დიტო ისევ ჩუმათ იყო და მე გულს მიკლავდა მისი უნდობლობა.მაგრამ თავს პირობა მივეცი ამ თემაზე აღარ დავლაპარაკებოდი მანამ სანამთვოთონ არ მოისურვებდა.
ქორწილის დღეც დავთქვით სულ რაღაც 4თვეში დეკემბრის 21თში ჩვენი ქორწილი იქნებოდა...ცოტა კი გაგვეწელა მაგრამ დიტოს მშობლები უფრო ადრე ვერ ახერხებენ ჩამოსვლას.
დიტოს დავყავდი ათას წვეულებებზე თუ ვახშმებზე თურმე მას საკმაოთ მაღალი თანამდებობა ჰქინია და ხშირად გვიწევდა მსგავსი ვახშმობა.აი დღესაც მივდივარ ხემთვის საშინლად მოსაწყენ ვახშამზე მაგრამ ჩემს საყვარელ მამაკაცს უარს ხომ ვერ ვეტყოდი...ქალბატონი მარიამიც მობრძანდება რათა გარდამქნას ეს ხომ მისი ერთერთი უსაყვარლესი საქმეა...მიკვირ დიზაინერობაზე რატომ არ ჩააბარა?ამ თემას აუცილებლად წამოვჭრი რომ მოვა.
ოჰოო კარზეც ზარია უკვე ვგრძნობ ხელებ აქავებული მარიამი როგორ მელოდება კარებს უკან.
-შენ რა მზად ჯერ კიდევ არხარ გოგოო?!
აღშფოთებისგან ხმა უმაღლდება როცა ჯერ კიდევ ხალათში გამოწყობილს მხედავს.მე კიდევ თვალებს ვატრიალებ *დაიწყო*გამომეტყველებით და სამზარეულოსკენ ვიღებ გეზსდა თან გზიდან გავყვვირი
-იქნებ ჯერ ყავა დაგველია?
-ჰო ეს მართლაც გჭირდება სულელო...
-კაი რა გეყოფა ხომ იცი რომ მოვასწრებთ!თქვენ ხომ მაინც ერთ მაღაზიაში დაგყავართ ასე რომ არც სიარულში დაგვეხარჯება დტო და არც...
-კარგი კარგი!გეყოფა წუწუნი...ის მაინც მითხარი შხაპი მაინც თუ მიიღე? ცოტა რომ.დავწყნარდე.სულ ციტათი.
-ჰო!
ვინ დაგაცადა ნორმალურად ყავის სმა?ნახევარი ფინჯანი დავტოვე და კუდივით გავყევი მას.მგონი უკვე გვცნობენ აქ კონსულტანტები ყალბი თავაზიანი ღიმილით გვიღიმიან და ახალ კოლექციას გვთავაზობენ.მარიამი თავაზიანათ იშორებს კონსულტანტს და ჩვენთბითონ ვიწყებთ რამე ექსტავაგენტულის ძებნას.
-სანდრ,ეს მოგწონს?
თეთრი მთლიანი კაბით ხელში მომჩერებია.მე უარყოფის ნიშნათ თავს ვუქნევ და ის ისევ აგრძელებს ქექვას გროვა ქსოვილებში.
-რაღაც დაძაბული მეჩვენები რახდება?
ჰოო მიკვირ აქამდე რომ არ დამისვა ეს კითხვა მას ხომ ვერაფერს ვერ გამოაპარებ.
-და არამარტო დღეს ამას დიდი ხანია გამჩნევ.უბრალოდ დრო მოგეცი შენთვითონ გეთქვა მაგრამ რადგან არ მითხარი ვფიქრობ ვერ ბედავ...
-ჰო მარიამ შენ ხომ კაცი ვერაფერს გამოგაპარებს.
ქექვას თავს ანებებს და ჩემსკენ მოდის
-მითხარი რახდება სანდრა?
-მარიამ იცი რამდენ რამეზე ვფიქრობ...თავი გამოტრნილი მაქვს ფიქრებით.
-რატომ?იკამათეთ?
მე მეღიმება.
-ცოტა გვიკლია...
-ჯანდაბა ახლა რაა?ისევ იმ გოგოზე?შენ ხომ თქვი რომ აღარ დაველაპარაკ...
-არა არა მაგაზე არა თუმცა დიდისიამოვნებით კი ვეჩხუბებოდი მაგაზე.
-აბა?
არვიცი როგორ ვუთხრა მრცხვენია...მაგრამ ვინმეს თუ არ ვუთხარი მალე ვგრძნობ რომ გავგიჟდები
-სანდრა მეტყვი თუ წამებით ამოგგლიჯო სათქმელი!
-მარიამ მრცხვენია...იქნებ მაცადო და გამაანალიზებინო როგორ დავიწყო?
ის იღიმება და ეშმაკურად მიყურებს
-საქმე სექსშია?
ჯანდაბა!რა უტიფარია და თამამი?მე სირცხვილით ვწოთლდები ისკი უდარდელად ვითომც არაფერი ისე მიყურებს
-ოჰ საბდრა სანდრა!...სერიოზულად?!
-რაა?
-შენ რა მასთან ჯერ არ წოლილხარ?
ნერწყვი მცდება აქეთ იქით ვიყურები იმის შესამოწმებლად ვინმე ხომარ გვისმენს...და ვმშვიდდები როცა ჩვენს ირგვლივ არავინარაა...უცბათ მარიამის ხითხითი მარკვევს.
-აწუწუნებ?სანდრა რა გიჟი ხარ.
-მორჩი...ხომ ხვდები რომ ჩემთვის რთული თემაა.ნუ დამცინი...
გაბუსხული ტუჩებს ვბრეც და ტანსაცმელს ვუბრუნდები
-გეფიცები შენ არ დაგცინი...(სიცილისგან სულს რომ ითქვამს სათქმელს მერე ამთავრებს)დიტოზე მეცინება...როგორ ვერ მოგათვინიერა? შენ ის რა...გატეხე? თუ არც...ვერც გთავაზობს?
