-გაბრიეეელ,-ლაზარი გაბრიელის კარზე გიჟივით აბარახუნებდა
-რაგინადა ლაზარი?-გაბრიელი გაღიზიანებული გამოვიდა სახლიდან და მეგობარს წინ აესვეტა
-სალაპარაკო მაქვს შენთან გაბრიელ სახლში შევიდეთ,-გაბრიელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა ეგონა ლაზარი მიუხვდა ან ლიზიმ უთხრა რამე და ახლა ლაზარი ამისათვის მოვიდა. დასჯილი ბავშვივით შევიდა სახლში და ლაზარის მისაღებისკენ გაუძღვა
-რამოხდა ლაზარი?
-ლიზა მიბრაზდება გაბრიელ ვერ ვხვდები რა უნდა ჩემგან
-გეყოფა რა ორ კვირაში ქორწილი გაქვთ ნებისმიერი გოგო ინერვიულებდა შეიძლება ეგ შენი საცოლე ცივ სისხლიანი მკვლელია მაგრამ მანც ქალია
-წარმოგიდგენია?-ლაზარიმ ყურადღება არ მიაქცია გაბრიელის სიტყვებს და განაგრძო,-სახლში რომ დავბრუნდი საწოლში დამიხვდა მოკალათებული სათვალეები ედო ცხვირზე და კითხულობდა მივესლმე ვაკოცე და ისეთი ცივი მეჩვენა თითქოს გამიუცხოვდა.
-ლაზარი უთხარი სიმართლე, უთხარი რომ....,-გაბრიელს სახეზე ტანჯვა გამოესახა
-არა არაფრის თქმას არ ვაპირებ მე მას ცოლად მოვიყვან და ჩვენ ბედნიერები ვიქნებით დანარჩნი ყველაფერი გაქრება სამყაროში მხოლოდ მე და ლიზი დავრჩებით კომპანიას დავხურავ თქვენ სხვადასხვა ადგილას დაგანაწილებთ და ყველასთვის ვიშოვი სამსახურს. მე და ლიზი კი შორს წავალთ აქედან და ყველაფერს დავივიწყებთ
-რატომ აკეთებ ამას?
-იმიტომ რომ მას მე ვუყვარვარ
-ის პაიკია შენს ხელში ლაზარი და ყველამ კარგად ვიცით ეს
-რას გულისხმობ?-ლაზარის სახე დაეძაბა და მაცივრის კარი უხეშად დაკეტა
-შენ ლიზისაგან უნივერსალური მკვლელი შექმენი, ლაზარი მას ყველაფერი ჰქონდა რაც ამისათვის გჭირდებოდა და შენც ნელ-ნელა ეს ყველაფერი სააშკარაოზე გამოიტანე. ყველაფერი შენი ბრალია რაც ახლა სჭირს შენ მისგან მკვლელი შექმენი და ამას არ გაპატიებს.
-მან თვითონ მოინდომა ეს მე არაფერი დამიძალებია ლიზისათვის მას თვითნაბადი ნიჭი აქვს
-რისი რომ მოკლას იმის?-გაბრიელი კბილებს ერთმანეთს ძლიერად აჭერდა და არ უნდოდა მეგობრისათვის კიდევ ეთქვა რამე
-ჩემს ადგილას შენც ასე მოიქცეოდი
-ხო მაგრამ მე არვარ შენს ადგილას ლაზარი მე არავარ ლიზის საქმრო. რატომ გიკვირს რომ გიბრაზდება რატომ ვიყავი მის გვერდით მე როცა უნდოდა მშობლებისათვის საქმრო გაეცნო? მე არავარ მისი საქმრო. რატომ დამირეკე შუა ღამეს რომ მეპოვბა და გამეგო ხომ არაფერი უჭირდა შენ მას მაშინ ტოვებ როცა სჭირდები და რატომ გიკვირს მისი საქციელი?
-გაბრიელ,-დაიყვირა ლაზარიმ
-რაიყო? არაა ასე?
