ჯანდაბა რა ძლიერად მაწვება?!გთცოოვ გთხოვ შეწყვიტე...ღმერთო მის ჟინს გემოთი ვგრძნობ ისე მომთხოვნად მჩრის პირში ენას...ასე ადრე ასე არასდროას არ უკოცნია...ისევ კვნესა სწყდება...რაა?!ჯანდაბა!ჯანდაბა!ჯანდაბა!მისი სასოწარკვეთა... რა ნათლად ვგრძნობ.რა სჭირს?!ეშინია.რისი?ჩემი დაკარგვის?რატომ?!ათასი კითხვა მაქვს ათასი... ტვინი ერთიანად მეთიშება როცა მის ხელს კაბის ქვეშ ვგრძნობ...ვგრძნობ როგორ ასრიალებს ხელს ბარძაყზე და ზევით სულ ძევით მიდის...ჯანდაბა იქ...ცოტაც და იქ შემეხება...ცრრმლები გზას თავისთვის პოულობენ.ასე დამცირებულად თავი არ მიგრძვნია არასდროს...რატომ?ვეღარ მოთოკა?უბრალოდ დიდი სიყვარულის გამო?თუ...სანამ ვაანალიზებ მანამ ვეცლები და სილას ვაწნი.ისეთ ძლიერ სილას ხელი მეწვის და ტკივილისგან ოდნავ მაგრამ მაინც ვიმანჭები.ერთხანს გაოგნებული,ვნებისგან ისევ აქოშინებული და გაბრუებულიც კი მიყურებს,მე...მე დამცირებული საშინლად დაცლილი ზურგს ვაქცევ და მოაჯირისკენ მივდივარ ვეყუდები და ცრრმლებს გასაქანს ვაძლევ.ჰო მინდა დავიცალო მინდა დავისვენო და აღარ ვიფიქრო არ გაავანალიზო ეს რა იყო.
ვგრძნობ მის დაჟინებულ მზერას მისი ფეხის ხმა უფრო და უფრო მიახლოვდება და გული ყელთან მებჯინება...მეშინია?გაბრაზებულივარ?ღმერთო მრცხვენია.მისი მრცხვენია?!
ვგრძნობ როგორ მიახლოვდება გვერდიდან მიდგება და ისეტვ დაჟინებული მაჩერდება.რა ვქნა?გავიქცე? დავიმალო დავიმალო და აღარასოდეს გამოვჩნდე ეს რა...რა მუხტი იყო ჩვენს შორის.
-მაპატიე!
ფიქრებიდან მისი მშვიდი აუღელვებელი და ცოტა მკაცრი ბარიტონიც კი მარკვევს.ვცბები რა მას ეს სწორად მიაჩნია?!
-ვიცი ამოსთვის ჯერ მზად არ ხარ...მესმის!
ესმის? ესმის რომ მხად არვარ...ღმერთო რა დაემართა ჩემს დიტოს?რატომ იქცევა ასე ვგრძნობ ვხვდები რომ რაღაც აშორებს ჩემგან მაგრამ რა...თურმე მიგებს სიბრაზისგან ყელში ბურთს და მწარე გემოსაც კი ვგრძნობ.და ერთიანად აწითლებული სახეტ ალეწილი ვუბრუნდები
-მზად არ ვარ?(სასოწარკვეთილებისგან ხმა ჩურჩულამდე მიწყდება)გესმის!ჰო არ ვარ მითუმეტეს ასე მოაჯირზე თუ კედელზე გადაკუზულს ქუჩის ქალივით(სიმწრისგან ხმა ნელნელა მიმკაცრდება და მეწევა)რა ჯანდაბა გჭირს ეს უკვე მეტის მეტია.სულ რომ მზად ვიყო ჩემთვის ეს პირველი რომ არ იყოს...იქ ვერ მიხმარ სადაც მოგინდება და როგორც მიგინდება ასე სახალხოთ.(სიბრაზუსგან უკვე მეც აღარ ვიცი რას ვროშავ...სახეზე ფერი ეცვლება პირს აღებს კუმავს...მერე ისევ აღებს და ისევ კუმავს.თვალებს ხუჭავს და თავს აქნევს სახეზე კი განცვიფრება არ შორდება.ირონიული სიცილით ტუჩი ეპობა მაგრამ მალევე ერევა ემოციას და უცებ ისეთ სერიოზულ სახეს იღებს...თვალებს ახელს და თვალებშიცკი სჩანს მისი სიშმაგე.
-მეორედ ტონს აღარ აუწიო!
რაა?!
-შენ ჩემი ხარ და ჰო ზუსტად ისე და იქ მოგეფერები როგორც მინდა...(მერე ისეთ სახეს იღებს თითქოს ბავშვს ელაპარაკება და მოთმინებას იკრებსო დამყვავებლურად ჩურჩულითაცკი მეუბნევა)უბრალოდ შენ ჯერ არ იცი სექსი რაარის საერთოდ ესაა და ეს.
