ვალერიას ორი დღე ერთი და იგივე ფრაზა უტრიალებდა თავში „მოვიფიქრებ მის ვალენსა“ და ვერ ხვდებოდა რა უნდა ეგრძნო ერთი მხრივ იცოდა რომ ცუდად მოიქცა და გამოგდების ღირსი იყო მაგრამ დენიელის დათმობა რომ უწევდა ეს ჭკუიდან შლიდა.
-რაგინდა?-ნიკმა აგრესიულად უპასუხა გოგონას ზარს
-სადხარ?
-სახლში სამსახური აღარ მაქვს და სად ვიქნები?
-არც შენთან დაურეკავს?-ვალერის ხმაში ცრემლი შეეპარა
-არა და არამგონია დაგვირეკონ შეეგუე ვი ერთის მხრივ კარგია ყოველდღე ვეღრ გნახავ
-თუ გამოგვაგდებენ ყოლედღე მოვალ შენს სახლთან დაგიკაკუნებ და გავიქცევი აი ნახავ თუ არ გავაკეთებ
-კარგი საყვარელო გეყოფა ხვალ განქორწინების საბუთებს გამოგიგზავნი.
-ჰა, ჰა, ჰაჰ! ძალიან სასაცილოა დარწმუნებული იყავი რომ მეც იგივეს გავაკეთებდი შენ რომ დაგჭირვებოდა
-მადლობა,-სარკასტულად დაისისნა ბიჭმა
-არაფრის,-ვალერიამ მისი წაბაძვით თქვა და მობილური გათიშა
-ასე ნუ ნერვიულობ ვალერია,-ჯოკერი მზეს უშვერდა სახეს და ცივი ლუდით ტკბებოდა
-კარგი რა შენ კი არ დაგაშორეს უსაყვარლეს ბავშვთან
-შენ მემგონი ნიკთან დაშორებას უფრო განიცდი,-დემონურად ჩაისისინა ბიჭმა
-ახლა მართლა დაგამგვანებ ჯოკერს,-ვალერიამ ისე შეხედა ბიჭი მიხვდა რომ არ ხუმრობდა და დასერიოზულდა
-მართლა ვალერია მე გიშოვი სამსახურს აი ნახავ
-არ მჭირდება ადექი მამას სანახავად წამიყვანე
-გაგიჟდი ლუდი დავლიე და გინდა ახლა საჭესთან დავჯდე?
-ჩემი G-კლასი რომ გაყიდე კარგი იყო? ადექი მე დავჯდები საჭესთნ
ბიჭი ადგა და ბუზღუნით გაჰყვა.

ვალერია ბადრაგმა მაგიდებით სავსე ოთახში შეიყვანა სადაც რამდენიმე პატიმარი და მათი მნახველები იყო
-მამიკო,-ვალერიას მამა უკვე ერთი თვე არ ენახა ასე რომ ძლერად ჩეხუტა მერე მოიშორა კარგად შეათვალეირა და ლოყაზე აკოცა
-როგორხარ საყვარელო?
-ვცოცხლობ მამიკო შენ როგორ ხარ აქ?
-ჩემი ყოჩღი გოგო. გამოგიტყდები ვალერია არ მეგონა რომ ამ ყველაფერს ასე კარგად გაუმკლავდებოდი.
-რა გეგონა მამოკო დავჯდებოდი და ვიტირებდა?
-რაღც ეგეთი მეგონა ყველა მეგობარს სთხოვდი დახმარებას და მეშინოდა რომ ისინი გულს გატკენდნენ.
-მე შეიძლება გარედან სულელი და მიამიტი ვჩანვარ მამიკო მაგრამ ასე არაა ხომ იცი
-ვიცი საყვარელო ვიცი.
-ძალიან მომენატრე მამიკო როდის გამოხვალ აქედან
-ჯერ პირველი სხდომაც არაა ჩანიშნული
-ეს შესაძლებელია?
-არვიცი მაგრამ მაიკლი აგვარებს ყველაფერს
-მე კი სხვანაირად მგონია
-რას გულისხმობ,-ბენედიქტმა შვილს ისე შეხედა თითქოს მისი აზრების წაკითხვა სურდა
-მამა მე მინახავს მისი გამართული სასამართლოები სულ მინიმუმ ორი თვით აჩერებენ მის დაცვის ქვეშ მყოფებს ციხეში იმის გათვალისწინებით ვინ ხარ შენ მისთვის უკვე გარეთუ უნდა იყო დღეს ზუსტად 15 სექტემბერია ორი თვე გავიდა
-შენ ამაზე ნუ ღელავ პატარავ მალე გამოვალ და ისევ ყველაფერი გექნება რაც გენდომება.
-ნახვის საათბი ამოიწურა,-გაისმა ბადრაგის უხეში ხმა
-დავაგვიანე ცოტა ადრე უნდა მოვსულიყავი,-ვალერიამ დამნაშავესავით ჩახარა თავი.
-არაუშავს შვილო კიდევ მოხვალ,-მამამ გოგონა გულში ჩაიკრა და უამრავჯერ აკოცა.


