როდესაც ოჰაიოდან ლოს ანჯელესში გადავედი მეგონა არაფერი შეიცვლებოდა, გარდა ადგილმდებარეობისა. ვფიქრობდი რომ კარგად ვისწავლიდი, როგორც ადრე და მეყოლებოდა ბევრი მეგობარი, მაგრამ იმედები არა თუ გამიცრუვდა, რაც ამ პერიოდში გადავიტანე, იმ ამბავმა მთელი ჩემი ცხოვრება, არა ცხოვრება არა მთლიანად მე შემცვალა და ამან ის განაპირობა, რომ სამყაროც შეიცვალა ჩემთვის. ერთდროს ლამაზი, მშვიდი, მრავლისმომცემი და დამაიმედებელი ჩემი ცხოვრება უბრალოდ უაზრო, საშინელი, მტკივნეული დღეების უსასრულო მორევად გადაიქცა.
ელეი(LA)-ში გადმოსვლა ძალიან მიხაროდა. მე და მამა დიდ ბინაში ვიცხოვრებდით და არავინ და არაფერი შეგვაწუხებდა. მამამ ძლივს დააღწია თავი ქორწინებას, რომელმაც მხოლოდ უფრო მეტი ტკივილი დაუმატა ჯერ კიდევ დედაჩემის გარდაცვალების შემდეგ შემორჩენილ ტკივილს.
რომ ჩამოვედით და სახლის კარი შევაღე, ისეთი შეგრძნება დამეუფლა, თითქოს ეს ადგილი მე მელოდა. ჩემთვის იყო შექმნილი.
ჩემი ოთახიდან ლამაზი ხედი იშლებოდა. ამწვანებული ტყე იხედებოდა ჩემს სარკმელში. დიდი ფანჯრის რაფები ბალიშებით იყო გაწყობილი. დიდი საწოლი იდგა ცენტრში . კიდევ კარადები და ათასი საჭირო რამ. მთავარი ის იყო რომ მამამ ეს ოთახი სიყვარულით გაარემონტა და ყველაფერი ისე გააკეთა როგორც მე მინდოდა.
კიბეებზე სწრაფად ჩავირბინე, მოვეხვიე და ვაკოცე.
-მადლობა მა! ყველაფერი მომეწონა ძალიან.
-მიხარია რომ მოგეწონა ბაჭია
-დღეს რა გეგმები გვაქვს?
-მეგონა სკოლაში წახვიდოდი და საბუთებს მოაწესრიგებდი.
-მართალი ხარ მა! სულ დამავიწყდა
კიდევ ერთხელ ვაკოცე, ოთახიდან საბუთები ავიღე და კართან მამას ხმა გავიგე
-კას?!
-გისმენ?!
-ასე მიდიხარ?
-ხო რა იყო?
-მეგონა გაიპრანჭებოდი, გამოეყწობოდი.
-მამა
სიცილით თავი გავაქნიე
-რა? ახალ ქალაქში ახალ მეგობრებზე შთაბეჭდილება ხომ უნდა მოახდინო
-ასე ცუდად გამოვიყურები?
-მე ეგ არ მითქვამს ბაჭია. უბრალოდ ეს ელეი-ა. აქ სხვა ტიპის ხალხი ცხოვრობს.
-ნუ გეშინია მა ჩემნაირებიც იქნებიან.
-შენ ერთადერთი ხარ პატარა.
მას ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე და კარი გავიხურე.
შეიძლება მართალიც იყო. ყვითელი „მოდაზე“ დახეული სვიტერი, დახეული შორტები, სვიტერის შესაფერისი მოყვითალო კოლგოტი და ბოტები მეცვა. თმა კოსად ავწიე და მრგვალი რეიბანები გავიკეთე. სკოლას მალევე მივაგენი გუგლ მეფის დახმარებით.
ეს იყო სამსართულიანი, თუმცა საკმაოდ მაღლი შენობა. კარებთან ჩაპუტკუნებული ქალი, სკოლის დაცვა გახლდათ. ის ღიმილით მომესალმა
-მოგესალმებით!
