ცოტახანი ისაუბრეს შემდეგ კი კოცონის დანთება გადაწყვიტეს.ცოტახანში დიდი კოცონი ააგიზგიზეს,დემეტრემ ანის დანაპირები შეახსენა.
-ანი,ხო გვიმღერებ?
-დემეტრე,მე ვთქვი თუ ხასათზე ვიქნები მაგ შემთხვევაში ვიმრერებდი.
-მერე,უხაასიათოდ არხარ,ამიტომაც აიღე გიტარა.სიტყვის თქმაც არ დააცალა ანას ,გიტარა მიაჩეჩა თუმცა უცებ ძმაკაცი გაახსენდა და მას გაახედა,გაუღიმა ანის გიტარა გამოართვა და ახვლედიანს გადაუბოძა.ვაჩეს გვერდით რათქმაუნდა ქალბატონი თაია იჯდა,არადა შეხედულად ძალიან კარგი გოგოა თუმცა,მისი ქცევები შეხედულებებ შეგიცვლის.ნერვები მოეშალა რადგან გარედ გასვლის თანავე ჩაეკვეხა ბიჭებს შორის.სალომემ ანის ქცევები მაშინვე შემააჩნია,რასაც სხვებზე ვერ ვიტყვით.ეს ყველაფერი იმიტომ,რომ ანი არასდროს მოქცეულა ადრე ასე ,ახლა კი სალომესთვის ეს თვალშისაცემი იყო.უცებ მოიფიქრა თუ როგორ გამოეკეთებინა დაქალისთვის განწყობა.
-თაია შეგიძლია ანი ვაჩესთან დააჰინო,ერთად თუ იქნებიან მგონი უფრო კარგათ იმღერებენ.მართალია გოგონას ეს შემოთავაზება არ მოეწონა თუმცა,მაინც დათანხმდა.ანიმ კი სალომეს კითხვის ნიშნით სავსე თვალები იაბყრო.ცოტახანი სიჩუმე ჩმოვარდა თუმცა,ის მალევე კიტარის მომაჯადოვებელმა აკორდებისხმამ შეცვაალა,რომელსაც თან ორი მომნუსხველი ხმა ადევნა,ამ ყველაფრის მოსმენა კი სადღაც სხვა სამყაროში გადაგაგდებდა.
მართლა ძალიან კარგათ იმღერეს რაც გამორიცხული არც კი იყო,რადგან ორივეს ძალზედ შესანიშნავი ხმა ააქვს.სიმღერის დასრულებას თან ტაში მოჰყვა,ანი კი იღიმოდა და უხაროდა ,რომ მის ნიჭს აფასებდნენ.
-კარგათ მღერი.უცებ ვაჩეს ხმა მოესმა,გაიუხარდა,ძალიან გაუხარდ მისგან კომპლიმენტის მიღება.
-მადლობა,შენც ასევე.ჩვენი გოგო არ დაიბნდა და პასუხი უცებ მიუბრუნა.
-აუუ კიდეიმღერთ რა და ეხლა ვიდეოს გადავიღებ.სალომემ შრეკის კატის თვალები შეანათა წყვილს
-ანა,ჩემ ადგილს არ დამითმობ.უცებ წამოხტა თაია ფეხზე.
-უი ბოდიში გვრიტებო მოგაცდინეთ.ამანაც ჩაისისინა და ფეხზე ადგომას აპირებდა თუმცა გიორგიმ შეაჩერა.
-არ ადგე ანა ჩვენ ისედაც მივდივართ,გვიანია უკვე თან ხვალ თბილისში ვბრუნდებით ,იმედია იქაც შევხვდებით.
-რა გაეწყობა,ნახვამდის.ვითომ გული დასწყდა სალომეს და თავისი სამსახიობო ნიჭი გამოავლინა.ცოტახანი კოცონთან დარჩნენ,თუმცა მალევე დაიშალნენე.სალომემ და ანამ ერთ ოთხში დაძინება გადაწყვიტეს,თუმც ავტყობ ამ საღამოს ძილი არცერთს უწერია.ოთახში შესვლისთანავე სალომემ დაქალს ხელი დაავლო და საწოლზე დააჯინა.
