ყველამ დავლიეთ და ძალიან ძალიან მაგარი დროც ვატერეთ.
- აბა ანდრი, როგორ მოგეწონა ჩვენი სიურპრიზი? ( ეთიკო )
- შენი იდეა იყო ეს ყველაფერი, ხო?
მოულოდნელად ჩემს კალთაში საყვარლად აღმოჩნდა და კისერში ძლიერად მაკოცა.
- ტკბილო! ( ეთიკო )
ეთიკო - ძალიან ძალიან ლამაზი საყვარელი, მაგრამ ამავე დროს „ზედმეტად“ ამოუცნობი და მოულოდნელობებით სავსე გოგონა იყო, რომელიც ყოველთვის იმას აკეთებდა რასაც მოისურვებდა.
- მთვრალი ხარ.
სწრაფად მოვიშორე და ჩემს გვერდით „მივუჩინე ადგილი“.
- აჰაჰა, ეს როგორი პატიოსანი მყავს. ( ეთიკო )
მოიცადეთ, რაიმე ცუდი არ იფიქროთ - მე და ეთიკო ერთად გავიზარადეთ და ბავშობიდან ერთმანეთს „მივყვებოდით“, ამიტომაც ერთმანეთსთვის და-ძმასავით ვიყავით და ჩვენში ასეთი თემები მოსული „პონტი“ იყო.
- პატიოსანზე გამახსედა, ცოტახნით გავალ.
- გადი გადი, შენც ვინვე პატიოსანთან არ მიდიოდე, თანაც ასეთი მთვრალი. ( ეთიკო )
- აუაუ რამდენს ლაპარაკობს ეს გოგოტო ( ვაჩე )
რამდენიმე წამში გოგონა ვაჩეს ხელებში აღმოჩნდა და ორივეს ავადმყოფური „სიცილი აუტყდა“. მე კი ასეთი შემთხევეი მაშინვე ვისარგებლე და სახლი სწრაფადვე დავტოვე.
„უაზროდ“ დავხეტიალობდი თბილისის ქუჩებში და მალევე ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა.
- ანდრია!
- ლიკუშ, როგორ ხარტო?
- სად ხარ? ( ლიკუშა )
- მოლოცვას არ აპირებ?
- კი, თანაც როგორ! ( ლიკუშა )
- ოჰჰო, ეს უკვე მომწონს, გარეთ ვარ.
- ძალიანაც კარგი, შენთვის საჩუქარი მაქვს. ( ლიკუშა )
- შენ სად ხარ?
- სახლში ვარ, არ ამოხვალ? ( ლიკუშა)
- ჩემი საჩუქარი?
- გელოდები. ( ლიკუშა )
ჩემს პასუხს არ დაელოდა და მაშინვე გამითიშა, ახლა გეტყვით ვინ არის ლიკუშა - ძალიან ძალიან მაგარი „ნაშა“ ( ბოდიში ამ სიტყვისთვის, მაგრამ მას სხვანაირად ვერ „დავახასიათებდი“ ), რომელთანაც დიდი ხნის მეგობრობა მაკავშირებდა, მაგრამ მისგან არასდროს არაფერი მქონდა „მიღებული“, ამიტომაც მისმა ზარმა ძალიან ძალიან გამახარა და „გასწორებულმა“ გავაგრძელე გზა.
ყურსასმენები მეკეთა და ფიქრებში ვიყავი გართული, რომ მოულოდენლად ვიღაც დამეჯახა და წოსაწორობის დაცვა ძლივსღა მოვახერხე.
- ე გოგო შენ რა ბრმა ხარ? სად იყურები?
უცნობმა დაბნეულმა გაისწორა თმა და უბრალოდ, აი უბრალოდ შეპასუხების გარეშე თავი დახარა - მაგარი, გამიკვირდა და ვეცადე მისი სახე უკეთ დამენახა, რომ მოულოდნელად ერთ ადგილას გავშეშდი - ასეთი სილამაზე პირველად მენახა - ქერა ძალიან ძალიან გრძელი თმა, შავი თვალები ( სიბნელეში ნორმალურად ვერ ვხედავდი, იმ მომენტში შავად მომეჩვენა, მაგრამ სინმადვილეში ძალიან ძალიან ლამაზი უცნაური ფერის თვალები ჰქონდა - ნაცრისფერი - კი ალბათ ნაცრისფერი იქნებოდა ) წითელი ტუჩები, რომლის შემხედვარესაც მაშინვე კოცნის სურვილი შეგიპყრობდა - დაბნეული ათვალიერებდა გარემოს და ყველაზე მეტად ის მიკვირდა, რომ ჩემთვის ერთხელაც არ შემოუხედავს, შემეშინდა - ვერ მივხვდი რას აკეთებდა, ხმას რატომ არ იღებდა ანდაც თვალს რატომ მარიდებდა.
- ეიჰჰ, ცუდად ხართ?
ყველანაირად ვეცადე ჩემი უხეშობა გამომესწორებინა, მაგრამ მან უბრალოდ ზურგი შემაქცია და იქვე სკამზე ჩამოჯდა.
