-ახლა გასაგებია თუ რატომ ხართ ასეთი ნერვიული,
- მესმის ალბად ასეთი ტკივილს ბევრი ვერ გაუძლებდა!
- თქვენ კი ძალიან ძლიერი ბრძანდებით,
-ბატონო იოანე, მიკვირს ამხელა ტკივილს როგორ უძლებთ
-აცრემლებული თვალებით და თვალებით აკანკალებული ხმით ვუთხარი, არაბულს,
და მის ზღვისფერ თვალებში დავიკარგე,
-აი ხომ ხედავთ თქვენც კი აგატირეთ !
-სინანულით შემომბღავლა, არაბულმა.
-არა რასამბობთ მე თქვენ ცხოვრების სიძნელეებზე მიმითითეთ, იცით?
-თქვენ მიმითითეთ, თუ როგორია წრფელი სიყვარული !
- იცით მე ბევრ ადამიანთან მაქვს შეხება, რომელთაც სხვადასხვა ფსიქიკური ტრამვა აქვთ გადატანილი,
- რათქმაუნდა ეს ხომ ჩემი პროფესიაა ფსიქოლოგი და ამ პროფესიიდან გამომდინარე უამრავ დეპრესიულ, ტრამვირებულ ადამიანთან მაქვს შეხება
-მაგრამ მე თქვენნაირ ძლიერ ადამიანს პირვლად შევხვდი!
-თქვენ ჩემთვის აღმოჩენა ხართ!
-მადლობა თქვენ!
-ვუთხარი ღიმილ ნარევი სახით
-შევეცადე მისთვის სტიმულის მიმცემი სიტყვები მეთქვა და სრული სიმართლე,
-პირიქით მადლობა თქვენ რომ ასე გესმით, ჩემი!
-პასუხი მესროლა არაბულმა და ზღვისფერი თვალები მომაშტერა
-რას იტყვით განვაგრძო მოყოლა ჩემს ანგელოზზე ?
-თუ უკვე საკმარისად მოგაბეზრეთ თავი?
-ასე რატომ ამბობთ, ბატონო იოოანე?
-რა სისულელეაა ინტერესი მკლავს რომ თქვენს ანგელოზზე უფრო მეტი გავიგო!
-თქვენ ჩემთვის თავი არ მოგიბეზრებიათ პირიქით დამაინტერესეთ!
-ერთმანეთზე მიყრილი სიტყვებით განვუმარტე, არაბულს,
-არაბული კი გაფართოვებული ზღვისფერი თვალებით მიყურებდა, -ჩაეღიმა ჩემს საქციელზე და მითხრა კარგით მე განვაგრძობ, ჩემს ამბავს!
-თავი მორჩილად დავუქნიე არაბულს და როგორც ყოველთვის გულმოდგინედ განვაგრძე, მისი მოსმენა.
-არაბული ისევ სივრცეს გაჰყურებდა ისევ დაიკარგა, სივრცეში როგორც ყოველთვის
-თითქოს მასთან მისი ანგელოზი მოფრინდა, და მოგონებებს მას თვალწინ უცოცხლებდა, თითქოს არაბული აქ აღარ იყო
-თითქოს ის მის ანგელოზს გაჰყვა
-მაგრამ ჩემს წინ მისი სხეული იჯდა, და გაუჩერებლად განაგრძობდა თავისი ზღაპრული სიყვარულის ამბავს.
-ჩემს კაბინეტში უბრალოდ ვიჯექი და ფიქრები არ მასვენებდნენ, მახსენდებოდა, დედაჩემი ამიტომ უფრო და უფრო მიღრმავდებოდა, სიძულვილი დიმიტრი არაბულისადმი!
-სიბრაზე საბოლოოდ ვერ მოვთოკე ამიტომ რაც კი ხელთ მომხვდა მისი ლეწვა დავიწყე,
- მაგიდაზე რაც კი იყო მოთავსებული ყველაფერი იატაკზე აღმოჩნდა,
- პიჯაკი ავიღე და დაუყოვნებლივ დავტოვე, კაბინეტი
-გასვლის თანავე ლიზი შემომეგება ,
- ბატონო იოანე სადმე მიბრძანდებით?
- მკითხა გაოგნებულმა
-ლიზი რა მოუხერხოთ, შენს ცნობისმოყვარეობას?
