ვიდექი გაშეშებული და სანამ აზრზე მოვედი ტელეფონზე შეტყობინება მოვიდა
„გარეთ ტაქსი გელოდება სახლში წაგიყვანს“
ნოეს მესიჯის წაკითხვაზე გამეღიმა, ჩანთა ავიღე და გარეთ გამოვედი, მალევე დავინახე რესტორანთან მდგომი ტაქსი და მისკენ გავემართე.
სახლში მალევე მივედი ანასტასია მამასთან და დედასთან ერთად დამხვდა სამყოფ ოთახში ტელევიზორს უყურებდნენ და მხიარულად იცინოდნენ
-მოდი დედიკო, არ გშია? ხომ შეჭამ რამეს?
-მაცადე დედა სახლში მოსვლა (გამეცინა) არა არ მშია
-სად იყავი ევა?
ინტერესით იკითხა მამამ და არ ვიცოდი რა მეპასუხა
-ან სად გაქრი კომპანიიდან?
-მე.. თქვენ რომ კომპანიას ათვალიერებდით კურსელმა დამირეკა და მის სანახავად გავედი
-გამოგიცვლია და ისე წასულხარ (ეჭვით მითხრა და ამათვალიერა) ბიჭია?
-მამა რა არის? არ შეიძლება რომ გავიდე სადმე?
გაბრაზებულმა ვკითხე, ანასტასიას თვალებით ვანიშნე ჩემთან შემოდი თქო და მამას პასუხს აღარ დავლოდებივარ ოთახისკენ გავემართე...
ლოგინზე დავჯექი და ფიქრი დავიწყე როგორ მოვქცეულიყავი მაგრამ პასუხს ვერ ვპოულობდი, ოთახში ტასო შემოვიდა და გვერდით მომიჯდა
-ძვლივს გამოვედი ისე რომ რაიმე არ ეეჭვათ, სასწრაფოდ მომიყევი რახდებოდა
-ავირიე ტას... საშინლად ავირიე
-მომიყევი რა მოხდა
-უჩემოდ არ დაიწყო (ჩუმად შემოყო დედამ ოთახში თავი) ახლავე დავბრუნდები
მე და ანასტასიას გაგვეცინა და სანამ დედა მოვიდოდა ტანსაცმელი გამოვიცვალე.
ნინა მალევე შემოვიდა ოთახში
-აბა გისმენთ
ანასტასიას მიუჯდა გვერდით და ორივენ ინტერესიანი მზერა მომაპყრო
თავიდან დავიწყე დღევანდელი დღის გახსენება და კოცნის გამოტოვებით ყველაფერი მოვყევი, ხან ერთმანეთს უყურებდნენ ხან მე
-და შენ რას გრძნობ ევა?
მშვიდად მკითხა დედამ და მეც პირველად დავუსვი ჩემს თავს ეს შეკითხვა „რას ვგრძნობ ნოეს მიმართ?“
-არვიცი დედა... დაბნეული ვარ, თავიდანვე უცნაური იყო... თავიდანვე განსხვავებულად დაიწყო ჩვენი ურთიერთობა, მგონი მომწონს... არა მგონი კი არა მომწონს, მაგრამ არამგონია ეს საკმარისი იყოს ურთიერთობისთვის
-თუ არ ცადე ვერც გაიღრმავებ გრძნობებს და ასე გაურკვევლად იქნები მუდამ... ევა შვილო მე პატივს ვცემ იმ გზას რომელსაც შენ აირჩევ, მაგრამ უნდა გითხრა თუ შენ ნოესთან ურთიერთობას გადაწყვეტ ეს არიქნება მარტივი, არ იქნება მარტივი რადგან მამაშენი ვერ შეეგუება ამ ურთიერთობას ადვილად.
-რატომ ფიქრობ ნინა დეიდა ასე?
ინტერესით კითხა ანასტასიამ და პასუხის მოლოდინმა ამაფორიაქა
-ხოო დედა... რატომ ფიქრობ რომ მამა ვერ შეეგუება ამ ურთიერთობას?