-ახლა სად მივდივართ?-ჯოკერს სასმელი მოკიდეობოდა და ცოტა არ იყოს სასცილოდ გამოიყურებოდა.
ვალერიამ საათს დახედა უკვე ექვსი სრულდებოდა ასე რომ ბიჭი სახლში მიიყვანა და თავად უკან ფეხით წამოვიდა.

გზად არსად შეუვლია ოდნავ გრილოდა და ერთი სული ჰქონდა სახლში მისულიყო რომ ებანავა გამოეცვალა და რამე კარგი ფილმი ენახა.
-ჯანდაბა გასაღბი დამრჩა,-ვალერიამ რამდენჯერმე აათამაშა სახელური მერე დააკაკუნა და ყვირი მორთო,-დაფინე არ არის სასცილო გამიღე კარი მამიდას ვეტყვი
-შემოდი ვი,-არ ჩანდა ის ვინც კარი გააღო მაგრამ რა დიდი ფილოსოფია უნდოდა იმას რომ ვალერის ასე მხოლოდ ერთი ადამიანი მიმართვდა ისიც სახლში შევარდა დენიელი ხელში აიყვანა და ჩაეხუტა.
-ასე ხომ უსამსახუროდ დარჩები გავიგუდე,-ამოილუღმუღა ბავშვმა
-გაჩუმდი იცი როგორ მომენატრე?-გოგონა ბავშვს კოცნიდა და გულში იკრავდა.
-დენიელსაც ძალიან მოენატრე ამიტომაც მოვედით,-მისაღებიდან ტონიომ გამოყო თავი და კარში გაჩერდა .
-ესეიგი?-ვალერიამ საყვარლად შეხედა სტუმრებს და დენიელი ძირს დასვა
-ესეიგი სამსახურში დაბრუნდი,-ტონიოს იმდენად ართობდა გოგონას ბავშვური საქციელი სახე გაებადრა.
-დიდი მადლობა ყველაზე მაგარი ბოსი ხარ სამყაროში,-გოგონა ტონიოს მივარდა ზედიზედ სამჯერ ისე რომ არც ამოუსუნთქავს ლოყაზე აკოცა და დენიელი ისევ აიყვანა ხელში.
-ჩვენ გასეირნებას ვაპირებდით წამოხვალ?-ვალერია დენიელს წვენს უსხამდა როცა ტონიო ამჯერად სამზარეულოში გაჩნდა
-კი რატომაც არა უბრალოდ ცოტახანს დამელოდეთ.
-კარგი დიდიხანს არ გავალოდინო თორემ უშენოდ წავალთ
-მაგასაც ვნახავთ,-გოგონამ ელვის სისწრაფით აირბინა კიბეები ნივთები ჩამოიტანა, აბაზანაში შევიდა, ხუთ წუთში უკან დაბრუნდა და აბურდული თმა ხლით გაისწორა.
-მართლა აქ როგორ შემოხვედით?
-დაფინემ შემოგვიშვა თავის ოთახშია
-გასაგებია და ნიკი?
-ნიკიც დავაბრუნე დღეს ველაპარაკე და ხვალ გამოვა სამსახურში
-ბოს აღარ განმეორდება გპირდები.

ვალერია მანქანაში ჩახტა დენიელი გვედით მოივა და რადგან ტონომ უთხრა სიურპრიზია სადაც მივდივართო ბევრი აღარ უფიქრია რაღაც თამაში მოიფიქრა.

