დილით მაღვიძარის მაგივრად ტელეფონის ხმა მაღვიძებს, პირველად არ ვპასუხობ მეზარება თან კარგი სიმღერა მიყენია და თან ნაზად, რომ ჩმესმის უფრო ვითიშები, მაგრამ უცებ ვიღაც დამპალი მეორე ნომერზე მირეკავს სადაც ერთ-ერთი როკ ჯგუფის ყველაზე ხმაურიანი სიმღერა მიყენია, გამწარებული ვიღებ ტელეფონს და არც ვუყურებ ვინ მირეკავს, რადგან უკვე ვიცი.
-გიგააა-ვყვირი და გაბრაზებული სახით გავდივარ ოთხიდან, ოჰ გამარჯობა სარკევ. სააბაზანოში შევდივარ და კრანს ვუშვებ როცა გიგა ჩამყივის ყურში.
-გოგოო ნუ გამაგიჟე, ნორმალური თუ ხარ? ესეთი შანსი მომეცეს და ეხლა ლოგინში ვიწვები? რას აპირებდი ბოლო ხუთ წუთში ადგებოდი და პიჟამოებით წახვიდოდი...-ვსო დაიწყო ქოთქოთი რაღა გააჩერებს ამის მოსმენა არ მინდოდა, ამიტომ ტელეფონი სარეც მანქანაზე დავდე და სახე მოვიბანე ცივი წყლით, კბილის პასტას ვწვდი ერთი ხელით, მეორეთი კიდე ტელეფონს ავიღე. ეს კიდე არ გაჩერებულა?-ვაიმე თუ გადამირჩი უნდა გიხაროდეს, გამიღე კარი თორე ეს ნანული ისედაც ეჭვობს ჩვენზე და ჭორაობს რაღაცა ხდებაო-ორივე ვიცინით არა ამას სიცილი არ ქვია,უფრო ვჭიხვინებთ. კარებისკენ წავედი თან კბილებს ვიხეხავდი, კარი გავუღე და პირველი რაც შევამჩნიე რაღაც პარკი იყო- ოჰ მოგიფიქრებია ეგ რო მაინც გაგეკეთბინა.- მანიშნებს ჯაგრისზე და თავში ძლიერ დარტყმასაც იმსახურებს. მისაღებში გადის და ტახტზე ჯდება მე კიდე იმ პარკს ვუყურებ მამჩნევს და ხელში ათამაშებს.მოიცა ახალი ტატუ აქ? ხო ისე გიგას მთელი ხელები ტატუთი არ დაფარული და სხვათა შორის პირველი ჩემი ინიციატივით გაიკეთა, ჩიტი მარჯვენა ხელზე. ის ტატუ მეც მაქ ხუთი. ერთი გიგას ნაირია ოღონდ უფრო პატარა ჩიტი და ზურგზე ნეკთან, ერთიც კიდე მარჯვენა ხელის კუნთზე აი თითქმის ისეთი ანჯელინა ჯოლს რო აქ მაგრამ ჩემი შიგნიდანაა და თან უფრო დიდი ტექსტია, ხოლო მესამე ტატუ მარცხენა ხელზე ნეკაი დაბლა მაჯას რომ ჩამოუყვები იქ მაქ ორი ისარი, მესამე მარკვენა ყურის უკან მაქ ჩუოაჩუპსი, ხოლო მეოთხე და ჩემი საყვარელი მარჯვენა ფეხის კოჭთან ანგელოზის ფრთები, რიმელიც დაცემული ანგელოზების საპატივცემულოდ მაქ, მათი არსებობის მჯერა. მიყვარს ტატუები და კიდე გავიკეთბ შემდეგ ხელფასს რომ აბიღებ.
-ახალია?-ვანიშნებ ტატუზე და მაჯას ვუწევ. ნახევრად დამწვარი სიგარეტი ახატია მაგარია კვამლიც რამაგრა გაუკეთებია ოთოს (ბიჭი რომელიც ტატუებს გვახატავს).
-კი-მიცხადებს ამაყად-გევასა?
-კი, ასწორებს- და მზერა ისევ პარკზე გადამაქ- ეს რა არის?
