ალექსს თვალებში ვუყურებდი და იმედით ვივსებოდი, დიახ იმედით–იმ იმედით რომ დევილი ცოცხალი იქნებოდა, ამას ისედაც ვგრძნობდი მაგრამ ალექსის დანახვამ თითქოს უფრო დამაიმედა და ძალა შემმატა რომ ის მეპოვა და ყველაზე ძვირფასი საჩუქრის შესახებ მეამბო. ალისიას და ალექსანდრეს წინ გაღიმებული სახით ვიდექი და ჯერ კიდევ ეიფორიაში მყოფი მათ ნათქვამ ვერცერთ სიტყვას აღვიქვამდი, უბრალოდ გული საშინლად სწრაფად მიძგერდა და სიცოცხლის სურვილით ვივსებოდი.
–წამოიყვანეთ! გონს ალისიას ამ სიტყვაზე მოვედი და ისევ რეალობაში დავბრუნდი.
რამდენიმე შავოსანი წამოვიდა ჩემკენ რათა მანქანაში ჩავესვი
–არსად წამოსვლას არ ვაპირებ ალისია! მკაცრად წარმოვთქვი და ჩემკენ მომავალი რამდენიმე ადამიანი ხელით მოვიშორე
–მაშინ დევილის უკანასკნელად ნახვის შანსს ხელიდან გაუშვებ! წარმომიდგენია როგორ გენატრება, მას კი სულ რამდენიმე წუთის სიცოცხლეს კიდევ რამდენიმე უბადრუკი წამით გაუხანგრძლივებ როცა დაგინახავს! კმაყოფილი და ირონიული, ამავე დროს გამარჯვებული მზერით მიმზერდა
–ერთი სიტყვისაც არ მჯერა... ვეცადე ხმა მტკიცე მქონოდა რადგან ასეა თუ ისე ალისიას ნათქვამი დაახლოეით 60%ით სიმართლეს შეიცავდა და გამიჭირდა მყარად მიწაზე დადგომა
–სიმართლე რომ გითხრა არჩევანი მაინც არ გაქვს საყვარელო.. ჩემ საკუთრებას წარმოადგენ.. ვერც ვერსად გამექცევი და ვერც დამემალები ასე რომ ძალადობის გარეშე... გამიღიმა, კვლავ იმ მეამიტური გამომეტყველებით შემომხედა და ხელით მანქანისკენ მიმითითა.
მანქანაში ჩავჯექი, უკანა სავარძელზე დავიკავე ადგილი, წინ ალისია იჯდა, საჭესთან კი ალექსი. გაინტერესებთ არა რატომ დავთანხმდი? გეტყვით: მათთან ბრძოლას აზრი არ ჰქონდა, რამდენიმე მამაკაცს მოვიგერიებდი მაგრამ ყველას ვერა, იმდენად დასუსტებული ვიყავი, დაღლილი და ამას დამატებული ზურგის ჭრილობას არ მიხორცდებოდა ისე სწრაფად როგორც აქამდე. კიდევ იმიტომ დავთანხმდი რომ დევილის ნახვის შანსი მქონდა, ყველაზე მთავარი კი ისაა რომ ალექსს როგორმე მარტო მოვიგდებდი და გავიგებდი ამ ხნის მანძილზე რა მოხდა. საბოლოო ჯამში ჩავთვალე ჩემთვის უფრო მომგებიანად წავიდოდა ეს საქმე...