-გამარჯობა!
-რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-დირექტორის კაბინეტი შეგიძლიათ მიმასწავლოთ.
-მარტივია. დერეფნის ბოლოში მარჯვენა მხარეს შეუხვევ და კორიდორის ბოლოს წარწერას დაინახავ.
-მადლობა.
-არაფრის. წარმატებები.
-გმადლობთ.
დირექტორის კაბინეტიც მარტივად ვიპოვნე.
კარზე დავაკაკუნე. შემდეგ როდესაც თანხმობის ნიშნად ოთახიდან ბოხი ხმა გავიგე, კარი შევაღე.
დაახლოებით 40-ოდე წლის მამაკაცმა მობილური გათიშა, სავარძელში ჩაეშვა, გამიღიმა და მის წინ მდგომ სკამზე მიმითითა.
მე ლაპარაკი დავიწყე და მისკენ დავიძარი
-მოგესალმებით მისტერ...
სკამზე დავჯექი
-მისტერ ჰანტი, კრისტოფერ ჰანტი
ეს ახალგაზრდა დირექტორის შთაბეჭდილებას სულაც არ ტოვებდა. მამაჩემის ტოლი იქნებოდა თუმცა თინეიჯერს გავდა.
-დირექტორო ჰანტ მე ამ სკოლაში გადმოსვლაზე მოთხოვნა გამოვგზავნე.
-განცხადებას ბევრი გზავნის თავი შემახსენეთ
ო ღმერთო ჩემო ეს მკვლელი ბრიტანული აქცენტი
-კას...
-კასანდრა ვილსონი. ოჰაიოდან.
-დიახ თქვენ გახსოვთ?...
-მე ყველა მოსწავლე მახსოვს ვისაც ასეთი შედეგები აქვს და იცით რამდენია ასეთი მოსწავლე აქ?... ის შეყოვნდა შემდეგ კალამი ნერვიულად აათამაშა ხელში
-ორი! ერთი კრის პირსი და მეორე ...
მან კალამი მომიშვირა
-შენ. მე შენთან კითხვები არ მაქვს და არც საწინააღმდეგო მაქვს რამე. აი შენ ცხრილი და ორშაბათს ჩვეულებრივად შეუდგები სწავლას
მან ცხრილი მომაწოდა და მომღიმარი სახით გამომხედა.
-მადლობა. ნახვამდის
-ნახვამდის. იმედია მოგეწონება ჩვენი სკოლა.
პასუხად მხოლოდ გავიღიმე და კარი გამოვიხურე.
გახარებული წამოვედი და დერეფანშივე მოვირგე ნაუშნიკები. მუსიკები ჩავრთე და ბნელ დერეფანში ცეკვა-ცეკვით განვაგრძე გზა. უეცრად მხარზე შეხებამ გამომაფხიზლა. ისე შემეშინდა შევკივლე.
-ოუ ბოდიში არ მინდოდა შეშინება.
შევბრუნდი მისკენ და მეგონა დირექტორის ორეული მედგა წინ მხოლოდ უფრო ახალგაზრდა. ის შევათვალიერე. ის ჩემი იდეალური ბიჭის პორტრეტს გავდა.მისი ჩაცმულობაც კი ზუსტად ისეთი იყო როგორც მის გარეგნობას შეეფერებოდა. შავი მაისური, დახეული შავი სკინი ჯინსი, ტყავის კურტკა და ბათინკები
-შენ ახალი ხარ?
ცოტა დავიბენი, მერე ენის ბორძიკით წარმოვთქვი
-კი ახლა გადმოვედი
-იმედია შენი ნებით არ მოხვედი ამ ჯოჯოხეთში
ის მათვალიერებდა ზევიდან ქვევით და პირიქით.
-ჯოჯოხეთში? რატომ? ცუდი მასწავლებლები არიან?
