როდესაც მიხვდა თუ რას აკეთებდა და ვის ეხუტებოდა ,უცებ დაიხია უკან და თავი ჩახარა.არ უნდოდა ,რომ მისი სიწითლე ახვლედიანს დაენახა,თუმცა ეს შეუძლებელი იყო.
-ბოდიში...მე უბრალოდ ძალიან შემეშინდა.
-კარგი პატარა,ნუ ღელავ არაფერია.მიდი დაწყნარდი და იმათ დავეწიოთ. ვაჩემ ანას კიდევ ერთი გასაწითლებელი მიზეზი მისცა,პატარაო რომ უთხრა სულ დაიბნა და უფრო აწითლდა.
დაბნეულობისგან არც კი იცოდა რა ექნა ბოლოს კი რაღც წამოროშა.
-სულაც არ ვარ მე პატარა,და მითუმეტეს შენი.
-ზუსტადაც ,რომ პატარა ხარ თან მარტო ჩემი.გოგონა კი გაშეშდა,არ იცოდა რა ეთქვა,ან ეთქვა თუ არა რამე.
სახლში დაბრუნებული,მთელი დღე ცდილობდა,რომ ვაჩესთან დილოგი არანაირად გაება,ბიჭი კი ამას ამჩნევდა და გოგონას ქცევაზე ძალიანაც ხალისობდა .მთელი კვირა ესე გავიდა.მართლიაა სვანეთში დარჩენა მთლად ორი კვირაც არ გამოუვიდათ,რადგანა სახალისო და გასართობი გამოელიათ ამიტომაც ისევ თბილისში გადაბარგდნენ.დილით ადრე გაუდგნენ გზას,რათა დროულად ჩასულიყვნენ თბილისში.რატომთღც პირველი ახვლედიათან მიდიოდნენ,გოგონებს კი ძალიან უკვირდათ თუმცა ხმა არ ამოუღიათ და მათ ნებას დაყვნენ.როგორც წასვლის დროს განაწილდნე,ახლაც ისე განაწილდნენ,გზაში კი ხმას არ იღედნეენ,როგორც ჩანს დაღლილობამ ამათზეც იმოქმედა და ეს გადარეულები დააშოშმინა.
მანქანა დიდი ორსართულიანი სახლის წინ გაჩერდა.გარედან არაფერი ჩანდა რადგან სახლს დიდი "გალავანი" ერტყა.შიგნით შესვლისას კი თვალში საცემი იყო ყვავილებით მოფენილი ბაღი, სადაც პატარა ლამპიონიც იდგა.სახლიდან მარჯვნივ ორ დიდი ხეს შორის ჰამაკი იყო გაკიდული.მეორე მხარეს კი მაგიდა და სკამები იდგა ხოლო ხეებზე ნათურები ეკიდა.სახლი კი თეთრი ფერის იყო,ფანჯრებს შავი გისოსები ქონდა.კარები კი ამავე ფერის იყო.ეზოში ყველა ერთი-მეორეს მიყოლებით შელაგდა და კარებს მიუახლოვდნენ.ვაჩე წინ გავიდა და კარებზე დააკაკუნა,ცოტახანში კი კარები მაღლმა გოგონამ გააღო, საშუალო მზომის შავი თმით რომელიც ბოლოებში სასწაულად დახვეული ჰქონდა,საშუალო ზომის ცხვირით და ამავე ზომის ტუჩებით თვალები კი ზუსტად ისეთი ჰქონდა როგორც ვაჩეს,მწვანე ,არა უფრო მუქი მწვანე რომელსაც ოდნავ დაჰკრავს შავი ფერი.გოგონა ძალზედ გავდა ვაჩეს.ლუ
-ვაჩე,მოხვედით.ახლა გაგახსენდით არა ,რატომ არ წამიყვანეთ მეც სვანეთში?
-ანანო ჯერ ჩამეხუტე და მერე იჯუჯღუნე.
-ძამიკო.გოგონასაც გაეღიმა და ძმის გაშლილ ხელებს თვისი შეახვედრა.შემდეგ კი ბიჭებს ჩამოუარა დაყველა სათითოდ ჭაკოცნა.
-ბიჭებო როგრ მომენატრეთ.
-მერე რა გინდოდა ,რომ გაქანდი ამ ბათუმში თნ მარტო,დარჩენილიყავი ჩვენთან და წამოხვიდოდი.ლუკამ გოგონას გაუღიმა და ლოყები დაუწელა.
