მიზანი მქონდა გეგმა კი არა. ამიტომ ამ მიზნისთვის კარგად ჩამოყალიბებული და დაფიქრებული ნაბიჯები უნდა გადამედგა. ორი დღის მანძილზე, არ ვიცი ახალი წლის დღეების გამო თუ რამე მოხდა საერთოდ არავინ შემხმიანებია. მიკვირდა და ცოტას ვღელავდი. შუადღე იყო, სახლში ტელევიზოსრის წინ ვისხედით მე და დედა და საახალწლო კინოსეანსს ვადევნებდით თვალს. მემგონი ამის გამო მიყვარს ახალი წელლი რჩეული ფილმების ნაკადი რომ ჩქეფს ტელეარხებიდან. კაზე ზარი. ძალიან გამიკვირდა არავის ველოდი დაუპატიჟებელი სტუმრის ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი და ზლაზვნით ზამოვდექი სავარძლიდან.
-ვინ არის? - გაბრაზებულმა დავიძახე. პასუხი არ გამცეს- ვინ არის? - გავიმეორე და ჭუჭრუტანაში გავიხედე. .. ვაჟა,,, ალბათ 7 ჯერ მაინც გადავამოწმე ჭუჭრუტანა ხომ არ მეჩვენებათქო და რომ მივხვდი ცხადი იყო გავშეშდი. კარის გაღებას არ ვაპირებდი, ზარი ისევ განმეორდა,
- ნატა ვინ არის?- ოთახიდან გამომძაა დედამ
- ჩემთან არიან - ვუპასუხე და კარი გავაღე - რა გინდა?!
- არაფერი ახალი წელი უნდა მოგილოცო- ახლა შევამჩნიე ხელში "ბამბანერკა" ეჭირა
- როგორი თავხედი და ცინიკოსი ხარ?
- არ შემიპატიჟებ?,, საქმე მაქვს შენთან
- შენ ჩემთან და ჩემს ოჯახში არაფერი გესაქმება...- კარის მივუხურე მაგრამ ფეხი დამუხვედრა და ვერ დავხურე
- გინდა დედაშენმა ინერვიულოს?- მივხვდი რასაც გულისხმობდა
- ჩავიცვამ და ჩამოვალ სადარბაზოსთან - ვუთხარი რამდენიმე წამის დუმილის შემდეგ.
კარი მივხურე და გამზადება დავიწყე. ამოვიცვი სპორტული ფეხსაცმელი, ქურთუკი მოვიცვი. დედას მეზობელთან გასულა მოვუმიზეზე და გამოვედი სახლიდან. რისთვის იყო მოსული არ ვიცი მაგრამ რატომ ამომიჩემა ასე ან რას ფიქრობდა იმედი მქონდა გავიგებდი. პირველ სართულზე სადარბაზოს შესასვლელში იდგა
- აქ რას დგახარ გადი გარეთ, ვინმემ არ დაგვინახოს
- შეგეპატიჟე სახლში და მშვიდად ვისაუბრებდით მაშინ - ნიშნის მოგებით მიპასუხა და და უკან გამომყვა, ჩვენი კორპუსის უკან საბავშვო მოედანი იყო და ყველაზე კიდეზე მდგონ სკამთან მივედი და გავჩერდი. იმედი მქონდა საახალწლო დღეების გამო ბევრს არ ეცლებოდა ფანჯრიდან გამოსახედად და ხეების ძირში მჯდარ სკამზე ჩამოვჯექი.
- რა გნებავს?
-რა აგრესიული ხარ რა იყო?!
- გიკვირს ჩემი აგრესია?- გაოცებულმა ვკითხე - მადლობა თქვი რომ ეხლა ამ ბოთლს ხელს არ ვკიდებ და თავს არ გიპობ - ნაგვის ურნასთან მდგარ ლუდი ბოთლსკენ მივუთითე თვალით
- მერე რა გიშლის ხელს? - დამცინავად და თავდაჯერებულად მელაპარაკებოდა
- რა გინდათქო!
- შენი კარგად ყოფნა ... რა უნდა მინდოდეს... არ მინდა ჩემზე ნაწყენი იყო ან გაბრაზებული და მინდა გამოვასწორო ის ყოველივე რაც მოხდა....
