ერთი კვირა გავიდა, რაც ნიდას ნიკოლოზი არ უნახავს. სიგიჟემდე ენატრებოდა, მაგრამ ამაში თავის თავსაც არ უტყდებოდა. თავისუ¬ფალ დროსაც არ იტოვებ¬და საფიქრად. სწავლობ¬და, მუშაობდა და თან მაქსიმეს უვლიდა. ბი¬ჭები ყველანაირად ეხმ¬ერებოდნენ, არც ერთ დღეს არ ტოვებდნენ მარ¬ტოს.
ნიკა ამ "განშორები¬ს" მეორე დღესვე ავიდა თეკოსთან. რატომღაც არ ესიამოვნა გოგოს ნათქვამი ნიკოლოზი. მაშინვე ნიდა გაახსენ¬და, რომელიც ყოველთვის განსაკუთრებულად, სიყვარულითა და სინაზით იძახდა მის სახელს. თეკოს უყურებდა, მაგ¬რამ მის წინ ნიდას ხე-დავდა. გაფითრებულმა ხელი სახეზე მოისვა და ღრმად ჩაისუნთქა. თეკოს არც დამშვიდობებ¬ია ისე წამოდგა ფეხზე და სახლი დატოვა.
დვალი გაურკვევლობაში იმყოფებოდა. ყველაფ¬ერი სძულდა, არავის და არაფრის დანახვა არ უნდოდა. მთელი დღე სახლში იყო და სვავდა. სვავდა იქამდე სანამ გონებას არ დაკარგავ¬და. აღარც თეკოს ზარე¬ბს პასუხობდა.
მაქსიმეს ნახვა უნდო¬და, მაგრამ ნიდასთან მისვლასაც ვერ ბედავდ¬ა. იცოდა თავისი დანა-შაული და შიში ქონდა იმისა, რომ ნიდას თვა¬ლებში ისევ იმ სიძულვ¬ილს დაინახავდა..
ომიკოს მონაყოლებით აღიქვამდა იმ წლებს, რომელიც მის მეხსიერე¬ბაში აღარ არსებობდა და ნიდას მონატრებას ომ¬ოს მონაყოლით იკლავდა.
უკვე ნოემბრის დას¬აწყისი იყო.
დილით ნიდა უნივერსი¬ტეტში აპირებდა წასვლ¬ას, ამიტომ მაქსიმე, დაჩისა და გეგას დაუ-ტოვა.
-აი იქ დევს ფაფა და იმ კარადაში არის ტანსაცმელი. 3 საათზე დააძინეთ თორე ღამე აღარ დაიძინებს, თუ რა¬მე დამირეკეთ.
-უკვე მერამდენედ იმ¬ეორებ მაგას? კითხა დაჩიმ და მაქსიმე ხელი¬დან გამოართვა.
-ვნერვიულობ.. შვილს პირველად ვტოვებ თქვ¬ენნაირ გიჟებთან.
-არ ინერვიულო ისეთი¬ვეს ჩაგაბარებთ, როგო¬რიც ეხაა. გაუღიმა გე¬გამ ნიდას.
-იმედია. თავი ღიმილ¬ით გააქნია და სახლიდ¬ან გავიდა.
-წამო სადმე წავიყვა¬ნოთ ეს პატარა კაცუნა. დაჩიმ თავისი იდია გაუზიარა გეგას.
-სად წავიდეთ?
-მთაწმინდაზე.
-რა გვინდა ბიჭო ამ სიცივეში მთაწმინდაზე?
-აბა სხვა ადგილი შენ მოიფიქრე. შუბლშეკრ¬ულმა გახედა ძმაკაცს. გეგამ ეშმაკური ღიმი¬ლით შეხედა დაჩის.
-ეხა რაღაც საოცრებას დაახეთქებ.
-აჰამ. გაიღიმა გეგა¬მ.. -ბიჭო წამო წავიდ¬ეთ ქალებში.
-აუუუუუ. დაჩის გეგას მოკვლის სურვილი გა¬უჩნდა. -შენ ტვინის ნატამალი თუ გქონდეს მე მოვკვდე. რა ქალებში უნდა წავიდეთ ტო? გაბრაზებულმა დაჩიმ ძმაკაცს გახედა.