-ლუკიტო მომისმინე ჩემ გაკიცხვას გირჩევ ვინმე კარგი გოგო იშოვო და იმას დაარიგო ჭკუა.მხოლოდ ამის შემდეგ შეამჩნია ბიჭების უკან მდგარი გოგონები ,უცებ მივიდა მათთან და გაეცნო.
-ანანო ,ვაჩეს ტყუპისცალი და ბიჭების დიდიხნის "ძმაკაცი".
-სასიამოვნოა მე ანი ვარ,ეს კიდევ სალომეა.გოგონებმა უცებ გამონახეს საერთო ენა და ცოტახნით მოსწყდენენ ბიჭების გარემოცვას.შიგნით შესვლისას,ყველა მისაღებში შევიდა იქ კი ,მაგიდაზე სასუსნავები იყო დალაგებული ხოლო ტელევიზორი სპორტულ არხზე იყო გადართული სადაც ფეხბურთი გადიოდა.ანანო ძალიან დიდი გულშემატკივარია ფეხბურთის,ისევე როგორც კალათბურთის და მგონი გოგონები ძალიან ადვილად გაუგებენ ერთმანეთს რადგაან ასევე ძალიან უყვართ კალათბურთი.
-ანო,ფეხბურთს უყურებდი?ჩემი ჭკვიანი გოგო უცებ შემოხვია ძმამ დას ხეელები და გულში ჩაიკრა .ანის ეღიმებოდა როდესაც ხედავდეაა თუ როგორი თბილი და მოსიყვარულეა ვაჩე.ყყველა ჯგუფ-ჯგუფად იჯდა :ანანო და ვაჩე,ტყუპები,ანა და ლუკა ამ ორს იმ დროსი მანძილზე რაც სვანეთში იყვნენ ძალიან მეგობრული და თბილი ურთიერთობა ჩამოუყალიბდათ,ბოლოს კი სალომე და დამიანე.ეს ორიც რაღაც სხვანაირად უჟუჟუნებენ თვალებს ერთმანეთს.გოგონებმა ერთმანეთი უკეთ გაიცნეს და ძალიან კარგი დამოკიდებულება შეექმნათ ერთმანეთის მიმართ.მათი საუბარი კი ვაჩეს ტელეფონის ზარმა გაწყვიტა.უცებ წამოდგა ფეხზე და გვერდით ოთახში გავიდა,თუმცა მისი ლაპარაკი ძალიან კარგათ ისმოდა.
-მართლა ტო?...აუ რა მაგარია...შენ ძმობას ვფიცავარ მაგრა გამისწორდა... ყველაფერი გარკვევით ისმოდა თუმცა ბოლოს ყურადღება აღარ მიუქცევიათ,მხოლოდ მაშინ შეტრიალდნენ ახვლედიანისკენ როდესაც გვერდითა ოთახის კარებიდან ყურებამდე გაკრეჭილი გამოვიდა.
-რახდება ბიჭო რა გაცინეებს? დემეტრე უცებ ჩაეკითხა ძმაკაცს და გვერდით მიუსკუპტა.
-ბიჭო ალექსანდრე ჩამოვიდა. აღტაცებულმა წამოიძახა და ყველას თვალი მოავლო,გოგონებს კი გაუკვირდათ თუ ვინ იყო ალქესანდრე.
-ალექსანდრე ვინაა? ანანო ჩაერთო ლაპარაკში .
-ჩვენი ძმაკაცია,გერმანიაში იყო სასწავლებლად ამიტომაც არ გეცოდინებათ.
-და აეროპორტში ვინ მიდის დასახვედრად.
-შენ ,შენ წახვალ და ჩვენ მანამდე აქაურობას მოვაწყობთ.
-ჩემო ჭკუასუსტო ძამიკო,როგრო უნდა ვიცნო ის შენი ალექსანდრე როცა არ ვიცი როგრია?
-მოიცადე.უცებ გავარდა ოთახიდან ,ხოლო როდესაც უკან დაბრუნდა ხელში ფურცელი ეკავა წარწერით "ველოდები ალექსანდრეს ! <3 "
-კარგი რა ვაჩე.ეს გული მაინც რა საჭიროა?
-იქნება ბედმა გაგიღიმოს და შინაბერა არ დარჩე.
-ღმერთს მადლობა შენსავით ყველა პარასკვეს,ახალ-ახალი გოგო,რომ არ მყავს.ამის გაგონებაზე კი ანა გაბრაზდა,ეწყინა და იმედი დაკარგა იმის,რომ ვაჩეს ვინმეს სამუდამოდ შეყვარებას შეძლებდა.აი ანას სახე კი გოგონებს სულაც არ გამოპარვია.
