დათოსგან საქმისკურსში ვიყავი ყოველივესი რაც სავადმყოფოში ხდებოდა, მათი ჯამრთელობის მდგომარეობაც და სიტუაციაც ზუსტად ვიცოდი. სახლში ძლივს ვჩერდებოდი მაგრამ თავად ახალი გამოწერილი სამშობიაროდან თავს მთლად კარგად ვერ ვგრძნბდი. ბავშვის აღზრდა არც ისეთ მარტივი აღმოჩნდა მაგრამ თავს ვართმევდი აი ნერვიულობა კი სასტიკად მანადგურებდა და აზრი რომ "ვატოს რამე დაემართება" გიჟივით ამეკვიატა.სამი რე გავიდა ავარიის შემდეგ და არცერთი აზრზე არ მოსულა, რაც ძალიან მაფიქრებდა. როგორც ექიმი ამბობდა კომა არ იყო უბრალოდ როდესაც ოპერაცია გაუკეთეს საჭირო იყო ხელოვნური ძილი და სამი დღის შემდეგ თავად უნდა გამოსულიყვნენ მდგომარეობიდან მაგრამ ძვრა არცერთს ჰქონდა...ღამეები არ მეძნა არც ბავშვის გამო და არ დარდის გამო. დედა ყოველივეს ხედავდა და რით ეშველა აღარ იცოდა.მეოთხე დღე გათენდა,, ადრიანადვე დავურეკე დათოს
- რა ხდება რა სიახლეა?
- არაფერი ნატა.. ხომ იცი თუ რამეა ეგრევე დაგირეკავ...
- დათო დღს უნდა მოვიდე და ვინახულო ვატო
- კარგი ნატა საღამოს დაგირეკავ...
მთელი დღ გაიწელა, გულს ვერაფერს უდებდი ისე მეჩქარებოდა წასულა. როგორც იქნა მოსაღამოვდა. გიჟივით ხელიდან არ ვუშვებდი მობილურს რომ დათოს ზარი არ გამომპარვოდა.ლოდინიც დამთავრდა და დარეკა. მომაკითხა და წამიყვანა. საბედნიეროდ მხოლოდ ვატოს დედა და დათოს გარდა 2 ბიჭი იყვნენ იქ. თავჩახრილი ჩავიარე ისევ, ვინახულე ვატო, რომელიც ისევ ისეთი იყო როგორიც პირველად ვიზიტის შემდეგ.ჩუმად მომდიოდა ცრემლები და მალულად ვიწმენდდი, ქეთის სიტყვები მახსენდებოდა "შენი ბრალია".. დიდხანს არ გამაჩერეს და გამოვედი. დათო გვერდით მომყვებოდა როდესაც..
- ნატა შეგიძლია ცოტა ხნით გაცერდე?!- მითხრა ანამ ვატოს დედამ
- კი შემიძლია
-წამოდი ყავა დავლიოთ ცოტა ვისაუბროთ- წამოდგა და უკან გავყევი, შესაბამისად დათო დარჩა. სიმართლე გითხრათ ძალიან მერიდებოდა ანასი, რამე რომ ეკითხა რა უნდა მეპასუხა, ან რომ გაველანძღე ან ახსნა მოეთხოვა?! ამიტომ გულის კანკალით გავყევი, ყავა ავიღეთ "ბუფეტში" და დავსხედით - ვერ წარმომედგინა ასეთს თ ვნახავდი
- დიახ - ძლიავ ამოვილუღლუღე - ვატო და ასეთ სანახავი იუოლი არ არის.
- ბავშვი როგორ არის?- გამაჟრიალა
- მადლობთ კარგად - თავს ვერ ვწევდი ზევით
- კარგია... რა დაარქვი?
- ჯერ არაფერი.. მე არ გადამიწყვეტია .. მე ვატოს. - ნაწილნაწილ ვპასუხობდი
- ანუ ვატოს დაუთმე არჩევანი... კარგია... მიხარია... გამოვა მდგომარეობიდან და გადაწყვიტავს -იმედიანად თქვა - ბავშვს როდის მანახებ?
- როცა მეტყვით..
- ნატა.. მინდა პირდაპირი ვიყო შენთან
- დიახ გისმენთ..
- დავიწყოთ იქიდან რომ მე ძალიან გვიან გავიგე ის რაც ვატოს ცხოვრებაში ხდება... და როცა არ უნდა გამეგო მე მისი აზრების და გადაწყვეტილებების პატივვის მცემი ვარ,მე და ვატოს გვქონდა საუბარი შენზე ...



