არმინდოდა დღეს ლექციაზე წასვლა, ვიცოდი გუშინდელი ამბების მერე არც ანასწასია იყო წამსვლელი და სახლში მივაკითხე, კარები ღია იყო და შევედი, არც სამყოფ ოთახში და არც სამზარეულოში არავინ იყო, ამიტომ პირდაპირ ანასტასიას ოთახისკენ წავედი, როგორც ჩანს ანასტასია აბაზანაში იყო და ვფიქრობდი რა მომეფიქრებინა ‘სამაიმუნოდ’ , სააბაზანოს კარებზე დაკიდულ ხალათს და პირსახოცხ რომ მოვკარი თვალი ეშმაკურად ჩამეღიმა და ორივე ოთახში შემოვიტანე... ანასტასიას ბუზღუნის ხმა მალევე გავიგე და ფარდის უკან დავდექი
-სულ როგორ უნდა დამავიწყდეს პირსახოცი რანაირი ადამიანი ვარ?
ტრუსის ამარა შემოტანტალდა ოთახში სველი თმებით... ჩემს დანახვაზე შიშისგან ხმამაღლა დაიკივლა და მკერდზე ხელი აიფარა, სიცილი ვერ შევიკავე და გამოვედი
-შეენ.... ასე არა ევა??? ოოოხ... როგორ შემაშინე ადამიანო გული არ გაქვს?? მოიცა შენ დამიმალე არა პირსახოცი და ხალათი???
ისევ ვიცინოდი და ბალიში მესროლა
-საზიზღარო
პირსახოცი მოვაფარე და ჩავეხუტე
-ძალიან მომენატრე და აღარასოდეს აღარავის გამო აღარ ვიჩხუბოთ.. დავივიწყოთ რაც იყო
-მე უკვე აღარც მახსოვდა (გაეცინა) მაგრამ იცოდე ამ შიშს არ გაპატიებ, თამაში გინდა? კიბატონო 1:0 შენს სასარგებლოდ მაჩაბელის ასულო
-არგირჩევ ტასიკო
საჩვენებელი თითი გავუქნიე აქეთ იქეთ და თვალები დავიწვრილე
-ხოარ შეშინდი ჩიტო? ... წამო ქვევით იციი გუშინ დედამ შენი საყვარელი მარწყვის ტორტი გამოაცხო და მაცივარში გველოდება
ჯერ ტორტი მივირთვით შემდეგ ფილმს ვუყურეთ და აღარ ვიცოდით რა გვექნა
-უი მართლა რა გამახსენდა მამასთან რომ იყავი გასაუბრებაზე არ დაგირეკა?
-არა ევაჩკა იმკვირაში დაგირეკავო და...
-ხოდა წამო თავი შეახსენე
-არა გოგო უხერხულია
-ოო კარგი რაა... წამო თან ფულიც მინდა, გამოვართვათ და მერე სადმე კარგად ჩავსკდეთ არ გინდა
ვიცოდი რომ გაჭრიდა ტასო ხომ ის ადამიანია სულ რომ ჭამს და მაინც არაფერი ეტყობა... მალევე მოწესრიგდა, ტაქსი გამოვიძახეთ და წავედით
-ისე მართლა რომ ამიყვანოს რამაგარი იქნება არა?
-ასე ძალიან გინდა ტას?
-აი რაღაცნაირად მინდა რომ დაკავებული ვიყო, მომწონს საქმიანი იმიჯი
საუბარში ისე გავერთეთ ვერც კი მივხვდით რომ მივედით
-გოგონებო ხომ სწორად მოვედი? (ეჭვით გვკითხა ტაქსის მძღოლმა)
-დიახ დიახ.. აი ინებეთ
ფული გავუწოდე და მანქანიდან გადმოვედით
-ხურდა დაიტოვეთ
გავუღიმე და კარები დავკეტე..

მამას მდივანმა დანახვისთანავე გამიღიმა
-გოგოებო ბატონი დავითი გასულია, მალევე დაბრუნდება
-შიგნით დაველოდებით
უხეშად უთხრა ანასტასიამ ხელი მომკიდა და კაბინეტში შემიყვანა
-რამგაგაგიჟა გოგო (გაკვირვებულმა ვკითხე)
-არ მომეწონა
ორივეს გაგვეცინა როცა ბავშვის ნაზი ხმა გავიგონეთ
-თქვენ ვინ ქალთ?
მე და ანასტასიამ იქეთ აქეთ მიმოვიხედეთ მაგრამ ვერავინ დავინახეთ და ერთმანეთს გაოცებულები ვუყურებდით
-აქ ვალ
კისკისით გამოძვრა პატარა გოგო მაგიდის ქვევიდან და წინ დაგვიდგა
-ალ მეტვით ვინ ქალთ?
პატარა ტუჩებზე წასმულ პომადის დანახვისას თბილად გამეღიმა დავაკვირდი და საოცრად ლამაზი ბავშვი იყო რომელსაც ლამაზად აწეული ქერა თმები ჰქონდა და პატარა თეთრი კაბა საოცრად უხდებოდა
-შენ ვინ ხარ მეტიჩარავ?