- რა ცინიკოსი ხარ? - ზიზღით ვუთხარი
- ალბათ... შენ კიდევ ძალიან ჯიუტი .... ღირდა ასეთ ამბად დატრიალება ამ ყველაფრის?... მაგრამ ხომ ხედავ ეხლა უკან დასახევი გზა არ მაქვს..
- მემუქრები?- გავიოცე
- არა სრულებითაც არა... უბრალოდ საქმე მაქ შენთან..
- ხოდა ამოღერღე რა გინდა - მკაცრად ვუბრძანე
- დამშვიდდი... შენც გაიგე ვატოს ამბები?
- რას გულისხმობ?
- რა არ გითხრა რომ გყვარობს??
- საიდან მოიტანე ეგ სისულელე და რა შუაშია აქ ვატო?... შენ შენ თავს მიხედე და სხვებს თავი დაანებე...
- კარგი რახან მასე გინდა მაშინ.... გინდა რომ ყველაფერი მოგვარდეს?? ... წინადადება მაქვს შენთანს...- უკვე არ მომწონდა მისი საუბარი- ყველა ბედნიერად იგრძნობს თავს.... შენც სკოლაში დაბრუნდები, ვატოც ბედნიერად დაასრულებს სწავლა განათლებას და თავის გზას დაადგება, არც შენ და არც მე არ მოგვიწევს არავიზე და არაფეზე ახსნა განმარტება... არც სირცხვილზე და სახელზე ვიფიქრებთ...- დაახლოებით ვხვდებოდი მისი წინადადების აზრს მაგრამ არ მინდოდა დამეჯერებინა მისი ასეთი სითავხედე და საზიზღრობა, ამ ადამიანთან საუბარიც კი უაზრობა იყო
- რატომ აკეთებს ასეთ საზიზღრობებს?... რატომ გადამეკიდე?,, ხომ ხედავ ყველა მხრიდან გავქრი რა გინდა ჩემგან?!
- რა მინდა?!- მომიახლოვდა და მკლავზე ძლიერად ხელი ჩამკიდა და შემაბანჯღალა - რა მინდა და იმ ნაბიჭვარს არ ვაგრძნობინებ თავს გამარჯვებულად.... აი ზუსთად მაგიტო აი ასე გავუსწორდები... სამაგიეროდ დედაშენის ინფარქტს, ვატოს ციხეში ჩაჯდომას და კიდევ 2 მოზარდის ასევე შენს სახელის გაფუჭება აარიდებ თავს... და მე? მე დიდი დიდი სახელი და 2 წლიანი ტანჯვა ციხეში ისიც საკითხავია იკნება თუ არა მასე... ასე რომ დაფიქრდი ღირს ამდენი ადამიანის გაწირვა ჩემი ერთის გამო??- ხელი შემიშვა - გილოცავ ახალ წელს- "ბამბანერკა" სკამზე დამიდო და წავიდა.

* * *
8 იანვარი იდგა. ასეთი უხალისო და პრობლემური ახალიწელი ცხოვრებაში არ მქონია. მაგრამ ცხოვრება ხომ სურპრიზია, ხვალ რა მოხდება არავინ იცის, ამიტომაც ვცდილობდი გამეაზრებინა აზრი, რომ ეს ყველაფერი გაივლის, მაგრამ როგორ გაივლიდა უკვე აღარ ვიცოდი. მაღაზიდან გამოვედი და ქუჩა რომ გადმოვჭერი ქეთი შემხვდა.რატომღაც სხვანაირად შემხვდა და გამიკვირდა.
- ქეთი ხომ მშვიდობაა?
-კი - მოკლე პასუხებს მცემდა
- რატომ ხარ ასე?
- ასე როგორ?
- რავიცი სხვანაირი... რაღაცნაირი
- წამოდი ..- მითხრა და ქუჩას გავუყევით
- რამე მოხდა?... რამე შეემთხვათ ბიჭებს? - ძალიან ავფორიაქდი მისი ასეთი ქცევით
- ბიჭებს? თუ ვატო გაინტერესებს? - გამომცდელად შემომხედა
- ვერ მიგიხვდი?
- ეტყობა რთულად ხვდები რაღაცეებს... ყველაფერთან ერთად მატყუარაც ყოფილხარ..