-ბავშვებო მოვედით,-ვალერიამ დენიელთან ერთდ ფანჯარაში გაიხედა და ორივეს სახე გაებადრა
-პარკში მოგვიყვანე? რა მაგრაია,-წამოიყვირა დენიელმა კარი გააღო ძიძას დაელოდა და შერჩევა დაიწყო რომელ კარუსელზე სურდა დაჯდომა.
-ძმაო გთხოვ რა გთხოვ ეშმაკის ბორბალზე დავსხდეთ
-არა საყვარელო ხომ იცი რომ...
-სიმაღლის გეშინია,-შეაწყვეტინა პარატმ და ვალერიას ხელზე ოდნავ უფრო ძლიერად მოუჭირა ხელი
-კარგი რა ბოს სიმაღლის როგორ გეშნია
-არ მეშინია
-თუ ასეა დაგვიმტკიცე ესეც არ იყოს ბავშები მარტო ხომ არ დავსხდებით?
ტონიომ თავის თავთან მცირე კამათის შემდეგ გადაწყვიტა ეჩვენებინა რომ სულაც არ ეშინოდა სიმაღლის და ბილეთბის საყიდლად წავიდა.
-აბა როგორაა საქმე?-ბორბალი მხოლოდ მეოთხედ სიმაღლეზე იყო ასული
-მშვენივრად,-ტონიო ერთ ღრუბელს მიშტერებოდა და ხმას არ იღებდა
-კარგი ბოს,-ვალერია წამოიწია
-რას აკეთებ,-გული შეუქანდა ტონიოს
-არაფერს ბოს, გვერდზე გაჩოჩდი
კაცი ფრთხილი მოძრაობით გადაიწია დენიელის გვერდით და ვალერიაც მის ადგილას დაჯდა
-მიდი ახლა ერთი ხელი მე მომკიდე მეორე დენიელს,-ორივემ ერთდროულად გაუწოდეს ხელი უფერო ტონიოს და მის მოქმედებას დაელოდნენ.
-ამას არ გაპატიებთ,-ჩაისისინა მან და ორივეს ხელს ძლიერად ჩაეჭიდა.
შემდეგ ატრაქციონებზე მხოლოდ ვალერია და დენიელი იჯდა ტონიო ძირითდად ბამბის ნაყინის, მიწისთხილის, პოპკორნის ან რამე ამგვარის ყიდვით იყო დაკავებული.
-მაგარი დღე იყო,-დენიელი სკამზე მიწვა და თავი ვალერიას კალთაზე დადო
-მგონი ეძინება წავიდეთ?
-მგონი ახლა ის მშვენივრად გრძნობს თავს,-ტონიომ თავი მაღლა ასწია და ღრუბლებით დაფარულ მთვარეს შეხედა. პარკის ეზოში მხოლოდ რამდენიმე წყვილი იჯდა და ერთმანეთზე ჩახუტებულები რაღაცაზე საუბრობდნენ.
-სად იყავი დღეს მთელი დღე გელოდეთ სამჯერ ვთხოვე წავიდეთ მეთქი და არც ერთხელ არ გამომყვა ბოლომდე დავუცდიო
-ჯერ მეგობართან ერთად ვიყავი ბარში, მერე მამა მოვინახულე და ბოლოს სახლში დავბრუნდი შეგეძლოთ დაკერეკათ და მოვიდოდი.
-მას უნდოდა არ გცოდნოდა
-ზოგჯერ მგონია რომ ყველაზე მეტად ის ზრუნავს ჩემზე
-ძალიან უყვარხარ,-ვალერიამ მძინრე დენიელი კათაში დაისვა და მიიხუტა,-ზოგჯერ მგონია რომ შენ და ნიკი ჩევენზე მეტად უყვარხართ ჩემი და და ის სულ ჩხუბობენ თანაც ჩემი და არც ისეთი პატარაა რომ რამე გასაყოფი ჰქონდეთ
-იქნებ აქვთ?-მხრები აიჩეჩა ვალერიამ
-რას გულისხმობ?
-შენს სიყვარულს მათთვის ახლა შენ მამასავით ხარ
-მე არ ვიცი როგორ უნდა ვიყო კარგი მამა
-„უბრალოდ გიყვარდეს შენიგოგონა და რაც არ უნდა მოხდეს არ მიატოვო“- მამა ამბობს ხოლმე ასე.
-მამაშენი კარგი მამაა კარგი შვილი გაზარდა
-ხო ქარაფშუტა და დებილი,-ტონიოს ოდნავ ღია ფერის თმას ქარი უწეწავდა და ღიმილი ძალიან უხდებოდა მის ნათელ სახეს. ვალერია ფიქრობდა რომ ეს კაცი გასაოცარი ვინმე იყო ყოველთვის ისეთი შუქი ეგდა თვალებში თითქოს ჯერ სულ სულ პატარა ყოფილიყო და მის არსებას ბოროტებისა არაფერი სცოდნოდა.
-ვისთვის ქარაფშუტა ვისთვის არა
-შენ ძალიან კარგი ხარ იმისვის რომ რეალური იყო ბოს,-ვალერიამ კაცის მხარს თავი ჩამოადო და თვალებიო მილულა.
.....................................
ვალერია არხეინად ჩამორდიოდა კიბეებზე და ცდილობდა დროზე მოესწრო სამზარეულოდან კრეკერების აღება რადგან დენიელს ოთახში ტაიმერი ჰქონდა ჩართული.
მაგრამ მოულოდნელად მის წინ შუშებიანი კარი გაიღო და კარში მაღალი გამხდარი სილუეტი გაჩნდა.
-ვინმე ამოიტანს ჩემს ბარგს?-დაიძახა წკრიალა და ოდნავ გამაღიზიანებელი ხმით გოგონამ

