-რა საყვარლად დაგორავ აქეთ იქეთ
ღიმილით გამომაყოლა სამზარეულოში მიმავალს თვალი ნოემ და მეც გამეღიმა... ჯერ კიდევ არ მჯეროდა რომ ამდენხნიანი ჩვენი ცალ ცალკე ყოფნა დასრულდა, უკვე 10 დღეა ჩვენს სახლში დავბრუნდით
-მამიკო რა კარგია ჩვენთან რომ ხარ, როგორ მიხარია იცი? ხომ აღარ წახვალ?
ნოეს კალთაში მოკალათებული ნიაკო მაგრად ჩაიხუტა ნოემბერი
-არა მამი აწი ევამ ძალით უნდა გამაგდოს რომ მოგშორდეთ _ გაეცინა და ხელში აყვანილი გამოიყვანა ნიაკო სამზარეულოში მე ვიჯექი და გემრიელად მივირთმევდი დედას მონატან შოკოლადის ტორტს
-მამი დედა რამდენს ჭამს _ ვითომ ჩურჩულით გადაულაპარაკა ნოემ ნიაკოს
-იმიტომ რომ ჩემი ძამიკო დიდი ბიჭი გაიზარდოს ხო დე?
-ხო დედას სიხარულო ნუ უსმენ მამას შენ... გინდა დე ტორტი?
უარის ნიშნად თავი გააქნია აქეთ იქეთ, ნოემ ნიაკო ჩამოსვა და თვითონ გვერდით მომიჯდა
-მამიკოს არ ვაჭმევთ არაფერსო? _ მუცელზე დამადო ხელი და ლოყაზე მაკოცა
-გინდა? _ ჩანგლით გავუწოდე პატარა ლუკმა პირი რომ გააღო საჭმელად შემოვატრიალე ხელი მე შევჭამე და სიცილით ავდექი
-აჰა ანუ გაბუტვას აგრძელებს ჩემი გოგო ხომ? _ ვითომ გაბრაზებულმა გამომხედა და კარებზე კაკუნის ხმაზე გავარდნილ ნიაკოს გავყევი მისაღებში ოთახში შემოსული ტასოს და აბოს დანახვისას სიხარულით გავემართე მათკენ
-ვაა ვაა რა ხალხი.. მაინც მთელი ცხოვრება ერთად უნდა იყოთ და დაისვენე ძმაო ცოტა თორემ აღმოჩნდები ჩემს დღეში შენც _ სიცილით გამოვიდა ნოე და აბოს მხარზე დაკრა ხელი, სამივეს გაეცინა მე კი გაბუტულმა მოვკიდე ანასტასიას ხელი და სამზარეულოში შევიყვანე
-ნახე დეე აბო ძიამ რამდენი შოკოლადები მომიტანა _ დიდი პარკით შემოგვყვა ნიაკო
-კარგია ჩემო ლამაზო მადლობა ხომ უთხარი?
-კი დე, შეიძლება ჩემს ოთახში წავიღო?
-წაიღე დე ოღონდ ბევრი არ ჭამო ხომ?
-კარგი _ მუცელზე მაკოცა და ოთახიდან სიხარულით გავარდა

ყავა გავამზადე და ტასომ ბიჭებს დაუძახა, შემოსულ ნოეს ზურგი რომ შევაქციე ანასტასიამ ვერ მოითმინა და გვკითხა
-მოხდა რამე?
-კი ტასო შენი დაქალი თითქმის 24 საათია არ მელაპარაკება _ სიცილით ვერ შეიკავა ნოემ რამაც უფრო გამაბრაზა
-ჩემი რძალი ტყუილად არ გაგიბრაზდებოდა... რამოხდა აბა ? _ დამიცვა აბომ მაგრამ მასაც ეღიმებოდა
-გუშინ დილას 6 არიყო რომ გამაღვიძა და დედამისთან წასვლა მთხოვა, სამწუხაროდ ვერ წავედით და პროტესტი გამომიცხადა _ ვითომ დამწუხრებულმა უპასუხა ნოემ
-ვერ კი არა არ _ ნაწყენმა გავხედე
-პატარავ უძინარი ვიყავი თან 9 ზე თათბირზე უნდა ვყოფილიყავი
-ექვსიდან ცხრამდე სამისაათია
-აქედან ორი საათი შენს მომზადებას უნდოდა შევგირდეთ ხო?