-მე და დავითი ხშირად ვსაუბრობთ შენზე და შენს მომავალზე და მახსოვს ერთხელ თქვა რომ ვერ აიტანდა ნაცოლევი მამაკაცი შეგყვარებოდა
-რატომ?
გაკვირვებით ვკითხე და რაღაც ამოუცნობმა გრძნობამ მოიცვა მთელი სხეული, როცა პასუხად დედას ნაზი ხმის მაგივრად მამას ხმა გავიგონე
-იმიტომ რომ მისთვის პირველი არ იქნები, მის ცხოვრებაში ყოველთვის ექნება ადგილი ლილეს, მის მეხსიერებაში და გულში ყოველთვის იარსებებს მისი სახელი.. შვილი რომელიც შენთვის პირველი იქნება და გაგრძნობინებ რას ნიშნავს იყო მშობელი მას უკვე განცდილი ექნება... ჩვენს ოჯახში ყოველთვის პირველი იყავი და იმის წარმოდგენაც კი არ მინდა რომ შეიძლება ვინმემ მეორეხარისხოვნად გაქციოს... იმის წარმოდგენაც არ მინდა რომ რაღაც მომენტში მაინც შეიძლება მან ლილეს შეგადაროს, ეს არ არის მარტივი ჩემთვის ევა... მე მამა ვარ, გგონია ის არ ვიცოდი სად იყავი? უბრალოდ გული მატკინე რომ მომატყუე, ჩვენ არ გვქონია ასეთი ურთიერთობა.. და მაინც როდის ჩამოვშორდით ასე ძალიან ?
-იცოდი რომ ნოესთან ვიყავი?
ჩუმად დავიჩურჩულე და ოთახს თვალი მოვავლე სადაც არც დედა აღარ ჩანდა და არც ანასტასია
-მივხვდი ევა, როცა ნოეს ეთავხედე სუფრასთან შენს მაგივრად მოვუხადე ბოდიში, მაშინ კი მითხრა რომ ესმოდა შენი და ყველაფერი გამიმხილა რასაც შენს მიმართ გრძნობდა... იმ დღის მერე დავკარგე მოსვენება რადგან შენს თვალებშიც ვხედავდი ნოეს დანახვისას უცნაურ სხივებს, ვხვდებოდი, რამდენიც არ უნდა მეფიქრა რომ ვერ ავიტანდი შენს ნოესთან ყოფნას თუ შენს ჩამქვრალ თვალებს გაანათებდა ვერაფერს ვიტყოდი... არ ვიცი ევა... კარგად აწონ-დაწონე ყველაფერი და მერე გადაწყვიტე რადგან არ მინდა მომავალში რაიმე ინანო, ჩემი არ გეშინოდეს მე შენს გვერდით ვიქნები, უბრალოდ აღარაფერი დამიმალო კარგი?
ცრემლები შეუმჩნევლად მოვიწმინდე და მამას ჩავეხუტე
-გპირდები მაა... აღარასოდეს... აღარასოდეს არაფერს აღარ დაგიმალავ
-შემოდით ჭორიკნებო ვიცი ყურები კარებზე რომ გაქვთ მოდებილი
ხმამაღლა დაიძახა მამამ და კარებში შემოსული დედას და ანასტასიას დანახვისას ორივეს გაგვეცინა, მამა დედას გახედა და ჩუმად უთხრა
-წამოდი ყავა გამიკეთე და გოგოები მარტო დავტოვოთ

-შოკში ვარ გეფიცები
ლოგინზე წამოწვა ანასტასია და გვერდით მივუწექი
-არაფერი ვიცი ტაას რა უნდა ვქნა, ვიცი რომ არ იქნება მასთან ურთიერთობა იოლი
-მაგრამ მაინც მოგწონს...
-მომწონს
-და რატი?
-რა რატი? (გაკვირვებულმა შევხედე) მე მისთვის იმედი არც არასოდეს მიმიცია, თან გითხარი რომ მასთან არანაირ ურთიერთობას არ ვაპირებ თქო
-შემეც...