-გაფართოებული თვალებით მივაცქერდი, ლიზის
-ლიზი კი გაკვირვებული და დაბნეული მიყურებდა ,
-არა ბატონო იოანე უბრალოდ ვიფიქრე ვინმემ რომ გიკითხოთ, კარგი იქნებოდა დაგებარებინათ სად იქნებოდით, იქნებ მამათქვენმა გიკითხოთ?
-ბრაზი მერეოდა ვატყობდი, ჩემს თავს რომ რაღაც ცუდს ჩავიდენდი, ამიტომ ლიზისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია,
-სწრაფად ვუთხარი სათქმელი მდივანს
-ჩემი კაბინეტი მოაწესრიგე!
და უკან მოუხედავად დავტოვე ოფისი .
-მანქანაშ ჩავჯექი და გიგის დავურეკე გიგი გცალია?
-კი იო
- რა ხდება?
-ძალიან ცუდად ვარ გიგი
-აი ყველაფრის დამტვრევა, დალეწვა და განადგურება, მინდა!
-ეეე ეე ბიჭო რა მოხდა ასეთი?
-დაწყნარდი ბიჭო! რა გჭირს ასეთი ?
-სად ხარ მითხარი ახლავე მოვალ!
-კუს ტბასთან ვარ მანქნით
-ახლავე მანდ გავჩნდები, დამელოდე!
-დროზე მოდი თორე შეიძლებბა ნერვები მომეშალოს აქაურობაზეც!
-და წავიდე!
-ხომ იცი ჩემი ამბავი,
-ნუ ბოდიალობ და მანდ დამხვდი რომ მოვალ!
კარგი ვუთხარი გიგის და ტელეფონი გავთიშე
-საბოლოოდ ისევ ჩემს ანგელოზზე ფიქრებმა მომიცვა
-იცით მასზე ფიქრი დავიწყე და დავმშვიდდი ნერვები თითქოს აღარ მეშლებოდა,
-შეშლილი იოანე ამ მანქანაშიაა ფიქრებიდან გიგის ხმამ გამომარკვია მინაზე მომიკაკუნა, და მომღიმარი სახით წარმოსთქვა, სიტყვები
-ნუ ხარ მასხარა და ჩაჯექი მანქანაში კლუბში უნდა წავიდეთ!
-რამოხდა აღარ ხარ ნერვებზე მოშლილი?
-არა
-სიცილით ვუთხარი გიგის
-თვალებ გაფართოვებული გაკვირვებული გიგი მომაშტერდა
-და თქვა არა შენ აღარ ხუმრობ!
უკვე ღამე იყო,
-საკმაოდ კარგი დრო კლუბში გასართობად,
-სიმართლე გითხრათ კლუბში მის სანახავად უფრო მივედი, ვიდრე გასართობად,
-კლუბში შესვლისთანავე,
ეგრედწოდებული ჩემი ,,ლამაზმანი" ქეთა მომეგება ქეთას დიდი ხანია ვიცნობდი ქეთა როგორც ცანს ჩემს მიმართ დიდი სიმპათიებითაა განწყობილი მეკი ქეტას როგორც ყველა გოგოს რომელიც ჩემს წრეშია და როგორც ვიტყოდი ,,ძალით გალამაზებულია" ისე ვუყურებდი
-არაბულო! მოენატრე მითხრა ქეთამ და კისერზე ჩამომეკიდა
-ჩემი ქეთა მეც მომენატრა! -ვუთხარი ჩურჩულით და კისერში ვაკოცე
-ჩვენი კუთვნილი ადგილი დავიკავეთ
-თვალებით ჩემს ანგელოზს ვეძებდი თუმცა ამას არ ვიმჩნევდი, -მაგრამ გიგის გამჭრიახ თვალეს რას გამოაპარებ?
-იო ვის ეძებ ასე გამალებით?
-რააა ა მე მითხარი რამე გიგი?
-დაბნეულობისაგან ენა დამება
-გიგს კი სიცილისაგან აღარ შეეძლო,
- ნუ დამცინი!
-კარგი ხოო მოვრჩი
- გიგისთან ლაპარაკში ვერც კი შევამჩნიე ჩვენს მაგიდას როგორ მოუახლოვდა ჩემი ანგელოზი
-რამეს ინებებთ?
-ეს ნაზი ხმა!