სახე უკმაყოფილოდ დამანჭა გეგამ და დი¬ვანზე ჩამოჯდა.
-ადექი გასართობ ცენ¬ტრში წავიყვანოთ ბავშ¬ვი, თან ჩვენც გავერთ¬ობით. გიკოსაც დავურეკოთ გზაში.გაიღიმა დაჩიმ და მაქსიმეს ლოყაზე აკოცა.. -მიდი ამის კუ¬რტკა მოიტანე და ის ჩანთაც წამოიღე.
მაქსიმეს კურტკა და ბოტასები ჩააცვეს. კა¬შნეც მოახვიეს, ქუდიც დააფარეს და სახლიდან გავიდნენ.
ნიდა უნივერსიტეტში შედიოდა გეგამ, რომ დაუძახა.
-დილამშვიდობისა.. გაუღიმა ბიჭმა.
-დილამშვიდობის. დაუ¬ბრუნა საპასუხოდ.
-გუშინ გეძებდი მარა ვერ გნახე. მასზე და¬ბალს დახედა და გაუღი¬მა. -გეოგრაფიის წიგნი გვაქვს საყიდელი. ქალბატონმა ლიამ თქვა "გეპეიში " არის ის წიგნი მარტოო. ზეგისთ¬ვის გვჭირდება.
-ავტორები ჩამაწერინე და დღეს ვიყიდი.
-მეც დღეს ვაპირებ ყიდვას და ერთად გავიდ¬ეთ კაი?
-კარგი. თავი დაუქნია ნიდამ. -712 აუდიტო¬რიაში ვიქნები და იქ მოდი.
-გვერდი-გვერდ ვყოფი¬ლვართ.. 711ში ვარ მე. გაიცინა გეგამ.
-მშვენიერი. გაიღიმა ნიდამ და ლიფტში შევ¬იდა.
აუდიტორიაში იჯდა, მაგრამ გონებით სულ სხვაგან იყო. როგორც იქნა დასრულდა ლექციაც და უნიდან გეგასთან ერთად გავიდა.
გარეთ გასულს გაგიჟე¬ბული ნიკა დახვდა. ნი¬კოლოზმა გეგას დანახვ¬ისას ნიდა აათვალიერა, მერე გეგას შეხედა გაცოფებულმა და კბილე¬ბი ერთმანეთს ძლიერად დააჭირა.
-ნიკა შენ აქ რა გინ¬და? გაოცებულმა ნიდამ შეხედა დვალს.
-წამოდი და ყველაფერს აგიხსნი. ომოს მანქ¬ანისკენ მიუთითა.
-სად უნდა წამოვიდე? დაბნეულმა ნიდამ ნიკ¬ას გახედა.
-წამოდი. ხელი ჩაკიდა მკლავში. გეგამ მეო¬რე ხელი დაუკავა ნიდა¬ს. ასე აღმოჩნდა ორ ბიჭს შორის . ნიკოლოზმა ჩაიცინა. ნიდას ხელი გაუშვა და გეგას მუ¬შტი დაარტყა სახეში. არც გეგა დაბნეულა და ნიკასაც მოხვდა საკმ¬არისად. ნიდა გაოგნებ¬ული უყურებდა წინ გად¬აშლილ სცენას. ბოლოს უნივერსიტეტის დაცვამ გააშველა მოჩხუბარი ბიჭები. დვალი ისევ გაიწია გეგასკენ, მაგრ¬ამ ნიდა გადაეფარა წინ და ჩხუბის ახლიდან დაწყების მცდელობას ხელი შეუშალა.
ნიდას ხელი მოკიდა და მანქანისკენ სწრა¬ფად წაიყვანა. ავტომო¬ბილში ჩასვა, ღვედი გაუკეთა, თვითონ საჭეს¬თან დაჯდა და მანქანაც სწრაფად მოწყვიტა ადგილს. ნიკამ ტუჩიდან წამოსული სისხლი მო¬იწმინდა და ენა სახე დამანჭულმა გადაისვა გახეთქილ ბაგეზე.
-ნიკა გამაგებინე რა გინდა? იყვირა წყობი¬დან გამოსულმა.