-ჰაჰაჰა შენ ესეიგი ნერდი ხარ. არადა მეგონა სხვანაირი იყავი, გარეგნობით არ გავხარ ეგეთ ტიპს.
- ნერდი? გართობაც კარგად ვიცი. შენ როგორც ვხედავ აქაური“ ცუდი ბიჭი“ ხარ. შენგან განსხვავებით სტერეოტიპული არ ვარ.
-სტერეოტიპული ნამდვილად არ ვარ. აქ ერთადერთი ცუდი ბიჭია, თუმცა მის გაცნობას არ გირჩევ... ისე მაინტერესებს ვნახო როგორ ერთობი.
-ჰაჰა როგორ დაგიმტკიცო რომ გართობა მეც ვიცი
-დღეს 9 ზე ფართი გვაქვს მე და ჩემს ძმას. სწავლის დაწყებას ფხიზლები რომ არ შევხვდეთ.
მოხვალ?
ასე გვიან გარეთ გასვლა არ მიყვარს, მაგრამ მინდოდა მისთვის დამემტკიცებინა რომ მეც ვიცი გართობა და დავთანხმდი.
-კი რა პრობლემაა.
-ძალიან კარგი, გამოგივ...
მან სიტყვა ვერ დაასრულა, რადგან დირექტორის კარი გაიღო და კრისტოფერმა გამოიხედა.
კიდევ ერთხელ აღმაფრთოვანა მსგავსებამ.
-ალექსანდერ ჰანტ სკოლაში რატომ ბოდიალობ?!
-რა შენი საქმეა?!
ამ წუთას მინდოდა გავმქრალიყავი.
-წესიერად მელაპარაკე! მე შენი... კრისტოფერმა შემომხედა და მერე დაასრულა ...დირექტორი ვარ!
-კარგია რომ მხოლოდ დირექტორი ხარ. ნუ მაშინებ შენი პოზიციით. მაინც მივდივარ ამ სკოლიდან.
-სად მიდიხარ? ალექს?!
-შენი საქმე არაა.
ის სწრაფი ნაბიჯით გაემართა გასასვლელისკენ. მეც უკან გავყევი. რა თქმა უნდა დამაინტერესა ეს ორი რა კავშირშია ერთმანეთთან.
-ალექს!
დავუძახე. ის უკვე ქუჩის მეორე მხარეს მდგარ მოტოციკლთან იდგა.
მან გამოიხედა, მოტოციკლზე დაჯდა და წავიდა.
გადავწყვიტე სკოლის ეზოში ცოტა კიდევ მებოდიალა. სკოლის უკნიდან ბიბლიოთეკის შესასვლელი აღმოვაჩინე. შიგნით შევედი. დამლაგებელი გულმოდგინედ წმენდდა არდადეგების დროს დაგროვილ ჭუჭყს თაროებიდან.
გრძელ წიგნის თაროებით სავსე დერეფნებში დიდხანს ვათვალიერებდი სხვადასხვა წიგნების სათაურებს. ერთერთ მაგიდასთან მსუქანი, სათვალეებიანი ბიჭი შევნიშნე, რომელიც წიგნს კითხულობდა. უეცრად ვიფიქრე რომ ეს ის ბიჭი უნდა ყოფილიყო დირექტორმა რომ ახსენა. საუკეთესო მოსწავლე.
ჩუმად მივედი და გვერძე მივუჯექი. მას ძალიან გაუჭირდა წიგნიდან თვალის მოწყვეტა, მაგრამ ჩაამთავრა თუ არა აბზაცი მაშინვე მობრუნდა.
-გამარჯობა კრის
მისი სახელი დამამახსოვრდა.
-გამარჯობა
მიპასუხა დაბნეულმა
-რა იცი რომ კრისი ვარ? ან ჩემთან რატომ დაჯექი?
-უბრალოდ საინტერესო ადამიანი მომეჩვენე
- ჩვეულებრივ ჩემი სახელით და პიროვნებით არ ინტერესდებიან შენნაირი გოგონები.
