაღლილი ვარ დავიძინოთ რა
-მოიცადე ასე როგორ დაიძინებ-შეწუხებული სახით ვუთხარი
-აბა სად წავიდე?-გაეღიმა
-დივანზე დაწექი
-არ მინდა ასე მირჩევნია
-კი მაგრამ ასე წელი გეტკი...
-ემილი დამშვიდდი ვიცი რომ ღელავ ჩემზე მაგრამ ძალიან ბედნიერი ვარ ასე რომ მაცადე დავიძინო-ისევ არ მაცადა სათქმელის დასრულება
-სულაც არ ვღელავ-ჩავიბურტყუნე გაბრაზებულმა
-მესმის

ალექსანდრე
დილით მზის სხივები მაღვიძებს სწრაფად ვახელ თვალებს ვხედავ ემილის მშვიდად სძინავს საკმაოდ ადრე გამეღვიძა ნელი ნაბიჯებით გავდივარ პალატიდან არ მინდა გავაღვიძო..მანქანა ქვევით მხვდება მაღაზიაში მივდივარ ემილისთვის ყვავილებს და წვენებს ვყიდულობ ისევ საავადმყოფოში ვბრუნდები ემილის პალატის კარი ღია მხვდება ხმა მესმის ყველა მოსულა მეღიმება მათი საუბრის მოსმენისას პალატის კარებს ღიმილიანი სახით ვაღებ
-ოჰ ეს ვინ მოსულაა-გუგა
-ვაიმე ემილი შენ მაინც უთხარი რამე ღამეებს აქ ათენებდა-ნატა
ემილიმ გაკვირვებულმა შემომხედა სწრაფად ავარიდე მზერა
-მარტთლა?-ემილი
-ჰო დედი მეც კი სახლში მიშვებდა და თვითონ სულ აქ იყო
-მადლობა ალექს-ჩემი სახელი ისე თბილად წარმოთქვა გამაკანკალა
არაფერი მითქვამს მხოლოს გავუღიმე დიდხანს არ დავრჩენილვარ სახლში წავედი და ამდენი ხნის შემდეგ მშვიდად დავიძინე

სამი დღის შემდეგ ემილი საავადმყოფოდან გამოწერეს ერთი კვირა სახლში დაისვენებდა და ისევ ძველებურად გააგრძელებდა ცხოვრებას სახლში მიიყვანეს ყველა დადიოდა მის სანახავად ალექსანდრეს გარდა
-ალექსანდრეს ხომ არ დაურეკავს?-ნატა
-არა
-არ ვიცი რა ეტაკა ამ ბიჭს ღამეებს ათენებდა საავადმყოფოში
-არ მაინტერესებს მადლობა გადავუხადე
-კარგი რა ვიცი რომ ძალიან გაგიხარდა მისი ყურადღება
-არ მითხოვია მისთვის
-ოჰჰ

ალექსანდრეს მოსვენება დაეკარგა ისე უნდოდა ემილის ნახვა მაგრამ სიამაყეს ვერ გადააბიჯა
-ხომ კარგადაა?
-დაურეკე და კითხე-გუგა
-არ ვაპირებ
-ჰოდა ეგრე გააგრძელე შორიდან გიყვარდეს
-არ მიყვარს
-კარგი რა მარტო ამ ერთი კვირის განმავლობაში დავრწმუნდი რომ ემილიზე გიჟდები და ძალიან გთხოვ ნუ უარყოფ წადი და ნახე
დიდი ყოყმანის შემდეგ ემილის სახლს მიადგა ემილის დედა ღიმილით შემოეგება და უთხრა რომ ოთახში ასულიყო ფრთილად დააკაკუნა კარზე
-შემოდი დე-ემილი ალექსანდრეს დანახვას არ ელოდა
-ალექს?-გაკვირვებულმა კითხვა
-გამარჯობა
-გამარჯობა მოდი დაჯექი
-როგორ ხარ?-ალექსადრე
-კარგად შენ?
-ვარ რა ჭრილობები შეგიხორცდა?
-კი თითქმის აღარც მტკივა ერთი სული მაქვს სკოლაში როდის დავბრუნდები ყველა მომენატრა-ემილი დიდი ენთუზიაზმით ესაუბრებოდა ალექსადრეს
-ჰო ჩვენც მოგვენატრე-დაუფიქრებლად უთხრა რომ მოენატრა კი ინან მაგრამ უკვე გვიან იყო ემილიმაც კარგად დაიჭირა მისი ნათქვამი მაგრამ ყურადრება არ მიაქცია ისე მინდა მისგან ამ სიტყვების მოსმენა მეჩვენებაო
-რამეს არ დალევ დედას ვეტყვი და ამოგიტანს
-არა არაფერი მინდა
ისევ სიჩუმე ამჯერად ემილიმ დაარღვია დუმილი
-ცუდად რომ ვიყავი პალატაში შემოსული იყავი?-ალექსადრე მოულოდნელმა კითხვამ დააბნია
-რატომ მეკითხები?
-არა ისე
-მითხარი რამე გაიგონე?
-ანუ შემოსული იყავი?
-ჰო
-რატომ შემოდი?
-ვიცი რომ ყველაფერი გაიგონე ნუ უარყოფ
-მაშინ კითხვას შევცვლი რატომ მითხარი ის ყველაფერი?-ალექსანდრე დუმდა სიმართლის თქმას არ აპირებდა
-დროებითი სისუტე იყო ჩემს ადგილად ყველა ასე მოიქცეოდა-გულზე ეკალივით მოხვდა ალექსადრე სიტყვები
-ჰო ალბათ მართალი ხარ
-უნდა წავიდე გამოჯანმრთელებას გისურვებ
-მადლობა
იმ დღის შემდეგ არც ალექსანდრეს მოუკითხავს ემილი და არც ემილის ალექსადრე
-აუუ დროზე ჩაიცვი რაა-აბაზანიდან გაკიოდა ნატა
-მე ჩაცმული ვარ უკვე-ემილი
-აუუ დღეს იმენა უნდა გაბერთოთ შენი დაბრუნების აღსანიშნავად
-აჰამ
-იცოდე შენს არ სვამ
-ოო კარგი ჰო სულ ცოტას დავლევ
-გოგო კლუბი არ დავახურინე ჩვენს გარდა სხვებიც იქნებიან
-მაინც?
-ნინი ალექსადრე და ბიჭები რა
-აუუ მოდი სხვაგან წავიდეთ
-კარგი რა დაიკიდე უკვე მიცემული მაქ შეკვეთა
-იმედია ჩვენი მაგიდა ცოტა შორს იქნება ნამდვილად არ მინდა ნინის ყურება
-ჰოო შეიძლება მოკვდე ეჭვიანობით ალექსანდრესთან ერთად რომ იქნება
-აუ სულ არ მადარდებს ეგ და მოკეტე რა
-შეხედე ამას
ასე მაიმუნობაში ორი ულამაზესი გოგო იგდაა კლუბის შესასვლელთან ნატას დანზე გამოყვანილი საკმაოდ მოკლე ლურჯი კაბა ეცვა ზურგი მთლიანად ამოღებული ფეხზე მაღლები აი ემილის კი ერთიანი კომბინიზონი ამშვენებდა მუქი შინდისფერი ნაჭერი საკმაოდ დიდი ჭრილებით გამოირჩეოდა
შესვლისთავანე მიიქციეს ყურადღება არც ალექსანდრეს გამორჩენია ემილის იქ ყოფნის ამბავი უყურებდა მომღიმარ გოგოს და მისი ტუჩების დაპატრონების სურვილი კლავდა ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა მაგრამ არაფერი ეტყობოდა სიტუაციას კარგად აკვირდებოდა რათქმაუნდა ნინიმ ეს შენიშნა რას არ აკეთებდა ალექსადრეს ყურადღების მისაქცევად
ემილი და ნატა კლასელ გოგოებთა ერთად ერთობოდნენ ნატამ საკმაოდ ბევრი დალია რამოდენიმეჯერ იცეკვეს კიდეც მაგრამ მხოლოდ გოგონებდა ბევრი ეცადა ემილისთან ცეკვას მაგრამ გოგომ ყველა უკან გაისტუმრა თვალები ალექსადრესკენ გაექცა ბიჭიმა ჭიქა აწია რომელშიც სასმელი ესხა და ირონიულად გაუღიმა ემილიმაც ნიშნისმოგებით აწია ჭიქა ოღონდ იმ განსხვავებით რომ მის ჭიქაში ფორთოხლის წვენი ესხაა
-რა კარგად ვერთობით არა?-ნატა
-ჩემო სულელო გოგო რამდენი დალიე-ემილი
-აუ მოიცა რა დრეს მაგრად უნდა გავერთო
-არც იკლებ მეტი რა გინდა
-აუ ემილი შენს მაგივრად ნინის მე ვცემ მოაშორე ალექსადრეს
-რა გავაკეთო მოვვარდე ცხვირი გავუტეხო მოცილდი ალექსადრეს მე მიყვარსთქო?
-ზუსტადაც
-არა ისე კარგი აზრია
გოგონებს სიცილი აუტყდათ საკმაოდ ხმამაღლა იცინოდნენ
-რა გაცინებთ გოგო-გუგა
-შენ ჩუ-ნატამ თითები ტუჩებზე მიადო
-რამდენი დაგილევია ფეხზე ძლივს დგახარ-გუგას გაეცინა მის საქციელზე
-აბა გავედი მე გარეთ სუფთა ჰაერი ჩავყლაპო ნატას შე გაბარემ-ემილი
ემილი ხმამაღალმა მუსიკამ დაღალა ამიტომ აივანზე გავიდა რათქმაუნდა ალექსადრეს არ გამორჩენია ეს სწრაფად გაყვა
-რა მოხდა ცუდად ხომ არ ხარ?-ალექსადრე
-არა არა უბრალოდ დავიღალე
-ჯერ არ უნდა წამოსულიყავი ასეთ ხმაურიან ადგილას მაიც ახალი გამოკეთებული ხარრ
-მადლობა ყურადღებისთვის როგორმე მივხედავ თავს
-ნუ კაპასობ რა
-ოომიდი დაბრუნდი ნინი გელოდება ცოდოა გოგო
-შენ არ იდარდო
-არ ვდარდობ
-აბა ეჭვიანობ?
-შენ ასე ფიქრობ?
-ვფიქრობ არა დარწმუნებული ვარ
-იმედები უნდა გაგიცრუოო
-ნწ ნწ უბრალოდ შეგიძლია პირდაპირ მითხრა
-რა უნდა გითხრა-ემილის ნერვიულმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე
-სიმართლე
-მართლა ვერ ვხვდები რა გინდა
-მაშინ აგიხსნი
მოშისვლებულ წელზე ხელი შეუცურა ძალიან ახლოს მიიზიდა და თვალებში ჩააშტერდა
-ძალიან კარგად ვიცი რომ გაიგონე იმ დღეს რაც გითხარი ჩემთან დარჩენას გთხოვდი გითხარი რომ მიყვარდი.....ასეა მიყვახარ ძალიან მიყვარხარ მინდა სულ ჩემთან იყო მინდა თავისუფლად შემეძლოს შენი ტუჩების დაგემოვნება რომელიც პირველი დღიდან თითქოს კოცნას მთხოვს თავს ვიტყუებდი რომ უბრალოდ ამოგიჩემე მეგონა ისეთი იყავი როგორც გოგონების უმრავლესობაა მაგრამ აქაც შევცდი შენ ყველასგან განსხვავებული ხარ შენი სახე ხელები თვალები არ ვიცი ისინი უბრალოდ სასწაულებია მიყვარხარ ემილი ჯაფარიძე

უყურებდა ათრთოლებულ გოგოს რომელიც ძლივს სუნთქავდა თვალები ცრემლებით ქონდა სახე სწრაფად მიიზიდა და ფრთხილად დაუკოცნა თუჩები ნაზად და ფაფუკან კოცნიდა თითქოს რამეს ატკენდა..ემილი არაფერს ამბობდა გონებაში ალექსადრეს სიტყვებს იმეორებდა და ვერ იჯერებდა რომ მასაც უყვარდა
-რამე მითხარი....
-მე...არც კი ვიცი რა გითხრა
-ვიცი რომ ასე უცებ ვერ შემიყვარებ მაგრამ არ იფიქრო რომ თავს დაგანებებ აქედანვე უნდა იცოდე რომ შეგიყვარდები
-მართლა?-ემილი ხასიათზე მოვიდა და ალექსადრეს წვალება დაიწყო
-აჰამ-ბიჭი თვალებში უყურებდა და უღიმოდა მაძილი მათ შორის არ შეუცვლია
-ჰოო სამწუაროდ იმედები უნდა გაიცრუო
-რატომ?
-სხვა მიყვარს
-მერე რა გადაიყვარებ-ვითომ არაფერი ისე უთხრა
-ვერ გადავიყვარებ ძალიან მიყვარს
-ვინ არის?
-ვერ გეტყვი
-მართლა ძალიან გიყვარს
-ჰო ძალიან მიყვარს
-მასაც?
-მასაც
-მაშინ რატომ არ მოვიდა შენს სანახავად?
-საქართველოში არ ცხოვრობს გუშინ დავურეკე და ყველაფერი მოვუყევი
-ალბათ ჩამოვა ხომ?
-კი ჩამოვა
-იმედია გაგვაცნობ
-აუცილებლად
-სანამ ჩემი თვალით არ ვნახავ შენს შეყვარებუულს მანამდე არ დავიჯერებ ვიცი რომ მატყუებ და არავინ გიყვარს
-კარგი აი რომ გაგაცნობ იმედია შემდეგ კარგად მიხვდები რომ ვერაფერს გახდები
-ვნახოთ ვნახოთ
-კარგი ახლა გამიშვი უნდა შევიდე
-მიბრძანდი
კლუბში ორივე ერთად დაბრუნდა არავის გამოპარვია მათი ქცევა
-რა ხდება რა სახე გაქ?-გუგამ კითხა ალექსანდრეს რომელიც ღიმილს ვერ იშორებდა სახიდან
-სიმართლე ვუთხარი
-ვის ან რა სიმართლე
-ემილის ვუთხარი რომ მიყვარს
-რა ..მოიცა ანუ...გვეშველა ა?