-შენია, მე გიყიდე-მეუბნება თბილი ხმით. როგორ მიტყდება ეს რო მყიდულობს რაღაცეებს.
-აუუ კაი რა. ხო იცი რო არ მიყვარს ესეთები. მერე უხერხულად ვგძნობ თავს.
-ვიცი მაგრამ მიყვარს როცა უხერხულად გძნობ თავს.- ოხ კი როგორ არა, არადა როცა მატყობს მისი გარემოცვა არ მომწონს და უხერხულად ვარ ეგრევე მოვყავარ ხოლმე ზედმეტი ლაპარაკის გარეშე.
-კარგი მანახე-ხელს ვიშვერ და პარკს ხელში მაწვდის ვხსნი და უკვე არ მომწონს, კაბაა. ვიცი რომ კაბა უნდა მეცვას რადგან ბიზნესმენი ქალები დახვეწილები უნდა იყვნენ , მაგრამ მე დახვეწილების არაფერი მეტყობა რო გამიცნობთ მაშინვე მიხვდებით მე უფრო სვიტრების და სპორტული ტანსაცმლის მომხრე ვარ და ჯინსის რა თქმა უნდა, ამიტომ ვიცი რომ ეს ჩემთვის ძნელი იქნება მაგრამ კარგად ვეწყობი ყველაფერს და მალევე შევეჩვევი ამასაც.
-არ დაიწყო...
-არაფერს ვაბობ-არ ვაცლი დმთავრებას-მაგრამ ჯერ წყალს გადავივლებ და შენ მანამდე ყავა გაკეთე რა და ხო მადლობა-მივდივარ და ვეხუტები ისიც მავლებს თავის მკლავებს და მიხუტებს.
-არა და ყავის გაკეთებაზე უარის თქმას ვაპირებდი- ჩამყიყინებს ყურში-არა რა იცი როგორ უნდა მომთაფლო-ამაზე ორივეს გვეცინება. ის სამზარეულოსკენ მიდის მე კიდე სააბაზანოსკენ. ნახევარ საათში გამოვდივარ და ამას ყავაჯერ კიდევ არ აქ მზად.
-გიგაა ყავა სადაა?
თავს წევს ტელეფონიდან და მიყურებს, დაავიწყდა. ალბათ ვიღაც გოგომ მიწერა და სულ დაავიწყდა, რომ ყავის გარეშე ვერ წავალ.მაგრამ ალბათ უნდა ვაპატიო გოგოების გულთამპყრობელ გიგა ჟღენტს. მაშინვე უყურებს ჩაიდანს რომელიც წესით უნდა იყოს უკვე ადუღებული და ყავს უნდა ვსვავდე.
-აუუ დამავიწყდა- მიყურებს შეწუხებული და ჩაიდანს რთავს.
-მადლობა, მივხვდი. რა ქვია?
-ვის?-ჯერ ვერ მიხვდა რაზე ვუთხარი მერე კიდე მიღიმის- ერთი გოგოა გუშინ ტატუს რო ვიკეთბდი იქ გავიცანი ჩემი ტატუები ან სხეული მოეწონა- მეუბნება თვალების თმაშით.
-ჯერ საინად დაასკვენი რომ მართლა შენი ტატუები არ მოეწონა? მერე კიდე ნუ ეთამაშები გოგოებს თორე მერე მართლა რომ მოგეწონება ვინმე ის არ გაღირსებს არაფერს-ვეუბნები მკაცრად.
-შენს თავს ნუ მიხწერ რა მაინც არ მომეწონები-მიყურებს ცინიკურად.
-კაი რა მაცადე არშიყი-სველ თმაში ხელებს ვიყოფ და ვიჩეჩავ მეტი ეფექტისთვის. ჯერ მიყურებს მაგრამ მერე ორივეს ომახიანი სიცილი გვიტყდება.
