კარებზე აკრულმა გონზე ვერ მოვედი რა მითხრა სანამ წელზე არ მომკიდა ხელი და საწოლისკენ დაიძრა, გაფართხალება ვცადე , მაგრამ როგორცკი მისი სერიოზული და მკაცრი მზერა დავაფიქსირე გავშეშდი.საწოლზე რომ დამაგდო და თვითონაც მომიწვა გვერდით მაშინ ვერ მოვწვი რა ხდებოდა თავი მკერდზე რომ დამადო და თვალები დახუჭა..როგორია მაიკითა და მოკლე შორტით ტრუსიკს რკმ წააგავს დაწვე ბიჭთან, რომელიც ნახევრად შიშველია და არ გადაცხელდე! -მოიცა, ნიკუშა! რასაკეთებ?
-ვიძინებ! მკაცრად მითხრა და ფშვინვა განაგრძო
-რას ჰქვია იძინებ? გამიშვი ახლავე! მკაცრად ვუთხარი და დავეჯაჯგურე, რაზეც უარესად მომიჭირა ხელები და სუნთქვაც კი შემეკრა წამში..
-ბიჭო ვერ ვსუნთქაავ!! გამიშვი ახლავე შე მართლა სვანო! რამდენს ბედავ! ამაზე ნათლად დავინახე როგორ გამწარდა და ზემოდამ მომექცა მოქუფრული სახით..
-კიდე აქეთ გაქვს გოგო პრეტენზიები? ტარაკნები უნდა შემოგეგდო ოთახში ! ახლა კიდე არ ისვენებ და არ მაძინებ! სანამ ჭკუიდან გადამიყვან დაწყნარდი და დაიძინე თორე კაცი არვიყო თუ შუაგულ ტყეში არ დაგტოვო!
-ისევ მანდ მირჩევნია ვიდრე შენთან ერთად საწოლში!..დავინახე როგორ გამომხედა, წამით ჩაფიქრდა კიდეც და შუბლშეკრული წამოდგა საწოლიდან და მეც თან წამომაგდო, ეგრევე გადაოცვა მაიკა მე ჟაკეტი მომცა და სანამ რამეს ვიტყოდი იქამდე შემომხედა თავისი მკაცრი იერით და ოთახიდან გამომაბრძანა..
-რასაკეთებ? სად მივდივართ?
-იქ სადაც ასე ძალიან გინდა! მკაცრად მომახალა და გზა განაგრძო..გარეთ რომ გავედით და ტყეში გადაუხვია მაშინ მივხვდი რომ არ ხუმრობდა და ხელის გამოწევა ვცადე უარესად რომ მომიჭირა..
-ბიჭო დებილი ხოარხარ? ვიხუმრე! წავედით სახლში!
-აი მე კიდე არ ვხუმრობ!
-ჰო გასაგებია შენ სვანი ხარ და ხუმრო ები არასდროს გესმოდა! ჩავიბურტყუნ და ვაი ამ ჩაბურტყუნებას რომ გაჩერდა და ისეთი თვალებით გამომხედა მტრისას!
-აი ახლა კი საერთოდ არ გადავიფიქრებ შენი ტყეში დატოვების იდეას!
უკვე შუაგულ ტყეში ვიყავით! მაინც ბოლომდე მეგონა რომ ხუმრობდა და უკან დავბრუნდებოდით უკან..
-ვსო გეყოფა ნიკუშა მართლა და მართლა! ვიხუმრეთ და გვეყო წავედით სახლში! ხმა არ ამოუღია ისე აგრძელებდა გზას...
-გესმიის რას გეუბნევი? ვსო მე მივდივარ! ხელი გამოვგლიჯე და უკან წამოვედი.. არადა აზრზე არვიყავი გზის, მაგრამ ხელის ჩავლება რომ ვიგრძენი თან მწარედ მაშინ ვინებე გაჩერება
-შეგიძლია ორი წუთი მოკეტო და გამომყვე?
-ეგრე ნუ მელაპარაკები!
-როგორც მინდა ისე დაგელაპარაკებიდ ა წამოდი დროზე!