-აქვარ სენიორიტა,-სახლის დაცვის წევრი უმალ გაჩნდა კართნ გოგონას ბარგი გამოართვა და კარიც დაუჭირა.
-სესილია როგორც იქნა ჩმოხვედი,-ტონიომ კიბეზე გაშეშებულ ვალერიას გვერდი აუარა და და გულში ჩიკრა.
-საშინლად ვიფრინე იმ კომპანია აუცილებლად უნდა ვუჩივლოთ
-ჯერ საახლიში შემოდი და ჩამოჯექი,-თვალები გადაატრიალა ტონიომ.
-ვი სადახარ აქამდე,-დენიელი კიბის თავში დადგა და ძიძას დააცქერდა მერე მზერა მისაღებისკენ მიმავალი ტონიოსკენ გადაიტანა და შეჰყვირა,-სესილია ჩამოსულა.
სესიალია მაშნვე მოტრიალდა ხელები გაშალა და დაელოდა როდის მოექცეოდა დენილეი მის მკლავებში მერე ხელში აიყვანა და კოცნით ლამის დაახრჩო.
-ერთი შენს თავს შეხედე ჩემო უფისწულო როგორი სიმპათიური ხარ.
-ხო ასეა,-დენიელმა გაუღიმა და კისერზე ხელები შემოხვია.
-კარგი დენი სადაა შენი ძიძა ძალიან დამძიმდი,-სესილიამ ბავშვი დასვა და ვალერიაც მაშნვე დაეშვა კიბეებზე
-ქერა? ქერა ძიძა აიყვანე? ტონიო სულ გაგიჟდი რა საძაგლობაა ხომ იცი როგორ ვერ ვიტან ქერა გოგონებს.-სესილია ძმას საყვედურით შეაჩერდა
-სესილია!
-რამოხდა ის ხომ უბრალოდ მოახლეა,-თვალები დააბრიალა გოგონამ და ვალერიას მიუბრუნდა,-წადი ბავშვი წაიყვანე და ყავა მომიტანე.
-მე თქვენი მოახლე არ ვარ მის, დენიელს ვუვლი და არ ვაპირებ თქვენი კაპრიზების შესრულებას თუნდაც ეს სამსახურის ფასად დამიჯდეს.
ვალერიამ ბავშვს ხელი მოკიდა და კრეკერებთან ერთად ოთხში წაიყვანა.

-რა ჯანდაბა დაგემართა?-ნიკი გამოსაცვლელად რომ შევიდა ვალერია მის საწოლზე იწვა და უცნაურ ხმებს გამოსცემდა
-რა დამემართა? ის საზიზღარი ქალი რომ არ ჩამოთრეულიყო მშვიდად ვიცხოვრებდი ახლა კი ჩამოეთრია და ცხოვრების მოწამლვას მიპირებს.
-დაწყნარდი გაგიგე?
-არა მეც ხომ ვიყავი მდიდარი განებივრებული გოგონა მაგრამ ასე არავის მოვქცევივარ
-ყველა შენსაცით არაჩვეულებრივი ხომ არაა?
-ნიკ ნუ სისინებ გაიგე,-გოგონამ თითი გამაფრთხილებლად აუქნია ცხვირწინ ბიჭს და დაემანჭა.