ვატო: ისე სანამ მე მოვიდოდი და გკითხავდი რაშია შენი პრობლემა, ჯობდა მოსულიყავი და კაცურად გეთქვა რას მერჩი?!- - ვატო დათო და გიგი სკვერში შეხვდნენ ნიკას და თავის ორ მეგობარს - მერჩი ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, შენ მე რა უნდა დამიშავო, მაგრამ ეხლა აქ ნუ მიპასუხებ გვერძე გავიდეთ და მე და შენ ვისაუბროთ - ვატო გვერდით გაიწია და ნიკაც გაჰყვა. კარგად იცოდნენ ბიჭებმა ვატოს და ნიკას პირადული ამბები, ამიტომ ჩარევა არც უფიქრიათ, ადგილზევე დარჩა ყველა და შორიდან ადევნებდნენ თვალს ნიკას და ვატოს.
ნიკა:-- გისმენ აბა, რა პრეტენზია გაქ?!
ვატო:- მე?! პრეტენზია??... ბიჭო პრეტენზია რომ მქონდეს ვაფშე სხვანაირად დავიწყებდი ბაზარს..მე გასარკვევი მაქვს შენ რა პრეტენზია გაქვს აბა?!
ნიკა:- პრეტენზია არც მე მაქვს.. პრობლემა მაქვს...
ვატო:- ხოდა მოდი და მოვაგვაროთ აბა, რა პრობლემა გაქვს... რა იყო მაგის დედა ვატირე, რა "ჩორტავშიკი" ქალივით დადიხარ და ჭორაობ,,, ჩემთან ვერ მოხვალ და ვერ დამელაპარაკები?!.. ან ვაფშე ჩემი პირადი ცხოვრება შენი რა შენი "გასაშიფრია"?
ნიკა:- მაგრად "მახატია" შენი პირადი, შენი არასწორი საქციელები მინდა იცოდეს ყველამ.. თავი რომ კაი ტიპად მოგაქვს..
ვატო:- ბიჭო - ხელი დაადო მხარზე - ჯერ ერთი კი არ მომაქ ვარ.. მერე კიდე მაგ სიტყვას რომ ამბობ არასწორი საქციელიო, ხომ იცი რომ მოვინდომო მოგთხოვ ახსნას მაგაზე... მერე კიდევ რატომ არ მოგთხოვ მაგასაც ხომ ხვდები?!
ნიკა:- რა იყო მამაჩვენს უწევ ანგარიშს?!- დამცინავად ჰკითხა
ვატო:- მამაჩვენს არა ..."მამაშენს"- საჩვენებელი თით მიარტყა რამდენჯერმე გულთან- მამაშენს ხოო, იმიტო რომ დედაჩემს ნერვიულობა არ მინდა... და თუ კი რაიმეს არ ვამბობ და არ მითქვამს მხოლოდ...
ნიკა:- აი დედაშენზე საუბარი საერთოდ არ ღირს...- ჩაეცინა ნიკას
ვატო:- ზედმეტებში არ გადახვიდე გაფრთხილებ -- საყელოში ჩაავლო ხელი
ნიკა:- დედაჩემზე გიფიქრიათ ან შენ ან დედაშენს?! ან მამაჩემს?!... მეზობლად რომ ქმრად დაისვა სახლში...- ნიკაც დაეძაბა ვატოს
ვატო:-შენ ვაფშე ეგ თემა ჩემთან არ გაქვს გასარჩევი ეს იცოდე... მამაშენს დალაპარაკებოდი.. მე რას გადამეკიდე "იბიომატ"... წაგართვათ ვინმემ გურამი?... წაიყვანე ძმაო თუ წამოვა მე გატან .... მაგრამ ის კითხე თუ რა უნდა? ვაფშე დალაპარაკებული ხააარ?? - ბიჭები დაძაბულად უყურებდნენ და მზად იყვნენ ზედმეტი მოულოდნელი მოქმედებისას, რეაგირება მოეხდინათ.. გარშველებინათ, თორემ ჩარევას ვინ გაბედავდა..-- ნიკა ! მე შენთან საქმე არ მაქვს და არც შენ გაქვს.. ცოტა აზრზე მოდი და "ქალაჩუნურ" საქციელებს მოეშვი... წამო თუ გინდა მე მიგიყვან გურამისთან და გავარკვიოთ ...