-დაგაგვიანდება წადი ჩაიცვი-მეუბნება და ძლივს ამოისუნთქა. ოთახში შევდივარ და კაბის ჩაცმას ვიწყებ და უნდა ვაღიარო ცუდი არ არის ლამაზიც კი ჩანს ჩემს ტანზე, ოხ გიგა ყველაფერში კარგი როგორ ხარ. ტმები გაშრობასაც ვასრულებ და მაღლა ამაქ გაშლილი თმები დიდად არ მიყვარს ამიტომ მუდან აწეული თმით დავდივარ . ცოტა მტკივნეულია სწორედ ესეთი კაბა მეცვა იმ დღესაც, მაგრამ ამაზე რომ კიდევ ბევრი ვიფიქრო ცუდად გავხდებია მიტომ არ მინდა რომ დღე ჩავიშხამო. მაკიჟის გაკეთბას ვიწყებ, რომლის კაკეთბაც დღემდე არ გამომდის.
-აუუ, გიგა მოდი რა მაკიაჟს ვერ ვიკეთბ.-ვყვირი და ამ დროს გიგაც შემოდის ყავით ხელში და სახით “აქ გოგო შენ რო ხარ შეგახსენო თუ შენ თვითონ მიხვდები?“.
-გოგო გავხდი უკვე პროფესიონალი შენი წყალობით-იწყებს წუწუნს.
-ო, კაი რა სულ ხო არ გთხოვ ხოლმე მხოლოდ მაშინ როცა მართლა მწირდება კარად გამოვიყურებოდე.
-ხო აბა სხვა დროს სულ არ ისმევ და ისე ეხლა სულ ესე უნდა მტანჯო? აუუ გამიკეთე რა, აუ დამეხმარე რა.
-მორჩი.
და აი ისეც ვუღაც გოგო ჩემს სხეულში ნეტა ვინააა? ჯანდაბა მე ვარ, ისე არამიშავს ხო იცი. საღოლ ბრატ კარგად გიმუშავია.
-დღეს რაღაც ძაან მოინდომე ხო იცი-ვეუბნები და ცელში ჩენ ტყავის მოსაცმელს ვიღებ და ბოტასებს ვიცმევ, გიგა მიყურებს და იცის რომ იმაზე არ უნდა მელაპარაკოს რომ ქუსლიანებზე შევდგე თორე გავუჭედავ, ჩანთას მაჭვდის და გარეთ გავდივართ. და ია კიბეებთან ნანულიც მხვდება ეს როგორ გავიფიქრე გადავრჩი მეთქი? ჩვენსკენ მოდის და აი იწყება გიგა მიყურებს და უკვე ცუდადაა სიცილით მაგრამ ვურტყავ და ისევ სახეს ვითომ ასერიოზულებს.
-ვაიმე, როგორა ხარ სალომია? სად დაიკარგე რატო ალოდინე ეს ბიჭი სადარბაზოში ამდენი ხანი-მეუბნება მეგრული აქცენტით და გიგაზე მანოშნებს რომელიც ეტყობა რომ ძალიან აჭერს ტუჩებს ერთმანეთზე რომ არ გაეცინოს.-ეგ არდა ის მინდოდა მეკითხა ღამის სამ საათზე ვინ მეგიყვანა კი მარა?-ერთი ამას ვინ ეკითხება? გიგაც რომ გაგნუბული მიყურებს, აუ ეხლა ამას უხსენი.
-არავინ თანამშომელმა მომიყვანა მაინც საშიშია გარეთ მარტო სიბნელეშიო და...- აუ ეხლა ამას რა ვუქნა მაცადე გიგა მე გაცინებ შენ.- ნანული დეიდა თქვენი შვილიშვილი არ ჩამოდის სულ მასზე, რო ლაპარაკობთ გიგა დაინტერესდა და იქნებ როგორმე ხო იცით...?-სახეზე ღიმილ შემხმარ გიგას შევხედა ეხლა მე ჩავიკეცებუდი სიცილით ვაიმე ნანული როგორ უყურებდა ხან გიგას სახეს ხან ტატუებს და ბოლოს ამოისუნთქა.
-ეგი? რავიცი შვილო აბა თ მოგეწონა არა პრობლემა მოგათხოვებ, ოღონდ კერ არ აკოცო პატიოსანი გოგო ჩემი ბარბარა.- ღმერთო შენ მიშველე. თურმე ბარბარა რქმევია. ვაიმე გიგას სახეზე უკვე თავს ვეღარ შევიკავებდი ამიტომ მალევე დავტოვე და მანქანაში ჩავხტი, გიგა გაოგნებული სახით დაიძრა და სრულიად განადგირებული ჩაეშვა მანქანაში.