-სად მიგყავარ? ნორმალური ხარ მაინც?
-ნინუცა ნუ მაღიზიანებ და ფეხი გამოადგი!
-არა!
-იცოდე მეტჯერ არ გავიმეორებ და აქ დაგტოვებ!
-შენი მიზანიც ეგიყო აქ რომ დაგეტოვებინე! ცოტა არიყოს გამიკვირდა კიდეც თუ დატოვებაა შეკაი ადამიანო სადღა მიგყავარ..
-არა არ ვაპირებდი! საერთიდაც სხვაგან მიმყავდი მაგრამ უკვე ისე გამაღიზიანე შენი ტლიკინით რომ ღირსიც კი ხარ აქ დაგტოვო და მგლებმა შეგჭამონ! ჯერ არ ჩამოვსულვართ და უკვე ტვინი წაიღე შენი უაზრო ქცევებით! და შენს გამო ბავშვებსაც კი ჩაეშლებათ დასვენება!! რომ გეკითხათ რაიგრძენიო ვერაფერს გიპასუხებდით! იმაზე მეტად მეტკინა გული ვიდრე წარმომედგინა.. ხომ სულ არაფერი მაგრამ მისმა სიტყვებმა სულ გამომთიშა და მეწყინა..თვალებში ცრემლებიც კი ჩამიდგა თუმცა ჩემი სიამაყე არ დამვიწყებია და ისე მივუგდე სიტყვებიდა უკან გამოვბრუნდი...
-არ წამოვალ შენთან ერთად!
-რა? გოგო შენ გგონია ვღადაობ? იცოდე აქ დაგტოვებ!
-დამტოვე და მომშორდი! შენნაირთან აღარასდროს წამოვალ ხომ გაიგე! დავუყვირე ძლივს სიმტკიცე გაპარული ხმით და გამოვბრუნდი
-მოიხა, შენ რა ..ჯანდაბა ნინუცაა შემომხედე! მომიხალოვდა და შემომაბრუნა... -შენ რა ტირი?
-გამიშვი ხელი და მომშირდი! მხოლოდ ხუმრობა მინდოდა შენთან! შენკიდე რამხელა ამბავი ატეხე! ჯერ ტყეში დაგტოვებო მერე რავიცი რაგადაგიტრიალდა და სად მიგყავარ! და თუ ასე გაწუხებდით საერთოდ არ წამოვიდოდი! მკაცრად მივაყარე და გამოვბრუნდი ისევ რომ მომიჭირა ხელზე და შემონაბრუნა
- რა სულელი ხარ ნიინ! აზრი არააქვს შენთან ლაპარაკს! მაინც ვერაფერს გაგებინებ!
-შემეშვი შენთან ერთად არსად წამოვალ! მტკიცედ ჩავილაპარაკე და მის საპირისპირო მხარეს წავედი..გავიგონე როგორ შეიკურთხა ჩუმად და რა მწარედ ჩამავლეს მკლავში ხელი..
-იცოდე მეტჯერ არ გავიმეორებ და კაცობას ვფიცავ აქ თუარ დაგტოვო! კბილებში გამოსცრა რაზეც გამაჟრჟოლა კიდეც, თუმხა რავქნა ასეატი ჯიუტი რომ ვარ!
-არა! შენთან ერთად არსად არ წამოვალ!
-კარგი! დაიყვირა და წავიდა..დიახ წავიდა და აქ დამტოვა.. დამშვიდდი ნინუც ..გზას გააგნებ! ნუ გეშინია! არ იტირო! შენი ბრალია შე ტუტუცო გოგო! წამოვიბუზღუნე და გზა განვაგრძე, თან ისე ციოდა და ამ თხელ ჟაკეტშიც კი ატარებდა ყინვა, ფეხი რომ გადამიტრიალდა და მუხლით ქვაზე დავეცი , ახლა კი ნამდვილად ამიტყდა ტირილი ჩემს უბედობაზე! -რა იდიოტივარ რამინდოდა რას ვეჯიკავებოდიი! ყველაფერი ტარაკნების ბრალია ! ვლაპარაკობდი და თან ვსრუტუნებდი -ახლა მართლა შემჭამენ მგლები და ის ხისთავიანი სვანიც დაისვენებს! ჩავილაპარაკე და იმწამსვ ვოგრძენი როგორ ჩამავლეს წელზე და ფეხბზე ხელი და ამწიეს..