-მე საქმეები მაქვს
-ხო და მოდი მაგ საქმეების საიაში ლიზი პირველი ჩაწერე კარგი? მე მომრიგებელი მოსამართლე არავარ რომ დაგეხმარო. და კიდევ ვერ ვიქნები შენი მეჯვარე
-რაა რატომ?-შეიცხადა ლაზარიმ
-იმიტომ რომ მამა პეტერი ავადაა და საოპერაციოდ ევროპაში მიმყავს
-არა, არა გაბრიელ მეჩხუბე რამდენიც გინდა მაგრამ ვერ მიმატოვებ ქორწილის დღეს ვერ მიმატოვებ არაგაქვს უფლება
-ლაზარი გამიგე ხომ იცი როგორც ექცევიან ბოშებს არ მინდა მამა პეტერმა თავი მარტოდ იგრძნოს
-მაშინ ქორწილს გადავდებთ
-არა ლიზის კიდევ უფრო ნუ გააბრაზებ
-კი მაგრამ....
-ლაზარი წადი ახლა უნდა მოვემზადო,-შაწყვეტინა მეგობარს და სხეულზე შემოხვეულ პირსახოცზე ანიშნა
-უკვე მიდიხარ?
-ჰო თუ მოვახერხე მოვალ ქორწილში გპირდები.
მეგობრის წასვილს შემდეგ გაბრიელმა დიდხანს ახლა თავი კედელს და გასისხლიანებული ხელებით თვალებზე ჩამოყრილი თმა გაისწორა. სარკეში თავის თავს აზიზად შეხედა და სწრაფად მოარიდა თვალი.

..................
-ლიზი ადექიი,-სარა ლიზას საწოლთან მისი კაბით იდგა და ლიზის ანჟღრევდა
-არ მინდა არსად წასვლა სარა
-გინდა ინგრიტი და სემი შენს გამო ჩამოვიდნენ ადექი ახლავე,-ლიზამ ზოზონით დაიწყო წამოდგომა და თმაში გახლართული შავი კატის მოშორება სცადა
-ეგ რა არის?-დაინტერესდა სარა
-საჩუქარია უფრო წყევლა,-მხები აიჩეჩა ლიზიმ და მუშტი შეკრა
-კარგი მიდი იქნებ ცხელმა შხაპმა გიშველოს,-სარამ მეგობარს გაუთოებული კაბა გადაფინა მხარზე და ლიზიც სააბაზანოს კარში გაქრა.
................
-მოდი ამ ბოშას ვთხოვოთ და გიმკითხავებს,-დასისინა გაბრიელმა და ლიზას წინ გაახედა
-არა შენ მიდი მაგრამ მანამდე ხელი მომეცი და ზუსტად გეტყვი რასაც იტყვის
-აბა მიდი,-გარიელმა ლიზის ხელის გული გაუწოდა და დაუცადა რას მოიმოქმედებდა. ლიზიმ გაბრიელის ხელს თავისი ამოუდო ქვემოდან და მეორე ხელის თითები ბიჭს ხელის გულზე გადაასრიალა გაბრიელს შეაჟრჟოლა
-რამოხდა?
-მეღიტინება,-ჩიცინა ბიჭმა ხელი გამოგლიჯა მუხლზე დაისვა და ისევ მიაწოდა
-კარგი,-წარმოთქვა ლიზიმ დაბოხებული ხმით და გაბრიელს თვალებში შეხედა,-შეხედე ეს სიცოცხლის ხაზია ის მთლს ხელს დაუბრკოლებლად მიუყვება ეს იმას ნიშნავს რომ დიდხანს და ბედნიერი იცხოვრებ. ოოჰ აი გოგონასაც ვხედავ საშალო სიმაღლის გოგოა სათვალეებით და ხავსისფერი თვალები აქვს მგონი დანიშნულია მის ხელზე ბეჭედს ვხედავ მაგრამ არაუშავს ყველაფერი კარგად იქნება
-სულ ეს იყო?-ლიზის გაბრიელის ხელი ისევ ეჭრა და დაჰყურებდა
-ჰო 10დოლარი თუ შიძლება
-რაა
-მე ასეთ ფასად ვყიდი ბედნიერებას,-გაბრიელმა წარბი შეიკრა,-არ გსმენია? ბოშა ქალები ბედნიერებას ყიდიან
-ამაზე არასოდეს მიფიქრია მაგრამ რატომ იფიქრე რომ შენ ხარ ჩემი ბედნიერება?-გაბრიელმა ლიზის ხელი გამოართვა, მის მაჯას ხელი შემოხვია და ახლოს მოსწია.