ნიკა:- არ მინდა... შენი მიყოლა რა ჩემს ფეხებად მინდა... დანახვა არ მინდა მაგისი
ვატო: - ეგ უკვე შენი გადასაწყვეტია - ხელები შეუშვა და ნიკამაც იგივე გააკეთა -არ გინდა ნიკა ჩემთან მტრობა... განა გემუქრები?! უბრალოდ გეშლება.. დაისვი შენები და დაელაპარაკე... მოეშვი, აი ამს კი გაფრთხილებ, მოეშვი ჩემს პირად ცხოვრებაში ქექვას და ჭორაობას..
ნიკა ხმას არ იღებდა... შეიძლება მიხვდა რომ ვატო მართლაც არაფერ შუაში იყო და "მტრის" თუ "მსხვერპლის" როლი ტყუილად მოარგო. კიდევ რამდენიმე წუთი ილაპარაკა ვატომ და ხელი ჩამოართვა.."
ვატო: -თუ რამეში დაგჭირდე, ყოველთვის შეგიძლია მომმართო
ნიკა:- რატო? მე გიყვარვარ ასე თუ მამაჩემი?! - ისევ იაზვობა
ვატო:- ვაახ ჩემიი.. შენ ან მართლა ვერ ხვდები ან ძალით იდებილებ თავს?!
ნიკა:- ბიჭო ეეე
ვატო:- ბიჭო კი არა... მაგრად არ მაღელვებთ არც ერთი "მამენტ" მაგრამ შენ თუ იმ ჯაჭვს ვერ ხვდები რაც შენთან მაკავშირებს მაშინ აგიხსნი კიდე,,, დედაჩემი მაღელვებს მე.. ხოდა ეხლა რამე იდიოტური კითხვა არ დასვა ძმობას გაფიცებ... დავიშალოთ ... დაფიქრდი რაც გითხარი და გაიაზრე თუ რამე ვერ გაიგე ისევ შევხვდეთ - მხარზე ხელი მოუთათუნა და გამოტრიალდა - დავით..
- ჰო-- გასძახა დათომ
- წავედით...
- კაი ბრატ..- სამივე გამობრუნდა და დატოვეს სკვერი.

* * *
- დათო წამო ჩემთან ავიდეთ სალაპარაკო მაქ..- თავისთან წაიყვანა ვატომ
- მარტო ხარ?
- კი კი წამო და ვილაპარაკოთ.. დიდი ხანია რაც შენთან არ მილაპარაკია და აშკარად მაკლია შენი თავი .
- ისე მარიდებდი თავს გეგონება უცხო ვიყო... შენ ხო იცი რაც არ უნდა იყოს შენ გვერძე ვარ და ამას ვერავინ და ვერაფერი შეცვლის
- ასევე ასევე... წამო წამო - ფეხს აუჩქარეს და საფეხურებს ორ ორად აჰყვნენ. სახლი მართლაც ცარიელი დახვდათ. თბილოდა. სიცივიდან შესულებს უცებ წამოუწითლდათ სითბოზე სახეები
- რას დალევ - შესთავაზა ვატომ
- მეც კაი მსმელი არ ვიყო რა - გაეცინა დათოს - არაფერს რას დავლევ ჩაი გააკეთე თუ გინდა
- აუ შენ და შენი ჩაი რა ... რით ვერ გამოხვედი მაგ ასაკიდან.. ყავა მაინც გეთქვა...
- შენ თუ ყავას სვავ იმიტო ხარ ჩემზე "ვზროსლი " ხო
- ჩაგეთვალაა - ორივეს გაეცინა. ვატომ ელექტრო ჩაიდანი ჩართო და ყავა ჩაის გამზადებას შეუდგა, დათო სამზარეულოს მაგიდასთან სკამზე ჩამოჯდა.
