-ცოტა ნელა იარე ..- მითხრა დათმ როდესაც გავშორდით იმ ადგილს და მეც სიჩქარეს მოუკელი
- ნამდვილად არ მჭირდება ეხლა "ძაღლებთან" შეხვედრა კი ... რა იყო მარტო არ უნდა დაგტოვო?!- გავხედე დათოს და გამეცინა
- დროულად კი გამოჩნდი და - მითხრა ქეთიმ
- რა მოხდა კი მარა ... რა გაჩხუბებდათ?... ქეთ შენ საღლ ისე...
- აუ მაგრად კი მიმწიხლეს და - დაიწუწუნა დათმ
- არაუშავს.. დღეს თუ გაილახები ხვალ "აბაროტი" შენია.. რა მოხდა..
- ჩემი ბრალია -თქვა ქეთმ და სარკეში გავხედე - ლადო არის ერთერთი.. ცემი ბრალია მე გამოვიწვიე უხეშად ვუთხარი და "ბლატაობა " დამიწყო.. დათო საერთოდ არ დამინახია
- ვერ დამინახავდი,,, იქვე ვიჯექი მოფარებულში იმ "ს" ტონზე გამოვიხედე... იტოკშ დავინახე ქეთ და მივედ და ატყდა რა...
- კაი გასაგებია,, სახლებში მიგიყვანთ...მარა მანამდე მოწესრიგდით
- დათნა არ უნდა ვნახოთ?.- მკითხა დათმ
- გაქ თავი?- ამიტყდა სიცილი
- აუ მეც წამოვალ რა... ითოვა ქეთმ


მივედით ნატას სახლშi, ბებია და შილიშვილი იყვნენ, თბილად მიგვიღo, დათუნა ვინახულეთ. რაღაცეებიც მივუტანეთ
- გიჭირთ ხომ მარტო?- ვკითხე მე
- გაჭირვებით ჯამრთელობა მიჭირს თრემ ბავშვის აღზრდა დიდი სიამოვნებაა..
- ცოტა ხანიც და რამეს მოვიფიქრებ... ნატა არ გამოჩენილა?- იმედიანად ვკითხე და ძალიანაც დავამწუხრე დედამისი
- არა ვატო,, მაგაზე დარდით აღარ ვარ
- არაუშავს,,, გამოჩნდება.. ჩვენ თუ არა ბავშს მაინც მოიკითხავს.. უბრალოდ ეხლა თავადაც მოსაგვარებელი აქვს რაღაცეები და...
- ჩაის გაგიკეთებთ-თქვა და სამზარეულოში გავიდა. დათუნა ქეთის ეჭირა და ეფერებოდა დათო თვალით მანიშნებდა წავიდეთო
- აქ უნდა იყოს სულ?- მკითხა ქეთმ
- არა .. ველოდები რაღაცას და მერე ჩემთან წავიყვან...დედაჩემი მიხედავს და მე
- ცოლი გჭირდება ვინც მოგხედავთ - დაასკვნა ქეთმ რაზეც მეც და დათოსაც სიცილი აგვივარდა- რა იყო რა ვთქვი ასეთ?- გაიკვირვა ქეთმ
- შენ კანდიდატურაც შერჩეული გეყოლება - სიცილით უთხრა დათომ
- არა.. მე რა კანდიდატურა.. ან ჩემ აზრს ვინ გაითვალისწინებს
- უცოლოდ არ გამოვა?! - სიცილით ვკითხხე მეც
- მაშინ ძიძა...
- მშვენიერია .. მაშინ ძიძა..-თქვა დათმ - ისე მართლაც რაღაცა უნდა მოიფიქრო თორე ესე ნატას ლოდინით გავიდა ცხოვრება
- შენ რა ცოლისკენ მიმანიშნებ?
- არა რა ცლი.. მე დათუნაზე გელაპარაკები... იზრდება ბავშვი და გვერდით არც დედა და არც მამა.. რა პონტია?
- ხო ხო ვიცი..- ჩამაფიქრა ამ სიტუაციამ მართლაც- სად წავიდა ეს ქალი ამდენ ხანს - ვთქვი და სამზარეულოში გავედი.. ნატას დედა უსულოდ იყო სკამზე თითქოს ეძინა, შევარყიე.. ვიფიქრე ჩასთლიმათქო.. მაგრამ....