-მთავაზობს და სწორედ ეგაა პრობლემა.
უცებ სერიოზულდება და გაკვირვებული მიყურებს
-ვერ ვხვდები რაა ამაში პრობლემა?ის რომ უსაზღვრო სიყვარულს გთავაზობს?
-მარიამ არ ვიცი...მეშინია.
-ოო კაი რა სულ ოდნავ ყრუ ტკივილის?
რა გიჟია?პირი გაოცებისგან ოდნავ მეღება ერთხანს ასე ვაკვირდები მერე კი ღრმად ვისუნთქავ და ფილტვებს ვივსებ.
-არა სულელო...მე იმის მეშინია...ხომ იცი არავინ მყავს რამე რომ იყოს და...მერე მარტო დავრჩები გვერდში არავინ ამომიდგება...
ის უსტვენს თანაც საკმაოდ ხანგრძლივად
-აუუ შენ სადამდე წასულააარ! რა ინდა იყოს გოგო?თანაც მე შენს გვერდით არავარ?
-შენ გგონია ანამ და ლევანიმ რომ გაიგოს მედა აკო რომ ერთად ვართ თავზე ხელს გადამისვამენ?ჰჰ ძალიან ცდები.
მისი აღიარებისგან თვალები მიმრგვალდება ის კი ვითომც არაფერიო ისევ აგრძელებს თვალიერებას.
-ეეს?
ახლა წითელ გრძელ სარაფანს მიჩვენებს
-არა ყელში ამომივიდა წითელი ფერი...ამ ბოლოდროს რატომღაც მეც სულ მაგფერი ვარ...
ის კისკისებს
-მარიამ შენდა აკო...ანუ თქვენ...
-სექსი...სექსიდიტო ისევ ჩუმათ იყო და მე გულს მიკლავდა მისი უნდობლობა.მაგრამ თავს პირობა მივეცი ამ თემაზე აღარ დავლაპარაკებოდი მანამ სანამთვოთონ არ მოისურვებდა.
ქორწილის დღეც დავთქვით სულ რაღაც 4თვეში დეკემბრის 21თში ჩვენი ქორწილი იქნებოდა...ცოტა კი გაგვეწელა მაგრამ დიტოს მშობლები უფრო ადრე ვერ ახერხებენ ჩამოსვლას.
დიტოს დავყავდი ათას წვეულებებზე თუ ვახშმებზე თურმე მას საკმაოთ მაღალი თანამდებობა ჰქინია და ხშირად გვიწევდა მსგავსი ვახშმობა.აი დღესაც მივდივარ ხემთვის საშინლად მოსაწყენ ვახშამზე მაგრამ ჩემს საყვარელ მამაკაცს უარს ხომ ვერ ვეტყოდი...ქალბატონი მარიამიც მობრძანდება რათა გარდამქნას ეს ხომ მისი ერთერთი უსაყვარლესი საქმეა...მიკვირ დიზაინერობაზე რატომ არ ჩააბარა?ამ თემას აუცილებლად წამოვჭრი რომ მოვა.
ოჰოო კარზეც ზარია უკვე ვგრძნობ ხელებ აქავებული მარიამი როგორ მელოდება კარებს უკან.
-შენ რა მზად ჯერ კიდევ არხარ გოგოო?!
აღშფოთებისგან ხმა უმაღლდება როცა ჯერ კიდევ ხალათში გამოწყობილს მხედავს.მე კიდევ თვალებს ვატრიალებ *დაიწყო*გამომეტყველებით და სამზარეულოსკენ ვიღებ გეზსდა თან გზიდან გავყვვირი
-იქნებ ჯერ ყავა დაგველია?
-ჰო ეს მართლაც გჭირდება სულელო...
-კაი რა გეყოფა ხომ იცი რომ მოვასწრებთ!თქვენ ხომ მაინც ერთ მაღაზიაში დაგყავართ ასე რომ არც სიარულში დაგვეხარჯება დტო და არც...
-კარგი კარგი!გეყოფა წუწუნი...ის მაინც მითხარი შხაპი მაინც თუ მიიღე? ცოტა რომ.დავწყნარდე.სულ ციტათი.
-ჰო!
ვინ დაგაცადა ნორმალურად ყავის სმა?ნახევარი ფინჯანი დავტოვე და კუდივით გავყევი მას.მგონი უკვე გვცნობენ აქ კონსულტანტები ყალბი თავაზიანი ღიმილით გვიღიმიან და ახალ კოლექციას გვთავაზობენ.მარიამი თავაზიანათ იშორებს კონსულტანტს და ჩვენთბითონ ვიწყებთ რამე ექსტავაგენტულის ძებნას.
-სანდრ,ეს მოგწონს?
თეთრი მთლიანი კაბით ხელში მომჩერებია.მე უარყოფის ნიშნათ თავს ვუქნევ და ის ისევ აგრძელებს ქექვას გროვა ქსოვილებში.
-რაღაც დაძაბული მეჩვენები რახდება?
ჰოო მიკვირ აქამდე რომ არ დამისვა ეს კითხვა მას ხომ ვერაფერს ვერ გამოაპარებ.
-და არამარტო დღეს ამას დიდი ხანია გამჩნევ.უბრალოდ დრო მოგეცი შენთვითონ გეთქვა მაგრამ რადგან არ მითხარი ვფიქრობ ვერ ბედავ...
-ჰო მარიამ შენ ხომ კაცი ვერაფერს გამოგაპარებს.
ქექვას თავს ანებებს და ჩემსკენ მოდის
-მითხარი რახდება სანდრა?
-მარიამ იცი რამდენ რამეზე ვფიქრობ...თავი გამოტრნილი მაქვს ფიქრებით.
-რატომ?იკამათეთ?
მე მეღიმება.