-ჯერ ჯერობით კაპასობს სხვა მიყვარსო
-იმედია არ გჯერა
-არა რათქმაუნდა,ვნახოთ აბა იმედია მალე გაგვაცნობს ვითომ შეყვარებულს
-საღოო ძმა როგორც იქნა მოხვედი გონს ემილის რამეს მოვიხერხებთ
ბიჭები ახალმა ამბავმა გაახარა მხიალურება გააორმაგეს ვინ ვისთან ცეკვავდა ვერ გაიგებდი
----------------------------------------------
დილით ნატა საშინელმა თავის ტკივილმა და ემილის ყვირილმა გააღვიძა
-ადექი სკოლაში უნდა წავიდეთ
-აუუ არა რაა
-რას სვამდი მერე თუ არ სეგეძლო ძლივს მოგათრიე სახლამდე
-ნუ კივიხარ თავი მისკდება
-ადე ადე წამალი დაგიდე მანდ დალიე გიშველის
ნატას წამალმა ღარაც დოზით უშველა ამიტომ სკოლაში წავიდა...ემილიმ ისინიც ნახა ვინც კლუბში არ იყო ბავშვები სიყვარულით იკითხავდნენ გიორგის მეგობრებს თვალი აარიდა და სწრაფად ჩაუარა ცდილობდა მათგან თავი შორს დაეჭირა....სპორტის გაკვეთილზე ბავშვები გარეთ გავიდნენ მზიანი ამინდი იყო ამიტომ თავისუფლად ითამაშებდნენ ბიჭებმა ფეხბურთის თამაში დაიწყეს გოგონები სკოლის ეზოში ერთობოდნენ მათი სურვილებისამებრ....ნატა ემილის ტელეფონით ხელში დაზდევდა და ცდილობდა კარგი ფოტო გადაეღო
-აუუ მოიცადე ერთი ფორო მარტო ერთი
-ნატა გეყოს რაა არ მინდა ამ სურათის გადაღება რა გეტაკა გოგო?
-რაზე ბაასობთ ქალბატოებო?-გუგა როგორც ყოველთვის ქალიშხალივით დაეტაკა ემილის
-გაიწიე
-ოჰჰ
-მოკლედ რა თქვენ ორს რა დაგემართათ დრეს ვერ ვხვდები
-ჩვენ რაღაცა ვიცითო ემილიმას კარგად იცისოოო-წაიღიღინა გუგამ რათქმაუნდა ემილი მიხვდა რასაც გულისმობდა მაგრამ არ შეიმჩნია
-მერწმუნე მე ისეთები ვიცი შენ არც დაგესიზმრება-თვალი ჩაუკრა და კურტუმოს ქნევით შევიდა სკოლაში წყალს სვამდა ალექსადრე უცებ დდაუდგა წინ იმდენად მოულოდნელი იყო მისთვის ბოთლი ხელიდან გაუვარდა
-გაგიჟდი?
-შენ გამაგიჟე
-ოო შეწყვიტე ეს უაზრობა
-რავიცი რომ გკოვნიდი კი იყავი გატრუნული
-იცი რაა?-ემილი ახლოს მივიდა ალექსანდრესთან დაიხარა და სახესთან დაჩურჩულა
-მე ყოველთვის იმას ვაკეთებ რაც იმ მომენტში მინდა მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ კიდევ გავიმეორებ-
გაიმართა გაიღიმა წასვლას აპირებდა ალექსმა მოქაჩა და კალთაში ჩაისვა
-გამიშვი რას აკეთებ?
-მეც იმას ვაკეთებ რაც მინდა ასე რომ გაჩუმდი-ხელები ზურგს უკან გაუკავა
-აუ გამიშვი რაა
-სულ არ გეცოდები ხო მაცადე დავტკბე
-შოლოკადი მაქვს და მოგცემ უფრო ტკბილია
-ნწ შენზე ტკბილი არაფერი-ფრთხილად აკოცა ხელზე
-ალექსს...-ემილი ლამის ჩაადნა ხელში სიტყვების თქმაც კი უჭირდა
-მმმ რა გემრიელი ხარ ჩემი ტკბილი გოგო-სახე ემილის ყელში ჩამალა კოცნიდა და ეჩურჩულებოდა
ცოტა ხანი გაბრუვდა მაგრამ ჯაფარიძის ასე ადვილად მოგერიება ძნელია ალექსანდრე ხელებს ისე აღარ უკავებდა ამით ისარგებლა სწრაფად მოშორდა გაუღიმა
-ამდენი ტბილიც არ შეიძლება დიაბეტი არ დაგემართოს
-ოხ შე ალქაჯოო
-პაკაა-კარებიდან მოაძახა
-სულ ვერ გამექცევი-თავისთვის ჩაილაპარაკა ალექსმა
ემილი სკოლაში წასასვლელად მოემძადა მოკლედ კაბას შავი ტოპი შეუხამა ფეხზე კედები მოირგო..დღეს კალათბურთის ჩემპიონატი იხსნება რათქმაუნდა გუნდი მზად ყავს თვითონაც ითამაშებს რადგან ექიმმა ნება დართო
-სად ხარ გოგო?-ნატამ ჩაყვირა ტელეფონში
-რა გაყვირებს მოვალ მალე
მანქაა სკოლის ეზოში ალექსანდრეს მაქანის გვერდით დააყენა გადავიდა თუ არა მის გრძელ ფეხებს მზერა ვერ მოაშორეს ალექსანდრე იჯდა და ძარღვებ დაბერილი უყრებდა ბიჭებს რომლებიც თვალებით ჭამდნენ გოგოს
-გამარჯობათ-ემილი მხიარულად მიესალმა იქ მყოფებს
-ძალიან გრძელი კაბა ხომ არ გაცვია?-ალექსადრემ დაუღრინა
-ჰმმ რავიცი აბა შეიძლება-ემილიმ გაუღიმა
-დღეს თამაში გაქვთ ხო?-საბა
-კი
-ნინის გუნდ ხომ არ ხვდებით?
-არა დღეს ნინის გუნდთან არ მოგვიწია თამაში
-კარგი ძალიან მაინტერესებს რას იძამთ
-რა უნდა ქნან პირველივეზე წააგებენ და გამოვარდებიან-ალექსანდრე დაიგესლა
-იცი რაა?დღეს ვახავთ ვინ ვის მოუგებს და თქვენ საერთოდ ვისზე რას ამბობთ ფინალი წააგეთ
-რამ გაგახსენა ახლა?-გუგა
-რატომ არ უნდა გამხსენებოდა
-კარგი გეყოთ გაკვეთილი იწყება-ნატა
პირველი გაკვეთილი გეოგრაფია ჩაუტარდათ ბევრი იმხიარულეს..შესვენებაზე გოგოებთა ერთად დადიოდა დერეფნში და თამაშის შემადგენლობას აწყობდა..გაკვეთილები დასრულდა თ არა სპორტის დარბაზი გაივსო ბავშვებით ყველა თამაშის დაწყებას ელოდა რადგან ალექსანდრე გუგა და ბიჭები კალათბურთელები იყვნენ მოთამაშეთა რიგში დასხდნენ სანამ გუნდებს წარადგენდნენ მოკლე საკალათბურთო ისტორია გაუშვეს თითოეულ მოთამაშეზე გასნასუთრებული აღფრთოვანება ემილის ვიდეომ დაიმსახურა...თამაში დაიწყო თავიდანვე მოიპოვა უპირატესობა ემილის გუნდმა მოწინააღმდეგე სუსტი აღმოჩნდა პირველი გამარჯვება ემილიმ მოიპოვა გახარებული გუნდელები გამოსაცვლელში მხიარულობდნენ მოწესრიგდნენ თუ არა სკოლის გარეთ გავიდნენ ბავშვები ეგებებოდათ და ულოცავდნენ ემილის კი საუკეთესოს უწოდებდნენ რაც მისთვის ბევრს ნიშნავდა
-მოკლედ რა როგორ გაგიმართლათ-ალექსადრე აგრძელებდა გოგოების მოშხამვას
-კაი ტო რა იყო შენ,გოოგნებო ძალიან მაგრად ითამაშეთ-გუგა წავიდა ატასკენ და ემილისკენ ორივე მაგრად ჩაიკრა გულში ალექსანდრე ფიქრობდა როგორ მინდა გუგას ადგილას ვიყო ისე მაგრად ჩაგიკრავდი გულში ქალბატონო ემიილიო...
-მოკლედ პირველი გამარჯებაა და არ ავღნიშნოთ?-გუგამ წამოაყენა იდეა
-აუ კი რა-აყვა ნატაც
-ხოდა კლუბში ვიკრიბებით რვა საათისთვის
-ოკეი-ემილი
-იმედია კაბას ჩაიცმევ რაღაც ნაჭერის მაგივრად-სანამ წავიდოდენ ალექსანდრემ მიაძახა ემილის გოგოს მხოლოდ გაეცინა აღარაფერი უთქვამს
რვა საათისთვის უკვე კლუბთა იდგნენ ემილი დანზე გამოყვანილ ძალიან მოკლე კაბაში ფეხზე დაბლები თმა მაღლა აწეული ნატას წელიდან გაშვებული მუხლამდე კაბა ეცვა პატარა ფერიას გავდა...შევიდნენ თუ არა ალექსადრეს ვისკი გადაცდა
-რა გჭირს -გუგა
-რა რა მჭირს იმას შეხედე-ემილიზე მიათითა
-უუ ჩემი გოგო ნახე რა
-არა რა ხომ გავაფრთხილე არ ჩაიცვა ძალიან მოკლე კაბათქო
-ზუსტად გამიტო ჩაიცვა შენ რომ გააფრთხილე-გუგას გაეცინა ალექსანდრეს საწყალ სახეზე
-სასტავს გაუმარჯოს-ემილი
-გაუმარჯოს
-რას დალევთ გოგონებო?
-ორმაგი ვისკი-ემილი
-ორმაგი ფორთოხლის წვენი იგულისხმა საბა-ალექსანდრე
ემილი ადგა ლამაზი მიხვრა მოხვრით მივიდა ბარმნთან და ვისკი დაასხმევინა თავისთვის
-ნუ სვამ-ალექსანდრე ახლოს დაუჯდა და ყურთად ჩასჩურჩულა
-როდიდად გეკითხები-ემილი
-იცოდე დაგსჯი პატარა ქალბატონო
-ჯერ ერთი პატარა არ ვარ და შენი დასჯის მეთოდი ნინის მსგავსსებთა გამოგადგება-ემილი
-მართალი ხარ სამწუხაროდ აქ არ არის-ალექსანდრემ ვითომც არაფერიო ისე თქვა
-ხოდა წადი და სახლში ააკითხე-სიბრაზისგან გაწითლებული ემილი მიუბრუნდა ისე უყვირა ლამის სკამიდან გადააგდო
ცოტა ხანი უყურებდა გაბრაზებულ გოგოს ალექსი სწრაფად მოხვია ხელი და სხეულზე ძლიერად აიკრა
-როგორ ეჭვიანობ
-არ ვეჭვუანობ
-კარგი ჰო როგორც გინდა ალა გაიბუტო-პატარა ბავშვივით უთხრა და სიცილი ვერ სეიკავა ემილის სახეზე
-საზიზღარი ბიჭი ხარ
-როგორც ჩანს საზიზღრები გიზიდავს ფისო
-შენ სულ გაააფრინე ხო?მე რა სერიოზული მეგონე და თურმე...
-ნწნწნწ რა თურმე რა უნდა მიხვდე რომ ასე მხოლოდ შენთან ვიქცევი და შეირგო
-ოჰჰ რა პატივში ვარ
ემილი ყურადღებას აღარ აქცევდა ალექსანდრეს თავის სტიქიაში იყო ხან ვის ეცეკვებოდა ხან ვის დალია მაგრამ მთვრალი არ იყო ალექსადრეც შეძლებისდაგვარდა ერთბოდა უმეტესად ემილის აკვირდებოდა უცხოს მიახლოების საშუალებას არ აძლევდა..საკმაოდ შემთვრალები იყვნენ ემილი საპირფარეშოში შევიდა მაღალმა მუსიკან თავი აატკივა სახეზე ცივ წყალს ისხამდა ვირაც შევიდა ზევით არ აუხედავს მაგრამ საკეტის გადატრიალებისხმა რომ გაიგო სწრაფად აწია თავი უკან ვიღაც ბიჭი ედგა ეტყობოდა რომ ძალიან მთვრალი იყო ნელ ნელა მიიწევდა ემილისკენ გოგომ გვერდის ავსა სცადა მაგრად ბიჭმა არ გაუშვა
-სად მიიჩქარი ლამაზო
-გამიშვი
-და რომ არა
-გამიშვიმეთქი
ხელი ჩაავლო ემილი ეწინააღმდეგებოდა სასმელმა ძალა წაართვა ბიჭი მასზე ძლიერი აღმოჩნდა
-გამიშვი გთხოვ,არ გინდა გთხოვ არა
-ნუ წუკვინებ
ინერციით დავარდაა ხელ ფეხს იქნევდა მაგრამ ამაოდ ბიჭმა კაბა ტანზე შემოახია ყველაფერი დამთავრებული ეგონა ვერაფერს ფიქრობდა ჩუმად ლუღლუღებდა არავის ესმოდა მისი ვერარც ბიჭის შეხებას გრძნობდა თითქოს გაიყინა მარამ მოულოდნელად სიცივე სითბომ შეცვალა ვიღაც მთელი ძალით იკრავდა გულში
-ჩემო პატარა ნუ გეშინია შენთან ვარ
ალექსანდრე ზლიერად ხვევდა ხელს თავზე კოცნიდა და ამშვიდებდა
--------------------
თვალები გაახილა თუ არა სწრაფად წამოხტა
-ნუ გეშინია ყველაფერი დამთავრდა-ალექსანდრე მოეხვია გოოს და გულში ჩაიკრაა
-სად ვარ?
-ჩემთა სახლში
-შენ რომ არ...
-ჩუუ დამშვიდდი არ იტირო ყველაფერი დამთვარდა შენ გვერდიტ ვარ
გულში ჩაიხუტა და თმაზე ფერება დაუწყო ემილი გატრუნული უგდებდა ყურს საყვარელი ადამიანის გულისცემას
-დამშვიდდი?
-კი ალექს....მადლობა-თვალებში ჩახედა
-არაფერია
-მე წავალ-ემილი თითქოს გონს მოვიდა საწოლიდან ადგომა დააპირა
-არსად წახვალ დედაშეს დავურეკე და ვუთხარი რომ ნატასთან ხარ არ ინერვიულებს დაწექი ახლა მოისვენე
-კი მაგრამ..
-არავითარი მაგრამ დამიჯერე ერთხელ მაინც
-კარგი ჰოო
ემილი ისევ დაწვა ალექსადრე გავიდა მაგრამ მალევე შემოვიდა ლანგრით ხელში ემილის საჭმელი მოუტანა
-რატომ შეწუხდი
-მიდი ჭამე დაღლილი ხარ ძალას შეგმატებს
-აუ მაშინ შენც ჭამე რა
ორივე გემრიელად შეექცეოდა ალექსადრე ემილისკენ აპარებდა მზერას და მის ბავშვურობაზე ეღიმებოდა
-სკლას რომ დაამთავრდებ რას აპირებ?-მოულოდნელად დაიწყო ალექსადრემ საუბარი
-იცი..ალბათ ისევ უკან დავბრუნდები
-მაშინ რატომ ჩამოდი?-სიბრაზე შეეპარა ხმაში დადიანს
-მინდოდა ჩემი ქვეყანა და კლასელები მენახა
-რამე რომ მოხდეს შენს ცხოვრებაში აი რამე მნიშვნელოვანი მაინც წახვალ?
-და რა უნდა მოხდეს ასეთი?
-აი არ ვიცი
-მაინც
-რომ შეგიყვარდეს?-თქვა და ემილის თვალებში ჩახედა პასუხის ამოკითხვა იქ სურდა
-არ ვიცი...არ მიყვარს ასე რომ...
