რამოდენიმე დღე დაყვეს სანდროს აგარაკზე კარგი დროც გაატარეს , მთელი დღე ფილმებს უყურებდნენ სიმღერებს ბოლო ხმაზე რთავდნენე და ცეკვავდნენ , თუმცა ეს ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელებულა მალე გამოცდები იწყებოდა გოგონები კი ნერვიულობისგან კანკალებდნენ თუმცა არცერთიარიყო გაუნათლებელი ამიტომაც ყველამ კარგად იცოდა რომ ტრიო კარგად გაუმკლავდებოდა ამ წინაღობას . მალე თბილისში დაბრუნდნენ, ჰაერიც კი სხვანაირი იყო ცივი და ბოროტი , ცხოვრება ისევ ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა ბიჭებიც გადაიკარგნენ თუმცა ეს ამბავი დიდად არ ადარდებდათ .
-დღეს გამოცდებია ვაიმე რა გვეშველება -ნერვულად დააბოტებდა ნიცა
-ყველაზე ნაკლებად შენ უნდა გეშინოდეს ნიცა- თვალებიი აატრიალა ტასომ
- თუ ჩავიჭრებით რაუნდა ვქნათ ? - ანერვიულდა ნია
- ჰმმ გავთხოვდეთ -ჩაიკისკისა ტასუნამ
გამოცდებმა ჩაიარა გოგონებმა როგორც იქნა ეროვნულები გადააგორეს ახლა ნამდვილი გართობის დრო დგებოდა .
- ეს ბედნიერება როგორ ავღნიშნოთ ?
-კლუბში წავიდეთ ბევრი დავლიოთ და მერე გარეთ დებილებივით ვიცეკვოთ
- ნია ამაზე დებილობა აზრი არარსებობს ,თუმცა კლბი და დალევა ცუდი იდეა ნამდვილად არაა
- ტასო არანაირი დალევა - თითი გამაფრთხილებლად დაუქნია ნიცამ

დიდი ხანი იქექებოდნენ ტანსაცმლებში ,და საბოლოდდ სამი ლამაზესმა გოგონამ თბილისის ქუჩები დაიბყრო . ცეკვავდენენ გაუჩერებლად და აღარაფერი ადარდებდათ , ყველა სიმძიმისგან განთავისუფლდნენ.

*****************************
- იმ ახვარ მაჩაბელზე რას ვაპირებთ - ნერვიულობდა ნიკა
- არვიცი რამე უნდა მოვიფიქრო ტო, უნდა გავანადგურო , ყველაფისთვის დაისჯება ერთი მაგის.....
-სანდრო ამის გაკეთებას როგორ აპირებ
- ყველაზე ძვირფას წავართმვ , ყველაზე მნიშვნელოვანს როგორც მან ჩემი ლიზა წამართვა , სიკვდილს ინატრებს თუმცაამ მოვკლავ იმდენად მოვშლი დაჩოქილი პატიებას მთხოვდეს . ტუმცა ყველა დეტალი კარგად უნდა დაიგეგმოს , ბევრი მოკავშირე ყავს და არვიცი მათთან როგორ შევაღწევ , ლუკა წეპოს დაურეკე და უთხარი მაჩალებლზე ყველაფერი მომიძიოს .
- ბაზარი არაა ტო

********************
-ნიცა ნიცაა კარგად ხარ , ნიცა თვალები გაახილე გთხოვ - ნია უკვე ტიროდა
- ცოტა ჩქარა ატარეთ გთხოვთ - ბღოდა მართა

საავადმყოფომდე მალე მიაღწიეს ,თუმცა გოგონებისთის ეს გზა თითქოს არ მთავრდებოდა


- რადაემართა ? იკითხა ექთანმა
- არვიცით ვცეკვავდით ყველაფერი თითქოს ძალიან კარგად იყო თმცა ნიცა გონოდ დაეცადა ვერაფრით გამოვაფხიზლეთ
-აქამდე რამეხოარ უთქვამს?
- რას გულისხმობთ ?
-რამე ხოარ აწუხებდა ?
- არაა რამოდენიმეჯერ თავბრუ დაეხვა თუმცა მალევე ფხიზლდებოდა ხოლმე
- ახლა ექიმია მასთან ყველაფერს მალე გაიგებთ ...

დიდი ხანი ელოდებოდნენ მოსაცდელში ექიმის გამოსვას ,თუმცა ეს დრო ძალიან ჭიანურდებოდა ,რა არ იფიქრეს რამდენი უბედურება გაიელვეს თავში .... მაინც რა არის არა ცხოვრება ? გგონია ბედნიერი ხარ ,ყაველაფერი კარგად გაქ პრობლემა უკამ მოიტოვე და ყველაფერი უარესობისკენ იცვლება სიხარულს ტკივილი ცვლის , ბედნიერებას - უბედურება . მოვლენები იმდენად მალე ვითარდება გააზრებასაც კი ვეღარ ასწრებ, როცა ხდავ როგორ ცუდად არის შენი მეგობარი მასზე ცუდად ხდები ,არ გინდა გაიფიქრო რო მალე შეიძლება ის აღარ იყოს რასარ ფირობ , ყველა მოგონება ერთიანად ამოგიტივტივდება , ყველა ერთად გატარებული წამი , ყველა ბდნიერება და გასაწირი რომელიც ერთად გადაიტანეთ . როგორ თამაშბდით ერთად თოჯინებს ,მერე სკოლაში წახვედით ერთად , რომ დაეცემოდა და ხელს გაუწვდიდი ,ვინმე გააბრაზებდა და შეგეზლო თვალის დაუხამხამებლად მოგეკლა. დაუცებ შიში გაქვს იმისა რომ ეს ყველაფერი თავზე ჩამოგენგრევა .

- ექიმო როგორაა ?
-სამწუხაროდ გადარჩენის შანსი ძალიან ცოტააა
- რა ? რასჭირს ?
- სიმსივნე , როგორც ჩანს ყველაფერი ძალზედ რთულადა შეგიძლიათ შეხვიდეთ შიძლება თქვენი ერთად ყოფნის ბოლო დღეც კია .....7




არვია რაგითხრათ ... ისიც არვიცი ახლაეს რატო დავწერე უბრალოდ ამთავით ჩემი ტკივილი გაგიზიარეთ ...გუშინ მეგობარი დამეხრჩო მდინარეშიძალიან ახალგაზრდა და კეთილი , ყველაფერი თავზე ჩამომენგრა არვიცი ცხოვრება როგორ გავაგრძელო, ყველა მოგონება თვალწინ მიდგას რამდნჯერ მიწყენინებიამერე შევრიგებულვართ , ერთად რამდენი რაღაც გადაგვიტანია.. ახლა რაუნდა ვქნა ? კვდარიც კი იღიმოდა გესმით ? ისეთი ლამაზი იყო .... არვიცი შემდეგი თავი როდის დაიდება თუმცა ის ფაქტი რომ მე ვწერ ახლა და ჩემს ტკივილს გიზიარებთ ოდნავ მამშვიდებს არვიცი რადავწეწრე თუმცა რაც არის არის