დავიხარე და ლოყაზე მოვუსვი ხელი
-მე ნია ვალ... დათო ძიამ მითლა ლო თუ ვინმე მოვიდოდა სემეძლო მე მიმეგო და მე ვიკო დილექტოლი ასე ლომ მითალით ვინ ქალთ და ლა გინდათ
-გოგო ამას მისით ლაპარაკობს ასე დალაგებულად თუ კარნახობს ვინმე (სიცილით გადმომილაპარაკა ჩუმად ანასტასიამ მეც გამეცინა და ისევ ბავშვს მივუბრუნდი)
-მე დათო ძიას შვილი ვარ ეს ლამაზი გოგო კი ჩემი მეგობარია... აქ მარტო დაგტოვა დათო ბიძიამ? (გამიკვირდა რადგან ვერაფრით დავუშვი გონებაში რომ ასე პატარა ბავშვი შეიძლებოდა მამას მარტო დაეტოვებინა... ან საერთოდ ვინ არის ეს ბავშვი? უნდა ვაღიარო საოცრად ლამაზი კია ქერა თმებით პატარა ცხვირით და ცისფერი თვალებით)
-ალა ცემმა მამიკომ მომიკანა, მელე დათო ძია და მამა თათბილზე გავიდნენ იქედან ნაკინებს წამომიგებენ და მოვლენ
-ხომ მაგრამ აქ მარტო ხარ ?
-ალა აქ ელთ გოგოსთან ელთად დამტოვეს, გამაბლაზა თან დილექტოლი ქო ვალ და მიდოდა მალტო ვკოფილიკავი ამიტომ მოვატუე ლო სოკოლადს თუ ალ მომიტადა მამა გაუბლაზდებოდა, ქოდა გავუსვი
ანასტასიამ სიცილი ვეღარ შეიკავა და გაეცინა
-შენ რა მაგარი ტიპი ხარ ეე ... ჩვენნაირი გიჟია ევ
ვუყურებდი და მეღიმებოდა, მართლაც რა საოცარი ბავშვია... კარები გაიღო და ერთ-ერთი თანამშრომელი შემოვიდა შოკოლადებით სავსე პარკით, ჩვენ მოგვესალმა და ნიასკენ წავიდა
-იმედია მოგეწონება პატარავ
გაუღიმა და პარკი წინ დაუდო
-მადობა.. სეგიძლია წაქვიდე დათო ძიას სვილი და მისი მეგობალი მოვიდა და მათთან ვიქნები
-არა არა... ბატონი დავითის მოსვლამდე ვერ დაგტოვებ ასე შევთანხმდით
-არ არის საჭირო ლიკა ჩვენ აქ ვართ უკვე
ღიმილით შემოვიდა მამა რომლის „ჩვენ“ ვერ გავიგე რადგან არავინ შემოყოლია
-ჩემი გოგოებიც მოვიდნენ, აბა ნიაკო მოგეწონა ევა და ანასტასია? ხოარ გაგაბრაზეს?
ხელში აიყვანა და ნიაკოც იმწამსვე მიეხუტა
-ალა დათო ძია კალქი გოგოები ალიან... მომეწონნენ იჩი? მამა ალ მოვიდა?
-კი პატარავ ხელი უნდა მოაწეროს რაღაც საბუთს და შემოვა ახლავე
-მამა ისე გიხდება პატარა, ხოარ იფიქრებდი?
გამეცინა და ანასტასიას გავხედე
-ხო დათო ბიძია სხვათაშორის მეც დამებადა ეგ იდეა (ამყვა ანასტასია ხუმრობაში..)
-რაღადროს ჩემი ბავშვია აწი თქვენი შვილებით გავიხარებ... დაბერდით ვერ ატყობთ?
ნიაკოს გაეცინა, მომინდა ხელში ამეყვანა და ცოტა მოვფერებოდი.. მამას გამოვართვი და ჩემს კისერში ჩადო თავი, საოცრად თბილი ბავშვია ნიაკო როგორც ჩანს
-მამა ვისია ეს ანგელოზი აქამდე რატომ არ მინახავს აქ?
-ჩემი შვილია
ზურგს უკან გაისმა ნოეს ხმა... მოულოდნელობისგან გავშეშდი მაგრამ ანასტასიამ ხელი გამკრა და მალევე მოვეგე გონს
-საოცრად ლამაზი და საყვარელია შენი გოგო
ღიმილით უთხრა ანასტასიამ და ნიაკომაც მამამისისკენ გაიწია, ნოემ ნიაკო გამომართვა და იქვე მდგარ დივანზე ღიმილით დავჯექი.
-მამა იჩიი მე ძალიან მომეწონა დათო ძიას სვილი და მისი მეგობალი
-ხოო მა კარგი გოგოები არიან, შენსავით მეტიჩრები
მამას გაეცინა მე კი ღიმილით გავხედე
-მეტიჩარა რატომ ბატონო ნოე?