-გასაგებია
-შენ რას აპირებ?-ემილიმ კითხა მხიარულად
-არ ვიცი ალბათ მამაჩემის საქმეს წავყვები
-წარმატებებს გისურვებ მომავალში
-ჩემი გჯერა?-ისევ სევდიანი ხმით კითხა ალექსმა
-რა...რატომ მეკითხები?
-სიყვარული აგიხსენი ემილი გითხარი რომ მიყვარხარ
-არ გინდა გთხოვ
-რატომ რატომ გამირბი რატომ თრთი ახლოს როცა მოვდივარ
-არ მინდა ამაზე საუბარი
ემილი სწრაფად ადგა ალექსანდრეც მიყვა თავისკენ მიიზიდა ცალი ხელით კედელს ეყრდნობოდა ცალი ხელიტ ემილი ეჭირა
-რატომ იქცევი ასე? ვერ ხევდა როორ მიყვარხარ დავიჯერო ვერ ამჩნევ ამის დედა შევე..-ბოლო ხმაზე უღრიალა ალექსმა
-მე..მეე
-რა შენ რა აღარ შემიძლია თვალებში შემომხედე და მითხარი რომ არ გიყვარვარ მითხარი რომ მოგშორდე მითხარი რომ ჩემი გეშინია და გპირდები წავალ სამუდამოდ წავალ-ჩაწითლებული თვალები მიანათა გოგოს რომელიც უკვე ცუდად იყო თრთოდა ალექსანდრეს სიტყვებმა გული მოუკლა მისმა თვალებლა ყველაფერი აუწყეს მიხვდა რომ თუ რამეს არ მოიმოქმედებდა სამუდამოდ დაკარგავდა
-არა....არაა ვერ გეტყვი არ შემიძლია მიუხედავად იმისა რომ თავს გარიდებ შენგან შორს არ შემიძლია არ წახვიდე მჯერა ჰოო მჯერა რომ გიყვარვარ
-და შენ?-ღიმილი შეეპარა ალექსანდრეს ბაგეს
-მეც
-რა შენც?-გამხიარულებულმა უფრო ახლოს მიიზიდა გოგო მისი სიწითლით ხალისობდა
-მიყვარხარ
ერთი სიტყვა აღმოჩნდა საჭირო ალექსანდრეს გულის ასახარად თითქოს დიდი ლოდი მოეხსნა სასურველ ბაგეს წაეტანა ნაზად და ფაფუკად კოცნიდა ბოლოს ხელი ძლიერად მოხვია და გულში ჩაიკრა
-ჩემო პატარა როორ მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ და იცოდე რომ მატკინ...
-ჩუ არასდროს გატკენ
მთელი ღამე ერტმანეთზე მიხუტებულები ცვლიდნენ ამბებს საუბრობდნენ გრძნობებზე რომლების დამალვასაც ასე კარგად ახერხებდნენ...გამთენიისას ჩაეძინა ალექსანდრეს გულზე მიკრულს
დილა ბედნიერად დაიწყო ალექსანდრემ თვალები გაახილა თუ არა ემილის სახეს წააწყდა რომელსაც ტკბილად ეძინა ფრთხილად უკოცნიდა სახეს თან ეჩურჩულებოდა
-ჩემო პატარა წასვლის დროა გაახილე თვალები
-მმმ ვდგები ხო-ძლივს გასაგონად ამოიკნავლა ბალისიდან
-მიდი მიდი
ემილი მოფხიზლდაა ბედნიერი უყურებდა ალექსს მივიდა და მაგრად ჩაეხუტა
-ტასაცმელი ჩემ კარადაშია გუშინ მოგიტანე
-მადლობა
-კარგი მე გავალ სააბაზანო იცი სადაცაა ქვევით გელოდები
-აუ ალექს
-რა იყო
-დედაშენი ან ტემური ბიძია რას იფიქრებს?-საწყალი თვალებით შეხედა
-ჩემო სულელო არაფერსაც არ იფიქრებენ მარამ სახლში მაინც არ არიან
-ოო კარგი გადი მიდი
მალე ჩაიცვა ქვევით ჩავიდა ალექსანდრეს ყავა გაემზადებინა
-ვაუ რა ბიჭი მყავს
-მიმისაკუთრა უცებ
-აჰა ანუ არა?
-რომ გითხრა არათქო?-ცინიკურად გაუღიმა გოგოს
-ნუ არაუშავს არც მე ვარ შენიდა-არც ემილიმ დააკლო
-კარგი გვეყოს-უცებ დაასერიოზულა ალექსმაემილიმ მის სახეზე სიცილი დაიწყო
სკოლაში ერთად მივიდნენ ალექსანდრემ მანქანის კარი გაუღო წელზე ხელი შეუცურა და წინ წავიდა რათქ,მაუნდა არავის გამორჩენია ახალი წყვილი ზოი ბედნიერი ზოგიც კი შურიანი თვალით უყურებდა
-ვაიმეე დედა რას ხედავს ჩემი თვალები-გუგამ გულზე ხელი მიიდო
-რა იყო?-ნატამ გაკვირვებულმა კითხა
-გაიხედე გოგო იქით
ნატამ გუგას თითს მზერა გაუსწორა გაშრა უცებ წამოხდა ყვირილით მივარდა ალექსს და ემილის
-ვაიმე როგორც იქნა გვეშველა ხალხოოო
-კარი გოგო დაწყნარდი -ემილი იცინოდა მეგობრის საქციელზე
-რა დავწყნარდე გოგო ასეთი ამბავი მომხდარა და ამას ახლა უნდა ვიგებდე-ჯერ ორივეს იკრავდა გულში მერე უცებ დაუბღვირა
-აუ გუშინ საერთოდ არ გაგვხსენებია
-მოდით გოგო აქ მოდით-გუაა ორივეს გადაეხვია
-როგორც იქნა გვეშველაა
ყველა ბედნიერი იყო ახალი ამბავით საღამოს რესტორანში აღნიშნეს ალექსანდრემ ულამაზესი ოქროს ბეჭედი აჩუქა ემილის
-ძალიან გიხდება ასე რომ არ მოიხსნა
-არასდროს
ერთმანეთით ტკბებოდნენ ბევრიც იცეკვეს არავინ არ ახსოვდათ ორი ადამიანი იდგა ერთმენეთზე ბედნიერი თვალებით....
დღეები ერთმანეთს ცვლიდა გუგამ ნატას სიყვარული აუხსნა და ბედნიერები არიან ალექსანდრე და ემილი მიუხედავად იმისა რომ ხშირად ჩხუბობენ მაინც ერთად არიან მაქსიმმ ერთი კვირა გაძლო უერთმანეთოთ...სასწავლო წელი დასრულდა გოოგნები სახლში სხედან და წიგნებიდან თავს არ იღებენ წინ გამოცდებია ემილი არ ღელავს დარწმუნებულია თავის შესაძლებლობებში აი ნატა ვერ ისვენებს სულ წუწუნებს
-ნატა კარგი რა ჩემო პრინცესა-ნატას წუწუნით დაღლილმა გუგამ საწყლად ამოიკნავლა
-აუ შენ საერთოდ არ გადარდებს რომ ჩაიჭრა მერე?-ნატამ შეუბღვირა
-ნუ ბრაზდები ახლა რა ჩამჭრის ხომ იცი რა ჭკვიანი ვარ-საყვარლად გაუღიმა და ტუჩემი გაწია ნატასკენ
-არ გაკოცებ
-ნატუუ კარგი რა ცოდო არ ვარ?
-ოო კარგი ჰო
ნატა მიიწია გუგასკენ და ლოყაზე აკოცა
-ეს რა იყო ახლა?-გუგა
-რაა?
-მოდი აქ შე ცუღლუტო-გოგო თავისკენ მიიზიდა და ტუჩებზე დააცხრა
-----------------------------------------------------------
გამოცდებმაც კარგად ჩაიარა სასტავში ყველა სტუდენტია რა თქმაუნდა აღნიშვნის გარეშე არ ჩაუვლია ამ დღეს
-პატარა ცოტა სწრაფად რა-ალექსადრემ დაუყვირა ქვევიდან ემილის
-ხოხო მოვდივარ
კიბეზე ულამაზეს მოკლე კაბაში გამოწყობილი ემილი მოდიოდა სახეზე სადა მაკიაჟი ლამაზ ელფერს აძლევდა
-რა ლამაზი მყავხარ რა
-მადლობააა-გაინაზა ემილი
კლუბში მაღალი მუსიკა არ წყდებოდა ვინ ვის ეცეკვებოდა ვერავინ გაარჩევდა...საკმაოდ ბევრი დალიეს ემილიმ შეამჩნია ალექსადრეს არ ყოფნა და იკითხა
-ალექსი ხომ არ დაგინახავთ
-არა რა იყო-გუგა
-არ ვიცი რამდენი ხანია გავიდა და არ ჩანს-აღელვებდა დაეტყო ხმაზე ემილის
-კარგი რა სად წავიდოდა
-წავალ მოვძებნი
გარეთ გავიდა მაგრამ იქ არ იყო ქალების საპირფარეშოდან ხმა მოესმა ვიღაც ალექსის სახელს იმეორებდა კარები შეაღო თუ არა თვალები ცრემლით აევსო კარის სახელურს ხელი მაგრამ მოუჭირა,,ძალა მოიკრიბე ემილი’’თავის თავს უმეორებდა გულში..ალექსანდრე ვიღაც ქერა ნაშასთან ერთად ერთმანეთს ვნებიანად კოცნიდნენ გოგოს თითქმის მოეშიშვლებინა მთელი სხეული..ცრემლემი სწრაფად შეიმშრალა ჩაახველა და იქ მყოფებს მისი იქ ყოფნა აცნო
-უკაცრავად ხელი შეგიშვალეთ უბრალოდ საპირფარეშოში ამის გაკეთების ადგილი არ არის-ძლივს მოკრებილი ძალით თქვა სიტყვები და გავიდა..ალექსადრემ გაიაზრა თუ არა რაც მოხდა სწრაფად გავარდა გარეთ მაგრამ ემილი უკვე წასული დახვდა
-რა მოხდა ?-გუგა
-სად წავიდა ემილი?
-ცოტა ხნის წინ გამოვარდა არც დაგვემშვიდობა ისე წავიდა
-დედა შევე..
მანქანა დაქოქა თუ არა სწრაფად მოწყვიტა ადგილს იცოდა რომ სახლში არ წავიდოდა სად უნდა ეძებნა არც ის იცოდა ტელეფონზე რამოდენიმეჯერ დაურეკა მაგრამ ამაოდ ბოლოს საერთოდ გამორთო ტელეფონი ემილიმ
-მიპასუხე ემილი მიპასუხე-საჭეს ხელს მაგრად უჭერდა
-------------------------------------------------------------------------
რამოდენიმე საათის შემდეგ ემილიმ ტელეფონი ჩართო
-ემილი სად ხარ-ტელეფონში გუგას განერვიულებული ხმა გაისმა
-კარგად ვარ არ იდარდო
-რას ნიშნავს კარგად ხარ რა მოხდა?
-არ მინდა ამის გახსენება
-ალექსადრეს გამო ხარ ასე ხომ ასეა?
-არ გინდა გთხოვ
-ის მაინც მითხარი სად ხარ
-არ გეწყინოს რა ვერ გეტყვი ნატას უთხარი რომ კარგად ვარ დედაჩემმა იცის უკვე
-კარგი ჩემო გოგო თუ რამე გაგიჭირდეს დამირეკე
რადგან საზაფხულო არდადეგები მალე დაიწყება ემილიმ წიასწად დასვენება გადაწყვიტა და ბათუმის გზას დაადგა ერთ ერთ სასტუმროში ნომერი აიღო და დაბინავდა...მოკლე შორტში გამოწყობილი უყურებდა ზღვას და მონატრება კლავდა ალექსადრეს სხვა ქალთან ნახვამ მასზე ძალიან იმოქმედა ერთი კვირა გავიდა და საერთოდ არაფერი სმენია მისგან იმ დღის შემდეგ არც კი დაურეკავს გარეთ გავიდოდა თუ არა რაღაც ამოუცნობი იპყრობდა ეგონა რომ ალექსანდრე მის გვერდით ოყო ხსირად უგრძვნია მისი მზერა მაგრამ გაიხედავდა თუ არა გვერდით შეგრძნება ქრებოდა.....
-სად ხარ -გუგა
-ბათუმში ვარ-ალექსადრე
-ბათუმში რა გინდა?
-რა გეგონა ასე მარტივად დავთმობდი?
-ჩააკითხე ხო-სიცილ ნარევი ხმით უთხრა გუგამ
-ჰო ახლაც წინ მიდგას ისე მენატრება მაგრამ ცოტა ხნით არ დავენახები
-ნუ მიწამებ ბავშვს
-არაუშავს
-ხომ იცი რომ დამნაშავე ხარ
-ვიცი ამის დედაც მაგრამ რა გავაკეთო ის ქალი რომ ჩამომეკიდა მთვრალმა საერთოდ არ მახსოვს რა გავაკეთე
-კარგი ჰო იცოდე რამე ცუდად არ მიქარო
-ოო გააჯ.. რა
სასტუმროს კარი აზრობ შეაღო და საწოლზე დაებერტყა გული წყდებოდა ალექსანდრეს საქციელზე ფიქრობდა რომ დაივიწყა თავი ბალიშში ჩარგო და ატირდა..დაღლილს მალევე დაეძინა....ალექსადრე უყურებდა როგორ საყვარლად ეძინა ვეღარ ,მოითმინდა სორიდან ყურება ემილი ერთი ხელის მოსმით გააჩოჩა და გვერდით მიუწვა...................
სანამ თვალებს გაახელდა იგრძნო რომ გვერდით ვიღაც ეწვა ეწვა რა ზედ აქვა ამ ვიღაცას თავი ნელ ნელა აწია ზევით ჩხვირში მისი საყვარელი სურნელი უღიტინებდა და რათქმაუნდა მიხვდა ვინც იყო..თვალები სწრაფად გაახილა რომ მიხვდა რა პოზაში იწვა ეგრევე დაიკივლა აფართხალდა თუ არა მაშინზე დაებერტყა ძირს
-ვაიი წელი-საწყლად ამოიკნავლა
-რა გაკივლებს გოგო-ალექსანდრე ახლოს მივიდა იფიქრა წამოვაყენებო
-ხელი გაწიე ნორმალური ხარ? რა გინდა აქ
-ნუ წიკვინებ
-კიდე მე ვწიკვინებ რა ჯანდაბას აკეთებ აქ?
-მომენატრე და ჩამოვედი საკმარისი მიზეზია?
-ვაიმე მართლა?რაო წერა ნაშა გაგექცა?
