უნიში აპირებდნენ შესვლას, როდესაც დემე წამოეწია
-დილამშვიდობის როგორ ხართ?-ანის ყურადღებაც არ მიუქცევია ისე განაგრძო გზა-დილამშვიდობისთქო გოგონი?
-ეჰ ჩემი ძმა მასეთი იოლი არაა, ამ გოგოსთან ურთიერთობის აწყობა წარმატებას გისურვებ ბრატ-უხრა სიცილით და მხარზე დაკრა ხელი, გიო ყველაფერს ხვდებოდა პირველივე დღიდან, მაგრამ რადგან ბურდულს ასე ენდობოდა არაფერი არ უთქვამს, თანაც იცოდა, რომ ბურდული აუცილებლად ეტყოდა ყველაფერს. გუშინ საღამოს კი მართლაც გაამართლა ბურდულმა მისი იმედები და ნებართვაც აიღო როგორც ანის უფროსი ძმისაგან.
-ეს ყოველთვის ასეა? რაღაც პირველ დღეს სულ სხვანაირი შთაბეჭდილება დამიტოვა-იკითხა გაკვირვებულმა.
-ეტყობა გააბრაზე, ელა კი ძალიან ძნელია მისი შემორიგება, მიზეზს არ გკითხავ რადგან გენდობი ეს კი შენც ძალიან კარგად იცი.
-ხო ხო ვიცი. შენ რას შვრები საალ?
-რავიცი არაფერს. აი შენკენ კი თურმე რა ამბები ტრიალებს, ხოდა ერთ რჩევას მოგცემ კიდე უარესად არ გააბრაზო თორემ მთელი ცხოვრება დაგჭირდება მის შემოსარიგებლად.
-ძალიან დამამშვიდე...
-კაი კაი ეხლა შევიდეთ დაიწყო ლექციები.
-კაი წამო.
უნივერსიტეტში შესვლისას ანიმ ბურდულის მისალმება ძალიან კარგად გაიგო, მაგრამ ისე მოაჩვენა თავი ვითომც არაფერი, ნუ ეს მას ეგონა ასე თორემ დემე ყველაფერს მიუხვდა.
აუდიტორიის წინ იყო, როდესაც მისი აუდიტორიის წინ წამოეწია მისივე კურსელი
-გამარჯობა ან, როგორ ხარ?
-კარგად გიგი შენ როგორ ხარ?
-მეც რავი არამიშავს.
-იცი ეხლა ჩვენმა ჯგუფმა გადავწყვიტეთ ბათუმში წავიდეთო და შენ რა აზრის ხარ?
-აუუ გიგი ბოდიში, მაგრამ მართლა ვერ მოვახერხებ, დღეს საღამოს მივიდვარ სოფელში და...
-რამდენი ხნით?
-არ ვიცი სავარაუდოდ მთელი ეს ორი კვირა
-აა კაი მაშინ და შეგეხმიანები მერე, იმედია ორი დღეს მაინც გამონახავ ჩვენთვის
-ვნახოთ რამეს ვიზამ...-უთხრა და წასვლას აპირებდა როდესაც გიგიმ მკლავზე მოკიდა და შეაჩერა
-ხო მართლა ნომერს თუ არ მომცემ ისე ვერ დაგიკვშირდები
-მერე სოციალურ ქსელში მოგწერ ეხლა მეჩქარება კაი?
-კაი, როგორც გინდა ოღონს რ დაგავიწყდეს.
-კაი.
ლექციის მიმდინარეობისას კარზე კაკუნის ხმა გაისმა და კარი, რაც არუნდა გასაკვირი იყოს ბურდულმა შემოაღო
-გისმენ დემეტრე რა მოხდა-ამ სახელის გაგონებისას ანიმ ფეთიანივით გახედა დემეს
-თუ შეიძლება ანი გამოვიდეს-ანიმ მისისახლის გაგონებისას გაკვირვებულმა გახედა დემეს
-კი, მაგრამ შვილო...
-მხოლოდ ორი წუთით
-კარგი, მხოლოდ ორი წუთით...
-ანი გამოდი-უთხრა ბურდულმა. ანიმაც წამოდგა, და წასვლას აპირებდა, როდესაც სალიმ გადასჩურჩულა.
-ქაჯივით აღარ მოიქცე იყავი ისეთი გულწრფელი, როგორიც რეალურად ხარ და იმოქმედე ისე როგორც გული გიკარნახებს და არა გონება...-ანის აღარაფერი უთქვამს, და გასასვლელისაკენ აიღო გეზი. რაც უფრო უახლოვდებოდა ბურდულს მისი გული უფრო და უფრო გახშირებულად იწყებდა ფეთქვას, ხოლო როდესაც აუდიტორია დატოვა და ხელზე ბურდულის ნაზი შეხება იგრძნო ტანში ჟრუანტელმა ისეთი მასით დაუარა, რომ ბურდულმაც იგრძნო და კმაფილს ჩაეეღიმა.
-რას აკეთებ, სად მივდივართ? სათქმელი თუ გაქვს მითხარი, თანაც არ დაგავიწყდეს ლექცია მაქვს.
-ნუ გეშინია, არ დამვიწყებია, უბრალოდ შენთან სალაპარაკო მაქვს-უთხრა მშიდად და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.
