ბოლოჯერ ვიკრებ ძალას უაზროდ აღიალებული სოფოს დასამშვიდებლად, მაგრამ რა აზრი აქვს მაინც თავისას მიერეკება.
-ადამინოო!-ვგრვგინავ მაისის ცასავით გამწარებული.-უკვე ჩაიარა ახალმა წელმაც, გამოცდებმაც, დარდმაც და ჭირ-ვარამმაც, ამიხსენი რა გატირებს?
-ვატო.-მოკლე პასუხს მცემს და ისევ ისტერიკაში ვარდება, ვაიმეე, სოფოკლე, რაოდენ გასაოცარიც არ უნდა იყოს, სახლში ჩორთით შემოვარდნის მერე, „ცრემლების სესიის“ შუალედებში, მხოლოდ ვატოს გაიძახის ნაწყვეტ-ნაწყვეტად. რომელი მკითხავი ზოია მე მნახა? საიდან მივხვდე რისთვის გაჰკივის ჩაწყვეტილი ხმით თავისი რომეოს სახელს ? მაგიდაზე დაგროვებულ ტაბახის ფურცლებს აქეთ-იქით ვყრი, ვალერიანის დანახვაზე თვალები მინათდება! მეცადინეობისა დანგრეული ნერვებისთვის მადგება, ჰოდა იქნებ სოფოც დააწყნაროს?! გაღიმებული სახიტ ვჩრი პირში სამ ტაბლეტს და ორ ლიტრამდე წყალსაც ლამის ძაბრით ვასხამ. გულხელდაკრეფილი ველოდები როდის მოსულიერდება, ტან ჩემი მიგნებით უსაზღვროდ კმაყოფილი ვარ, რა გაჩნდი ასეთი გენიოსი სალომე!
კანკალს წყვეტს და ბოროტი თვალებით ვუდგები ცხვირწინ. აი აქ იწყება გასამართლება. დამცხრალ ბრაზს ისევ შეშას ვუკეთებ. ჩემს სახეს გაცეცხლებულ მზერას ავლებს. აი დარდი! ვერ გადარჩები!
-იქნებ წესიერად ამიხსნა!-არანაკლებ გაცეცხლებული ვყრი ცოფებს ყურებდაჭრილი „ავჩალკასავით“.
-რა ვერ გაიგე?!-თვალებს კარკლავს აე თუ გააგრძელა ასათიანში თეთრი ხალათით შრიალი, რომ არ ასცდება ის ქალბატონი.-ვატო ვიღაცასტან მღალატობს!-დიდი ამბავი, რა კრუნჩხვებში ჩავარდა! მოიცა რაო? მომესმა?
-საიდან იცი?-ეჭვით ვწკურავ თვალებს.
-ტელეფონზე ჯერ არ მპასუხობდა, შემდეგ მიპასუხა და წიკვინი მომესმა.-ისეთი სახით აცხადებს თითქოს ჩვენმა ვატიტუნამ, სისხლის სამართლის ყველა ყველა მუხლი ერთად დაარღვია, ან კანიბალია და სოფოკლე შეესწრო თუ როგორ ატყავებდა ვინმეს.
- იქნებ მეგობარია? რატომ ხარ ასეთი პანიკიორი!ხელების შლით ვაცხადებ, ღმერთო ყველა დებილი მე როგორ უნდა გადამეკიდოს, რა დავაშავე ასეთი ?
-შემეშვი!-მკვახედ მიჭრის და თავის ოთახში მიკაკუნებს.
-„აი ალაააჰ“!-ვბურტყუნებ ჩემთვის.
* * * * * * *
-მიპასუხე გამოიდიოტებულო კრეტინო!!!-გამეტებიტ ვეჩხუბები საწყალ მობილურს და ვინ იცის უდანაშაულო, საწყალ ვატოსაც.
-ალო.-გაბზარული ტონით მპასუხობს თავი თიხის ქოთნით, რომ უნდა გაუპოს კაცმა ის ვაჟბატონი.
-რა ჩაიდინე?-კატეგორიულად ვეუბნები.
-სოფომ გშორდებიო.-რაარი რა ტრაგიკულად საუბრობს, უიმეე მგონი იტირებს.