-მორჩი ახლა-წელზე სწრაფად შეუცურა ხელი არაფრის თმქ არ აცადა ტუჩებზე დააცხრა ემილი ეწინააღმდეგებოდა მაგრამ მონატრებას ვეღარ გაუძლო და თლილი თითები ბიჭის თმებში ახლართა ალექსმა ქმედება უფრო გააღრმავა ხელი ემილის მუცელს შეახო იგრძნო გოგოს რეაქცია და გაეღიმა
-ჩემი ტკბილი გოგო
-გამიშვი
-მორჩი ახლა
ხელები გაკავა და ძლიერად ჩაეხუტა
-როგორ მომენატრე რომ იცოდე
-კი როგორ არა იმ დღის შემდეგ არც კი დაგირეკავს
-ასე გგონია
-მგონია რა ასეა და
-ერთი კვირაა თვალს გადევნებ პატარა ქალო და მინდა გითხრა რომ ჭკვიანი გოგო ხარ ზღვაზე თუ გახვიდოდი მარტო
-მოიცა ანუ შენ...
-მოიცა გეგონა რომ მარტო მოგცემდი აქ წამოსვლის უფლებას?-ვითომ სიბრაზით უთხრა
-არც არავინ შეგეკითხებოდა
-ოჰ შემიწირავ რა
-ახლა შეგიძლია წახვიდე
-მაგდებ?
-დიახ
-არსად წასვლას არ ვაპირებ შენი საწოლი მომწონს ასე რომ ჩუუ-თითები ტუჩებზე მიადო
დიდი წვალების შემდეგ ალექსანდრემ თავისი გაიტანა ტასაცმელები ემილის ოთახში შეიტანა და აბაზანაში შევიდა...ემილი მუსიკებს უსმენდა ოთახში სიმღერ სიმღელით შევიდა შხაპის მიღება გადაწყვიტა აბაზანის კარი გააღო თუ არა კივილი დაიწყო
-ააა რა ჯანდაბაა
-რა გაკივლებს მაცვია გოგო-სიცილს ძლივს იკავებდა ალექსი
-რა ტრუსით ტანტალი აგიტყდა-შეუბღვირა უცებ
-სხვათაშორის ახლა ჩავიცვი და თუ არ მოგწონს გავიხდი ახლავე-ხელი ტრუსისკენ წაიღო ემილიმ სწრაფად აიფარა სახეზე ხელი და გარეთ გავარდა
-იდიოტოოო-ბოლო ხმაზე დაუყვირა
-მეც მიყვარხარ
როგორღაც საღამომ მშვიდობიანად გასტანა
-სად მიდიხარ?
-სანაპიროზე
-მოიცა მეც მოვდივარ
-დაეტიე მანდ რა
სწრაფად გავარდა გარეთ კარები გადაკეტა და გაიცინა
-არ მოიწყინო ალექს
-იცოდე კარი გააღე თორემ..
-ბლა ბლა ბლაა არ მესმის
სიცილით ჩაიარა კიბეები და სანაპიროს გზას დაადგა..ნაყინით ხელში იჯდა ქვიშაზე და მზის ჩასვლას ადევნებდა თვალს ალექსანდრე საერთოდ არ გახსენებია ახლა არაფერზე ფიქრის თავი არ ქონდა...მოულოდნელად ნაყინი სახეზე მოუსვეს
-როგორ გიხდება ნეტა იცოდე-ალექსადრემ სახეზე თითი აუსვა
-მმ გემრიელი ნაყინია
-შენ..როგორ გაბედე
ემილიმ სწრაფად გაეკიდა ალექსს რათქმაუნდა ვერ დაიჭირა ალექსი ხალისობდა მისი წვალებით..ემილი მიხვდა რომ ასე ვერაფერს გახდებოდა და მსახიობური ნიჭი გამოიყენე სწრაფად დავარდა ძირს ვითომ ფეხი გადაუბრუნდა
-ემილი...-ალექსადრე სწრაფად მივარდა
-ვაიმე მტკივა-სლუკუნით უთხრა
-სად გტკივა აბა?
ხელი კოჭზე მიიდო
ალექსმა ხელში სწრაფად აიყვანა ანერვიულდა გარედან არაფერი ეტყობოდა სიწითლის გარდა მაგრამ მაინც ღელავდა..სასტუმრომდე ხელში აყვანილი მიყავდა საწოლზე დასვა
-ახლავე ექიმს დავიძახებ-სულს ძლივს ითქვამდა
-ნწ არ გინდა გამიარა-ემილი სწრაფად წამოხტა საცვლებს და პირსახოცს ხელი დავლო სანამ ალექსი გამოფხიზლდებოდა და აბაზანაში შევარდა
-ოხ რას გიზამ რომ გამოხვალ
-შემაშინეეეე
ერთი საათი მაინც ნებივრობდა თბილ წყალში ბოლოს გამოსვლა გადაწყვიტა
-ალექს აქ ხარ?....აუუ რა მოხდა გეხუმრე შენ რომ ნაყინი წამისვი?
-კარგი ჰო გამოდი
-იცოდე...
-გამოდი მართლა პატარა ბავშვი კი არ ვარ
ემილიმ ფრთილად შეაღო კარები ალექსი საწოლზე იწვა ამოისუნთქა და კარადასთან მივიდა....ხელის შეხება იგრძნო ზურგზე ნელ ნელა ზევით ინაცვლებდა
-პატარა ქალბატონი დაისჯება
-აალექსს მე...
ბიჭმა თავისკენ შეატრიალა და ნაზად დაუკოცნა ბაგეები ფრთხილად დააწვინა საწოლზე ტუჩებიდან ყელზე გადაინაცვლა კოცნას კბენით ცვლიდა ემილის წინააღმდეგობის გაწევის თავი არ ჰქონდა ლამის ჩაადნა ხელებში
-ალექს ჯერ არ...
-ჩუუ
ყურადღებას არ აქცევდა ემილის სიტყვებს მაისური ფრთხილად გადააძრო ნელ ნელა შეიტყუა ემილი გოგომ ყელზე მოხვია ხელები თავადაც გადააძრო მაისური და ახლა თვითონ აკოცა ყელზე ალექსადრე მიხვდა რომ მეტს ვერ გაუძლებდა სწრაფად წამოხდა და დატოვა ემილი გაშეშებული
-ნწ ნწ ჯერ ძალიან ადრეა-თვალი ჩაუკრა მაისურს ხელი დაავლო და ოთახიდა გავარდა
-დამპალოო აი ამის შემდეგ საერთოდ მოკარების უფლებასაც არ მოგცემ-გამწარებულმა დაუყვირა და ბალიში უკვე დახურული კარისკენ ისროლა
ღამის ორ საათზე შევიდა ალექსი ოთახში ემილის უკვე ჩაძინებოდა საბანი დრთილად აწია ხელი წელზე მოხვია და მშვიდად დაიძინა
ემილი მზის სხივებდა გამოაღვიძა საჯდომზე სიმძიმეს გრძნობდა ალესს ერთი ხელი მის საჯდომზე ედო მეორე კი წელზე---გაიღიმა მისი დანახვისას შუბლზე ფრთხილად აკოცა
-ძალიან საყვარელი ხარ მაგრამ გუშინდელს მაინც არ შეგარჩენ-ჩურჩულით თქვა და ფრთილად ადგა....სასტუმროს პერსონალს ყინული თხოვა მათაც გაკვირვებულებდა მისცეს ყინულის ნატეხები...საკმაოდ დიდი ჯამში ჩაასხა ცივი წყალი შიგ ყინული ჩაუარა ფრთხილად მივიდა საწოლთან და ალექსს ეს ყველაფერი თავზე დაასხა ბიჭმა ღრიალი რომ დაიწყო უცებ მოშორდა ძირს გაწვა და სიცილი დაიწყო...საწყალი ალეწსი სწრაფად წამოხტა საწოლიდან ჯერ ემილის სახელს ღრიალებდა და ყინულებს იშორებდა სხეულიდან..ცოტა ხანს გაბრაზებული დაყურებდა გოგოს რომელიც მოკუჭული იწვა ძირს და მუცელზე ხელს იჭერდა
-ვაიმე ეს რა იყო-ემილი
ალექსადრემ გაბრაზებულმა ჩაავლო ხელი სწრაფად წამოაყენა მანქანის გასაღებს აიღო შარვალი და ფეხსაცმელი ისე ჩაიცვა ემილისთვის ხელი არ შეუშვია
-გამიშვი მტკივა-შეშინებული სახით გახედა
-ხმაა!!!
მანქანაში ლამის ჩატენა გოგო შეშინებული ემილი ხმას არ იღებდა მაგრამ ბათუმს რომ გაცდნენ და საკმაოდ შორსაც წავიდნენ ბორძიკით კითხა
-სად მივდივართ?
-იქ სადაც შენნაირი ქაჯების ადგილია
-ასეთი რა გავაკეთე სამაგიერო გადაგიხადე გუშინდელისთვის
-სამაგიეროს გაჩვენებ მე შენ
მანქანა ტყეში გააჩერა ირგვლის კაცის ჭაჭანება არ იყო
-გადმოდი!!
ემილი მანქანიდან გადმოვიდა შეშინებული სახით მიმოიხედა ირგვლივ
-აქ რა გვინდა?
-ცოტა ხნით აქ დარჩები
-რაა? სერიოზულად აქ უნდა დამტოვო?-ცრემლები სახეს უსველებდა მარტო ტყეში დარჩენის ძალიან ეშინოდა
-ჭკუას რომ ისწავლი მოგაკითხავ
-არა რა გთხოვ არაფერს გავაკეთებ საერთოდ ხმას არ ამოვიღებ
-ჰოო?-ძლივს შეკავებული სიცილით ეუბნებოდა
-ჰოო
-მაშინ ასე გავაკეთოთ ერთი კვირის განმავლობაში იმას გააკეთებ რასაც გეტყვი
-რა?
-შენი ნებაა მე მივდივარ
მანქანისკენ დაიძრა
-კარგი კარგი თანახმა ვარ მხოლოდ ერთი კვირა
-ძალიან კარგი იცოდე ყველაფერს ისე გააკეთებ როგორც გეტყვი
-გასაგებია-შეუღრინა და მანქანაში ჩახტა
სასტუმროში დაბრუნდნენ
-პირველ რიგში აქაურობას მოწმენდ
-დამლაგებელი მიხედ...
-მე მინდა რომ შენ მოწმინდო
-შენ...
-აპაპ და რაც მთავარია ამას ღიმილით გააკეთებ..აბა მიდი გამიღიმე
ძალით გაუღიმა რაც საჭირო იყო ამოიტანა და იატაკის მოწმენდა დაიწყო თავს იწყევლიდა ამდენი წყალი რად მინდოდაო....ხუთჯერ მაინც გაწურა ტილო მუხლებზე იდგა და წმენდდა როგორც იქნა მორჩა წელი ძალიან ეტკინა მოხრილი ადგა
-აჰა კმაყოფილი ხარ?
-კარგია ახლა დაწექი და დაიძინე
-არ მინდა დაძინება აჰა მიდი კიდე დამავალე რამე
-ნუ მეპასუხები დაწექი
ალექსი მიხვდა რომ ძალიან დაიღალა ემილია ამიტომ დაწოლა მოსთხოვა ტილო ქვევით ჩაიტანა ამოსვლისას ფორთოხლის წვენი გამოიყოლა
-ეს დალიე-ემილის მიაწოდა
-მე არ მინ..
-იცოდე კიდევ შემეპასუხები და ისევ იქ წაგიყვან
გაბრაზებულმა გამოართვა ჭიქა,წვენი ბოლომდე დალია
-ახლა დავიძინებთ
ხელი მოხვია გულზე მიიკრა და თმებში ფერება დაუწყო იცოდა ამით გააბრუებდა და მალე დაეძინებოდა, ასეც მოხდა....
დილით ალექსმა დაასწრო გაღვიძება მოწესრიგდა ქვევით ჩავიდა ბარის სტილის მაგიდასთან დაჯდა წვენს სვამდა უკნიდან ვიღაც რომ მოეხვია
-მომენატრე ბიჭო-ნატა მთელი ძალით ეხუტებოდა ალექსს
-მეც მომენატრე ჭინკა
-არ ვარ მე ჭინკა
-კაქი ნუ უბუცები
-აუ გგა უთხარი რამე-უცებ შეუტრიალდა გუგას
-მე რა ვუთხრა რაც მართალია იმას ამბობს
-ოხხ..მეც მინდა წვენი
ალექსს ტუჩთან მიტანილი წვენი აართავა და თვითონ დალია
-როდის ჩამოხვედით?
-გუში გვიან..ემილი სად არის?