-და კოლიდორში ვერ დამელაპარაკებოდი?
-ცოტახანს გაჩუმდი, რა აი მოვედით კიდეც.-უნივერსიტეტის უკანა ეზოში გაიყვანა.
-მოდი აქ.
-რა უნდა გეთქვა?
-მომისმინე და არ გამაწყვეტინო-თანხმობის შემდეგ დაიწყო-მართალი ხარ ძალიან ვიუხეშე შენთან, მაგრამ არ შემიძლია ისე, ბავშვობიდანვე ასეთი ვყავი, ყოველთვის ფეთქებადი ხასიათით გამოვირჩეოდი და ეგოისტურად ვისაკუთრებდი იმას, რასაც მოვიმდომებდი. შენ, რომ პირველად დაგინახე, მაშინ ჩემს თავთან პირობა დავდე, რომ ჩემი გახდებოდი. მსიამოვნებდა ეგოისტურად მსიამოვნებდა, რომ მე ვიყავი მიზეზი შენი დაბნეულობის, შენი ღაწვების სიწითლისა და ტანში დავლილი ჟრუანტელის-წამისწინდელი გაახსენდა დემეს და კმაყოფილს ჩაეღიმა-ეგოისტურად მსიამოვნებდა და უფრო და უფრო მიპყრობდა შენი მისაკუთრები სურვილი. შენ კი ყოველ მოახლოებაზე გამირბიხარ ხო ვიცი, რომ დავაშავე მაგრამ ისე არ შემიძლია თანაც იმ მესიჯის ავტორზე, რომ ცხოვრება გეწერა მეგონა, ვიღაც გყავდა და ამაზე გავღიზიანდი რავიცი, შედეგი კი ნახე და...მინდა, რომ ამ ყველაფრისთვის ბოდიში მოგიხადო-თავზე ნერვიულად გადაისვა ხელი-მოკლედ ბოდიში რაა, მაგრამ იცოდე არავითარ შემთხვევაში არ დაგთმობ, რადგან შენ მხოლოდ ჩემი ხარ და სხვა არავისთვის არ მემეტები კვლავ გადაისვა ხელი და...-ანი მე შენ მიყვარხარ!-შემდეგ წამოდგა და უნივერსიტეტისაკენ აიღო გეზი.
ანი ამ დროის განმავლობაში მთელი გულისყურით უსმენდა ბურდულს და მისი სახის ნაკვთების გაზეპირებას ცდილობდა. მიხვდა ამმ წამს მიხვდა, რომ ბურდული მთელი არსებით უყვარდა, მაგრამ ამას სიყვარულსაც ვერ დაარქმევდა რადგან ეს, რაღაც უფრო დიდი გრძნობა იყო. ეგოისტურად ესიამოვნა ბურდულის სიტყვები, „შენ მხოლოდ ჩემი ხარ“ მისი ბოლო სიტყვების გაგონებისას კი ტანში კიდევ ერთხელ დაუარა სიამოვნების ჯრუანტელმა. რამოდენიმე წამში კი, როდესაც ბურდული იქ ვეღარ დაინახა, მთელი სისწრაფით გაექანა უნივერსიტეტისაკენ. საბლოოდ კი კიბეებთან შენიშნა
-დემეე-დემეტრე მისი ხმის გაგონებისას სწრაფად შემოტრიალდა ანიმ კი დრო იხელთა, თვალის დახამხამებაში მიირბინა ბურდულამდე, ფეხისწვერებზე შედგა და მთელი ძალით შემოაჭდო ხელები, მის დაძარღვულ კისერს. ბურდულისთვი ეს ყოველივე პასუხი აღმოჩნდა და თვითონაც არ დააყოვნა, სწრაფად შემოხვია გოგონას წვრილ წელს თავისი დიდი ტორები, გოგონა მიწიდან ოდნავ წამოწია და მთელი ძალით ჩაიკრა გულში-მეც მიყვარხარ დემე! უზომოდ მიყვარხარ!
-ჩემი პატარა-მისი თმის სურნელი ღრმად შეისუნთქა შემდეგ კვლავ ძირს დასვა და მოწყურებულივით დაეწაფა, გოგონას სათუთ ბაგეებს.
რას გრძნობდა ანი ამ დროს?! ყველაზე განხსვავებულსა და უსაზღვრო ბედნიერებას, და მხოლოდ ბურდულის ბაგეებს.
-ესეც შენი პირველი კოცნა!-ღიმილით შეხედა ანის, რომელსაც თავი დაეხარა და თვალს ვერ უსწორებდა-ოპაა ასე არ გამოვა პატარა-ორი თითი ნიკაპზე ამოდო და თავი მაღლა ააწევინა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა, როდესაც გოგონას შეფაკლულ ღაწვებს გადააწდა-ბავშვი ჩემი პატარა ბავშვი-ბურდულმა ჩაიცინა, გულზე მიიკრა პატარა სხეული გოგონამაც არ დააყოვნა და მისი სუსტი ხელები შემოხვია ბურდულს.


_____________
აუუ მართლა არ ვიცი რა გამომივიდა მუღამზე არ ვარ და გავაბანალურე მემგონი. თქვენი აზრი მაინტერესებს და არ დაგეზაროთ რააა. გთხოვთ...