ორ კვირიანი არდადეგები ნამდვილად საოცრება იყო ჩემთვის. ყველაზე ბედნიერი ახალი წელი მქონდა. პირველ რიგში იმიტომ რომ ჩვენი სიძე ბატონი ჩვენთან იყო და ჩემი სალომე ბედნიერებისგან ანათებდა.რა თქმა უნდა ისე ვიხალისე რომ ცოტა ხანიც და სიძე მომკლავდა,მაგრამ მერე მომბეზრდა და უბრალოდ ვერთობოდი მათთან ერთად. ახალ წელს ჩემი სიძიკოს მშობლებიც ჩვენთან იყვნენ . ბებოც ჩვენთან დარჩა და კი იყო სახლი სავსე. შემდეგ მხოლოდ სიძე დაიტოვა მამამ აბა რა გეგონა სალომე რომ მოგყავდა ცოლად ბიჭი მე არ მყავს და პირველი სიძე შენ ხარ შენ უნდა იყო ჩვენთანო განუცხადა. მერე დაიწყო მეზობლების შემოსვლები ვისაც არ ჰყავდა ნანახი სიძე ბატონი იმათაც ნახეს და ვინც ქორწილში იყო იმათ მეორედ შეათვალიერეს .
ვიცოდი რომ მიშო სვანეთში იყო თავის მშობლებთან და ძმასთან ერთად . მობილური ნორმალურად არ იჭერს და არ ინერვიულო რომ ვერ დამიკავშირდეო წინასწარ გამაფრთხილა,მაგრამ მოახერხა ადგილის პოვნა და ხშირად მირეკავდა. რომ ვეკითხებოდი როდის ბრუნდები-თქო არაფერს მეუბნებოდა და ჭკუიდან გადავყავდი. ვიღაც გოგომ მიპასუხა ერთხელ მეზობელი აღმოჩნდა და ლამის გადავძვერი მესტიაში
გაბუტული ვიყავი სახლში და საწოლზე გაუნძრევლად ვიწექი ჩემი და რომ მომიწვა გვერდით
-შენს ოთახში საწოლი არ არის თუ ჩატეხეთ უკვე...კიდევ კარგი ღრმა ძილი მაქვს
-არ დაურეკავს დღეს მიშოს?
=რა შუაშია...
-რომ ვერ ხედავ და მისი ხმაც არ გესმის სულ ცუდად ხარ ... რატომღაც მესმის შენი - იცინის და მერე აგრძელებს-თუმცა საბა სულ ჩემთან იყო იმ რამდენიმე ზაფხულის არდადეგებს და მის ბანაკში გამგზავრებებს თუ არ ჩავთლით .ჰაერივით მჭირდებოდა მისი ხმის გაგონება ის კიდე ვერ მირეკავდა ხშირად და ხომ იცი როგორ ვიყავი
-ვიცი ,მაგრამ მე ასე არ ვარ. უბრალოდ მენატრება,თუმცა ასე ნარკოტიკივით დამოკიდებული არ ვარ
-ეს უარესია ... ნარკოტიკის გარეშე გაძლება შესაძლებელია მკურნალობის შემდეგ ის კი ჟანგბადია მას ვერაფერი შეცვლის და სრულიად ბუნებრივად გჭირდება რომ იარსებო
-ასე კატასტროფულადაც არ ვარ ...
-ხოო?
-არ ვიციი არაფერი ვიცი მხოლოდ ის რომ დინებას მივყვები მშვდიად ყოფნას ვცდილობ და ტყუილად არ ვბრაზობ,ვცდილობ მის გაცნობას
-სულ რომ არ იცოდე სკოლაში ვინ ასწავლიდა,ბაღში ვინ უყვარდა.რომელი ფერი უყვარს და უდებდა თუ არა ჭიკარტებს მასწავლებლებს შენ ის დეტალების გარეშე გიყვარს თამარა და რაც უფრო გვიან აღიარებ მით უფრო დაიტანჯები. მარტივია როცა იცი რომ გიყვარს და უბრალოდ ზრუნავ სიყვარულზე, ზრუნავ მასზე და საკუთარ თავზე. სიყვარულს გაფრთხილება სჭირდება რომ შეინარჩუნო რომ არ გაცვთეს და რუტინად არ იქცეს ყოველი დღე შენს ცხოვრებაში
-მიშო ყველაფერს მარტოც ახერხებს
-არ გეშინია რომ ერთ დღეს შენი ინერტულობა დაღლის? რომ ლოდინი მობეზრდება და რადიკალურ გადაწყვეტილებებს მიიღებს?
-ლოდინმა საბაც დაღალა და მოგიტაცა
-საჭირო იყო უკვე და იმიტომ ...მიშო უფრო მოუთმენელია, ვერასდროს დაემსგავსება საბას მიუხედავად იმისა რომ ბევრი ისწაველს ერთმანეთისგან,როგორც საბა ვერ გახდება მის მსგავსად მკაცრი და თავისუფალი. შენ ვერ წარმოიდგენ რამდენად სხვანაირი ხდება სენთან...მინახავს ბევრჯერ დაშნიანი ,ის კი მხოლოდ შენს გვერდითაა მშვიდი თვალებგაბრწყინებული , თავისუფალი და ლაღი .
-ეგ ყველაფერი როდის შეამჩნიე...
-რადგან არ ლაპარაკობს ბევრს და არ ლაზღანდარობს ვაჩეს მსგავსად გგონია მოწყენილი და დაბღვერილია? ვერ ხედავ როგორ უნათებს სახე შენი სიახლოვისას? როგორ გიყურებს და ტკბება? შენ გვერდით უფრთო ანგელოზი ხდება... თავშეკავებასაც უფრო დიდი დოზით ცდილობს. საბაც გაოცებულია რას წარმოვიდგენდი გიჟი თამარა თუ შეუყვარდებოდა და გაუთბობდა გულს ჩემს ლოდ ძმაკაცსო ...შენ კი ისევ არ აქტიურობ ისევ ელი მის ნაბიჯებს და სულ არ ახარებ
-მან ისედაც იცის რომ მიყვარს
-მაგრამ არასდროს გითქვამს...ბოლოს ეჭვი გაუჩნდება რომ თავად ცდება შენს გრძნობებსი რომ არ გიყვარს და ეს უბრალოდ ილუზიაა . მერე იმასაც იფიქრებს რომ უბრალოდ უნდა წავიდეს შენი ცხოვრებიდან და გაქრება ისე როგორც ადრე
-რატომ არ გამიცნო ამდენი წლის განმავლობაში
-საბას ვკითხე იცი? მაშინ რომ გამოჩნდა და ასე აქტიურად თან ვეჩხუბე საბას თუ იცოდი რომ ჩემი და მოსწონდა რატომ არ მითქახი-თქო რთული ხასიათი აქვს ჩემ დას რომ რამე დაუშაოს მერე რას გააკეთებ-თქო ... მიშოს უჭირს თავის კონტროლი , იმდენად ემოციური და ფეთქებადი ხასიათი აქვს იცოდა რომ თამარასთან თავის კონტროლს ვერ სეძლებდა რამეს ისეთს გააკეთებდა რაც ჯერ კიდევ ადრე იყოო თამრიკოს ცხოვრებაში და ერჩივნა მშვიდად ეცქრია შორიდანო ... სკაუთარი თავის წამება ურჩევნია საყვარელი ადამიანის ცხოვრების არევასო ასე მიპასუხა...ყოველთვის ასეთი იყო და ბოლომდე ასეტად დარჩებაო.მისთვის მთავარი სხვისი სიმშვიდე და ბედნიერებაა თავად კი შეუძლია დათმოს თუ მიხვდება რომ მასთან ბედნიერი ვერ იქნებაო . უბრალოდ ადგება და წავა მიუხედავად იმისა რომ ასე საკუთარ თავს გაინადგურებსო . ასეთია დაშნიანი ,კიდევ ბევრი უცნაური თვისება აქვს რაც ყველასგან განასხვავებს
-ახლა რატომ მეუბნები ამ ყველაფერს
-სხვა შესაფერისი დრო ვერ ვიპოვე... აქ არავინ გვიშლის ხელს
-ცოლოოო სად ხარ? ოოოჰ თამრიკო ხომ კარგად ხარ?- უცებ სერიოზულდება სიძე,ვინ თქვა ხელს არ შეგვიშლიანო? კარში შემოდის და ზემოდან დამყურებს-კარგად ხარ თამარა?! რა დროს ცუდად ყოფნაა ვაჩემ დამირეკა დაშნიანებს უნდა დავადგე და წამოდითო შენი ცუდად ყოფნა შეიძლება? უშნეოდ რომ ჩავიდეთ მესტიაში ხომ გაუსკდა გული ჩემს საცოდავ მიშკოს
-სად მიდიხართ? მე რატომ არ მითხარი აქამდე? როდის მიდიხართ?
-ამ საღამოს ჩამოვა ვაჩე აქ და ხვალ დილას ჩვენი მანქანით წავალთ ნუ თუ გინდათ ...თუ არადა მარტო მე და ვაჩე წავალთ
-თამრო წამოხვალ?
-არ ვიცი...
-რატო არ იცის ვინმე მეტყვის?-მშვიდად უყურებს ცოლს საბა და მერე თვალებს ატრიალებს-როგორ მეცოდები ძმაო რა გიშველო-ჩუმად ამბობს და გადის -მოიფიქრეთ თქვენ...მე და სიმამრი მწვადებს ვწვავთ ვაჩეს ჩამოსვლამდე .თუ მიეხმარებით ჩემს სიდედრს ზარმაცებო კაგრი იქნება
-წლის სიძევ...შეგიძლია წახვიდე და მოაწონო თავი სიმამრს
-მოვწონვარ ისედაც ცოლო -თვალს უკრავს და მალე ქრება იქედან.
მე კი მხოლოდ ის აზრი მიტრიალებს გონებაში რომ მესტიაში წავალ პირველად ,ამ თოვლში და თან დაშნიანებთან. სალომე რაღაცას მეუბნება ,მაგრამ არ მესმის უცებ ვდგები და ენერგიით დამუხტული ვიწყებ ტანსაცმლის არჩევას. ნივთებს დავეძებ რაც შეიძლება დამჭირდეს და ჩანთაში ვაწყობ.მერე სალომეს ვაგდებ ოტახიდან და დედას ვეხმარებით ვახშმის მომზადებაში.