- ჰა აბა სანამ ადუღდა თქვი რაშ გინდა ჩემი დახმარება - ჰკითხა დათომ
- აი იმენა ძმა ხარ რო ვამბობ ტყუილა არ ვამბობ რა,,, თქმაც არ გინდა ისე ხვდები ..
- ჰა იტყვი?? -
- იტოკში დავით,,, რაღაცას მიმალავს ნატა და არ ვიცი ვერ ვიგებ რას - დათომ თითქს უკმაყოფილოდ ტუცები მოპრუწა - კაი ეხლა შეეგუე ამ სახელს რა - ხელები აწია ვატომ
- კაი ხო კაი... მერე? ჩემგან რა გინდა?!
- ეჭვი მაქ რო ვაჟას თემაა... ხოდა უნდა გამარკვევინო რა...
- დავუშვათ არის... მერე?!- დააკვირდა დათო
- მეღადავები?- გაიკვირვა ვატომ
- არა რატომ ყველა ვარიანტი უნდა დავუშვათ ასეთ დროს... ხოდა გეკითხები... დაუშვათ ისევ ვაჟას თემაა.. დაუშვათ გავარკვიეთ რა უნდა მერე?
- ხოდა რომ გავარკვევ იმის მიხედვით გადაწყდება...- თქვა ვატომ და ჩაიდანიდან ცხელი წყალი ჩაასხა ჭიქებში
- ეგ გავიგე ბიჭო მაგრამ მოდი დაჯექი ეხლა და ჩესნათ ვიბაზროთ... დაუშვათ კერავს... მერე?
- შენ ძმაო ვაჟასკენ ხარ თუ ჩემ მხარეს რას ქვია დაუშვათ და თან კერავს? - გაბრაზდა ვატო
- ე ბიჭო მიპასუხე კითხვებზე და თავად გასცემ პასუხს.. ჩვენში ხო იცი თავის გამართლება არ მოსულა... თუნდაც რომელიმე ჩვენგანი მტყვანი.. მაინც გვერძე ვართ ერთმანეთისთვის მარა ჩვენ შორის გავაიასნოთ..დაუშვათ კერავს.. მერე? რას იზავ?
- დედას მოუ..ავ- წამოიყვირა ვატომ
- ფეხებს მოჭამ გაიგე?!- წყნარად უთხრა დათომ- და ხო იცი რატოც?! ... ის გოგო შენი არაა და რა შენი საქმეა ვისთან როგორ და რა ექნება..
- არის!- გადაჭრით თქვა ვატომ - არის და მორჩა და ამაზე აგარ გააგრძელო ბაზარი
- ეეე ვატო... სიყვარული აბრმავებსო გამიგია მარა თუ აშტერებდა ეგეც არ ვიცოდი... გინდა ძმური რჩევა?
- გამოუშვი..
- დაელაპარაკე ნატას და გაიგე თითონ რას ფიქრობს და მერე გადაწყვიტე რა ღირს მისთვის და რა არა..- ვატო ჩაფიქრდა
- დავით ... ერთს გეტყვი.. ეხლა ჩემს გულშია.. რავიცი რა იქნება მერე წლების მერე მაგრამ ეხლა არის... ხოდა დამეხმარე - გულახდილად ამბობდა ვატო
- ბაზარი არაა ვატო - რამდენიმე წუთის დუმილის მერე უთხრა დათომ - მაშინ ცოტა დამიჯერე რა... შენი სიფიცხე არ გვინდა და ცოტა დამიჯერე კაი?!
- მოსულა ...- ხელი დაუკრა ვატომ ხელზე. - ისე შენ მაგარი ჯან გქონია...- გაეცინა ვატოს და გაახსენდა მათი ჩხუბი
- არ შენ უჩივი ჯანს ხო იცი...

* * *
მეგობარმა დამირეკა ჩემი ინსტიტუტის ელენემ და მესტუმრა. სახლში ვიჯექით და ვიხსენებდით სტუდენტობის პერიოდს.
- რა იყო ნატა სად გაქრი კი მარა გადაყევი ამ სამსახურებს..