-ეს რა მიქენი?- მეუბნება შოკირებული, ამაზე ცუდად ვხდები და თავს ვეღარ ვიკავბ.- რატომ? რა გინდოდა? ეხლა ამის რო ვიცი მართლა დამაქორწინებს იმ გოგოზე.
-კაი, კაი წადი დამაგვიანდა. - ვეუბნები და ტელეფონის საათს ვაკვირდები.-ესე ეს მანქანა როგორ გათხოვა მამაშენმა?-ხო აბა თავისი მილეწა და.
-ვუთხარი რო შენ მთხოვე გემიყვანეო და უარი ვერ გითხარი-მოვიდა ხასიათზე.
- და გია ბიძამაც დაიჯერა ხო.
-არა , მაგრამ შენი ამბავი გაახსენდა და კაი ხასიათზე დადგა.
-კაი ჩქარა-ვუთხარი თუ არა ეგრევე დაძრა მანქანა.
-ისე იმ გუშინდელ ამბავზე მომიყევი დამაინტერესა ბიჭის ისტორიამ, რადგან ერთად-ერთი ვინ შენ გიძლებს მე ვარ და სხვა არ მოგიყვანდა რომ ცოდნოდი- გამიღიმა და მეც რაც მოხდა ყველაფერი ვუამბე და ამავსობაში იმ ადგილსაც მივუახლოვდით-აუუ სერიოზულად ცემე ისინი?-მეუნედა ბჟირდება სიცილით და მეკიდე რა გაცინებს სახით ვუყურებ.
-გიგა.
-კაი იმ ბიჭს მაინც რა ერქვა ეგ თუ მაინც კითხე?
-კი. ალექსანდრე , ალექსანდრე დვალი.
-ვინნ?-მეითხება გაკვირვებული.
-მეზარები! კაი წავედი-მანქანის კარს ვაღებ და გადავდივარ , სრულ სამოთხეში ვარ რამხელაა რა უბედურებაა აქღა დაკარგვაღა მაკლია.
-კაი წარმატებები.-მიღიმის ეშმაკურად- ალექსანდრესთან განსაკუტრებით- თვალს მიკრავს და უჩინარდება. კიბეებძე ავდივარ კრებს დაცვა მიღებს ცოტა ვიბნევი მაგრამ ვიცი რომ არ მეტყობა. არც ისე ბევრი ხალხი ჩანს ამიტომ მდივანთან მივდივარ.
-უკაცრავად...- ჩემსკენ ბრუნდება ზედმეტად გაპრანჭული გოგო და მათვარიელებს და ირონულად ეღიმება აი ამას კი ვაიგნორებ და ლაპარაკს ვაგძელებ- მე პრაქტიკანტი ვარ ხომ ვერ მეტყვით სად ვნახო ჩემზე პასუხის მგებელი პირი?
-მალე ჩამოვა აქ იდექი-მითხრა მკვახედ და ამასაც ვაიგნორებ. მალე ვიღაც ბიჭი მიახლოვდება სმოკინგით და გრძელი ფეხებით უკვე შემშურდა.
-გამარჯობა...- მესალმება და ხელს მართმევს.
-გამარჯობა.
-შენ ალბათ სალომე ონიანი ბრძანდები პრაქტიკონტი?
-დიახ.
-წამომყევი.-ლეფტში შევდივარ დაზემოთ ავდივართ.- შენს ოფისს განახებ ცოტა ხანში ბატონი ალექსანდრე გამოვა შეკრებიდან და შეგხვდება რამოდენიმე კითვას დაგისვამს- მეუბნება ღიმილით- მე ნიკა ვარ, შენ დაგაკვირდები და წლის ბოლოს შენ შეფასებაზეც მე ვარ პასუხის მგებელი.
-ანუ შენთან კარგად მოვიქცე ხო?-ვეკიტხები და ტუჩის კუთხეს ვტეხ.
-ხო ეგრე გამოდის-ეცინება. მადლობა ღმერთს მიმიხვდა. კარი იღება და დერეფანში გავდივართ წინ ცოტა ხალხი დგეას და ლაპარაკობს, ერთ-ერთი თითქოს მეცნო უკნიდანო, ნაცნობი მოძრაობები იყო.