ვაჩე მალე მოვიდა ტაქსით მობრძანდა მისი აღმატებულება.იმდენი პარკები ეჭირა ხელში გაავსო სახლი. გააგიჟა მამაჩემი და ბოლოს დაიწყო ლაქლაქი. მამა უკვე სიძეს ჰყავდა დარწმუნებული იმაში რომ მეც უნდა წავსულიყავი მათთან ერთად და საუბარი აღარც კი დამჭირდა. რა ძალა აქვს ამ ბიჭს ასეთი !
დაშნიანი ისევ არ მირეკავს და ჭკუიდან მშლის. საწოლში ვერ ვისვენებ ცალკე დილაზე ვფიქრობ ცალკე იმაზე თუ რატომ არ მირეკავს ბოლოს ისიც კი ვიფიქრე რომ რამე ცხოველმა ტყეში დაკბინა, ზვავი ჩამოწვა და რამე დაემართა, ან ყინულზე დაეცა და ხელი მოიტეხა, ან კიდევ იმ გოგომ მომტაცა მობილურზე რომ მიპასუხა . ბოლოს ვბღავი ბალიშში თავჩარგული და ვემუქრები დაშნიანს რომ ჩავალ ვაჩვენებ როგორ უდნა დავიწყება თვალებს ამოვთხრი მასაც და იმ გოგოსაც.
მობილური რომ ამღერდა ცოტაც და ხტუნვას დავიწყებდი საწოლზე . არ ვუპასუხე, დიდხანს დავყურებდი მის ფოტოს, მოეშალოს ახლა ნერვები .... ხუთჯერ რომ დავატვალიერე მისი ფოტო ჩემს ეკრანზე რომ იღიმოდა და ყველა კბილი დავითვალერ აც უჩანდა მერე ვუპასუხე ძალიან მშვიდად
-თამარა...სად ხარ ამდენ ხანს კარგად ხარ? რატომ არ მიპასუხე გოგო
-უკაცრავად რომელი ხარ? -ვამთქნარებ და ხმას ვინაზებ
-ერთი დღე ვერ დაგიკავშირდი და ასე მიხდი სამაგიეროს?
-მე რომ დაგირეკე და სვამ მიპასუხა ეგ ხომ იყო კარგი !- უცებ ვეუბნები და მისი სიცილის ხმაც ჩამესმის
-ვინ გიპასუხა თამრო?
-მე რა ვიცი ვიღაც სვანის გოგომ... ლამაზია?
-ძალიან...
-თავხედოოო ,ველურო ...ამაზრზენო კაცო როგორ მეუბნები რომ ლამაზია . ხოდა თუ ლამაზია გყავდეს... „მიშუნააა გასულიააა“ შენნაირი ხე იქნება ეგეც - ვბაძავ გოგოს ხმაზე და ვქოთქოთებ ის კი მისმენს როგორც ჩვევია
-მგლების მოსაკლავად ვიყავით ჩასაფრებულები ... ორი ძროხა დაგლიჯეს მეზობელთან . მე და ჩემი ძმა დავუდარაჯდით ამიტომ ვერ დაგირეკე
-დღისით?
-გუშინ ღამე წავედი შენ რომ გელაპარაკე მას მერე და აქამდე არ დავბრუნებულვარ თამარა!-უკვე ბრაზი ერევა ხმაში და ვიტყრუნები
-მომენატრეეე - ვკრუტუნებ საწყლად და მისი ღრმა ამოსუნთქვა მესმის .მერე უცებ ვიაზრებ რაც მითხრა და ვკივი-მოიცა რააა? მგლებს დაუდარაჯდი? ასე გომურთან იყავით სადღაც შენ და შენი ძმა და მგლებს ელოდით ? მოკალით> ბევრი რომ ყოფილიყვნენ და დაეგლიჯეთ? რომ ესროდი და აგეცილებინა თავს დაგსხმოდა და რამე დაეშავებინა მერე? სულ არ ფიქრობ ხომ ჩემზე ეგოისტო, ველურო, ცხოველი ხარ შენც ის მგლები კი არა. სულ არ გაინტერესებდა ხომ ...წახვედი თითქოს კოღო უნდა მოგეკლა. ხომ იყავი ღრსი დაეგლიჯე ,მაგრამ მერე მე რა მეშველებოდა შე არაადამიანოოო უგულო ვამპირო... ლუციფერ...დემონო შენ . მითხარი ამდენ ხანს რატო ვერ დაბრუნდი გუშნ ღამე თუ წახვედი ცუდად ხარ? ტორი მოგარტყა? გბილი გაგკრა...მერე მოკალი და საავადმყოფოში იყავი? -ვწივი,ვკივი, ვტირი, ვჩურჩულებ ყველაფერი მემართება ის კი სიტყვის ჩაკვეხებასაც ვერ ახერხებს ისე სწრაფად ვაყრი სიტყვებს
-თამარააა !- ბოლოს იქედან მიყვირის და მეც ვჩუმდები- ახლავე შეწყვიტე ეს ისტერიკა...რა ტორი დამარტყა და კბილი გამკრა გოგო ძაღლებთან ერთად ვიყავით იმათ დაიჭირეს და ისინი ეჩხუბნენ ჩვენ რომ მივედით და ვესროლეთ უკვე მოგუდული ჰყავდათ და საერთოდ რა აზრები გაწუხებს? არა არაფეირ უნდა გიტხრას შენ კაცმა ..მეტის ღირსი ვარ ,მაგრამ მერე მეტყვი არაფერს მეუბნებიო როგორ ნერვიულობ ხედავ? რა უნდა დამმართოდა
-მალე დაბრუნდიიიი მანდ რო ხარ სულ ვნერვიულობ ასე მგონია რამე დაგემართება
-ნუ ტირიი ჩემ გამო ნუ ტირი თორემ ახლავე წამოვალ იცოდე
-რა ახლავე წამოხვალ..მანდ თოვლი არ არის? ამ შუაღამით სად წამოხვალ არც იფიქრო იცოდე!
-რა გინდა თამარა ბოლოს და ბოლოს
-ნუ იცინი ...ნუ დამცინი ნუ ხარ ასეთი ბოროტი და შემიბრალე ცოტა. არსად წახვიდე არც ინადირო, არც ტყეში იარო, არც მთაში .იჯექი სახლში მშვიდად და მალე დაბრუნდი
-დამშვიდდი...ღრმად ისუნთქე გაიღიიმე მერე თვალები დახუჭე და წარმოიდგინე რომ მანდ ვარ
-არ მინდა დაძინება
-ნუ დაიძინებ მერე...
-ასე რომ მეუბნები მერე სულ მეძინებაა...მე შენთან ლაპარაკი მინდაა
-ისევ კრუტუნებ და მანდ რომ ვიყო ...
-რა აქ რომ იყო რას გააკეთებდი
-ჩაგეხუტებოდი და ყელში გაკოცებდი...გიკბენდი ძალიან მაგრად ისე რომ სუნთქვა შეგეწყვიტა
მაგიჟებს...მისი ხმა უცებ რომ ერევა ხრინწი და ვხვდები როგორ უელავს მწვანე თვალები, როგორ ულოკავს ტუჩებს და ყელი მწევის. კანი სადაც მკოცნის ხოლმე და მერე მთელი სახე ვიცი აქ რომ იყოს ყველგან მაკოცებს ...ტუჩების გარდა.
ისე მეძინება მასთან საუბარში გართულს თითქოს ვერც ვიგებ ვერაფერს.
დილით ჩემი და მაღვიძებს. სიძეს ჩანთები გააქვს. დედა და მამა მემსვიდობებიან,მერე იმათ კოცნიან,ვაჩე ჩემ გვერდით თავსდდება ,სალომე საბუკას უჯდება გვერდით და მივდივართ.
ნელა სიარული გვიწევს, ვაჩე მაბრუებს იმდენს ვიცინით ხმა არარ მაქვს . მერე ეძინება პატარა ბავშვივით თავი ჩემ მხარზე უდევს და მშვდიად ფშვინავს. საბა სარკიდან უყურებს და იცინის
-სულ ასე ძინავს... გიჟი ! სალო დაიძინე შენც ... არ გიძინია საერთოდ - ლოყაზე ეფერება ერთი ხელით და შემდეგ ისევ გზას უყურებს
-თუ ღმერთი გწამს რომიო წინ იყურე ეგ სულ ლოგინშ გყავს და ქი ეფერე ვინ გეცილება
-გაჩუმდი შენ მანდ! მადლობა მითხარი რომ მომყავხარ
-უკაცრავად? შენ მიტხარი მადლობა ამ შენს მანქანაში რო შემოვდგი ფეხის აერთოდ და დავჯექი ...სირცხვილი გქონდეთ ხალხოო რა დღეში ხართ ამდენი ხანია დაქორწინდით და რით ვერ დამშვიდდით მე ამას გეუბნებით მხოლოდ
-იმ დღეს მომასწრო დაშნიანმა ხელში ჩაგიგდოს და მერე რა დაგამშვდიებს მაგასაც ვნახავ!
-მაფრთხილებ ახლა შენ მე თუ რა არის ვითომ ეს - ვუბრიალებ თვალებს ის კი იცინის. სალომე ჩუმად ზის აღარ ერევა უკვე ჩვენს საუბრებში. მალე მართლა ეძინება,მე ვერაფრით ვისვენებ ახლა რომ ჩამეძინოს და ეს ჩემი სიძე რამეს შეასკდეს ძილში მოვკვდე? არადა დავიქანცე ხერხემალი ამტკივდა უკვე ...რა არის რამხელა გზაა ღმერთო ჩემო !
