-ერთი ეს მითხარი რით დაგიმსახურე რომ სხვადროს ეს შეცდოლა არ დავუშვა,-ნიკი ბუზღუნით უკრავდა ვალერიას კაბის ელვას და თან სარკეში მის მიმიკას აკვირდებოდა
-მადლობელი უნდა იყო ყველას კი არ ჰყავს ასეთი ლამაზი სასჯელი,-გოგონამ ქერა თმა მხრებზე გაისწორა
-ჰო როგორ არა
-აი ნახავ მერე მადლობას მეტყვი როცა მოსაწვევს მიიღებ პედრო და დაფინე ქორწინდებიანო,-თქვა გაბმით ვალერიამ და ახლა თავად შეუწორა ნიკს ჰალსტუხი
-ერთი პაემნით ამას ვერ შეძლებ
-ეს მოთელვაა ნიკოლას ნუ წუწუნებ მიდი ქვემოთ ჩადი და ისე მოიქეცი როგორც მზრუნველ შეყვარებულს შეეფერება მე დაფინეს მივაკითხავ
-მისმინე კუპიდონ,-ნიკი ვალერიას წინ აისვეტა და ზემოდან დააცქერდა,-სამაგიეროს გადაგიხდი ამ თამაშებისათვის
-რა ჩემი ბრალია თუ სწორ დროს სწორ ადგილად აღმოვჩნდი მოგეცადა საღამომდე და სამსახურის მერე შეხვედროდი იმ გოგოს, რომ იდექი იქ და ლოღნიდი ჩემს კლანჭებშიც არ აღმოჩნდებოდი.
-ყოველდღე უნდა მახსენო?
-იცი რა სახე გაქვს რომ გახსენებ ხოლმე ასე რომ კი,-ვალერია ისე საყავარლად იღიმებოდა ნიკმა ვერ გაუძლო და თვითონაც გადაიხარხარა
-ქვემოთ დაგიცდი საყვარელო.-ამოთქვა სარკაზმით
სმოკინგში გაოწყობილი პედრო (ჯოკერი) ძალიან სასაცილოდ გამოიყურებოდა თანაც ეტყობოდა ღელავდა და წინ და უკან დაბოდიალობდა
-აბა რომეო როგორაა საქმე?
-ძალიან ვღელავ ნიკ
-სულ ტყუილად შესანიშნავი მაჭანკალი გყავს
-შენც ჩაგითრია არა?-პერდომ ნიკი შეეათვალიერა
-ჰო ერთხელ გამომიჭირა და ახლა ბოლომდე მიყენებს,-ჩაიცინა ნიკმა
-ვალერია არაჩვეულებრივი გოგოა სულ ტყულად წუწუნებ უნდა გსიამოვნებდეს მასთან ერთდ ყოფნა
-ხო შეიძლება,-ნიკი დივანზე ჩამოჯდა და იქვე ჭიქაში ჩასხმუკლი წყალი მოსვა მერე დაიჭყანა და ძლივს გადაყლაპა.
-ბიჭებო მზად ვართ,-ვალერიას კისკისე მოისმა კიბეებიდან და ბიჭებიც მათკენ წავიდნენ დაფინე არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა ვალეიას შერჩეულ იისფერ კაბაში
-ულამაზესი ხარ,-თამაში წამოიწყო ნიკმა და ვალერიას კიბეზე ჩამოსვლაში დაეხმარა მერე მკერდზე აიკრა და ნაზად აკოცა ლოყაზე
-მადლობა ძვირფასო,-წყვილები კარისკენ წავიდნენ მაგრამ ვალერია ერთ წამში მიბრუნდა უკან ჟურნალების მადიდაზე დადგმულ ჭიქას რომლიდანაც ნიკმა წყალი დალია ხელი სტაცა და ნიჭარაში ჩაცალა.
-ისევ მანდ დატოვე არა?-თვალები გადაატრიალა დაფინემ
-დამრჩა,-თავი იმართლა ვალერიამ
-მოიცადეთ რა იყო მაგ ჭიქაში?
