ერიკ ჰარინგტონმა მაცივრიდან ლუდი გამოიღო და ფეხბურთის ყურებას აპირებდა,რომ კარზე კაკუნი გაისმა.
-ღიაა.
-ჰაი-ვენდიმ კარები შემოაღო.მას თავისი საყვარელი მოკლე ქვედაბოლო ეცვა,რომელიც კარგად აჩენდა მის გრძელ ფეხებს.ერიკმაც პირველად ეს ფეხები დაინახა,და შემდეგ ვენდი.
-ქეითი ავად გახდა და დღეს ვერ მოვა,მაგრამ მე შემიძლია მუშაობა,ბავშვები ძალიან მიყვარს და გამოცდილებაც მაქვს.მე მისი და ვარ.და ყველაფრის გაკეთება შემიძლია,რისიც გსურთ.
-არაუშავს,ჩემმა ცოლმა ბავშვი თავისთან წაიყვანა,ასე რომ დღეს ძიძა არ გვჭირდება,მადლობა-გაიღიმა ერიკმა.-ვიცი ვინც ხარ,ჩემი სახლის წინ ცხოვრობ.
-კარგით,მაშინ წავალ.-გაუღიმა ვენდიმ.
-ამ...რას იტყვი ყავაზე?ან რაც გინდა.
-კოკაკოლა კარგი იქნებოდა.
ერიკმა მაცივრიდან კოლა გამოიღო და ვენდის მიაწოდა-დაჯექი.ფეხბურთი მოგწონს?
-კი,საინტერესოა-თავი დაუქნია ვენდიმ და გაიფიქრა "კი საინტერესოა,როცა 11 კაცი ერთ ბურთს დასდევს."-მადლობა.
ორი წუთიც არ იყო გასული,რომ ვენდის ფეხბურთის ყურება მობეზრდა.ტახტიდან ადგა და სამზარეულოში,რომელიც პირდაპირ სასტუმრო ოთახში იყო შეერთებული,გავიდა,ვიტომდა წყურვილის მოსაკლავად.ერიკიც წამოდგა და სამზარეულოში,სკამზე ჩამოჯდა.
ვენდიმ წყალი მოსვა და ერიკისკენ მოტრიალდა.ერთმანეთს ჩუმად უყურებდნენ.
-შენი ბიჭი მომწონს.
-მადლობ,მაგრამ ახლა სჯობს სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ.
-ის არ მიგულისხმია რაც იფიქრე-უთხრა ვენდიმ და ერიკს კალთაში ჩაუჯდა.როცა დაინახა,რომ მისტერ ჰარინგტონს არანაირი წინააღმდეგობა არ გაუწევია,ხელი ნაზად ჩაუცურა შარვალში.
-ოუ...ჩემს ბიჭსაც ძალიან მოწონხარ-უთხრა ერიკმა და შემდეგ ყველაფერი სწრაფად მოხდა,ტანსაცმელები იატაკზე ეყარა და უცებ ვიღაცამ კარები შემოაღო.
-ბოდიში,დამაგვიანდა,საათი უკან იყო და...-ქეითს გაოცებისგან სუნთქვა შეეკრა,როცა იატაკზე თავისი და და მისტერ ჰარინგტონი დაინახა...ნახევრად შიშვლები.
ორივე სწრაფად წამოხტა და ტანსაცმლის ჩაცმა დაიწყო.
-მე...შენ არ თქვი რომ ავად არისო?-იკითხა ერიკმა თან შარვალს იკრავდა.
-ავად იყო-თქვა ვენდიმ და უხერხულად გაიღიმა.
-ბოდიში,შეცდომა იყო,მეორედ აღარ განმეორდება-უთხრა ერიკმა ქეითს.
-ეგ შენს ცოლს უთხარი-უპასუხა ქეითმა და კარისკენ მოტრიალდა.
ვენდი დას გაყვა თან ფიქრობდა,როგორ ემართლებინა თავი.
-ძალიან მინდა გითხრა,რომ ძალიან იმედგაცრუებული ვარ რომ ჩემი და იწვა კაცთან,რომელიც 36 წლისაა,ცოლიანია და თან 2 წლის შვილიც ყავს.მაგრამ,არ შემიძლია,რადგან სინამდვილეში შენით ვამაყობ!!!-უთხრა ქეითმა.
-მართლა?-გაუკვირდა ვენდის-ვა,მადლობ.მე მეგონა გაბრაზდებოდი.
-რა თქმა უნდა გავბრაზდი რამდენიმე მიზეზის გამო,პირველი-მეც მომწონს ეგ კაცი და მეც ვცდილობდი მასთან დაწოლას,მაგრამ ვერ მოვახერხე,რადგან ან სულ ბავშვთან ვიყავი,ან სულ მისი ცოლი იყო ხოლმე ჩვენთან,და მეორე მიზეზია ის,რომ შეიძლება სამსახური დავკარგო,თუ მისი ცოლი შენზე გაიგებს,რაც ძალიან ცუდი იქნება,რადგან კარგად იხდიან თან სახლიდან ერთ ნაბიჯში ცხოვრობენ,და თან შენ ყოველთვის იქნები სამეზობლოში გოგო,რომელიც ცოლიან კაცთან იწვა,რომელიც მასზე ორჯერ დიდია.