ახლა ალბათ მე ვიღებს იმ გაიგნებულ სახეს ცოტახნისწინ მას რომ ქონდა ეს რა გაგიჟდას გამომეტყველებით,პირდაღებული ვუყურებ.ვუყურებ და აზრებს ვერ ვპოულობ წინადადებას თავს ვერ ვაბამ რომ რამე ვუთხრა.
-სანდრა გეყოფა...(ნერვიულად თავს აქნევს და ჩემსკენ ეშვება თან ისე შეშინებული დაძაბული...ჰო ჰგონია ვუარვყოფ.ეშინია ჩემი დაკარგვის ეშინია და ეს ნათლად ესახება სახეზე.უცბათ მის თბილ სხეულს ვგრძნობ და ხელებს რომლებიც მარწუხებივით მეხვევიან და განძრევის საშუალებას არ მაძლევენ.მეც ჟელესავით ვხდები ერთიან დაძაბულს მთელს ტანში სითბო მივლის და ახლა ვხდები თურმე ვკანკალებდი.საშინლად დავიღალე მისი ამ სახე ცვლილებებისგან...თავზე მის კოცნას და ნესტოებიდან გამობერილ ცხელ შუნთქვას ვგრძნობ და ჟრუანტელი მივლის.რატომ რატომ არ შეგიძლია ამ კაცზე გაბრაზება დიდხანს?საშინლად გაბრაზებულო დამყვირის ჩემივე ქვეცნობიერი და პირველად ცხოვრებაში ვხვდები რომ ის მართალია.არ შემიძლია მასზე გავბრაზდე არა არა და არა.
-დამშვიდდი?
ისევ მისი ამჯერად თბილი მოსიყვარულე და მზრუნველი ბარიტონი მარკვევს
მე მხრებს ვიჩეჩ.დავმშვიდდი? არამგონია ოდესმე მის გვერდით მშვიდად ვიყო
-სანდრა კაი რა...მე ხომ ბოდიში უკვე მოგიხადე.გულწრფელად.
-დიტო მე ბოდიში არაფერშიბარ მჭირდება..
უბრალოდ...მინდა ვიცოდე რა გემართება.
უაზროდ გონება არეული ვებურტყუნები...ისკი იღიმის ჯანდაბა ირონიულად მიცინის
-შეენ!შენ მემართები,მოდიხარ ამ საშინლად უსექსუალურესი მატერიუს ნაკუწით,რომელშიც ეს სავსე მკერდი ნათლად გიჩანს.სიშმაგისგან ეს წყლიანი ტუჩები უფრო გებურცება.ამ საშინლად სექსუალურ ტანს ცხვირწინ მიანარნარებ...მოდიხარ და კიდევ ბედავ და მეკითხება რა მჭირს?
ხარბათ მიყურებს და ვნებისგან ხმაჩახლეჩილი ამთავრებს თავი ტურადას და მე ისევ სირცხვილის გრძნობა მეუფლება ვწითლდები და თავს დაბლა ვხრი უბრალოდ არ შემიძლია თვალებში ვუყურო.
-ჰჰმმ.აი ახლაც კი მიბნევ მაგ შენი ალეწილი და აწითლებული სახით...და გითხარი მასე ნუ სუნთქავთქო თორემ დაწყებულ საქმეს დავამთავრებ და ვიცი...
თვალებს ვაბრიალებ და შეშინებული წინ ნაბიჯს ვდგამ
-კარგი!კარგი კარგი!დაიოკე ეგვშენი ჰორმონები როგორღაც.შევიდეთ იქნებ ასე დამშვიდდე ცოტა.
წინ მივიწევ და მისი ირონიით განათებული სახის გამომეტყველება მრჩევა გონებაში.
მაგიდას ვუსხდებით და ბავშვებს ვუერთდებით.
მარიამი უსიტყვოდ მაგრამ ხომ შვიდობაა გამომეტყველებით მიყურებს და მეც მოგონილი სიმშვიდით ვუღიმი.თითქოს არ სუნთქავდაო ერთიანად უშშვებს ფილტვებიდან ჰაერს და ეშვება.
მეკი გულში ვიცინივარ რადგან პირველად მოვახერხე და მარიამი არარსებულ სიმართლეში დავარწმუნე.
დიტოს ჩემს ზურგზე ხელის სრიალი მაკრთობს და მკაცრი გამომეტყველებით ჯიქურ ვავლებ მზერას.ისიც სწრაფად იღებს ხელს
-რა ახლა უბრალოდ...შენი შეხებაც მეკრძალება!
ირონიულ და თითქოს გაღიზიანებულ ტონსაც კი ვიჭერ მის ხმაში.
