არაბული მიყვებოდა
აგრძელებდა, თხრობას გაუჩერებლად და თავისი ანგელოზის შესახებ ყველაფერს დეტალებში მიყვებოდა,
თვალცრემლიანი არაბული იხსენებდა ყოველ წამს რომელიც აკავშირებდა ლილესთან მეკი მას მივჩერებოდი და მისი ტკივილი ჩემამდეც აღწევდა
-სულ რაღაც 3 დღეში ლიკას დაბადების დღე იყო ამიტომ არაბული მის გასახარებლად დიდი წვეულების მოწყობას გეგმავდა, რათქმაუნდა ამ გეგმის განხორციელებაში არაბულს ვინ დაეხმარებოდა, თუარა გიგი
ამ ორ პოზიტიურ ახალგაზრდას ბევრი სიგიჟე და სახალისო აზრი მოსდიოდათ, თავში
-იოანე მიმტანები ხომ დაგვჭირდება?
-კი რათქმაუნდა ამხელა წვეულებას მარტო ქალბატონი თეა ვერ გაუმკლავდება გიგი
-თან არც მივცემ ქალბატონ თეას იმის უფლებას რომ აქ მიმტანად იმუშაო!
-ხო ვიცი.
-ვიქირავებ მიმტანებს არ გამიჭირდება, ანდაც საერთოდ ჩვენი ნიკოს კლუბიდან მოვიყვან რამდენიმე მიმტანს უთხრა, მომღიმარი სახით არაბბულმა გიგის და თვალი ჩაუკრა,)
-გიგიმ გადაიხარხარა და
ესესაა თქმა დააპირა რომ არაბული სათქმელს მიუხვდა
-ხოო რათქმაუნდა ის გოგოც იქნება გიგი გიგიი სიცილით მიუგო
არაბულმა
- ნათქ
ვამზე ორივემ ხარხარი დაიწყო
-ბიჭები აქ რა ხდება? ახლა რაღა მოიმოქმედეთ?
- გრძელ კიბეებზე ლაღად ჩამოიფარფატდა, ლიკა
და არაბულს ჩაეფსკვნა როგორც სჩვეოდა პატარა გოგონას
ჩემი ბაჭია უთხრა არაბულმა და პატარა დას შუბლზე აკოცა
-რა ხდება რას ხარხარებთ ? თქვენი ხმა მთელს სახლში ისმის,
-სიცილით თქვა ლიკამ
-მართლა? გაოცებით მიუგო გიგიმ
-დიახ მართლა
- სიტყვები გაუპრანჭა, ლიკამ
-კარგგი პატარა პრინცესავვ ჩვენ უნდა გავიდეთ, ეხლა შენ კი ჭკვიანად იყავვია!
- აბა მალე დავბრუნდებბი შუბლზე აკოცა არაბულმა დას და სახლიდან გასვლა დააპირა
მოიცა იო ჯარგი რა სახლში საერთოდ აღარ ხარ!
მოენატრა დაიკოს შენთან ერთად გართობა,
ბუზღუნით მიუგო, ლიკამ უფროს ძამიკოს.
-ნუ მებუზღუნები, ახლა! მალე დავბრუნდები,
- გპირდები ისე გავერთობით, რომ არასდროს დაგავიწყდება ,
კარგიი ?
-კარგი
თავი დაუქნია, ლიკამ
-გიგი და არაბული მანქანაში ჩასხდნენ,
და ნიკოს კლუბისაკენ აიღეს გეზი,
-როგორ ფიქრობ ისიც იქნება?
სად დაბნეულმა იკითხა გიგიმ
-სად და იმ მიმტანთა შორის რომლებიც წვეულებაზე იმუშავებენ,
-გიგის გაეცინა და თქვა კი თუ ყველა მიმტანს თუ იქირავებ
-შენ იცინე და თუ მართლა მასე არ ვქნა ნახავ !