- მისი ხმა თითქოს მალამოდ მომედო, ჩემს ახლად გახსნილ ჭრილობებზე
- ადგილზე გავშრი მას ავხედე და კიდევ ერთხელ დავინახე, მისი სილამაზე
-ენა ვერ მოვიბრუნე რომ რამე მეთქვა
-მხოლოდ მას ვუყურებდი
ის კი შეშინებული მიყურებდა
-ალბად ჩემზე იფიქრა რაიმე ცუდს აპირებსო რადგან ძალიან მივაშტერდი,
- მხარი გიგიმ მომკრა და ყურში ჩამჩურჩულა ეს ის გოგო არაააა?
-ჩუმად!
- გიგისთან მოკლე პასუხით შემოვიფარგლე,
და ჩემი ანგელოზის ყურება განვაგრძე,
-უკაცრავად რამეს ინებებთ?
-კითხვა ისევ გაიმეორა
-მივხვდი რომ აქ დგომით დაიღალა და ნერვები ეშლებოდა ჩემს საქციელზე
- ეტყობოდა, რომ წასვლა უნდოდა,
-და აი მეც დავიწყე მის ნერვებზე თამაში რაც დიდ სიამუვნებას, მგვრიდა,
- ნეტავ იცოდეთ ნერვებიც რა ნაზად და ლამაზად ეშლებოდა ჩემს ანგელოზს!
-ალბად ეს სასაცილოდ ჟღერს არა?
მაგრამ ეს ასე იყო!
- ის ანგელოზი იყო!
-დასმულ შეკითხვაზე პასუხი ისევ არ გამიცია და თვალის მოუშორებლად განვაგრძობდი მის ყურებას !
- ბატონო როგორც ვხედავ არაფერი გსურთ მაშინ წავალ!
- და სხვა კლიენტებს მოვემსახურები,
-მაგიდას მოსცილდა და წასვლა დააპირა
-მგონი შენთვის წადიო, არავის უთქვამს!
-ყველანაირად ვეცადე მკაცრი ტონით მეთქვა
-ადგილზე გაშრა,
-შევატყე ძარღვები დაეჭიმა
-უკაცრავად მაგრამ უამრავი კლიენტია!
- თქვენთან მოვედი მაგრამ შეკვეთა არ მოგიციათ!
-იქნებ ვფიქრობდი?
-დამცინით? რას ფიქრობდით? ან ეს რა ჩემი საქმეა თქვენ რას ფიქრობთ?
-შენი საქმე როგორ არაა ? რომელ სასმელს დავლევდი ამაზე ვფიქრობდი
-მაშინ როცა მოიფიქრებთ მერე დამიძახეთ!
-მითხრა დაძაბულმა ჩამეღიმა მის საქციელზე, და გაფართოვებული თვალებით ვუთხარი
-რა უხეში ხარ
-რა დამთხვევაა, თქვენც!
-ეცადა ღიმილიანი სახით ეთქვა თუმცა ბრაზის დამალვა ვერ შეძლო ,
- ნერვები ისე მოეშალა ალბად საშვალება რომ ჰქონოდა რაც ხელთ მოხვდებოდა სიამუვნებით მესროდა მაგრამ ცდილობდა ეს დაეფარა, რაც უფრო ლამაზს და მიმზიდველს ხდიდა,
-ლილე! რას აკეთებ აქ ამდენ ხანს? -ვერ ხედავ რამდენი კლიენტია ? მარტო მე და მარი ხომ ვერ გავუმკლავდებით ?
-მის უკან მომდგარი გაღიზიანებული მიმტანი ერთმანეთზე მიყოლებული წარმოსთქვამდა, ამ სიტყვებს
-ლილე მისი სახელი პირვლად გავიგე,
- მისი ანგელოზური სახელი ლილე! ლილე! ვიმეორებდი, გულში რომ კარგად დამმახსოვრებოდა
- თუმცა მე მაინც ჩემს ანგელოზს ვანიჭებდი, დიდ უპირატესობას
-ანი ეს რა არის როგორი ზარმაცი მიმტანები გყავთ?
-მომღიმარი სახით მივმართე მეორე მიმტანს ანის თან ანგელოზისაკენ თითით მივუთითე,
-ბატონო იოანე ბოდიშით ვერ შეგამჩნიეთ, როგორ ბრძაბდებით?
-ვერ შემამჩნიე ? არ გრცხვენია?სიცილით მივმართე,
-უკაცრავად ზარმაც მიმტანებში ვის გულისხმობთ?