-როგორც ჩანს მალე დაამთავრეს შეხვედრა ამიტომ ეხლავე შეხვდები ბატონ ალექსანდრეს.- მეუბნება და მისკენ სწრაფად მიდის დაბალი ხმით რაღაცას ეუბნება სავარაუდოდ ჩემზე, ისიც რაღაცას ეუბნება ღიმილით ოღონდ ვერ ვარჩევ კარგად. ნიკა ბრუნდება და ჩემსკენ მოდის- ბატონ ალექსანდრეს კაბინეთში დაელოდები- თავს ვუქნევ დამივყვები , მალე დიდ ოთახში შევედით და სკამზე დამსვა თვითონ კი წავიდა, სადღაც ნახევარი საათი ველოდეშენდეგ კი კარის ხმა გავიგე , მაშინვე ფეხზე წამოვდექი და უკან ნაზად მივბრუნდი კარებთან იდგა, თეთრი საროჩკა და ლურჯი პიჯაკი ეცვა, ის იყო, ის ალექსანდრე იყო. მიღიმოდა თავისი ეშმაკური ღიმილით , ცოტა შემაშინა არ ვიცოდი ამაზე როგორი რეაქცი უნდა მქონოდა იქნებ წუხანდელი ჩემი მოქმედების გამო გავეშვი ისედავ ძლივს ნაშოვნი და დამსახურებული ადგიიდან. ჩემკენ დაიძრა და ხელი წინ წამოწია მეც მაშინვე ჩამოვართვი და გაკვირვებულმა შევხედა.
-სასიამოვნოა ,შემთან კვლავ შეხვედრა. სალომე- ამ მომენში კი მივხვსი, რომ არაფრის არ უნდა შემშინებოდა, რაგდან არც ისეთი შაშინელი და მამიკოს ბიჭი იღოჩნდა.




ალექსანდრეს თვალით :
ცხოვრებაში ქალით ეღთხელ დავინტერესდი და მანაც მიმატოვა გამანადგურა, მონსტრად მაქცია, კაცად როლემსაც ყევლა ქალი ძულდა გუშინდელ დღემდე. ერთი კვირის წინ მირჩეს თი კარგი იქნებოდა და ვინმემ ავიყვანდი უნუვერსიტეტიდან და პრაქტიკის გასვლის საშვალებას მივცემდი, მაშინდე დავთვნხმდი რადგან ერთი ახალგაზდა ბიჭი არ იქნებოდა ურიგო, მეგონა რომ ბიჭი იქნებოდა, რადგან ამ სფეროში კაცები უფრო ძლიერეი არაინ ქალებზე, მაგრამ გამიკვირდა როდესაც 23-ი წლის გოგო აღმოჩნდა მასზე დიდად არაფერის ცოდნა არ მინდოდა რადგან ქალი იყო მხოლოდ სახელი და გვარი და სურათი, სალომე ონიანი , მეტი არაფერი. მთელი დღე ცუდ ხასიათზე ვიყავი, რადგან კიდევ ერთი ქალი უნდა და ამტანა. გვიან მოვრჩი საწნეებს ამიტომ სახლში მევედი გამოვიცვალე ჩვეულებრივი ჯინსი და მაიკა ჩავიჩვი და წავენი გასასეინებლად, მაგრამ გზაში მომსივდა და იქვე ერთ-ერთ ძვირიან რესტორანში შევედი შხცვა დროს ესე არ მჩვევია არაქ მნიშვნელობა რესტორანი როგრი იქნება გარედან მთავარია გემრიელი იყოს. იქ შესულს უცნაური შეძნება დამეუფლა ტანში სასიამოვნოდ გამცრა. ადგილი დავიკავე და მენუიუში ვარჩევდი როდესაც ის თავზე დამადგა ზემოთ რომ ავიხედე ნამდვილი სანახაბა დამხვდა , სალომე იყო გოგო რომელიც მე ავიყვანე , ის აქ მუშაობდა გამიკვირდა რადგან, ბიზნეს ფაკულტეტზე შეზლებულიბი სწალობდნენ. ხმა ამოღო თუ არა