-დიტო...გთხოვ ნუ მეთამაშები
სასოწარკვეთილი ვეჩურჩულები...ისკი ირონიული ღომილით მიღიმის და ხელებს დანებების ნიშნად მაღლა სწევს
მე კი მისი ამ ჟესტის გადამკიდე ვმშვიდდები და უაზროდ მეღიმება.
-დიტო!გახსოვს სიყვარულის სადღეგრძელოს ცოცხალი თავით რომ არ სვამდი?თავს იგიჟებდი არ ვარ შეყვარებულიო ახლა?დალევ თუ...მაშინდელივით გადაგავლო ეს ღვინის გრაფინა?
ყურებამდე გაკრეჭილი უყვირის გეგა რათა ერთმანეთში მოჩურჩულე ხალხისგან საკმაო ქაოსია შექმნილი.
დიტოს ცალყბად ეღიმება ჭიქის ბოკალს ხელს ავლებს თვალს უკრავს გეგას
-შემახსენე მაგ საქციელს მერე როგორი დასასრული ჰქონდააა?
გეგა ნერწყვს ნერვიულად ყლაპამს და ფიქრებში წასული უშტვენს და ეღიმება
-ოო თითქმის ერთითვე ფაფებს ვჯამდი და დამბალ პურს
ყველას ხარხარი უვარდებათ და თავს ვერც მე ვერ ვიკავებ...ველური.ჰო ნამდვილი ველური...თვალს მისკენ ვაპარებ და სახეზე ამჩნევია რომ ბედნიერია ალბათ მისთვის ყველაზე კარგ დროს იხსენებენ...მათ ხომ არაჩვეულებრივი ბავშვობააქვთ გავლილი...
-არც ერთი თვე არ მცემდი ხმას...მაგრამ მე ხომ გავბედე და გრაფინი დაგასხი
უკვე კარგათ შეზარხოშებული ამაყათ აცხადებს დითო და მის მეამიტურ გამოხტომაზე კიდევ ერთხელ ვხარხარებთ.
-ჰა სვამ თუ გავახსენოთ ბავშვობა?სკო
ჩემს ძვირფას მამაკაცს თვალს ვავლებ და უცბათ ჩვენი მზერები ერთმანეთს ეჯახება.ისე ხარბათ ისე ვნებიანად მიყურებს...ჩემი ქვეცნობიერი გულწასული სკამზე ესვენება.
ფეხზე დგება ცალ ხელში ღვინის ბოკალი უჭირავს მეორე ხელს კისერში მიცურებს და ოდნავ მისკენ მიზიდავს
-სიყვარულს დავლოცავ...ჰოო ეს მართლაც მაგარი რამე ყოფილა თავს პატარა ბავშვივით გაგრძნობინებს,მუცელში მილიონობით პეპლებს გრძნობ და სულ უაზროდ ბედნიერი ღიმილით დააბიჯებ.ჰო ეს სიყვარულია მის გამო...მისთვის მთელი სამყაროს დამონება რომ გსურს.მთელი დედამიწის შებრძოლება რომ გინდა უბრალოდ იმიტომ რომ მის ბედნიერ გაბრწყინებულ თვსლებს ხედავდე...(ზურგზე სათუთად მისმევს ხელს...მერე ეღიმება)თუმცა მეეჭვება ეს მაშინ გეგრძნოთ უბრალოდ სმა გინდიდათ და საბაბსეძებდით...ლოთებო! სიყვარულს დაგილოცავთ ჩემო ძმებო მინდა სულ ასე შეყვარებულებუ დადიოდეთ დედამიზის ზურგზე.ჩემს სიყვარულს დავლოცავ რომელიც გვერდს მიმშვენებს და სურვილი მაქვს მთელი სიცოცხლის მანძილზე ასე გვერდით მყავდეს,მინდა ჰო ეს სამყარო მინდა ფეხთით გავუგო...მინდა მისი სილამაზით დავტკბე და მის ლამაზზ დანაოჭებულ სახეს ვკოცნიდე,ბედნიერებაში დავაბერო და დიკვდილის წინ ჩემი ხრლი ეჭიროს რომ მშვიდად ვედნიერად და სიყვარულით დამუხტული წავიდე იმ ქვეყნად...მინდა საუკუნოდ ერთად ვიყოთ!(გაწონასეორებული მშვიდი და სიყვარულით სავსე მზერრით მიყურებს...მე კი სირცხვილით და ბედნიერებით დღეს უკვე მეათასჯერ ვწითლდები...ბავშვრბის ყიჟინი სბლოდისმენტები ბუნდოვნად ჩამესმის...უცბათ ნერწყვი მცდრბა თვალები მიმრგვალდება მის სიტყვებს რომ ვაანალიზებ.ჯანდაბა!თმერთო!ამან მე აცლა ხელი მთცოვა?!გაოცებული ვაკვირდები და ვხედავ სახეზე უდიდესი ბედნიერება და ამავდროულად შეშფოთება აწერია...ფრაგმენტებად მიტივტივდება ჯიბეში ხელს როგორ იყოფს კოლოფს იღებს ჩემს წინ მუხლებზე დგება და აკანკალებული ხელებით ყუთს ხსნის...ბეჭდის ბზინვარება თვსლს მჭტის...და უკვე ცრრმლების გადამკიდე სხვა დანარჩენს ბუნდოვნად უფროსწორედ საერთოდ ვერ ვხედავ...სახეზე ხელებს ვიფარებ და ყელთან მომდგარ ქვითინს ვებრძვი.მისი ათრთოლებული ბარიტონი მარკვევს...უფროსწორად ნახევრად მარკვევს ბედნიერებაში მეჭრებს
-გახდები ჩემი სამუდსმოდ!გახდები მეტი ვიდრე სიყვარული?