ალექსმა ყველაფერი უამბო თან ისიც დააყოლა რომ ახლა ძინავდა
-ვაიმე ემილი და იატაკის წმენდა?-ნატა სიცილს ძლოვს იკავებდა
-ოჰ მოუსწრია მოყოლა-ემილი თმა გაბურძგნული გამოვარდა და ყველას დაუბღვირა
-კარგი რა არ მოგენატრეთ-ნატა
-იცოდით რომ ალექსი აქ იყო და არაფერი მითხარით ისიც კარგად იცით რაც გააკეთა და ისიც ახლა რასაც აკეთებს
-ჩვენ თქვენს საქმეში არ ვერევით ორივე ჩვენები ხართ-გუგამ გაუღიმა და მთელი ძალით ჩაიკრა გულში ემილიმაც მოხვია წელზე ხელები
-მოდი შენც-ემილიმ ნატასკენ გაიშვირა ხელი რათქმაუნდა სწრაფად მივარდა და ჩეხუტა მონატრებულ მეგობარს
-აბა დღეს რას ვაპირებთ?-ნატა
-არ ვიცი ბატონი ალექსი რასაც ისურვებს იმას-ემილი
-ჰოდა დღეს ციცინათელას მოვინახულებთ-ალექსი
-აჰამ ვნახოთ ვინ იკივლებს შიშისგან
-თქვენ-ერთად თქვეს გოგონებდა
-ვნახოთ ვნახოთ-ალექსი
გუგამ და ნატამ ოთახი იმავე სასტუმროში აიღეს სადაც ემილიდა ალექსი იყვნენ საღამომდე დასეირნებდნენ ალექსი ემილის აბრაზებდა გოოგოც უბღვერდა ნატა ძალიან ხალისობდა ამათი შემხედვარე ნაყონები მიირთვეს ბევრი იხალისეს
-აბა მზად ხართ წასასვლელად?-გუგამ შიჭყიტა ოთახში
-მოვდივართ
ალექსის მანქანით წავიდნენ...ნატას სიხარულისგან თვალები უბრწყინავდა ემილი მასზე იცინოდა პატარა ბავშვივით ხარო
-აბა საიდან დავიწყოთ?-ნატა
-მოდი ჯერ ეშმაკის ბორბალი ვცადოთ-ემილი ცდილობდა გაეგო ეშინოდა თუ არა ალექსს სიმაღლის,ერთად დასხდენ
-რა ლამაზია-ნატა
-ჰო ძალიან-ემილი
ჩუმად იყვნენ და ხედს უყურებდნენ მოულოდნელად ემილიმ იგრძნო როგორ დაეტაკა ხელზე ალექსი და გარეთ გადასვა
-ვაიმეეე აააა რას აკეთებ გაგიჟდი? ვაიმეეე მოვკვდებიი მიშველეთ ნატაა-განწირლი ხმით კიოდა ალექსი იცინოდა მის დანახვაზე ცალი ხელი გაუშვა ახლა მხოლოდ ერთი ხელით იჭერდა
-ვაიმე ალექს რას აკეტებ გაგივარდება-ნატა შეშინებული თვალებით უყურებდა
გუგა ლამის მოკვდა ემილის შემხედვარე სიცილით
-რა გაცინებს გუგააა იცოდე არ გამიშვა ხელი თორე მოგკლავ-ემილი იქით ემუქრებოდა ალექს
-ხელი თუ გაგიშვი მომკლავ?დარწმუნებული ხარ?-სიცილს ძლივს იკავებდა
-იცოდეეე დროზე გადმომიყვანეეეეე-ნელ ნელა შიშის ნოტები იგრძნობოდა ემილის ხმაში-გადმომიყვანე მეთქიიი-ბოლოს რაც ძალი და ღონე ქონდა დაიკივლა ალექსი ემილის ასეთმა რეაქციამ დააფრთხო სწრაფად მოხვია წელზე ხელი და ისევ სკამზე დასვა
-ემილი კარგად ხარ?-ნატა გოგონას მოეხვია
-კი-უემოციო სახით უპასუხა
ეშმაკის ბორბალი გაჩერდა თუ არა პირველი ემილი გადავიდა ალექსი ხვდებოდა რომ ნაწყენი იყო მასზე ძალიან შეაშინა მაგრამ არ ეგონა ასეთი რეაქცია თუ ექნებოდა
-სახლში უნდა წავიდე-ემილი მოუბრუნდა მათ და ისე უთხრა არც ერთისთვის არ შეუხედავს
-რა? აუ რატომ ახლა არ მოვედით-ნატამ ნაწყენი ხმით ჩაილაპარაკა
-თქვენ დარჩით მე წავალ-ემილი
-არსად არ წახვალ-ალექსადრემ მკაცრად უთხრა
-რა შენი საქმეა-ემილიმ უცებ ამოხედა წარბ შეკრულმა
-არ დაგავიწყდეს ერთი კვირა ის უნდა გააკეთო რასაც მე გეტყვი
-ოხ როგორ მეზიზღები-ემილის თვალებში ალექსმა ზიზღი ამოიკითხა თუ არა გოგოს ხელში წვდა ახლოს მიიზიდა
-იცოდე მეორედ ეგ აღარ თქვა შენ არ გეზიზღები გასაგებია?-თვალებ გაწითლებული უყურებდა ემილის რომელსაც სახე დაემანჭა ხელის ტკივილისგან
-გამიშვი მტკივა-საწყლად ამოიკნავლა
ალექსანდრე მიხვდა რომ ძალიან უჭერდა ხელს და სწრაფად შეუშვა
-ძალიან გტკივა?-ხმა დაუთბა
-ხელი გამიშვი-სწრაფად გამოაცალა ხელი და გუგასთან მივიდა
მიუხედავად დაძაბულობისა მაინც მოახერხეს გართობა ემილი ყველაფერზე უარს ამბობდა მაგრამ ალექსი პირობას ახსენებდა და ისიც იძულებული იყო დაეჯერებია მისთვის თავი პატარა ბავშვი ეგონა რომელსაც უფლებები არ აქვს....
სასტუმროში დაღლილები მივიდნენ
-კაიც აბა ბავშვებო წავალთ ჩვენ-ნატა თვალებს ძლივს ახელდა
-კარგი ნატ წადი-ემილიმ თბილად აკოცა ლოყაზე
ალექსანდრესთან ერთად შევიდა ოთახში ბიჭს ზედაც არ უყურებდდა
-შეხვალ თუ შევიდე?-აბაზანაზე მიუთითა
-შედი
სხაპი მიიღო და ისევ ოთახში გამოვიდა უკვე ჩაცმული დედას დაურეკა მოიკითხა ტკბილი ძილი უსურვა და ქვევით სასტუმროს აივანზე გავიდა გვიანი აივანზე ემილის გარდა არავინ იყო იქვე პუფში ჩაჯდა და თვალი ლამაზად მოციმცინე ვარსკვლავებს მიადევნა..ა;ექსანდრეზე ფიქრობდა თვალწი უტრიალებდა მისი გაბრაზებული სახე,ხვდებოდა რომ მალე ჭკუიდან გადავიდოდა ძალიან შეუყვარდა ცხოვრებაში პირველად და ასე ზლიერ ყოველთვის ეშინოდა სიყვარულის მისთვის ეს გრძნობა ტკივილის გამოხატავდა მეტს არაფერს ფიქრობდა რომ სიყვარული საჭირო არ იყო მაგრამ გულს ვერ უბრძანებო რომ ამბობენ მართალია ადამიანი რომელიც არ მოსწონდა შეუყვარდა თანაც თავდავიწყებით...
ალექსანდრემ შხაპი მიიღო ოთახში ემილი არ დახვდა ქვევით ჩავიდა წვენი გაამზადა და აივნისკენ აიღო გეზი
-რაზე ფიქრობ-გოგოს ფიქრები ალექსანდრეს ბოხმა ხმამ გაუფანტა
არაფერი უპასუხია ერთი გახედა და ისევ ცას მიაპყრო მზერა
-წვენი დალიე
-არ მინდა
-დალიე რომ გეუბნები
-თავი უუფლებო არსება მგონია რატომ მექცევი ასე?-აცრემლებული თვალები მიანათა ბიჭს
-შენ ვერ მიხვდები,
-და რატომ ალექსანდრე მითხარი სულელს ვგავარ?
-არა უბრალოდ ახლა ამის ახსნა არ შემიძლია მოვა დრო და თავად გეტყვი
საკმაოდ დიდხანს ისხდნენ პუფებში და ერთმანეთზე ფიქრობდნენ
-ოდესმე გყვარებია?-ემილის კითხვამ მოულოდნელად დააბნია ალექსი
-არა,შენ თუ გყვარებია>?
-არა
-ახლა გიყვარს?
-კი თან ძალიან მიყვარს-ემილის პასუხმა ალექსანდრეზე ძალიან იმოქმედა უცებ შეეცვალა სახე
-ვინ არის?-ძლივს შენარჩუნებული სიმშვიდით კითხა
-ეგ არ არის შენი საქმე-მკვახედ მიუგო
ალექსი სწრაფად ავიდა ოთახში ემილის სიტვებს კარგად იაზრებდა თითქოს გულში ვიღაც ბლაგვ საგანს ურტყამდა ხელები გაეყინა იმის გააზრება რომ ემილის სხვა უყვარდა რომ მის გარდა სხვასაც შეეძლო შეხება გულს საშინლავ ტკენდა...დიხანს ელოდა როდის შემოვიდოდა ოთახში გათენებას იწყებდა ისევ აივანზე გავიდა ემილის პუფში ჩაძინებოდა ფრთხილად მიუახლოვდა შუბლზე თუჩები მიაწება ხელში აიყვანა და ოთახისკენ წავიდა...ძილშიც კარგად ირძნო ალექსადრეს გამაბრუებელი სურნელი გვერდით გადაბრუნდა დაძილი ტკბილად გააგრძელა

დილით მზის სხივებდა გააღვიძეს თვალების დრთხილად დააშორა ერთმანეთს მცელზე ვიღაცის ძლიერ ხელს გრძნობდა თვალი მის გვერდით მწოლ ალექსანდრეს ააყოლა ბიჭს მშვიდად ეძინა ძალიან ახლოს იყო მასთას გაუცნობიერებლად ჩამოსუვა თლილი თითები სახეზე ოდნავ მოზრდილ წვერი უმშვენებდა სახეს ჯერ თვალები შემდეგ ლოყები ტუჩები ნიკაპზე აპირებდა ხელის სეხებას უეცრად ალექსანდრეს პირი გახსნა ემილის თითი კბილებში მოიქცია და დაიჭირა
-ვაიმეე მეტკინა ვერულო გამიშვი
-არ მიყვარს როცა მაღვიძებენ და სხვათა შორის ამ ტუჩებს სხვა რამე უფრო ეხერხება-ირონიული ღიმილით დახედა ლიყაზე სწრაფად აკოცა და აბაზანაში შევიდა
ემილის მისი ნაკოცნი ადგილი ეწვოდა სახეზე სულ წამოწითლდა რომ მიხვდა რაც უთხრა თავის თავზე ბრაზი მოუვიდა
ოთახში მალევე შემოუვარდა ნატა
-აბა დღეს რას ვგეგმავთ?-აჟიტირებული შესცქეროდა ემილის
-აუ დღეს ბიჭები გავაბრაზოთ რა-ეშმაკური ღიმილით უთხრა ნატას
-აუ მე გუგას ვერ გავაბრაზებ-ტუჩები დაბრიცა ნატამ
-აუ ხო მომკალი რაა რომელი ჯულიეტა შენ ხარ ან ის რომეო? ცოტას ვიხალისებთ
-და რას ვაპირებთ?
-მოკლედ ახლა სანამ ესენი შხაპს იღებენ ჩვენ მანქანა მოვპაროთ რომელიმეს და სარფში წავიდეთ დავათვალიეროთ ადგილები მერე ვიყიდოთ რაღაცეეები ტელეფონები გამოვრთოთ ოღონდ საღამოს კლუბშიც წავალთ და ხვალ დავადგებით თავზე ისევ
-აუ ემილი არა ძალიან გაბრაზდებიან
-ოო მოიცა რა შენ თუ არ წამოხვალ მარტო წავალ
-აუუ კარგი ჰო
-დროზე ახლა გადი რაც გჭირდება წამოიღე
სწრაფად ჩასხდნენ ალექსის მანქანაში და ადგილს მოწყდნენ...მუსიკის თანხლებით მიუყვებოდნენ გზას სარფისკენ ემილიც მოვიდა ხასიათზე და დაიწყო მხიარულებაა...
აბაზანიდან გამოსულ ალექს ემილი ოთახში არ დახვდა იფიქრა ქვევით ჩავიდაო გამოიცვალა და აუზთან მივიდა არ იქ დახვდა მალევე დაინახა მისკენ მომავალი გუგა
--ბიჭო ნატა ხომ არ დაგინახავს?
-არა ემილისაც ვეძებ
-სად წავიდნენ ნეტა?
-შეიძლება სადმე ახლოს გავიდნენ დავურეკოთ
ალექსმა ტელეფონი ამოიღო ჯერ ნატას შემდეგ ემილის დაურეკა
-ოროვეს გამორთული აქვს
-ჯანდაბა სად წავიდნენ.ბიჭო მანქანა...შენი მანქანა სადგომზე აღარ დგას გუგამ თითი სადგომისკენ გაიშვირა
-ფუ ამის...მოგკლავ ემილი
-სად წავიდოდნენ?
-არ ვიცი მოვძებნოთ
სწრაფად ჩასხდნენ გუგას მანქანაში ვერ ხვდებოდნენ სად წასულიყვნენ


გოგონებმა ამასობასი საერფი მოიარეს ზღავზეც გავიდნენ რამოდენიმე ბიჭიც გაიცნეს....ბოლოს ისევ ბათუმში დაბრუნდნენ მაღაზიებში ბოდიალი დაიწყეს...
-აუ ემი ნახე რა ლამაზი კაბაა?
-აჰამ მიდი გაისინჯე მეც მომწონს
ნატამ სწრაფად მოირგო კაბა
-ვაუუ შოკი ხარ
-აჰაამ-სასაცილოდ შეიფერა ნატამ
ნაყინებით ხელში დააბიჯებნდენ ქუჩებში საერთოდ აღარ ახსოვდათ ბიჭები ამდენი სიარულით დაღლილები სანაპიროზე ჩამოსხდნენ
ემილი ზღვას შეჰყურებდა ნატა მშვენივრად ხვდებოდა მეგობრის ფიქრებს
-ძალიან შემიყვარდა ნატ ძალიან,მას არც კი ვიცი საერთოდ არ ვაინტერესებს პატარა ბავშვივით მექცევა
-ნუ ამბობ ამას შენ რა იცი....
-კარგი რა ბრმა არ ვარ არ უნდა შემყვარებოდა არააა
-მოდი ჩემთან
ხელები მოხვია და დაქალი გულში ჩაიკრა
-მორჩა გვეყოს 8 საათი ხდება წავიდეთ კლუბში
-ოქეიი
ახალი ნაყიდი კაბები გადაიცვეს და მხიარულად შეაბიჯეს კლუბში
-------------------------------------------
-ახლა გავგიჟდები სად წავიდნენ ამი დედა შევე**
-ტელეფონი მაინც ჩართონ
-ორივეს მოვკლავ
---------------------------------------
-აუ ემილი ეს მუსიკა არ მომწონს მე-კარგად შეზარხოშებული ნატამ ემილის ჩაკივლა ყურში
-მოიცაა
ძლივს მიბაცალდა დიჯეისთან მუსიკის შეცვლა თხოვა მანაც რათქმაუნდა უარი არ უთხრა
-აჰა ეს მოგწონს?
-აჰამ
ჭიქას ჭიქაზე ცლიდნენ ბარის შუაგულში იდგნენ და გიჟებივით ცეკვავდნენ დრო ისე გავიდა ვერაფერი გაიგეს...კიდევ დიდხანს იქნებოდნენ იქ რომ არა ალექსადრე და გუგა ემილიმ შორიდან შეამჩნია ისინი
-აუ დაგვერზა ნახე კარებში ვინ დგას?
-ვინ აბა-ნატამ ემილის თითს თვალი გააყოლა და სახე გაწითლებული გუგა რომ დაინახა ლამის იქვე წაიქცა
-ვაიმე გავიქცეთ-ორივემ ერთად დაიყვირა და ბარის ბოლოში წავიდნენ
-აუუ ორად რატომ ვხედავ?
-ბევრი დავლიეთ
-ვაიი-ნატას ფეხი გადაუბრუნდა სიჩქარეში და ძირს დაებერტყა
-გაიხადე ფეხზე და გავიქცეთ
-დაგვიჭერენ
-ადექი დროზე-ასე ძლივს ძლივობით კლუბის უკანა გასასვლელთან მივიდნენ სიცვა ჰაერმა ცოტა შეაფხიზლა გოგონები
-წამო დროზე-ცდილობდნენ რაიმე დაენახათ ერთმანეთს ხელი ჩაკიდეს და გზას გაუყვნენ
-აუ სად მივდივართ?