-ეხლა დროზე ჩვენს პარკში დაერჭვე, თორემ ცოცხლად დაგმარხავ, თანაც დაჭედებული კუბოთი.-მომრიგებელი-მოსამართლე სალომე გადაგარჩენთ! ტელეფონს დროულად ვთიშავ. იმედია ვატოს არაფერი გაუფუჭებია თორემ ისეთი ფსიქოპატური იდეები მომდის თავის დროზე კუბრიკს, რომ არ დასიზმრებია.
სარკეში გაფხორილ თმას ვისწორებ. ეჰ,რა დროს ვერ მხედავს ბერტოლუჩი, ტარანტინო, ვუდი ალენი და ჯანდაბას ჰიჩკოკიც! მუზა ვარ სასწაული! აი მოვაგვარებ საქმეებს და მერე შენი ვარ ჰოლივუდო! კლუბში შურისძაიებლად გავრდნილი სოფოს არეულ ნივთებს კუთხეში ვყრი, კარს ჩხაკუნიტ ვკეტავ და ვატოსთან შესახვედრად მივეშურებ.
პარკში მისულ დაფეთებული სინდიოფალას თვალებით მიყურებს ვატუნია-ბატონია. დავშინდიტ არა?! ჰაჰ, რა ვარ ეს ბიჭების რისხვა!
-ბა ძმაო,-მხარზე ტყაპუნით ვუსკუპდები პეხიტ მოცლარტუნებულ ბიწს გვერდით.-აბა მოყევი, რა გოგო, რის გოგო, რა ჭირი გეტაკათ?
-რაა?-უცოდველი სიფათით მომშტერებია ვატო. რა კიარა თუ გგლიჯე მაგ გოგრაში , ვერ გიშველის ვერავინ!
-სოფოკლემ გოგოს ხმა გაიგო.- დამპალი ბრალმდებელივიტ გამომაქვს დასკვნა.
-როდის?-ეს აშკარად არაა დედამიწაზე! ძველი წელთაღრიცხვით , ჩვენს ერამდე შე ჩერჩეტო! უფალო, გადამარჩინე!
- ვაიმე რატო ხარ ლენჩი? დღეს, ყოველდღიური ყბედობისთვის ხომ დაგირეკა? ჰოდა მაშინ!
-გაიგებდა აბა რა იქნებოდა?!-გაკვირვებული იძახის ვატო,-გუსინ ჩემი და, ნიტა ჩამოვიდა ესპანეთიდან, არ გახსოვ დასავენებლად იყო წასული! რა იყო შერლოკ ჰოლმს, სანამ დამგლეჯდი ნორმალურად გეკითხა, რას მეცი ყელის გამოსღადრად?!-ნიშნისმოგებით იშვერს თითს ჩემსკენ , აჰა, ისევ მე გამოვედი დამნაშავე, არ ვუთხარი იმ დებილების პრინცესას, ნუ ხარ პანიკიორი, ჯერ გაიგე რა ხდება, იქნება სამყარო გადაიბუგა-მეთქი!მაგრამ ილაპარაკეე, ვინ გისმენს ჩემო ჭკვიანო თავო?!
-ჯერ ერთი, გაიწე ეგ თითი, თორემ ძირში გადაგიმტვრევ და სათითაო ნერვს გაგიწყვეტავ. მეორეც, მე არაფერ შუაში არ ვარ! წადი და შენს არანორმალურ სეყვარებულს უთხარი , რას არვარრვარა ცრემლები? დამიყენა სახლში მარილიანი ტბა, მეე გამოიპრანწა და გაშპა!-ვიმუქრები.
-სად წავიდა, მითხარი და ნიტასაც ტან წავიყვან, ყველაფერში გავარკვევ.-თვალები უბრწყინდება ვატოს, აჰა დამამხო სამყარო თავზე და უკვე მოგვარდა ყველაფერი?
-სადაც დადიხართ ხოლმეიქაა ახლაც.
-მადლობა სალ!-ორივე ლოყაზე მკოცნის, ნიტას ნომერს კრეფს და პარალელურად გიჯივიტ გარბის.
-ღმერთო, მე თუ არა ამათ მაინც უშველე.-ბუზღუნით მივკაკუნებ სახლში.
* * * * * * *
ცივ ყავას ვწრუპავ, წიგნის თანხლებით მარტო ყოფნა ძალიან სასიამოვნოა.
ამის გაფიქრებისთანავე, ჩემი ტელეფონი წკარუნს იწყებს, აჰა, მგონი წყევლა მადევს! ნომეერს თვალებდაჭყეტილი შევყურებ! არა ტვინო, ცუდი ტვინი ხარ! ნუ მახსენებ ნურაფერს!