-კარგი,მე წავალ აეროპორტში ,აი თქვენ კი სახლს მორთავთ.სალო ანი თქვენ გამომყევით და სამზარეულოში ყველაფერს განახებთ,რომ არ დაიბნეთ იჭებს ვერ ვანდობ იქაურობას.
-კარგი ეხლავე.სალომე ფეხზე წამოდგა მას კი ანა მიიყვა.ანანომ გოგონებს ყველაფერი აჩვენა ბოლოს კი როდესაც ყველაფერს მორჩა ,ორივე სკამზე დაიჯინა და ანას მიუბრუნდა.
-ანა.
-გისმენ.
-რაღაცას გკითხავ და გთხოვ სიმართლე მითხარი,ძალიან კარგი გოგო ხარ და ძალიანაც მომწონხარ ,შენ ვერც კი წარმოიდგენ ჩემ დასმულ კითხვაზე დადებით პასუხს თუ მივიღბ როგორ გამახარებ.
-და რა კითხვაა ესეთი?
-ვაჩე მოგწონს?
-მე...საიდან მოიტაე?
-კარგი რა ანა უბრალოდ აღიარე სიმართლე.მათ საუბარში სალომეც ჩერთო.
-ასე ძალიან მეტყობა?ანაცდაღონდა ,რადგან იფიქრა ,რომ თუ ანანომაც შეამჩნია არაა გამორიცხული ვაჩმაც შეამჩნიოს ეს ყველაფერი.
-არა,ნუ ღელავ ამას მხოლოდ მახვილი თვალი თუ დაინახავს რომელიც ჩემ ძმას არ გააჩნია.ანანომაც გაუღიმა და "რძალი" დაამშვიდა.ცოტახანი კიდე ისაუბრეს შემდეგ კი ანანო აეროპორტში გააგზავნეს.
სალომე და ანა სამზარეულოში ტრიალებდნენ და რაღცეებს ამზადებდნენ.სასუსნავები თებშზე დაყარეს,ცომი აიღეს და პიცის გაკეთებას შეუდგნენ.
-წავალ გავხედავ რასაკეთებენ.სალომემ დაქალი გააფრთხილა და მისაღებში გავიდა ანა კიონკანთნ იდგა და რაღაცას რეცხავდა როდესაც უკნიდან წელზე ხელეის შეხება იგრძნო.შეეშინდა და წამოიკივლა.
-პატარა რა გაკივლებს მე ვარ.ამ ხმის გაგონებისას კი კინაღმ ადგილზევე ჩაიკეცა.
-ვაჩე... რას აკეთებ?
-გეხუტები.იმანაც ჩუმად უპასუხა და მის კისერში ჩარგო თავი.ტანში ორივეს სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა.
-ვაჩე გაიწიე თუ შეიძლება.
ანანო აეროპორტში მალე მივიდა ,ხელში აბრა დაიჭირა და იქვე დადგა,ცოტახანში კი მას მაღალი,მუქ თმიანი ბიჭიმიუახლოვდა,თუმა ყურებამდე ქონდა და ბოლოებიოდნავ ხვეული,მუქითვალეი და ლოყბზე ფოსოები.
-არა ვაჩმ კი თქვა,რომ ჩამოხვალ კარგ გოგონებს ავაგდებთო მაგრამ აქ თუ მომაკითხავდი არ მეგონა.
-კარგი გოგო არა,მომისმინე ჩქარა წამოდი და მანქანაში ჭაჯექი და ვაჩეს კიდე მე დაველაპარაკები.გზაში ხმა არცერთს ამოუღია,სახლში მისულებს გი უკვე ყველაფერი მომზადებული დახვდათ.ალექსანდრემ როდესაც გაიგო თუ ვინ იყო "კარგი გოგო" შერცხვა თუმცა მისი ხასიათი სრულიად არ გაფუჭებულა.ანანოსკი ალექსანდრე პირველივე დანახვის თანავე არ მოუვიდა თალში.
ცოტახანი ისევ ისაუბრეს შემდეგ კი დაიშალნენ.ანანოც ოთხში აძვრა და გადაეშვა მორფეოსისი სამყაროში,ვაჩეს კი თავისი წესი არ დაურღვევია ისევ შევიდა დის ოთხში ,საბანი გადააფარა და თავზე აკოცა.
-----------------------------------------------------------------------
ამ ყველაფერს მარტო ვერ გავაკეთებდი, ჩემი გოგოს გარეშე ალბათ ახალ თვს ვერც კი დავდებდი მადლობა ანო, მიყვარხარ