-როგორი ჩემნაირი?
მან ენის ბორძიკით და დარცხვენით წარმოთქვა
-ლამაზი
და სახეზე სულ აწითლდა
-გავიგე რომ ყველაზე კარგი მოსწავლე ხარ. მე აქ ახალი ვარ და მეგობარს ვეძებ
-მეგობარს? ჩემთან არავინ მეგობრობს.
-რატომ?
-რატომ? ვერ ხვდები? მე მსუქანი, სათვალეებიანი ნერდი ვარ. წიგნის მეტი არაფერი ვიცი და ამიტომ.
-იცი რა მეც ასე ვარ
-არ მჯერა
-ნუ მსუქანი არ ვარ და დანარჩენი ყველაფრით შენნაირი ვარ. თუმცა იცი რა... მე და შენ დღეს წავალთ მაგარ ფართიზე და ყველას დავანახებთ რომ ლუზერები არ ვართ.
-ჰაჰაჰა. ფართიზე? მე იქ არავინ მეპატიჟება. არადა ჰანტერებს ყველაზე მაგარი ფართი აქვთ ხოლმე ყოველ წელს,სწავლის დაწყების წინა დღეს.
-მე დამპატიჟეს.
-რა? ვინ?
-ალექს ჰანტერმა
-არ არსებობს! თვით ალექსანდერ ჰანტერმა?
-რაიყო? რა გაგიკვირდა?
-ის ერთერთი ყველაზე მაგარი ბიჭია ამ სკოლაში.
-ხო მივხვდი. ფულიან, უტვინო, რომელიც ბევრს ბლატაობს
-არა პირიქით. შედეგები თითქმის ჩემნაირი აქვს სწავლაში. ჩვეულებრივ მშვიდი და უთქმელია, მაგრამ გამოხედვით შეუძლია მოგკლას.
-კი ეგ მართალია
-აი კარტერი კი ზუსტად ისეთია, როგორიც შენ აღწერე. ის მისი ძმაა.
-ალექსი და კატერი დირექტორის რა არიან?
-შვილები.
-რა? ვიფიქრე, მაგრამ კრისტოფერი ისე ახალგაზრდად გამოიყურება, გეგონება თვითონაა თინეიჯერი.
-ჩვენს დირექტორთან ფრთხილად იყავი. იდუმალი და საშიში კაცია.
-კარგი რა, ძალიან კარგად შემხვდა.
-უბრალოდ დამიჯერე. ვიცი რასა ვამბობ.
-კარგი. ანუ მოდიხარ ხო ფართიზე?
-არ ვიცი.
-კრის?! გთხოვ მარტო არ გამიშვა
-კარგი, კარგი.
-8 ზე შევხვდეთ სკოლასთან კარგი?
-კი მაგრამ...
-არავითარი მაგრამ!
ლოყაზე ვაკოცე რომ ცოტა გამბედაობა შემატებოდა ჩემთან ყოფნისას და გასასვლელისკენ წამოვედი. კართან რომ მივედი მოვბრუნდი.
-საღამომდე კრის
მან გამიღიმა.
-შენი სახელი?
-კასანდრა.
-საღამომდე კას
სახლში მივედი და ცოტა ხანში გამზადება დავიწყე.
დიდხანს არ მიფიქრია რა ჩამეცვა. შავი მოკლე კაბა ჩავიცვი, მოტკეცილი არა. ზევიდან შავი ტოპი. ჩემი სხეულის ნამდვილად არ მრცხვენია, ამიტომ გადავწყვიტე პრესი გამომეჩინა. ფეხზე კედები ჩავიცვი. თმა კოსად ავიწიე.
სკოლასთან რომ მივედი კრისი უკვე იქ მელოდა.
-ღამით ეს შენობა შემზარავად გამოიყურება.
-არ შემიძლია არ დაგეთანხმო
-აბა მზად ხარ?
-სიმართლე გითხრა არა
-რატომ?