- რანაირად მელაპარაკები?!,,, არ გრცხვენია?
-მე??? მე რატომ უნდა მრცხვენოდეს? ....

* * *
5 იანვარი იყო. დათომ სახლში მომაკითხა. ახალი წლის ღამის მერე აღარ მინახავს და ვატო თქვენთან ვნახე და ეგ იყო და ეგ. საახალწლო სუფრები ყელში ამოგვივიდა ამიტომ ჩაი გავაკეთე ტკბილეული თეფშზე დავალაგე და ჩემს ოთახში შევედით მშვიდად სასაუბროთ. მშობლები სტუმრად იყვნენ ბებიაჩემი კი ტელევიზორით ირთობდა თავს და ის რაც იმ დღეს მოხდა მადლობა ღმერთს მხოლოდ ჩვენ სამმა ვიცით.
- ვატო სად არის?
- არ დაიღალე ვატოს დევნით? - გაბრაზებულმა მკითხა
- უბრალოდ ვიკითხე რა იყო არ მიკითხავ თუ რა ხდება?
- ხო კი მაპატიე უბრალოდ ცოტა უხასიათოდ ვარ...
- მოხდა რამე ?
- კი... თქვა და ტელეფონი ამოიღო, ვატოს დაურეკა. - ქეთისთან ამოდი უნდა ვილაპარაკოთ.... ამოდი საქმეები მოიცდის 20 წუთით დავალაგოთ ერთხელ და სამუდამოდ რა - უთხრა და გათიშა. სანამ ვატო მოვიდა ასე ჩუმად ვისხედით. ვერც მე ვეკითხებოდი ვერაფერს არც ის ამბობდა რამეს.
- მოვედი აჰა...- ოთახში შევუძეხი ვატოს
- კარგია რომ მოხვედი... დაჯექი - თვალით ანიშნა ცარიელ სკამზე დათომ
- რა იყო დაკითხვა უ8ნდა მომიწყო?- გაეცინა ვატოს
- ნუ სულელობ უბრალოდ მე შენი ძმაკაცი ვარ და უნდა დაგელაპარაკო, თ რაიყო ახსნები მჭირდება უკვე შენთან რაღაც რაღაცეების?!
- არ გინდა ეს ბაზარი რა დათო... უბრალოდ აქ რატომ ამმიყვანე ვერ ვიგებ - და ჩემკენ გამოიხედა ვატომ
- გიკვირს? არადა მეგონა მიხვდებოდი რატოც...ქეთიმ არ უნდა იცოდეს? -გამომცდელად გახედა
- გააჩნია რაზე მეუბნები...- მემგონი რომ ვატო მიხვდა რაც ხდებოდა
- რა ხდება შეგილია თქვა? - რასაც ქვია "ჯიგრულად" ჰკითხა დათომ, საწოლზე ჩამოვჯექი და რას ილაპარაკებდნენ ველოდი, ხმას არ ვიღებდი.
- ისე მელაპარაკები აშკარად აღარ არის იმის თქმა საჭირო რაც ხდება
- ვატო, ძმები ვართ?
- კი ვართ
- მაშინ მოდი და ყველაფრი მითხარი კაცურად, რატომ ათამაშებ ერთ ადგილს და რატომ იქცევი ასე უცნაურად
- ამასთან არ მინდა ლაპარაკი - ჩემზე ანიშნა
- ზუსტად ამასთან მინდა ილაპარაკო... დასამალი არაფერია ქეთისგან შენც კარგად იცი
- რატო მიტრაკებ? ხო იცი რაც ხდება? ხო მიყვარს მერე? - გაღიზიანდა ვატო
- რა ხდება დათო? - ახლაღა ვკითხე
- ნატა უყვარს ...
- რა?? - წამოვიყვირე
- ხო ქეთი მიყვარს - აშკარად რცხვემოდა ვატოს, თავჩახრილი საუბრობდა, არ მინდოა ჭრილობაზე წიხლის დაჭერა და საკუთარი აზრის ფრქვევა იმაზე თუ რას ვფიქრობდი,არ მინდოდა ეფიქრა რომ ეგოისტურად საკუთარ თავზე ვფიქრობდი რადგან იმ მომენტში ეს მეორეხარისხოვანი იყო, მიკვირდა იმის თუ რა აზრი ჰქონდა მის გრძნობას,,, ხომ ტყუილად იყო ის რაც იყო მასში
- სიყვარულის გრცხვენია? - ვკითხე მე
- რა შუაშია ეგ ?