-სად არის მაქსიმე? თვალები არ მოუცილებია ნიდასთვის ისე იკით¬ხა დვალმა.
-გეგასთან და დაჩისთ¬ან ერთად სახლში.
-ხო და სწორედ ეგაა პრობლემა, რომ სახლში არ არის. იღრიალა ნიკამ და ხელი საჭეს დაარტყა.
-რას ქვია სახლში არ არის?
-იმას, რომ სახლში არ არის.. აი ასე იმ ორ¬მა ჩვენი შვილი გასარ¬თობ ცენტრში დაკარგა.. სიტყვა ჩვენ გამოკვ¬ეთილად თქვა ნიკამ და ნიდას აღელვებულმა შეხედა.
-ნიკა ეს სახუმარო არ არის..
-და მე ვთქვიი, რომ ვხუმრობ? .. გიკომ დამ¬ირეკა. გეგასთან და დაჩისთან ერთად ვარ მა-ქსიმეს ვეძებთო.. იმ კრეტინებს ჩვენი შვილი როგორ ანდე?
-მაქსიმე მარტო ჩემი¬ა.. ნიკას გაბრაზებულ¬მა შეხედა და ანერვი¬ულებულმა გეგას ნომერი აკრიფა ტელეფონზე.
-მაქსიმე შენი ვერას¬ოდეს იქნება ის სიტყვა ჩვენს ეკუთვნის და სანამ მე და შენ ცოცხ¬ლები ვიქნებით ასე იქ¬ნება. ნიდას სიტყვებით უკმაყოფილომ წარმოთ¬ქვა.
-გეგა მაქსიმე სადაა? როგორც კი გეგამ ტელეფონს უპასუხა მაშინვე კითხა.
-დაჩიმ აიჩემა გინდა თუ არა წავიყვანოთ გასართობ ცენტრშიო.. ხო და წამოვედით. პასუხის გაცემას თავს არიდებდა გეგა.. თან თბილად ჩავაცვით.. კაშნე მოვახვიეთ და ქუდიც დავაფარეთ.. ხო და.
-გეგა.. იყვირა წყობიდან გამოსულმა ნიდამ
-დავკარგეთ.
-რანაირად დაკარგეთ ჩემი შვილი?
-ჩვენი. შეასწორა ნიკამ.
-რავიცი ტო.. დაფორთხავდა აქეთ იქით და უცებ გაქრა .
-გეგა არ გადამრიო.
-მერე რას ირევი? დაწყნარდი, დამშვიდდი და ვიპოვით.
-გეგა ჯობია მანდ არ დამხვდეთ არცერთი და მალე იპოვოთ მაქსიმე. ტელეფონი გათიშა გამწარებულმა და თვალიდან წამოსული ცრემლი მოიწმინდა.
-არ ინერვიულო ვიპოვით. სევდიანად გადახედა ნიკამ ცოლს.
გასართობ ცენტრაი გაგიჟებულები შეცვივდნენ და მომცინარ გეგას მივარდნენ.
-მოგკლავ.. ნიდამ გეგასკენ გაიწია და სილა გააწნა. გეგამ ხელი ლოყაზე მოისვა.
-აუ რა მწარე ხელი გაქვს გოგო რა არის.. ამოიწუწუნა საწყლად. აი იგერ არის მაქსიმე გიკოსთან ერთად კატაობს პიპიებზე.. თითი გაიშვირა გიკოსკენ.
ნიდამ როგორც კი მაქსიმე დაინახა, გახარებული მივარდა შვილთან და ხელში აიყვანა..
-მა მა.. მაქსიმემ ნიკას დანახვისას ხელები გაშალა და თვალებ გაბრწყინებულმა შეხედა. დვალმა ნიდას ბავშვი გამოართვა.
-როგორ მომნატრებიხარ მა. შვილს ლოყაზე აკოცა..
-მოიცადეთ ეს ყველაფერი ტყუილი იყო? გაბრაზებულმა ნიდამ ბიჭებს თვალი მოავლო.
-გიკომ მოიფიქრა. ნიდას წინ ატუზულმა დაჩიმ ძლივს თქვა.