-ჯიუტი ბავშვი ხარ და მეტი არაფერი! ჩაილაპარაკა და ხელში კომფორტულად მომათავსა...
-არ მჭირდება შენი დახმარება დამსვი! ჩემითაც წავალ! მაინც ჯობრიანად ჩაბილაპარაკე მაგრამ ძალაც კიაღარ მქონდა გავბრძოლებოდი თავი ისე მიმედო მხარზე..
-ხმა აღარ გავიგო შენი! მკაცრად ჩაილაპარაკა და როგორც კი დამხედა ჩაეღიმა, თორე გინდოდეს გაშვება..
-შენ ძალიან ძალიან ცუდი ბიჭი ხარ! ჩავილაპარაკე გაბრუებულმა და აღარც მომისმენია რას ლაპარაკობდა და ის ტკივილიც გადამავიწყდა მუხლის გადაყვლეფას რომ გამოეწვია...მხოლოდ ის ვიგრძენი როგორ
ჩამაწვინეს საწოლში და უფრო გადავეშვი სიზმრების მორევში, თუმცა სულ ცოტახანში ვიგრძენი ფეხის წვა და შევიშმუშნე, გაბრუებულმა დავხედე და დავინახე როგორ მიხვევდა ფეხს ნიკუშა
-ბოდიში არ მინოდა, ახლა გადაგიხვიე და მოგირჩება მალე ..თბილად მელაპარაკებოდა შემდეგ საბანი გადამაფარა და ლოყაზე ხელი ჩამომისვა, გაბრუნებას აპირებდა ხელზე რომ ჩავეჭიდე
-გთხოვ დარჩი! მეშინია მარტო..ამოვიბუტბუტე, თუმცა არც მეგონა თუ გაიგებდა, ხელი გამაშვებინა და მეგონა გავიდოდა, თუმცა უკან რომ მომიწვა და ჩამეხუტა მივხვდი რომ ჩემი თხოვნა გაითვალისწინა, თმებზე მეფერებოდა რასაც უარესად მივყა დი სიზმრებისკენ, სულ ცოტახანში კიისე გავითიშე ვერაფერი ვეღარ ვიგრძენი და დამეფიცება ასე ტკბილად ამ ყველაფრის მერე მასთან არ მიძინია...
დილით თავის ტკივილი მაღვიძებს, თანაც თვალებსაც ძლივს ვახელ, გახელვის თანავე წვას ვგრძნობს და ისევ ვხუჭავ, ორი წუთი ვცდილობ როგორმე გავახილო და შემდგომ ოთახს ვათვალიერებ, წამებში მახსენდება გუშინდელი და გვერდზე ვიხედები სადაც ჩემზე მოკრული და გადმოხვეული ნიკუშა წევს და მშვიდად ფშვინავს, ხუთი წუთი მაინც ვაკვირდები მის სახეს, აშკარად გრძნობს და იშმუშნება, მეც გავმოძრავდი ამავდროულად თუმცა ძვლების ტკივილი რომ ვიგრძენი ისევე გავშეშდი, აშკარად იგრძნო ჩემი გამოღვიძებაც და მძინარე სახით დამაკვირდა
-როგორ ხარ? ფეხი როგორ გაქვს? თან მკითხა და თან საბანი გადასწია და ფეხზე შემეხო, არც გამოპარვია როგორ დამაჟრჟიალა მის შეხებაზე და ჩაიცინა კიდეც და ისევ მე მომიბრუნდა...
-რა გჭირს? რატო არაფერს მეუბნები ან არ მიყვირი აქ რომ მძინავს?