-ეს შენ არ გეხება ჩემო გოგო მაგრამ აი იმ გოგონას ეხება ხელით ანგელოზისაკენ მივუთითე
-ვის?
-აი იმას ხომ ხედავ?
-უკაცრავად ვიზე ამბბობთ?
-აიი იმ გოგონას ხედავ?
- აიი იმას ,,ანგელოზს" რომ ჰგავს სიცილით ვეუბნევი ანის და თან ჩემს ,,ანგეოლზს" ვაკვირდები როგორ ცქმუტავდა, ადგილზე
-ანის გაეღიმა ლილეზე ამობთ?
-ლილე ქვია? რატომღაც მისი სახელი ,,ანგელოზი" მეგონა
-ირონიული სიცილის ფონზე წარმოვსთქვამდი, ამ სიტყვებს თან მის რეაქციებს ველოდი
-რაა? ზარმაცს მე მიწოდებთ?
-მე ვარ ზარმაცი ამას ჩემზე ამბობთ?
-ნერვებმა უმტყუნეს და ლაპარაკში უეცრად ჩაგვეჩრა
-კი შენზე ვამბობ ანგელოზო
-უკაცრავად მგონი გასაგებად აგიხსენით, რომ კითხვა რამდენჯერმე გაგიმეორეთ და თქვენ არაფერი არ გითქვამთ!
-და მე თქვენი ,,ანგელოზი" არ ვარ!
-ბრაზი ისე მოერია რომ მთლიანად დაიძაბა და ადგილზე ცქმუტავდა,
- ისეთი ლამაზი იყო გაბრაზებულიც კი, ისე მიზიდავდა რომ თავს ძლივსღა ვაკონტროლებდი,
- არა რა! ყველაფერთან ერთად უზრდელიც ყოფილხარ!
უფროდა უფრო ვცდიდი, მის ნერვებს.
-აქ უზრდელობა რა შუაშია?
ძალიან გთხოვთ ტყუილ ბრალდებებს ნუ წამომიყენებთ!
-არა აქ ასეთი მიმტანი არ გამოდგება ანი ნიკოს უნდა დაველაპარაკო ახალი მიმტანი შეარჩიოს!
-ლილემ სიბრაზისაგან აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა ადგილზე ცქმუტავდა შეშინებული მაგრამ ცდილობდა ეს არ შეემნია
-ნამდვილად არ ესიამუვნა როდესაც ვთქვი ახალი მიმტანი იშოვეთ მეთქი ალბად ეს სამსახური მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია
-მე წავალ თუ შეიძლება !
-ხომ არ მითქვამს ჯერ წადი მეთქი?
აქ ყველაფერს მე ვწყვეტ!
-აქ ხომ ანია ? ხოდა თუ რამე დაგჭირდებათ მას სთხოვეთ აქ მე ზედმეტი ვარ!
-აქ ანია მაგრამ ანი წავა! მე თუ რამე დამჭირდება შენ გთხოვ ანგელოზო გასაგებია?
-იცით თქვენ ჩემს უფლებებს ზღუდავთ და ჩმზე ზეწოლას ახდენთ და კიდევ ერთხელ გიმეორებთ მე თქვენი ,,ანგელოზი" არ ვარ ! და არც არასდროს არ ვიქნები! გაბრაზებულმა ეს სიტყვები მესროლა და უკან მოუხედავად გაიქცა
გამეცინა მასზე და სიტყვები გზაში დავაწიე შევეცადე ხმამაღლა მეთქვა შენ ჩემი ,,ანგელოზი" ხარ და იქნები ამის პირობას მე გაძლევ! როგორ მიზიდავდა მისი დაუმორჩილებლობა ამ ნაზ სუსტ გოგონაში უდრეკი სული იდგა რაც მე მაგიჟებდა !
-გაოგნებული გიგი მიყურებდა
ბიჭიოოო არ მჯერა შეყვარებული ხარ?
-ჩუმად ეგდე ადგილზე! სიცილით ვუთხარი გიგის
-ასეა კკიი ასეაა აჰაჰ იოანე! წარმომიდგენია შენი გოგონების ,,კოლექციას" ამ ამბის გაგების შემდეგ რა რეაქცია ექნებათ
-ახალი წევრი ეყოლება როგორც ვხედავ შენს კოლექციას.
