როდესაც სახლთან მივედი, დავინახე სინათლე ენთო.. რათქმა უნდა ნატას შუაღამის ზარი და ასეთი მოკლე საუბარი კარგად არ მენიშნა. მალევე ავირბინე 2 სართლი და კარზე დავაკაკუნე. პასუხი არავინ გამცა და სახელური ჩამოვწიე.
- ნატაა,,- დავიძახე ფრთხილად. შესასვლელის მარჯვენა მხარეს კალიდორის ბოლოში ვხედავდი ნახევარ ტანს იატაკზე, საშინლად შემეშინდა ვაღიარებ, ფრთხილად მივედი სამზარეულომდე... გულაღმა იწვა ვაჟა.. მკერდიდან სისხლი აღარ ჟონავდა, ტანზე ჰქონდა შემხმარი, პირველი რაც გავიფიქრე ბავში და ნატა სადარუანთქო..მალევე გამოვვარდი ოთახში და მხოლოდ დათუნა აღმოვაჩინე საწოლზე,,, ცოტა დავწყნარდი,, ჩამოვჟექი და ვფიქრობდი წარმომედგინა რა მოხდა, ან ნატა სად გაქრა,, ან ვაჟას აქ რა უნდოდა.. ტელეფონი ამოვიღე
- დათო... გაიღვიძე...
- რა ხდება ვატო?? - მალევე გამოფხიზლდა
- შენ სახლშიუ მოდი..
- რა?? - აშკარად ვერ გაერკვია
- ე ბიჭო.. ეს დედა მოტ..ი ნატა.. შენი სახლი.. მალეეეე - დავუყვირე და გავთიშე, დათოს მოსვლამდე რა უნდა მექნა არ ვიცოდი,იქვე ტუმბოზე სამი კონვერტი დავინახე და თთქმის ნათლი გახდა თუ რა შეილებოდა მომხდარიყო..წამოვფრინდი და სამივეს დავტაცე ხელი..."ვატოს" "დედას" პოლიციას"- სამივე დამისამართებული იყო.ჩემთვის განკუთვნილი მალევე გავხსენი, უფროსწორად გავგლიჯე და ნერვიულობისგან ლამის ძლივ დამივარდა ჰაერში დავიჭირე,, უკუნითი ღამე იყო გარეთ და საშინელი სიჩუმე რაც უფრო მეტად მძაბავდა.
" ბევრს ვერაფეს გეტყვი... ან რა უნდა ვთქვა?! ყველაფერს ისედაც გაიგებ მილიციისგან,, უბრალოდ მაპატიე რომ ასე მოვიქეცი და თ რატომ ამას ალბათ მიხვდები მერე... დათუნას მიხედე." მეტი არც არაფერი ეწერა, ალბათ ჩქარობდა და იმიტომ ვერ მოასწრო თორემ ასე მოკლედ ორი წინადადებით ჩემი მიტოვება სწორი რომ არ იყო ზუსტად ვიცოდი.
- ვატო...- კარიდან დაიძახა დათმ და სასწრაფოდ გავედი ოთახიდან - ვაიმეეე, ცემი დედა მოვ...ან.. ეს რა არი აქ რა ხდება...- როდესაც იგივე შეამჩნია შესასვლელიდან სამზარეულოში
- დათ... ეე... დაწყნარდიი- ვაწყნარებდი და ვცდილობდი მზერა მოეშორებინა ვაჟას გვამისთის
- ვატო რა ხდება.. ძმობას გაფიცებ მეღადავები??- გაოგნებული და შეშუნებული დათ ახსნას მთხოვდა სიტუაციის
- მოდი დაჯექიი.. დავსვი ოთახში
- ვატო... რა მოხდა? შეენ??... ვაიმე როგორ მეშინია ტრუპების არ იციი - თავში წაიშინა ხელები
- დათ მეთქიი- შევყვირე რომ პანიკიდან გამომეყვანა- აზრზე მოდი რა გჭირს.. რა მე ხო არ უბერავ,,
- აბა რა მოხდა?
- არ ვიცი... დატამ დამირეკა მოდიო მოვედი და...
- ჰა?? რა?? ნატამ?? მოიცა ვერ გავიგე...- სულ დაიბნა
- აუ ჩემი დედა ვატირე ეხლა შენ ნუგა მიშლი ნერვებს ისედაც მეც არ ვარ შენზე ნაკლებ დღეში რაა- გავბრაზდი
- ანუ ნატა??? - დაფიქრდა- რა მოხდა რდის რგოგორ?!