-სახის გასაწმენდი საშუალება კიდევ კარგი არავინ დალია,-პედრომ სახეალეწილ ნიკს გახედა და ლოყები გამობრუცა
-და რომ დაელია რა მოხდებოდა?-ფრთხილად იკითხა ნიკმა
-არც არაფერი ისეთი ლიმონი, სოდა და ზეითუნის ზეთია გარეული დიდი დიდი კუჭის მოქმედება ბუუუმ,-ვალერია ხალისინად გავიდა სახლიდან და პედროს მანქანის უკანა სავარძელი დაიკავა.
-ღმერთო მიშელე მომეცი ძალა არ მოვკლა,-ამოილაპარაკა ნიკმა და მანქანაში ვალერიას გვერდით დაჯდა.

გზაში ვალერია ცდილობდა ყველა გაემხიარულებინა ხან რას ყვებოდა და ხან რას მაგრამ მხოლოდ პედრო აჰყვა დაფინე ისედაც გაღიზიანებული იყო და წასვლა არ უნდოდა ნიკს კი დანა პირს არ უხნიდა.
-კითილი იყოს თქვენი მოსვლა მის ვალენსა,-დიდ პრესტიჟულ რესტორანში შესულ წყვილებს მენეჯერი გამეგება და მომნუსხველად გაუღიმა.
-როგორხათ მისტერ მიკი?-ვალერიამ კაცს ხელი გაუწოდა
-მშვენივრად მის თქვენს მაგიდამდე მიგაცილებთ,-კაცმა გოგონას ხელკავი გამოსდო და რესტორნის ცენტრში ერთ-ერთ მაგიდასთან მიიყვანა
-დიდი მადლობა,-გაუღიმა ვალერიამ და მის გამოწეულ სკამზე დაჯდა.
ხმას აღარავინ იღებდა პედროს მობეზრდა ჯამბაზივით მოქცევა ვალერიამაც რამდენიმე ძველი ნაცნობი დაინახა და ხასიათი წაუხდა ნიკი კი იჯდა მუჭშეკრული და ცდილობდა ხან ჩანგლის ფეშზე დარტყმოთ და ხანაც დაცემინებით ან დახველებით გადაეფარა ხმები მისი მუცელი რომ გამოსცემდა.
-მე საპირფარეშოში გავალ,-ვალერიამ ხელსახოცი მაგიდაზე დაადო და დარბაზის სამხრეთით წავიდა მერე კი იქვე არებულ კრში გაუჩინარდა.

ნიკის მობილური ახმაურდა ბიჭმაც ბოდიშის მოხდით უპასუხა ვალერის ზარს
-რამოხდა?
-სასწრაფოდ მოდი გთხოვ,-გოგონას ისეთი ხმა ჰქონდა თითქოს სიკვდილს ებრძოდა ამიტომ ნიკიც საპირფარეშოსკენ გაემართა იგივე კარში გაქრა სადაც ვალერია მერე ქალების საპირფარეშო იპოვა და კარზე დააკაკუნა.
-ნიკ შენ ხარ?
-ხო რამოხდა?
-აქ სებასტიანია,-ამოიოხრა გოგონამ,-თავის საცოლესთან ერთად
-ეგ ვინაა?
-ჩემი ყოფილი შეყვარებული
-გამოდი და ამიხსენი რა ხდება
-არ შმიძლია
-რატომ,-ნიკი კარის სახელურს დაეჭიდავა მაგრამ ვერ გააღო
-იმ კერძში მე რომ ვჭამდი ბროწეულის წვენი იყო
-მერე რა?
-მერე ის რომ ალერგია მაქვს,-ვალერიამ ფრთხილად გააღო კარი და ცალი თვალით შეხედა ნიკს
-შემომიშვებ თუ არა?
-არ შეგეშინდეს ოღონდ,-ვალერია გაიწია და ნიკიც კარს მიღმა დაიმალა
-ეს რა ჯანდაბაა,-წამოიყვირა უეცრად ნიკმა როცა გოგონას დასიებულ ტუჩებს შეხედა
-ხომ გითხარი,-ვალერიას თვალებიდან ცრემლები წამოსცვივდა და თავი შეაბრუნა
-არა, არა ნუ ტირი გთხოვ,-ნიკს ისე შეეცოდა გოგონა გულზე მიიკრა და დამშვიდებს ცდილობდა
-ახლა რა გავაკეთო ეს სამი საათი კიდევ არ გამივლის
-მერე რა სამი საათი დიდი დრო არაა მე დავჩები შეთან
-ნუ სულელობ ნიკ ისედაც ქალების საპირფარეშოში ხარ
-არაუშავს ვითომ გეი ვარ,-ჩაისისინა ბიჭმა
-რა საყვარელი ხარ.