სიცილითვე მიუგო, არაბულმაც
კლუბში შესვლისთანავე, იოანე მხოლოდ ერთ ადამიანს ეძებდა და ეს იყო ლილე!
ზღვისფერ თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა და თავის ანგელოზს სუნთქვაშეკრული ეძებდა ,
-იოანე მოდი ნიკო აქაა დაველაპარაკოთ მორჩი ძებნას! სიცილით უთხრა გიგიმ
და ნიკოს ოთახში სიცილ ხარხარით შევიდნენ
-გამარჯობბა, ბიჭებო
ნიკო როგორც ყოველთვის
ბატონ არაბულს და მის მეგობარს პოზიტიურად დახვდა,
-ნიკო რატო მოვედით ,
საუბარი არაბულმა დაიწყო
-იცი რაშია საქმე?
- 3 დღეში ჩემთან ვაწყობთ, წვეულებას და მიმტანები მჭირდება, რა ერთი სიტყვით ფულს გადაგიხდი რამდენსაც მოითხოვ ,
-კი იოანე რაზეა ლაპარაკი,
ხომ იცი ყოველთვის შენს გვერდით შეგიძლია მიგულო!
-რამდენი მიმტანი დაგჭირდება?
-შენ სულ რამდენი გყავს?
ჰკითხა არაბულმა
- ამ სიტყვებზე გიგიმ რათქმაუნდა სიცილი თავი ვერ შეიკავა და ფხუკუნით დაიწყო, სიცილი
-მე სულ 12-ი მყავს
-12-ი ? გაკვირვებულმა იკითხა იოანემ
-გიგი კი მის სახეს რომ უყურებდა, სიცილს ვერ იკავებდა,
-მაშინ 12- ივე დამჭირდება შეეცადა, არაბული სერიოზულად ეთქვა, მაგრამ არ გამოუვიდა ღიმილი შეეპარა, სახეზე
გიგის შემხედვარე ასევე თავისი ნათქვამის გამოც
ნიკო გაოცდა
-რათ გინდა ბიჭო 12- ივე მიმტანი?
-რა წვეულებაა ასეთი?
რადგან ვთქვი 12- ივე მჭირდებათქოო ანუ მჭირდება ნიკო
-და ამას ამდენი ახსნა რად უნდა?
-კარგი რომელ საათზე გამოვგზავნო?
-დილის 8 საათზე ადგილზე იყვნენ ბევრი საქმეაა
-კარგგი
-აი ფული აიღე არაბულმა ფული ჩაუკუჭა ჯიბეში ნიკოს
-არაა არ გინდა იოანე შეწინაღმდეგებას ეცადა, ნიკო მაგრამ არ გამოუვიდა ,
ბიჭებმა დატოვეს, ნიკოს ოთახი გიგი ისევ იცინოდაა გაუჩერებლად -რა გაცინებს ბიჭო მეც რამის ამიყოლიე!
-მითხარი ნორმანულ ადამიანს როგორ არ უნდა გასცინებოდა, იმ ვითარებაში შენზე?
-გეყოს! ეხლაა ნუ დამცინნი სიცილითვე მიუგო, არაბულმა
მეგობრებმა რათქმაუნდა კუთვნილი ადგილი დაიკავეს,
არაბული ზღვიზფერ თვალებს ისევაქეთ იქით აცეცებდა და ლილეს ეხებდა და გვერდითა მაგიდასთან მდგარი ლილე შენიშნა, არაბულმა რომელიცც საკმაოდ საეჭვო ვითარებაში იმყოფებოდა კლიენტი ზედმეტად ნასვამ მდგომარეობაში იყო და ლილეს რაღაცაზე ედავებოდა, არაბული ადგილიდან იმ წამსვე წამოდგა და ლილესაკენ გაემართა -რახდება? მიუგო კლიენტს
-შენ ვინღა ხარ?
-იოანე არაბული და შენ?