-გიგიიიი ნუ სულელობ ბიჭო! ნერვებზე არ მომშალო ის სულ სხვაა! ის ჩემთვის განსაკუთრებულია გესმის? ახლა კი მოკეტე კარგი?
-კარგი მორჩილად დამიბრუნა გიგიმ პასუხი
-ხო ასე ჯობია
-ქეთა სად წავიდა?
- შენი ქეთა ახლა გაგახსენდა?
-ქეთა ზურგიდან მომიახლოვდა და მხარზე ხელი ჩამომდო მორჩი ოფიციანტთან ფლირტს?
-რატო სულელობ ქეთა? მე შენ ყოველთვის მახსოვხარ !
-აჰაჰჰ მე ოფიციანტთან არ ვფლირტაობდი მე უბრალოდ მას შენიშვნებზე ვუთითებდი,
-ჩემი სიმპათიური არაბული! ქეთამ ჩურჩულით წარმოსთქვა, ეს სიტყვები და კალთაში ჩამიჯდა,
-მაგიდასთან ანი მოვიდა ინებებთ რამეს ბატონო იოანე?
-კი ანი როგორც ყოველთვის ვისკი
-კარგით და თქვენ?
-მეც იმავეს რასაც ჩემი სიმპათიური არაბული!
- უთხრა ქეთამ ტუჩების მოპრუწვით -კარგით
-ანი მოიცადე,
- სიტყვები გზაში დავაწიე, ანის
-გისმენთ
-შეკვეთა ანგელოზს გამოატანე კარგი?
-ანის გაეღიმა, და სიცილით მითხრა კარგით თუ თავისუფალი იყო აუცილებლად, ასე მოვიქცევი!
-კარგი ველოდები!
-რამოდენიმე წუთის შემდეგ გამოჩნდა ანგელოზი რომელსაც ასე ველოდი
-ინებეთ თქვენი ვისკი შევატყე თავი უხერხულად იგრძნო და დიდად არ ესიამუვნა ჩემს კალთაში ქეთა რომ დაინახა,
-ქეთამ ჩემთან ალერსს უფრო მოუმატა მის დანახვაზე
ანგელოზმა ჭიქები მაგიდაზე ჩამოსდგა ქეთას ჭიქას კი რატომღაც ჰაერშივე გაუშვა ხელი და ქეთას ვისკი გადაესხა კაბაზე
ბოდიშით ძალიან დიბი ბოდიში ძალით არ მინდოდა მაპატიეთ! თან ირონიულად ეღიმებოდა
ეს რა ქენი? რა დაუდევრობაა? სულ ახალი კაბა გამიფუჭე იცი რა მივეცი? ალბად შენ ამხელა ფულს სიზმარშიც კი ვერ ნახავ!
-ქეთაა! უკვე ზედმეტი მოგდის!
-ქეთამ გაბრაზებული შემომხედა ფეხზე წამოდგა, საპირფარეშოში გავალ მოვწესრიგდები პასუხი გზიდან მესროლა და სწრაფი სიარული განაგრძო
-ანგელოზს ეტყობოდა რომ ნერვები ეშლებოდა, ქეთას სიტყვებზე მაგრამ
თავს ქეთას დასვრილი კაბით იმშვიდებდა,
- და ირონიულ ღიმილს არჩევდა, ქეთას სიტყვებზე გამოკიდებას,
-შემდეგ კი უკან მიბრუნდა და წასვლა დააპირა
-მაგრამ მე ისევ განვაგრძე, მასთან თამაში
-შენთვის წადიო არავის არ უთქვამს! სერიოზული სახით და ბოხი ხმით ვუთხარი, მას
-იგი ადგილზე შეკრთა და წარბის აწევით მიპასუხა
-თუ სხვას არაფერს ინებებთ მე წავალ !
-მე ვისურვებდი რომ შენ აი აქ ჩემს წინ იდგე!
-თითით მაგიდასთან მივუთითე, მის სახეს ნელა ავხედე, და ჩემდა უნებურად მის სილამაზეში დავიკარგე,
-სახე შეეცვალა დაიძაბა ცოტა აკლდა რომ ჩემთვის სკამი ესროლა აჰაჰ მეღიმება მის სახეს რომ ვიხსენებ ადგილზე ცქმუტავდა, მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია და
ასე წარბის აწევით მიპასუხა
-თქვენ გყავთ თქვენი ეგრედწოდებული ,,ნაშა" ხოდა კეთილი ინებეთ და მას მიაშტერდით!