- მაშინ რატომ არ გვეუბნები პირდაპირ და თავაწეული? - ჰკითხა დათომ - გიყვარს ერთია და ეგ შენი საქმეა მაგრამ ისეთ სიყვარულს რა ვუთხარი რომლის თქმაც სირცხვილია, ან არ ხარ დარწმუნებული და იმიტომ ვერ ამბბ ზუსტად?... თუ რახდება? რა იყო ნატას გაჟიმვა გინდა?
- ეეე ბიჭო - წამოენთო ვატო - ჯერ ქეთისთან ნუ მებაზრებითქო გითხარი და თუ ბაზრობ სიტყვები დააწმინდავე, მეორეც რას ქვია გაჟიმვა? შენ შიგ ხომ არ გაქვს? !
- პირდაპირ გელაპარაკები რატო გიკვირს? - დათოც წამოდგა
- ორივე დაჯექით - ვუბრძანე და დამემორჩილნენ მე. - ვატო გასაგებია და არავის აქვს შენს პირადში ჩარევის უფლება, დათო შენ რომ ზედმეტები მოგდის ხომ ხვდები ?! - არცერთს უპასუხია ჩემთვის- უბრალოდ ვატო მინდა გკითხო ...
- რა? - ძალიან უხეშად მიპასუხა მაგრამ ვხზვდებოდი მის მდგომარეობას და საერთოდ არ მწყინდა ან ვბრაზდებოდი, უბრალოდ გული მწყდებოდა რომ გრძნობა რომელისაც ის ატარებდა და რადონეზე ერქვა სიყვარული არ ვიცი მაგრამ, უშედეგო და განუვითარებელი იქნებოდა
- აზრი? ... შენი სიყვარულის აზრი? ... გგონია ნატასაც უყვარხარ ან შეუყვარდები?
- მაგას საერთოდ არ აქვს მნიშვნელობა მე ჩემსას შევეცდები და დალშე ვნახავთ...
- და ხალხი??? გიფიქრია თუ რას იტყვის ხალხი?
- აი მაგრად ეგ შენი ხალხი რა....
- ბიჭო ეგრევე ნუ გადმოდიხარ ატაკაზე,,, სწორს გეუბნება - მხარი ამიბა დათომ - გიყვარს? ბაზარი არააა დალშე? ... შენ აზრზე ხარ ნატას რა ელოდება მაგის გამო?- ვატომ მემგონი იმ წუტას გაიაზრა ის რასაც ვეუბნებოდით და სულ ხალხი აშკარად მიხვდა არ იყო სწორი ნათქვამი
- მასე ხდება ვატო - განვაგრძე მე - ცხოვრებაში მემგონი ყველაფერი შეილბა მოხდეს მაგრამ ადამიანები რაღაცაზე ან ვიღაცაზე ყოველთვის ვართ დამოკიდებულები და ამიტომ ყოველთვის იმას ვერ ვიზავთ რაც ჩვენ გვინდა
- მორჩა ბაზარი ვსო - ხელი აიქნია ვატომ და ოთახში გაიარა - ეგ ჩემი პრობლემაა და მაგას მე მივხედავ დაასტოპეთ ორივემ.
- კაი ბრატ როგორც გინდა - დათანხმდა დათო - მაშინ ის მითხარი ვაჟასგან რა გინდოდა?? - გამიკვირდა ვაჟა და ვატო "პრიჩომ"?
- ღირსი იყო დათო... შენ ხო იცი მე ტყუილად არავის არაფერს ვეტყვი და ვუზავ...
- უზავ?- საწოლიდან წამოვიწიე ... თითქოს არც გაუგიათ ჩემი სიტყვა
- მესმის მაგრამ მეც ამიხსენი... ან რატომ დამიმალე? - გაკვირვებული ეკითხებოდა დათო
- შენ ის მითხარი საიდან გაიგე??