- მე რავიცი რაააა... ეხლა რა ვქნა??- დავფიქრდი და არ ვიცოდი სწორი საქციელი როგორ ჩამედინა
-ვატო რა რა უნდა ქნა ბიჭო... სამზარეულოშია "ტრუპია" და ჩვენ აქ ვართ... ვსო გაგვიჩალიჩა ნატამ მაგარი...- თავში წაიშინა ხელები..
- ეე ბიჭო აზრზე მოდი შენ ში,, ხომ არ გაქვს... აუ შენ მაგარ პანიკაში ხარ...
- პოლიციაში უნდა დავრეკოთ- თქვა და მობილური ამოიღო, რომელიც ხელიდან წავგლიჯე- რას აკეთებ?
- მოიცა ცოტა ... ცოტა და მერე...
- რას უცდი...ან მე გამო...ი ან შენ..- თქვა და ბოლთის ცემას მოყვა ოთახში...- დათნა სადაა??
- აგერ..- საწოლისკენ გავახედე- ძინავს
- დატოვა??
- სხვა გზა არ ქონდა - ნატას გამართლება ვცადე მაგრამ მხოლოდ დათოსთან ჩემთან როგორ იმართლებდა თავს ადრე თუ გვიან გავიგებდი...
- რამდენ ხანს უნდა ვიჯდეთ ესე?!.. აუ რა ამბები ატყდება არ იცი შენ...
- არაფერი არ ატყდება,, ეხლა მისმინე...შენ დათნა უნდა წაიყვანო..
- სად?
- სადაც გინდა... აქედან უნდა წაიყვანო... და შნც წახვიდე..
- და შენ?
- მე მოვაგვარებ.. ცოტას დავიცდი და მერე ვიმოქმედებ...იქნება გაასწროს...
- და დათნაზე რას იტყვი? რატოა ბავში სხვაგან...აუ ვატოოო წესიერად ამიხსენი თორე გავჭედავ ეხლა...
- კაი კაი ოღონდ ჩუმად რა- ვთხოვე - მოკლედ დათუნა აქ არ უნდა იყოს რომ მოსვლის პერიოდი ცოტა გვიანი უნდა ვთქვა, მოვედი და ასე დამხვდა ყველაფერი აზრზე არ ვარ რა ხდება..ხო ეს წერილი - მივაწოდე რომელსაც "პოლიციას"ეწერა- ესეც წაიღე
- ეს რაარი?
- არ ვიცი მერე ვნახავ...მოკლედ დათნა ნატას დედას მიუყვანე საცაა გათენდება და უთხარი რომ თქვას რომ ბავში მასთან იყო დანარჩენს მე მივალ და ვეტყვი... ხო ირაკლის დაურეკე შეხვდი ტელეფონში არაფერი უთხრა.. მერე სახლში წადი და ვსოო... ოღონდ ძმობას გაფიცებ ნუ ხმაურობ რა.....

დათო როგორც იქნა გამოუშვი ბავშთან ერთად.. ოთახში შევბრუნდი და მივალაგე ცტა იქაურობა თან ისე რომ ზედმეტ რამეზე ხელი არ მომეკიდა..
სამზარეულოში გავედი.. მეც მეშინოდა გვამების მაგრამ არ გამოვხატავდი სხვებთან .. იქვე დაგდებული სისხლიანი დანა ავიღე ცელოფანით რაშც გავახვიე და ფრთთხილად ფეხაკრეფით გამოვედი.. დანა იქვე პადვლის ჩასასვლელში დავმალე და მე სართულებს შორის ველოდებოდი ვინმეს რათა კიბეებზე შემხვედროდა როგორც მოწმეს თ როდის მივედი... ალატ საათზე მეტი მომიწია კიბეზე ჯდომა.. თან ნატაზე ვფიქრობდი... ნეტავ თუ ჭკვიანურად იმოქმედა მაინც... ნეტა თ წავათქო, როცა მაღლა სართლზე რკინის კარის მიხურვა გავიგე. მეც დავეშვი სადარბაზოში და ნელი ნაბიჟთ შევუყევი კიბეს, ზუსტად მეორე სართლის საფეხური ავამთავრე როდესაც მან მესამე სარლიდან მეორეზე ჩამოაღწია, მივესალმე და კარზე დავაკაკუნა. ძალიან გაკვირვებული მიყურებდა ამ დილაუთენია სად მივდიოდი ალბათ რა მინდოდა.. კარი შევაღ





- გვარი
- ბურდული - ისევ იმ ოთახში ვიჯექი სადაც მე და დათ ვსაუბრობდით რამდენიმე საათით ადრე და წინ პატრულის თანამშრომელი კითხვებს მისვამდა
- დაბადების წელი ? საცხოვრებელი ადგილი?-ჩამოყვა კითხვებს.- შენ გამოიძახე პატრული?