- ხო რავიცი ხო იცი როგორ იცის ცხოვრებამ.. შენ კიდე გადაყევი ოჯახს ხო?!.- მსგავსი სახის დიალოგი მიდიოდა. დედაჩემი ნათესავ ქალთან იყო სთუმრად წასული და მშვიდად და ბედნიერად ვისხედით და ვსაუბრობდით.კარზე ზარია.
- თქვან აქ რა გინდათ?.. თან ასე გაუფრთხილებლად და დაუპატიჟებლად..- გაოგნებულები უყურებდი დათოს და ვატოს კარებში
- საქმე გვაქ ნატა- მითხრა დათომ
- ღმერთო რა დავაშავე... - ავღელვდი - ნუთუ არ დამთავრდა თქვენი საქმეები?!- ცოტა უხეშად მომივიდა მაგრამ ისე ავღელვდი სიტყვებს ვერ ვაკონტროლებდი, მითუმეტეს რთული მისახვედრი არ იყო რა საქმეზე იყო ლაპარაკი
-არ გინდა უხეშობა თავი ხელში აიყვანე... სეილება?!- იკითხა დათომ
- შემოდით - სატუ,მრო ოთახში რომ სევდინენ და სტუმარი დაინახეს არ შეუცხადიათ, დასხდნენ და ასე ჩუმად იყვნენ. ისეთი უხერხულობა ჩამოწვა... აღარც მე და ელენე ვსაუბრობდით არც ისინი იღებდნენ ხმას
- ხმმ მშვიდობაა?- იკითხა ელენემ
- კი კი ესენი ცემი მოსწავლეებ არიან.. უფრო სწორად ყოფილი და რაღაცა საქმეზე არიან ..- რომელი ერთისთვის მეთქვა წასულიყო არ ვიცოდი. ელენემ მალე დაგვტოვა და როცა გავაცილე გაღიზიანებული სევედი ოთახში- რაშია ყმაწვილებო საქმე?
- დაჯექი - მიბრძანა ვატომ და თავის მოპირდაპირე მხარეს და დავემორჩილე ისეთი ტონი და სახე ჰქონდა- დაჯექი და ეხლა კარგად მისმინე - დათოს გავხედე რომელიც ძალიან მშვიდად იჯდა.
- რა ხდება?- ძლივს ამოვიღე ხმა
- ჯერ მე ვილაპარაკებ და არ გამაწყვეტინო იოდე და დალშე მერე ვნახოთ - კარგად მოთავსდა სკამზე დათო სავარძელში გადაჯდა და იქიდან გვადევნებდა თვალყურს.
- ვატო..-შევეცადე შემეწყვიტა მისი ასეთი საქციელი და თითქოს უფროსობა მოვინდომე
- ჯერ ის- დაიწყო მან სიტყვა რომ გამაწყვეტინა- რაღაცას რომ გეტყვი გაიგონე ხოლმე რასაც ვამბობ.. ეხლა გადავალ მთავარზე... ძალიან კარგად იცი და გითხარი ჩემთვის სულერთი რომ არ ხარ... როგორ რატომ და ასე შემდეგ მაგ კითხვებზე პასუხი არ მაქ ხოდა გავატაროთ ეს თემა... რა მოხდა ამის გამო და არა მარტო ამის გამო ზოგადად შენი სექსუალურობის გამო ესეც კარგად იცი... ხო ეხლა დაიწყე მე რა შუაში ვარ და ასე შემდეგ... არ მაგას აქ ეხლა მნიშვნელობა შენ რას იტყვი.. არ გაყოლოდი სიგარეტზე და ვსო... ეს მოკლედ გიხსნი იმიტო რომ ვიცი გაიგებ... ეხლა დალშე - ღრმად ჩაისუნთქა - მერე რა მოხდა და ეს ამბავი როგორ მოტრიალდა შენც კარგად იცი... ხო თავად ელაპარაკე იმ სირს... მოკლედ ძაან გიშიფრავ რო მარტივი იყოს შენთვის.... ეხლა მითხარი რა უნდა იმას რას დაძრწის შენ ირგვლივ? - მომაშტერდა
- არაფერი ნანობს უბრალოდ და არ უნდა ზედმეტი პრობლემები - მშვიდადვე ვუპასუხე
- ხშირად ნანობს და ბევრს ხო?