-წადი მოშორდი რა! უხეშად მიუგო მამაკაცმა და არაბულს ხელი ჰკრა არაბული ამაზე გაცოფდა
კლიენტი ლილეს მიუახლოვდა თმაზე ხელი დაუსვა,
და ჩურჩულით უთხრა ლამაზი ყოფილხარ და ეს მე ვერ შევამჩნიე?
- გოგონას სახეზე შეეტყო ცუდად გახდა
- არაბულს კი როგორც ყოველთვის ნერვებმა უმტყუნა,
მამაკაცს მუშტი მთელი ძალით მოუქნია და სახეში შემოარტყა, ის კი ისეთი მთვრალი იყო ძირს მოწყვეტით დაეცა,
-ეს რა გააკეთეთ?
ლილე პანიკამ მოიცვა, როდესაც იატაკზე მწოლიარე მამაკაცი დაინახა დაინახა ,
-არაფერი შენ არ იდარდოო
-კარგად იქნება
იქნებ მოკვდა რა გააკეთე?
გიჟი ხარ ? საკუთარი თავის დაცვა თავად შემიძლია! ბოლო ხმაზე გაჰყვიროდა პანიკაში მყოფი ლილე.
-კი ნამდვილად!
კბილებში გამოსცრა, არაბულმა
ხმაურზე გიგიც მოვარდა იო რა ხდება? რა ქენი ეს?
-არაბულმა ჩუმად ჩასჩურჩულა გიგის
- გთხოვ რა მოაგვარე! მე უნდა წავიდე!
-კარგგი არ ინერვიულო!
დააიმედა, გიგიმაც
-არაბულმა ლილეს ხელი დასტაცა და წაიყვანა
ლილე კი წინაასღმდეგობას უწევდა ყვიროდა
- გამიშვი რას აკეთებ გაგიჟდი?
-ჩემთან ერთად წამოხვალ!
-არსადაც არ წამოვალ ხელი გამიშცი! გიჟი ხარ!
-არ გაჩერდები? და ნორმანულად არ გამოივლი? ისე როგორც ჩემს გოგოს შეეფერება?
ამ სიტყვებზე ლილე საერთოდ გადაირია
-რას ბოდავ ? ხელი გამიშვი! არ გავჩერდები გამიშსვი ხელი! გამიშვი!
სიფრიფანა გოგონა ცდილობდა წინააღდეგობის გაწევას მაგრამ არ გამოსდიოდა
-კარგი შენი ნებააა !
უთხრა და არაბული გაჩერდა ლილეს, ხელებბი ფეხებში წაავლო ზემოთ ასწია და მხრებზე გადაიკიდა, სიფრიფანა ნაზი გოგონა,
ლილე ამაზე სულმთლად გადაირია, დაიწყო ფეხების და ხელების ქნევა, მთელი კლუბის ხალხი მათ მისჩერებოდნენ
-გამიშვი იცოდე მწარედ განანებბ, გაჰყვიროდა ლილე და მთელი ძალით ურტყამდა პატარა ნაზ ხელებს არაბულს,
არაბული კი გარშემო მყოფებს აწყნარებდა
-დაწყნარდით, ხალხოო არაფერია მომღიმარი და უდარდელი სახე ჰქონდა თითქოს და არაფერი ხდებოდა
- ასე ვხუმრობთ ხოლმე ჩვენ ერთმანეთი სიგიჟემდე გვიყვარს და აღარ ვიცით სიყვარული რით გამოვხატოთ,
- ამიტომ სხვადასხვა ხერხებს მივმართავთ ხოლმე მიმართა არაბულმა ხალხს რომელიც გაკვირვებული იყო მისი საქციელით
-გაოგნებული ხალხი მისჩერებოდა, მათ და ფიქრობდნენ, რომ ნამდვილი გიჟები იყვნენ,
-ასე გამოიარეს, მთელი კლუბი
-არაბულმა ლილე მანქანაში ჩასვა -ლილე ცოცხალი თავით არ თმობდა პოზიციას
-გამიშვი
ყვიროდა
- სად მიგყავარ რა გინდა ჩემგან?