- კი
- იცნობ გარდაცვლილს??
- ადვოკატის გარეშე ხმას არ ამოვიღებ - ვთქვი და გავჩმდი
- ოჰ.. ეხლა ადვოკატი გინდა?? რავიცი მოვედი და ესე იყოო კი იძახდი და თ სიმართლეს ამბობ რაში გჭირდება ადვკატი?- ირონიულად გამომხედა
- ჩემო ძმაო იცი რას გეტყვი??- არ დაუზადნე - შენ შენი საქმე გააკეთე და დალშე მე ვიცი რაა
- კითხვაზე მიპასუხე
-მაძალებ?? გიჩივლებ იცოდე ! - ასე იციან სანამ ადვოკატს აიყვან გათქმევინებენ ყველაფერს და მერე ირტყი თავში ხელები... მინდოდა ეხლა მე არ ჩადენილი საქმის შეტენვა? თან უკვე ნასამართლევი თან ზუსტად ამ ადამიანთან უთანხმოება..
- აჰაა- გაღიზიანდა და თავის მეწყვილეს დაუძახა- გაათრიე ეს "ეჭვმიტანილი" განყოფილებაშ უკარი თავი...- ჩემთან მოვიდა და თთის ქნევა დამიწყო- აი შენნაირი ტუტუცი უზრდელი ნაბიჭვრებით მაქ იქაურობა სავსე დავაი აუდეეე
- არის შეფ - და გავყევი მეორეს, კარებიდან მაგრად შევუკურთხე და მახსოვს დასარტყმელად რომ წამოიწია და გააჩერეს.. მანქანაშ ლამის წიხლით ჩამტენეს. გარეტ სასწრაფო რამდენიმე ეკიპაჯი იდგა,, მეზობლები ფანჯრიდან იყურებოდნენ...


განყოფილებაში მალევე დამიწყეს დაკითხვა.. მაგრამ ადვოკატის გარეშე ხმას არ ვიღებდი.. ირაკლის დაურეკე რომელიც უკვე საქმის კურსში იყო დათსგან და მალევე აღმოჩნდა ჩემს გვერდით... რა უნდა მეთქვა და რა არა ეგ ისედაც ვიცოდი უბრალოდ სხვა საკითხებს რომ შეხებოდნენ აი მაგდროს მჭირდებოდა ირაკლის დახმარება.
- ანუ რომ მიხვედი ასე იყო დაზარალებული?-მკითხა გამომძიებელმა
- კი გარდაცვლილი
- შენ რა იცი.. სეამოწმე??
- არა მივხვდი...
- როდის დაგირეკათ ქალბატონმა ნატამ?
- საათი არ მახსოვს ალბათ 2 იყო არ შემიხედავ საათზე,
- და თვენ როდის მიხვედით??
- სადღაც 8 საათი იყო.. ჩამეძინა მისი ზარის შემდეგ და დილას გამახსენდა რომ გავიღვიძე და წავედი.
- მდააა-ჩაილაპარაკა გამომძიებელმა - ადრეც ყოფილხართ მაგ ბინაშ?
- დიახ რათქმა უნდა როდესაც ჩემს შილისი ნახვა მინდოდა... ნატა ჩემი შვილის დედაა და ვსტუმრობდი...
- ბინა თქვენ მეგობარს ეკუთნის ხომ?- დაეჭვებით მკითხა
- მეგობრის მშობლებს....-შევუსწორე
- გასაგებია.. იცნობდით დაზარალებულს?
- გარდაცვლილს-ისევ შევუსწორე რაზეც ირაკლიმ იდაყვი გამკრა ნუ ენაგლების ნიშნად- დიახ სადაც ვსწავლობდი იმ სკოლის დირექტორი იყო...
მოკლედ რამდენიმე საათ დავყავი განყოფილებაშ უამრავი კითხვები და პასუხები, ეჭვები და დაძაბულობა, ირაკლიც თავს არ ზოგავდა რომ ძველ უთანხმოებას მე და ვაჟას შორიე არანაირი კავშირი არ ჰქონდა ამ ფაქტთან. არ ვიცოდი გარეთ რა ხდებოდა,,და ვჩქარობდი სიტუაციის გაკონტროლებას გარეთაც...მაგრამ ერთ დღით მაინც დამტოვეს საპყრბილეშ.. როგორც ეჭვმიტანილი... სანამ ჩემი სიტყვების სიმართლე არ დადასტურდებოდა..ეს ამბავი კი ძალიან არ მომწონდა.... მაგრამ უნდა მომეთმინა...