* * *

- დედა საქმე მაქ შენთან...- ოთახში აღელვებული შევარდა ვატო
- რა მოხდა ვატო... რა გულს მიხეთქავ- წამოხტა ანა
- არა არა დაჯექი არ ინერვიულო კაი ამბავი მაქ - სახე გაბადრული გაბრწყინებული ჰქონდა, გურამის გახედა და გურამიც ადგილიდან დაიძრა რომ დედა შვილი მარტო დაეტოვა- იყავი გურამ... იყავი უბრალოდ მოისმინე
- რა მოხდა?!- ადგილს დაუბრუნდა ანაც და გურამიც
- მოკლედ...- მათ წინ იდგა ვატო - მამა ვხდები
- რა??- შეჰყვირა ანამ
- რა იყო ანა?- ოფიციალურად მიმართა ვატომ- არ გაგეხარდა?
- ვატო რას ამბობ წესიერად ამიხსენი - გრძნობები და ემოციები მოთოკა ანამ
- მამა ვხდები მამა...- ბედნიერად შეჰყვირა
- სად? როდის? რანაირად?- გაკვირვებული იყო ანაც და გურამიც მაგრამ გურამი არ ჩარეულა მათ საუბარში რომც ჩარეულიყო ვატო არ მისცემდა საშვალებას ზედმეტი ეთქვა
- მაგას არ აქვს მნივნელობა...მოკლედ ნატა ორსულადაა
- ვინ ნატა?... რა დროს შენი მამობაა ვატო? ვინ არის ნატა?
- ნატა სილაგაძე...
- შენი მასწავლებელი?-გაოცება უდიდესი ანას სახეზე
- კი... ხოდა ეხლა ზედმეტი კითხვები არ დამიწყო...- გასერიოზულდა ვატო - იტოკში ორსულადაა ხოდა მე ვაპირებ ბავშის აღზრდაში მონაწილეობას და მიხედვა
- ვატო,,,
- არ დაიწყოთქო რა... გურამ არც შენ თქვა რაიმე უბრალოდ ორივემ გაიგეთ უბრალოდ ის ფაქტი რმ მამა ვხდები და ეს ყველაზე მაგარი რამეააა
- მზად ხარ მაგ პასუხისმგებლობისთვის? იცი რამხელა რამეა მამობა?- მორიდებით იკითხა გურამიმ- ჯერ შენც ხომ ბავშვი ხარ ჯერ მომავალი... და თან ვისთან ვატო
-გურამ!- შეუტია ვატომ- შენ ისე ლაპარაკობ აშკარად კარგად იცი მამობა ხო?!- წაკბინა ვატომ
- რას აპირებ?
- არაფერს დედა.. ჯერ გავიდეს დრო.. ეხლა გამოვედი ციხიდან, დასალაგებელი მაქვს ყველაფერი, ჯერ დავალაგო და მერე ვნახოთ თ..
- ვატო,,, შენ ხომ იცი რომ შენ იმ ქალთან ოჯახი არასოდეს გექნება
- შენ მასე გგონია დედა?- ახლოს მივიდა და მუხლებთან ჩაეცუცქა- შენ როგორ ფიქრობ ჩემთის მნიშვნელოვანია "ქორწინების სახლში" ხელის მოწერა რომ მე ოჯახი მქონდეს?!
- არა მაგრამ...
- ხოდ აარ გვინდა ამაზა... არ ვსაუბრობ ახლა არაფერს .. ახლა მხოლოდ გეგმები მაქ რომ რაგაცეები დავალაგო და საქმე ავაწყო სამმავლოდ... ხო.. კიდე ერთი - ფეხზე წამოდგა და დააშტერდა გურამის და ანას
-გისმენ...
- არ გაბედოს არავინ... აი საერთოდ არავინ ნატას რამე ზედმეტი უთხრას.. არც იმას გთოვ რომ უთხრა არც იმას გთხოვ არ უთხრა.. არ ჩაერიო
- რომც მინდოდეს ჩარევა ახლა აზრი აქვს?- იმედგაცრუებულმა იკითხა ანამ
- მართალი ხარ დედა არ აქვს... ხოდა ტყუილად ნუღარ დავძაბავთ სიტუაციას..


* * *
- მართლა ძალიან შეიცვალა. რაღაცნაირად სტაბილური მიზანსწრაფული გახდა, შორს დაიწყო ყურება- თვალიდან ცრემლის კურცხალი მოიშორა ანამ- პირდაპირ გეტყვი.. ტაშს არ დავუკრავ იმას რაც მოხდა და არც მომწონს მაგრამ ახლა აღარაფერი შეიცვლება...არ ვიცი რატომ როგორ მაგრამ ვატოსთის მართლაც რომ მნიშვნელოვანი ყოფილხარ და ზუსტად ამიტომ არის რომ ახლა შენთან ვზივარ და ვსაუბრობ..