-არც მიფიქრია უბრალოდ ჩემს გვერდით დაგინახავს და ასე იფიქრებს,-ლიზიმ წარბი ასწია
-კარგი რა,-გაბრიელს გაეცინა და ლოყა საყვარლად დაეჩხლიტა
-არ გჯერა?-გაბრიელმა სახე კიდევ უფრო ახლოს მიუტანა
-ერთი წამითაც არა
-ნეტავ რატომ,-ლიზი ამაყად შესცქერად
-შენ ამაყი და ჯიუტი ხარ ლიზი მურ მაგრამ მერე რა მაინც მოიდრეკ მუხლს,-გაბრიელმა ლიზის ხელი დაავლო და ძლიერად ჩიკრა გულში
-მომშორდი პრიმატო
-პრიმატო?-რა მიგავს პრიმატს
-გაბრიელ სულ ვერ ვითქვამ მომეშვი
-არ შემიძლია მოგეწებე
-რას სულელობ ახლავე გამიშვი
-რატომ?
-იმიტომ რომ უტვინოებზე ალერგია მაქვს
...............
-ლიზიიიიიიი,-კარზე ბრახუნმა ლიზას სასწრაფოდ დაუფრთხო ფიქრები
-რაიყო სარა?
-წყალს ხომ არ გაყევი გამოდი თორემ დაღამდება
-ახლავე,-ლიზიმ თმა დაივარცხნა და სასწრაფოდ გამოვიდა გარეთ
-სად დაფრინავ?
-შენს გაბრიელთან,-ნიშნის მოგებით უთხრა ლიზიმ და მხოლოდ მერე გააცნობიერა რაც თქვა
-ჩემს გაბრიელს შეეშვი ისედაც სადღც ჯანდაბაში დაიკარგა და კონტაქტზე არ გამოდის
-მართლა? რა მოხდა,-გულგრილად იკითხა ლიზიმ და სარკესთნ დაჯდა რომ სარას მისი თმისთვის რამე მოეხერხებინა
-გუშინ რომ ველაპარაკე მას მერე აღარ გამოჩენილა მგონი ჩვენი ურთიერთობა დასრულდა ეს კარგიცაა
-რას ამბობო სარა
-ჰო მე მასზე უკეთესი ვიღც გავიცანი
-მართლა,-ლიზის თავალები შბლზე აუვიდა
-ჰო სკოტი ჰქვია და გაბრიელივით ბებერი არაა
-გაბრიელი ბებრია?
-შენთვის არა მაგრამ მე ჯერ მხოლოდ 20-ის ვარ ასე რომ,-სარამ უდარდელად აიჩეჩა მხრები და მალე დაამთავრა ლიზის თმის მოწესრიგება.
ლიზის ლაზარიმ გამოუარა სამსახურიდან და რესორანში წავიდნენ ინდრიტისა და სემის შესახვედრად ლიზი სულს ძლივს ითქვამდა იმაზე ფიქრში რომ ახლა მშბელბისათის სიმართლე უნდა ეთქვა.
-მოვედით საყვარელო,-ლაზარიმ დიდიზე ამისუნთქა და ლიზის კარის გასაღებად წავიდა
ლიზიმ ლაზარის ხელკავი გამოსდო და რესტორანში შეჰყვა
-ჩვენ ინგრიტ და სემ მურის სტუმრები ვართ,-განუმარტა ლაზარიმ კარში მდგარ ბიჭს
-დიახ აქეთ მობრძანდით ბიჭმა ისინი მაგიდასთნ მიაცილა საიდანაც ინგრიტი და სემი დაბნეულები იყურებოდნენ ლიზის უფრო და უფრო უმძიმდა ნაბიჯის გადადგამ
-საღამო მშვიდობის,-ლაზარიმ ლიზას სკამი გამოუწია და ინგრიტის ხელს ეამბორა,-მე ლაზარი ვარ
-სასიამოვნოა თქვენ გაბრიელის მეგბარი ხართ არა?