-თქვენ მერე მოგივლით. თითი გამაფრთხილებლად დაუქნია, ნიკოლოზს ბავშვი გამოართვა და გასასვლელისკენ წავიდა..
-სპასიბა ძმებს. გაუცინა ნიკამ ბიჭებს და ნიდას უკან გაყვა.
-მგონი ამ სილად ღირდა ეს ჩვენი ს*რომა .. თქვა გეგამ და თვალი გაყოლა "წყვილს".
-ნიდა.. დამელოდე .. ნიდათქო.. წინ გადაუდგა გოგოს.
-მამა. ატიტინდა ბავშვი. ნიკამ მაქსიმე აიყვანა.
-რა გინდა? ცრემლებ ჩამდგარი თვალები ბიჭს მიანათა.
-მე წაგიყვანთ რა.. როცა ყოყმანი შეატყო გოგოს მაშინვე დაამატა. გთხოვ.
-კარგი.. თავი დაუქნია ბიჭს.
მანქანის უკანა კარი გამოაღო ნიდამ.. ნიკამ კარები დაუკავა..
-წინ დაჯექი დავილაპარაკოთ.
-აქედანაც მშვენივრად დავილაპარაკებთ. მაქსიმე გამოართვა ბიჭს, მანქანაში ჩაჯდა და კარიც მიხურა.. ნიკას გაეღიმა.. ავტომობილს მოუარა და საჭესთან მოთავსდა.
-ნიდ მე მართლა...
-ნიკა არ მინდა შენი საქციელების განხილვა.. სიტყვა გააწყვეტინა ნიკოლოზს.
-იქნებ მაცადო ? სარკიდან გახედა ცოლს.
-და რა გაცადო? როდის მეტყვი მე და თეკო ვქორწინდებითო? ცრემლი გადმოუგორდა თვალიდან.
-ხო ხვალ გვაქვს ქორწილი და დასაპატიჟებლად მოვედი.. წყობილებიდან გამოსულმა იყვირა.
-ტონს დაუწიე. შენ თვითონ გინდოდა ესე ყოფნა და ახლა პრეტენზიები შენ თავს წაუყენე.
-ნიდა ნერვებს ნუ მიშლი. ხელი საჭეს დაარტყა ნიკამ.
-ნუ ღრიალებ.
-ერთხელაც იქნება მიგახრჩობ.
-მეც იგივე სურვილი მკლავს.
ნიკამ თავი გააქნია.
ავტომობილი კორპუსის წინ გააჩერა.. მანქანიდან გადმოვიდა, ნიდას ბავშვი გამოართვა და სადარბაზოში შევიდა.. გაღიზიანებული გოგო უკან მიჰყვა.. სახლში შესულმა მაქსიმე იატაკზე დასვა და ცოლს გახედა..
-ვინ იყო ის ს*რი?
-წესივრად ილაპარაკე და გეგას შეურაწყოფას ნუ აყენებ.
-ააა ბოდიში ბატონოებით, რომ ვერ ვლაპარაკობ. ირონიულად ჩაიცინა.
-ნიკა რა გინდა ? გაცოფებულმა შეხედა.
-შენი კარგად ყოფნის მეტი რა მენდომება?
-შენი ასეთი ტონი ნერვებს მიშლის. სამზარეულოში შევიდა ნიდა და ჭიქა წყლით აავსო.
-ნიდა..
-ნიკა შემეშვი.
-საქმეც ეგარის, რომ ვერ გეშვები. მითხარი როგორ შეგეშვა და შეგეშვები. ნიდა მეზიზრება ჩემი თავი. მძულს.. ვერ ვიტან ჩემს ქმედებებს. უაზრო ქმედებებს.. ნიდამ ტირილი დაიწყო, ნიკა გოგოს მიუახლოვდა და ჩაეხუტა. -მაპატიე კაი? მაპატიე ის გაუხსენებლობა, ის ტკივილი, რომელიც მოგაყენე.. ის უპატივცემულობაც და ჩემი ქმედებების სრული სისაძაგლეც.
-ნიკოლოზ მე..
-არ შეგიძლია. ნიდას სიტყვები ნიკამ დაასრულა. ცოლთან მივიდა, ლოყაზე აკოცა და მისაღებში მაქსიმესთან გავიდა.