გამოვიძახეთ სასწრაფო, მოვიდა პატრულიც... მოკლედ როგორც ხდება... დათოს პანიკა ისევ დაეწყო..მას ხომ მიცვალებულების საშინლად ეშინოდა,ძლივს დავაწყნარეთ... მე რა უნდა მექნა აღარ ვიცოდი.. ერთბაშად ამდენი ამბავი დამატყდა თავს და რომელი ერთისთვის მიმეხედა... მაგრამ ეტაპობრივად უნდა მომეგვარებინა ყველაფერი... როდესაც გვამი ექსპერტიზაზე გადაიყვანეს,დათუნას ნივთები რაც ვნახე ჩავალაგე, ძმაკაცებს დავურეკე და დახმარება ვთხოვე.. ნატა არსად ჩანდა ეკაც არ იყო საქართველოში და ვის უნდა მიეხედა ცერემონიალისთის?1 თავი მოვალედ ვიგრძენი ჩემი შვილის ბებია ღირსეულად მიმებარებინა მიწას. ბიჭები დავატრიალე ყველაფერი მოვაწესრიგებინე სახლში, ქეთის გავაყოლე დათნა სანამ მე საქმეებს მოვრჩებოდი და ეკას ნმერი მოვიძიე
- ეკა როგორ ხარ?!- არც ისე ხალისიანი მაგრამ არც ისე დამწუხრებული ხმით ვკითხე როდესაც ყურმილი აიღო
- მადლობთ.. კარგად.. რომელი ხართ?
- ვატო ვარ,,,
- ვატო?... მშვიდობაა?.. შენ ჩემთან საიდან ან რატომ?- აშკარად უკვირდა
- საქმემ მოითხოვა..
- თუ ნატას გამო რეკავ არაფერი შემიძლია გითხრა ახალი..
- არა... ნატა აღარ მაინტერესებს..
- ეგ როგორ..
- ეხლა მაგაზე სალაპარაკოდ არ დამირეკავს და არც ვაპირებ აწი მაგ ადამიანზე ლაპარაკს... უნდა ჩამოხვიდე..-პირდაპირ ვუთხარი
-რა მოხდა?1- აშკარად ანერვიულდა - დათუნა ხომ კარგად არის?
- კი კი
- აბა?,,,, დედას?,,....
- უნდა ჩამოხვიდე -კატეგორიულად ვუთხარი და მახსოვს მისი ქვითნი, სიტყვა აღარ უთქვამს ტიროდა ამიტომ გავთიშე და ვაცადე სანამ გულს მოიოხებდა
ყველაფერი ფაქტიურად იმ დღესვე მოგვარდა. ჩემი მხრიდან რაც შეიძლებოდა გამეკეთებინა წესის აგების მხრივ მაქსიმალური გავაკეთე..ეკაც საუბრის შემდეგ საქართველოსკენ გამოემართა და მეორე დღეს აქ იქნებოდა. დაღლილი ვიყავი მაგრამ დაღლის უფლება არ მქონდა, ბიჭები დავტოვე ნათესავ ჭირისუფლებთან ერთად და მე და დათო დათუნას წამოსაყვანად წავედით.
- მოკლედ რა..- ჩაილაპარაკა დათომ
- რა იყო?!
- აღარ დამთავრდება ეს ახალ ახალი პრობლემები?! ,,,ვერ დავწყნარდით რა - გულდაწყვეტილი თქვა და ავტომობილის მინა ჩამოსწია ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი
- მოგვარდება ყველაფერი.. გიკვირს რამე? ეს ხომ ცხოვრებაა დავით... ზუსტად რომ ასე მიდის მთელი ცხოვრება... კარგად ცუდად კარგად ცუდად.. მანახე ადამიანი ვისაც ან ერთ აქვს მარტო ან მეორე
- ბიჭო ბაზარი არაა.. მაგრამ ამდენი ერთბაშად უკვე აღარ ვიცი რა...სად მივდივართ?
- დათუნა უნდა წამოვიყვანო ჩემთან...