არაბულმა მანქნის სავარძელზე მოათავსა, ლილე ღვედი გაუკეთა და შემდეგ გვერძე მიუჯდა
კარები ჩაკეტა
გაჩუმებული იჯდა არაბული
ამ დროს ლილეც დუმდა
ლილემ შეშინებული თვალები მიაპყრო დადუმებულ არაბულს და ჰკითხა
-ჩემგან რა გინდა?
არაბულმა კითხვა უპასუხოდ დატოვა, მანქანა დაქოქა მთელი სისწრაფით მოსწყდა, ადგილს შეშინებული ლილე კი ერთ ადგილას მოიკუნტა,
მას საშინლად აშინებდა სისწრაფეე
-გაჩერდი რას აკეთებ?
ძლივსღა ამოიღნავლა, ლილემ
-გთხოვვ გააჩერე! გთხოვ!
შეჰკივლა არაბულს მაგრამ არაბული არ უსმენდდა
- გთხოვ გააჩერეე! ვინ ხარ ასეთი!
ლილეს უკვე აღარ შეძლო ცუდათ იყო თვალებიდან ცრემლთა ცვენა დაეწყოო,
არაბული მიხვდა, რომ საქმე ისე არ იყო როგორც ეგონა
მიხვდა რომ ასე ლილე ძალიან შეაშინა
მანქანა იმწამსვე გააჩერა ატირებული ლილე მანქნიდან გადმოვიდა
შეშინებული ლილე ძლივსღა სუნთქავდა გულის რევის და თავბრუს ხვევის შეგრძნება დაუფლებოდა
არაბული კი მისი ასეთ მდგომარეობაში დანახვისას რამის გადაირია, და საკუთარი თავის დადანაშაულება დაიწყოო, უცებ მივარდა მანქანას და წყალი გადმოიღო ბოთლით
-წყალი დალიე ათრთოლებული ხმით მიუგო მის ნატანჯანგელოზს
-ლილემ კი აკანკალებული ხელით ძლივსღა გამოართვა ბოთლი და წყალი დალია
თავს ოდნავ უკეთ გრძნობდა
- რას აკეთებ? იცი როგორ მეშინია სისწრაფის? ცუდად ვხდდბი ! რამის მოვკვდი ხვდები?
არაბულსს ენა ჩასწყდა ხმა ძლივსრა ამოიღო ეს სიტყვები რომ მოისმინა
-ბოდიში
სევდა შერეული ხმით უთხრა და ლოყაზე ხელი ნაზად დაუსვა,
-გამიშვი!
მისი ხელი უხეშად მოიშორა ლილემ
ადგილიდან წამოიჭრა
- საერთოდ აქ რას ვაეთებ?
უთხრა არაბულს და წასვლა დააპირა
არაბულმა კი მაჯაში ხელი წავლო და სწრაფად მიიზიდა თავისკენ
ლილეს გული აუჩქარდა
არაბული კი ცდენებას ვეღარ უძლებდა მის ბაგეებს რომ ხედავდა ასე ნელნელა იზიდავდა არაბული ლილეს
ლილეს კი უნდოდა წინააღმდეგობა გაეწია, მისთვის მაგრამ ამას ვერ აკეთებდა მასაც უნდოდა ეს მთელი გულით უნდოდა ეს მომხდარიყო და აი
-ნაზად შეეხო, არაბულის ბაგე ლილეს ნაზ ტუჩებს
-მათი გულები კი გამალებით სცემდნენნ
მათი აჩქარებული სუნთქვვა გულის ბაგაბუგი და ერთმანეთისადმი ლტოლვა სიგიჟის ზღვარს სცდებოდა, არაბულს უფრო და უფრო ეწაფებოდა ლილეს ტუჩებს
მისი სურვილი უფრო მეტად იპყრობდა არაბულს
ლილე კი წინააღმდეგობის გაწევას ვერ ახერხებდა
ეს მასაც სურდა მასაც სიამუვნებდა არაბულის ალერსი არაბულის მხურვალე ტუჩების შეხება
მისი გული ამოვარდნასიყო მთელსტანში ჟრუანტელი უვლიდა, მაგრამ დრო იყო გონს მოსულიყო და თავი გაეკონტროლებინა ლილემ წინააღმდეგობის გაწევა, და არაბულის მკლავებიდან თავის დაღწევა დააპირა,
მაგრამ იოანე ისე ძლიერად იყო მასზე მიკრული რომ
მისგან თავის დახსნა ძალიან ძნელი იყო!