- ანა მე,,- სიტყვს თქმა მინდოდა მაგრამ კიდევ კარგი თავად გამაჩერა რადგან რა უნდა მეთქვა არ ვიცოდი
- არ გინდა... არაფერი გაქ სათქმელი,,, ან რა უნდა თქვა რომ?!.. მე არც შენი აზრი მაინტერესებს არც შენი დამოკიდებულება... მთავარია ჩემი ვატო და რათქმა უნდა ბავში... ამ დღეებში დაგირეკავ და ვინახულებ.- ადგა და წავიდა, ხმა არ ამომიღია, ვიჯექი და ვფიქრობდი ანას ადგილას რას ვიფიქრებდი და რას ვიზავდი... ძალიან სემრცხვა ძალიან... ამ სირცხვილს ჩემი გრძნობა ვერ გაამართლებდა
- კარგად ხარ?- დათო წამომადგა
- კი არამიშავს..
- წამოდი წაგიყვან..-ავდექი და გავყევი.
რივე ჩუმად ვმგზავრობდით, ალბათ ორივე ერთი და იგივეზე ვატოს მდგომარეობაზე ვფიქრობდით
-ქეთი სად არის?- ვკითხე მოულოდნელად
- არ ვიცი- გულდაწყვეტილმა და თან გაღიზიანებულმა მიპასუხა- არ მინახავს და ჯერ არც ვნახავ
- მე მინდა ნახვა
- რისთვის?!- გაიკვირვა
- მინდა დაველაპარაკო- რამდენიმე წუთი ჩუმნად იყო და შემდეგ მობილური ამოიღო.
- გაუაროთ სახშია- და მანქანას მიმართულება შეუცვალა
კარგი
- ნატა... -მითხრა უცბად-ცოტა აურზაიური და უცნაური სიტუაციაა... არ გეგონოს არ მნდოდეს ვატოს შვილის ნახვა მაგრამ მთელი საძმაკაცო ველოდებით ვატოს გამოკეთებას ჯერ იმან ნახოს და მერე ჩვენ და იმიტო არ გაკითხავთ
- გასაგებია- მოკლედ და კონკრეტულად ამიხსნა ის რასაც საერთოდ არ ვაქცევდი ყურადღებას, არ მიფიქრია მაზე თუ რატომ არავის აინტერესებდა ბავში, რადროს ეგ იყო. ქეთი კორპუსთან მივედით დაბურეკეთ და ქეთიც ჩამოვიდა და მანქანაში ჩაჯდა
- მე გადავალ- თქვა დათომ
- არა იყავი- ვუთხარი მე- მინდა შენც გაიგო ის რასაც ეხლა ვიტყვი- ქეთი თვალს გვარიდებდა დათოც გარეთ იყურებოდა მე კი მათ ვაკვირდებოდი
- გისმენ- დაელია ლოდინით სული ეტყობა ქეთის
- ქეთი..მე მესმის შენი პოზიცია ძალიან კარგად... მე ისიც მესმის რმ მე მადანაშაულებ ყოველივეში ამიტომ მოდი პირდაპირ საქმეზე გადავალ...ჩემი და ვატოს ურთიერთობა ორივესთი კარგად არის ცნობილი, როგორ იყო და რა იყო, რატომ მოხდა ის რაც მოხდა ეხლა სხვა თმაა და ამას ვერ ავხსნი... მაგრამ ქეთი იცოდე... მე თუ რამით შემიძლია ვატოს გაბედნიერება ან მისი კარგად ყოფნა.. ერთი წუთით უკან არ დავიხევ...შეილება გაგეცინოს მაგრამ მე ის მიყვარს.. ხო მიყვარს.. ან როგორ არ უნდა მიყვარდეს როდესაც მისგან შვილი მყავს... მე მისი ცუდი არასოდეს მინდოდა და არც მენდომება.. უბრალოდ იცოდე რომ ვატო საიმედო ხელშია ჩემის სახით...მე დავამთავრე - ვთქვი და გავსწორდი ავტომობილლის სავარძელზე.ქეთი დიდხანს არ გაჩერებულა მანქანაშ და გადავიდა.. დათმ ბოდიში მომიხადა "ერთი წუთთ გადავალ" თავა და გადაყვა. მალევე დაბრუნდა
- წავდეით- დაქოქა
- მშვიდოდაა?- ვკითხე მე
- კი კი ყველაფერი რიგზეა... ახლა მე ვიცი შენ არ იდარდო - დამაიმედა დათომ
- კარგი...
- გამეხარდა რაც თქვი- მითხრა ცოტა მანძილი რომ გავიარეთ- ვატოსაც ძალიან გაუხარდება როცა გაიგებს
- აუცილებლად გაიგებს ოღონდაც გამოვიდეს მდგომარეობიდა- მობილური აწკრიალდა დათოსი
- გისმენთ.... რა??- შეყვირა- რას მეუბნებით თქვენ ხომ არ აფრენთ იბიომატ?- ყვიროდა
- რა მოხდა- მეც ვუყვიროდი...