- ხოო.. ზოგიჭირი მარგებელიაო დათნას შემთხვევა ასე შეილება ჩაითვალოს - გაეღიმა დათოს
- შენ ბიჭო შ*გ ხო არ გაქ - მეც ძლივს შევიკავე ღიმილი ისე ბედნიერად თქვა
- კაი ხო რა იყო ვღადაობ ... დედაშენს ელაპარაკე?
- რა ლაპარაკი უნდა, ჩემი შვილი ჩემთან იცხოვრებს და ვსო
ქეთისთან რომ მვედით დათნას ეძინა
- ყავას დაგალევინებთ დასხედით ცოტა ხნით- შემოგვთავაზა ქეთიმ.
- აუ ხო რა ქეთ... იმენა დღეს არ მიმიღია დოპინგი -მხიარულად უთხრა დათომ
- ხომ არ გაგაწვალა?- ვკითხე ქეთის
-არა რას ამბობ... მშვენიერი ბიჭია... მამიკოს გავს - თვალი ჩამიკრა და გულიანად გამეღიმა - თუ გინდა იყოს ცოტა ხანი ჩემთან
- არა არა .. შანსი არარაა.. ერთი ყავა გააკეთე და მოდი მერე აქ ვილაპარაკოთ
- რაზე?- გაიკვირვა დათომ და ქეთიმ
- რა რაზე... მე მა*ირებთ თუ თქვენ გაქვთ ამნეზია... რა გაჩხუბებდათ?!
- აა ხოოო... ეგ სულ გადამავიწყდა..ისეთი ამბები ტრიალებს იღადავე მავიწყდება ზოგიერთ პრობლემა - სიცილი აუტყდა დათოს და ქეთის
- და რა მოხდა?
- მოიცა ყავას დავასხავ და მოვალ- ქეთი გავიდა
- ბიჭო შენ ხომ გელოდებოდი ...იტოკში ვდგავარ რა.. თუ ვზივარ იქვე და გავიხედე და გოგო მოდის და ვიღაცა სამი ტიპი მაგრა ცუდად ეღადავება რა... მოკლედ ქეთი იყო- ამ დროს ქეთიც შემოვიდა ყავით ხელში
- ვინ იყვნენ?- ვკითხე მკაცრად
- არ ვიცი..
- რას ქვია არ იცი.. აბა ისე პროსტა..
- არა მთლად მას არ იყო.. ჩემი ბრალიც არის..
-ხოდა ეხლა დაჯექი და ამოღერღე რა მიქარე... მაინც გავარკვევ და რამე ნიტო რო გავიგო ხო იცი...
- არაფერი ისეთი.. გოგოებთან ერთად ვიყავი.. ხოდა იქ რაღაცეები ვიმაიმუნეთ რა
- გოგოო..-ხმა გამიმკაცრდა- შენ მაიმუნობის გამო შედეგი რა იქნება ვაფშე იცი? ვინ არიან რა დააშავეს ან რატომ,,, მალე ამოღერღე
- ვხუმრობდით უბრალოდ და გამოვემცნაურეთ.. მოკლედ აგვყვნენ.. მერე უკვე აღარ მოგვეშვნენ.. მე და ნანკას გამოგვყვნენ.. ნანკა სახლში მივიდა და მე სანამ სახლამდე მივედი ასეთი ამბავიც მოხდა..
- სად იყავი სად გაჩითე?!
- ბარში.
- ყოჩაღ.. ასეთი ტუტუცური საქციელი შენგან..
- ვიხუმრე -დამნაშავედ გრძნობდა თავს
- ხოდა მაგარ დღეში აღმოჩნდით.. რო არ მოვსულიყავი გაგწიხლავდნენ ორივეს...
- კაი ვატო.. ნუ ტისკავ.. ისედაც ხვდება რო მიქარა..- დაცვა სცადა ქეთისი დათომ
- კაი არ უნდა... მოვაგვარებთ ამ ამბავს და ეს ქალბატონი აზრზე მოვა... და ვაფშე ნანუკასთან ერთად აღარ დაგინახო
-რატომ?- გაიკვირვა ქეთიმ
- რატომ?- გავღიზიანდი მის კითხვაზე- იმიტო რომ მე ვამბობ
- და შენ ვინ ხარ რომ მიწყვიტავ მე რა ვქნა და რა არა? შენ მე ნატა ხო არ გჰონივარ?!- აენთო ქეთი
- რაო?- სკამიდან წამოვიწიე- ქეთი აზრზე მოდი მე რომ ..