-მამას კაცუნა. შვილი გულში ჩაიკრა.
-მამა პიპი. ხელი ფანჯრისკენ გაიშვირა მაქსიმემ.
-ხო მა პიპიაა ის. გაუღიმა შვილს და დაბურთულ ლოყაზე აკოცა. -დღეს წავიყვან გთხოვ. მისაღებში შესულ ნიდას თხოვნით შეხედა დვალმა.
ნიდამ თავი დაუქნია.
-ტაქსით წავალ თორე ეს მანქანაში არ გამიჩერდება . ის ბავშვის სავარძელიც არ მაქვს და.
-მიხედე წესიერ¬ად, მარტო არ დატოვო და საჭმელიც აჭამე.
-არ იღელვო მივხედავ. ცოლს ბავშვის ჩანთა გამოართვა და სახლიდ¬ან გავიდა..
ნიდა ფანჯარასთან დადგა.
სადარბაზოდან გა¬სულმა ნიკოლოზმა ტაქსი გააჩერა და მცხეთის¬კენ გაემართა პატარა კაცუნასთან ერთად.
-პიპი. ფანჯარაში იყ¬ურებოდა მაქსიმე და მინას ხელებს უტყაპუნე¬ბდა. დვალს შვილის შე-მყურეს ეღიმებოდა.
მცხეთაში ჩასულე¬ბს სახლის კარები ომი¬კომ გაუღო.
-მაქსიმიუს შე ძველო¬.. გაუცინა ომომ მომც¬ინარ ძმიშვილს და ნიკ¬ას ხელიდან გამოართვა "პატარა ბურთი".
-სად იყო ეს მაიმუნი დაკარგული?
-გიკომ მოიგონა ეგ სისულელე.
-ნიდა და შენ ანუ?
-ანუ არაფერი.
-ფუი ესეთი რა დონდლე ხარ. თავში ხელი წა¬მოარტყა ძმას. -ჩემი მანქანით მოხვედი?
-ეგეთი დებილიც არ ვარ ბავშვი მასე წამომეყვანა. ტაქსით წამოვედით. მაქსიმეს ჩანთა დივანზე მიაგდო და ხელები გაშალა. -მომიყვანე ეხა.
-მაცადე რა .. ხელი აიქნია ომომ.
-მომიყვანე ტო ჩემი შვილი. წარბშეკრულმა შეხედა ძმას. -წადი გააკეთე შენ და გყავდეს მერე ის.
-ხტფუ მეხი დაეცეს ჩემ ცხოვრებას .. მეტის ღირსი ხარ ომიკო დვ¬ალო. სინანულით გააქნ¬ია თავი და ბავშვი მა¬მას გადაულოცა.
-მამას ცხოვრება. ხე¬ლში ააფრიალა შვილი.
ომიკომ მამაშვილს გაღიმებულმა შეხედა და მობილურზე ნიდას ნო¬მერი აკრიფა.
-ნიდ სახლში ხარ?
-ეხლა გავდიარ. რამე ხდება?
-არა არაფერი.. მანქ¬ანის წამოსაყვანად უნ¬და გამოვიდე და ამოგი¬ვლი შენც.. როდის რჩები მუშაობას?
-10ზე ვამთავრებ. ნი¬კა და მაქსიმე ხომ მო¬ვიდნენ?
-ხო აქ არიან .. არ ინერვიულო კარგად არის ერთობა მამამისთან, ისედაც მაქსიმეზე მე¬ტი ტვინი არ აქვს ამას და..
-საღამოს ამოხვალ ?
-სამსახურში მოგაკით¬ხავ ტაქსით და მერე ერთად გავიდეთ შენთან.
-კაი ომო გელოდები საღამოს.
-ხო მოვალ.. იო სადაა ხო არ იცი? არ პასუ¬ხობს ჩემს ზარებს და ხო მშვიდობა აქვს?
-ქეთასთან ერთად არის ეგ, ეხლა რომ აუფეთქო ტელეფონი არც გაგაგონ¬ებს..
-ოჰ ჩვენ ბოდიში. კაი მაშინ არ შევაწუხებ ბატონ იოანეს.. საღამ¬ოს გნახავ კაროჩე.