ბევვრი წინააღმდეგობის შემდეგ ლილემ საბოლოოდ,
თავისი მაინც გაიტანა,
როგორც იქნა თავი დაიხსნა, არაბულის მკლავებიდან
-გამწარებულმა იოანეს სიფრიფანა პატარა ხელი მოუქნია, და სახეში გაარტყა,
არაბულმა კი ამ საქციელზე გაიღიმა,
-იცი შენი შემორტყმაც კი ტკბილია ჩემთვის!
ჩურჩულით მიუგო ლილეს არაბულმა
ამ სიტყვებმა თითქოს ლილე ერთდროულად გაააბრაზა და გული რაღაცნაირად მოულბოო,
ასე უყურებდა არაბულს და ბრაზობდა მასზე თუმცა ვერაფერს ვეღარ ეუბნევოდა ,
მანაანააში უსიტყვოდ ჩაჯდა ლილე
არაბულიც გერდით მიუჯდა
-წამიყვანე იქ საიდანაც იძულდბით წამომიყვანნე!
გაბრაზებულმა ლილემ გამოსცრა კბილებში ეს სიტყვები
არაბულმა კი უსიტყვოდ დაძრა მანქანა ჩვეულზე უფრო ნელი სიჩქარით
რათა ლილე აღარ შეეეშინებინა,
-ასე ნელაც ნუ ივლი !
უთხრა ლილემ
და არაბულმა ოდნავ მოუმატა სიჩქარეს
კლუბთან ჩამოვიდნენ
კლუბში ყველაფერი ჩაწყნარებულიყოო
-სად იყავი ლილე? გაბრაზებულმა ნიკომ საყვედური შეუთვალა ლილეს
- ჩემთან ერთად იყო ნიკო ! არაბულმა უპასუხა კითხვაზე
-რატომ? სამსახურის მიტოვება ასე უპრაგუნოდ რომ არ შეიძლება არ იცის?
ნიკო საჭირო იყო და იმიტომ წავიყვანე!
- თანაც მე წავიყვანე ძალით მისი ბრალი არაფერია გასაგებია?
- შენ გაქვს რაიმე პრობლემა?
არაბულს ტონზე ეტყობოდა რომ ნერვების მოთოკვა უჭირდა ,
ნიკოც ცოტა არ იყოს შეშინდა მისი შემხედვარე და თავი მორჩილად დაუქნია
-არა არაფერი პრობლემა არ არის იოანე მოჩვენებითად გაულიმა არაბულს და ადგილიდან დაიძრა,
- ხედავ შენს გამო რამის სამსახურიდან გამაგდეს! სამსახურიდან რომელიც ძალიან მჭირდება! გაბრაზებული მიუბრუნდა ლილე არაბულს
-მაგრამ ჩემსგამო არ გაგაგდეს ხედავ?
-ასეთი საზიზღარი რატომ ხარ რა გინდა საერთოდ რას მერჩი?
-წადი მუშაობა გააგრძელე! მიუგო არაბულმა და ადგილიდან დაიძრა