-არ ვიცი. მგონია ისევ დამცინებენ და დამაიგნორებენ, როგორც სკოლაში
-არავითარ შემთხვევაში.
სათვალე მოვხსენი. ვიცოდი ახლა მხოლოდ ერთი რამით შევძლებდი მის დარწმუნებას.
მას თვალებში ჩავხედე და ნელა მივუახლოვდი. ხელები კისერზე მოვხვიე
-კას?!
-ჩშშშშ
...ვაკოცე. ნაზად და გრძნობით.
მან უფრო მჭიდროდ მიმიხუტა. მაგრამ მალევე მომიშორა
-რატომ გააკეთე ეს?
-იმიტომ რომ გათამამდე და შენი თავის არ შეგრცხვეს. ახლა წავალთ ფართიზე და უამრავ გოგოს დაკერავ. გასაგებია?
-კარგი ცოტა დამეხმარა მართლა, მაგრამ ეს ხომ ჩვენს შორის
-საერთოდ არაფერს ნიშნავს
-ძალიან კარგი, იმიტომ რომ მაშინ მეგობრობა გაგვიჭირდებოდა
-კრის დამშვიდდი. დროა წავიდეთ. სახლი იცი ხო?
-კი.
გზაში ბევრი აღარ გვილაპარაკია. მალევე შევაბიჯეთ ორსართულიანი სახლის, თინეიჯერებით სავსე ეზოში. სახლში მორცხვად შევაბიჯეთ, ცოტა ხანში კრისი დავკარგე ხალხის ბრბოში. მისი ძებნისას სამზარეულოში აღმოვჩნდი, სადაც ცოტა დავისვენე, რადგან მუსიკა ისე ხმამაღლა აღარ ისმოდა. ონკანიდან წყალი ავავსე და რომ მოვბრუნდი ალექსი დავინახე რომელიც მაცივარში რაღაცას ეძებდა. მან ლუდი გამოიღო. რომ დამინახა გამიღიმა.
-ჰეი ლამაზო
-ალექს
-არ გინდა?
მან ლუდის ქილა გამომიწოდა. ქილა გამოვართვი და წყლის ჭიქა გვერძე გადავდე. თავისთვის კიდევ ერთი ქილა გამოიღო.
-როგორ ერთობი?
-ჯერ ახლა მოვედი და სიმართლე გითხრა ასეთ სიტუაციაში დიდად ვერ ვერთობი. ძალიან ბევრი ხალხია. თან ჩემი მეგობარი დავკარგე.
-მეგობარი? ვინაა მითხარი იქნებ ვიცი სადაა
-კრისი
-კრისი? ეგეთს არავის ვიცნობ
-კრის პირსს არ იცნობ?
-რა? მაგ ნერდს? მაგას ფართიზე რა უნდა?
-შეწყვიტე ყველას ნერდად მონათვლა, რადგან შენც ზუსტად ეგეთი ხარ.
-რა იცი?
-შენი შედეგები ვნახე. საუკეთესო მოსწავლე ვერ იქნები თუ მთელ დროს გართობაში ატარებ.
მან უბრალოდ გამიცინა და ხელი მომკიდა.
-წამომყევი.
კიბეები ავიარეთ და ერთ ოთახში შევედით.
იქ სამი გოგო და ორი ბიჭი იჯდა ხალიჩაზე, წრეზე და რაღაცას თამაშობდნენ. ოთახი საკმაოდ მყუდრო და კარგად მოწყობილი იყო.
ყველამ ჩვენ შემოგვხედა რომ შვედით.
-გაიცანით... ჰაჰაჰა შენი სახელი ჯერ კიდევ არ მიკითხავს
-კასანდრა.
ვუპასუხე და ჩემსკენ მომზირალ ხუთეულს თვალი ავარიდე.