–დემეტრეს მოკვლა საკმაოდ ეფექტური და მოულოდნელი იყო. სიჩუმე ალისიას ხმამ დაარღვია
–შენი ლეკვების მოკვლა რთული საერთოდ არ არის! წარბი ავწიე და მზერა გავუსწორე
–მთავრი მაინც მათი ლიდერია... ნიშნისმოგებით მიპასუხა
–მამაშენსაც მალე გავისტუმრებ ჯოჯოხეთში! კბილებში გამოვცერი. ამის გაგებაზე ალისიას სახე მოექუფრა, ერთდროულად გამოხატავდა სევდას და გაბრაზებას, თვალები აუწყლიანდა და ბოროტული მზერით გამომხედა
–როგორც ჩანს რაღაცეები არ იცი! ბოღმიანი ხმით წარმოთქვა–მოდი განგანათლებ: დევილი და ალექსი შესანიშნავი გეგმით აპირებდნენ მამაჩემის მოკვლას (ამ დროს სიმწრის ღიმილით გახედა გვერდით მჯდომ ალექსს რომელიც დაძაბული ჩასჭიდებოდა საჭეს) ალექსი ამ ხნის მანძილზე მშვენივრად თამაშობდა ი როლს რომელიც შენმა წყეულმა დევილმა დააკისრა, ასეთი სახე ნუ გაქვს, მართალია ამას უკვე გვიან მივხვდი მაგრამ შესაბამისი ზომები მივიღე.. ხო სად გავჩერდი? აამ გამახსენდა. იმ დღეს როცა მამაჩემის მოსაკლავად მივიდნენ მეც იქ ვიყავი სულ შემთხვევით მაგრამ დევილმა ერთი გასროლით ორი კურდღლის მოკვლა გადაწყვიტა, მამაჩემის მოკვლა არ გასჭირვებია, ყველაფერი ისე დაგეგმა რომ არც ერთი მცველი ან ახლობელი მის გვერდით არ ყოფილა ჩემს გარდა, მერე რა მოხდა იცი? მანამდე აწამა სანამ მამაჩემმა არ სთხოვა მომკალიო ( ამ სიტყვების წარმოთქმის დროს ისეთი ბოროტული გაუხდა თვალები მეგონა თვით ეშმაკი მელაპარაკებოდა) მაგრამ მაინც აწამებდა, ჩემ თვალწინ აწამებდა ისე ორმ თითიც ვერ გავანძრიე მის დაასხმარებლად და იცი რა მითხრა დევილმა? გაგიშვებ ერთი პირობითო–იცი რა იყო ეს პირობა? (სიმწრით ჩაიცინა) სალუთარი მამა საკუთარივე ხელით მომაკვლევინა.. საკუთარი სისხლი და ხორცის მკვლელი ვარ, მამაჩემი კი ისე დასაჯა და ისე გადაუხადა სამაგიერო რომ ერთადერთი ქალიშვილის ხელით მოკვდა!
სრულ შოკში მყოფი სავარძელზე ვიყავი მიყინული. პირველ რიგში გავაანალიზე ორმ თენგიზი მკვდარი იყო, დევილმა მოაკვლევინა საკუთარ ქალიშვილს, ამაზე მეტი სისასტიკე და შურისძიება რაღაა. მერე მეორე–ალექსი ისევ ალისიასთან რატომ იყო თუკი ამ გოგომ ყველაფერი გაიგო, და მესამე–სად იყო დევილი?
–დევილი სად არის? პირგამშრალმა ამოვთქვი
–ნახავ! მკაცრი ხმით მითხრა და დანიშნულების ადგილზეც მივედით.
მანქანიდან გადმოვედით თუარა ალისია მომიბრუნდა
–მოკლედ აქვე გავარკვევთ შენობაში შესვლისას რასაც მოქმოქმედებ: პირველი–არავითარი გაქცევის მცდელობა! მეორე–დევილს ნახავ! და მესამე–ოპერაცისსთვის მოგამზადებენ!
–მოიცა რა ოპერაცია? დავიბენი
–შენი სისხლის მეშვეობით შხამი შევქმენი, რომელსაც ანტიდოტი სჭირდება, მთავარი ინგრედიენტი შენი გულია ძვირფასო ალექსმა ხომ გითხრა. ასე რომ ბატის სახით ნუ მიყურებ!
საკუტარ განაჩენს მოვაწერე ხელი მაგრამ მთავარი იყო დევილს ვნახავდი და მეტი არც არაფერი მადარდებდა ამ დროისთვის...
*****
შენობაში შესვლის შემდეგ ალისია ერთ–ერთი ოთახისკენ გამიძღვა და რაც უფრო ვუახლოვდებოდი დანიშნულების ადგილს მით უფრო ვღელავდი, მუხლები მეკვეთებოდა და შიშის გრძნობაც მქონდა რადგან არ ვიცოდი რა მდგომარეობაში დამხვდებოდა დევილი. ალისაიმ კარი გააღო და ხელით მიმითითა შევსულიყავი, წამიერად იქ მყოფ ალექსს შევხედე და მერე შევედი ღია ოთახში, კარი ჩემს ზურგს უკან მიიხურა და მარტო დავრჩი.