-დიახ,-ზრდილობიანად გაიღიმა ლაზარიმ
-და სადაა გაბრიელი?-იკითხა სემმა და სახეზე უცნაური მიმიკა გამოესახა
-იცით მე,-დაიწყო ლაზარიმ დაბნეულად
-მე არ ვიცოდი შევძლებდი თუ არა მოსვლას ასე რომ ლიზი მარტო რომ არ ყოფილიყო ლაზარისთნ ერთდ გამოვუშვი,-გაბრიელმა ლიზის მშბლები გულ თბილად მოიკითხა და ლიზის გვერდითბ დაჯდა მაგიდაზე დადებულ მის ხელს ხელი დაავლო და თითებზე მოუჭრა.
-ჰო ასეა,-დაეთანხმა ლაზარი და მეგობარს მოსისხლე მტერივით დააკვირდა.
გაბრიელი ისე გამოწყობილიყო თითქოს მისიაზე იყო და მდიდარი ბიზნესმენის ცოლის საიმედოობა უნდა შეემოწმებინა მოზრდილი თმა უკან ჰქონდა გადავარცხნილი და თვალებში უცნაური სინათლე ჩასდგომოდა

ლიზი მთელი საღმო ორ ცეცხლს შუა იწვოდა ერთი მხრივ იყვნენ მისი მშობლები და მეორე მხრივ იყო ლაზარი რომელიც მეგობარს მზერით ბურღავდა მაგრამ გაბრიელი მის მხარეს არცკი იყურებოდა მარგალკიტის კბილები დაეკრიჭა და სტუმრებს ართობდა.
-ეს სიმღერა ძლაინ მიყვარს საყვარელო წამოდი ვიცეკვოთ,-გამოაცხადა ლიზიმ და გაბრიელს ხელი დაავლო
-რათქმაუნდა ძვირფასო,-გაბრილი ლიზის გაჰყვა და იმ რამდენიმე წყვილს შეუერთდა რომლებიც დარბაზის კუთხეში ცეკვავდა
-რა ჯანდაბას აკეთებ გაბრიელ?
-ვცდილობ შენს მშობლებს დღე არ მოუწამლო ლაზარის გაცნობით
-არ არის სასაცალო,-გაბრილს გოგონა ისე ჰყავდა მიკრული მკერდზე თითქოს მის შთანთქმას აპირებსო
-დღეს მხოლოდ ერთი მიზეზით მოვედი ლიზი მინდა გითხრა რომ
-გეყოფა გაბრიელ წადი აქედან,-არ დააცადა ლიზიმ და ხელი დაუშვა მაგრამ გაბრიელი მარცხენა ხელში ჩააფრინდა დაატრიალა და მკლავზე გადაიწვინა
-არა ვერსადაც ვერ წახვალ სანამ არ მათქმევინებ
-რატომ მაწამებ გაბრიელ რა დაგიშავე მომეშვი
-არა ლიზი შენ უნდა იცოდე რომ მე შენ მიყვარხარ,-ლიზის ეგონა რამდენიმე ათეული ტყვია მოხვდა მკერდში როცა გაბრიელის სიტყვები გაიგონა
-მითხარი რა პასუხს ელი ჩემგან,-თვალებში ჩააშტერდა გოგონა
-არანაირ პასუხს არ ველი გარდა იმისა რომ კბილებს ჩამილეწავ მაგრამ სანამ პირში სული მიდგას მაინც იმას გავიმეორებ რომ მიყვარხარ
-რამდენჯერ გითქვამს იგივე ჩემნი მეგობრისათვის?
-სარასათვის არასოდეს მითქვამს რომ მიყვარს. ლიზი მე მჯერსა რომ ადამიანს ერთხელ უყვარდება და ეს ერთი ერთდერთი უნდა იყოს
-აბა რას აკეთებდი ჩემს მეგობარს შენი სურვილების დასაკამყოფიებლად იყენებდი არა,-ლიზის თვალებში ისეთი ზიზღი ჩაეღვარა ვერცერთი სულიერი ვერ გაუძებდა
-არა ლიზი მე სარას ვუთხრი რომ მომწომდა და რომ მიმზიდველი ქალი იყო მაგრამ მას არ უთხოვია შემიყვარეო არც არაფერის აკეთებდა ამისათვის
-და მე რა გავაკეთე არასწორად?-მელოდია ერთმანეთს ენაცვლებოდა ლაზარის არც მომავალი სიდედრ სიმამრის თავი ჰქონდა და არც მიმტანების რომელიბიც ყოველ წამს ეკითხებოდნენ კიდევ რამე ხომ არ მოგიტანოთო უყურებდა იქვე ახლას როგორ კომფორტულად გრძნობდა თავს მისი საცოლე გაბრიელის მკლავებში და სისხლი უდუღდა.