-არ ვიცი მთავარია მაგათ დავემალოთ
ალექსადრემ და გუგამ კლუბში მოცეკვავე გოოგნები რომ დაინახეს სახე წაშლილი იდგნენ ერთ ადგილას და მათი მოკვლის გეგმას ადგენდნენ..მაგრამ ხალხსი ორივე დაეკარგათ ძლივს გაიკვლიეს გზა კლუბის უკანა გასასვლელთან მივიდნენ მაგრამ არავინ იყო
-წამოდი შორს ვერ წავიდოდნენ
არც ემილის არც ნატას ადგილი არ ეცნობოდა მიდიოდნენ ბანცალ ბანცალით მაგრამ სად არ იცოდნენ გზაში ოთხი ბიჭი აბიშეხვდათ ისე აუარეს გვერდი ვითომ არც დაუნახიათ თავისფლად გააგრძელებდნენ გზას რომ არა ხმა უკნიდან
-ჰეი ლამაზებო საით-ერთ ერთი იმ ოთხიდან წინ წავიდა გოოგნებს წრე შემოარტყეს
-გაიწიე სანამ მთელი ხარ-შეუბღვირა ემილიმ
-ოუუ ნუ კაპასობ პატარაა,კარგად გაერთობით
-ხელი გაწიე-ემილის ერთ ერთმა წელზე მოხვია ხელი ფართხალებდა მაგრამ მთვრალი რას გააწყობდა ნატამ ტირილი დაიწყო ერთ ერთმა ყბაზე ხელი მოუჭირა
-ნუ მოთქვამ
ბიჭი ნატას კოცნას აპირებდა უეცრად ძლიერი ხელი მოხვდა სახეში იმდენად ძლიერად დაარტყეს წონასწორობა ვერ შეინარჩუნა და ძირს დავარდა გუგა მხეცს დაემსგავსა ბიჭს მივარდა და მანამ ურტყა სანამ სისხლი არ დაინახა სახეზე ალექსანდრე სამს ერთად იგერიებდა რომელიღაცამ მასაც დაარტყა მაგრამ იმ წამს არაფერსზე ფიქრობდა ოთხივეს მოკლავდა ემილის კივილს ხმა რომ არ გაეგო
-კარგიი შეწყვიტეთ მოკლავთ
ოთხი დასისხლიანებული ბიჭი იწვა ძირს ალექსანდრემ ერთი შეიკურთხა და ემილისკენ წავიდა გოგომ ასეთი ალექსადრე პირველად ნახა
-არ მომეკარო იცოდე-სეშინებულმა უყვირა ბიჭს და ტყისკენ გაიქცა მთვრალი მირბოდა ხის ფესვზე წამოედო ფეხი დაეცემოდა რომ არა ალექსადრეს ძლიერი ხელები
-სულელო ბავშვო მოდი აქ-გაბრაზებულმა აიყვანა ხელში და მანქანისკენ წავიდა..გუგას ნატა მანქანაში ყავდა გოგო სეშინებული უყურებდა ბიჭმა რაღაცის თქვა დააპირა პირი გახსნა თუ არა ნატამ კივილი დაიწყო
-მაპატიე მართლა არ მინდოდა ასე გამოსულიყო ცოტა გავერთეთ თქვენი გაბრაზება გვინდოდა-ცრემლებად იღვრებოდა და გუგას შეშინებული უყურებდა
-ახლავე გაჩუმდი მეტკინა ყურები-გუგამ რაც შეეძლო სერიოზულად უთხრა ძლივს იკავებდა სიცილს
-კარგი კარგი ოღონდ ერთი მითხარი ხომ არ დამშორდები?-საწყალი თვალებით შეხედა
-უკვე დაგშორდი მორჩა-ეს რომ უთხრა თავი გვერძე შეატრიალა არ უნდოდა ნატას მისი სიცილი დაენახა
-რა? არა გუგა გთხოვ ხომ იცი როგორ მიყვარხარ
-მაგაზე ხვალ დაგელაპარაკები ახლა გაჩუმდი
ნატა ხმას აღარ იღებდა ჩუმად იჯდა და ტიროდა გუგას ნამდვილად არ უნდოდა მისი ტირილის მიზეზი გამხდარიყო მაგრამ სამაგიეროს უხდიდა თან ეცინებოდა მის ბავშვურ საქციელზე
ალექსანდრეს ხელებში მოქცეულ ემილის ისე ჩაეძინა ვერ გაიგო როგორ ჩასვეს ჯერ მანქანაში შემდეგ საწოლში
დილით,უფრო სწორად შუადრეს ემილი საშინელმა თავის ტკივილმა გააღვიზა თითქოს თავში ვიღაც მუშტებს ურტყამდა პირი უშრებოდა თვალები ძლივს დააშორა ერთმანეთს ირგვლივ მიმოიხედა თუ არა ალექსანდრეს გაბრაზებულ მზერას გადააწყდა
-აუუ თავი,მიდი რა წყალი მომაწოდე-ლოტი კაცივით უთხრა
-თავის ტკივილზე მაშინ უნდა გეფიქრა ასეთ სისულელეს რომ აკეთებდი
-რა გავაკეთე-გულწრფელად გაიკვირვა
-აჰა ანუ არაფერი გახსოვს-დამცინავად უთხრა
-აუ მოიცა მგონი კი ჯერ სარფში წავედით ზღვაზე ორი ბიჭი გავიცანით მერე...
-მოიცა რა ქენით-ალექსანდრემ შეაწყვეტინა
-აჰჰ არაფერი ისეტი-მიხვდა რაც უთხრა საწყლად გაიცინა და ლოგინიდან წამოდგა
-ახლა კარგად მომისმინე-ალექსანდრე ახლოს მივიდა
-მეორედ ასეთ რამეს გააკეთებ და შენ თავს დააბრალე რაც მოგივა არ გაბედო ჩემი ნებართვის გარეშე სადმე წასვლა ერთი კვირა არ გასულა ჯერ-ეუბნებოდა თან წინ მიდიოდა საწყალი გოგო უკან იხევდა მანამდე სანამ კედელს არ აეკრო
-შენი მონა არ ვარ-ძლივს გასაგონად თქვა
-არც მიფიქრია შენი დამონება
-აბა ახლა რას აკეთებ
-აუ შენი თავი არ მაქ წადი გამოიცვალე და ქვევით გელოდები
ძლივს გამოფხიზლებული ემილი ქვევით ჩავიდა ერთმანეთზე აკრული ნატა და გუგა რომ დაინახა გაეღიმა
-ოჰ გვრიტებოო
-გვრიტებოს ,მოგცემ მე შენ სად წაიყვანე ნატა გუშინ?-გაბრაზებული სახე მიიღო გუგამ
-ოჰ მოუსწრია მოყოლა გადმომაბრალა მე ჰო?
-ძალით წამიყვანე და-ახლა ნატამ ამოიღო ხმა
-აი სულ ძალით გტენიდი მანქანაში სულ ძალით-ენა გამოუყო ორივეს და ცივი წყალი დაისხა
ერთი კვირა გავიდა ემილი ალექსანდრეს აღარ ემორჩილებოდა სულ კინკლაობდნენ ხშირად ამის მიზეზი ალექსანდრეს თაყვანისმცემლები იყვნენ რომლებიც ბუზებივით ეხვივნენ ბიჭს...საბოლოოდ ძალიან კარგი დასვენება გამოუვიდათ თბილიშიც დაბრუნდნენ..პირველად ემილი მიიყვანეს სახლთან
-აბა კარგად ბავშვებო ძალიან მომეწონა თქვენთან ერთად გატარებული ზაფხული-გულწრფელი გიმიღი შეაგება სამივეს სათითაოდ ჩამოუარა ყველას გა ლოყაზე აკოცა ალექსანდრემ მარტო კოცნა არ იკმარა და გოგო გულში ჩაიკრა
-რა იყო შენ რა სიყვარულის ბუშტი გაგისკდა-გაეცინა ემილის
ალექს არაფერი უთქვამს
-ემი სკოლის დაწყებამდე ერთი თვეა და რაჭაში ჩვენთან ერთად არ წამოხვალ?
-მადლობა შემოთავაზებისთვის მაგრამ ვერა
ნატა მიზეზს ხვდებოდა ამიტომ არაფერს აძალებდა
-რატომ?-ალექსანდრემ იკითხა
-უბრალოდ არ მეცლება?-ემილი
-ასეთი რა საქმე გაქვს?-ალექსანდრე ჩაეძია
-უბრალოდ დედასთან ერთად სამეგრელოში მინდა წასვლა,ახლა უნდა წავიდე აბა თქვენ იცით შეგეხმიანებით კარგად დაისვენეთ
სწრაფად აქცია ზურგი და სახლში შევიდა ხვდებოდა რომ ალექს ერთი თვე ვერ ნახავდა ეს გულს წყეტდა მაგრამ მასთან ერთად ყოფნაც არ უნდოდა ეშინოდა გრძნობების რომლებიც მოსვენებას არ აძლევდა
მოწყენილობა დაავიწყდა როცა მონატრებული დედა დაინახა საღამომდე ისხდნენ და ამბებს ცვლიდნენ დედის მუხლებზე ედო თავი და ყველაფერს დეტალებში უყვებოდა
უსენობა ვისწავლე(18)
მოწყენილობა დაავიწყდა როცა მონატრებული დედა დაინახა საღამომდე ისხდნენ და ამბებს ცვლიდნენ დედის მუხლებზე ედო თავი და ყველაფერს დეტალებში უყვებოდა....
-ემილი დე ალექსანდრესაც გაუგე მთვრალმა ვერც გაიგო რა გააკეთა
-არ ვიციი რაა არაფერი ვიცი იმის გარდა რომ მიყვარს და ვუყვარვარ
-მერე შვილო მეტი რა არის საჭირო წადი რაჭაში ჩააკითხე და ყველაფერი მოგვარდება
-ჰოო?
-კი ჩემო პატარა-ქალი დაიხარა და ემილის შუბლზე აკოცა
მომდევნო ხუთი დღე სახლში გაატარა ყოველ დღე ურეკავდა ნატას და ამბებს ეკითხებოდა ალექსანდრეზე არაფერს ეუბნებოდა არც ნატა საუბრობდა მასზე
პარასკევი იყო ბარგი ჩალაგებული ქონდა დედა დაემშვიდობა და მანქანით დაადგა რაჭისკენ გზას...როგორც კი რაჭაში შევიდა იგრძნო გულის გაორმაგებული ძგერა ხშირად დაყავდა მატარა ემილი მამას აქ წარსულის მოგონებებმა შეიპყრეს ცრემლი უკუაგდო და გაიღიმა...ზუსტად არ იცოდა სად ცხოვრობდა გუგას ბებია ამიტომ ბიჭს დაურეკა
-გუგაა როგორ ხარ?
-კარგად ემილი შენ?
-რავი აბა არამიშავს,ისა რაღაც მაინტერესებს
-მიდი მკითხე
-რაჭაში ზუსტად რა ადგილას ხარ?
-რა იყო ჩამოსვლას ხომ არ აპირებ?-სიხარული შეატყო გუგას ხმაზე
-აუ ვერა უბრალოდ დამაინტერესა მამას ადრე ხსირად დავყავდი და
-აჰაა..გზატკეცილზე პირველივე ასახვევი რომ არის აი მანდ უნდა შემოუხვიო მერე სულ ზევით იარო მთებში ვართ ფაქტიურად დიდი ხის ორ სართულიანი სახლია ერთია მარტო აქ ორ სართულიანი
-აჰაა უი ვიცი ეგ ადგილი,ძალიან ლამაზიაა
-კიი იქნებ ჩამოხვიდე?
-ამმ არ ვიცი ვნახოთ,კარგი წავედი მე
-კარგი გაკოცეეე
საათი სსაღამოს 6-ს უჩვენებდა რომ მიადგა დიდი ორ სართულიან ხის სახლს საკმაოდ დიდი სახლი იყო რომელსაც წლები დატყობოდა მანქანა ეზოსთან დააყენა გარეთ არავინ იყო რამოდემინეჯერ დაიძახა მაგრამ ხმა არავინ გასცა ფრთილად შეაღო კარები საერთოდ არავინ ჩანდა იფიქრა ალბათ სადმე არიან წასულებიო ქვაზე ჩამოჯდა და დაელოდა
----------
მართლაც მალევე გაისმა ყიჟინის ხმა საბა,თორნიკე,გუგა,ნატა,ბექა და ბექას და სიცილით მოდიოდნენ..ალექსანდრე დააკლდა ყელი მოიღერა იქნებ დავინახოო მაგრამ სულ ტყუილად
-ვაიმეე...-ნატა ერთ ადგილზე შეხტა და კივილი დაიწყო
-რა გაკივლებ გოგო-გუგა
-ნახე ვინ მოვიდააა
გუგამ წინ გაიხედა და მომღიმარი ემილი დაინახა სწრაფად წავიდა წინ მონატრებულ მეგობარს ჩეხუტა
-აბა არ მოვალო?
-ნუ ძალიან მომენატრეთ და ვეღარ მოვითმინე
-უხ მაიმუნო შენ იმიტომ დამირეკე
-აჰამ-საყვარლად გაუცინა
ბავშვებს ,მოესიყვარულა ჩემოდანი ზევით აიტანეს დაღლილი ემილი დივანზე ჩამოჯდა თვალები სულ ფანჯრისკენ ქონდა მიმართული
-წყალოსთან დარჩა სანამ არ დაბნელდება არ მოვა-ნატა მიუხვდა მეგობარს ფიქრებს
-ახლოს არის?
-ისე რა
-წავალ
-მოიცადე გოგო სად წახვალ რომ დაიკარგო?
-არ დავიკარგები შენ მითხარი საით წავიდე
-ემილი...
-ნატა მიდი რა-ხელები ყელთან მიტანა და საყვარლად ჩამოქაჩა
-კარგი ჰოო
წყაროსკენ მიმავალ გზას დაადგა ფრთხილობდა ტყეში არ დაცემულიყო თან ფიქრობდა წამოსული რომ იყოს უკვე მერე რა ვქნაო მაგრამ იმდეს იტოვებდა
წყლის ხმას მიყვებოდა ნელ ნელა ხმა ახლოვდებოდა და მიხვდა რომ სწორ გზაზე იყო მალევე დაინახა პატარა წყარო ცივი ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქა და მზეზა არემარეს მოავლო იქავე პატარა ქვაზე ჩამომჯდარი ალექსანდრე დაინახა ხელში ყვავილი ეჭირა და ჩაფიქრებული ატრიალებდა ხელში მის დანახვაზე გულში სითბო იგრძნო ძალიან მონატრებია ასე სევდიანს რომ უყურებდა გული ტკიოდა მშვენივრად იცოდა მიზეზი მოწყენისა..ფრთხილად მიუახლოვდა და უკინად მოეხვია
-რატომ ზის მარტო მოწყენილი კლდევამოსილი ალექსანდრე დადიანი?
-ერთი გოგო მოენატრა
-იმ გოგოსაც რომ მოენატრა?
ალექსანდრე უკან შეტრიალდა და მთელი ძალით მოეხვია გოგოს
-ჯანდაბა რას მიკეთებ უშენოდ ერთი წუთიც არ მინდა გავატარო
-არც მე შემიძლია უშენოდ ალექს ძალიან მიყვარხარ
-შენ ვერც კი წარმოიდგენ მე როგორ მიყვარხარ-აწყლიანებული თვალებით შესცქეროდნენ ერთმანეთს სახეს ფრთხილად უკოცნიდა ემილიც გატრუნული ყვებოდა ალექსის ნებას ბოლოს მონატრებული ტუჩების გემოც იგრძნო...