-ცოტა გვიკლია...
-ჯანდაბა ახლა რაა?ისევ იმ გოგოზე?შენ ხომ თქვი რომ აღარ დაველაპარაკ...
-არა არა მაგაზე არა თუმცა დიდისიამოვნებით კი ვეჩხუბებოდი მაგაზე.
-აბა?
არვიცი როგორ ვუთხრა მრცხვენია...მაგრამ ვინმეს თუ არ ვუთხარი მალე ვგრძნობ რომ გავგიჟდები
-სანდრა მეტყვი თუ წამებით ამოგგლიჯო სათქმელი!
-მარიამ მრცხვენია...იქნებ მაცადო და გამაანალიზებინო როგორ დავიწყო?
ის იღიმება და ეშმაკურად მიყურებს
-საქმე სექსშია?
ჯანდაბა!რა უტიფარია და თამამი?მე სირცხვილით ვწოთლდები ისკი უდარდელად ვითომც არაფერი ისე მიყურებს
-ოჰ საბდრა სანდრა!...სერიოზულად?!
-რაა?
-შენ რა მასთან ჯერ არ წოლილხარ?
ნერწყვი მცდება აქეთ იქით ვიყურები იმის შესამოწმებლად ვინმე ხომარ გვისმენს...და ვმშვიდდები როცა ჩვენს ირგვლივ არავინარაა...უცბათ მარიამის ხითხითი მარკვევს.
-აწუწუნებ?სანდრა რა გიჟი ხარ.
-მორჩი...ხომ ხვდები რომ ჩემთვის რთული თემაა.ნუ დამცინი...
გაბუსხული ტუჩებს ვბრეც და ტანსაცმელს ვუბრუნდები
-გეფიცები შენ არ დაგცინი...(სიცილისგან სულს რომ ითქვამს სათქმელს მერე ამთავრებს)დიტოზე მეცინება...როგორ ვერ მოგათვინიერა? შენ ის რა...გატეხე? თუ არც...ვერც გთავაზობს?
-მთავაზობს და სწორედ ეგაა პრობლემა.
უცებ სერიოზულდება და გაკვირვებული მიყურებს
-ვერ ვხვდები რაა ამაში პრობლემა?ის რომ უსაზღვრო სიყვარულს გთავაზობს?
-მარიამ არ ვიცი...მეშინია.
-ოო კაი რა სულ ოდნავ ყრუ ტკივილის?
რა გიჟია?პირი გაოცებისგან ოდნავ მეღება ერთხანს ასე ვაკვირდები მერე კი ღრმად ვისუნთქავ და ფილტვებს ვივსებ.
-არა სულელო...მე იმის მეშინია...ხომ იცი არავინ მყავს რამე რომ იყოს და...მერე მარტო დავრჩები გვერდში არავინ ამომიდგება...
ის უსტვენს თანაც საკმაოდ ხანგრძლივად
-აუუ შენ სადამდე წასულააარ! რა ინდა იყოს გოგო?თანაც მე შენს გვერდით არავარ?
-შენ გგონია ანამ და ლევანიმ რომ გაიგოს მედა აკო რომ ერთად ვართ თავზე ხელს გადამისვამენ?ჰჰ ძალიან ცდები.
მისი აღიარებისგან თვალები მიმრგვალდება ის კი ვითომც არაფერიო ისევ აგრძელებს თვალიერებას.
-ეეს?
ახლა წითელ გრძელ სარაფანს მიჩვენებს
-არა ყელში ამომივიდა წითელი ფერი...ამ ბოლოდროს რატომღაც მეც სულ მაგფერი ვარ...
ის კისკისებს
-მარიამ შენდა აკო...ანუ თქვენ...
-სექსი...სექსიდიტო ისევ ჩუმათ იყო და მე გულს მიკლავდა მისი უნდობლობა.მაგრამ თავს პირობა მივეცი ამ თემაზე აღარ დავლაპარაკებოდი მანამ სანამთვოთონ არ მოისურვებდა.
ქორწილის დღეც დავთქვით სულ რაღაც 4თვეში დეკემბრის 21თში ჩვენი ქორწილი იქნებოდა...ცოტა კი გაგვეწელა მაგრამ დიტოს მშობლები უფრო ადრე ვერ ახერხებენ ჩამოსვლას.
დიტოს დავყავდი ათას წვეულებებზე თუ ვახშმებზე თურმე მას საკმაოთ მაღალი თანამდებობა ჰქინია და ხშირად გვიწევდა მსგავსი ვახშმობა.აი დღესაც მივდივარ ხემთვის საშინლად მოსაწყენ ვახშამზე მაგრამ ჩემს საყვარელ მამაკაცს უარს ხომ ვერ ვეტყოდი...ქალბატონი მარიამიც მობრძანდება რათა გარდამქნას ეს ხომ მისი ერთერთი უსაყვარლესი საქმეა...მიკვირ დიზაინერობაზე რატომ არ ჩააბარა?ამ თემას აუცილებლად წამოვჭრი რომ მოვა.
ოჰოო კარზეც ზარია უკვე ვგრძნობ ხელებ აქავებული მარიამი როგორ მელოდება კარებს უკან.
-შენ რა მზად ჯერ კიდევ არხარ გოგოო?!
აღშფოთებისგან ხმა უმაღლდება როცა ჯერ კიდევ ხალათში გამოწყობილს მხედავს.მე კიდევ თვალებს ვატრიალებ *დაიწყო*გამომეტყველებით და სამზარეულოსკენ ვიღებ გეზსდა თან გზიდან გავყვვირი
-იქნებ ჯერ ყავა დაგველია?
-ჰო ეს მართლაც გჭირდება სულელო...
-კაი რა გეყოფა ხომ იცი რომ მოვასწრებთ!თქვენ ხომ მაინც ერთ მაღაზიაში დაგყავართ ასე რომ არც სიარულში დაგვეხარჯება დტო და არც...