- უბანში მითხრეს ვატო და ალბათ ხვდები რომ გაჟონა ამ ამბავმა ხომ?! - ვატოს სახე აუწითლდა არ ვიცი რაზე ან ვიზე გაბრაზდა
- იტოკში....- ჩამოჯდა ვატო და ყველაფერი დაწვრილებით მოგვიყვა მე და დათოს... რესტორნის ამბები, ნატას ამბები, ვაჟას ცემის ამბები,,,- ხოდა იმ "ნაბო ...რს" მივაღებინე რაც საჭირო იყო, ვაფშე რომ გადარჩა მადლობა თქვას- მე შოკში ვიყავი ყოველივე გაგონილის გამო ხოლო დათო ჩაფიქრდა
- ახლა რას აპირებ?... ხო ხვდები ბაზარი ტრიალებს და რაღაცა მოხდება ... ან შენები გაიგებენ ან ვაჟა ან ძაღლობა და...
- რამეს ვიზავ.. უნდა წავიდე ...- წამოდგა ვატო
- მოიცა ერთ წუთს ... ნიკას რა უყოთ? - გამომცდელად ჰკითხა დათომ. ვატო მიხვდა რომ დათოს იმედი შეიძლებოდა ჰქონოდა რადგან "რავუყოთ" იყო ნახსენები
- საღამოს გნახავ დავით - ხელი ჩამოართვა - კარგად ქეთ და რავიცი რა ასეა ...- ხალაბი აწია ზევით.


* * *
- ნატა მას მე არ გეკითხებით იმას თუ რატომ არ მითხარით, მე მესმის თქვენიც ვატოსიც ... მაგრამ რამხელა პრობლემებია აი ამის გამო ვბრაზდები
- ქეთი - არ ვიცოდი რა მეთქვა ან რა ამეხსნა ან რატომ უნდა ამეხსნა - ჩემო ძვირფასო მე ყველაფერს ვხვდები დამიჯერე... ვცდილობ ვფიქრობ მოვაგვარო ყველაფერი, რამეს მოვიფიქრებ ალბათ
- იმედი მაქვს.. თორემ ახლა კიდევ დათო გაერიოს ამ აურზაურში...
- ვიცი ვიცი გეხვეწები მასე ნუ მესაუბრები ... შენ გგონია მე მინდოდა ასე მომხდარიყო? ეს ვაჟაც მაგარი ნაგლი აღმოჩნდა თავხედი...- ისე შევიჭერი ემოციებში წამომცდა
- მოხდა რამე კიდევ?
- არა არაფერი, შენ არ იფიქრო მოვაგვარო
- ეჰ არ იფიქრო კარგია ...- ჩაეცინა ქეთის- უნდა წავიდე
-ქეთი ერთი წუთით - შევაჩერე - ქეთი შენ გჯერა ვატოს სიტყვების?
- მე რა გითხრათ მე რავიცი მის გულში რა ამბები ტრიალებს..
- მე მაგიტომ არ მიკითხავს რომ გამეგო რას ფიქრობს... უბრალოდ დამიჯერე.. ახლა ისეთიი ასაკიაქ... გაუვლის ... ყველაფერი გაუვლის დამიჯერე ქეთი...- ვცდილობდი ამეხსნა
- ვინ იცის - თქვა და გზას გაუყვა
სახლში ვბრუნდებოდი როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა. სმს.
" აბა როგორ ხარ? მიიღე გადაწყვეტილება?"- ვაჟა. ისეთი ძლიერი ზიზღი გამიჩნდა მის მიმართ... "მოვკლავ... შემომაკვდება და ეგარის "- გავიფიქრე, უპასუხოდ ჩავიდე მობილური ჩანთაში

* * *
- რატომ არ მითხარი ვაჟა თუ იყო აქ ? - სახლში მომადგა სრული ამ სიტტყვის მნიშვნელობით ვატო
- გითხარი ?? შენ რატო უნდა გითხრა რამე და საერთოდ რა ვალდებული ვარ შენ "აჩოტები გაბარო"??
- ვალდებული არ ხარ და არც გავალდებულებ.. მაგრამ მე რო შენზე ვღელავ ეს უნდა გაიგო და აი მაგიტომ უნდა გეთქვა...
