ელენე
12:00
-რესტორნიდან რამეს წამოვიღებ თორემ ავარიაში მოვყვებით,მეუბნება და ჩემსპასუხს არც ელოდება ისე გადადის მანქანიდან.
ორიოდე წუთში ქათმის სალათით ხელში ბრუნდება.
-აჰა აიღე.
გაკვირვებული ვუყურებ.არადა მახსოვს ვუთხარი ვეგეტარიანელი ვარ მეთქი.როდესაც ჭამას მორჩა მანქანა დაქოქა და გზას გავუყრვით.
-რატო არ ჭამ?
-იმიტომ რომ ვეგეტარიანელი ვარ.მკვახედ ვპასუხობ და მინას ვწევ.
-ჯანდაბა,ამბობს ხმადაბლა ლუკა და სიჩქარეს უმატებს.-ბოდიში რა ელე სულ ავირიე.
-კაი.ვეუბნები და მხრებს ვიჩეჩავ.
-აბა?შოკოლადები უყვარს ჩემ გოგოს?
-არა
-რატო ყველა გოგოს უყვარს.
-მე ყველა არვარ.
-ჰო რავიცი.
-ნამცხვარიც არ გიყვარს?
-არა
-გიყვარვარ?
-კი
-ნუ მებუტები რა.ხოიცი რო ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ.უნებლიედ მომივიდა.
-ვიცი.ვეუბნები და თავს საზურგეს ვაყრდნობ.
-ელე
-რა
ცოტახანს ფიქრობს მერეკი მპასუხობს.
-არაფერი,დაიძინე

15:45
-ელენე ჩემი ტანსაცმელი გასარეცხია და მათეს რამე მათხოვე რა,გამომძახა სააბაზანოდან ლუკამ.
-კარგი
რაღაც ნაცრისფერი სპორტულები და შავი ბოტასები გავუტანე.
-აი აიღე. გამოსვლას ვაპირებდი როცა ხელი დამიჭირა და თავისკენ მიმიზიდა.
-დღევანდელზე მართლა გაბრაზდი?
-არა.ყველას შეიძლება დაავიწყდეს ასეთი უმნიშვნელო ფაქტი.ვუთხარი უდარდელად და მის სხეულს ოდნავ მოვშორდი.
-დღეს შენთან დავრჩები მეუბნება და თან სპორტულებს იცვამს.
-არ მინდა
-აბა ამხელა სახლში სიგნალიზაციის ამარა ვერ იქნები.
-ვიქნები.
-გეწყინა.
-არა
ჩაცმა რომ დაასრულა გამოვიდა.კარების წინ დადგა და ნაგლურად გამიღიმა.
-წამოდი,ტელევიზორს ვუყუროთ.
-კარგი
მთელი საღამო ლუკა ვიღაცას წერდა,უფროსწორად ვიღაცეებს.ვითომ "ვარსკვლავური ომების"ყურე
ბა მე მინდოდა.
-წვენი გინდა?
-......
-ლუკა,წვენი გინდა?
-რა?ა არაა.
ავდექი და მისაღებიდან გასვლას ვაპირებდი,რომ დამიძახა და მეც მისკენ შევტრიალდი.
-აუ ნინი ყავა გამიკეთე რა.
მომესმა თუ ნინიო?
-ელენე
-რა?
-ელენე მქვია,მე.ე ლ ე ნ ე დავუმარცვლე და მის პასუხს დაველოდე.
-აუ ელეს აქ ჩემი ძმაკაცი მიყვებოდა ნინზე და...ხო ხვდები რა...
-უნდა დავიძინო.ვეუბნები და მის პასუხს არცკი ველოდევი ისე ავრბივარ ჩემს ოთახში.
სულელო.ყველა ერთნაირია.ლუკამაც მომატყა.როგორ შეიძლებოდა აბა ყველაფერი ასეთი მარტივი ყოფილიყო შენს ცხოვრებაში ელენე?ბალიშს ცრემლებით ვასველებ.საბანს უფრო ვიხუტუებ.ცოტახანში ლუკაც ამოდის.
-ეი,მაისის ხოჭოვ,გძინავს?