მივხვდი რომ უნდოდა იმაზე გვესაუბრა თუ როგორ შეეცოდა რატი , არ გავაგრძელებინე და მკაცრად ვუთხარი
-ეგ ურთიერთობა თავიდანვე გამორიცხული იყო, ახლა კი დავიძინოთ
მის პასუხს აღარ დავლოდებივარ და გვერდით გადავბრუნდი


დილას ტასომ გამაღვიძა და მალევე მოვწესრიგდი, სასაუზმოდ უნდა ჩავსულიყავით ანასტასიას სანდრომ რომ დაურეკა
-არა სან ევასთან ვარ... არა არ ვიცი... მარტო ხარ?... კარგი მაშინ მოდი და ბინასთან რომ იქნები დამირეკე... კარგიი
ტელეფონი გათიშა და მე მომიბრუნდა
-მარტო ვარ და გამოგივლით მე წაგიყვანთ უნივერსიტეტშიო
-ძალიან კარგი
-წამო წამო გავიდეთ თორემ ნინა დეიდას ნამცხვრის სუნმა აქაც შემოაღწია
სიცილით მომკიდა ხელი და სამზარეულოში ‘გამათრია’
-რა ღორმუცელა ხარ, სად მიდის ამდენს რომ ჭამ ნეტავ ვიცოდე რაა
ბუზღუნით დავიწყე და დედაც შემოვიდა სამზარეულოში
-დაჯექით ყველაფერი მზად არის
შუბლზე ვაკოცე და ჩუმად ვუთხარი
-ძალიან მიყვარხარ დე
-დედასაც ძალიან უყვარხარ მაგრამ უჭმელი მაინც არ წახვალ
გამეცინა და ტასოს გავხედე რომელსაც უკვე დაეწყო ჭამა.
ვისაუზმეთ და მალევე მოვიდა სანდრო, ანასტასია როგორც ყოველთვის წინ ჩახტა და ნიშნის მოგებით გამომიყო ენა პატარა ბავშვივით
-არ იდარდო ევა რომ გავმდიდრდები მარშუტკას ვიყიდი, იქ ორი ადგილია მძღოლის გვერდით და ორივე წინ დაჯდებით
უნივერსიტეტს სიცილით მივუახლოვდი სანდრომ, უნივერსიტეტისკენ მიმავალი რატი რომ დაინახა
-აუ გოგოებო პროსტა მაგრამ ტეხავს ჩემგან რაა რომ არ გავუჩერო
ორივემ ანასტასიას გავხედეთ
-კი ნამდვილად ტეხავს რომ არ გააჩერო
ღიმილით გახედა ანასტასიამ და სანდრომ რატის დაუსიგნალა, ისიც მალევე დაჯდა ჩემს გვერდით
-რა ფეხით სეირნობა მომიწყვე შე...მა სად გყავს მანქანა
-მოვიკითხავ საღამოს დავითამ მთხოვა ერთი დღით და ვერ გავუტეხე. თქვენ როგორ ხართ გოგოებო? ღიმილით შეხედა ჯერ ანასტასიას შემდეგ კი მე
-კარგად რატიკო კარგად
უდარდელად უპასუხა ანასტასიამ მე მხოლოდ გავუღიმე და მალევე მივედით უნივერსიტეტთან. სანდრომ მანქანა გააჩერა თუარა მაშინვე გაჩერდა მის გვერდით ნოეს მანქანა, საოცრად ავნერვიულდი მე და რატი ერთად რომ გადმოვედით მანქანიდან და პირდაპირ უნივერსიტეტში ვაპირებდი შესვლას რატიმ რომ გამაჩერა, ნოეს გავხედე ერთხელ გამომხედა მხოლოდ უემოციო სახით და გზა გააგრძელა
-რატომ არ მპასუხობ ხოლმე?
თვალს არ მაცილებდა და დავიბენი
- რატი ... არაფერი გამოვა
-არაფერი?
-ევა არ მოდიხარ?
ხმამაღლა დამიძახა ანასტასიამ და რატის გავხედე
-მაპატიე რაა, ძალიან კარგი ადამიანი ხარ უბრალოდ მე სხვა მომწონს
მეტი არაფერი ვუთხარი და რატის მოვშორდი.