-არ მალოდინო იმ დღე¬ვანდელივით.
-ადრე გამოვალ სახლი¬დან .. ჩაიცინა ომომ.
-გავდივარ მე უკვე სახლიდან.. მიხედე შენ მაგათ.
-არ იღელვო სანდო ხე¬ლშია მაქსიმეც და შენი ქმარიც..
ტელეფონი ისე გათიშა ნიდას პასუხს არც და¬ლოდებია..
ნიკამ იოს გადახედა, მაქსიმე დივანზე დას¬ვა და ფეხზე წამოდგა.
-ნიკა.
-ჰო
-სახეზე რა გჭირს?
-ვიჩხუბესავით. ჯიბი¬დან სიგარეტი ამოიღო ნიკამ.-ნიდას ვიღაც ყავს?
-ვის ? ვიინ? ომომ ნიკას გახედა.
-ნიდასთქო..
-შენს მეტი ვინ უნდა ყავდეს?
-არც არავინ. სიგარე¬ტის მოსაწევად აივანზე გავიდა.
-ნიკა მობილური გირე¬კავს. მისაღებიდან გა¬სძახა ომომ ძმას.
-ვინაა?
-თეკო.
-გათიშე.
-რა იყო ვერ აგეწყოთ ურთიერთობა? ირონიულ¬ად ჩაიცინა ომიკომ
-კაი გოგოა მარა ჩემ¬თვის არ არის შექმნილ¬ი.
-ნიკა შენ მაინც თუ იცი რას აკეთებ?
-არ ვიცი.. მართლა არ ვიცი ომო. გულს ის უნდა გონებას ის ..სხ¬ეულს ის .. ცუდად ვარ .. მართლა ცუდად ვა¬რ.. თავი დახარა ნიკო¬ლოზმა და ცრემლიც შეუ¬მჩნევლად დავარდა ძირ¬ს.
-შენ თვითონ იტკიებ მაგ აუტკივარ თავს. დღეს სამსახურში უნდა გავაკითხო ნიდას და მანამდე ნათიასთან ავი¬ვლი. შენ არ წამოხვალ?
-არ მელაპარეკება ნა¬თია მე და სად წამოვი¬დე?
-ღირსი ხარ.. მოქცეუ¬ლიყავი ნორმალურად და იქნებოდი ეხა მშვენი¬ვრად.წავედი ეხა მე და მიხედე ბავშვს ნორმ¬ალურად.
-ნუ მასწავლი ჩემს შვილს როგორ მივხედო. შუბლი შეკრა დვალმა, სიგარეტი იქვე მდგარ მაგიდაზე დადებულ სა¬ფერფლეში ჩაწვა და მა¬ქსიმესთან მივიდა. -მ¬ამას ფუმფულა. ლოყაზე უჩქმიტა შვილს..
-აი მა ცუდი ძია... მაქსიმე კალთაში ჩაის¬ვა და ხელი ომიკოსკენ გაიშვირა.
-ფუ რა დებილი ხარ.. თავში წამოარტყა ხელი ნიკას და სახლიც და¬ტოვა.
ნიკოლოზმა მაქსიმე საწოლში დააწვინა და თვითონაც გვერდით მიუწვა..
-პიპი
-არაა მა აქ პიპია. ხო იკატავე გიკოსთან ერთად პიპიებზე? აბა რაღათ გინდა ეს პიპი. თმები გადაუწია ხელით და ლოყაზე აკოცა.
მაქსიმეს მალევე ჩაეძინა. დვალი დითხანს უყურებდა მძინარე შვილს, გაღიმებული. საწოლიდან ფრთხილად წამოდგა. ნაპირებზე ბალიშები დააწყო მაქსიმე რომ არ გადმოვარდნილიყო. მისაღებში გავიდა და სიგარეტს მოუკიდა.
-ნიდა სამსახურში მიდიოდა ლუკიტომ რო დაურეკა.
-ნიდუუუუუ რავახარ ტო?
-შენგან ყურადღება მოკლებული როგორ ვიქნები?
-ნუ ეგეც მართალია. სახლში ხარ?
-სამსახურში მივდივარ ეხლა... ღამე ვიქნები სახლში და ამო.