მე აქ ვმუშაობ !
და ჩემი სამსახობრივი მოვალეობაა, რომ კლიენტებს მოვემსახურო!
და არა აქ ვიდგე!
-ქეთა ჩემს უკან მომდგარიყო, და ეს სიტყვები მოისმინა
-ამ სიტყვებზე ქეთა გაცოფდა
-რაოო შენ ,,ნაშა" ვის უწოდე ?
ხომ არაფერი გეშლება შემთხვევით?
-არა არაფერი არ მეშლება მე იმას ვამბობ რასაც ვხედავ!
ჩემი ანგელოზიც არ ნებდება და ბოლომდე იმას ამტკიცებს, რასაცა ამბობს!
-მომწონს მისი სიმამაცე მისი გაბედულობა, შეუპოვრობა
მას მე ჭკუიდან გადავყავარ!
-რამდენს ბედავ? შე გომბიო ქუჩის მათხოვარო?
-ქეთა შეურაწყოფაზე გადავიდა
-რაც უკვე ნერვებს მიშლიდა!
-უკაცრავად შეურაწყოფას რატომ მაყენებთ? თქვენ არ გაქვთ ამის უფლება!
-სიტყვებს დაუფიქრდი შე მათხოვარო და შეურაწყოფასაც არავინ არ მოგაყენებს!
- ახლა კი წადი შენს საქმეს მიხედა -სანამ რამე გამომსტყუე!
-ქეტაა! ქეთააა!
-იო ნახე აქ მათხოვრები რამდენს ბედავე!
-ქეთა კითხვით მომიბრუნდა
-ქეთა საკმარისად ვითმინე შენი აუტანელი საქციელი! წადი აქედან!
ხმას მოვუმატე
-რაა? შენ ამ გომბიო უპატრონოს იცავ?
-უკვე ლილეს ნერვებნი საბოლოოდ მოეშალა და ბოლო ხმაზე იკივლა შენ არ გაქვს უფლება ასეთი სიტყვებით მომმართო!
- არც შენ გაქვს უფლება მიწოდო ,,ნაშა"!
-მაგრამ მე სიმართლე ვთქვი !
-კიდევ იმას გაიძახი შე ბო** ქეთამ იწივლა ბოლო ხმაზე
-და ლილესკენ გაიქაჩა
- შეეცადა მას თმებში სწვდენოდა,
-მაგრამ მე უცებ წამოვვარდი, ადგილიდან და ქეთას დაკავება შევძლი
-მორჩი! მორჩი ქეთა ამ უზნეო საქციელს!
-ქეთას ვაწყნარებდი და ამასობაში
ლილე ადგილიდან, გამქრალიყო
-არა ამას არ ვაპატიებ არა !
-არც შენ გაპატიებ იმას რომ მას იცავ!
-გამწარებული ქეთა ყვიროდა შემდეგ ხელი უხეშად მკრა და წავიდა
-მე კი მისი საქციელისათვის
ყურადღება არც კი მიმიქცევია, და ისევ განვაგრძე ჩემი ანგელოზის ძებნა,
-მაგრამ არღარ მინახავს,
-ამ ნაზ მშვიდ გოგონას ჯერ ლუკამ და შემდეგ ქეთამ დაურღვვია მშვიდი ცხოვრება და ორივემ ჩემი მიზეზით!
ეს ჩემი ბრალია!
-თავს ნუ იდანაშაულებთ თქვენ არაფერ შუაში არ ხართ!
-მე რომ არა ჩემი უაზრო პრინციპები, რომ არა ასე არ მოხდებოდა!
- ჩემი დაწყევლილი ცხოვრება, რომ არა ასე არ მოხდებოდა!
-ეტყობოდა, არაბულს რომ ძალიან ნანობდა!
- ეს სიტყვები მითხრა და მის ბაგეზე ცრემლი ჩამოგორდა,
- მისმა ცრემმლმა გრძელი და ვრცელი კვალი დატოვეს, მის ბაგეზე
-თითქოს ისინი შემდეგ ცრემლს უკვალავდნენ, გზას მაგრამ შემდეგი ცრემლი სულ სხვა ადგილას ტოვებდა ვრცელ და გრძელ კვალს
- ასე გრძელდებოდა არაბულის სახეზე მანამ სანამ მის თვალებში ზღვა ღელავდა!