-კასანდრა გაიცანი ბეკა ( რიჟა, ჭორფლებიანი, ხუჭუჭ თმიანი გოგო, შავი ელასტიკი ეცვა და გრძელი მაისური. ხელზე ტატუ ქონდა და წარბზე პირსინგი), ენდი (ეს გოგო ამ ხუთეულში გამოირჩეოდა. თეთრი კაბა ეცვა, თმა ცხენის კუდივით ჰქონდა აწეული. მისი მუქი თმის ბოლოები ლამაზი მომწვანო ფერის იყო, თვალებიც მწვანე ჰქონდა და ძალიან უხდებოდა.), დანიელა (ეს გოგო შემოსვლის წამიდან მკვლელი მზერით მათვალიერებდა და სიმართლე გითხრათ, შემაშინა კიდეც. მას მუქი ლურჯი, გრძელი თმა ჰქონდა, ცხვირზე, ტუჩზე და წარბზე პირსინგები ეკეთა. ორი ტატუ ჰქონდა ერთი კისერზე და მეორე თეძოზე. კისერზე ვერ გავარჩე ხოლო თეძოზე გარკვევით ჩანდა ასო C (სი). მას ძალიან მოკლე შორტი ეცვა და ასევე ძალიან მოკლე ტოპი. თითქმის ყველაფერი უჩანდა. შორტის ზემოთ ჩანდა მისი ტანგის ზორტები.)
გოგონების შემდეგ ალექსი ბიჭებზე გადავიდა.
-ეს ბრაიანი (ეს ბიჭი გარეგნულად არაფრით გამოირჩეოდა, ერთი ჩვეულებრივი ბიჭი იყო. შავგვრემანი. პირსინგების და ტატუების გარეშე. თუმცა კარგი დაკუნთული ჩანდა. სპორტსმენის ტანი ჰქონდა.) ეს კი ჰანტერი ( ჰანტერი რომელიც ახლა დანიელას ეკვროდა, ასევე დაკუნთული იყო, თუმცა მისი მეგობრისგან განსხვავებით მისი ხელები ტატუებით იყო დაფარული. თმა გადახოტრილი ქონდა.) სიმართლე გითხრათ ეს ხალხი რაღაც სექტას უფრო გავდა.
-სასიამოვნოა
ძლივს წარმოვთქვი.
ალექსი ბეკასა და ენდის შორის ჩაჯდა და ხელით მანიშნა თავის გვერძე
-დაჯექი.
მეც მივედი და მასსა და ენდის შორის ჩავჯექი. გამეხარდა ენდი რომ მოხვდა ჩემს გვერძე ის ყველაზე ნორმალურს გავდა აქედან.
-რას თამაშობთ?
როგორც იქნა ხმა ამოვიღე
-სიმართლე თუ მოქმედება
მიპასუხა ბრაიანმა
-კარგი მეც მინდა.
ბოთლი დაატრიალეს და ენდისა და ჰანტერზე დაჯდა.
ჰანტერი-ენდი სიმართლე აღარ გაქვს ანუ მოქმედება უნდა შეასრულო.
ენდი-თქვი
ჰანტერი-თმები შეიჭერი
ენდი-რა? გააფრინე?
ჰანტერი-კარგი რა მაგაზე უარესებიც გაგვიკეთებია
ენდი უკმაყოფილო სახით წამოდგა და მაკრატელი მოიტანა. არ მესმოდა რატომ აკეთებდა ამას მე უბრალოდ თამაშს შევწყვეტდი. მან თმა მოიჭრა თან საკმაოდ ბევრი. თითქმის კარე შეიჭრა და მოჭრი თმა ცხვირთან დაუტრიალა ჰანტერს. არადა როგორ უხდებოდა მწვანე ბოლოები. ჰანტერმა გადაიხარხარა და თამაში გაგრძელდა. ახლა მართლა შემეშინდა. ბოთლი ჩემზე და ბრაიანზე გაჩერდა.
ბრაიანი-სიმართლე თუ მოქმედება?
დავიბენი. არ ვიცოდი რა ამერჩია. სიმათლე რომ მეთქვა და რამე ძალიან პირადული ეკითხათ? მოქმედებაც მაშინებდა, მაგრამ საბოლოოდ გადავწყვიტე
-მოქმედება
ბრაიანი-ლიფი გაიხადე
-რაა?