- ბოდიშიტო ჩემი ბრალია, ვერ დაგინახე.
- არაუშავრს, კარგად ვარ.
ვერ წარმოიდგენთ როგორ გამიხარდა მისი ხმის გაგონება, გავუღიმე და რამდენიმე წამში მეც მის გვერდით აღმოვჩნდი.
- ასეთ დროს, ასეთმა ლამაზმა გოგონამ როგორ გაბედა ქუჩაში მარტო გამოსვლა? ეს კომპილმენტი ცუდად არ გამიგოტო, უბრალოდ მართლა ძალიან ლამაზი ხარ.
- მე, მე დავიკარგე.
ამას ნამდვილად არ ველოდი და გაკვირვებულმა, ოდნავ დაბნეულმაც ვკითხე ყველაფერი რამაც იმ მომენტში დამაინტერესა.
- მოიცადე, რა? დაიკარგე? როგორ? გინდა მითხარი სად ცხოვრობ და ახლავე წაგიყვან.
- არ არის საჭირო, მადლობა უკვე დავრეკე ერთ ადგილ
გოგონამ სიტყვის დაბოლოება ვერ მოასწრო, რადგან მოულოდენლად უცნობი ბიჭის ხმაც გაისმა.
- ემა!
მისი ხმის გაგონებაზე გოგონა სიხარულით წამოხტა, ბიჭს ძლიერად ჩაეხუტა და წასვლა დააპირდა, რომ ჩემმა სიტყვებმა წამით შეაჩერა.
- არ დამემშვიდობები?
- კარგად!
„კარგად!“ - მხოლოდ ეს მითხრა, ისე, რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს და გზა გააგრძელა - ვერ წარმოდიგენთ მისმა ასეთმა საქციელმა ჩემზე როგორ იმოქმედა, გოგოსგან ასეთი უყურადღებობა არასდროს მიგვრძნია, ყოველთვის ყველას მოვწონდი და ეს ცოტა არიყოს თავშიც მქონდა აწეული, ამიტომ ვერ ავიტანე ის ფაქტი, რომ მან ასე „ცივად“ და უბრალოდ „დამტოვა“, გაბრაზებულმა ტაქსი გავაჩერე და ლიკუშასთან დავრეკე.
- გღვიძავს?
მისგან დედებითი პასუხის მოსმენამ მაგარი გამახარა და ტაქსის მძღოლს მაშინვე ვაცნობე სახლის მისამართი.
. . . . . . . . . .
- მოხვედი? ( ლიკუშა )
გოგონას ძლიერად ჩავეხუტე და ჩურჩულით ვუთხარი, რომ - მომენატრა -
ჩემმა სიტყვებმა მაშივენე დაიმსახურა ლიკუშას მომხიბვლელი ღიმილი, ხელი ძლიერად ჩამჭიდა და სახლში შემიყვანა.
- წყალს დამალევინებ?
ღიმილითვე გავიდა სამზარეულოში და უკან ასეთივე კმაყოფილი სახით დამიბურნდა.
- რა გჭირს?
- რა მჭირს? ( ლიკუშა )
- რავიცი, რაც მოვედი შენი სახიდან ღიმილი არ გამქრალა.
- უჟმური! ( ლიკუშა )
სწრაფად მომშორდა და სამზარეულოში გავიდა, მეც არ დავაყოვნე და უკან გავყევი.
- შესაძლებელია უჟმური ვარ, მაგრამ მე აქედან საჩუქრის გარეშე არ წავალ.
- აჰაჰა თუ კარგად არ მოიქცევი, ვერაფერსაც ვერ მიიღებ. ( ლიკუშა )
- კი, მაგრამ ერთი პრობლემაა, მე რომ კარგი ბიჭი არ ვარ?
- სინამდვილეში სწორედ მაგიტომ მომწონხარ. ( ლიკუშა )
ზურგით იდგა და საუბრის განმავლობაში ჩემთვის ერთხელაც არ შემოუხედავს, ნელა მივუახლოვდი და ხელები მის წელზე მოვათავსე.
- მოგწონვარ?
- კარგი არ გინდა, ხომ მიცნობ? ( ლიკუშა )
- რას გულისხმობ?
კიდევ უფრო მივუახლოვდი და ჩემსკენ მივიზიდე.
- გაჩერდი! ( ლიკუშა )
- რატომ?
ყელში „ნაზად“ ვკოცნიდი და მისით ტკობობას ჯიუტად ვაგრძელებდი.
- რა გინდა? ( ლიკუშა )
- მე რა მინდა? თავად დამპატიჯე აქ, ღამის ოთხ საათზე, რატომ?
- არ ვიცი, მე უბრალოდ ( ლიკუშა )
ხელები მისი ზედის ქვეშ შევაცურე და კიდევ უფრო მივიზიდე, სიტყვის დასრულება ვეღარ მოახერხა, ჩემსკენ შემობრუნდა და „გიჟივით“ დამიწყო კონცა, მეც რაღათქმაუნდა არ შევეწინააღმეგე და კედელს ასევე „გიჟურად“ ავაკარი - კარგი აქ გავჩერდეთ!
დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა და დაძინება ვეღარ მოვახერხე - არ „მევასებიან“ ისეთი ტიპები, დილით გოგოებს საწოლში მძინარეს, რომ ტოვებენ და იპარებიან, ამიტომაც წასვლას საერთოდ არ ვჩქარობდი. სამზარეულოში გავედი და ყავის გაკეთება გადავწყვიტე, ვიფიქრე გოგონას ვასიამოვნებ-მეთქი, თავიდან ყველაფერი გეგმის მიხედვით მიდიოდა, მაგრამ მოულოდენლად ცხელი წყალი ზედ გადავისხი და ერთი გემრიელად შევიგინე ბოლო ხმაზე.
- ანდრია! რა მოხდა? ( ლიკუშა )
მშვენიერია, ლიკუშაც გავაღვიძე - ბურტყუნით გავედი საძინებელში და სველი ზედა იქვე დავაგდე.
- ჩვენთვის ყავის გაკეთებას ვაპირებდი, მაგრამ რად გინდა საკუთარი თავი შაქარი მეგონა და ცხელი წყალი „დავიმატე“ .
- აჰაჰა ჩემი შაქარი, მოდი ჩემთან. ( ლუკუშა )
მისი დავალება უსიტყვოდ შევასრულე და ბავშვივით დამიწყო ფერება.
- არ გითქვამს. ( ლიკუშა )
- რა?
- როგორ მოგეწონა ჩემი საჩუქარი? ( ლიკუშა )
სწრაფად მოვიქციე ჩემს მკლავებში და ღიმილით გავაგრძელე მისი სიამოვნება.
- საუკეთესო ხარ!
- ანუ მოგეწონა? ( ლიკუშა )
- კი კი მომეწონა, უარს არც ახლა ვიტოყდი იგივე საჩუქარზე.
- გაგიჟდი? 15 000 $ მივეცი, მომინდომა მეორე. ( ლიკუშა )
15 000$ - მოიცადე რა თქვა? რა 15 000$ ? სწრაფას შევწყვიტე მისი კოცნა და გაკვრივებულმა დავუწყე ყურება.
- რა მოხდა? ( ლიკუშა )
- რა 15 000$ ? ვის რა მიეცი? საერთოდ რაზე ლაპარაკობ?
- რა? შენ რა არ გინახავს საჩუქარი? მოიცადე, შენ იფიქრე, სეროზულად? იფიქრე ეს ღამე, აჰჰ რა სულელი ხარ! ხომ არ გადაირიე? შენ მე ვინ გგონივარ? (ლიკუშა )
- აუაუ მაგრად დავიბენიტო.
ლიკუშა სწრაფად წამოხტა საწოლიდან, ხალათი შემოიცვა ხელი ჩამჭიდა და აივანზე „გამათრია“.
- ქვემოთ ჩაიხედე! ( ლიკუშა )
სეროზულად გამოვდებილდი, თვალებს არ ვუჯერებდი ჩვეულებრივად შოკში ვიყავი, ქვემოთ BMW M5 E60 იდგა წითელი ბანტით.
- რა? ლიკუშ! ეს ეს
გიჟივით დავიწყე ყვირილი, სიხრულისგან რას ვაკეთებდი ვერც ვხვდებოდი, გოგონა გიჟივით ავიტაცე, შემდეგ კი საწოლზე დავაგდე და „გაგიჟებულმა“ დავუწყე მისი სხეულის ყოველ სანტიმეტს კოცნა, ის კი იცინოდა და იცინოდა.
- აჰაჰა ანდრია ანდრია, დამშვიდდი! ( ლიკშა )
- შენ ხარ აი ყველაზე ყველაზე მაგარი გოგო, აი არვიციტო საერთოდ რა უნდა გითხრა?
- კარგი რა, ჩვენ ხომ მეგობრები ვართ! ( ლიკუშა )
თვალი ჩამიკრა და მანქანის გასაღები ღიმილით გადმომცა. სწრაფად წამოვხტი და გასასვლელისკენ წავედი, რომ კიდევ ერთხელ მომინდა ლიკუშას კოცნა და ისევ უკან მივბრუნდი.
- მიყვარხარ ლიკუშ!
- აჰაჰა მეც მიყვარხარ! მიდი ახლა, ხომ ვიცი ერთი სული გაქვს იმ მანქანით როდის ისიამოვნებ. ( ლიკუშა )
- ჩაიცვი, მოწესრიგდი და ასე ერთ-ორ საათი გამოგივლიტო.
- კარგი გელოდები! ( ლიკუშა )
ძლიერად ჩავეხუტე შემდეგ კი ჩემი BMW- ისკენ წავედი.

აბა როგორ მოგეწონათ? ბოდიშს გიხდით დაგვინაბეისთვის, უბრალოდ „ბანაკში“ ვიყავი და ფიზიკურად ვერანაირდ ვერ შევძლებდი ახალი თავის დამატებას. გამიხარდება თუ ყველა დაწერს საკუთარ აზრს კომენტარის სახით. მადლობთ, რომ კითხულობთ ისტორიას.