-გისმენთ.-„ომახიანად“, გამომდის როგორც: „არ მინდა იფიქრო თითქოს შენმა ზარმა გამაკვირვა და შეძლებისდაგვარად ვტლიკინებ“. ვაი უბედურო სალომე!
-ეჰ სალომეა, სალომეა!-პოეტურად ჟღერს ცნობილი რეგვენის ხმა.
-ნიკოლოზ, საიდან გაგახსენდი?
-ისე უბრალოდ, არ გინდა სასეირნოდ წამოხვიდე?-მეჩვენება თუ მხიარულ ტონს მსუბუქ დაზაბულობას ურევს/ არა სალომე! არ ენდო, დამპალია!
-რა მინდა შენთან, საქმე კი არ გამომელია?!-სარკასტულად ვეკითხები, ჩემი ტვინის ერთი გამოშტერებული ნახევარსფერო მეჩხუბება ერთხელ მაინც არ ეგველოო, მაგრამ მეორე, ფილოსოფოსი ნახევარსფერო არ უჯერებს.
-არა და ნუ.-ტელეფონშიც კი ვგრძნობ ბუზღუნნარევ ტონს.
-საერთოდ რა ჯანდაბა გინდა?-ვაგრძელებ კაგებეს აგენტივით დაკითხვას, თუმცა ჩემი კითხვა ორაზროვანია და წარსულსაც ეხება გარკვეუწილად.
-არ ვიცი.-ჩვეულებისამებრ მპასუხობს. მგონი ამ სიტყვასაც აქვს ქვეტექსტი.
-ნახვამდის, სიკვდილის პირას თუ იქნები დამირეკე.-მკვახედ ვახლი.
-შენ გადამარჩენ?-ხითხითებს.
-არა, ვენოკის ფერებს ავარჩევ და კუბოსაც მე გიყიდი, „დაჟე“ მკვლელს საჩუქარს გავუგზავნი მადლიერების ნიშნად.-ვიჯრანები, ოჰ ჭკუისკოლოფო! ემანდ მაშინვე არ დაიგინახოს!
-მწარევ.
ვტიშავ.
ჯანდაბა! რატომ აღიდგენს მეხსიერება იმ თორმეტწლიან დეტალებს, რისი გახსენებაც არ მინდა? მე მეგონა ყველაფერი ტვინის კუნჭულში შევჩურთე!
არა! უნდა ვცადო, რას ვკარგავ, არრარ გავიმეორებ წარსულ შეცდომებს, დროა ჭკუა ვისწავლო!
ზარს ვუშვებ.
-შენ ხარ?-ისეტი გაკვირვებულია ჟირაფს, რომ დაერეკა ალბატ ის უფრო ნაკლებად გააოცებდა.
-15 წუთში აქ გაჩნდი.
p.s. ვიცი, ძალიან უსინდისოდ მოვიქეცი, ამდენი ხნის შემდეგ დავდე, ასეტი პატარა ტავი. უბრალოდ გული დამწყდა მკითხველი, რომ არ აქტიურობს, თუმცა მხოლოდ ორსაც თუ მოსწონს ეს ნაწარმოები მზად ვარ მარტო მათთვის ვწერო! სოუუუ, ამ ქამბექ! ცოტა გადარბენაზე ვცხოვრობ, ამიტომ მაგვიანდება, და მუზაც გაბრაზებული მიჩლარტუნებს ხოლმე.
იმედია ღირს გასაგრძელებლად, მოკლედ, თუ არ დამიკომენტარებთ, რა მოგწონთ, რა არ მოგწონთ ან რომელი პერსონაჯია თქვენი ფავორიტი გაგრძელება გამიჭირდება. უმორჩილესად გთხოვ გამიზიაროთ თქვენი აზრი.
კიდევ დავამატებ, რომ მოვლენები ასე უეცრად სპეციალურად ვიტარდება, ჩემი პერსონაჯების უკან დიდი წარსული დგას და ყველაფრის ახალი ფურცლიდან დაწყება არ გამოდის.
აბაა ჩაგპროშნეეთ <3 მიყვარხართ ყველა! ერთი კითხვაც მექნება, ჩემი ნაწერის მიხედვიტ სავარაუდოდ რამდენი წლის შეიძლება ვიყო? მოგაბეზრეტ ტავი და წავედი ეხლა! <3 <3 <3