-ოოკაი რა ..ჩავიბურტყუნე და გადმოვბრუნდი, ისევ მოვითენთე და ძილი მინდოდა თუმცა ვინ გაცდის! მხარზე შეხება ვიგრძენი შემდეგ კი გადმომაბრუნა და ზემოდან დამაშტრდა
-ნინუცა რახდება? მოიცა..ფერი არ მომწონს შენი! ხელი როფორცკი დამადო შუბლზე ეგრევე წამოფრინდა და გადაიცვა ზემოდან
-ჯანდაბა სიცხე გაქვს როგორ ვერ მივხვდი! აქ იყავი იცოდე !..ისე მეუბნება გგონება გაქცევა შემეძლოს ასეთს !
-ხუთი წუთიც არიყო გასული ოთახში რომ შემოვიდა და ბავშვებიც შემოყვნენ
-ეეე რაგჭირს ტოო სად გაცივდი? გიგა მომიახლოვდა და თავზე ბავშვივით გადამისვა ხელი..
-გუშინ გარეთ ვიყავუ სასეირნოდ და ალბათ შემცივდა..სასეირნოდს ხაზი გავუსვი და ნიკუშას გავხედე თუმცა არანაირი ემოცია!
-ნინუც აი ესენი დალიე და მალე დაგიწევს..ახლა სალომე მოვიდა ჩემთან წამალი გამომიწოდა და წყალიც
-ფუუ ხოიცი წამლებს ვერ ვიტან არ მინდა..ამოვიბუტბუტრ და საბანი პირამდე ავიფარე
-შენი ხმა არ გავიგო! დროზე დალიე..ისეთი მკაცრი ხმით მითხრა ნიკუშამ წინააღმდეგობა ვეღარ გავუწიე და გაჭირვებით დავლიე სისაზიზღრე!
-კაი ახლა ჩათბი, საჭმელს გავაკეთებ და ამოგიტან..წავედით ბავშვებო დაიძინოს ახლა! მკაცრად მითხრადა ბავშვებიც ოთახიდან გაყარა, მხოლოდ ნიკუშა დარჩა ...
-აუ უთხარი რომ არაფერი არ მინდა რა, ვერაფერს შვჭამ..მაცედრებელი ჩწყდარი ხმით ვთხოვე თუმცა მისგან ისეთო გაცეცხლებული სახე მივიღე , ბოდიშსაც კი მოვუხდიდი ეს როგორ ვაკადრე მეთქი!
-შეჭამ! არაფერი გიჟამია გუშინდელიდან და ძალებიც გჭირდება! შენი ხმა მეტჯერ არ გავიგო თორემ არ ვიცი რას გიზამ! მკაცრად მითხრა და საბანი უფრო უკეთ დამაფარა
-სვანი!..ჩავიბურტყუნე ჩემთვის ჩუმად და ჩავეფლე საწოლში
-გავიგონე!
-იმიტომ ვთქვი რომ გაგეგონა! ჯიბრიანად ვუთხარი და გადმოვბრუნდი...
-იცოდე ნუ მიწვევ! რადგანაც ცუდად ხარ ეგ არ გიშველის ჩემგან!
-ჰოაბარა გუშინდელზე უარესს გააკეთებ!
-ღმერთო გაძლება მომეცი ..უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა და ოთახიდან გავიდა..არ მახსოვს როდის ჩამეძინა მაგრამ სახეზე ფერებამ აშკარად გამაღბიძა..
-სალიი .. ამოვიბურტყუნე ახალგაღვიძებულმა
-სიცხემ დაგიწია ცოტა მაგრამ მაინც უნდა იწვე! აბა ახლა დაფქვი გუშინ რა მოხდა!!!!
-აუ ახლა არაა რა..საცოდავად გავხედე
-აბა როდისღა?? მერე სულ გადამავიწყებ შენ ისეთი ხარ!
-მისი ბრალი იყო! მე გახუმრება ვცადე და მაგან კიდე ტყეში დამტოვა და..
-ვსო აღარ გააგრძელო! გასაგებია შენი ბრალია
-ფუფ გეტყობა ვისი დეიდაშვილიც ხარ! ამოვილაპარაკე და ვუჯიკე..