-კარგი კარგი!გეყოფა წუწუნი...ის მაინც მითხარი შხაპი მაინც თუ მიიღე? ცოტა რომ.დავწყნარდე.სულ ციტათი.
-ჰო!
ვინ დაგაცადა ნორმალურად ყავის სმა?ნახევარი ფინჯანი დავტოვე და კუდივით გავყევი მას.მგონი უკვე გვცნობენ აქ კონსულტანტები ყალბი თავაზიანი ღიმილით გვიღიმიან და ახალ კოლექციას გვთავაზობენ.მარიამი თავაზიანათ იშორებს კონსულტანტს და ჩვენთბითონ ვიწყებთ რამე ექსტავაგენტულის ძებნას.
-სანდრ,ეს მოგწონს?
თეთრი მთლიანი კაბით ხელში მომჩერებია.მე უარყოფის ნიშნათ თავს ვუქნევ და ის ისევ აგრძელებს ქექვას გროვა ქსოვილებში.
-რაღაც დაძაბული მეჩვენები რახდება?
ჰოო მიკვირ აქამდე რომ არ დამისვა ეს კითხვა მას ხომ ვერაფერს ვერ გამოაპარებ.
-და არამარტო დღეს ამას დიდი ხანია გამჩნევ.უბრალოდ დრო მოგეცი შენთვითონ გეთქვა მაგრამ რადგან არ მითხარი ვფიქრობ ვერ ბედავ...
-ჰო მარიამ შენ ხომ კაცი ვერაფერს გამოგაპარებს.
ქექვას თავს ანებებს და ჩემსკენ მოდის
-მითხარი რახდება სანდრა?
-მარიამ იცი რამდენ რამეზე ვფიქრობ...თავი გამოტრნილი მაქვს ფიქრებით.
-რატომ?იკამათეთ?
მე მეღიმება.
-ცოტა გვიკლია...
-ჯანდაბა ახლა რაა?ისევ იმ გოგოზე?შენ ხომ თქვი რომ აღარ დაველაპარაკ...
-არა არა მაგაზე არა თუმცა დიდისიამოვნებით კი ვეჩხუბებოდი მაგაზე.
-აბა?
არვიცი როგორ ვუთხრა მრცხვენია...მაგრამ ვინმეს თუ არ ვუთხარი მალე ვგრძნობ რომ გავგიჟდები
-სანდრა მეტყვი თუ წამებით ამოგგლიჯო სათქმელი!
-მარიამ მრცხვენია...იქნებ მაცადო და გამაანალიზებინო როგორ დავიწყო?
ის იღიმება და ეშმაკურად მიყურებს
-საქმე სექსშია?
ჯანდაბა!რა უტიფარია და თამამი?მე სირცხვილით ვწოთლდები ისკი უდარდელად ვითომც არაფერი ისე მიყურებს
-ოჰ საბდრა სანდრა!...სერიოზულად?!
-რაა?
-შენ რა მასთან ჯერ არ წოლილხარ?
ნერწყვი მცდება აქეთ იქით ვიყურები იმის შესამოწმებლად ვინმე ხომარ გვისმენს...და ვმშვიდდები როცა ჩვენს ირგვლივ არავინარაა...უცბათ მარიამის ხითხითი მარკვევს.
-აწუწუნებ?სანდრა რა გიჟი ხარ.
-მორჩი...ხომ ხვდები რომ ჩემთვის რთული თემაა.ნუ დამცინი...
გაბუსხული ტუჩებს ვბრეც და ტანსაცმელს ვუბრუნდები
-გეფიცები შენ არ დაგცინი...(სიცილისგან სულს რომ ითქვამს სათქმელს მერე ამთავრებს)დიტოზე მეცინება...როგორ ვერ მოგათვინიერა? შენ ის რა...გატეხე? თუ არც...ვერც გთავაზობს?
-მთავაზობს და სწორედ ეგაა პრობლემა.
უცებ სერიოზულდება და გაკვირვებული მიყურებს
-ვერ ვხვდები რაა ამაში პრობლემა?ის რომ უსაზღვრო სიყვარულს გთავაზობს?
-მარიამ არ ვიცი...მეშინია.
-ოო კაი რა სულ ოდნავ ყრუ ტკივილის?
რა გიჟია?პირი გაოცებისგან ოდნავ მეღება ერთხანს ასე ვაკვირდები მერე კი ღრმად ვისუნთქავ და ფილტვებს ვივსებ.
-არა სულელო...მე იმის მეშინია...ხომ იცი არავინ მყავს რამე რომ იყოს და...მერე მარტო დავრჩები გვერდში არავინ ამომიდგება...
ის უსტვენს თანაც საკმაოდ ხანგრძლივად
-აუუ შენ სადამდე წასულააარ! რა ინდა იყოს გოგო?თანაც მე შენს გვერდით არავარ?
-შენ გგონია ანამ და ლევანიმ რომ გაიგოს მედა აკო რომ ერთად ვართ თავზე ხელს გადამისვამენ?ჰჰ ძალიან ცდები.
მისი აღიარებისგან თვალები მიმრგვალდება ის კი ვითომც არაფერიო ისევ აგრძელებს თვალიერებას.
-ეეს?
ახლა წითელ გრძელ სარაფანს მიჩვენებს
-არა ყელში ამომივიდა წითელი ფერი...ამ ბოლოდროს რატომღაც მეც სულ მაგფერი ვარ...
ის კისკისებს
-მარიამ შენდა აკო...ანუ თქვენ...
-სექსი...სექსი ჰქვია სანდრა.
-ჰო კაი.სექსი გააქვს სკოსთან?
-ჰო თანაც სსკმაოდ სრულფასოვანი...
-კაი კაი დეტსლირად ნუ დაკონკრეტდები...
მე ისევ მატერიას ვუბრუნდები რომ რსმენაირად ჩემი გაკვირვება დავფარო.