- ვერ მივხვდი?
- გირეკავს მოდის გწერს... შენ? შენ რას ეუბნები?
- მე?.. მე რა უნდა უთხრა.. არაფერს...
- არ მოგწონვარ?- პირდაპირ მკითხა ვატომ და ამ კითხვამ სულ ამაბნია..
- რეებს მეკითხები? - გავიოც
- რაც მაინტერესებს იმას ,..პირდაპირ მითხარი...
- რა გითხრა ვატო... დათო რა ხდება გამაგებინებ?- მივუბრუნდი დათოს
- არაფერი ნატა... უნდა უპასუხო რო ესეც გაერკვეს და სიტუაციაც დალაგდეს... შენზეა ბევრი რამე დამოკიდებული...
- ჩემზე? რა? ვინ? რა ხდება მართლა ვერ ვიგებ
- უპასუხე უბრალოდ- მითხრა დათომ და თვალი ჩამიკრა ძალიან საყვარლად - უპასუხე ამ კითხვას და მერე თითონ გეტყვის
- სანამ მიპასუხებ დაფიქრდი იცოდე , კარგად დაფიქრდი და უბრალოდ მე აღმიქვი და ყველა და ყველაფერი დაივიწყე გარშემო და ისე გამეცი პასუხი...- რა უნდა მეთქვა, ის თუ რა მიზიდავდა და რატომ ვატოში ამას თავისებურად გაიგებდა, უხესჰად მეტქვა რასაც მასზე ვფიქრობდი მეუხერხულებოდა.. არადა ისე მიყურებდა და ელოდა ჩემს პასუხს..
- არ მინდა ამ თემაზე საუბარი... საერთოდ არც პასუხის გაცემა მინდა არაფერზე.. რა ცირკს მიწყობთ ვერ გავიგე?!- გავბრაზდი- მომადექით ორი ლაწირაკი და დაკითხვას მიწყობთ? რაუნდა გითხრა ვატო რა? ის რომ კი კარგი ბიჭი ხარ ყველაფრით მაგრამ ბიჭი ხარ.. ეგ გინდა გითხრა??? მე შენ რამე გთხოვე? მე შენ საბაბი მოგეცი? და ესე ვიმართლო თავი ვინმე რამეს თუ მკითხავს? რას მიკეთებს აზრზე ხარ საერთოდ?? რა პასუხი გავცე ყველას რაააა???- ვყვიროდი მემგონი ისე გამოვედი წყობიდა
- კარგი დაწყნარდი- ვატო მომიახლოვდა და მხრებზ ხელები მომკიდა, აშკარად მიხუტება უნდოდა ჩემი მაგრამ გავუძალიანდი
- წადით ჩემი სახლიდან... წადით ორივე და არარ მოხვიდეთ.. თავი დამანებეთ ყველამ საერთოდ...