4 საათი იყო რომ ავარწიეთ მესტიაში. გზაში ვაჩემ გაიღვიძა რა თქმა უნდა და იმდენ ადგილს გადაუღო ფოტო საბა გააგიჟა . მესტიაში რომ შევედით სადღაც ჩიხებში იარა და ბოლოს ქვის გალავანთან გაჩერდა შავი ჭიშკარი იყო გალავნის შუაში მქოცეული. ეზოში კოშკი ჩანდა და გალავანთან ისეთ სინთეზს ქმნიდა თითქოს ერთდროულად აშენდაო. ვაჩე გადავიდა და ჭიშკარი გააღო. შემდეგ უკვე სახლიც გამოჩნდა. ორსართულიანი აგურით ნაშენები სახლი რომელიც დეკორატიულად ისე გაეფორმებინათ რომ ისიც კოშკს ჰგავდა. სადა და ლამაზი იყო ძალიან. თოვლით იყო მთლიანად ეზო დაფარული,მხოლოდ მანქანის შესასველლად იყო გაწმენდილი ადგილი. თეთრი საფარველია სე უხდებოდეს შენობას პირველად ვნახე. მანქანიდან რომ გადავედი მერე მივხვდი როგორ მიცემდა გული, ეზოში ჯერ კიდევ არავინ ჩანდა სახლისკენ დავიძარით.ნუ პირველი ვაჩე შევარდა და მისი როხროხი შიგნიდან ისმოდა. რასაც ქალის ხმა სეემატა, კაციც საუბრობდა საბაც შევიდა .მე და სალომე კი უკან ვიყავით. ბიჭებს ისე თბილად შეხვდა ცოლ-ქმარი უნებურად გამეღიმა. სახლში ძალიან თბილოდა, ბუხარი ენთოთ მისაღებში და შეშის სურნელი ტრიალებდა. ყველაფერი ხის იყო სიგნით და საოცარ სინტეზს ქმნიდა. ყველაფერი წამში აღიქვა თვალმა მხოლოდ მიშო არ ჩანდა არსად.
საბამ ჯერ სალომე გააცნო ცოლ-ქმარს. შემდეგ ჩემი თავი წარუდგინა და კიდევ ერთხელ გავიგე ეს ნაზი წკრიალა ხმა რომელსაც მწვანეთვალება ქალი გამსოცემდა. ახლა გასაგებაი ვის ჰგავს დაშნიანი
-როგორ მიხარია თქვენი აქ ნახვა გოგონებო...
კაცი კი ხასიათის დონორია აშკარად. მიშოს მსგავსად შეკრული წარბებით გვიყურებს, რომ გეგონება უნდა მოგკლასო მერე ტუჩის კუთხეს ტეხავს და ორივეს ფრთხილად გვეხვევა. ერთი სული მაქვს როდის გავიგებ მიშო სად არის და როგორც იქნა
-მიშო საღამომდე არ დაბრუნდება ... არც ვიცით სად არის . ბიჭები უნდა ენახა მგონი და საჯირითოდ წასულიყო ხომ იცით ამ დროს უყვარს უშგულისკენ ცხენით წასვლა
-არ იჯერებს რომ საშიშია ამ დროს ...თან წვიმას იწყებს მგონი
ეს რომ გავიგე ლამის იქვე მოვკვდი და მერე იმით დავიმშვიდე თავი დაშნიანს რას ვუზამდი დაბრუნების შემდეგ. თურმე ცხენით დასეირნობს ამ თოვლშ ბიჭ, წვიმას რომ დაიწყებს აქ და მთები ჩამოიშლება გარეთ უნდა იყოს ის ტყის კაცი ? დამშიდიო მე მეუბნება ამ დროს ! მოვკლავ,არა ნამდვილად მოვკლავ ოღონდ საღ-სალამათი დაბრუნდეს.
ოთახებს გვაჩვენებს ქალი მოეწყვეთო გვეუბნება და გადის. მე მეორე სართულზე ამიშვეს დანარჩენები პირველზე დარჩნენ . როგორც კი შევედი მაშინვე დავდე ცანტა და საწოლზე დავწექი. ძვლები ,თავი ,ნერვები და გული ერთად მტეხდა . დაძინება არ დამაცადეს ,სალომემ დამიძახა სადილი გაამზადეს და სირცხვილია ჩამოდიო. რა თქმა უნდა სემდეგ სუფრაზე აღმოვჩნდი,კუბრარი რომ დავინახე გულები მცვიოდა თვალებდიან და იმ წამს მიშო რომ დამენახა მაინც არ გავუშვებდი ამ გემრიელობას ხელს.
სითბო , სავსე კუჭი, კარგი ატმოსფერო და მასპინძლების მიერ შემოთავაზებული საძნებელი. ყველანი გავიდნენ ,დაქანცულები ვიყავით და არ იყო გასაკვირი ეს ამბავი ასე რომ უხერხულიც არაფერი იყო.არ მინდოდა დაძინება ,მაგ არმ ყველაფერმა იმოქმედა. ოთახში ციოდა, საბანში გავეხვიე და მთლიანად გავთბი მხოლოდ სახეზე მციოდა.საოცარ სინთეზს ქმნიდა გარეთ ცივი ჰაერი და თბილი სხეული.
რომ გამეღვიძა გარეთ უკვე ბნელოდა. საიდანღაც მგლების ხმა ისმოდა, შორიდან ,მაგრამ მაინც ისმოდა. დაფეთებული წამოვდექი, სწრაფად დავივარცხნე თავი,თბილ ჟაკეტში გავეხვიე ,ქუდი ჩამოვიფხატე და გარეთ გავედი. არ წვიმდა,მაგრამ თოვდა ისე როგორც არსად არასდროს. დიდი ფანტელები ცვიოდა და უკვე არსებულ თოვლს კიდევ ემატებოდა. ყველაფერი იმდენად ლამაზი იყო თოვლი ანათებდა და ცაზე არსბეული ვარსკვლავებს ერთვოდა თითქოს. კიბე ჩავიარე და პირველ სართულზე შევედი. მისაღებიდან ხმა ისმოდა
-რატომ არ მითხარით წამოსვლას თუ გეგმავდით!- მიშოს ხმა მესმის რომელსაც ვაჩე ფარავს უცებ
-სიურპრიზიი მოგიწყვეთ დაშნიიი რა იყო არ გაგიხარდა ჩვენი დანახვა?
-სალომესი კი თქვენი არა
-ოოოჰ ჰგავს ერთ გოგოს და იმიტომ? - მოიცა ამათ არ უთხრეს მეც რომ ჩამოვედი?
-ვის გავს? მიშიკოს გოგოს? - ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭის ხმა მესმის ალბათ მიშოს ძმა არის მირიანი -
-ბავშვს არაფერს ეუბნები ხო? შენნაირი ძმა მტერს რა... ამის გოგო სალომეს და არის მიროოო
-მართლა? ქორწილში რო ეცეკვა ხო?
-შენ არ იყავი და რა იცი ეგ
-ფოტო ჰქონდა ცეკვის დროს გადარებული...ისე უყურებდა .არა ხო ვამბობდი -იცინის ბიჭი.წარმოვიდგენ ახლა როგორი სახე აქვს მიშოს და მეცინება.
უკან გავდივარ ,ეზოში ვბრუნდები და მობილურიც ზუზუნებს. მიშო მირეკავს
-საღამომშვიდობისა მხედარო ... როგორ მოიარე უშგული თოვლში და ქარბუქში?
-რა უშგული ... რატომ არ მითხარი წუხელ თუ მოდიოდნენ?
-სიურპრიზი ჩამეშალა?
-რომ მითხარი მომენატრეო მომატყუე?!
-მატყუარა როდის გავხდი...
-მაშინ აქ იქნებოდი...რომ გენატრებოდე სულ ცოტა მაინც წამოხვიდოდი
-არ მენატრები ხომ? შე დემონოო როგორ მეუბნები მაგას ექვსი საათზე მეტხანს ვიყავი მგონი გზაში ხერხემალი ჩემი აღარაა ლამის ფეხზე ჩამეძინა ...მერე მითხრეს უშგულში წაბრძანდაო რომ ვგეგმავდი მოგხვეოდი და მაგრად მეკოცნა სად დამხვდი თურმე აჭენებ ცხენს ამ მთებში ადრენალინიიიი და ამბები მე კიდე რომ ვნერვიულობ არაფერი
-სად ხარ ?
-გარეთ გამოიხედე და გაიგებ - მობილურს გაბრაზებული ვუთიშავ და თოვლში მივაბიჯებ. კარის გაღების ხმა , თოვლში ნაბიჯების დადგმის და ჰაერში აღმოჩენა . წამში მიტაცებს ხელში,მის სხეულზე ვარ აკრული ჩემს ყელში აქვს სახე ჩაფლული და იცინის . მერე მთელს სახეს მიკოცნის აქ ხარო ჩემთანო იძახის ჩუმად და ისევ ძირს უნდა რომ დამაბრუნოს, მაგრამ ასე ამ ადგილას, ამ საოცარ ადგილას არ მინნდა შეწყვეტა. ხელებს ყელზე ვხვევ ისევ ვეკრობი სხეულზე და მის ცხელ ტუჩებს ჩემსას ვახებ. სულ ოდნავ ,მაგრამ ესეც მყოფნის . უკან ვიხევ ალბათ სულ წითელი ვარ - მომენატრე -ვბუტბუტებ ისევ რომ ვგრძნობ მისი ტუჩების შეხებას.ისე მკოცნის რომ ხელში ვადნები, ისეთი ვნებით მიკოცნის ბაგეებს მონაცვლეობით რომ თავი არაამქვეყნიური არსება მგონია. მთლიანად ვიკარგები მის მკლავებში, ვფარფატებ და მინაბული ვცდილობ ავყვე,მაგრამ რა ვიცი გამომდის? როგორ არ გამოგივა კოცნა როცა დაშნიანი გკოცნის ხელოვანია მგონი.
ჩახუტებულები ვიდექით ეზოში მისი მშობლები რომ შემოვიდნენ,თავი უხერხულად ვიგრძენი და სწრაფად გავითავისუფლე თავი .
მთელი საღამო თვალებით მჭამდა , ლოყებიდან წითელი ფერი არ გადამსვლია ალბათ. მირიანი საერთოდ არ ჰგავს მიშოს გარეგნულად,ხასიათითაც დედის ასლია. თუმცა არც იმდენად ლაღი და გიჟია როგორც ვაჩე ... ბიჭი დიდხანს მელაპარაკა, კარგად გავიცანი და ძალიანაც მომეწონა. ისე საუბრობს შეგიტყუებს და ვეღარ ჩუმდები.
