ჩნდსაწოლიდან, მარცხენა ფეხი ძალით გადმოაქვს, უჭირს , ძალიან უჭირს დილით ადრე ადგომა. მძინარემ, აბაზანის სარკეში დაიწყო ყურება და საკუთარ თავს, მობეზრებით შეჰყურებდა. წყლის გადავლებას შეუდგა. დილის პროცედურები, სწრაფადვე მოითავა და ახლა მაკიჟის გაკეთებას შეუდგა.
ანასტასია ანდრიაძე, ცნობილი პოლიციელის , საამაყო და სადიდებელი ბატონი ლევან ანდრიაძის ერთადერთი და განუმეორებელი ქალიშვილი. შერწყმული ტან-ფეხით, გასაოცარი გარეგნობის ქალბატონი გახლდათ იგი. შავი თვალები ერთიანად აციმციმდებოდნენ ხოლმე. ბიჭი თუ გოგო, ქალი თუ კაცი, ბავშვი თუ მოხუცი, ყველა ციდან ჩამოფრენილ ანგელოზს უწოდებდა, გოგონას სახელად ანასტასიას.
გრძელი შავი თმა, შავი თვალები, წითელი დიდი ტუჩები, გრძელი წამწამები, სიმაღლეც არ აკლდა, თავისი ლამაზი ფიგურები გამოკვეთოდა....... განა დედ-მამა ჰყავს მსგავსი ახწერილობის? არაა...... თვით ღმერთმა დააჯილდოვა იგი ასეთი დაუვიწყარი, გულში ჩასავარდნი სილამაზით.
შინაგანი სილამაზე... სულიერი სილამაზე... ეს ადამიანის ცხოვრებაში ყველაზე ძვირად ღირებული და ძნელად მოსაპოვებელი სიმდიდრეა. სწორედაც, რომ ეს საჩუქარი ებოძა მას ღმერთისგან. სრულყოფილი იყო, როგორც გარეგნულად ასევე შინაგანათც.
მიუხედავად იმისა, რომ იგი უკვე მე-2 კურსელია, თავისი ბავშვურობა მაინც შემორჩა აქა-იქ.
-ჩემი ტკბილი დედიკო რას მიმზადებს, საუზმედ?
-სახელად, ბეკონი, კვერცხი, კიტრი-პომიდორის სალათი და სალათის ფურცლები.
-დედიკო, ჩემი ტკბილი დედიკო. აუ დე, დე ,დე დღეს უნის შემდეგ გოგონები საყიდლებზე წასვლას ვლამობთ და.... 300 ლარი მინდა.
-ტასო, მამაშენს უთხარი.
-მამა სახლშია?
-კი
გოგონა სიხარულით ახსავსე გაიქცა, მამის კაბინეტისკენ, დააუკაკუნებლად შევიდა და მამას მოეხვია.
-აბა, ჩემი პატარა ქალბატონი როგორ გრძნობს თავს?
-მაამიკო მე პატარა აღარ ვარ. შენ როგორ ხარ , მეგონა, რომ მხოლოდ ერთი კვირით წახვიდოდი, იმ საქმეზე და შენ კიდე 1 თვე დაგვტოვე.
-პატარავ, ყველაფერი ისე არ წავიდა როგორც ვგეგმავდით და ყველაფერი ისე არ აღმოჩნდა, როგორც ჩვენ გვეგონა.
-ეგ რას ნიშნავს?
-მემგონი ქალბატონო უნივერსიტეტში გაგვიანდებათ.
-მამა, თემა ნუ გადაგაქვს, არსად მაგვიანდება.
-ტასო, მოდი აღარ გვინდა ამაზე საუბარი, რა ხდება უნივერსიტეთში?
-მამა, საფრთხე გემუქრება?
-არა, ტასო საიდან მოიტანე, მიდი გაცუნცულდი დაგაგვიანდება.
გაბრაზებული გამოვიდა, მამის კაბიეტიდან დედას მიაძახა, რომ არ ისაუზმებდა.