-სანდრა დამპირდი რომ თუ კიდევ შემოგთავაზებს უარს აღარ ეტყვი.
-არ ვიცი...
-კაი რა აუცილებლად...
-აი ეს მომწონს.შსვ კომბინიზონს ვაჩვენებ...ინდა მოვირგო გასახდელში შევსლ
-ჰო კარგია მაგრამ დამპირდი რომ იფიქრებ
-ჰო.კაი
-ანუ?
-ჰო მარიამ ჰო ვიფიქრებ და დსვთანხმდები ახლა შემიძლია წავიდე?
-ჰო ჰო მიდი.
ის სიხარულისგან ჭყივის და მე გაღიხიანებული გასახდრლში შევდივარ.
-როგორია?
-მაგარია სანდრა სექსუალურად გაქვს.
ჰო ამას მეც ვდმჩნევ ღემა დეკოლტეში და თითქმის უზურგო კომბინიზონში მართლაც სექსუალური ვარ.
ფანჯრიდან ვიყურები და ვხედავ მანქანაზე როგორ მომთმენლად არის მიყრდნობილი.შავი შარვალი და სმავე ფერის პერანგი აცვია და მის სექსუალუტობას მე4ხე სართულიდანაცკი ვფრძნობ.ერთი გაფიქრება იმასაცკი ვფიქრობ გვერდით როგორ მივუდგე ის ხომ ასეთიბსექსუალურია.უცბათ ზევით იხედება და განჯარადი მხედავს მუღიმის თბილად მუღიმის მიუხედავად იმისა რომ მთელი 21 წუთი ვსლოდინე...მერე თვალით მანიშნებს თუ მზად ხარ წავიდეთო..და მეც ვუღიმი და თავს ვუკრავ თუმცა რამდენად ამხნევს არ ვიცი უბრსლოდ ინსტიქტურად ვაკეთებ ამას.
სადარბახოდსნ გასულს მიხლოვდება ხელს მკიდებს და მაბზრიალებს.და უნებლიედ ისტვენს.
-დღეს განსაკუთრებულად მშვენიერიხარ.
მეც მისი რეაქციით გათსმამებული ვწყვეტ რომ ცოტა ვეკეკლუცო.
-ჰო მე სულ განსაკუთრებულად ლამაზი ვარ.
ის იღიმის და თავს მიკრავს
-ჰოო!ეს მართალია მაგრამ დღეს განსაკუთრებულად ლამაზი ხარ.
-გავიგე...ვიცი რომ ლამაზივარ.შენკიდევ ჯიუტი და მკაცრი.
ის ოცდება და ეს აშკარად ესახება სახეზე.
-მეჩვენება თუ მეკეკლუცებით.ქალბატონ...უფროსწორედ ჯერ კიდევ საქალბატონო სანდრა?
-მეე?!ამას როგორ გავბედავდი ბატონო იმკაცრებულესობავ.
-დიახ დიახ მეკეკლუცებით...და ეს უკვე რამდენიმე დღეა შევამჩნიე.ნელნელა ხვეწავ და მე ეს უკვე მომწონს
-რა გიკვირს მეხომ ასეთი მასწავლებრლი მყავს.
(ხელს ვიღებ ბრჩხილებს ვუყურებ და მხრებს ვიჩეჩ)
ის იცინის ჯანდაბა თან რა საყვარლად იცინის
-შენ ჯერ არც კი იცი კიდევ რისი სწავლა შემიძლია.თან როგორ.და რანაირად და მე ერთი სული მაქვს როდის გასწავლი.
ჰო ვიცი ვიცი შენ ხომ ამის ექსპერტი ხარ.
-ჰო.არ ვიცი...მაგრამ მასწავლე.დარწმუნებული ვარ კაი მასწავლებელი იქნები.
უცებ გამაყრუებელი მუხრუჭის ხმა მხვდება ყურში და ჯერ წინ ვიზნიქები მაგრამ ღვედის გამო ისევ სავარძელს ვეკვრები.წინ ვიხედები რომ დამუხრუჭების მიზეზი დავინახო მაგრსმ საეჭვოს ვერაფერს რომ ვერ ვხედავ დიტოსკენ ვიყურები.ის გაოცებული.გაკვირვებული მომჩერებია.
-რახდება?რატომ გავჩრდით?
-შენ მე...შენ ახლა დამთსნხმდი?
ჯანდაბა!ახლაღს ვაანალიზებ რაც ვუთხარი...უკან დახევას აზრი აღაააქვს ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ და გაუბედავად ვეჩურჩულები
-მე...მე...უბრალოდ ვთქვი რომ...როგორც მასწავლებელი...მასწავლე მეთქი.
ჯერ კიდევ გაოცებული ნერწყვს მძიმედ ყლაპავს და მანქანას ძრავს.ასე ჩუმად მივდიოდით მთელი გზა ხმას საერთდ არ ოღებდა და ეს მე საშინლად მთრგუნავდა.უცებ მისი ხელი ჩემსას ეხება და ერთმანეთში ახლართულ ხელებს მანთავისუფლრბინებს...ვერვკი ვგრძნობდი როდის ან როგორ ვხლართავდი მაგრამ შვრბა აშკარად ვიგრძენი...
ყურთან მის ცხელ დუნთქვსა ვგრძნობ და მთელს ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელს ვგრძნობ.ვგრძნობ ყურთან როფორ იხრება და ვბებიანი ჩურჩულით როგორ მეუბნევა
-ნერვიულობა ჯერ ადრეა...მოეშვი ამ ხელებს...ერთი სულიმაქვს როდის გნახავ მოსწავლის ამპლუაში...და ვშიშობ ეს ამ საღამოს მოხდება.ვნახავ რამდენად ჭკვიანი მოსწავლე ხარ.