- კომაშია...- მობილური დააგდო
- ვინ?ვატო??- შევკივლე
- არა არა გიგია კომაში- თითქოს ამოვისუნთქე მარა გიგიზეც ძალიან ავნერვიულდე
- სახლში მიგიყვან და უკან მივბრუნდები- გაზს მოუმატა
- დათო ეგოისტურად არ ჩამითვალო და ვატოზეც არის მაგის შანსი??- შეშინებულმა ვკითხე
- არვიცი ნატა,,, აზრზე არ ვარ.. საერთოდ კომაზე არც იყო ლაპარაკი,,, ცუდად იყო მაგრამ სტაბილურად და აჰა
სახლში მალევე მივედი, აუცილებლად დამირეკავდა დათო სემპირდა როგორც კი გაარკვევდა ამბებს. სახლში ავედი დედას ტელევიზორთან ჩასძინებოდა, ბავშვს ეძინა. საწყალი დედა როგორ დავტანჯე ამ მოკლე ხანშ... ან საერთოდ ჩემს ცხოვრებას რა დავმართე... ან ვატოსას...სარკეს ჩავუარე და გავჩერდი... საკუთარ თავს არ ვგავდი. თვალები ჩაშავებული უძილობისგან, ლოყები ჩაცვენილი, საკმაოდ დამიკლია წონაშიც... ამას არ ვჩიოდი, უბრალოდ ერთბაშად ამდენმა ამბავმა გამანადგურა მივხვდი...
სახლში საქმეებს მივხედე, თან წამდაუწუმ მობილურს ვუყურებდი რომ დათოს დაერეკა.
ღამის 3 ხდებოდა როდსაც დათმ დარეკა, გულმა საშინლად დამიწყო ბაგაბუგი ამ შუაღამეს თუ რეკავს ე ი...
- ალო..
- გეძინა??
- არა გელოდებოდი
- ეხლა მაგრად დაჯექი...
- რა მოხდა?- გული ამიფრიალდა- დათო რა ხდება
- ვატო გკითხულობს.. აზრზე მოვიდა და გკითხულბს- ყურებში წუილის ხმა და თავბრუსხვევა ვიგრძენი, ტირილი ამივარდა... ვქვითინებდი მოვთქვავდი გულით და ის რაც გულში მქონდა ამოვანთხიე...- მოვალ წამოგიყვან
- არ გინდა გამოვდივარ მეთთიტონ ახლავე... დროს აღარ დავკარგავ- გავთიშე დედას მმივვარდი სასიხარულო ამბავი ვამცნე და ქუჩაშ გამოვვარდი ტაქსი გავაჩერე.

ფოიე წამებში გავიარე და მის პალატასთან რომ მივედი მაშინ გავჩერდი რომ სული მომეთქვა, კარი შევაღე და ანა დათ და 4 ბიჭი იყვნე, თვალები საწოლისკენ გავაყოლე და ნახევრად ღია თვალებით ვატო მიყურებდა, ისევ გადასხმის სისტენმებში და აპარატებში მაგრამ ახლა თვალღია იყო... ნელნელა მივედი ახლოს ხმას ვერ ვიღებდი არ მინდოდა მეტირა...საბედნიეროდ ანა ექიმმა გამოიძახა, ბიჭებიც თავისი ინიციატივბით გავიდნენ და რამდენიმე წუთში მე და ვატო მარტო დავრჩიტ
- მოდი ჩამოჯექი რა შორს დგახარ- დამიძახა თავისთან, მეც მივედი- ინერვიულე?-მკითხა და ტავი დავუქნიე- ბავშვი კარგად არის?- ისევ თავი დავუქნიე და მივხვდი ყელში ბურთი როგფორ გამეჩხირა და თვალები როგორ ამევსო წყლით- როგორ განერვიულო ჩემი ნატა, რას დაგამსგავსე - აი აქ კი ვეღარ შევიკავე თავი და მაქსიმალურად ფრთხილად ჩავეკარი და მის მკერძე ავტირდი
- კი მანერვიულე... ძალიან მანერვიულე... შენ ხომ თქვი არასოდეს დაგტოვებო... რატომ შემაშინე ასე...- ვტიროდი გულამომჯდარი და არც მაცერებდა ალბათ ხვდებოდა რომ ახლა მხოლოდ ასე თუ დავწყნარდებოდი
- მერე ხომ არ მიგატოვე... ხომ იცი ვინც ვარ, ხომ იცი რაც შემილია, ხომ იცი ყველაფერი კარგად იქნება...- ისევ ჩემი ვატო... ისევ ძველი თავდაჯერებული საინტერესო საყვარელი სანდო და მიზანსწრაფული





გავაგრდზელო ტუ დავასრულო მომდევნო თავშI? :)