დიდი უარის მიუხედავად მე და სალო მაგიდის ალაგებაში მოვეხმარეთ ნათიას . დაშნიანი მიყურებდა როგორ დავდიოდი ოთახებს შორის თეფშებით და ერთ-ერთ გამოსვლის დროს ხელი ჩამავლო. სადღაც შემიყვანა და პირდაპირ კარზე ამაკრო .ზემოდან არწივივით დამყურებდა შემდეგ ტუჩებზე დამაცხრა და სანამ კვნესა არ დავიწყე არ შემეშვა. მერე გაიღიმა,მომშორდა და ტუჩები ისე გაილოკა ლამის თავად დავაბრუნე უკან
-რა...ეს რა... მე სად
-არ უნდა გეკოცნა...ახლა შეჩვევა მოგიწევს . რომ გეუბნები არ შემიძლია თავის შეკავება-თქო არასდროს მიჯერებ .მიწვევ და ახლა დატკბი - ტუჩს კბილებშორის იქცევს და მიყურებს - ტუჩებს შეეშვი !-მე მეუბნება? თითონ რას აკეთებს და მე მეუბნება ტუჩებს შეეშვიო დასიებულ ტუჩზე ენა რომ გადავისვი? ისიც წამით?
-გამიშვი !
-ნწ...-თავს აქნევს და ხელბს წელზე დააცოცებს- სამზარეულოში რომ ტრიალებ მინდება მალე გადმოცხოვრდე ჩემთან და დღეში ერტხელ მაინც მომიმზადო ყავა...სხვა თუ არაფერი
-შენ რასაც დაინახავ და გემოს გაუგებ მერე ყველაფერი დიდი დოზით უნდა მიიღო?
-არ მითხრა რომ არ მოგეწონა - ეშმაკურად მიღიმის ზუსტად იმ ადგილას მკოცნის სადაც წითელი ვარ ,ისე მკოცნის რომ მაგიჟებს ,ტუჩებს უახლოვდება მგონია რომ მაკოცებს, ღრმად ვსუნთქავ და ველი როდის შემეხება,მაგრამ მხოლოდ ცხელი ჰაერი მეფრქვევა -მითხარი
-მაკოცე ნუ ხარ დემონი - კეფაზე ვხვევ ხელს და ტუჩებზე ვკოცნი. ისევ იცინის ,ამჯერად უფრო ვნებიანად მკოცნის, ქვედა ტუჩზე ვკბენ რადგან თავს ვერაფერს ვუხერხებ,თითქოს არ მყოფნის ვკოცნი და კიდევ მინდა . გმინავს და ხელს წელზე ისე მიჭერს სიამოვნებისგან ვკვნესი .კბილებისგან როგორც კი ვათავისუფლებ მის ტუჩს ვკოცნი .მიყურებს ...მიყურებს და ისევ იღიმის
-ვიცოდი რომ ველური იყავი...მაგრამ ასეთი პოტენციალიც თუ გქონდა არ მეგონა- ამბობს და ნაკბენ ტუჩზე თითს ისვამს-ასე შემოგეჭმები...
-მეეჭვება მთლიანად გემრიელი იყო...- გაგათამამა ეშმაკმა თამარა შენ! ვის ეთამაშები, რა თამაშს ეთამაშები. აკოცე ბიჭს მოვიდა ახალი წელი და გაგიჟდი ხო? როგორ გიყურებს თუ ხედავ, მოვკლავ როგორ მიყურებს გული გამისკდება მალე ისე ჩქარა ფეთქავს . რომ ვუყურებ სულ კოცნა რატომ მიტრიალებს თავში ორი წუთის წინ არ ვკოცნიდი? ახლა ვხვდები რას გულისხმობდა თავშეუკავებლობაში მე კიდე მისი არ მესმოდა. ასე უჭირს სულ თავის გაკონტროლება როგორც მე? თითქოს ყველა უჯრედი ყვირის შიგნიდან რო ვაკოცოო.
-მგონი იმდენს მოახერხებ რომ აქედან ჩემი ცოლის სტატუსით წახვალ-მიცხადებს და თითებით ჩემი სახის შესწავლას იწყებს, ახლა სრულიად სხვა მუხტს ვგრძნობ ,აქამდეც მაგიჟებდნენ მისი თიტები მაგრამ ახლა მგონია რომ ცეცხლი აქვს და მწვავს. ჯერ ერთი კვირაა ახალიწ ელი დაიწყო და რა დღეში ვარ მერე რა მელის ღმერთო ? შემშლის ხო? არაა ახლაც შეშლილი ვარ .
როდის გავაღწიე იქედან არ ვიცი,მაგრამ სულ წითელი რომ ვიყავი და არეული ვიცი. ის დემონი რომ მშვიდად მიაბიჯებდა,კმაყოფილი იწვალებდა ტუცებს მე რომ გამომხედავდა და თვალებს ისე მიციმციმებდა როგორც არასდროს ეგ ნამდვილად ვიცი . საბამ რომ ეს შეამჩნია ,სალომემაც და ორივე ჩუმად იცინოდა მაგან გამაგიჟა. ვაჩე კიდევ კაგრი უკვე საწოლში იყო თავის ოთახში და არაფერი გაუგია.
მალე დავემშვიდობე ყველას ,პირველ სართულზე დავტოვე თავიანთი ოთახებისკენ მიმავალი და მეორე სართულისკენ მიმავალ კიბეს ავუყევი. მალე ისიც ამომიდგა გვერდით და გაბრაზებულმა გავხედე. ჯიბეებში ჰქონდა ხელები ჩაწყობილი და მშვიდად მოაბიჯებდა
-სად მოდიხარ
-ჩემს ოთახში ... თუ გინდა სხვაგან წავალ
-მთვრალი ხარ?სამმა ჭიქამ დაგათრო?
-სამმა კოცნამ ! ზედმეტად მათრობელა არიან რა ჩემი ბრალია -ტუჩებზე მიყურებს და წამში ვდნები. არავარ ხალხო კარგად !
კარამდე როგორ მივდივარ არ ვიცი ... გვერდით ოთახთან ჩერდება და მიყურებს
-ძილინებისა ...- ჩუმად ვეუბნები და კარს ვაღებ რომ შევიდე .
-ტკბილი ძილი -მაბრუნებს ,მკოცნის და ქრება თავის ოთახში.
თუ შევძელი მოძრაობდა და დაწოლა დავიძნებ ალბათ კი...
ვწევარ ვუყურებ ჭერს, კედლებს, ვტრიალებ, იმდენჯერ ვიცვალე გვერდი რომ მალე ჭრიჭინს დაიწყებს საწოლი. გარეთ თოვს ალბატ ისევ ისე ცივა. საბნიდან ფეხი რომ გამოვყავი გავიყინე. როგორღაც დამეძინა ,გამტენიისას მგონი . დილით უხერხულმა შეგრძნებამ გამაღვიძა,თითქოს რაღაც მბოჭავდა. მერე მივხვდი რომ ვიღაც მიყურებდა, ეს ვიღაც ვინ იქნებოდა თუ არა მიშო. თვალები რომ გავახილე ჩემ გვერდით იწვა საბანზე და მიყურებდა. თვალები დავხუჭე ისევ,გვერდი ვიცვალე და უკეთ გავეხვიე საბანში...გაიცინა ,ზურგიდან მომეხვია და თავზე მაკოცა
-სულ ნუ დაიმალები საბანში თორემ მანდ შემოვწვები
-თავხედო!
-ტკბილო
-უზრდელო
-გემრიელო
-ნუ მაგიჟებ
-მე უკვე გავგიჟდი - ჩემს თმაში სახეს მალავს და სურნელს ისრუტავს - ზამთარში, სვანეთში ქორწილზე არასდროს გიოცნებია?
-ზაფხულში, ზღვაზე ქორწილზე კი
-გავიგე რო ახლა არ გინდა გათხოვება მაგრამ ასე სხვანაირად?-იცხადებს უცებ ისეთი საყვარელია მეცინება და ისევ მისკენ ვბრუნდები
-მოშორდი ჩემი საწოლიდან...სირცხვილია რას იფიქრებენ
-ზემოთ არავინ ამოვა...მე რომ მძინავს ვერვაინ მაწუხებს -მიყურებს და სახეზე მეფერება
-თმა არეული მაქვს?- საბანში ვძვრები ისე რომ მხოლოდ თვალები მიჩანს, იცინის
-ბუდე გაქვს ... კიდევ კარგი ზაფხული არ არის თორემ ჩიტი ბარტყებს დატოვებდა შიგნით
-ბოროტო!
-მემალები?
-წადი !
-გამებუტე?
-ხო
-ღმერთო როგორ მაგიჟებს- უცებ ამბობს საბანს მაშორებს და მკოცნის ,ლოყას რომ აწითლებს მერე მიდის -მალე ჩაიცვი და ჩამოდი
ქვემოთ რომ ჩავედი კიბესთან დამხვდა, ასე მშვიდად დამავლო ხელი და წამიყვანა
-სად მივდივართ...მოიცადე არავინ მინახავს მივესალმები მაინც მიშოოო რას იფიქრებენ
-იმას რაც არის
-რა არის
-მესტიას გათვალიერებინებ
-ეს ცხენია?
-ჩემია...
-იმედია არც კი გიფიქრია რომ ამ არსებას მივეკარები
-ვიცი რომ გეშინია ასე რომ არ მიფიქრია... ფეხით წავალთ
-ფეხით?
-ხო !
-ამ თოვლში გინდა დავიკარგო? ჩემსიმაღლეა
-მხრებზე დაგისვამ გინდა?
-ნუ ხარ საზიზღარი ! ნუ დამცინი
-სულ არ მოგწონს აქაურობა? ზღვა გიყვარს მარტო?
-ხო ! აქ სენ გამო ვარ თორე ეს თოვლი, მეწყერ, ზვავი, ტალახი და საერთოდ სიცივე არ მიყვარს
-მარტო მე რომ გიყვარვარ ეგეც მახარებს,მაგრამ სვანეთიც უნდა შეგაყვარო.მარტო ლამაზ ბიჭს რომ აღმიქვავ ცუდია.. გარემოს აღქმაც უნდა შეგეძლოს
-ნარცისო!