მოცინარ აბოს და ტასოს გაკვირვებულმა გავხედე
-მართლა ამის გამო გაუბრაზდი ევაჩკა? _ სულს ვერ ითქვამდა ანასტასია
-დიახ იმიტომ რომ მითხრა როცა რამე გენდომება მე მითხარი სხვას არავისო... მინდოდა და რამექნა _ ბავშვივით ჩავილაპარაკე და მოულოდნელად მომეხუტა ზურგს უკან ნოე ხელები მუცელზე დამადო და აბოს გახედა
-ასეა ჩემო ძმაო ჯერ ერთ ბავშვს ვზრდიდი ახლა სამი უნდა გავზარდო ერთად _ სამივეს გაგვეცინა
-სულ ოთრი დღე დარჩა და ყველაზე საუკეთესო დღე დადგება თქვენს ცხოვრებაში _ ნოეს მოვშორდი და წვენი დავისხი
-დედამისი ვერ დავითანხმე მანამდე რომ გადმოუშვას ჩემთან _ ნაწყენმა გახედა აბომ ანასტასიას
-კარგი რაღა დარჩა 4 დღეც... დამიჯერე მერე შეეხვეწები ცოტახანი წაიყვანეო
-ევა შენი ქმარი დღეს ზედმეტად კარგ ხასიათზეა არა? _ წარბაწეულმა გახედა ნოეს ანასტასიამ
-მოიცა მაგით რაგინდა თქვა? _ გვიან გავიაზრე რას ამბობდა და გაბრაზებულმა გავხედე
-არაფერი პატარავ არაფერი, ყველა ჩვენსავით უნიკალური წყვილი ხომ ვერ იქნება


ანასტასია და აბო მალევე წავიდნენ რესტორნის დიზაინერთან
-ნოე ჩვენც წავიდეთ ხო?
-სად პატარავ? _ გაკვირვებულმა გამომხედა
-ის კაბა არ მომწონს რაც ვიყიდე მინდა რომ სხვა ავარჩიოთ ჩემთვის და ნიაკოსთვის ერთიდაიგივე ფერი

ნოეს აქეთ იქეთ ვატარებდი მაგრამ საჩემოს მაინც ვერაფერს ვპოულობდი, იქვე მდგარ სკამზე დავჯექი დაღლილი და მუცელზე ხელი დავიდე
-ძალიან დავიღალე, უკვე მესამე მაღაზიაში ვართ და აქაც არაფერი მომწონს, მოდი შენთვის შევარჩიოთ ჯერ პიჯაკი და შარვალი
-პატარავ ხომ ვიყიდე უკვე _ მობეზრებულმა გამომხედა
-კი იყიდე მაგრამ ის შავია მინდა რომ მუქი ლურჯი ჩაიცვა გთხოვ კარგი? _ როცა მივხვდი რომ შეწინააღმდეგებას არ აპირებდა ღიმილით წამოვდექი და კაცების სექციისკენ გავემართეთ, მხოლოდ ერთადერთ პიჯაკზე დაემთხვა ჩვენი აზრები და გასახდელში შევიდა, სანამ გამოვიდოდა კონსულტანტი ბიჭი მომიახლოვდა ღიმილით
-დახმარება ხომ არ გნებავთ?
-არა მადლობთ ველოდები _ ღიმილით გავხედე ბიჭს რომელიც ჩემს მუცელს თვალს არ აშორებდა, უხერხულად დავიხედე რაიმე ხომ არ მჭირს თქო
-როგორც ჩანს მოუსვენარი პატარა გყავთ _ თითით მიმანიშნა ამობურცულ ადგილას სადაც წამების წინ ჩემმა „ბიჭმა“ ფეხი მომარტყა ღიმილით მივიდე მუცელზე ხელი, როგორც ჩანს გასახდელიდან ნოე უკვე გამოსულიყო და წარბაწეული გვიყურებდა, რომ გავხედე ემოციები ვერ შევიკავე
-თითქოს ზუსტად შენთვის შეკერესო, როგორ გიხდება ნოე _ სიყვარულით სავსე თვალებით მივუახლოვდი და უპასუხოდ შებრუნდა გასახდელში
-თქვენი მეუღლეა?