უკვე დაბნელებულიყო სახლში რომ შევიდნენ ბავშვები დივანზე მოკალათებულიყვნენ და ცხელ შოკოლას მიირთმევდნენ...მიუხედავად იმისა რომ შუა ზაფხული იყო ღამით მთიან ადგილას მაინც ციოდა
-ოჰ გვრიტები შერიგებულან-თორნიკემ გაიღიმა
-ააღარ იკამათოთ რა ხომ ხვდებით რომ უერთმანეთოთ ვერ ძლებთ-ნატა
-ჰო ვიცით-ალექსმა გაუღიმა გოგოს
-მოდით დაჯექით-გუგამ ადგილი გაუნთავისუფლა წყვილს დივანზე
-ცხელ შოკოლად გაგიკეთებ და მოვალ-ალექსი წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა უკნიდან ბავშვების ხმა ესმოდა და ეღიმებოდა,ნახეთ ერთი როგორ ზრუნავს ემილიზეო...
რაჭაში გატარებული საოცარი დღეები მუდამ დარჩებოდა მათ გულში ერთი თვე მხიარულად გაატარეს...წამოსვლის დრო რომ დადგა გოგონები მოწყენილები იყვნენ არ უნდოდათ აქაურობის დატოვება გუგა ამხნევებდა მომავალ წელსაც ჩამოვიდეთო,დროის შეჩერება რომ შეძლებოდათ ამას გააკეთებდნენ
-----------------------------------------------------
ბოლო კურსის დახურვამდე ორი თვეღა იყო დარჩენილი მიუხედავად იმისა რომ სხვადასხვა უნუვერსიტეტში სწავლობდნენ ერთმანეთ მაინც ყოველ დრე ნახულობდნენ ხშირად ღამის სამ საათზე გააღვიძებდა ალექსანდრეს ზარი ჩამოდი გაკოცებ ერთს და წადიო რათქმაუნდა უცებ გავარდებოდა გარეთ ხუთი წუთი ჩახუტებულები იდგნენ მერე ისევ სახლებში ბრუნდებოდნენ.....
სწავლა როგორც იქნა დაასრულეს ალექსანდრემ მალევე დაიწყო მამაისის კომპანიაში მუშაობა საკმაოდ კარგად გამოდიოდა საქმე ოთარი აქამდე თუ ბიჭს ყველაფერსი საყვედურობდა ახლა მისით ამაყობდა...ჩხუბისთავი ბაბნიკი ბიჭი საქმიან მამკაცად ჩამოყალიბდა მკაცრი მაგრამ სამართლიანის სახელი ქონდა კომპანიაში ბევრი რამ შეიცვალა ერთის გარდა მას ემილი ისევ ისე უყვარდა როგორც ადრე შეიძლება ითქვას იმაზე მეტადაც კი...აი ქალბატონი ემილი აწ უკვე საქმროსთან ერთად მუშაობდა კომპანიის კერძო ადვოკატი გახდა სამსახურში რომ შეგეხედათ მათთვის ვერაფერს შეატყობდით რათქმაუნდა ყველამ იცოდა რომ ქალბატონი ემილი ჯაფარიძე ალექსანდრე დადიანის მომავალი მეუღლე იყო დიდი რეპუტაციით სარგებლობდნენ....სამეგობრო ისევ ისეთი მხიარული და გიჟი იყო ხშირად შეიკრიბებოდნენ კლუბში და ძველებურად ერთობოდნენ ნატა გუგას ცოლია და პატარასაც ელოდებიან ჯერ მხოლოდ სამი თვის ფეხმძიმეა მაგრამ მაინც...რაც შეეხება ალექსანდრე და ემილის, საოცარად თხოვა ემილის ხელი მთაწმინდაზე ყველას თვალწინ გასაოცარი სანახაობა მოაწყვეს ემილის შეუკავებელი ცრემლები და თანხომობა ბედნიერების პიკი იყოო...ქორწილი ზაფხულისთვის გადადეს.....
-აუუ დედა სამსახურში მაგვიანდება ჩემი ლურჯი კაბა სად არის?-დილიდანვე აწუწუნდა ემილი
-ვაიმე შვილო 24წლის ხარ და ტანსაცმელს მე მეკითხები?
-ოო ნუ მახსენებ სულ რაა
-ბერდები ხო?-სიცილი დაიწყო ქალმა
-გეყოოოს-დაიყვირა ემილიმ
სამსახურში დაგვიანებით მივიდა სწრაფად შევადრა ლიფტში ძირს იხედებოდა ვიღაცას რომ დაეჯახა არც აუხედავს ზევით
-უკაცრავად
-სამსახურში რომ არ უნდა დააგვინოთ არ იცით ?-ალექსანდრემ ვითომ მკაცრად უთხრა
-ვუიმე შენ რა გითხარი-კისკისი დაიწყო ემილიმ ხელები კისერზე მოხვია და ჩაეხუტა
-ძალიან მომენატრე
-მე ალექს მაგრამ ახლა არ შეიძლება გააჩერე ხელები
ასე ატარებდნენ ძირითადად დროს სამსახურის შემდეგ დაღლილები ემშვიდობებოდნენ ერთამენთს თუ იმას არ ჩავთვლით ღამე ჩუმად რომ მიიპარებპდა ალექსი ემილისთან
სამუშაო საათების დამთავრების შემდეგ მშვიდად ეძინა დაღლილს ტელეფონი რომ ამღერდა არ პასუხობდა მაგრამ ზარი რომ არ შეწყდა უპასუხაა
-ჰმმ
-ჰმმ კი არა გოგო ნატას მშობიარობა დაწყოო
-ვაიმე რააა?-ისე შეიცხადა თოთქოს არ იცოდა ნატა ვინ იყოო
-დროზე მოდიი
სწრაფად ჩაიცვა ფეხსაცმელები აწეწილ თმას ყურადღება არ მიაქცია ჩახტა მანქანაში და საავადმყოსკენ წავიდა...ლიფტს ვერ დაელოდებოდა ხუთი სართული სირბილით აიარა დერეფანში კივილის ხმა ისმოდა უცებ ალექსანდრე დაინახა სახეზე ფერი არ ედო
-ალექს....ნატა....ის როგორ არის?-ჩამწყდარი ხმით იკითხა
-არ ვიცი ახლა შეიყვანეს გუგაც მასთანაა
წუთი საათად ეჩვენებოდათ ნატას კივილის ხმა არ წყდებოდა
-ჯანდაბაა ამდენ ხანს რას აკეთებენ?-ემილი მოსუვენრად ცქმუტავდა
-იცოდე ალექსანდრე მე ბავშვს არასდროს გავაჩენ-ისე საწყალი ხმით თქვა ყველას გაეცინა
-მოდი ჩემთან-ალექსმა თავისკენ მიიზიდა-არ გინდა ჩემი მსგავსი პატარა გვყავდეს?
-კი მინდა მაგრამ ამას ვერ გავუძლებ მოვკვდები
-ნუ გეშინია და ეგ მეორედ აღარ თქვა-მკაცრად უთხრა და გულში ჩაიკრა
მალევე გაიგეს ტირილის ხმა რომელიც ახალი სიცოცხლის დაბადებას იუწყებდა
ლუკა გახარებული გამოვარდა პალატიდან პატარა ფერია მყავსო ყვირობა ეს წუთები ყველაზე ამაღელვებელი იყო ლუკას დედა რომელიც ცრემლებად იღვრებოდაა...პატარა ლანა დედიკოსთან შეიყვანეს ჯერ ლუკას გარდა არავინ შეუშვეს....გვიანი იყო სახლებში წამოვიდნენ მაინც ვერ ნახავდნენ ნატას..საავადმყოფოდან გამოვიდნენ ემილი თავის მანქანასთან მივიდა ჩაჯდომას აპირებდა ალექსი რომ მოეხვია
-ჩემთან წამოდი
-ალექს....
-შენ გვერდით დაძინება მომენატრა
-კარგი რა დედაშენი რას იფიქრებს
-რა უნდა იფიქროს ემილი უბრალოდ ჩამეხუტები და დავიძინებთ
-კარგი ჰოო მაგრამ მანქანას რა ვუყო
-აქ დატოვე დაცვა მიხედავს
მალევე მივიდნენ ალექსის სახლთან თემური და მაია მომავალ რძალს დიდი სიხარულით შეხვდნენ აწითლებული ემილი ძლივს იღიმოდა
-დედა ჩვენ ზევით ავალთ
-ახლავე გავამზადებინებ ემილისთვის ოთახს
-აპაპაპ დედა ემილი ჩემ ოთახში დარჩება
-კი მაგრამ შვილო....
-მაია შეეშვი ბავშვებს-თემური ეშმაკური ღიმილით ჩაერთო საუბარში
-დედა არ ინერვიულო არაფერს ვაპირებთ თუ რამე კვნესის ხმას გაიგებ და გამოდი
-დედა რას ამბობს ეს მოცილდი აქედან ახლა-მაია სიცილით სულს ძლივს ითქვამდა აი ემილი მკვლელი მზერით შეცქეროდა ალექსანდრეს
ოთახში შევიდნენ თუ არა უცებ ეძგერა ტუჩემზე გოგოს ამოსუნთქვის საშვალება არ მიცა მორიგეობით უკოცნიდა ქვედა და ზედა ტუჩს ემილიმაც თმაში შეუცურა ხელი და თავისკენ მოქაჩა კოცნას კბენით ცვლიდნენ
-ასე თუ გააგრძელებ ხვალ ჩალურჯებებით მომიწევს სამსახურში მოსვლა
-მმმ გაჩუმდი მაცადე მოგეფერო მომენატრე
-კარგი გაჩერდი სირცხვილია
ვინ მოუსმინა ხელი მაისურის ქვეშ შეუცურა ნელ ნელა აუყვა ზევით გრძნობდა ემილის რეაქციას მის თოთოეულ შეხებაზე და ეღიმებოდა ბოლოს რომ მიხვდა თავს ვეღარ შეიკავებდა მოშორდა მოწყვეტით აკოცა და აბაზანაში შევიდა
ალექსანდრეს გულზე ედო თავი დაძინებას ცდილობდა მაგრამ ვერ ისვენებდა
-ჩემო პატარა რამე გინდა?
-მოდი ერთ კითხვას დაგისვამ?-ქვემოდან ახედა და საყვარლად გაუღიმა
-გისმენ
-რატომ შეგიყვარდი?
ალექსანდრე ამ კითხვას არ ელოდა გაუკვირდა მაგრამ მაინც შეეცადა ეპასუხა
-აი რატომაც შენ შეგიყვარდი იმიტომ
-დამიკონკრეტე
-თავიდანვე მოახდინა შთაბეჭდილება ჩემზე მეამბოხე გოგონამ რომელსაც საერთოდ არ ეშინოდა ჩემი მიუხედავად იმისა რასაც ჩემზე იგონებდნენ მაინც ვერ ვხედავდი შენში შიშს არ ვიცი რა გითხრა შენ იყავი ის ვინც იწვევდა ჩემი გულის ამოვარდნას ერთადერთი ხარ და იქნები ვერავინ შეგცვლის ვერასდროს უშენოდ ერთი წუთიც კი არ წარომიდგენია და საერთოდ ხედავ რამდენს ვლაყბობ?-ფრთხილად აკოცა შუბლზე განაბულ გოგოს
-სულას არ ლაყბობ მე მომწონს ასეთი სიტყვების მოსმენა თანაც იმ ადამიანისგან რომელზე ვგიჟდები
-ახლა დაიძინე ხვალ დილით წავიდეთ ნატასთან
-სამსახური?
-არაუშავს მოვაგვარებ
ახლად გამომცხვარი დედიკოც მოინახულებ მთელი დღე ნატასთან გაატარეს პატარა ლანაც გაიცნეს ემილიმ ბავშვი რომ დაიჭირა ხელში მის მერე აღარ გაჩერებულა დაძინებულსაც ესაუბრებოდა ხან ხელებზე კოცნიდა ალექსანდრე უყურებდა ამ საცარ სცენას და გული სიხარულისგან სალტოებს აკეთებდა წარმოიდგინა მისი შვილი და გააჟრჟოლა
-ემილი ჩემი შვილი დამაჭერინე ხელში რა?-გუგა გაეხუმრა
-გადი რა სახლში წაიყვან და მერე სულ შენია.....
-დაანებეთ ჩემ გოგოს თავი-ნატა ჩაერთო სიცილით საუბარში
-ლანაჩკა რომ იცოდე რა საზიზღარი დედიკო და მამიკო გყავს-ემილი დაიხარა ისე უთხრა ბავშვს ვითომ რამეს გაიგებდა
-გუგა დროზე წაართვი ბავშვი რეებს ასწავლის ნახე
-----------------------------------------------------------------------------
ნატალი მალევე გაწერეს საავადმყოფოდან პატარა ქალბატონი პირველად მიდიოდა სახლში რათქმაუნდა ეს ამბავი აღნიშნეს..............
ზაფხულის მშვენიერი დღე გათენდა,ემილიმ მზის სხივმა გააღვიძა თვალები ზანტად გაახილა საათს გახედა 10საათი მალე შესრულდებოდა მერე გაახსენბდა რომ დრეს მისი ქორწილი იყო სწრაფად წამოხტა ოთახის კარები გამოგლიჯაა უნდოდა დედამისისთვის დაეძახა მაგრამ არ დააცადეს
-აჰჰ როგორც იქნა გაიღვიძეთ ქალბატონო ემილი მე დიანა ვარ გუნდთან ერთად თქვენს ვარცხნილობაზე და მაკიაჟზე ვიზრუნებ-უცებ მიაყარა სასაცილო წრიპინა ხმით ემილი ოთახში შეაგდო რამოდენიმე გოგოს დაუძახა და დაიწყო ვარცხნილობის გაკეთება....