-კაი ეგ მერე დაახლა უნდა ჭამო! მკაცრად მომიგო და სინით საჭმელი მუხლებზე დამუდო..მეც მეტი რა გზა მქონდა ბოლომდე შევჭამე ..და როფორცკი მოვრჩი ზუსტად მაშინ შემოვიდა ვაჟბატონიც..
-როგორაა? ჰკითხა სალის და დამაკვირდა
-არ მოკვდება ნუ გეშინია.. ჩაიფხუკუნა და განაგრძო..-სიცხემ დაუწია მაგრამ მისი ადგომა ჯერ არ შეიძლება!!
-აუუ კაი რაა , გარეთ არ გავალ გთხოვ!
-არა და მორჩა! კაი სალი წადი დათო გეძახდა ამ ჭინკას მე მივხედავ!
-შენი მოხედვა არ მჭირდება! მივახალე და გვერდი ვიცვალე..სალიმ თავზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა.. შემდეგ ნაბიჯების ხმა გავიგე და როგორ ჩაიზნიქა საწოლი ეგეც..
-ბოდიში გუშინდელისთვის, სულ სხვარამ მქონდა გეგმაში!
-ოხ კიიაბა ! ჩემი მოჯვლა გინდოდა
-რა ბავშვი ხარ ნიინ.. ჩაილაპრაკა ღიმილშეპარული ხმით..რომ გამოჯანმრთელდები მერე წქგიყვანდა ყველაფერს მიხვდები!
- შენთან ერთად წამოსვლას აღარ ვაპირებ ცნობისთვის! მკაცრად მივახალე და შევხედე რაზეც ჩაეღიმა, შემდევ სახე დაასერიოზულა და მომიახლოვდა
-ძალიან ძალიან მაბრაზებ და იცოდე მკაცრად დაისჯები! აი ჩემი დასჯის მეთოდები კი ჯერ შენთვის ადრეა!
-და რაც გუშინ გააკეთე ადრე არიყო? მივახალე გამწარებულმა და გამოწევა ვცადე, მაგრამ შენცარმომიკვდე მკლავები დააწყო ჩემს გარშემო და გარხევასაც ვერ შევძლებდი..
-დამიჯერე ეს სულ სხვა დასჯაა თანაც სასიამოვნოც კი! ხავერდოვანი ხმით მიჩურჩულა, თვალი ჩამიკრა და მომშორდა.. -ჰოდა რაც შეეხება ტარაკნებს! სანამ ვინმეს შეშინებას გადაწყვეთ ჯერ დაფიქრდი ვის უფრო ეშინია ! რადგან შესაძლოა პირიქით შემობრუნდეს ყველაფერი!
-რ..ა? რაა..ს ნიშნა..ვს ეგ ?
-იმას საყვარელო, რომ გუშინ რომ დამიგდე პატარა არსებები გაიქცნენ და ღმერთმა იცის ახლა სად დაძრწიან.. იქნებ ლოგინშიც კი ..ირონიულად ჩაიცინა და ოთახიდან გასვლას აპირებდა ფეხზე რომ წამოვხტი და ზედ შევახტი
-გთხოვ გთხოვ არ დამტოვო რა მეშინია გთხოვ.. ვეხვეწებოდი და თან ცრემლებს ვიწმენდი...-ყველა სურვილს შეგისრულებ ოღონდ გაიყვანე ეგენი რა ...
-ოო ეგ უკვე მომწოონს.. კაი ვეცდები გავიყვანო მანამდე კი არ დავინახო საწოლიდან კიდევ ადგე და თანაც ასეთ ფორმაში თორემ ვერ გადამირჩები! გამაფრთხილა და უკან დამაბრუნა და თანაც თავისი ხელით გადამაფარა საბანი..
-ჰო კაი!
-ნუ მებუზღუნები თორემ..
-ოო კაი ხო !
-ჰოდა მასე! ახლა გავალ საქმე მაქვს და მალე დავბრუნდები! იცოდე არაფერი მიქარო!