* * *
-ირაკლი დათ ვარ.. ჩამოდი შენ სახლთან ვარ
- ამოდი რახდება მშვიდობაა??
- არა-უთხრა დათმ
- რა არა.. არ ამოხვალ თ არაა მშვიდობა?
- არცერთ არა.. ჩამოდი რაა-

-რამოხდა?1- საფეხურებიდანვე ჰკითხა ირაკლიმ
- ჩუმად იყავი და მოდი აქ- ახლოს მიიზიდა და ლამის ჩურჩულით უთხრა- ვაჟაა მკვდარი
-რა??- წამოიყვირა ჩუმადვე ირაკლიმ -სად როგრ ვატო??
- არა ბიჭო რა ვატო- გაბრაზდა დათ- ნატა
- რააააა?
- ხო მემგონი .. რავი.. ალბათ რა.. იტოკშ აზრზე არავარ რა.. - და მოუყვა რაც ნახა ვატომ მისვლის მერე და რაც თავად ნახაა- აჰა ეს წერლი აზრზე არავარ რაწერია და იტოკში ვატო დაგირეკავს და შენ იცი რაა
- ბავში?- იკითხა ირაკლიმ
- ბავში ბებიამისთან არის.. ეგეც გაფრთხილებულია მარა მაგარი სამუშაო გვაქ მაგაზე... ეხლკა წავედი სახლში ავასწრ და მოკლედ შევხვდებით რა - გაეცინა დათოს
- მოკლედ თქვენ ხომ ვერ დაწყნარდით რა- ხელები ზემოთ აწია ირაკლიმ
- ჩვეენ?- გაიცა დათმ- ჩვენ კი არა და... მოკლედ არ გვინდა ამაზე ეხლა ლაპარაკი... მოკლედ ეს თემა უნდა მოგვარდეს


რათქმა უნდა ზალიან მალევე გახმაურდა ეს ამბავი. თუ კი ვინმეს რაიმე შეხება ჰქონდა ვაჟასთან თიითქმის ყველა დაკითხეს..მაგრამ ნატას ვერ პოულობდნენ რაზეც ძებნა გამოცხადდა როგორც დაკარგული პიროვნება როდესაც 24 საათი გავიდა გაუჩინარებიდან. ვატოს ალიბმა "მეზობლის შეხვედრამ" გაამართლა,და მაინც როგორც ეჭვმიტანილი ისე რჩებოდა და ქალაქიდან გასულა აეკრძალა. ირაკლიმ მოახერხა და ნატას დედას სულ სამი წინადადება ათქმევინა დაკითხვაზე მისულ პოლიციელებთან... დათმ თავის როლი ითამაშა.. თითქოს ყველაფერი მიწყნარდა მაგრამ საქმის გაუხსნელად ვინ შეეშვებოდა სულ ყველას



სახლში ვიჯექი, როდესაც ბავში ვინახულე და ნატას დედას რამდენიმე საიმედო სიტყვა დავუტოვე.დათ მესტუმრა
- რამე ხდება?- მკითხა
- არ ვიცი ჯერ სიწყნარეა
- იპოვეს??
- არა
- ცცხალია ნეტა?- დაფიქრდა დათ
- ეეეე აბა ეხლა ეგეთები არ გინდა - გავბრაზდი, ყოველთვის ყველაფერში და ყველასთან გავამართლებდი და ვამართლებ ნატას მაგრამ მე როგრც მომექცა უფრო სწორად დათნას ამას ვერ ვაპატიებდი.
- აბა ესე როგორ აორთქლდა.. თავის დასთან ხოარაა
- არა.. ველაპარაკე იქ არაა.. მთავარია აქ არ იყო
- ნეტა რა მოხდა?- ჩაფიქრდა ისევ დათ
- არ ვიცი მართლა არ ვიცი- გამახსენდა წერილი - რა უყავი წერილი
- ირაკლის მივეცი
- რატოო?-შევყვირე
- აბა მე სად წამეღო ან რათ მინდოდა ვიფიქრე რომ მასთან უსაფრთხოდ იქნებოდა და თავდ იცოდა რა ექნა
- აუ დარეკვაც არ მინდა არ გვისმენდნენ... კაი ხვალ მივაკითხავ
- ნამეტანი ნუ იდვიჟენიებ რა ჯე..იჯექი ცოტა ანი სახში
- აუ ეხლა არ დამიწყო რაა... სადაც ვიწროა იქ გაწყდეს მაგის დედაც ვატირე..