- წავედით ვატო.. მხარზე ხელი დაარტყა დათომ როცა გვარდით ჩაუარა - ხო ხედავ ყველაფერი გასაგებია უკვე
- ნატა..- ვერ გეტყვით რა გრძნობით და მზერით მიყურებდა ვატო იმიტო რომ ასეთი მზერა მართლა არ მინახავს არავისზე, არც ზიზღი არც სიყვარული, ვერაფერს ვიტყვი მის იმ მომენტის თვალებზე
- წადი გეხვეწები..- ვთხოვე კარი თითონ გაარეს უკან მივყვებოდი მოშორებით რომ დამეხურა გასვლის შემდეგ... ორი საფეხური ჩაიარეს და ვატოს ხმა გავიგე
- ეს ნახე რა ...- გავიხედე სადარბაზოში და ვაჟა კიბის დასაწყისში ბიჭები კიბის ბოლოში

* * *
ხელებზე ალაგ ალაგ შემხმარი სისხლი მქონდა... ტანსაცმელიც იგივე მდგომარეობაში იყო, ცოტა სჰარვალზე ცოტაც სვიტრზე ერთ დროს წითელი და ახლა გაშავებული სისხლით საშინელი სუნი ამდიოდა... ვიჯექი... სად ვიყავი ვერ ვიგებდი... რა მოხდა არ მახსოვს წესიერად..მციოდა თუ ნერვიულად მაკანკალებდა ვერც ამას ვიგებდი. ოთახს ერთი ფანჯარა ჰქონდა... ოთახში საწერი მაგიდა საწოლი და სავარძელი იდგა. კედლები ჭრელი შპალერით იყო გარშემორტყმული და თვალს მიჭრელებდა. ვიჯექი და დავყურებდი ჩემს სისხლიან ხელებს და ვცდილობდი გამეხსენებინა ვისი სისხლი მქონდა ან საერთოდ რა მოხდა... საძინებლი კარი გაიღო და ვატო შემოვიდა... ქურთუკი ტალახიანი ჰქონდა ლოყაზე ოდნავ შერჩენილი სისხლის კვალი ჰქონდა... თავისი იყო თუ სხვისი არ ვიცოდი... მოვიდა და ჩემს წინ ჩაიმუხლა
- კარგად ხარ?...- გაშტერებული ვუყურებდი და რა მეთქვა არ ვიცოდი როგორ ვიყავი არ ვიცოდი- ნატა კარგად ხარ?
- მემგონი- ამოვილუღლუღე- რა მოხდა?!
- მერე ვილაპარაკოთ ეხლა მოწესრიგდი აზრზე მოდი..
- სად ვარ?
- ჩემთან- ფეხზე ავდექი - არა არა სხვაგან.. ჩემთან ოღონდ ჩემთან.. დაწყნარდი.- მითხრა და დამაბრუნა მჯდომარე პოზიციაში
- ვატო რახდება?- ვკითხე მუდარით რომ ეთქვა თუ რა მოხდა
- კარგი არაფერი მაგრამ მვაგვარებთ...
- ???
- მემგონი ვაჟა ... არ ვიცი მოკლედ რა ჯერ არაფერი ვიცი...
- რა ვაჟა .. ვატო...
- იმედია გადარჩა.. მარა მე დათო მაფიქრებს მაგრად..- თავი ჩახარა და მივხვდი რომ არაფერი არ მოგვარდებოდა.

* * *
კიბის თავში ბიჭები იდგნენ კიბის ბოლოში ვაჟა
- ამას უყურე რა - ღიმილით თქვა ვატომ.. საშინელი გრძნობა დამეუფლა ეხლა კი რარაც მოხდებოდა აშკარად
- მიყურე მერე - უპასუხა ვაჟამ
- მემგონი შეგეშალა მისამართი - აგრესიულად უთხრა ვატომ
- არა ყმაწვილო ზუსტ მისამართზე ვარ- ირონიული ვაჟას პასუხი
- ვატო წავიდეთ- უთხრა დათომ და კიბეებს დაუყვა ნელა
- წავიდე? - გაკვირვებულმა მიხედა დათოს - და ეს აქ დავტოვო? ?
მეგონი მთელი 9 კიბე გადაფრინდა ვატო საფეხურებისას და ვაჟას წინ გაჩნდა. მოქნეული მუშტი სახეში ხეთქა და ვაჟა ჩაიკეცა. მე კივილი არ დამიწყტია მემგონი ხმა საერთოდ წამერთვა. დათოსთან ერთად ჩავირბინე საფეხურები და მოკეცილ ვაჟას მრტყმელი ვატოს მოშორებას ვცდილობდით. ვატო თავს ვერ აკონტროლებდა. ჯერ მე მომიტრიალდა ხელი მკრა და კიბეებზე გავიშხლართე. მერე დათოს მოუქნია ხელი და მუშტი თავში მოარტყა. როცა ჩვენ მოგვიცილა ისევ ვაჯას მისდგა მხოლოდ ახლა ვაჟა ძირს ეგდო და წხლებით შესდგა. ტკივილი ვერ ვიგრძენი თუ არ ვაცადა შეგრძნებას წამოვხტი და ისევ ვატოს მივვარდი.წაქცეულ ვაჟას გადავეფარე. "შემოაკვდება"- ვფიქრობდი. მემგონი ამის დანახვამ უფრო გააღიზიანა ვატო, დათც მალევე მოვიდა აზრზე და ვატოს მუშტი კრივი გაუმართა. რატომ ვიცავდით მე და დატთო ვაჟას ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს მაგრამ იმ მომენტში ვატო ვერ აზროვნებდა და ვერ ხვდებოდა ჩვენს ასეთ ქმედებას. სანამ ვატო და დათო ჩხუბობდნენ ვაჟა ძლივს წამოდგა ბანცალებდა.