ოთახშ ბნელოდა, მხოლო ერთ სარკმელში შემოპარული მზის სხივებით იყო განათებული (რავიცი მაგასაც თუ განათება ერქვა). შუაგულისკენ ნელი ნაბიჯით წავედი, როცა მარცხენა მხრიდან ფაჩუნის ხმა მომესმა და მოულოდნელობისგან შევხტი, თავი იქით შევაბრუნე და ადგილს მივეყინე, გავქვავდი და გავშეშდი, როცა წელსზემოთ შიშველი დავინახე ჭერზე იყო ხელებით ჯაჭვებზე მიბმული, თავი ძირს ჰქონდა ჩამოვარდნილი და თითქმისა რ სუნთქავდა. გული მომეწურა და ის ჩემი თავი დავწყველე რადგან იმ დღეს ისე გამეაპრა სახლიდან დევილი რომ ვერ გავიგე... ცრემლები მომაწვა მაგრამ დიდი ძალისხმევის შემდეგ უკუვაგდე და მივუახლოვდი... ხელები ნელა მოვკიდე სახეზე და თავი ავაწევინე, ისე ორმ შემოეხედა, თვალები სულ ჩასისხლიანებული ჰქონდა. ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით, მიუხედავად იმის რომ არ საშინელ მდგომარეობაში იყო, მაინც არ იშორებდა იმ ცივ გამომეტყველებას რომლის უკანაც სითბოს ვხედავდი, ფეხის წვერებზე ნელა ავიწიე და ძალიან ნელა შევახე ჩემი ათრთოლებული ტუჩები მის გაყინულ და უხეშ ბაგეებს... ერთიანად დამიარა ჟრუანტელმა და სითბოთი გავივსე, მუცელში ცხელი ლავა ჩამეღვარა, თითქმის ვიწვოდი.ასე გვქონდა ტუჩები ერთამენთზე მიკრული და არცერთი ვაპირებდით არც კოცნას და არც მოშორებას, რამდნეიმე წამის შემდეგ ვიგრძენი როგორ გათბა მისი ტუჩებიც და როგორ დამიწყო კოცნა, ისე თითქოს ძალა შეემატა და გამოვაცოცხლე, ავყევი და ნელა ვკოცნიდი, მთელ მონატრებას, სიყვარულს და ემოციებს ვიღებდით ამ კოცნით ერთმანეთისგან, ბოლოჯერ ვაკოცე, ტუჩები მოვაშორე, შბლი შუბლზე მივადე და ხმადაბლა წარმოვთქვი
–აქედან რომ გავალთ მერე გავაგრძელებთ! ვიგრძენი როგორ ჩაეცინა და ოდნავ მეც გავიღიმე.
კარებისკენ უხმოდ წავედი. უკან არ შევბრუნებულვარ და არც მას მივუბრუნებივარ, თუ მიმაბრუნებდა უფრო გამიჭირდებოდა და ცივი გონებით ვეღარ ვიმოქმედებდი, ისედაც ბრაზი მახრჩობდა მისი ასე დანახვისას.
***
გარეთ გამოსვლის შემდეგ არავინ იდგა დერეფანში, გამიკვირდა. ჰოლში გავედი და იქაც არავინ დამხვდა, რამდენიმე ოთახს ჩავუარე როცა ერთი მათგანიდან ვიღაცამ ხელი გამოყო, მაჯაში ჩამავლო და შიგნით შემათრია–ალექსი იყო. ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა მარტო რომ დავინახე, ემოციები ვეღარ გავაკონტროლე და აცრემლებული ჩავეხუტე, მანაც მჭიდროდ მომხვია წელზე ხელები
–დევილი უნდა გავიყვანოთ აქედან... სიტყვის თქმც არ დავაცადე ეგრევე მივახალე
ასე მარტივად ვეღარ იქნება ყველაფერი ვიქტორია.. დამწიხრებული სახით მითხრა
–რაა.. რატომ? უფრო სწორად ყველაფერს მე ვიზამ უბრალოდ პატარა დახმარება დამჭირდება
–ვიქტორია მოიცა.. გაჩერდი.. (გამაჩერა)–არ ვიცი როგორ გითხრა
–რაა..
–მემგონი არც მაპატიებ... დიდი სინანული დავინახე მის თვალებში–დევილი ჩემ გამოა აქ! თვალებდახუჭულმა ამოთქვა სათქმელი
–მეხუმრები ხოო... გავიცინე ნერვულად..
–ნეტავ ასე იყოს... როგორც კი შევატყე რომ არ ხუმრობდა სილა კიარა მოკუმული მუშტი შემოვარტყი სახეში და იმდენად ძლიერად გამომივიდა რომ კედელს მიენარცხა... სახეზე ალბათ ალეწილი ვიყავი–მაპატიე... დამწუხრებულმა წარმოთქვა
–რატომ ან როგორ გააკეთე? გამწარებულმა ვკითხე როგორც შემეძლო ისეთი „დაწყნარებული“ ტონით
–თენგიზის შემდეგ მას ალისიას მოკვლაც უდოდა მე კიი... ( ისევ ამარიდა თვალი)
–რა შენ ?
–ალისია შემიყვარდა... გუგუნივით ჩამესმა მისი სიტყვები რომ ის მონსტრი შეუყვარდა, ის რომელმაც ყველა ასე გაგვწირა
–რააა.... საგრძობლად ჩამომივარდა ყბა გაოცებისგან
–ვერ დავუშვებდი ალისიას სიკვდილს...