სწორდება ვნებისგან ჩსმუქებული თვალებით თვალებში მაჟინდება ირონიული ღიმილით ოდნავ მაგრამ ტუჩი მსინც უთრთის.და თვსლს მიკრავს
თბილი ძალიან სექსუალური ბარიტონით მეუბნევა
-მასწავლებელს ხომ დაუჯერებ.ხომ არ გააბრაზებ?
მე დაპროგრამებულივით დავს უარყოფის ნიშნად ვაქნევ.
მანქანიდან გადადის და მეც მივყვები...ღმერთო როგორ მიყვარს ეს რესტორანი მან ხომ ხელი აქ მთხოვა...ყვრლაზე ბედნიერი დღე სმ რესტორანთსნ ასოცირდება...თვალს მისკენ ვსპარებ მისი რეაქციის დასანახად...თითქოს იცოდა რომ გავხედავფი და მელოდებოდა მიღიმის და თვსლს მიკრავს.
მაგიდას ვუსხდებით.ღმერთო როგორ ვერვიტან ამ სიტვაციას ერთი ამათი შეკრების აზრს ჩსმაწვფინა და მეტი არ მინდა რა არაფერი.თვალს დიტოსკენ ვაპარებ და ვხვდები ცოტაც გაუძელი გამომეტყველებით როგორ მიყურებს...მის მზერაში კიდევ სხვა რაღაცას ვიჭერ რასს?!ჯანდაბა მოლოდინს...წეღან ხომ გარკვევით ამიხდნა.
უცბათ ვგრძნობ რომ საშინლად ცხელა და მე აივანზე მინდა გასვლა.დითოს შეუმჩნევლად მაგრამ მაინც ვანიშნებ და გასვლის ნებართვას ვთხოვ იდიც თვალების იდნავ დახუჭვით ნებას მრთავს.ბოდიშს ვუხდი დუფრასთან მყოფთ და აივანზე გავდივარ...ვგრძნობ ვიღაცის მზერას ჩემს ზურგს უკან...რა საყვარელია უჩემოთ ვერ გაძელი ხობ ერთი წუთიც კი...
უცბათ ვიღაც თვალებზე ხელს მაფარებს
-აბა გამოიცანი ვინ ვარ ბარჯღი!
ბარჯღი?!აშკარად სხვაში შევეშა...რაო?!ბარჯღიო?ჯანდაბა ამას ხომ ალექსი მიძახდა.ალექსი თავშესაფრიდან ის...5 წლის უკან წავიდა და მის მერე აღარ მსმენია მასზე.
-ალექს?
-ჰო მევარ ბარჯღი.
სიხარულისგან ვჭყივი პირზე ხელებს ვიფარებ და უბრალოდ უმოქმედოდ ვდგავარ.
-მაგიდასთან რომ ისხედით შეგამჩნიე მაშინვე კი გიცანი მაგრამ...ძალიან დამშვენებულხარ ხომ იცი.ბოლოს რომ გნახე...
ჰოო ბოლოს რომ მნახა ათასჯერ დაკერებული ტანსაცმელი მეცვა და მოუწესრიგებელი ვიყავი.რა გასაკვირია ეჭვი შტეჰპარვოდა...
-ჰო ცოტა დავიხვეწე.
სიხარულისგან პირს აღებს...თავს აქნევს
-შენ ამას ცოტას ეძახი ბარჯთი?!იცი რა მაგრად გამიხარდა რომ გნახე.
-ჰო მეც (სიხარულოთ თვალები ცრემლებით მევსება და თავს ძვლივს ვერევი რომ მარიამის ნაქები ვიზაჟისტის ნახელავი არ გავაფუჭო.)მომენატრე
ის მვარდება და მაგრად მეხუტება ზუსტად იმას აკეთებს რაც მე მინდა რომ გავაკეთო მეც ვეხუტები...ჰაერში მიტაცებს და მაბზრიალებს სიხარულისგან მოულოდნელობისგან ვწივი ოღონდ ზომიერად 5თე თუ მე6სე წრეზევართ რომ დიტოს ვლანდავ ჯერ გაოცებული,გაღიზიანებული,აღშფოთებური,შეშინებული და ბოლოს გაბრაზებული გამომეტყველება ესახება .ღმეთო როგორ შეუძლია ადამიანს ამდენი ემოცია წამში შეცვალოს?!ჯანდაბა ბოლოს ხომ გაბრაზებული იყო...ჯობია დამსვას.
-ალექს...ჯობია დამსვა მეტი აღარ შემიძლია.
ისიც მაშინვე მსვამს და დიტოს ვეფეთები არ ვიცი შიშისგან თუ ტრიალისგან ფეხი მერევა და ალეტქსი მაშინვე მაშველებს ხელს.დიყო ჯერ მე მერე ალექს და ბოლოს მის ხელზე აჩერებს მზერას...ღმერთო რა გაცეცხლებულიაა...რატომ?!არ მენდობა?!რა სისულელეა?
-დიტო!(შიშისგან ხმას ძვლივს ვიმორჩილებ)გაიცანი ეს ალექსია...
ცივი არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით გვაკვირდება ჯერ მე მერე ალექს.
-ალექსი!(თითქოს თავისთვის ჩაილაპარაკა და კითხვით სავსე მზერით მომაჩერდა)
-ალექსი თავშესაფტიდან.
ალბათ ალექსის მობეზრდა ჩემი მოუხერხებლობა და სიტვაციაში გარკვევა თავად სცადა.
-ბარჯღი...ვინაა ეს მამაკაცი?
მეც და დიტოსაც ერთდროულად თვალები გვიმრგვალდება მე შიშისგან მას ალბათ სიბრაზისგან
-ეს დიტოა!
უაზროდ ვბუტბუტებ თუმცა მასთან აზტიანად მგონი არც არასდროს მილაპარაკია
-საყვარრლო ეგ უკვე გავიგე მაგრამ ვინაა?