ბრაიანი-ვერ ნახე ენდიმ თმა შეიჭრა. თუ თამაშობ ითამაშე.
ლიფი გავიხსენი და ტოპის ქვეშიდან გამოვაძრე.
ახლა ჩემი მკერდი მოტკეცილ ტოპზე სასტიკად გამოიყურებოდა, თუმცა არა ბიჭებისთვის. ისინი ამან ძალიან გაამხიარულა. ვცდილობდი მის დაფარვას , მაგრამ ცოტა ხანი თამაშის მერე დავიკიდე. თან სასმელიც მოქმედებდა. თმაში მომწონდა უფრო და უფრო.
ალექსს ტელეფონმა დაურეკა და რომ დახედა ეკრანს გიჟივით წამოვარდა და გარეთ გავიდა. ჩვენ გავაგრძელეთ თამაში. ისევ მოქმედება ამომივიდა და დანიელამ მითხრა რომ გარეთ გავსულიყავი და პირველი შემხვედრისთვის მეკოცნა. თან უკან გამომყვა რომ შეემოწმებინა.
ძალიან შემეშინდა და ავნერვიულდი კრისტოფერი რომ დავინახე. მეორე მხრივ ამ სექსუალურ მამაკაცს სიამოვნებით ვაკოცებდი. დაუფიქრებლად მივედი და ვაკოცე. ის ამას ნამდვილად არ ელოდა. მაგრამ ჩემდა გასაკვირად არ შემწინააღმდეგებია. მალევე მოვშორდი მას.
-ბოდიში მისტერ ჰანტ.
მოვბრუნდი და ოთახში უნდა დავბრუნებულიყავი, როცა მან მაჯით დამიჭირა და გვერდითა ოთახში შემიყვანა. კარი გადაკეტა და ყოველგვარი შესავლის გარეშე დამიწყო კოცნა. ვცდილობდი თავის დაღწევას, მაგრამ დაღლილს და ალკოჰოლით გაბრუებულს იმდენი ძალა არ მქონდა, რომ ამ დაკუნთულ მამაკაცს შევწინააღმდეგებოდი.
როგორც იქნა დავაღწიე თავი
-მისტერ ჰანტ ბოდიში უნდა წავიდე. ეს თამაში იყო.
-მე არ გეთამაშები.
-კი მაგრამ...
-გინდა სკოლიდან გაგაგდო?
-რა? არა რა თქმა უნდა
-მაშინ მოდი ჩემთან
ის საწოლის კიდეზე ჩამოჯდა.
-მისტერ...
-მოდი აქ!
მან დამიყვირა და შიშისგან შევხტი. მასთან მივედი. მან მუხლებზე გადამაწვინა და კაბა ამიწია. გული საშინლად სწრაფად მიფეთქავდა. ცალი ხელი პირზე ამაფარა. მეორეთ კი ძალიან მწარედ დამარტყა საჯდომზე. ასე განმეორდა რამდენიმე ათეული დარტყმა.
შემდეგ კაბა გამისწორა და რასაც ქვია გადმომაგდო მისი მუხლებიდან. როგორც ბინძური, უსარგებლო ნივთი.
ასე დამცირებულად თავი ცხოვრებაში არასდროს მიგრძვნია.
-გადი
წამოვდექი, ცრემლები მოვიწმინდე და სწრაფად გამოვვარდი ოთახიდან, რომ კიდევ რამე არ მოემოქმედა. კარგი გავაღე თუ არა ალექსს შევეჩეხე.
-ალექს ბოდიში უნდა წავიდე
-კარგად ხარ?
მომაძახა როდესაც კიბეზე ჩავრბოდი. სახლში შევვარდი და ეგრევე ჩემს ოთახში ავედი. ტანსაცმლიანად დავეცი საწოლზე და ასევე დამეძინა.