–და ამის გამო დევილი გაწირე? ვუღრიალე
–საქმე იმაშია რომ დევილს შეტევა დაეწყო... და კიდე...
–რა კიდევ?
–დევილი თვითონ ჩაბარდა... ეგონა ამით შენ შეგეშვებოდნენ, მოკლედ ყველაფერი ერთმაენთშ მიეწყო და საბოლოო ჯამში დევილი აქ არის და მეც აქ ვარ, მისი საყვარელი ქალიც და ჩემიც აქ ხართ. ის მოკვდება და მეც მოვკვდები მაგრამ განსხავვება ისაა ორმ არცერთმა ვიცით ამის დრო როდის მოვა..
–ბოლოს რა თქვი გაიმეორე.... სასოწარკვეთილმა შევხედე
–ალისია ღალატს არავის პატიობს ვიქტორია, კანში მოწყობილობა ჩამიმონტაჟა ორმელიც პულტის მეშვეობით იმართება და გამოიცანი ეს პულტი ვის აქვს... მწარედ ჩაეცინა
–ჯანდაბა... ჯანდაბა... თავძე შემოვიწყე ხელები და იქვე მდგარ სავარძელში ჩავჯექი...
–შენს სიკვდილს არ დავუშვებ... გამამხნევებლად წარმოთქვა
–და როგორ შეუშლი ხელს? ქვემოდან ავხედე და ასხეზე მოვისვი ხელები
–როგორმე მოვახერხებ....
***
საოპერაციო განყოფილებაში მე ალისია და ალექსი ექიმის შემოსვლას ველოდებით, სა,ედიცინო ხალათი მაცვია და საწოლზე ვწევარ. ვფიქრობ რა მოხდება როცა ბავშვზე გაიგებენ, შესაძლოა მაშნვე მოგვკლან, ან რამეში გამოიყენონ ჩემი შვილი... ღმერთო ჩემი შვილი.. როგორ ჟღერს... ამ ცხოვრებაში დედობა მეღირსება ნეტავ? მაინც არ ვაპირებ დანებებას... დევილი ბავშვზე რომ გაიგებს და აცილებლად გაიგებს! ვიცი რომ ასმაგად იბრძოლებს სიცოცხლისთვის დაჩვენთვის... მეც ვიბრძოლებ რაც არ უნდა მოხდეს...ბედნიერი ოჯახი გვექნება ჩემო პატარა აუცილებლად... დედიოკო და მამიკო ყველაფერს გააკეთებენ.. ინსტიქტურად მუცელზე ვისვამდი ხელებს...
პალატაში ექიმი შემოვიდა
–ყველაფერი მოვამზადეთ... კარდიოგრამას გადავუღებ და გულსაც გართულებების გარეშე ამოვიღებთ. განგვიმარტა ყველას... ნეტავ ასეთ ბოროტ ხალხს საიდან პოულობს ალისია...
–რაც შეიძლება მლე! ბრძანება გასცა ქალბატონმა
კარდიოგრამის გადაღების შემდეგ ექიმს ველოდებოდით ისევ იმავე პალატაში ისევ იგივე შემადგენლობით, როცა ექიმი გაფითრებული შემოვიდა და აი უკვე ვიცოდი ასეთი რეაქციის მიზეზი
–ქალბატონო ალისაი ოპერაციას ვერ გავაკეთებთ!
–რამე პრობლემაა? აღელდა ალქაჯი
–მის ორგანიზმში ორი გული ცემს... ყველამ მე შემომხედა, ალისაის გაოცებისგან პირი გაეღო მაგრამ დარწმუნებული ვარ ვერ მიხვდა ექიმმა რა იგულისხმა, აი ალექსი კი გაფითრებული და ბედნიერება შერეული სახით მიმზერდა
–რას ნიშნავს ორი გული? გაანჩხლდა ქალბატონი
–იმას რომ ვიქტორია ორსულადაა და ისეთ საოცარ ნაყოფს ატარებს რომ ერთი კვირის ბავშვის გული საოცრად გამოკვეთილად ძგერს... აღფრთოვანებით უხსნიდა ექიმი, წამიერად ალისიამ ისევ მე გამომხედა ამჯერად გაოგნებული მზერით
–ესეც სიურპრიზიი... ირონიულად გავუღიმე...
***
დიდი ბოდიშები რომ დავაგვიანეე... დამთავრდა შუალედურები და ყოველდღე დავდებ ხოლმე.. ისედაც სამი ან ორი თავიღა დარჩა და დავამთავრებ... მადლობა რომ ელოდებით და მიყვარხართ <3 < 3 <3
პ.ს. ფოტოზე დევილია.. გაღირსეთ თქვენი ბიჭის ფოტო :დდ