პასუხს არ ვცემ არ მინდა.ჩემთვის დიდი დარტყმა იყო როდესაც დედა დავკარგე,ჩემი ნახევარძმა საიმონი და მარკი,ბიჭი რომელიც გულწრფელად მიყვარდა.ლუკა.ამას ვეღარ გადავიტან.საკმაოდ ბევრია ჩემთვის.ღმერთო რით ვერ დასრულდა ჩემი გამოცდა?
-ვიცი რომ გღვიძავს,მეუბნება და საეოლის კიდეზე ჯდება.
-მაპატიე?
-კი
-არა არ გიპატიება.
-კი
-არა
-კი
-არა
-ლუკა,ვეუბნები წყნარად და მისკენ ვტრიალდები.ერთი თვე უჩინარდები,შემდეგ ბრუნდები და გავიწყდება რომ ხორცეულობას არ ვჭამ,ჩემი სახელი გეშლება,ეს ყველაფერი რას ნიშნავს?სულელი არ ვარ და ვხვდები, რომ ნინი სულ სხვა ვიღაცაა.სიმართლეს თუ მეტყვი ყველაფერი უფრო მარტივად იქნება.ლაპარაკი საგრძნობლად მიჭირს.
-იმ ღამეს როცა ანუ ბოლოს ჩვენ როდესაც ვიჩხუბეთ.გავბრაზდი რაზე არ ვიცი ,ახლაც ვერ ვხვდები რეალურ მიზეზს.ძმაკაცებთან ერთად კლუბში ვიყავი.დავთვერი.ნარკოტიკი გავიკეთე.და შემდეგ.....
-აღარ გააგრძელო.საჭირო არ არის.ვეუბნები უემოციო ადამიანივით.
-მხოლოდ რამოდენიმეჯერ შევხვდი.დღეს კი მომწერა და რაღაცნაირად....ხო ხვდები...
-კარგი.თან ჩვენ ხო მაინც შეყვარებულები არვართ და არ ვიყავით.უბრალოდ კარგი მეგობრები ვართ,რომლებსაც ერთმანეთი უყვართ.ვეუბნები უემოციოდ.
-არა,მისმინე ვიცი რომ შეცდომა დავუშვი.უკანასკნელი ნაძირალასავით მოვიქეცი.შწნ გიხნიდი სიყვარულს და ამდროს სხვასთან ვიწექი,მაგრამ ახლა ყველაფერი რეალურია.არცერთი წვეთი საიდუმლო.
-წყალს დავლევ.ოთახიდან გამოვდივარ და დაბლა ჩავდივარ.ჭიქა წყალს წამის მეასწდში ვცლი და ოთახში დაბრუნებას ვაპირებ როდესაც ვხედავ,ტუმბოზე მათეს ტელეფონს.რომელზეც ახლახანს მოვიდა მესიჯი.
-არა ელენე.შენ ვიღაც გოიმი ხო არ ხარ.უზრდელიბააა.ეს არ გააკეთო.დედა რომ გხედა...ფიქრებისგან ვთავისუფლდები და ტელეფონს ვრთავ.
ზუკას მესიჯია.
"საქმეები როგორ მიდის შენ გოგოსთან?"
ცდუნება მძლევს და მაღლა ავდივარ.
"ეე ძმაო დრო გადის,შენ კიდე პირობას ვერ ასრულებ."
"მოიცა რა გუ ძმა ხარ.აუზზე ვნახე ჯერ ერთხელ,დავჯერავ ხო"
"დრო გადის,ნიძლავი?"
"აუუ ნუ შე***ი რა"
"ხარშო"
აუზზე გაცნობილი გოგო მევარ.მე ვარ ლუკას სანაძლეო.ოთახში ავდივარ.ვერაფრის თქმას ვასწრებ ისე ეწებება ლუკას ტუჩები ჩემსას.მკოცნის.ვშორდები და აცრემლებული გვალებით ვეკითხები.
-სანაძლეოს მოგება გეჩქარება?
ვხედავ როგორ წაუხდა გუნება.ფერი დაკარგა.
-ელე...
-ლუკა გგხოვ,მეტი მართლა აღარ შემიძლია.წადი.ვეუბნები და თითს კარისკენ ვიშვერ.ისიც უთქმელად გადის.მე?მე უბრალოდ საწოლზე ვწვები და თავს ტირილის უფლებას ვაძლევ.