ლექციაზე რამოდენიმე წუთით დაგვიანებით შევედით და ჩუმად მოვიხადეთ ბოდიში
-როგორც ჩანს საპატიო მიზეზი გქონდათ თორემ არ დაიგვიანებდით, დაბრძანდით
ისე ცივად თქვა მივხვდი რომ სხვანაირად გაიგო ჩემი და რატის ერთად მოსვლა
-გავაგრძელოთ, როგორც ვთქვით დღეს ტემპერამენტის ტიპებს განვიხილავთ... პირველ რიგში ტემპერამენტზე ვისაუბროთ ტემპერამენტი ეწოდება ადამიანის იმ ფსიქიკურ თვისებას, რომელიც წარმოადგენს პიროვნების ემოციური ცხოვრების საფუძველს. ადამიანის ეს თვისება პირველად აღწერა და მისი პირველი ცნება, მოგვცა ძველი საბერძნეთის მოაზროვნემ ჰიპოკრატემ, რომელიც მედიცინის მამამთავრად არის მიჩნეული.
ნოე საუბარს აგრძელებდა როცა ანასტასიამ ფურცელი გამომიწოდა წარწერით
„გაბრაზებულია ხო?“
„მგონი ტას“
„ლექსიის მერე სტუდენტები რომ წავა, მეც ჩავალ და ქვევით დაგელოდები, შენ ესაუბრე და ჩამოდი კარგი?“
„აქ?“
„ხო პატარავ აქ, არაფერზე იდარდო“
-როგორც ჩანს არ მისმენთ, თუ იმდენი იცით რომ მოსმენა გეზედმეტებათ შეგიძლიათ თქვენ გააგრძელოთ
ცივი ხმა გავიგე თუ არა ძალიან უხერხულად ვიგრძენი თავი, ანასტასიამ შეუმჩნევლად დამალა ფურცელი და ბოდიში მოიხადა
ნოემ ლექცია გააგრძელა, ვუყურებდი და ვერ ვისვენებდი მთელი ლექციის განმავლობაში ერთხელაც არ გამოუხედია ჩემსკენ.

ნელნელა დაიცალა აუდიტორია და მხოლოდ მე და ნოე დავრჩით
-ნოე მინდა რომ ვისაუბროთ
-არ მცალია ახლა
-ნოე გთხოვ
მასთან ახლოს მივედი და თვალებში შევხედე
-კარგი გისმენ
ზურგი მაქცია და მისი მისი საქმე გააგრძელა, მეწყინა და ხელზე მოვკიდე ხელი
-შემოტრიალდი გთხოოვ, ხომ მითხარი იფიქრეო
-ხოდა გავიგე დილას შენი პასუხი
-არასწორად გაიგე ნოე, არასწორად მე მინდა რომ ვცადოთ ეს ურთიერთობა... მართლა მინდა მთელი გულით
შემოტრიალდა და ახლა თვითონ შემომხედა თვალებში
-მე გასაგებად გითხარი რომ თუ ჩემთან ყოფნას გადაწყვეტდი ჩვენში მესამე არ უნდა არსებულიყო, შენ კი რატისთან ერთად გამომეცხადე
-ჰო მაგრამ... ( თავი დავხარე)
-მაგრამ რა? ეს ის არ იყო რაც მე მეგონა?
ირონიულად ჩაილაპარაკა ცრემლები ვეღარ შევიკავე
-კარგი რახან არ გინდა არ დაიჯერო
შემოვბრუნდი და წამოვედი, ის ის იყო კარებიდან უნდა გამოვსულიყავი ნოემ ხმამაღლა დაიძახა ჯანდაბაო და მკლავში მაგრად მომიჭირა ხელი შემომაბრუნა და მაკოცა..
-დაივიწყე ყველა კაცი ვინც კი ჩემამდე არსებობდა, ჩემმსმერე კი გპირდები აღარავინ აღარ იქნება



იმედია მოგეწონებათ ♥