ოო კაი რა ეს უკვე მეტის მეტია...ვიცი რომ გიყვარდი მაგრამ ეგ ხომ დიდიხნის წინ იყო და როგორც მახსოვს თავი ისევ შენ დამანებე რადგან პატარა ვიყავი თან...ჩვენ მსგავსი რაღაცა გვეკრძალებოდა.
ჩემი ფიქრებიდან უცბათ ის მარკვევს რომ დიტოს უნდა შევხედო უნდა გავიგო რას გრძნობს და აი ისიც სახე ერთიანად დაჭიმული აქვს და ჯერ კიდევ ღირსეულად იტანს მის ხელს ჩემს ზურგზე რომელიც მე უკვე მწვავს.
-ეს...ეს ჩემი საქმროა დიტო ჩემი საქმროა ჩვენ დანიშნულები ვართ.
თითქოს სილა გააწნესო ხელი მაშინვე უვარდება და გაოცებული გვიყურებს...დიტო მომენტს ხელიდან არ უშვებს ხელიდან მითრევს,მის გვერდით მაყენებს და წელზე ხელს მიცურებს.
მეჩვენება თუ ამით მის საკუთრებას ხაზსს უსვამს?...რა მედიდური სახეაქვს ცოტაც და სიცილს ვეღარ შევიკავე...თითქოს განძი მოეპოვოს ჩემი სახოთ და ვერავის ვერ უყობს.
-დიახ ალექს ჩვენ დანიშნულები ვართ.
სერიოზულად?!პატარა ბავშვივით ამაყობს.
ალექსიც კუმავს ბოლოსდაბოლოს ყბას.
-ძალიან კარგი...მიხარია ბარჯ...სანდრა შენი ამბავი...ბოლოსდა ბოლოს იმსახურებ ბედნიერებას ვინმესთან მაინც.
ჯანდაბა!რა ამით იწვევს?არა რა გთხოვ არა.
დიტოს დაძაბულობას უკვე ფიზიკურად ვგრძნობ.თეძოზე ხელებს მაგრად მიჭერს...მტკენს თუმცა მეეჭვება ამას აანალიზებდეს.ჯობია გავეცალოთ თორემ შეიძლება აქ რაღაც საშინელება მოხდეს.
-მადლობა ალექს...უკაცრავად ჩვენი წასვლის დროა სირცხვილია სუფრა დიდიხანია რაც მივატოვეთ.
-კაი ბა!მაგრამ დამპირდი რომ ისევ ვნახავთ ერთმანეთს და გამაგებინებ როგორ მოეწყე.
აშკარად ჭიდაობენ ეს უკვე ნაყლად სჩანს...
დიტო ცინიკურად იღიმის მარტო და ხმას არ იხებს...ცოტაც და მენჯს მომტეხს.
-შენი ნომერი მითხარი და დაგირეკავ.
რაა?!რავქნა?ვუთხრა?თვალს დიტოსკენ ვაპარრბ.იცოდა იცოდა დიტომ რომ გავხედავდი შეუმჩნევლად თვალს მიკრავს და ამით ნებართვას მაძლევს.ჯანდაბა!რა დაძაბული ატმოსფეროა საშინლად დავითრგუნე
-577 234678.
უცბათ ვახლი და დიტოს მხარს ვკრავთ რომ წავიდეთ.

*****

მანქანაში ვსხდებით...ვავარძელში ვკალათდები და მთელი დღის დაძაბულობას ერთიანად ვგრძნობ...ღმერთო რა გრძელი დღე იყოო...გონებაში ვაჯამებ მარიამთან გულახდილი საუბარი...დიტოსთან კეკლუცობა და ბოლოს ალექდისთ დაგვირგვინა...მოკლედ არ მოიწყენს კაცი ჩემთან რა...
-...და რატომ გეძახდა ბარჯღის თუ რაღაც სირობას!
ფიქრებიდან მისი მკაცრი ბარიტონი მარკვევს და ბოლო ფრაზას ვგებულობ მარტო...ოო ბატონი გაცეცხლებულიააა.
-ბატონო?მაპატიე ვერ გავიგე.
-ვინ ჯანდაბა იყო და რატომ გეძახდა იმ სირობასმეთქი.
-კაი რა...შენ გაბრაზების უფლება არ გაქვს.
მისი ჩაცინების ხმა მესმის უფროუფრო ვგრძნობ ვიდრე ვხედავ საჭეს ძლიერადაა ჩაბღაუჭებული და ერთიანად გაფითრებული მიყურებს.
-რაა?!
-კაი რა დიტო...არავინაც არაა.
-არავინაც არაა?! არავინაც არაა!(გაცეცხლებისგან ხმა უმაღლდება...რა ახლა ის მე მიყვირის?!)მიუხედავად იმისა ტომ გაიგო ჩვენ დანიშნულებივართ გაბედა და...გაბედა და.ჯანდაბა !მან მე ნათლად მიმახვედრა არც მე ვარ უმნიშვნელო მისთვისო. რა ურთიერთობა გქონდათ სანდრა!
ვაიმე.ახლა ამან რომ გაიგოს რომ მასა ვუყვარდი...
-უბრალოდ...ბავშვობაში...ეგონა რომ...
-რაა!ამოღერღე.
-ფიქრობდა რომ...ვუყვარდი.
ბოლო სიტყვას ვამბობ და ვგრძნობ გამბედაობა ფეხაკრებით მიიპარება ცუდის მოლოდინში ჩემს ქვეცნობიერთან ერთად...როგორ მინდა მეც მათ გავყვე ...
-შენ?
რა მე?
-შენ გიყვარდა!
-მე...უბრალოდ...მიყვარდა...მე ყველა მიყვარდა იქ.
-კაი რა სანდრა თავს ნუ ისულელებ.ხო თუ არა.
-ჰო!არა!უფროსწორედ ისე არა როგორც შენ გგონია.მე მას ვუყვარდი და ერთადერთი ადამიანი იყო ვინც ჩემზე ზრუნავდა...მაგრამ...