- ვატო.... დათნას რას უპირებ
- რა უნდა დავუპირო... მოვიყვან ჩემთან და იქნება ჩემთან..ჯერ დაწყნარდეს ანა და..ტელეფონი აწკრიალდა ვატოსი
- ვინაა?- მკითხა როდესაც თვალები ავატრიალე როცა ეკრანს დავხედე
- ქეთ.. იმენა ტვინი მომ...ა რაა..
- ეგ გოგო მაგრად მაოცებს უკვე ისეთებს ვიგებ...
- მოხდა რამე?- და ხმა გაუთიშე მრეკავ ტელეფონს
- ეხლა მაგის დრო არაა მერე გეტყვი უნდა წავიდე - ავდექი და გავაცილე.. კარებში ვემშვიდობებოდი როდესაც კიბეებზე მომავალი გამომძიებელი დავინახე.. შევეცადე არ შემემჩნია გაკვირვება
- დღ მშვიდობისა- მოგვესალმა
- გამარჯობათ და ნახვამდის- უთხრა დათმ და თან გაუღიმა
- არა არა... შემოდი შენც ვილაპარაკოთ - და ორივე შემოვიდა სახლში. მისაღებშ დავჯექით და ძალიან თავდაჯერებული და მშვიდი იმიჯი მოვირგე
- გისმენთ დავიწყე მე
- პირდაპირ გეტყვით რა...-ეტყობა მიხვდა რომ ჩვენთან მიკიბულ მოკიბული ლაპარაკი არ გაჭრიდა- სად არის სილაგაძე
- მე რა ვიცი- მალევე ვუპასუხე
- არც მე ვიცი- დამეთანხმა დათ
- ესე ბავში დატოვა და წავიდა?- გაკვირვებული მიყურებდა გამომძიებელი
- ეგ ვკითხოთ მაშნ თ რატო გააკეთა როცა ვნახავთ
- და ვნახავთ რო - გამომცდელად შემომხედა გამომძიებელმა
- ვერ მიგიხვდი?! - მეც ეჭვით შევხედე, დათ დამუნჯებული გვისმენდა
- მკვლელობის იარაღი არ ჩანს...
- მერე?- მაღიზიანებფდა მისი მოკლე მოკლე კითვა პასუხი- მერე თქვით ბოლო ბოლო რა გინდათ რა - გავღიზიანდი
- იქნება სილაგაძეც მკვდარია ... იქნება და ეჭვიანობის ნიადაგზე შენ მოკალი ვაჟაც და ნატაც??- შემომხედა გამომცდელად - ვიცი მე ყველაფერი ვიცი დასაწყისიც და შუა ნაწილიც აი დასასრულს ვადგენ ეხლა
- რა?- წამოიყვირა დათმ- რა სისულელა ვატოს რომ..
- დათო ..- დავუძახე და გავაჩერე რაც არ გამოპარვია გამომძიებელს - მე რომ მისი მოკვლა მდომოდა ანუ ვაჟაზე ვამბობ ბევრჯერ მქონდა მაგის შანსი მაგრამ არ გამიმართლა,, ახლაც დამასწრეს სიმართლეს გეტყვით,, აი ნატა.. ნატაზე რა გითხრათ.. თქვენ იმსჯელეთ ლოგიკურად...
- მეზობლის ალიბი და ის რომ შენ დარეკე მილიციაში ბევრს არაფერს ნიშნავს... თ ნატა არ გამოჩნდა იცოდე რომ პირველი რჭვმიტანილი ორ გზის მკვლელობაშ შენ ხარ,,, და - სახე გაიუმკაცრდა- მაქსიმალურს გავაკეთებ რომ ეს დავამტკიცო... საკუთარი შვვილის დედა როგორ მოკალი - აი აქ კი ვეღარ შევიკავე თავი და წამოვხტი და საყელურშ ჩავაფრინდი
- შენ მე მაგას როგრ მეუბნები შე ახვაროო... არ გადამაკეტინოთ თორემ განახებთ მკვლელბას -ვღრიალებდი ბოლო ხმაზე და დათმ ძალიან მალევე გამომგლიჯა გამომძიებელს.. აი სწორედ მაშნ მივხვდი რომ მაგრად მივქარე.. ძაან მაგრად და გადავიკიდე კიდეც
- მე დაგტოვებთ- მშვიდად თქვა და გავიდა, შეშინებული დედაჩემი კარებში იდგა და ვერაფერს მეკითხებოდა..დათ ნაწყენი მიყურებდა
- ვიცი ხო ვიცი... გამო...ი უცებ,, ნერვებმა ამასხა
- ეხ ვატოო,, ერთხელაც ძალიან ძვირად დაგიჯდება ეგ ნერვებიიი