- წადი აქედან- ვუყვირე და ხელი ვკარი რომ გამეგდო... ზუსტად ამ დროს არ ვიცი ვაჟას რა დაემართა ქვემოთ მომავალ კიბეს დაჰყვა და დაგორდა... იქით ვატო და დათო გამეტებით ჩხუბობდნენ
- შენ მე როგორ... შენ ბიჭოოო- ყვიროდა ვატო
- დაწყნარდი ბიჭოო- უყვიროდა დათოც - სადარბაზოს ზედა სართულებზე რამდენიმე მეზობელი გამოვიდა ამ ყვირილზე... ვაჟა კიბის ბოლოს დაეცა და სისხმა გაჟონა თავ პირიდან, შევკივლე და სირბილით ცავირბინე კიბეები და მივვარდი ვაჟას... ცემს კივილზე ბიჭებმა გამომხედეს და სირბილით გამოემართნენ ჩემსკენ. წინ ვატო მორბოდა უკან დათო. კიდევ ერთხელ დავიყვირე და ვატო ჩემს კივილზე მიტრიალდა... დათოს ფეხი აუსრიალდა საფეხურის კიდეზე და ხერხემლით დაეცა რაზეც საშინელი ღრიალი მოაყოლა. ვატო იდგა შუა კიბეზე და ჩემთან მორბენილიყო თუ დათოსთან დარჩენილიყო არ იცოდა... მეზობლები ჩამოცვივდნენ სადარბაზოში...
საპატრულო განყოფილებაში ვიჯექი. მახსოვს გამომძიებელი ახალგაზრდა კაცი იყო... გონება არ მიმუშავებდა ვერ ვმოძრაობდი ვერ ვმეტყველებდი.. არაფერი და არავინ მახსოვდა. არც ვატო არც დედაცემი არც ვაჯა არავინ საერთოდ.....გასაგები იყო ჩემი ასეთ მდგმარეობაში დაკითხვა შეუძლებელი იყო და სახლში გამომაყოლეს ვატოს და მეორე დღისთვის დამიბარეს
- მკვდა?- ვკითხე ვატოს როდესაც ყოველივე მომიყვა- მოვკალი? - და ამაკანკალა
- არ ვიცი... უფროსწორად ჯერ ცოცხალია ... მაგრამ რა ამბავია ატეხილი ხომ ხვდები..- წარმოვიდგინე ყველაფერი საერთოდ... რომ გაიგებდნენ სად მოუვიდა, რატომ მოუვიდა, რის გამო.... თავში ხელები წავიშინე და ავღრიალდი ისე ვტიროდი
- დაწყნარდი...- მამშვიდებდა ვატო- ყველაფერი მოგვარდება.. დამშვიდდი გთხოვ
- ხუმრობ? - წამოვუხტი- რა მოგვარდება ვატო.. შენც იცი აწი რა იქნება...- ვთქვი და არაფერი მახსოვს.
თვალი რომ გავახილე საწოლზე ვიწექი და ვატო სველ ხელებს მისვამდა სახეზე...ნელნელა გავახილე თვალები და ნელნელა მისი მშვენიერი სახე ცხადი გახდა ბუნდოვანიდა.
- რატომ ხარ ასეთი ლამაზი?!- მეკითხებოდა თუ ასკვნიდა თავისტვის არ ვიცი.