თანში გამცრა აშკარა იყო არ იციდა ვინ ვიყავი ტორე კეკლუცს დამიჭყებდა მეც ამით ვისარგებლე და მასთან ფლირტი გადავწყვიტე თავიდან მისი სახელი, რომ ვთქვი არ შეიმჩნია მგონი ვერ გაიგო, მერე დავინახე გარეთ როგორ დახეტიალობდა და ტაქსის გაჩერებას ცდილობდა და აი აქ კი მისი გამოცდა მინდოდა ამიტომ წაყვანა შევთავაზე გოგოების უმრავლესობა დამთანხმდებოდა რადგან შეძლებული რომ ვიყაი თავიდანვე ჩანდა,მაგრამ მან ცივად მითხრა უარი და წავიდა ცოტა ხანი უკან დავყევი არ ვიცოდი ამას რატომ ვაკეტებდი მაგრამ გეგონება მიმიზიდაო, მერე დავინახე ვიღაც მთვრალი ბიჭი როგორ შეეხო წელზე და ამაზე გავჭედე კარგი ამ გოგოს ვეთამაშებოდი, მაგრამ იას არავის შევარჩენდი მანქანიდან უნდა გავდმოვსულიყავი როდესაც დამახულმა გამაკვირვა, სალომემ ის აცი წამებში დაგდო დაბლა, მერ იქდან ვიგაჩეები გამოვარდნენ ორნი იყვნენ და ამას ნამვილად ვეღარ გამკლავდაბა-თქო და მეც ჩამოვხტი საწრაფოდ მანქანიდან და მისკენ გავეშურე მაგრამ მას უკვე საივე ძირს დაეგდო და თითონ ჩანთას იღებდა, მე კიდე მეგონა, რომ რამე მოუვიდა და შეშინებული გავქანდი მისკენ და ხელი ვტაცე, მას კი ჩემთვისაც უნდა დარტყმა მაგრამ რომ დამინახა გეჩერდა და იქვე ჩამოჯდა, შიში არ ეტყობოდა , არ ვიცოდი ვინ იყო ეს გოგო მაგრამ უკვე ზედმეტი ჩემი ყურადგება ქონდა მიქცეული, ჩემი თვის მიკვირდა რომ მის გამო ესე ვიყავი შეშინებული რა თქმა უნდა ყველა ქალს გადავარჩენდი მაგრამ ეხლა მხოლოდ მისი გულში მაგრად ჩახუტება მინდოდა მაგრამ თავი შევიკავე. მერე სახლში წაყვანა შევთავაზე კიდევ უარზე იყო მაგრამ დავითანხმე მთელი ზა თვალს ვერ ვწყვეტდი, ის კი არ მიჩნევდა ბოლოს მანქანიდან რომ ულაოარაკოდ ჩავიდა არ მომეწონა ამიტომ ლაპარაკი მე დავიწყე ბოლოს მისი სახელი დავიძახე და ამან გაჭრა და შემობრუნდა ლამაზი იყო იმ მომენთში ძალიან ლამაზი იყო, რადგან გაბრაზებული თვალებით მიყურებდა გამეცინა ამან უფრო განაცხარა მერე მკითხა თუ საიდან ვიცოდი მისი სახელი, მაგრამ არ მითქვამს მერე ჩემი სახელი იკითხა იმედი მქონდა რომ ესე მაინც მიცნოდა მაგრამ არავერ მიცნო. მთელი ღამე მასზე ვფიქრობდი მეგონა რომ ინტერნეტში მომძენიდა და ისე მიხვდებოდა წველაფერს, მაგრამ ამაშიც შევცდი მერე დღეს რომ დამინახა ისე გაუკვირდა გამეცინა. ძალიან ლამაზი იყო იმ კაბაში, ისეთი ლამაზი რომ გულისცემა ოდნავ ამიჩქარა ის კი იდგა დაბნეული და სავარაუდოდ ქიქრობდა რომ გუშინდელი საქციელის გამო გავაგდებდი, მაგრამ სიმართლე რომ ვქვათ მისი ჭასვლა ბოლო რამ იყო რაც მინდოდა ამ წამს.