მკლავზე ვურტყამ ის კი უფრო მეხვევა, ჩემს გაყინულ თითებს თავის ტორში მალავს და ისე მივყვებით გზას.
ვინ თქვა მთა და თოვლი არ მიყვარსო? ისე შემოვიარე ყველაფერი სულ არ მკგრზვნია სიცივე, მართალია რამდენჯერმე ავყირავდი და ცოტა მაკლდა თოვლში ჩაშვებამდე ,მაგრამ ჩემმა მხსნელმა გადამარჩინა და ბოლოს ცენტრში გავჩერდით. დავიღალე და შესვენება მინდოდა.ბავშვები გუნდაობდნენ , უცებ ჰაერში გამოჩნდა გუნდა და პირდაპირ დასნიანის ბეჭებს მიეხატა. ისე უცებ გაჩერდა სიცილი ამიტყდა, უკან მიიხედა და საყვარელი შავთვალა გოგონა რომ დაინახა აწურული მეგონა გაგიჟდებოდა. ჯერ უყურებდა,მერე ბავშვი ტირილის ზღვარზე რომ მივიდა მისკენ დაიძრა და მასთან ჩაიმუხლა
-სროლა მამიკომ გასწავლა?
-ხოო... არ მინდოდა ბოდიში
-მამაშენს ვეტყვი რომ მისმა ლამაზმა გოგომ დამჭრა ... თუ ჩემს ჭრილობას არ უშველი
-როგოოორ?- ის ეუყურებდა ბავშვი ლამის მივახრჩე ეს საზიზღარი .მერე იქვე ჩავიკეცებოდი დიდი სიამოვნებით ,მაგრამ გავიყინე ადგილზე ღიმილით რომ მიუშვირა ლოყა და საჩვენებელი თითი მიიდო
-ერთი მაკოცე და მეც გეთამაშებით
-მართლა?- გოგონა უცებ აკისკისდდა
-აბა სად არის კოცნა ლანა?-ბავშვს იცნობს და მაინც ასე შეაშინა? გოგომ ხელები მოხვია ყელზე და ლოყაზე აკოცა. მან კიდე თავისი ტორები მოხვია და სულ დაფარა ეს ციცქნა გოგო,ხელში აიყვანა და ლოყაზე აკოცა-სველი ხარ ... დედიკო გეძებს ალბათ ლანა როდემდე უნდა სდიო უკან ბიჭებს? ხომ გითხარი ნუ აბრაზებ დედიკოს-თქო?
-თამაში მინდოდა და ჩემი პატარა ძმა კიდე არ მეთამაშება
-შენც ვერ თამაშობდი მისი ხნის რომ იყავი
-სახლში უნდა წამიყვანო?-იმდენად გამოკვეთილი კილოთი უთხრა გამეცინა .წამსვე შეკრა წარბები სვანის გოგომ -ეს ვინ არის?
- თამარაა...შენსავით ცელქი გოგოა და მაბრაზებს ხოლმე!
-მასაც კუთხეში აყენებ?
ბავშვს გულწრფელად უკვირს და თვალები უფართოვდება. მიშო ხმამაღლა იცინის და მიყურებს
-კარგი აზრია არა? თუ სხვა დასჯის მეთოდი გაწყობს?- მიყურებს და ტუჩის კუთხეს კბილებს ასობს. აი ახლა მაინც რატომ არ ვწუხდები? დატრიალდეს ყველაფერი და გავიშოტო ამ თოვლში!
ბავშვს ერთ-ერთ სახლთან სვამს და უშვებს . ისიც ემშვიდობება ხელს უქნევს და კოცნას უგზავნის
-რა იყო ეს დემონო?
-რა
-ბავშვებთან სულ ასეთი ტკბილი ხარ?
-შენთან მწარე ვარ?
-რა...მე ეგ არ მითქვამს მე
-რა შენ...რა- მიყურებს და სიამოვნებს რომ ვიბნევი და ვწითლდები.ამ ტეთრ ფონზე ჭარხალს ვგავარ ალბათ. სვიტრის ყელს მაღლა ვიწევ ,ქუდსაც ძირს ვწევ და მხოლოდ თვალები მიჩანს ბოლოს. იცინის და ისე მომყვება გვერდით-რაოოო მემალებიიი ისეევ?
-მცივა...სახლში წავიდეთ
-წავიდეთ...თან უნდა ჭამო თორემ ისედაც ძვალი ხარ მარტო
ხმას არ ვცემ ,გაბუტული მივაბიჯებ და ღრმად ვსუნთქავ გრილ ჰაერს. უცებ ხმა მესმის ,ნაცნობი ხმა და ნერვები მეწეწება.არადა რა მსვიდად ვიყავი,როგორ ეძახის, მისი სახელიც არ უნდა ახსენოს ვინმემ მოვკლავ ამ ქათამს თმისგან გავცლი...ეს ფეხები მისია?უკანონო მიშენებაა აშკარად, აქ უკანონო მიშენებებს არ ანგრევენ?
-მიშოოოოო ....მიშოოოო დამელოდეეე
-ლელა ... გამარჯობა
-როგორ ხაარ- ყელზე ეხვევა გოგო და კოცნის. გამახსენეთ ლოყა რომ მოვბანო სახლშ რომ მივალთ შხამი არ ჰქონდეს იმ ქალს ტუჩებზე რამე არ დამართოს ჩემ მიშოს!
-მეგონა თბილისში დაბრუნდი
-გადავწყვიტე დავრჩე...შენ გამოგყვები მერე -რაოოო? ვის გავყვებიო? მეტი საქმე არ მაქვს მიშოს მანქანით გამგზავრო მასთან ერთად მთელი ექვსი საათი და მეტი .მისი სუნამოს სურნელიც ა რუნდ აიცოდე შენ!
-მიშო ჩემთან ერთად ბრუნდება...სამწუხაროდ თქვენს წაყვანას ვერ მოახერხებს. ლელა ხომ? მე თამარი ვარ ორი დღის წინ რომ გესაუბრეთ მიშოს მობილურს რომ უპასუხეთ
-თამარი? ! ხო გამახსენდა.. კარგი მე წავალ . ნახვამდის !
-ნახვამდიიის - ხელს ვუქნევ . მიშოს არ ვუყურებ ისე ვაგრძელებ გზას. უკან მომყვება და სანამ რამეს ვეტყვი მანამ მასწრებს
-როდის ელაპარაკე ?
-ორი დღის წინ შენი მობილური იყო მაგასთან მეზობელი ვარო ...არ გითხრა რომ დაგირეკე
-მითხარი დაგირეკე და არ მიპასუხეო და რა ვიცოდი ვინ გიპასუხა
-როგორ მოხდა რომ არ იცოდი! საკუთარ მობილურს ვერ უვლი და ისე კი იგებ ყველაფერს
-ნუ ეჭვიანობ-თქო!
-არ ვეჭვიანობ ! ვბრაზობ მასზე ...ახლა აღარ !
-რა იცი რომ მეც მოვდივარ?
-მართლა მოდიხარ?
-ხო ... თუ გინდა მარტოს გაგიშვებ და კიდე დიდხანს დავრჩები
-მიშოოო
-ერთი დღე დარჩები კიდევ? - ისე მიყურებს ერთი დღე კი არა საუკუნე დავრჩები
-მამას რა ვუთხრა? დედა გაგიჟდება
-იმათაც დავტოვებ...შენ თუ გინდა დარჩენა
-არ მიყვარს თოვლი ! ცივა აქ ძალიან...ძველბი მეყინება შეიძლება გავცივდე
-კარგი წავიდეთ ხვალ დილას- გაბუტული მეუბნება და წინ მიდის. უკა მივყვები დასჯილი ბავშივით და მხარზე ხელს ვხვევ ,გვერდიდან ვეხუტები და ლოყაზე ვკოცნი
-ხშირად თუ ჩამეხუტები გავთბები და გავუძლებ მთელს ზამთარსაც - ცხვირს ყელზე ვუსვამ და იქვე ვკოცნი . ვგრძNობ როგორ უჩქარდება პულსი. ანთებული თვალებით დამყურებს ზემოდან და ისე უცებ იწევს რომ მგონია მაკოცებს.ლოყაზე მაკრავს ტუუჩებს და ფართოდ მიღიმის.
საუზმობის დროს მიყურებს, თითებს ჩემკენ აცურებს და ხელზე მეფერება. საუბარში ერთვება და ყველაფერს ეთად ახერხებს.
უკვე მეორედ ყველანი ერთად გავდივართ. უფრო ცივა საღამოს. იმდენი მაცვია თავიდან ფეხებამდე შეფუთული ვარ. რომ მიყურებენ იცინიან , მიშოს მხოლოდ ერთი ქურთუკი აცვია და თვალები მიფართოვდება, ქუდს ვაფხატავ თავზე და წარბშეკრული ვუყურებ
-ყინავს გარეთ!
-კარგი დედიკო დამშვიდდი ეგ ტიტველი დარბის გარეთ მთელი ზამთარი არ გაცივდება- იცინის ვაჩე და მიროც ჰყვება
-მართლა არ იდარდო ... ეგ კაჟივითაა
-არ გაბედო და არ მოიშორო- ჩუმად ვეუბნები და სალომეს მივყვები წინ.
ქუჩაში მივაბიჯებდი , უკან ვიყავი. დედამ დამირეკა ველაპარაკებოდი და ჩამოვრჩი იმათ . მობილური გათიშული არ მქონდა ისევ დარიგებებს ვისმენდი,
-კაშნე მოიხვიე,ქუდი კარგად დაიფარე, ყურებზე არ შეგცივდეს აგტკივდება მერე შენი ამბავი რომ ვიცი ... ცხელი ჩაი დალიე საღამოს მაინც ყელი არ აგტკივდეს. ფრთხილად იარე მოყინული რომ იყოს თოვლი ფეხია რ აგიცდეს შნეი ამბავი რომ ვიცი მე დაებერტყები და არ მოტეხო რამე ნუ ჩაუშლი გართობას ბავშვებს
-ხო დედა შენ მარრო სიძეზე იფიქრე. რატო გიყვარს ასე ეს მათხოჯი ჰა?