თითქოს ჩემი სიტყვები აღიზიანეტბსო მოთმინებას კარგავს და ახლა უკვე ბოლოხმამდე გაჰყვირის.
-რა.რა მაგრამ.
-დიტო ვერ ვხვდები ასე რატომ გაბრაზდი...შენ ამას ვერ გაიგებ...
-ვერ ხვდები?!ტიპმა სააშკარაოდ გამომიწვია...რატომ?იმიტომ რომ ფიქრობს შენ რაღაც გრძნობა გაქვს მის მიმართ და მაინტერესებს ასე დარწმუნებული რატომაა.
-მე მასთან ერთად გავიზარხე თანაც თავშესაფარში...ჩვენ ერთად ვუმკლავდებოდით სიცივეს შიმშილს და აუტანელ დაისრულებელ წკეპლას...თუ ერთი ლუკმა გაგვიჩნდებოდა ერთმანეთს ვუყოფდით ის ჩემზე ზრუნავდა და არამარტო ის სცვა დანარჩენი ერთმანეთს ვეფარებოდით.ჰო მე ის მიყვარს და არამარტო ის ისინიც ვისაც იქ ვიცნობ და ვინც ახლა მოვიდა და არცკი მყავს ნანახი მე ყველა მიყვარს და ყველა მტკივა...მაგრამ ამას ვერც შენ და ვერც ვერავინ ვერ გაიგებთ თუ არ გამოგიცდიათ და არც გაბედო იმის თქმა რომ შენ ჩემი გესმის...
(სიბრაზეს ახლა უკვე მეც ვეღარ ვერევი და ბოლო ხმამდე ვუყვირი.ჰო მას ვუყვირი და მისი ამ წამს არცკი მეშინია)
ის ჩრმზე ზრუნავდა და ამას მე ვერასდროს დავივიწყებ უბრალოდ არ შემიძლია...მაგრამ შენ უფლება არაგაქვს ჩემს სიყვარულში ეჭვი სულ ოდნავ მაინც შეიტსნო რადგან...ტკიცილამდე...სულით ხორცამდე მიყვარხარ...მემგონი ამის დსმტკიცება არ უნდა გჭირდებოდეს.
განადგურებული,ერთაფგილზე გაქვავებული დგას...სახეზე ათასგვარი ემოცია გადასფის და ბოლოს რასაც ვსმჩბევ ეს ტკივილია ჰო საშინელი ტკივილი ესახება...და ვიცი ეს ჩემს გამოაწვს.გული ათას ნაფლეთად მეფლითება და ვგრძნობ რომ ამ გამოხედვას ვერ გავუძლებ სასწრაფოდ გადავდივარ მანქანიდან და სახლდი ავდივარ კარებს არ ვხურავ იქნებ გსბედოს და ამოვიდეს...უბრალოდ არ მინდა დღე ასე...ასე დავშორდეთ გაურკვევლად.
ალბათ 10 ან უფრო მეტი წუთი გადის მე უკვე იმედი მეწურება რომ ის ამოვა ვდგები მდივნიდან რომ კარები მივხურო...და მას ვხედავ ჰო ისევ ის გსნადგურებული სახეაქვს.მიყურებ თუმცა მის ემოციებს რატომღაც ვერ ვკიღმთხულობ...და მეც ატმრანაკლებ განადგურებული ვეჩურჩულები
-არ გინდა...ჩრმს გსმო...რაც იქ ხდებოდა....თავი არ დაიტანჯო.არ გინდა რა.
უცებ მვარდევა და მაგრად მიხუტებს ერთხსნს ასე ვართ მეტე ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და მეჩურჩულრბა
-მაპატიე!(სახეს ცრრმლიან თვდლებ ტუჩებს გიჟივით მიკოცნის და დიგადა შიგ ისევ პატიობას მთხოვს)მაოატიე...უბრალოდ შეძრლი დ მაპატიე.
მის სასოწარკვეთილებას გრმოთიცკი ვგრძნობ და ერთადერთი რაც თავში მომდის დასამშვიდებლად ვკოცნი...და ეს კოცნა იმდენად ვნებიანი და მხურვალე გსმომდის რომ მეთვითონაც მიკვირს.
ისიც მყვება და ვისი ტუჩები ,ვისი ენები უკვე .გაურკველია.
შუბლს შუბლზე მადებს და ირონიულად მიღომის
-მგონუ მე რაღაც უნდა მესწავლრბინა შენთვიდ.
ღმერთო რა უცბათ შეუძლია ემოციის შეცვლა.დიახ მასწავლებელი დიტო დაბრუნდა...ღმერთო მასწავლებრლი?!ახლა ვასნალიზებ რას მეუბნევა.რაზეც მიმანიშბებს...და არ ვიცი საიდან ან რატომ მაგრამ მარიამის სიტყვები მიტივტივდება...-მიეცი შანსი უსაზღვრო სიყვარულს და ნეტარებას გახიაროს.
და ჯანდაბას ჩემი თავ შეკავებულობა...სირცხვილი და შიში დაე მოხდეს რაც მოსახდენია.
-და მგონი მე გითხარი მასწავლე მეთქი.




ისევ და ისეევ შეცდომებისთვის ბოდიშა გიხდიით.
იცით რა მინდა გკითხოთ?დღეს წერილი მომივიდა ასეთი ტექსტით...
ქმარ შვილიანს აქ რა უნდა.
დანაშაულია რომ მე დედავარ და მეუღლე...ამასთან ერთად ადამინაი და ამ საიტის მეშვეობით საგრძნობლად ვმშვიდდები და ის ცოტაოდენი თავისუფალი დრო რაცი გამაჩნია დღის მანძილზე აქ ვხარჯავ...ეს დანაშაულია?მე ვერ მივხვდი ამ წერილის არსს და იქნებ გამარჯვიოთ ვინმემ...მადლობა წინასწარ.