-აბა დღეს ვინ თხოვდებაო ვინოო?-ნატა შევარდა აჟიტირებული ოთახში
-არ მჯერაა-ემილი
-ვაიმე არც მე გამიფრინდა ჩიტიიიი
-გაჩუმდი გოგო ლუკა სად არის ან ლანა?-
-ლუკა ალექსანდრესთანაა ლანას მას გავაყოლე
-ბავშვი ლუკას ყავს?-სიცილი დაიწყო ემილიმ
-ნუ ჰოო
ერთი ამბავი იყო დადიანებთანაც
-ვახ დავიწვები ამ კოსტუმში-ალექსანდრე დილიდავნე ჯუჯღუნებდა
-შვილოო დღეს ცოლი მოგყავს ცოლიიი-დაუქაქანა მაიამ
- დაწყნარდი ცოლი მოგყავს მოსაკლავად ხომ არ მიყავხართ-თორნიკე უარესად აბრაზებდა
-ეს მომაცილეთ-თითი თორნიკესკენ გაიშვირა
-აუ შენ დატოვებ ემილის ქალიშვილს გული არ წაგივიდეს პირველ ღამეს-თქვა თუ არა ლუკამ მაშინვე მოხვდა ფეხსაცმელი
-ეს შენ უნდა გეცვას
ბიჭები ნერვების მოშლის მეტს არაფერს აკეთებდნენ ალექსანდრე აღელვებული იყო იცოდა რომ მარტო ემილის დანახვა დააწყნარებდა დარეკვა ცადა მაგრამ არ იღებდა


-დეეე ალექსანდრე მოვიდაა ქვევით არიან
უცებ ადგა სარკეში კიდევ ერთხელ დააკვირდა საკუთარ თავს თეთრი ზურგ ამოღებული ტანზე მომდგარი კაბა უმშვენებდა ნაკვთებს ფატა იატაკზე იყო გაშვილი დედამისი ქვევით ჩავიდა ყველა დედოფლის გამოჩენას ელოდა და აი გამოჩნდა
ფრთხილად ჩამოუყვა კიბეს მზე იქ შეკრებილებს მოავლო ბოლოს ალექსანდრეს შეხედა როგორც ყოველთვის ზალიან კარგად გამოიყურებოდა ფატამ ხელი ვერ შეუშალა ალექსანდრეს მზერას უყურებდა გოგონას რომელიც დაქალებულიყო იმის გააზრება რომ ეს მშვენება მალე მისი ცოლი გახდებოდა გულს უჩქარებდა აწყლიანებული თვალები სწრაფად დაახამხამა ამ ვითარებაში ცრემლი უადგილო იყო ემილი გვერდით დაუდგა და გაუღიმა
-ჩემო დედოფალო რა ლამაზი ხარ
წელზე მოხვია ხელი და ტავზე აკოცა
სახლიდან ეკლესიაში წავიდნენ სამებაში დაიწერეს ჯვარი ღვთის წინაშე უკვე ცოლ ქმარი იყვნენ....საყვარელ ადამიანებთან ერთად ბედნიერებას ასხივებდა ორივე,რესტორანში უამრავი ნაცნობი დახვდათ ყველა ულოცავდა წყვილს თამადა ლუკას მამა იყო ლოცავდნენ ახლად შეუღლებულებს ბედნიერებას და მარადიულ სიყვარულს უსურვებდნენ ემილი ალექსანდრესთან ერთად მათთვის განკუთვნილ ადგილას იდგა
-ცოლო-რიმილით მოეხვია ალექსანდრე
-ქმარო-ემილიმაც გაუღიმა და აკოცა
ტრადიციულად მეფე დედოფალმა ქართული იცეკვა ულამაზესი მოხდენილი მიხვრა მოხვრით ცეკვავდა დედოფალი რომელსაც მხარს ალექსანდრე უმშვენებდა.......
-დედაა მოვესწარი ამ დღეს როგორც იქნა-გუგა არ ისვენებდა
-აბაა რაღა მოგკლავს-ემილი
-ნწნწნწ....აუ ეს ფოე ფოე ხალხი მალე წავა და დავიწყოთ მერე ჩვენებურად-ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა და ეშმაკურად გადახედა საზოგადოებას რომელიც ნელ ნელა წასვლას იწყებდა.....................
ბოლოს ახალგაზრდები დარჩნენ და დაიწყო ნამდვილი მხიარულება დარბაზი სხვადასხვა ფერად განათდა მუსიკის გამაყრუებელ ხმაში ვერაფერს გაიგებდი ემილი ყოფილ კურსელებთან ერთად ცეკვავდა საკმაოდ ბევრი ქონდა დალეული ზლივს მოძრაობდა იგრძნო როგორ მიყავდათ დარბაზიდან წინააღმდეგობის გაწევის თავი არ ქონდა მხოლოდ მაშინ მოვიდა გონს როცა ალექსანდრემ მანქანაში ჩასვა
-ჩვენი წასვლის დროა

მანქანა ალექსის სახლთან გაჩერდა მშობლებმა გადაწყვიტეს ცოტა ხნით ცოლ ქმარი მარტო დაეტოვებინათ ამიტომ სოფლის გზას დაადგნენ....ემილის ემოციის დაფარვა უჭირდა ხელები სულ გაუთეთრდა ცივი ოფლი ასხამდა სახეზე ალექს არ გამორჩენია მისი შეშინებული სახე მანქანიდან ფრთხილად გადაიყვანა ხელში აყვანილი მიიყვანა ოთახამდე მერე ფრთხილად დასვა ძირს სახეზე ფრთხილად შეახო ხელი ნელ ნელა ლავიწზე გადავიდა ხელი კოცნამ შეცვალა ემილის ღრმა ამოსუნთქვაზე ეღიმებოდა
-მომენდე-აცახცახებული სხული გულზე მიიკრა ნაზად ეხებოდა არ უნდოდა დაეფრთხო,კოცნიდა თან ცდილობდა საპატარძლო კაბისგან გაეთავისუფლებინა კაბამ ნელ ნელა იწყო ძირს სვლა ბოლოს მხოლოდ საცვლების ამარა დარჩა ემილი ალექსანდრემ მის ლოყებზე სიწითლე რომ დაინახა სიცილი ვერ შეიკავა გოგომ გაკვირვებულმა ახედა გაბრაზდებოდა მაგრამ ვინ აცადა ერთი ხელი წელზე ჰქონდა ალექსანდრეს მოხვეული მეორეთი თავს ითავისუფლებდა ხელის უდნავი კვრით დააგდო ემილი საწოლზე ახლა მის ზემოდან მოექცა ნაზად უკოცნიდა ყელს შიგადაშიგ კბენასაც ამატებდა ემილის შეუკავებელი ბგერები გონებას უხშობდა მაქსიმალურად იკავებდა თავს არ უნდოდა რამე ეტკინა ემილის ხელების შეხება ზურგზე იგრძნო ნელ ნელა აუყვებოდა ზევით სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა მსუყე ტუჩებს მოწდა ახლა ემილის მუცელს ლაშქრავდა მხურვალე ტუჩებით გოგო გველივით იკლაკნებოდა ტრუსიც მარტივი მოძრაობით მოაშორა ისევ ზევით დაიწყო სვლა ემილის მსუყე მკერდს წაეტანა ნაკბენი კოცნით მოურჩინა(მაგასაც თუ მორჩენა ერქვა)ემილის ზეწარზე ჩაევლო ხელები ღრმად სუნთქავდა ცდილობდა ემოციები მოეთოკა შიში სიამოვნებამ შეცვალა ალექსანდრეს ნაზმა მოპყრობამ სხვა სამყაროში გააგზავნა მხოლოდ ისინი იყვნენ თითქოს დროც გაჩერდა ემილი ალექსანდრე დადიანის საკუთრება გახდა ახლა მისი თითოეყლუ უჯრები მას ეკუთვნოდა
ძალა გამოცლილს ეძინა საყვარელი მამაკაცის გულზე სუნთქვის დამორჩილებას ცდილობდა ქუთუთოები დაუმძიმა ბუნდოვნად ჩაესმოდა ხმა
-ჩემმი საოცრება ხარ,სამუდამოდ ჩემი
დილით საყვარელი მამაკაცის კოცნამ გააღვიძა თვალებს არ გაახელდა ალექსანდრეს შიშნარევი ხმა რომ არ გაეგონა
-ჩემო პატარა გაახილე თვალები ნუ მაშინებ-კოცნას აყოლებდა სიტყვეს
ემილიმაც ზანტად გაახილა თვალები
-რა მოხდა ალექს?-ღიმილით კითხა
-გესმოდა ხომ?ცუღლუტო შენ
-მმმ ალექს მოცილდი ჩემს ტუჩებს
-რატომ?
-გუშინ ლამის მომაჭამე მტკივაა
-ხოდა ახლა უნდა გაკოცო რომ მოგირჩეს
-მორჩა მორჩა აბაზანაში უნდა შევიდე
ფეხზე დგება იქვე დაგდებულ ალექსანდრეს მაისურს იცვამს და აბაზანისკენ მიემართება ყრუ ტკივილს გრძნობს მომენტალურად წონასწორობას ვერ იცავს და კარის ჩარჩოს ეყრდნობა ალექსანდრე მის გაფითრებულ სახეს ამჩნევს და მალევე ცნდება მასთან
-ემილიი კარგად ხარ?-შეშფოთებულმა კითხა
-ამ კი...კარგად ვარ უბრალოდ.....
-მოიცადე წყალს მოგიტან
-არა აბაზანაში შევალ გამოვფხიზლდები
-კარგი იცოდე მალე გამოდი არ შემაშინო
-კარგი
ცხელი წყალი დაღლილობას უხსნის ტკივილიც გაუყუჩდა...სამზარეულოდან ხმა მოესმა მოკლე შორტში გამოწყობილი მოაბიჯებდა სამზარეულოს რომ მიუახლოვდა ღიმილი ვერ შეიკავა წელს ზემოთ შიშველი ალექსანდრე ცდილობდა სალათის გაკეთებას იმდენად ძალიან სასაცილოდ გამოიყურებოდა ემილიმას ვერ შეიკავა თავი და აკისკისდა
-ეგრე ხომ მოდი აბა აქ-ალექსანდრე ვითომ გაბრაზებული დაედევნა
-კარგი კარგი...მოიცააა-ემილი წინ გარბოდა ხან რას შეასკდა ხან რას დიდხანს ირბინეს ბოლოს მობეზრდა ალექს ხელი დაავლო და ზურგზე მოიდო
-დავიღალე ჭამის დროა ენერგია გჭირდება
-მმმ გემრიელი ჩანს
ერთად მიირთვეს სამზარეულოც დაასუფთავეს და სასეირნოდ გავიდნენ
-------------------------------------------------------------------
ერთი კვირა სრულ ნეტარებაში გაატარეს,ოთარი და მაიაც შეუერთდათ ემილიმ მათთან ერთად ცხოვრება გადაწყვიტა.სამსახურშიც მოუწიათ გასვლა რათქმაუნდა ყველამ მათ ქორწილზე საუბრობდა ზოგს შურდა ზოგსაც ძალიან უხაროდა......

ემილი
ალექსანდრე დადიანი ადამიანი რომელმაც ბედნიერება მასწავლა რომლის გვერდითაც თავს სრულყოფილ ქალად ვგრძნობ არც ერთი წამი წარმომიდგენია უმისოდ ძნელია ამ გრძნობის გადმოცემა მთლიანად მას ვეკუთვნი ვერ წარმომიდგენია დილის დაწყება მისი კოცნის და ჩახუტების გარეშე მიყვარს ძალიან მიყვარს უსასრულოდ,განუსაზღვრელად.....ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსე ზოგჯერ კარგით ზოგჯერაც ცუდით ყველაფერს გავუმკლავდები მთავარია ის იყოს ჩემთან ყველაფერს გადავიტან მისი დაკარგვის გარდა მან შემცვალა ისევე როგორც მე შევცვალე ის. უხეში თავში ავარდნილი ბიჭი მოსიყვარულე ქმრად იქცა მიყვარს და მეყვარება......
ზაფხულის მშვიდი საღამოა სიო სასიამოვნოდ მივლის სიცხისგან აწითლებულ ლოყებზე სიმშვიდეს მხოლოდ პატარა ბიჭის ტიტინი არღვევს რომელიც მამიკოს რაღაც ამბავს უყვება მამიკოც ცდილობს არ გააბრაზოს და ისე ექცევა როგორც დიდ ადამიანს...ჰომ ჩემი ორი სიცოცხლე ალექსანდრე და პატარა დემეტრე რომელიც ერთ კვირაში 3წლის გახდება აი ჩემი პატარა ქალბატონიც მახსენებს თავს რომელი გამეტებით მირტყამს ფეხს ერთი სული მაქვს როდის დაიბადება წესით დემეტრეს დაბადების დღეზე ველოდებით ვნახოთ რა იქნება.....მახსენდება ალექსანდრეს რეაქცია ფეხმძიმობის შესახებ რომ ვუთხარი პირველად ვხედავდი ასეთ ემოციურს ძალიან ბედნიერი იყო.მთელი ცხრა თვე გავაწამე ხან რა მინდოდა ხან რა სულ ვწუწუნებდი ვეჭვიანობდი მაგრამ მას ეს არ ადარდებდა ჩამეხუტებოდა და მამშვიდებმა ახლა რომ მახსენდება ვერ ვხვდები ამდენს როგორ ითმენდა...მშობიარობა საკმაოდ გამიჭირდა ბევრი მაწვალა ჩემმა ბიჭმა ალექსანდრეც ჩემს გვერდით იყო მახსოვს როგორ ეჩხუბა ექიმებს რამე გააკეთეთ ცოლი მიკვდებაო მაშინ საერთოდ არ იყო სასაცილო მაგრამ ახლა ამის გახსენებაზე სიცილის შეკავება მიჭირს....უბედნიერესი ვიყავი დემეტრეს დაბადებით ჩემი პირველი სიხარული....როგორც გითხარით პატარა გოგოს ველოდებით ამ ცხრა თვის მანძილზე ალექსანდრე საერთოდ არ გადამიტვირთია არაფერი მინდოდა არც ტოქსიკოზი მაწუხებდა მახსოვს 5თვის ფეხმძიმე რომ ვიყავი ძალით წამიყვანა ექიმთან არაფერს მთხოვს რამე ხომ არ ჭირსო?ძალიან საყვარელი იყო...ფიქრებიდან ალექსანდრეს ხმას გამოვყავარ
-რაზე ჩაფიქრდი?-ღიმილით დამიკოცნა ტუჩები
-ჩვენზე
-ჰოო?რას ფიქრობ მითხარი აბა
-ბედნიერი ვარ რომ მყავხარ-აწყლიანებული თვალებით ვუყურებ ახლოს მოდის ჩემი სახე ხელებში მოიქცია-ცრემლები არ დამანახო ჩემო ანგელოზო ხომ იცი ვერ ვიტან როცა ტირი
-კარგი-პატარა ბავშვივით ვიტრუნები მის მკლავებში მშვიდად და დაცულად ვგრძნობ თავს მაგრამ სიმშვიდე ხოტა ხანს გრძელდება ჩემი მაიმუნი გამორბის სათამაშო ხმლით ხელში
-დედაა მეე მოდივაალ ალ ჩეგეჩინდეს დაგიცან-ისეთი საყვარელია ხელს ვავლებ და სათითაოდ ვუკოცნი ლოყებს
-ვისგან დამიცავ ჩემო პატარა
-ალა ვალ მე პატალა-უცებ შეკრა წარბები,როგორ გავს მამამისს ისიც ასე უყურებდა ჩემს თაყვანისმცემლებს
-კარგი ჰო არ გამებუტო თორე ვინერვიულებ ხომ იცი არ შეიძლება ჩემი ნერვიულობა
-კაქი ალ გაგებუტები-კისერს ზევით წევს და ტკბილ ტუჩებს ლოყაზე მახებს
-აუ დედაა ცემი დაიკო მალე გამოვა მანდედან?-ისეთი ხმით მეუბნება სიცილს ვერ ვიკავებ ალექსანდრესაც ეცინება სწრაფად ხვევს ხელს და მინდორზე აწვენს
-მალე გამოვა მა ცოტაც მოვიცადოთ
-კაქი
მე ემილი ჯაფარიძე ვარ ალექსანდრე დადიანის მეურლე და მისი ორი შვილის დედა