-ჰო ნუ ღელავ არ მივქარავ ! გაბერებულმა ჩავიბურტყუნე და გადავბრუნდი.. ოთახიდაბ გასვლის ხმა რომ გავიგე მივხვდი რომახლა ჩემი დრო იყო! კი დავპირდი არაფერს დავაშავებთქო მაგრამ! ას შევარჩენდი ჩემს შეშინებას? ფრთხილად წამოვდექი რადგან ფეხი ისევ მტკიოდა, თან იატაკს ვათბალიერებდი, ვაიდა არ მოვუტყუებივართქო.. ბოლოს თვალიერების მერე თმის წითელ საღებავს მოვკარი თვალი, აშკარად ძველი უყო და ალბათ მეზობელი თინიკოსი იქნებოდა, ადრე ყოველთვის ჩვენთან ინახავდა, ეშინოდა ბაბუამის არ გაეყენები ა..ციტა აფრენდა და ხოხვდებით! ჰოდა მეც სააბაზანოში შევედი და შამპუნში ჩავუსხი და ავაქაფე , ბოთლი ისევ თავის ადგილას დავაბრუნე ,ხოლო დანარჩენი ნაგავში გადავყარე და ისევ საწოლში დავბრუნდი.. ჩემი იდეით აღფრთივანებულს აღარც სიცხე და აღარც ფეხის ტკივილი მახსოვდა, ბედნიერი რომ გავიშხლართე საწოლში და დავიძინე, მხოლოდ შუაღამისას გამომეღვიძა და ისევ ის კომფორტი ვიგრძენი, და ის ხავერდოვანი სუნი მე რომ ასე მიყვარს და გაუაზრებლად გადავბრუდი და ზედ მივეკარი, ვიგრძენი როფორ გააჟრჟოლა ჩემს შეხბაზე და მანახ მომხვია მძლავრად ხელები, ხოლო შემდეგ თმებში ფერება დაიწყო და მეც მიძინებულმა საერთოდ გამოვეთიშე გარე სამყაროს...



პირველ რიგში უღრმესი მადლობა ყველას რომ კითხულობთ და ასეთი კარგი შეფასებით მახასიათებს მეც და ჩემს მოთხრობასაც <3 ძალიან მაბედნიერებს თითოეულის კომენტარი და ვერც კი წარმოიდგენთ მთელიდღე როგორი გახარებული და ბედნიერი ვარ <3 არც მეგონა ასე თუ მოეწონებოდა ჩემი ისტორია ვინმეს, ვერც წარმოვიდგენდი <3 ახლა კი თქვენი სახით იმხელა პასუხისმგებლობას ვგრძნობ რომ აი არვიცი <3 ძალიაან დიდი ბოდიში კი იმისთვის რომ ასე ვაგვიანებ დადებას <3 რომც გამლანძღოთ არ მეწყინება ღირსი ვარ! მეც კი მრცხვენია ასე რომ ელოდებით ახალ თავს და ვაგვიანებ! მაგრამ დამიჯერეთ უბრალოდ კომპიუთერთან ხშირად ვერ ვხვდები რადგან გაფუჭებული მაქვს და მეზობელთან შევდივარ რომ დავწერო <3 არ ვიმართლებ თავს მაინც დამნაშავე ვარ უბრალოდ გიხსნით <3 წესით დილით უნდა დამედო მაგრამ სამწუხაროდ წაშლილი დამხვდა!!! ვერც კი წარმოიდგენთ როგორ მომეშალა ნერვები ალბათ ვისაც გამოგიცდიათ გეცოდინებათ<3 ამიტომაც ბოდიში ახლა თუ რამე შეცდომა იქნება ნაჩქარევად დავწერე მინდოდა დამედო დღესვე <3 და კიდევ კიდევ უდიდეესიი მადლობაა ყველას ჩემოო ტკბილეებო და ჩემო შოკოლადებო <3 მაბედნიერებთ და უფრო მავსებთ პოზიტივით <3 ვეცდები აღარ დავაგვიანო! და მალე დავდო და შეცდომებიც გამოვასწორო <3 მიყვარხართ ყველა <3