ვცდილობდი უხეშადაც არ გამომსვლოდა რომ მამა ისევ არ განაწყენებულიყო ჩემზე
-მართალია შვილო ნოე თქვენ ორზე მეტიჩარა ჯერ არავინ მინახავს (გამიცინა დავითმა და ანასტასიას გახედა) ტასო მე და ნოემ ვისაუბრეთ შენს კანდიდატურაზე დღეს ვაპირებდი დარეკვას მაგრამ უნივერსიტეტში მეგონეთ ჯერ
-ჰოო... ადრე წამოვედით დღეს (ნოეს გახედა „დავითთაანარწამოგცდესრომგავაცდინეთ თვალებით და ისევ მამას მიუბრუნდა) და რა გადაწყვიტეთ?
სკამიდან წამოდგა და დადებითი პასუხის მოლოდინით იკითხა ანასტასიამ
-რა და წამოდი თანამშრომლებს გაგაცნობ, და ხვალიდან შენს მოვალეობებს გაეცნობი
-მოიცა რაა? ანუ ამიყვანეთ? ვაიმეეე (სიხარულით ლამის ხტუნვა დაიწყო ანასტასიამ) საუკეთესო ხარ დათო ბიძია სა უ კე თე სოოოო
-პირველი ორი კვირა დაგაკვირდებით შემდეგ ვნახოთ რა როგორ.... დავით შენ გააცნობ თანამშრომლებს თუ ?
-ხოო ხოო წავიყვან მე თორე გაგაგიჟებს შენ ეს
გაეცინა მამას და ანასტასია კაბინეტიდან უნდა გაეყვანა ნიაკომ რომ დაუძახა მამას
-დათო ძია ალ სეიძლება მეც ლო წამოვიდე? მეც ქო დილექტოლი ქალო მითალი და ალავინ ალ უნდა გამაცნო?
-წამოდი წამოდი პატარა მეტიჩარა... ევა მამიკო იყავით აქ და მალევე შემოვბრუნდებით
ჩვენ გამოგვხედა ნიაკო ხელში აიყვანა და კაბინეტის კარი მოხურეს..
მე და ნოე მარტო დავრჩით და ძალიან უხერხულად ვიყავი... არვიცოდი რამექნა, ალბათ ჩუმად ვიჯდებოდი ჩემთვის ნოეს რომ არ ამოეღო ხმა
-არ გინდა რომ ვისაუბროთ?
გვერდით დამიჯდა და ხელზე დამადო ხელი, მე ძალიან დავიბენი და დაბნეულმა გავხედე
-ახლა? აქ?
-ხო ახლა და აქ, რა პრობლემაა, არაფერი მაქვს დასამალი
თვალს არ მაშორებდა რაც უფრო და უფრო მაბნევდა
-კარგი... ბოდიში იმ დღინდელი საქციელისთვის ცუდად გამომივიდა
ძალიან ვნერვიულობდი ავდექი და მისკენ ზურგშექცევით დავდექი, ისიც წამოდგა შემომაბრუნა და მე ანერვიულებულმა გავაგრძელე
-მე... მე ყველაფერი სხვაგვარად მეგონა, მეგონა ცოლი გყავდა და მეთამაშებოდი, მეგონა რომ ...
არაფრის თქმა აღარ მაცადა ისე მაკოცა საოცრად ნაზად მკოცნიდა და ისე მომაშორა ტუჩები აზრზე მოსვლაც ვერ მოვასწარი საუბარი რომ დაიწყო
-არ მინდა იმის მოსმენა თუ როგორ გეგონა რომ ის კაცი ვიყავი სახლში ცოლშვილი რომ ელოდება და გარეთ სხვას ეთამაშება... მე სხვა რამეზე მსურს საუბარი
-სხვა რამეზე?
-ხო სხვა რამეზე...
-რაზე? (გეფიცებით ჩემი თავი ასე დაბნეული ჯერ არ მახსოვს)
-ჩვენზე
-ჩვენზე?
-ნუ იმეორებ ჩემს სიტყვებს
გამიღიმა და თვალს არ მაშორებდა, მე თითქოს ახლა მოვედი გონს და მოულოდნელად ვკითხე
-რატომ მაკოცე?
-რატომ გაკოცე?
მის პასუხზე გამეცინა და ჩუმად ვუთხარი
-ნუ იმეორებ ჩემს სიტყვებს
-დღეს საღამოს 7 სთვის „ლა მარე“_ში დაგელოდები... თუ მოხვალ ყველაფერზე ვისაუბრებთ და ყველაფერს გავარკვევთ, როგორც ზრდასრულ ადამიანებს სჩვევიათ და არა პატარა მეტიჩარა გოგოებს
ტუჩებზე ცერა თითი ჩამომისვა, შუბლზე მაკოცა და კაბინეტიდან გავიდა.... მე კი დამტოვა ასე ‘’ჩაფიქრებულდაბნეულგაკვირვებულღიმილიანი’’...



დიდ სტიმულს მაძლევს წერისთვის თქვენი გვერდში დგომა... საოცარი პირადი ესემესები მივიღე ამ მოკლე პერიოდში და ძალიან დიდი მადლობა მეგობრებო... თქვენი ყველა კომენტარი თუ შეტყობინება ჩემი ღიმილიანი დღის მიზეზია... მახარებთ