სანამ ნიკი ვალერიას დამშვიდებას ცდილობდა პედრომ სცადა დაფინესთან საუბარი წამოეწყო მაგრამ ვერაფრით აიყოლია გოგონა მხოლოდ მარტივ პასუხებს იძლეობა
-სად არიან აქამდე?-ამოიფრუტუნა დაფინემ და კარს გახედა
-მოდი მე წავალ და მოვძებნი კარგი?
-ხო მიდი მაინც არანაირი სარგებელი არაა შენგან,-პედრომ თვალები გადაატრიალა და წავიდა
-ხალხო აქ ხართ?-საპირფარეშოს წინ რიგს გვერდი აუარა და კარზე დააკაკუნა
-პედრიტო შენ ხარ?-გამოეხმაური ნიკი
-ჰო მე ვარ გამიღეთ რა იმ გოგომ ჭკუიდან გადამიყვანა
-შემოდი,-ნიკმა ქალების მზერა დააიგნორა და ბიჭი საპირფარეშოში შეიყვანა
-ოოო, ეს რა არის?-ადგილზე გაშეშდა პედრო
-ალერგია აქვს და სამი საათი არ გაივლის
-მერე მაგის გამო ჩაკეტეთ აქ ერთი წამით დამიცადეთ,-პედრომ მხიარულად გააღო კარი ზურგს უკან დახურა და ზედ მიეყრდნო
-აბა ქალბატონებო გინდათ შეხვიდეთ?
-თუ წინააღმდეგი არ იქნებით,-გამოეხმაურაა ვიღაც
-აქ ერთ გოგონას ალერგია აქვს ხოდა თუ ეს ქალბატონი,-მხუც ქალზე ანიშნა რომელსაც წინ ბადიანი შავი შლაპა ეხურა,-ქუდს დაგვითმობს ყველაფერი მოგვარდება
-რაა არაფერსაც არ დაგითმობთ,-გაწიწმატდა ქალი
-ხო და იყავით მანდ,-პედრომ გულგრილად შეიკეტა კარი და საპირფარეშოში დაბრუნდა
ჩაკერტილ სამეულს გარკვევით ესმოდა როგორ ყაყანებდნენ ქალები და მალე კაკუნიც გაისმა ერთ-ერთმა გარეთ დგომმა შლაპა გადასცა ნიკს და საპირფარეშოც გათავისუფლდა.

გიჟური საღამოს შემდეგ ოთხეული სახლში დაბრუნდა და დაღლილებს ერთმანეთთან გამომშვიდობების თავიც არ ჰქონდათ ისე დატოვეს მანქანა და თავიანთ ოთახებს მიაშურეს.

დილით მაღიძარას ხმა რომ გაისმა ვალერიამ ბალიში გაუქანა სულელურ საგანს და გვერდი იცვალა მაგრამ ვინ მოასვენა ახლა მობილურზე გაისმა რეკვა.
-გისმენთ,-თვალებიც არ ჰქონდა გახელილი ისე უპასუხა
-დილა მშვიდობის მის ვალენსა
-დილა მშვიდობის ბოს,-ვალერიამ თვალები მოიფშბნიტა და სცადა გაერკვია სად იყო
-დენიელმა გაიღვიძა და გკითხულობთ ვუთხარი ჯერ ადრეა მეთქი მაგრამ დაიჩემა მანამ არ ავდგები სანამ ვი არ მოვაო
-დღეს ხომ დასვენების დღე მაქვს,-წამოსცდა თავისდა უნებურად გოგონას და მაშინვე იკბინა ტუჩზე
-კი ვიცი მის არ დაგირეკავდით მაგრამ იქნებ მიხვიდეთ და
-არა პრობლემა არ არის ბოს მანქანა გამომიგზავნეთ თუ არ შეწუხდებით და მოვალ.