- დაჯექი რას დადიხარ -- ვანიშნე სკამზე
- არ მინდა მადლობა... რა უნდოდა?!
- არაფერი, უბრალოდ ახალი წელი მომილოცა და ბოდიში მომიხადა- ვიცრუე
- მოგილოცა?? - გაიკვირვა - ვაიმე რა ა ტიპი..
- ვატო სიტყვები
- ხო კაი კაი ... მერე შენც მიულოცე? - ციმიკურად მკითხა
- რა მნიშვნელობა აქვს უბრალოდ ნანობ საქციელს და მორჩა ამაზე ლაპარაკი ვსო... ყველაფერი დაწყნარდა
- ერთს გეტყვი - მომიახლოვდა და თითის ქნევა დამიწყო - ისე ნუ იზავთ შენ და ვაჟა რომ შემომაკვდეთ... გაიგე? - ისეთი მკაცრი იყო და სერიოზული ცოტა შემეშინდა
- შენ... საერთოდ რას მელაპარაკები ხვდები?
- მე კი.. აი შენ მიხვდი რას გელაპარაკები გაიგე გოგო??
- ვატო..
- არაფერი მიპასუხო უაზრო თორე საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ - ტონს აუწია. თავი ვინ ეგონა არ ვიცი მაგრამ მისი მდგომარეობის გამო გაჩუმება ვამჯობინე
- რატომ მიფუჭებ ცხოვრებას? - ვკითხე ცოტა ხნის შემდეგ
- რა? მე გიფუჭებ?- გაიკვირვა - რითი გაგიფუჭე?
-ვიცი რომ მიდის ლაპარაკი ამ ამბებთან დაკავშირებით და როგორ ფიქრობ ვის მოეთხოვება პასუხი?
- შენ თუ მაგაზე ნერვიულობ მაგას მე მოვაგვარებ... შენ ვერავინ ვერაფერს გეტყვის დამიჯერე...
- რა გინდა ჩემგN?- გულწრფელად ვკითხე
- მოგთხოვე რამე?- გაკვირვებულმავე მიპასუხა
- არა მაგრამ მე გეკითხები რა გინდა ჩემგან??... ოღონდ არ მითხრა არაფერიო...
- მოდი სხვა დროს ვილაპარაკოთ მე და შენზე.. ახლა სხვა საქმეები მაქ მოსაგვარებლელი და უნდა წავიდე- სკამიდან წამოდგა
- მე და შენ არ არსებობს იცოდე და არც იარსბებს - კატეგორიულად ვუთხარი
- მერე ვილაპარაკოთ ახლა არა - შუბლზე მაკოცა თითქოს პატარა ბავშვი ვყოფილიყავი- ეხლა საქმე მაქვს და უნდა წავიდე... ვაჟა თუ კიდე გამოჩნდეს აუცილებლად მითხარი. გზა ისევ თავად გაიკვლია გასასვლელისკენ.
მძიმედ ჩავეშვი სკამზე. რა მექნა? როგორ ამეხსნა მისთვის რომ სულ ტყუილად ჰქონდა საერთოდ რაიმეს იმედი.. რომ გაჩერებულიყო და თავისი ცხოვრებისთვის მიეხედა? რა მეღონა? ის რომ მის მიმართ სიმპათია მქონდა ეს არ იყოს სიმპათია რომ მე მასზე როგორც მამაკაცზე ისე მეფიქრა. კი ნამდვილად საყვარელი, ძლიერი, საინტერესო, განსხვავებული და კარგი ბიჭი იყო მაგრამ მხოლოდ ამის გამო იყო ჩემი სიმპათიები და არა რაიმე სხვა განსაკუთრებული გრძნობის გამო.
" ნიკასთან სალაპარაკოდ წავიდნენ დათო და ვატო "- სმს ქეთისგა. მე ქეთის დამოკიდებულებაც მესმოდა. მას უყვარდა დათოც და ვატოც მეგობრულად თუ როგორ მნიშვნლეობა არ ჰქონდა და ღელავდა მათზე და ზუსტად ამიტომ ასე ვთქვათ "დამიკავშირდა" და მაყენებდა საქმის კურსში ყველაფრისა რასაც იგებდა. ის ჩემგან ელოდა დახმარებას და სიტუაციის დალაგებას.