-ოქროს ბიჭია და იმიტო .... როგორ არ უნდ ამიყვარდეს ჩემი შვილი გააბედნიერა გოგო! შენც მანახე ვინმე ვინც დაგამშვიდებს,გაგახარებს და შევიყვარებ იმასაც
-დედააა რა გინდა ? წავედი მე თორე გამასწრეს იმათ
-მარტო მიდიხარ გოგო? არ დაგავლოს ვინმემ ხელი და არ მოგიტაცოს
-რომელი საუკუნეა
-მე რა ვიცი მანდ მთის კანონებია ისევ იქნებ კი მოეწონო ვინმეს და გაგიგდოს ცხენზე
-აუუ დედაა კაი რა- ვკისკისებ ისე რო მგონი დავძარი ზვავი მტაზე და ჩამოვა მალე
-ნუ კაკანებ გოგო დაინგრა მთები ...წადი მიდი ჰე გკოცნი- ის იყო უნდა გამეთიშა საბოლოოდ დავმშვიდობებოდი ცხენის ჭიხვინის და ფლოქვების ხმა რომ გავიგე .ვიღაცის შეძახილები ,შტვენა და უკან შებრუნებულს ჩემკენ მომავალი ცხენი რომ მხვდება რომელიც ისე მორბის მგონი დოღის ხაზზე მოვხვდი. ვშეშდები,ადგილს ვეყინები და მხოლოს საკუთარი გულსიცემა მესმის, უკვე გამოვიგლოვე საკუთარი თავიც ყველა პანაშვიდზე ვიყავი, მიწასაც მაყრიან ჩემ საბრალო მიშოს იქედან ვლოცავ და მერე ჰაერში მაგდებს ვიღაც , ვკივი და ტრიალით მივყვები ვიღაცასთან ერთად დაღმართს, თოვლში გუნდასავით მივგორავ და ბოლოს ვჩერდები . ვიღაცას ვეცემი ზემოდან ეს ვიღაც მიშო რომ არის...ჩემი დაშნიანი ჩემი პრინცი ჩემი გმირი ჩემი სუნტქვა და ისევ ცოცხალი ვარ მთელი ძალით ვეხვევი
-მიშოოო... ის ის მოდიოდა ჩემკენ მე გავშეშდი მე მესინია როგორ მეშინია.მიშოოო კარგად ხარ როგორ იქ როგორ მოხვედი ...დემონო /...ჩემო დემონო რამე იტკინე? ეს სისხლია? - ხელიდან მომავალ სისხლს რომ ვხედავ მის ხელს ვიშორებ და ვაკვირდები მეორე ხელით მეფერება და ხმას არ იღებს. ისიც შოკშია და სულ გაფითრებულია . მერე მაგრად მიკრავს მკერდზე და თავზე მკოცნის .
-შენ რო რამე მოგსვლოდა...ჩემო სუნთქვავ - მხოლოდ ამას ვარჩევ და მერე ჩემი დის ხმა მესმის ტირის და საბა ძლივს ამშვიდებს. მეხვევა და მკოცნის
-კარგად ხარ? ყველაფერი შენ როგორ უნდა დაგემართოს გოგო...გული გამიხეთქე ღმერთორ ომ დაგორდით ...ცხენი რომ დავინახე მერე მარტო რომ დგაინახე...მერე მიშო რომ გამოიქცა მეგონა ვერ მოასწრებდა...
-დამშვიდდი ...კარგად ვარ შენ რაღა გჭირს საბა დაამშვიდე გაგიჟდა მგონი კარგად ვარ !- უცებ ვეუბნები ვშორდები და აკანკალებულ სხეულს მივაღოღებ მიშოსკენ. ვაჩეს რომ ჰყავს გამოჭერილი და ხელზე დაჰყურებს საიდანაც სისხლი თქრიალით მოსდის,ღმერთო ახლა გული გამისკდება. ცრემლები მომდის და მალე ვსლუკუნებ . თვალები მებინდება ის კი მეფერება და რაღაცას მეუბნება ბოლოს ხმამაღლა ამბობს
-თამარა ! ცუდად ხარ რამე გტკივა
-შენ გტკივააა -ვსლუკუნებ და თვალებს ვახამხამებ, ნორმალურად ვერ ვხედავ ,მაგრამ რომ იცინის ვამჩნევ მერე უცებ მწევს თავისკენ და ტუჩებს მიკოცნის. ნუთუ აქ შუა ქალაქში ყველას თვალწინ მკოცნის დაშნიანი ! აშკარად ემოციების ბრალია. ღმერთო რა დროს ესაა..როგორ მკოცნის ყოველ ჯერზე სხვადასხვანაირად გასაგიჟებლად ახლა სულს განვუტევებ .
-აღარ მტკივა...წავედით - ხელს მხვევს იმ ოთხ გაოცებულს უყურებს და თვალებს უბრიალებს
-ხო წავედით ...წავედით ხელს მივხედოთ ექიმები კი გვყავს ბლომად - ვაჩე მუხტავს სიტუაციას.
ათ წუთში სახლში ვართ. ნათია ხელს რომ ხედავს გული მისდის,თურმე სისხლის ეშინია თუა რ ვიცი რა არის ,მაგრამ ფაქტია ცალკე მოსაბრუნებელი გახდა. მირო ასულიერებდა , მიშომ მალე გამოფხიზლდება არაფერიაო ,მაგრამ ისე უყურებდა მეგონა მივარდებოდა და ატირდებოდა. საბამ რომ გაიყვანა ცუდად გახდება ისევ რომ დაინახავს სისხლსო მეც უკან გავყევი . სწრაფად გაუწმინდა ხელი და გადაუხვია
-არაფერია...სისხლი მოდიოდა უბრალოდ ბევრი თორემ ჭრილობა ღრმა არ არის
-კაი მართლა?
-შენ არ გეუბნები დაშნი ცოლისდას ვაწყნარებ მადროვე კაცო ეს რო მოკვდეს ნერვიულობსი ნიადაგზე ხო დამეტანჯა ცოლი . უყვარს ეს ქაჯი
-ამან როდის ამოიდგა ენა? ხო ვიზახდი გატყუებს არაა ანგელოზი-თქო არ მიჯერებდა ჩემი და- ველაპარაკები და თან ხელზე ვუყურებ დაშნიანს. მაჯაზე ვეფერები და ბინტით დაფარულ ხელისგულს დავყურებ. იღიმის ისევ-რა გაცინებს შენ !
-მიყვარს რომ ნერვიულობ ჩემზე
-შენც ძალიან ნერვიულობდი ...ცოტა ხნის წინ- ვეუბნები და თვალებში ვუყურებ
-მოიცადეთ ახლა სანამ გავალ ნუ გაგიჟდებით ყურება არ მიყვარს ... - საბა იძახის და გადის მიშო ბალიშს ესვრის .
-ჩემი გმირი ხარ შენ... გადამრჩენელი, მხსნელი - ვეუბნები და ვკოცნის ჯერ ლოყაზე მერე ყელში და ბოლოს მხარზე ვადებ თავს და ყელის დაგემოვნებას ვაგრძელებ
-გეყოფა ... ეს ჭრილობა ხელს ვერ შემიშლის - თავს უკან სწევს ,მეცინება მის დახორკლილ კანს და აჩქარებულ გულისცემას რომ აღვიქვამ . ვკბენ და მერე ვშორდები-სად მიდიხარ
-ნათიას ვნახავ...
-სადედამთილოს დაკერვა არაა საჭირო ...ისედაც კარგია დედაჩემი
-დემონოოო გეყოფა ჩემი გაბრაზება ! დღეს მხსნელი ხარ და არ გეჩხუბები- კოცნას ვუგზავნი და კუსკუსით მივდივარ.ვაი ისეტ კუსკუსსს ისევ მიკანკალებს სხეული. კარს ვეყუდები და ცოტა ხანში გავდივარ მისაღებში. ნათია მოსულიერებულია და ისე მოქრის ჩემი დანახვისას მგონია რომ მისი შვილის გამო უნდა მომკლავს,მერე მეხვევა და რომ მეფერება გული მიჩუყდება
-ჩემო საყვარელოო ...როგორ შეუშინებიხარ იმ პირუტყვს.ვიძახი ვინმეს დააზიანებენ ეს ცხენები-თქო მაგრამ არ ესმით . ძალიან შეგეშინდა ჩემო გოგო? ხო კარგად ხარ სენ...რამე ხო არ გტკივა? დამშვიდდი დაჯექი და დააკვირდი აღელვებული რომ ხარ ვერ გაიგებ იქნებ რამე გეტკინა ხომ არ მოურტყავს სენთვისაც ფეხი?
-მე...კარგად ვარ მართლა . მიშო დროულად მოვიდა და
-ეგ არ მიკვრის ... ეგრე დასდევდა სულ ცხენებს და შენო გამოყვანა არ გაუწირდებოდა. შენ ხო ხარ კარგად თორე მაგას მთელი ტანი დაკაწრული ჰქონდა ზაფხულში... უუნაგიროდ აჭენებდა ცხენებს ველური ეგ - უცებ აყოლებს თან ისევ მეფერება და მიშო რომ შემოდის წარბაწეული უყურებს- როგორ ხარ?
-შენ? - გამომაცალა ქალი ხელიდან და ისე მოეხვია დაფარა სულ- არმეგონა აქ თუ იქნებოდი თორე არ შემოვიდოდი. ვეღარ ვიფიქრე ბოდიში დე - ისეთი თბილი ხმა აქვს გული მიჩერდება. ქალს კოცნის და ისიც ისე იტრუნება მეღიმება რა საყვარლები არიან ღმერთო ჩემო
რამდენიმე საათში ბოლომდე მივლის ღელვა და მშვიდად ვუყურებ ფანჯრიდან თოვას.
-არ მიყვარს თოვლიო?