-გოგო,რა დაგემართ ,რაც სამზარეულოდან გამოვედით და თია დაინახე სულ რაღაცნაირად დადიხარ თან მხოლოდ მაშინ როდესაც ახვლედიანის გვერდითაა.
-სალომე სიცხე ხო არ გაქ? რანაირად ვარ ? ჩვეულებრივად დავდივარ.
-სულაც არ იყო ეგ შენი სახე ჩვეულებრივი,შეიძლება სხვისთვის კი მაგრამ ჩემთვის სულაც არა.ანა მთელი 20 წელია გიცნობ და ვერაფერს გამომაპარებ.
-აუ სალომე.
-ანა მეთქი.ჩქარა აღიარე ,რომ ვაჩე მოგეწონა,და მითხარი აი მაშინ ის ორი ერთდ ,რომ დაინახე რა მოგივიდა.
-აუ,ხო კაი შენ ხომ არაფერი გამოგეპარება.არვიიცი რატომ მაგრამ ძალიან მეწყინა,თითოს რაღაც ჩამწყდა და სხეულის ნაწილი მომაკლდა,პირველად ვიგრძენი ასეთი რაღც ,და რატომ ვერ ვხვდები მე ხომ მას მხოლოდ ორი დღეა ვიცნობ,მხოლოდ სახელი და გვარი ვიცი მისი.
-ანი.
-ჰო
-მგონი შენი პირველი და უკანასკმნელი იპოვე... სალომემ ეს თქვა და შუქი ჩააქრო იმის ნიშნად,რომ საუბარი დამთავრებულიაო.ანისაც მალე ჩაეძინა. დილით სალომმ გააღვიძა.
-ანი,მიდი ადექი სასეირნოდ მივდივართ.
-აუ ,რომელი საათია რა დროს სეირნობაა.
-ანა თორმეტი დაიწყო.
-ხოდა ადრეა...თორმეტი? ამდენი ხანი როდის მერე მძინავს?
-ეტყობა ვაჩე გესიზმრა.
-აუუ უ მაკაიფე შე დამპალო.ანაც უცებ ამოხტა ფეხზე და სააბაზანოში შეიკეტა.თავი მოიწესრიგა . შავი მაისური და შორტები ამოიცვა,ფეხზე კეტები . სალომეცზუსტად ისევე იყო ოღონდ იმ განსხვავებით ,რომ კეტები წითელი ეცვა და არა შავი.ერთად შეაბიჯეს სამზარეულოში ,ყველას მიესალმნენ და გზა განაგრძეს.
-ანი,რამე გეჭამა,მიდი რა და დაგელოდებიტ ჩვენ.
-„აუუ ლუკა არ მინდა ჭამა.წამო რა თუმოდიხარ.
-ჰო კაი,ჯინიანო.
ყველა თავისი საქმით იყო გართული,ანი კიიმდენად შეყვა გარემოს თვალიერებას,ვერც კი გაიგო გვერდზე ვინ ამოუდგა.უეცრად რაღაც ხმა მოესმა,უკან შეტრიალდა და დაინახა თუ როგორ უახლოვდებოდა მათ ტრაქტორი.ამ გოგოს პანიკური შეტევა არა მხოლოდ ტრაილერებზე არამედ დიდი მანქანებზე ემართება.ირგვლის მიმოხედა,არსად იყიო ისეთი ადგილი სადაც ცოტათი მაინც მოშორდებოდა ამ ქმნილებას,მაგრამმსგავსი ვერაფერი დაინახა მხოლოდ მშენებლობა , სადაც ალბათ ეს ტრაქტორი მიდიოდა.რადგან ვერაფერი მოიფიქრა და ის საშინელი ქმნილებაც უვე ახლოს იყო,გვერდით მდგომს ხელები მოხვია თავი მის კისერში ჩარგო და თავლები დახუჭა.მან კიუბრალოდ თავზეხელი ჩამოუსვა,და ამის გამეორება რიტმულად დაიწყო თნ აწყნარებდა.
-ნუ გეშინია ,მე შენთნ ვარ...სანამ შენთნ ვარ ვერაფერს დაგიშავებენ.ჩურჩულებდა და გოგონას აწყნარებდა.გოგონამ როდესაც იგრძნო ,რომ საფრთხე უკვე გასული იყო თავი წამოყო,და მის "გადამრჩენელს" შეხედა...