-ამოვალ იმ გოჭსაც ვნახავ და დავჩები კიდეც სალაპარაკო მაქვს შენთან.
-ის გოჭი მამამისთანაა მცხეთაში, ამიტომ მარტო ჩემს სანახავად ამოხვალ.
- გაახსენდა შვილი რო ყავს?
-ლუკა ნუ დაიწყებ ეხლა..
-კაი ხო, რომ მოვალ მერე ამოვანთხევ შხამს. მითხარი რომელზე ამთავრებ და მოგაკითხავ.
-10ზე. ომოც უნდა ამოვიდეს ჩემთან.
-ვაა შევკრებილვართ შავი სასტავი. შენი უქნარა ძმა სადაა?
-ქეთასთან ერთადაა ეგ. მერე ეგეც ამოვა ჩემთან.
-ვააააა . ეგ და ქეთა? რაღაც ქორწილის სუნი მცემს.. ჩაიხითხითა ლუკამ
-ისე ქორწილზე გამახსენდა შენ და ლიკა რას შვებით?
-რო მოვალ მოგიყვები, მეზარება ეხა ტელეფონში ლაქლაქი..
-ნეტავი როგორ გიტანს ლიკა.
-მშვენივრად მიტანს და ამიტანს კიდეც ცხოვრების ბოლომდე..
-ეჰ ვის ხელში ვაგდებ ჩენს ლიკუნას.
-ვის ხელში და ჩემ ხელში. აი რა გინდა ტო? ჩემზე „საგვარელ, სიფორცხლე და სიღვარულ“ ბიჭს სად ნახავდა?
-არაფერი გეშველება რა.
-აჰა. წავე ეხა მე ლილე მეძახის თავისი დაქალები მოუვიდნენ და ხო უნდა მნახონ და შემაფასონ.
-უი ის წითელ თმებაც მანდაა..
-ლეილა ქვია მაგას. ეგაა თუა. თავისი შვილიშვილი მომიყვანა აქ ...ბებია ამისამ ეხლა ლიკაზე უარს ვიტყვი და ამას მოვიყვან ცოლად.
-წადი მიდი და ღამე გამო ლუკ მართლა.
-ხო გამოვალ უეჭველი.
ნიდა სამსახურში იყო ნიკოლოზმა რო დაურეკა.
-გისმენ.
-ნიდ მაქსიმეს სოსკა ვერ ვნახე და სადაა?
-ჩანთის წინა ჯიბეში ჩავდე.
-ააა ვნახე ხო.
-როგორაა მაქსიმე?
-ძინავს.
-მერე მძინარეს სოსკა რათ უნდა?
-რო გაიღვიძებს ხო მოუნდება?
-ნიკა სამსახურში ვარ არ მცალია ეხლა შენი უაზრობებისთვის..
-ბოდიში გეგასავით დასტოინი ქცევები თუ არ მაქვს.. ისე ხო არ მივბაძო ტო?
-ჩემი ნერვების ასაშლელად დარეკე?
-აქეთ მიშლი ნერვებს.
-ნუ დამირეკავ და არ აიშლები ნერვებზე.. გაბრაზებულმა გათიშა მობილური.
სამსახურს უკვე ამთავრებდა ომომ რო მიწერა -“მარკეტის წინ ვარ და გამოდიო“. სწრაფად მოწესრიგდა თანამშრომლებს დაემშვიდობა და გარეთ გავიდა.
ტაქსთან მდგომი ომო გადაკოცნა.
-მიდი ჩაჯექი და გავიდეთ შენთან.. ომომ ნიდას ღიმილით შეხედა.
-ლუკა უნდა მოვიდეს აქ და ბარემ იმას დაველოდოთ.
-კაი მაშინ გავუშვებ ამ ტაქსს. ომომ მძღოლს ფული გადაუხადა, ნიდას გვერდით დადგა და სიგარეტს მოუკიდა.
-რაო იმან? ომიკომ ნიდას შეხედა და მარკეტის ასასვლელ კიბეებზე ჩამოჯდა.
-ომო დავიღალე. აღარ შემიძლია. ვერ გამიგია თვითონაც რა უნდა?
-შენ რა უნდა გაიგო თვითონ არ იცის.