ღმერთო.ვხედავ მის შეშინებულ დაძაბულ და უსუსურ სახეს.უფრო ვგრძნობ ვიდრე ვხვდები როგორ შეშინებული ელოდება ჩემს პასუხს.
მის დაძსბულობას მთლიანად შევიგრძნობ ვგრძნობ მთლიანად ატმოსფერო როგორ იძაბება და დულ მოუთმენლად განაბულები არიან ჩრმი პასუხის მოლოდინში.
ის. ის მუხლ მოდრეკილი დგას ჩრმს წინ და ჩემს პასუხს რლოდება ასე შეშინებული...მას შემს გსმო ეშინია ჩრმი უარის ეშინია.ღმერთო ვუყვარვარ და უნდა ერთმანეთს შევაბერდეთ...უნდა გავხდე მეტი ვიდრე დიყვარული...ჰო მე მას ვუყვარვარ...არ ვიცი რამდენხანს ვიყავი ასე...ბოლოს გამბედაობას ვიკრეფ მეც მასთან მის პირდაპირ მიხლებზე ვეცრმი ისე რომ ერთმანეთს ვეხებით და აქვითინებული შეძლების დაგვარაფ ვეუბნევი
-კი...(ხმა მიეყდება და ქვითინს უფრო ვუმატებ)
თვსლები მასაც ეცრემლება სახეზე ბედნიერების მიმიკები დასთარეშებს პირს აღებს რაღაცის სათქმელად მაგრსმ დლბათ სიტყვებს ისიც ჩემსავით თავს ვერ უყრის და ისევ ხურავს...მერე ისევ აღებს და ხმა ჩახლეჩილი მბრძანრბლურად მეუბნევა
-გაიმეორე!ხმდმაღლა!გთხოვ!
მე ქვითინი სიცილში გადამდის წამლეკავ ცრრმლებს ვერაფერს ვეღარ ვუხერხებ და ჰო შეძლების დაგვარად ვყვირი
-კი!...ჰო!დიახ!...ჰო!ათასგზის კი!თანახმა ვარ მეტიც ვოცნებობ რომ შენთან ერთად შენს გვერდით დავბერდე.ვიყო მეტი ვიდრე სიყვარული.ჰო!მინდა!
ის თავზე ხრლებს მავლებს და სახეს ერთიანად მიკოცნის.შემდეგ თითზე ბეჭედს მიკეთებ.წელზე და ფეხებზე ხელს მიცურებს და ჰაერში მიტაცებს,იმდრნად მოულოდნელად რომ შიდისგან კისერზე ორივე ხრლს ვავლებ და ვეყივი.ისკი ხარხარით მაბზრიალებს ირგვლივ.მერე ხელს მიშვებს და მის ტანზე მასრიალებს.თსვს მიჭერს და ხარბათ მომთხოვნად ტუჩებზე მმვარდება ჯერ ერთ მერე მეორე ბაგეს აუჩქარებლად მიკოცნის...მე სხვადროს ალბსთ...ჰო აუცილებლად შემრცხვებოდა მსგავსი საქციელი ამდენ ხსლხში მაგრდმ ამ წსმ ბედნიერების ზენიტდი დავფრინავ და ვერაფეერი შემიდლის ხრლს რომ მიწაზე დავეშვა.ბავების ხარხარიტაში ბუნდივნად გვესმის ჩვენ ახლა ამ წსმში გავიყინეთ.ჩვენ ჩენს სამყაროში ვართ და უფლებას არ ვაძლევთ ვინმე შემოგვეჭრას.



ბოდიშს გიხდით შეცდომებისთვის ვიცი კითხვის დროს უხეშათ სჩანს უბრალოდ იმდენად ჩქარა ვწერ და თან მობილურით ვტვირთავ რომ... რავქნა მრჩეტბა გასასწორებელი მომიტევეთ.