მანქანაში მოთავსდა და უნივერსიტეტისკენ მიმავალ გზას გაუყვა. ისე გაბრაზდა მამის ასეთ საქციელზე, რომ თანხის გამორთმევაც კი დაავიწყდა. მამამისისგან ასეთი საქციელი, გაუკვირდა , მას ყოველთვის უყვებოდა რა დავალებაზე მიდიოდა , ამა თუ იმ ქვეყანაში. რომელმა დავალებამ რა შედეგი მოუტანა, იყო თუ არა ზარალი და ა.შ დღევანდელი დღე ეუცნაურა. გასაკვირია, როდესაც ყოვლის მთქმელი მამა, გეუბნება, რომ 1 კვირით მიდის მოსკოვში დავალებაზე, გადის დრო და ის არ ჩამოდის, ვერ უკავშირდები და 1 თვის შემდეგ მოულოდნელად გეცხადება , ისე, რომ არც კი გეუბნება რაშია საქმე.
ჩაფიქრებულმა ვერც კი გაიგო , როგორ გავიდა წითელზე, ახლა უკვე გვიანი იყო გაჩერება და სვლა განაგრძო. უნივერსიტეტის პარკინგზე დააყენა მანქანა. რამოდენიმე სტუდენტს მიესალმა და ლექციაზე დაგვიანებითაც მივიდა.
ლექციასაც ყრუდ უსმენდა, აღარ გაუმახვილებია მამის უცნაურ ქცევაზე ყურადღება და ლექციის ახლა უკვე, ყურადღებით სმენა დაიწყო, მაგრამ უკვე დასასრულს უახლოვდებოდა ლექტორი და მოსმენაც თავისთავად გვიანი იყო.
ლექცია 3 წუთს გაგრძელდა, დასრულების შემდეგ, კი მეგობრებს შეუერთდა.
-დღეს რას ვშვებით, გავიდეთ მაღაზიებში?- აზრი გამოთქვა ერთ-ერთმა.
-ხო აბა დღევანდელ ჩემს სიაში პირველ ადგილას შოპინგი დგას.-დაუზუსტა მეორემ
-გოგონებო, მე არ შემიძლია წამოსვლა ,თავს ცუდად ვგრძნობ.- თავს მართლაც ცუდად გრძნობდა, სურვილი არ ჰქონდა წასულიყო, ქვეყნის ყველაზე მატრაკვეცა დაქალებთან ერთად, საყიდლებზე. რატომ? რატომ მოიქცა იგი ასე? რატომ გრძნობდა ცუდად თავს, რატომ ქონდა მას ცუდი წინათგრძნობა , არა მარტო მამის ქცევვის გამო იყო იგი ასე, არამედ შინაგანად ბოჭავდა რაღაც.
უნუვერსიტეტიდან სახლში დაბრუნდა, მამა შინ არ დახვდა, იძულებული გახდა დედისთის ეამბო მამის უცნაური ქცევა.
-დე...
-ხო დედი
-ლევანი სადაა?
-განყოფილებაში წავიდა, სასწრაფო საქმე გამოუა.
-როგორც ყოველთვის. ეგ კაცი ჩვენზე აღარ ფიქრობს, ასე აღარ სეიძლება!- ნერვიულად მოისვა თავზე ხელი და ისევ განაგძო.- დედა, იცი რატომ შეაფერხეს ლევანი მოსკოვშ?
- არაფერი ვიცი ტასუნა.- შეიძლება დამაჯერებელი გამოსულიყო, ოდნავი სიმტკიცე და სიმყარე, რომ ყოფილიყო მაკას სიტყვებში. გოგონამ დედას გამომცდელად შეხედა და სწორედ აქ დარწმუნდა რომ მართლაც რაღაცაში იყო საქმე.
- დედა! ახსნა-განმარტებას ვითხოვ.
- ტასო ეს არ არის ადვილი, მოითმინე როდესაც ყველაფერი მოგვარდება მაშინ გაიგებ .