-დიდი მადლონბა მის ვალენსა
ტონიომ მობილური გათიშა თუ არაა მაშინვე სთხოვა მძღოლს ვალერიას მოსაყვანად წასვლა და გაბუტულ დენიელს გვერდით მიუწვა
-ვი უკვე მოდის პატარავ
-მე არ მინდა სესილის სტუმრებთან ჩასვლა ვი რომ წავა მეც გავყვები
-არა ჩემო პატარამ ვის ვერ გაყვები მას დღეს დასვენების დღე აქვს და ესეც არ იყოს დღეს ნიკიც ისვენებს.
-რატომ არ შეიძლება ვიმ ჩვენთან იცხოვროს ასე ხომ სულ ჩემთან იქნება
-როგორც არ უნდა გვინდოდეს ჩვენ რომ ვიმ აქ იცხოვროს მას თავისი ცხოვრება აქვს პატარავ,-ტონიომ ბავშვი გულზე მიიკრა და მისთვის კითხვა განაგრძო.

შენობაში შესულ ვალერის ისეთი სამზადისი დაუხვდა ლამის მაშნვე უკან გამოიძურწა მაგრამ მერე კიბესთნ მდგარი ტონიო დაინახა და მისკენ წავიდა
-დღესაც უნდა დავრჩე ბოს?-იკითხა გოგნამ და მხოლოდ ახლა შენიშნა რომ ტონიოს გვერდით მისი და იდგა
-ჩვენ შენ იმისათვის გიხდით რომ ბავშვს მოუარო რამე პრობლემაა?
-არა მის უბრალოდ ვიკითხე
-სესილია გეყოფა სხვების დაგესვლა ვალერია დენიელთან ადით მეც მალე მოვალ და აგიხსნი.
ვალერიასათვის პრობლემას ის კი არ წარმოადგენდა აქ რომ უნდა დარჩენილიყო მააინც ყოველ დასვენების დღეს მოწყენილი იჯდა ხოლმე არამედ სესილია აღიზიანებდა იმდენად რომ ეშინოდა მისთვის არ ეწყენინებია.
-აბა ვინ ამბობს უარს ჩაცმაზე?
-ვიი,-წამოიყვირა დენიელმა და ძიძას გადაეხვია,-მოხვედი
-ხო აბა რა ჩემო სიყვარულო შენ დამიძახე და მეც მაშნვე გამოვფრინდი
-ვი რატომ არ გინდა რომ შენთან ვიცხოვრო?
-ეს ვინ გითხრა?
-აბა რატომ არ მიგყავარ დაფინესთან და შენთნ სახლში?
-იმიტომ რომ შენი სახლი აქაა ჩემო პატარვ და მე რომ წაგიყვარო მერე ტონიო ვის აკოცებს ხოლმე ძლის წინ
-სესილიას აკოცოს მე შენთან მინდა ვიცხოვრო,-ვალერიამ დენიელი თვალის დახამხამებაში გამოაწყო და თმაც გადაუვარცხნა
-აი მეც მოვედი
-არა ტონო იმისთვის თუ მოხვედი რომ ვალერია გაუშვა გადი აქედან ის არსად წავა
-კი მაგრამ დენიელ შენ ხომ დიდი ბიჭი ხარ ვალერის ეკუთვნის რომ ერთი დღე თავის თავს დაუთმოს
-არა ბოს პრობლემა არაა დავრჩები ამის გამო არ ღისრ ბავშვის განერვიულება
-დარწმუნებული ხარ?
-რათქმაუნდა.

საღამოს ეზოში თამაშს რომ მორჩნენ ვალერია და დენიელი ოთახშ ავიდნენ მაშველები ითმაშეს მულტფიმს უყურეს და ის იყო დასაძინებლად აპირებდნენ დაწოლას რომ დენიელს წყალი მოუნდა და თვითონ წავიდა მოსატანად.
