-პირველად გხედავ ასე ანერვიულებულს.
- ანა ხოიცი როგორი პასუხისმგებლობით ვეკიდები, მაინც პირველი საქმეა.
-ყველაფერი ძალიან კარგად გამოგდის დამშვიდდი რა.
-დღეს პირველად უნდა შევხვდე ციხეში. თითებისმტვრევით შემომხედა დაქალმა.
-ვიღაც ბანჯგვლიანი ტიპი რო დაგხვდეს ხოაზზეხარ რას ვიღადავებ.
-სულ ყველაფერზე ღადაობ შენ. შემომიბღვირა თათიამ.
-კაი წავალ და ექვსისთვის გამოგივლი. ლოყაზე ვაკოცედა უამრავ ფურცელთან ერთად დავტოვე.

მანქანაში ჩავჯექი თუ არა ტელეფონმა დარეკა.
-ხო სანდრო...
-ანუკა სად ხარ რას შვრები?
-თათიას ვაწყნარებდი, ნერვიულობით კვდება, ეხლა სახლში მივდივარ სიცილით ვუპასუხე.
-ვაი რა სულელია რა ანერვიულებს თითქმის მოგებულიაქვს საქმე.
-რავიცი ვერაფერი შევაგნებინე, მაინც სვანი ხისთავიანია და კაკრას იქაც სვანი დახვდება. გამეცინა.
-ორი სვანი ერთად უკვე ზედმეტია გაეცინა სანდროსაც.
-ახალი ხომ არაფერია საქმეზე?
-ჯერ-ჯერობით არაფერი, ვცდილობ წერტილიც არ გამომეპაროს საქმიანი ტონით მიპასუხა.
-ძალიან კარგი ეს საქმე უნდა მოიგოს თათიამ ! გადაჭრით ვთქვი
-მასეც იქნება! დარწმუნებით მიპასუხა მანაც.
-კარგი ეხა გავთიშავ მანქანაში ვარ, და თუ ახალი იქნება რამე შემატყობინე.
-მიდი ჭკვიანად.


**********
სახლში მივედი მოვწესრიგდი, შავი შარვალი და სპორტული ზედა გადავიცვი, ყავის დასალევი დრო ჯერ კიდევ მქონდა....
-აუ დეეე..... სევდიანად გავიღიმე
-ფუ ამის კიდევ ვერ შევეჩვიე მარტო ცხოვრებას...
სამზარეულოში გავედი და ყავა მოვიმზადე. თხუთმეტი აკლდა ექვსს, მანქანის გასაღები და ტელეფონი ავიღე, ფეხზე ბოტასები ამოვიცვი და სახლის კარი ჩავკეტე.

თათიას კორპუსს მივუახლოვდი და სიცილი ამიტყდა. ქალბატონი სადარბაზოსთან იდგა და ნერვიულად აბაკუნებდა ფეხებს, როგორც კი დამინახა მანქანაში ჩამიხტა და გაბრაზებულმა მითხრა.
-შენ ისევ დამცინი ხო?
-მოიცა შენ ციხეში მიდიხარ თუ პაემანზე? კითხვა ბანზე ავუგდე და გავუღიმე.
-ქალი მუდამ ფორმაში უნდა იყოს, წარბაწეულმა გამომხედა და სარკეში ყურება განაგრძო.
- მე ვიცი უნდა აყლაპინო შენ იმ ბანჯგვლიანს ნერწყვები, მხრები უდარდელად ავიჩეჩე და თათიას გაფითრებულ სახეს ყურადღება არ მივაქციე.
15 წუთში დანიშნულების ადგილას ვიყავით, მანქანიდან საქმიანი სახეებით გადმოვედით და შენობისკენ წავედით, კარებში დაცვამ გაგვაჩერა და ცინიკური სახით გვკითხა.
-თქვენ აქ რას აკეთებთ?
-მაგ სახის დაკერვაზე დიდხანს ვარჯიშობდი? აგდებულად ვუპასუხე და გზა გავაგრძელეთ.
-კაი რას ერჩოდი სიცილით მკითხა თათიამ.
-ცინგლიანი, უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე.
-ეს კაბინეტია... თათიამ თვალით მანიშნა.
-კარგი რაღას უცდი შედი, მე აქ დაგელოდები...


****თათია****
-კომისარის კაბინეტისკენ წავედი, კარებზე ძლიერად დავაკაკუნე და თანხმობის შემდეგ შევედი.
-შეიძლება ბატონო ირაკლი?
-მობრძანდით, თქვენი კლიენტი დაკითხვის ოთახში გელოდებათ, დაცვა მიგიყვანთ მასთან.
მაღალი ტანის ბიჭს უკან გავყევი, ვნერვიულობდი თუმცა მაინც თავდაჯერებულად მივაბიჯებდი. კარის გაღების თანავე უცნაური შეგრძნება დამეუფლა. ბიჭს თავი მაგიდაზე ედო და არხეინად ღიღინებდა. ხმაურზე ამოიხედა და ცინიკურად გამიღიმა.
-შენ ხარ ჩემი ადვოკატი?
ამის გაგონებაზე გავშეშდი, თითქოს თავზე ცივი წყალი გადამასხეს, ჩემს წინ არა ბანჯგვლიანი არამედ გონის დაკარგვამდე სიმპატიური 20-25 წლის ბიჭი იჯდა.
-გერჩივნა ბებიაშენის ტოლი ქალი მოსულიყო? არც მე დავაკელი ირონია ხმას.
-ვაუ, ეს უკვე მომწონს, გრძელი ენაც გვქონია, გაიცინა და ღიღინი განაგრძო.
-დავიჯერო სასიმღეროდ გაქვს საქმე ჯანხოთელო?
-შენი სახელი პატარა გოგო? ქვემოდან ამომხედა.
-მაგ პატარა გოგოზეა დამოკიდებული შენი ბედი. თავდაჯერებულად ვუპასუხე და პირისპირ დავუჯექი.


გამარჯობათ ჩემო საყვარლებო. დიდი ხნის შემდეგ ისევ გაგვიჩნდა სურვილი დაგვეწერა რაიმე განსხვავებული ისტორია. ვისაც გახსოვთ "შემიყვარდი სულელო" ალბათ ჩვენც გაგახსენდებით. სამწუხაროდ ძველ ნიკზე ვეღარ შევედით ამიტომ მოგვიწია ახლის შექმნა. იმედი გვაქვს ეს ისტორია მოგეწონებათ. ველით თქვენს კომენტარებს და შთაბეჭდილებებს. გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი, ღირს თუა არა ამისტორიის გაგრძელება.

სიყვარულით, დუდა