-დიახ _ ჩანთიდან მომღერალი ტელეფონი ამოვიღე, მზერით მოვუბოდიშე ბიჭს და ანასტასიას ვუპასუხე
-ხო ტას
-დიდი ხანია ვფიქრობ ამაზე _ ეტყობოდა რომ დაბნეული იყო
-რაზე ფიქობ? რაგჭირს კარგად ხარ?
-მართალია შენ გათხოვდი პირველი და ჩვენი შეთანხმების თანახმად მე უნდა ვიყო შენი მეჯვარე მაგრამ იმ იმედს მოვეჭიდები რომ ჯერ თქვენ ისევ არაოფიციალური ცოლ-ქმარი ხართ და მაქვს უფლება მეჯვარედ ჩემი გაბერილი დაქალი მოვითხოვო
გაოცებისგან არ ვიცოდი რამეთქვა ვერც უარს ვეუბნებოდი, ჩემი სიჩუმე ვერ აიტანა და მან გააგრძელა საუბარი
-ევა ერთადერთი ადამიანი ხარ ვინც ამ ბედნიერ დღეს ჩემს გვერდით მინდა იდგეს, ვფიქრობდი ამდენხანს და თქმასაც ვერ გიბედავდი რადგან ვიცი ამასთან დაკავშირებით შენი რეაქცია სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე ტელეფონით მეთქვა ეს ყველაფერი... ხოდა სანამ პასუხს მეტყვი გეტყვი რომ თუ ასე არ მოხდება ვერ ვიქნები სრულყოფილად ბედნიერი ადამიანი... ხოო და კიდევ რა მინდა გითხრა ატმისფერი კაბა შეარჩიე საქორწილო სუფრა ატმისფერ და თეთრშია
პასუხის გაცემას ვაპირებდი ტელეფონი რომ გათიშა
-მოხდა რამე? _ წინ დამიდგა ნოე და თვალებში შემომხედა
-ანასტასია იყო, ჩემი მეჯვარე უნდა იყოო _ ლამის აცრემლებულმა გავხედე
-მერე რა არის პატარავ ამაში ცუდი? _ გაკვირვებული იყო
-მე მინდოდა ის რომ ყოფილიყო ჩემი მეჯვარე _ ჩუმად ჩავილაპარაკე და პირველად გავიაზრე თურმე როგორ მტკიოდა ჩვენი დაუკანონებელი ქორწინება, არ მინდოდა რაიმე შეემჩნია ამიტომაც ღიმილი მოვირგე ბაგეზე და ისევ გოგოების სექციაში მდგარი კონსულტანტისკენ გავემართე
-ატმისფერი კაბები მაინტერესებს ყველა რაც კი გაქვთ ... ჩემთვის _ დავაყოლე და მუცლისკენ ვანიშნე მზერით
ღიმილით მომშორდა გოგონა რამოდენიმე კაბა გადმოიღო, ნოე მიუახლოვდა და ერთერთი გამოართვა
-ვფიქრობ ძალიან მოგიხდება პატარავ
კაბას დავაკვირდი და მართლაც საოცრად ლამაზი იყო, ღიმილით გამოვართვი კაბა და გასახდელში შევედი, კაბა ჩავიცვი როგორღაც მაგრამ ზურგზე ზმეიკა ვერაფრით შევიკარი ტელეფონი ავიღე და ნოეს დავურეკე იმ წამსვე მიპასუხა
-თუ არ გინდა რომ ტიტლიკანა გამოვვარდე გარეთ შემობრძანდი და შემიკარი ეს კაბა
ნოემ სიცილით გამითიშა ტელეფონი და მალევე გაჩნდა ჩემს ჩემს ზურგს უკან სარკიდან ვუყურებდი და მეღიმებოდა ნელა დამისვა ზურგზე ცივი ხელი და კისერში მაკოცა