-არა ვალერია ბავშვი უბრალოდ სტუმრებმა დაიტოვეს და ალბათ ახლა გარს ახვევა ყველა ჰო შენ აქ იყავი ის კარგადაა,-არწმუნებდა გოგონა თავის თავს მაგრამ დენიელს ძალიან რომ დააგვიანდა ოთახი დატოვა და სასტუმრო ოთახისკენ წავიდა.
ვალერია ჩუმად შეიპარა სამზარეულოში მაგრამ ბავშვი იქ არ დაუხვდა ამიტო ისევ გამოვიდა და მისაღები მოათვალიერა მერე პატარა ქერა თავი რომ დაინახა მისკენ წავიდა და შემოაბრუნა
-ვი?;-დენიელს ისე შეეშინდა თითქოს მოჩვენება დაინახოსო
-რაიყო პატარავ
-წამოდი ახლავე აქ სკარლეტია,-თვალები გაუფართოვდა ბავშვს და ვალერია კიბისაკენ წაიყვანა მაგრამ გვიანი იყო მათ სკარლეტი გადაუდგა წინ სესილიასთან ერთდ
-აქ რას აკეთებ ბავშვს ხომ უნდა ეძინოს უკვე?-თვალები დაუბრიალა სესილიამ
-ახლა მიმყავს დასაძინებლად
-მოიცა სესილაი ის ხომ მისი შვილია და თავდ იცის როდის უნდა დააძნოს,-ჩაერია საუბარში გაოცებული სკარლეტი
-მისი შილი? ეს ჩემი ძმაა დენიელი
-მოიცა ეს როგორ ვალერია ხომ ნიკის ცოლია ტონიოს პარტნიორის
-სკარლეტ რამდენი დალეია? ნიკი დენიელის დაცვაა ეს გოგო კი მისი ძიძა
-ესიგი ასე არა?-თვალები გაუნათდა სკარლეტს
-სკარ მე
-მოკეტე მართალი ყოფილა რაც გავიგე გაკოტრდა და ღარიბების უბანში ცხოვრობს, მამამისი კი ციხეშიაო. სესილია ასეთი გოგო სახლში როგორ შემოუშვი,-ვალერიას თვალები ცრემლებთ აევსო დენიელი ხელშ აიყვანა და კიბისკენ წავიდა მაგრამ ბავშვი აწრიალდა ხელიდან გაუსხლტა და მოსაუბრე გოგონებს წინ აესვეტა
-ვი ჩემი ძიძაა არ გაქვთ უფლება მასზე ასე ილაპარაკოთ ვერ ხედავთ როგორ ტირის?-დენიელმა ვალერიას ხელი მოკიდა ხელზე და თავისი ოთხისაკენ წაიყვანა.

დენიელი ხვდებოდა რომ მისი ძიძა ძალინ ცუდად იყო ამიტომ თავად გამოიცვალა და საწეოლში შეძვრა მერე ვალერიას სთხოვა მის გვერდით დაწოლილიყო და თვად მოუყვა ზღპრები რომ დაემშვიდებინა.

სტუმრენი რომ წავიდნენ გაცეცხლბეული სკარლეტი ტონოს კაბინეტში შევარდა და ძმას ისეთი თვალებით შეხედა ტონიო მიხვა ყველაფერი რიგზე რომ არ იყო
-რამ შეგაწუხა დაიკო?
-იმ გოგოზე ყველაფერი ვიცი და მოვითხოვ სამსახურიდან გააგდო
-ვის გულისხმობ?
-ვალერია ვალენსას სკარლეტმა ყველაფერი მომიყვა მასზე. თურმე ნიკი თავის ქმრად გაუსაღებია დენი კი შვილად და შენც არაფერი გითქვამს ამის შესახებ
-რაა სკარლეტმა ყველაფერი გაიგო? როგორ?-ტონიოს თვალები აენთო
-როგორ და პირისპირ შეხვდა მის ვალენსას და კარგადაც ესაუბრა
-სესილია ეს როგრო დაუში
-რა დავუშვი ტონიო სულ გაგიჟდი ასეთ ქალი სახლშ როგორ შემოუშვი არ მაინტერესებს ხვალვე გააგდე აქედან,-სესილია შებრუნდა და კარი გაიჯახუნა.