- რომ ვუყურებ მიყვარს ... გტკივა?- ხელზე ვუყურებ თვალებს ატრიალებს
-ნაკაწრია უბრალოდ ... ამ სახვევსაც მოვიხსნი ხვალ . ნუ ნერვიულობ ტყუილად! რამდენჯერ უნდა გითხრა თამარა?- სიგარეტს იღებს ჯიბიდან და ფანჯარას აღებს. რაფაზე ჯდება , ერთი ფეხი მუხლში აქვს მოხლილი მასზე ნატკენი ხელი უდევს და ზურგით მინას ეყრდნობა . მიყურებს და ეწევა .მე კი ისევ ფიფქებს ვუყურებ, ერთმანეთში რომ ირევიან ქარის გამო და სწრაფად ეშვებიან ძირს. სხვა განზომილებაში გადავდივარ ... მიშო სიგარეტს აგდებს ხელს მხვევს და თავის გვერდით მსვავს , ზურგით მას ვეყრდნობი, თითებს ჩემს თმაში აცურებს და მეფერება. მკოცნის შიგადაშიგ და ნელ-ნელა უფრო ვბრუვდები
-ხვალ მივდივართ?
-არ გინდა წასვლა?
-არ ვიცი...
-ანუ ეჭვი გეპარება...როგორ არ გიყვარს სვანეთი
-მიყვარს ,მაგრამ ზაფხულში
-ზაფხულში , ჯვრისწერა მთაში არა ?
-შეიძლება... რამდენიმე ზაფხული რომ გავა შემდეგ
-მე ზღვა არ მიყვარს...
-რატომ
-თითქოს სიცოცხლე უნდა რომ წაგართვას...გატყუებს შენკენ მოდის გიტყუებს სიღრმისკენ და მერე გშთანთქავს. მთა კი სიცოცხლეა ჩემთვის ყველაფერი მიყვარს მთაში. ზღვის სანაპიროზე ჯდომა კი მხოლოდ მზის ჩასვლის დროს მომწონს როცა მზის წითელი ნათება ზღვის სილურჯეში იკარგება ...
-მე ასეთი რადიკალური დამოკიდებულება არასდროს მქონია...ორივე მიყვარს ოღონდ ზაფხულში. მე უბრალოდ სიცივე არ მიყვარს... სულ ვიყინები და აღქმის უნარი მიქვეითდდება
-ამდენს რომ იცვამ იმიტომ გცივა ასე ძალიან...ეგ ტანსაცმელი გართმევს მთელს სითბოს - ღიმილით მეუბნება და თავზე მკოცნის
-შიშველი რომ გავიდე არ შემცივდება?
-არ ვიცი შეგცივდება თუ არა...მე რომ დავიწვები დარწმუნებული ვარ=ყელში მკოცნის და იცინის. მეც მეცინება ,მერე უბრალოდ ვეხუტები და ვდუნდები. მისი ხელი ჩემს მუცელზე დევს , ცისფერ ვენებს მივაყოლებ თითებს .....
-ასე ჩამეძინება...
-დაიძინე - ჩუმად მეუბნება და თვალები უფრო მეხუჭება. დიდხანს ვგრძნობ მისი თიტების მძრაობას თმაში,შემდეგ ხელსი ავყავარ ნელა მიაბიჯებს , სახეზე მკოცნის სადაც შეუძლია და საწოლში მაწვენს. შემდეგ ვითიშები და დილამდე თვალს არ ვახელ.
საუზმობისას მივხვდი რომ გული მწყდებოდა,არ მინდოდა მათი დატოვება.
დაშნიანები გვაცილებდნენ. ჩემი ჩანთა მიშოს მანქანაში იდო უკვე პირველებმა დავტოვეთ ეზო. საბა უკან მოგვყვებოდა. ჩუმად ვიჯექი და ვუყურებდი დაშნიანს,ის კი გზას არ აშორებდა თვალს თითქოს ყველაფერს ემშიდობებოდა... მის ხელს თითებს ვხვევ და ვუჭერ
-არ უნდა წამოსულიყავი... კიდევ გქონდა დრო
-ყველაფერზე მეტად შენთან ყოფნა მინდა...ერთ წუთსაც ნებისმიერ რამეზე გავცვლი - ხელზე მკოცნის და ისევ უკან აბრუნებს . ვერაფერს ვამბობ, უბრალოდ ვდუმდები და თვალებს ვხუჭავ. გზას ვუყურებ,საოცარ გარემოს ვათვალიერებ და შემდეგ ისე მეძინება თითქოს გამთიშეს. უკვე ქალაქში ვართ თვალებს რომ ვახელ...
-ამდენ ხანს მეზინა?
-ძილისგუდა ხარ ...- მიღიმის და მანქანას აჩერებს- წავიხემსოთ სანამ სასახლეში დაგტოვებ - მიღიმის და საჭმელად კი არა ჯოჯოხეთში გავყვები . მანქანიდან გადავდივარ და გვერდით მივყვები. მომშიებია თურმე... ჩუმად მივირთმევთ. ყველაფერი იცის რა მიყვარს და მეღიმება. ვაკვირდები თავად რას უკვეთავს და უკვე მეც ვხვდები რა მოსწონს. ეს და ამის ვაშლი ...წვენსაც ვაშლისას პოულობს თუ წვენს ყიდულობს და იმას მიირთმევს. შოკოლადის ტორტი დესერტად არ ავიწყდება, ჩემთან ერთად ისიც მიირთმევს და შემდეგ მივდივართ.
ვაკვირდები რომ ნელა მიჰყავს მანქანა და ვუყურებ
-ოთხი დღე და დავბრუნდები...
-ოთხო დღე ცოტაა შენთვის?
-გაუძლებ როგორმე
-მე უფრო მენატრები !-დასკვნა გამოაქვს და გაბუსხული უყურებს გზას. ვგიჟდები ასე რომ კრავს წარბებს, ტუჩებიც ერთ ზოლს ქმნის, ყბების უფრო გამოკვეტილი აქვს და მინდება ყველგან ვაკოცო...უი უკვე ვკოცნი? ასე თუ გავაგრძელებ დავიმტვრევით,მაგრამ არ მადარდებს
-არ მაძლევ მონატრებსი საშუალებას... არ მაძლევ ტკივილის განცდის საშუალებას და იმტომ ვგიჟდები შენზე - ვეუბნები და უცებ ვშორდები
-რა იყო ეს
-მომინდა და გაკოცე ... მეკრძალება?
-რა თქმა უნდა !
-უკაცრავად?
-მე როცა ვერ გაკოცებ რა თქმა უნდა გეკრძალება. საჭესთან რომ ვზივარ როგორ მოგეფერო!
-ღმერთო ჩემო- სიცილი მიტყდება და ვერ ვჩერდები
-ღმერთო თუ უყურებ რატომ არ მეხმარები? მაწამებს...ჯერ მაკოცა ახლა იცინის უნდა გამთიშოს და რამეს შევასკდე მერე თითონ წავა ანგელოზად და მე ჯოჯოხეთში უნდა დავიწვა !
მაგიჟეებს....
ჭკუიდან მშლის ...
მიყვარს...
მაბოდებს...
სახლში რომ მივყავარ ,მამა გამოდის და სახლში სეჰყავს, არ უნდოდა მაგრამ დაუსხლტებოდა ხელიდან? ვაჩე უკვე სუფრის თავში იყო წამოსკუპული თამადა ვარო განაცხადა.მამამ იმდენი მოახერხა მიშოს გაშვება კი არა ღვინოში ჩახრჩობა განიზრახა მგონი,ვითომ ხვდება რომ ვუყვარვარ და წინასწარ იშორებს თავიდან?ეგრე საბა მოეშორებინა იმან არ წაართვა გოგო? ! სადაა სამართალი...არა ესეც რამდენს სვამს? რა იყოთ კუჭია თუ კასრი .... გაგიჟება შეიზლება. ჩემი სიძე კი კაიფობს ორი ჭიქა დალია კარგი ევროპელივით წრუპ-წრუპობით ისაუბრა .. ისიამოვნა მერე სალომე გავიდა ისიც გაცუნცულდა და როდის დაბრუნდნენ უკან აღარც მიმიქცევია ყურადღება რომ გავლიან აღარ ბრუნდბეიან საუკუნე! კიდევ კაგრი სახლში ხმა არ ვრცელდება მარტივად თორემ რა გვეშველებოდა !
ბოლოს რა მოხდა? ხო რა თქმა უნდა არც იყო გასაკვირი ერთი წინადადება „ნასვამს ,ასეთ დროს ვერ გაგიშვებთ ბიჭებო.ამაღამ აქ დარჩით ხვალ გაგიშვებთ !“ აბა გაებედათ და შეწინააღმდეგებოდნენ,კი სცადეს ახსნა ,მაგრამ მამამ განაცხადა ჩემ სიძისაცაა ეს სახლი და დავიჯერო მასთან არ რჩებით ხოლმეო? ნუ მოკლედ ბოლოს ორივე საძინებლის მომზადება მე მომიხდა ... დერეფანში რომ გავედი მიშო ფანჯარასთან იდგა , ეწეოდა მეც მივედი და რაფაზე შემოვსკუპდი მიყურებდა და იღიმოდა
-მეორე ღამე ერთ სახლში... არ გინდა ეს რიცხვი უსასრულოდ გავაგრძელოთ? -კვამლს აყოლებს სიტყვებს და ისე მიყურებს რომ სიგარეტი კი არა მე ვიფერფლები
-ძილის დროა დაშნიანო - ლოყაზე ვკოცნი და ჩემი ოთახისკენ მივდივარ. ვიცი რომ მიყურებს , შესვლამდე ვუღიმი და შემდეგ კარს ვხურავ.
მეორე დღეს რომ გავიღვიძე უკვე საუზმობდნენ. მეც შევუერთდდი და სწორედ ამ დროს მითხრეს რომ მარიამთან წასვალს აპირებდნენ. ლამის ხტუნვა დავიწყე,რაღა ლამის ვხტუნავდი და ეგ იყო.