-არ შევმცდარვარ პატარავ საოცრად გიხდება
-შემიკარი და გადი სირცხვილია _ აღელვებულმა ამოვილაპარაკე
-ხედავ პატარავ დედაშენი რა ცუღლუტია ჯერ შემომიტყუა ახლა კი მაგდებს
ნოე ძვლივს გავუშვი გასახდელიდან ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცვი, ნიაკოსტვის ულამაზესი კაბა ვიყიდეთ და მხოლოდ ფეხსაცმელი დამრჩა საყიდელი
-პატარავ გთხოვ ფეხსაცმელი ხვალ ვიყიდოთ კარგი? _ საოცრად დაღლილმა გამომხედა ნოემ და მივხვდი რომ კიდევ დიდხანს გამიძლო
-ეხლა ისეთი საყვარელი ხარ შენი შვილი რომ არ მეწინააღმდეგებოდეს მაგრად ჩაგეხუტებოდი
სიცილით ვანიშნე წავიდეთ თქო

მანქანაში ვიჯექით და სახლში ვაპირებდით წასვლას რომ მივუბრუნდი
-ჩვენთან წავიდეთ რესტორანში რამდენი ხანია იქ არ ყოფილხარ, თან ნახავ როგორი მონდომებული ცოლი გყავს, რომ მენატრებოდი სულ იქ ვიყავი რაღაცეები შევცვალე და იმედია არ გამიბრაზდები
გაეღიმა და ხელზე მაკოცა
-ხომ გითხარი როგორც შენს პატარა გულს გაუხარდება ისე მოაწყვე ყველაფერი თქო, წამოდი აბა ვნახოთ
მანქანა დაძრა და რესტორნისკენ გავემართეთ, ფანჯარაში გავიხედე და საუბარი გავაგრძელე
-იცი როგორ მენატრებოდი? აბოსაც არაფერს ვეკითხებოდი რადგან მეშინოდა არასასურველი პასუხი არ მიმეღო, მეღვიძებოდა ღამ-ღამე და მეგონა ერთ დღესაც ჩემს გვერდით დამხვდებოდი, ის პერიოდი მახსენდებოდა შექრპირის ენით რომ ვსაუბრობდით (ჩამეცინა) აღარ დამტოვო ნოე... რაც არუნდა მოხდეს დამპირდი რომ ჩემთან იქნები კარგი? არ დაუშვა რომ ეს დღეები ისევ გამოვიაროთ

-გამარჯობათ ქალბატონო ევა, ბატონო ნოე კეთილი იყოს თქვენი დაბრუნება _ ღიმილით შეგვეგება გოგონა და დარბაზში შეგვიძღვა, ნოემ თვალი მოავლო შეცვლილ გარემოს და კმაყოფილმა გამომხედა, თავისუფალ ადგილას დავჯექით და მარიამი მოგვიახლოვდა (მიმტანი)
-რა მოგართვათ? _ დავფიქრდი და მივხვდი რომ ძალიან მინდოდა რაიმე ტკბილი და გემრიელი
-მე ალუბლის წვენი და მარწყვის ტორტი მინდა ნოე შენ?
-მე მხოლოდ ყავა მომიტანეთ
მარი შებრუნდა და წასვლას აპირებდა რომ გავაჩერე
-ორი კოვზი ყავა, ერთი შაქარი და ცოტა რძე დაამატე
ნოეს გაეცინა გოგონამ კი ღიმილით დაგვტოვა
-ახალი კადრები აგიყვანია, აქაურობაც შეგიცვლია _ თვალებში მიყურებდა და მისი ღიმილი ამდენი ხნის შემდეგაც კი მაბნევდა
-ღმერთო როგორ მიყვარხარ _ ჩემდაუნებურად ვუთხარი და ხელზე ხელი მოვკიდე


მომენატრეთ მეგობრებო ♥