-არა,მე ვიქნები გოგო,რომელიც იწვა კაცთან,რომელიც ყველა გოგოს და ქალს მოსწონს,მაგრამ შანსი არ აქვთ მასთან,და არა მხოლოდ ვიწექი კაცთან,რომელიც თავისუფალია,არამედ ცოლიანია და მაინც მოვახერხე ეს.მე გმირი ვარ.
-არა, ხარ,ლოგიკურად.
-ლოგიკურად? ბიჭი ჩვენი სკოლიდან,რომელიც იმ მასწავლებლის საყვარელი იყო,რომელზეც მთელი სკოლის ბიჭები გიჟდებოდნენ,თან გათხოვილი იყო,გმირად შერაცხეს,და როცა მე იგივე ვქენი, ვარ? უსამართლობაა.
-ეგ როგორ მოახერხე,მაინც? რას აკეთებდი მის სახლში.
-მოვატყუე რომ ავად იყავი,თან შენი საათი უკან გადავწიე რომ ცოტა დრო მქონოდა.
-და სულ ეს არის?
-არა,ასევე ჩემი ქვედაბოლო დამეხმარა,და ლიფი არ ჩამიცვამს.
-რაზე ლაპარაკობთ?-იკითხა უილოუმ,რომელმაც ახლახან გაიღვიძა და სამზარეულოში შემოვიდა.
-ვენდიმ მისტერ ჰარინგტონს შვლიპა.
-ვაუ,იმ სექსუალურ ბიძიას,მეზობლად რომ ცხოვრობს? ყოჩაღ!
-ისევ აპირებ რომ შვლიპო?
-არა,არ აპირებს!-თქვა ქეითმა.-თუ მისი ცოლი გაიგებს...
-ვერ გაიგებს. და გინდა მითხრათ,რომ თქვენ რომ შანსი გქონოდათ მისტერ ჰარინგტონთან,ესე გაფლანგავდით?
-რათქმაუნდა არა!-თქვა ორივემ ერთდროულად.
-ესეც ვიცოდი-თვითკმაყოფილად ჩაიღიმა ვენდიმ.

მეორე დღეს ვენდი მისის ჰარინგტონს დაელოდა სანამ წავიდოდა,და კარზე დააკაკუნა.
კარი ერიკმა გააღო.
-შემოდი-უთხრა ვენდის.
-ვწუხვარ გუშინდელის გამო,სულელურად მოვიქეცი.ქეითს აინტერესებს,თუ კიდევ მუშაობს აქ.
-რათქმაუნდა მუშაობს,დანით ხომ არ დამჭერი,სექსი გვქონდა.რომელიც ძალიან კარგი იყო,სხვათაშორის.
-ჰმ,როცა ვთქვი რომ გუშინდელის გამო ვწუხვარ,მთლად გულრწფელი არ ვყოფილვ...
ერიკმა ვენდის ლაპარაკი კოცნით შეაწყვეტინა და ისევ ყველაფერი სწრაფად მოხდა.ტანსაცმელები ისევ იატაკზე,მაგრამ ამჯერად ჰარინგტონების საძინებელში.
-ვაუ,ეს პირველზე უფრო მაგარი იყო.-თქვა ვენდიმ.
-შენ ხარ მაგარი-გაიღიმა ერიკმა და ვენდის შუბლზე აკოცა.
უცებ მანქანის ძრავის ხმა გაისმა და ერიკი გიჟივით წამოხტა.-ჩემი ცოლია.
ვენდიმ ელვის სისწრაფით დაიწყო ტანსაცმლის ჩაცმა-ლიფს ვერ ვპოულობ.
-ქვევით უნდა იყოს.
ქეითი,ნაგავს ყრიდა,როცა მისის ჰარინგტონი დაინახა,რომელიც მანქანიდან გადმოდიოდა,და ვენდი გაახსენდა,რომელიც ახლა მისტერ ჰარინგტონთან ერთად იყო...ლოგინში.
-გამარჯობა,მისის ჰარინგტონ-მიესალმა ქეითი.
-გამარჯობა ქეით-მიესალმა მისის ჰარინგტონიც-ტომ,უთხარი გამარჯობა.
1 წლის ტომი მხიარულად აჭყლოპინდა ქეითის დანახვაზე.
-ტომს ძალიან ენატრები,მაგრამ ჩემი და ჩამოვიდა დედაჩემთან და ეს ორი დღეა იქ დამყავს.
-დიახ,მითხრა მისტერ ჰარინგტონმა-გაუღიმა ქეითმა თან სახლისკენ გაიხედა.
ვენდიმ როგორც იქნა ლიფი იპოვა დივნის უკან და უკანა კარიდან ელვისუსწრაფესად გავარდა.
მეზობელმა,რომელიც უკანა ეზოში ყვავილებს რწყავდა მზერა გაკვირვებით გააყოლა გოგოს,რომელსაც ცალ ხელში ლიფი,მეორეში კი კეტი ეჭირა და გარბოდა.