რამდნეიმე წუთში კი უკვე მანქანაში ვიჯექი და წამებს ვითვლიდი მარიამთან მისვლამდე. აი იქ კი უკვე შოკი მივიღე ჩვეულებრივი,სადღა მახსოვდა მიშო ჩემ საწყალ მარიამს ვაკვირდებოდი და მის ადგილას რომ წარმოვიდგენდი თავს გული მიჩერდებოდა. ვერც მოვახერხე მისი დამშვიდება ისე წამოვედი იქედან . მეორე დღეს ხომ საერთოდ ქალაქში დავბრუნდით და გავიგე რომ გოგოასთან გადავიდა, საკუთარი თავიც გამოვიგლოვე მთელი შვიდი თვე მასთან ვერ დავრჩები ...ეს გოგა ვინღაა რაღა ახლა ჩამოვიდა! დემნას რომ შევხედე გული გამიჩერდა სამივეს ვაკვირდებოდი და ჩემი დემონი ყველაზე კეთილი ჩანდა მათ შორის .
და აიიიი დაიწყო მეორე სემესტრიც...ცხრილს რომ გადავხედე მივხვდი რომ პირველი განვლილი სემსტრი ზღაპრი იყო უბრალოდ. იმდენი რამე მაქვს სასწავლი ალბათ მოვკვდები...იქნებ გავყოლოდი ცოლად დაშნიანს.
სადარბაზოსთან რომ მხვდება გული სალტოებს აკეთებს. მისკენ მივდივარ და ვეხვევი , მორჩა მთელი დღე კარგად ვიქნები!
-აბა მზად ხართ ქალბატონო მეორე სემესტრთან შესარკინებლად? 6 საგანი არავითარი დანდობა
-ნუ მაშინებ
-ყველაფერი კარგად იქნება...მთავარია დამშვიდდე- შუბლზე მკოცნის და მანქანის კარს მიღებს.
-მითხარი რამე ლექტორებზე ... დაიწყე
-რომლები გაქვს დღეს?
-ბიოლოგია...ანატომია... კიდევ ბიოფიზიკა ესრაღაჯანდაბად მინდა მეზიზღება უკვე და კიდევ ორგანული ქიმია ვგონებ
-ჯოჯოხეთი გქონია! გინდა ანგელოზად შემოგყვები
-რატომ ხარ დემონი? ერთხელ მაინც მანუგეშე
-განუგეშო? გინდა რომ განუგეშო? თავად მითხარი თორემ მე საერთოდ არ ვაპირებდი ღმერთია მოწამე
-ამდენს რატომ მელაპარაკები ამ ბოლო დროს რა განწყობით მოძრ...- სანამ ვლაქლაქებ ჩემკენ იწევა და ტუჩებს მიკოცნის. აიი ახლა ნამდვილად ვიცი რომ ანგელოზად გამომყვება- ნუგეში... ხშირად მანუგეშე ,დამჭირდება- ვლუღლუღებ ის კი იღიმის და ისევ უბრუნდება საჭეს .
ერთად შევდივართ შენობაში. არ ვიცი აქ რატომ არის დღეს,მაგრამ ფაქტია რომ მომყვება და ჩემს თითებში ხლართავს თავის გრძელ თითებს. ყველა ჩვენ გვიყურებს ,ის უბრალოდ ესალმება ხალხს და შეუჩერებლად მეფერება ხელსი ზურგზე.
-წარმატებულ დღეს გისურვებ თამარა- ლოყაზე მკოცნის ტვალს მიკრავს და მიდის.მას შემდეგ რაც ოთახში შევდივარ...
.............
ფაქტობრივად არც მიძინია , დილით დროულად ავდექი.მოვწესრიგდი და მისაღებსი გავედი. გოგა სამზარეულოსი იყო და რაღაცას ამზადებდა ,დრო კიდევ მქონდა წასვლამდე ამიტომ ტელევიზორი ჩავრთე
-საუზმე მზადააა მარუსა
-არ ვსაუზმობ
-ყავასაც არ დალევ? ან ჩაის...
-არა
-კარგიი... ლექცია ათზე გეწყება ალბათ ხო?
-ხო
-პატარა ბავშვივით დიდხანს უნდა გამებუტო ალბათ ხო?
-ხო...
-პატარა რომ იყავი მაშინ არ იქცეოდი ასე და ახლა უსამართლოდ რატომ მიბრაზდება ჩემი მარიამი?
-ხომ იცი რომ მიჭირს ასე უაზროდ ქცევა...როცა ჩემს ნერვულ სისტემაზე ყველაფერი მოქმედებს
-ნუთუ ასეთი ცუდი დასანახი ვარ დილით...რა გგონია რომ მეთვალყურე ვიქნები და დესპოტი მამიდაშვილი რომელიც ყველაფერს აგიკრძალავს? აკრძალვის უფლება არ მაქვს და არც ვაპირებ 18 წლის ჭკვიანი გოგო ხარ რომელსაც არ სჭირდება ჩემი მიტითებები . მე უბრალოდ დაგეხმარები ,მაგრამ თუ შენთვის დამთრგუნველი არ არის მარტო ცხოვრება როცა არავინ გესაუბრება თუ მობილურზე არ დაგირეკეს, ავტობუსით სიარული , საცდელებში ყურყუტი და არც თავისუფალ დროს გართობა გინდა ბარგი არც ისე ბევრი გაქვს რომ უკან დაბრუნება ვერ შეძლო . ნუ თუ შენს მოხუც მამიდაშვილს მარტოს მიაგდებ რომელსაც ყელში აქვს უკვე ამდენხანს მარტო ყოფნა და ისე ჰყავხარ მონატრებული ერთი კვირა მაინც არსად გაგიშვებს
როგორ მინდოდა არ მეტირა,მაგრამ ისევ გადმოვუშვი შადრევანი თვალებიდან. როგორ ვიცი ხოლმე ბავშვივით გაბუტვა და რეალობაზე თვალების დახუჭვა. როგორ მეხუტება ეს გორილა,ჩამიმსხვრია ნეკნები...დაიშალა ხერხემალი. რა თბილია,როგორ მიყვარს ეს ველური!
-აბაა წამიყვან თუ დაკავებული ხართ ბატონო გოგა?
-მომავალი რამდენიმე კვირა მხოლოდ შენით ვიქნები დაკავებული ქალბატონო მარუსააა- მკოცნის და ქურთუკს იღებს- დილით საუზმობა უნდა დაიწყო ... მერე იტყვიან სუსტი ბავშვიაო დილით რომ არ საუზმობ მაგის ბრალია
-გოგა ექიმო კიდევ რას მირჩევთ?
-არ ვიციი...ნამდვილად არ ვიცი
-რა ...
-შენ ვინ მოგარჯულებს! მე ვერ შევძლებდი ...
-ველურ ცხოველს ვგავარ?
-არ დაიწყო ახლა ეს ფემინისტური გამოხტომები ძალიან გთხოვ...დილის განწყობა მჭირდება
-როგორ დამღალეთ ამ სიმშვიდის შენარჩუნებით...
უნივერსიტეტთან რომ მიმიყვანა მისმა უდიდებულესობამ და გადმოვიდა თან გადმოჰყვა ეზოშ შეკრებილების მზერაც. ამ ამბავმა გამამხიარულა, ლოყაზე მაკოცა და წასვლის საშუალება მომცა მე ნაცნობებს ვნახავო განმიცხადა .
პირველი ანატომიის ლექცია მქონდა. ვიჯექი და ველოდი როდის შემოვიდოდა. ნაბიჯების ხმა რომ გავიგე ინსტიქტურად გამოვცოცხლდი,თითქოს ენერგია მოჰქონდა თან . ღიმილით მოგვესალმა ,წარმატება გვისურვა და გეგმები გაგვაცნო. ამჯერად ყურადღებით ვუსმენდი და ყველაფერს ვიმახსოვრებდი. ხშირად მიყურებდა და ამ დროს თვალები უნათებდა. მე კი სახეგანათებული ვიჯექი და ველოდი როდის დასრულდებოდა ლექცია.
როგორც იქნა დასრულდა, მეც გავედი ოთახიდან შეუძლებელი იყო უბრალოდ იქ დარჩენა .
დერეფანში მივაბიჯებდი შეტყობინება რომ გამომიგზავნა“ლექციების შემდეგ არაფერი დაგეგმო !“
ესეც საკმარისია იმისთვის რომ მოუთმენლობა მიპყრობს, ველი როდის დასრულდება ლექციები და შევძლებ მასთან შეხვედრას.
ლექცია როგორც კი დასრულდა ჩანთა ავიღე და გასასვლელისკენ წავედი გოგას მანქანა დავინახე და ადგილზე მივეყინე . აი რა პრობლემას შემიქმნის გოგა ბატონი,საიდან იცოდა როდის მიმთავრდებოდა ლექციები?! მეც არ ვიცი ცხრილი ჯერ ... ვიღაცას ესაუბრება ,რომ დამინახა ხელი დამიქნია და მეც წავედი აბა რა გზა მქონდა!
-როგორ ჩაიარა დღემ პატარავ?
-ჩვეულებრივად...-ბიჭი მიღიმის ,რა უნდა? ვინ არის საერთოდ - სახლში წამოსვლას არ ვაპირებდი
-კარგი და სად მიდიხარ? გაგიყვან და მერე მეგობართან მივდივარ
-მე წავალ გოგა ...ნახვამდის გამიხარდა შენი ნახვა- ბიჭი მიდის სანამ ვუპასუხებ.
-აბა სად მივდივართ? ვისთან აპირებდი შეხვედრას ჩიტო?- მიყურებს და სიტყვის თქმას ვერ ვასწრებ ხელზე რომ მეხება ვიღაც.
-ჩემთან მოდიოდა... როგორ ხარ გოგა?- ისაა? ჩემს გვერდით დგას ? ახლა და ამ ყველაფერს გოგოას ეუბნება? ღმერთო მერედ მოსვლა დაიწყება მალე . როგორ ახედა კვარაცხელიამ , გაგიჟდება ვითომ?



კიდე მინდოდა დამეწერა და დიდი დამედო ,მაგრამ წასვლა მიწევს და ვიფიქრე საერთოდ თქვენს "გადაგდებას" დღეს ცოტას მაინც დავდებ თქო. უცებ დავწერე და იმედია მოგეწონებათ ვიძახი მალე დავასრულებ-თქო და ისე ვდებ თავებს ვერაფერს ვწერ შიგნით მნისვნელოვანს ბოდიშით მაინც რო ავურიე და იმედი მაქვს ძალიანაც მოსაწყენი არ გახდა