ტონიო თავს დამნაშავედ გრძნობდა მაშინვე წამოდგა და დენიელის ოთხში შევიდა კარის ხმაზე ვალერია შეინძრა მაგრამ თვალები არ გაუხელია.
-მის ვალენსა,-ტონიო ნაზად შეეხო მხარზე და ოდნავ შეანჯღრია
-ჩამეძინა მაპატიეთ,-გოგონა წამოდგა და კარისკენ წავიდა ჯერ კიდევ ეძინა და არ იცოდა რას აკეთბდა
-ვალერია დამიცადე მე მიგიყვან სახლში,-ტონიო გოგონას დაედევნა ძლივს დაითანხმა წაყოლაზე დ ამანქანაში ჩასვა.
-ვწუხვარ ასე რომ მოხდა
-არაფერია ოდესღაც მაინც გაიგებდა,-მხრები აიჩეჩა გოგონამ
-ხო მაგრამ ჩემს სახლში არა
-ამაზე ნუ ღელავთ,-ცოტახანი სიჩუმემ დაისადგურა ვალერიას ასეთი გრძელი სახლისკენ მიმავალ გაზა არასოდეს მსოჩვენებია
-ბოს სულ მაინეტერესებდა იმ დღიდან როცა თქვენი სახელი გავიგე რატომ ტონიო?
-ეგზიუპერის გამო
-ასეც ვიცოდი,-გაეღიმა ვალერიას და ტონიოსკენ შებრუნდა
-ადრე როცა დაახლოებით 17 წლის ვიყავი ერთ ბანდაში გავწევრიანდი
-ბანდაში? თქვენ?-ვალერიას თვალები შუბლზე აუვიდა
-ხო არ ვამაყობ ამით მაგრამ ასეა ბევრ საშნელებას ჩვდიოდი და მეგონა ასე მამაჩემის გასაბრაზებლად ვიქცეოდი მაგრამ სინამდვილეში იმდენი საძაგლობა გავკეთე...
-მოკლედ მამამ გაიგო ეს ყველაფერი და სასწრაფოდ წამომიყვანა ქუჩიდან. ვეწინააღმდეგებოდი, ვყვიროდი და ხელებს ვიქნევდი უკვე ისე ვიყავი დანაშაულის ჩადენეზე ორიენტირებული, ხელებს ვერ ვაჩერებდი და სულ მინდოდა რაღაც დამეშავებინა ამიტომ ფსიქიატრიულ კლინიკაში გამიშვეს. იქ საკმაოდ დიდხანს ვიყავი მეგონა არავის ესმოდა ჩემი და წამლებს არ ვიღებდი.
ერთხელ ჩემს სანახავადა ბავშვობის მეგობარი მოვიდა და „პატარა უფლისწული“ მომიტანა მითხრა წაიკითხე და მიხვდები რომ შეიძლება შენი სულიელი მდგომარეობა სხავანაირადაც აჩვენო სხვებსო. ისევ გავბრაზდი რატომ მომიტანა წიგნი ადამიანს რომელსაც ცხოვრებაში ერთი თავიც არ წაუკითხავს მეთქი მაგრამ მაინც გადავწყვიტე წაკითხვა და საშინლად მომეწონა. ისევ და ისევ ვკითხულობდი სანამ ზეპირად არ ვისწავლე ყოველი სიტყვა.
მკურნალობა დავიწყე და ვცდილობდი ნორმალური ადამიანი გავმხდარიყვანი მამას ვთხოვე ახალ ადამიანდ დაბადების აღსანიშნავად ახალი სახელი დამიძახეთ მეთქი რომ გაიგო რა სახელით მინდოდა მოემართათ მითხრა თუ გინდა პირადობის მოწმობაშიც ასე ჩაწერეო მას შემდეგ ტონიო ვარ და მას შემდეგ გავხდი ასეთი
-არადა არ გავხართ ტიპს რომელსაც ბანდა და ეგეთი რამეები მოსწონს,-გაონილით გაოცებული ვალერია მონუსხულივით იჯდა
-ახლა არა მაგრამ ერთდროს ვგავდი
-მე მომწონს ახლა როგორიც ხართ სერ
-მეც