-შენ ყველაფერი არასწორად გააკეთე ლიზი შენ მე გული მომპარე და ათას ნაწილად გაწეწე
-გაბრელ მომეშვი მე არ ვაპირებ რამე გიპასუხო ისეთი რაც შენთვის კარგი იქნება
-და რა იქნენაბა ჩემთვის კარგი?
-არ ვიცი შენ მითხარი რისი გაგონება გაგიხარდება?
-იქნებ იმის რომ შენთვის რაღცას ვნიშნავ
-უნდა გაგაწბილო გაბიტო. შენ ჩემთვის არავინ არ ხარ
-დარწმუნებული ხარ?-გაბრიელმა კიდევ უფრო ძლიერად აიკრა მკერდზე გოგონა
-მილიონი პროცენტით გაბრიელ პენა მე შენ მეზიზღები
-ეს კარგია ლიზი მურ ზიზღი ვნებიანი გრძნობაა
-ჰო არა? როგორც შენ იტყვი,-ლიზიმ გაიბრძოლა და ლაზარის გახედა მაგრამ ის არსად არ ჩანდა
-ორი წამის წინ გავიდა საპირფარეშოში,-მიუხვდა გაბრიელი
-გამიშვი თორემ გაბრაზდებ და ჩემი ქორწილი ჩაიშლება
-და შენ არ გინდა ეს?
-გაბრიელ რას ელი მეთქი ჩემგან
-ლიზი ახლა მე შენს პასუხზე ვიქნები დამოკიდებული თუ მეტყვი წავალ და არასოდეს აღარ დავბრუნდები შენს ცხოვრებაში
-ხო და წადი,-ლიზიმ ცივად შეხედა,-მადლობა რომ გამათბე როცა მციოდა მიშველე როცა ვკვდებოდი მაგრამ ახლა წადი არ მინდა კიდევ რომ დაგინახო არ მინდა რომ ჩემი მომავალი ისევ ჩააგდო საფრთეხეში. წადი გაბრიელ წადი. გაიგე?-ლიზის ცრემლი მოეძალა მაგრამ ჯიუტად უყურებდა გაბრიელს თვალებში და ისეთი სიცივით აღსავსე მზერა ჰქონდა ვულკანსაცკი გაყინავდა
-რა გაეწყობა მშვიდობით ლიზი,-გაბრიელმა გოგონას შუბლზე აკოცა და ხელები შეუშვა
-გაბრიელ,-მოესმა ისევ ლიზის ხმა და შებრუნდა
-ეს დაგრჩა,-გოგონამ კისრიდან მისი ნაჩუქარი კულონი მოიძრო და გაუწოდა
-შენთვის არაფერი რომ არ ვიყო ამას ამდენი ხანი არ ატარებდი
-და საიდან იცი რომ შენით მანიპულაციისათვის არ ვიყენებდი მხოლოდ,-ლიზიმ გაბრიელის ხელს ხელი მოაშორა და უკან მოუხედავად დატოვა რესტორნის გიგანტური შენობა.
-მე მაინც მიყვარხარ რამდენჯერაც არ უნდა შემაქციო ზურგი. მე მაინც დავინახავ შენს სახეს მას ვერ ამოშლი ჩემი გონებიდან.-დაიჩურჩულა გაბრიელმა და ისიც გავიდა.
ლიზის თვალებზე მბრწყინავი ცრემლები რომ დაინახა ლაზარიმ მხოლოდ გულში ჩაიკრა საცოლე და ნელი ნაბიჯით გააბიჯა მასთნ ერთდ
-მე აქ ვარ გესმის ლიზ მე აქ ვარ
-ხო,-ამოისრუტუნა ლიზიმ და ლაზარის მახრის ქვეშ დაიმალა.
.....................
ჯერ ჯერობით სულ ესაა. სავარაუდოდ მეცხრე თავში მოგიყვებით ქორწილის შესახებ.
იმედია მოგეწონებათ