- აბა დაწყნარდით- ჩაერეია დათო- სწორია ქეთი.. ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ და არც მე და არც ვატოს შენთის ცუდი არ უნდა და რახან გეუბნებით გაიგე
- აჰა.. ე ი შენც თვლი რომ ნანუკას არ უნდა გავეკარო??-გაოგნებული უყურებდა დათოს
- კი მეც მასე ვფიქრობ
- იმენა ვატოს კუდი იყავი და ხარ - ირონიულად მიუგო დათოს, სიწითლემ წამოუარა დათოს, მე სიბრაზისგან თვალები ამემღვრა
- იცი რისი ღისი ხარ? - ვუთხარი მე - ამხელა გოგო მაგრად უნდა გაგლახოს კაცმა, მაგრამ ჩემ თავს არ ვაკადრებ რომ მასე მოგექცე..
- იმიტო რომ არ გაქ უფლება -ისევ აგრესია ქეთის
- უფლება რისი მაქ და რისი არა ეგ შენი გადასაწყვეტი არარის... აზრი არ აქ შენთან ლაპარაკს...ადე დათო წავედით..ბავშვი გამომიყვანე- დათ დამყვა და ადგა, ქეთმ მძინარე დათნა გამომიყვანე გამოვართი და კარისკენ წავედით
- მაგრად მიქარე ქეთ...-უთხრა გულნატკენმა დათომ- ესე თუ შეგეშლებოდა არ მეგონა...
- მოვაგვარებთ მაგ ამბავს არავინ შეგაწუხებს იმ ბიჭებისგან და დალშე შენი ცხოვრება შენ იცი- დავამატე მე
- რა იყო გამებუტეთ?- გაიოცა ქეთმ. სიტყვა აღარ გვითქვამს ისე დავტოვეთ იქაურობა.. რულთან დათ დავსვი რადგან დათუნა ხელში მეჭირა
- კაი დათ.. ხო იცი რა ქათამაა... გოგოა.. ძალიან ნუ მიიტან გულთან
- ეჰ ვატოო, არ მიმაქ და თან მიმაქ მაგრამ რა ვუყო... არ უნდა ადამიანს გაგვიგოს და ხო არ დავაძალებთ... თ ასე ფიქრობდა შენზე და ჩემზე ნაღდად არ მეგონა
- ვერავინ გაიგებს მე და შენ ძმაკაცობას და არცაა საჭირო ვინმეს რამე ვუხსნათ..
სახლშ გვიან მივედი.. მანქანა დათოს გავატანე და დილას ადრე გამოევლო ვთხოვე რომ ეკას დავხვედროდით აეროპორტში
- ვატო დედა ხომ მშვიდობაა?- როცა ბავშვით დამინახა ხელში
- კი დედა.. დათნა ჩვენთან იცხოვრებს
- და..
- რა და დედა?? ბებიამისი ხელებში ჩამაკვდა ლამის, დედამისი სად არის ისიც არ ვიცი და ვინღა დარჩა ამ ბავშვს ჩვენს გარდა?
- კი დედა კი.. მომეცი დავაწვენ ბავშვს...მაგრამ ხომ იცი მაინც არის რაღაც ფორმალური საკითხები..
- ვიცი ხო და მ,ვაგვარებ...შენ ის მითხარი რეები მაქ საყიდელი ბავშვისთის..
-კარგ დედა წადი ეხლა შენც დაისვენე და მივხედავ მე ყველაფერს
საწოლზე მოწყვეტით დავეცი, ძალიან დავიღალე,, ამ რამდენიმე წლის მანძილზე საშინლად დავიღალე, მაგრამ ბედს არ ვაძაგებდი... კმაყოფილი ბვიყავი მაინც.. მიუხედავად ყველა უსიამოვნებისა მყავდა თბილი და გამგებიანი დედა, ჩემი დათნა და მეგობრები რომლის იმედი ყოველთის და ყველაფერში უნდა მქონოდა... მაფიქრებდა დანის გაუჩინარების ამბავი ძალია... სად გაქრა ან როგორ ვერ ვხვდებოდი... მოსაგვარებელი მქონდა ქეთის სიტუტუცის გამო პატარა უსიამოვნება... ამ ფიქრებში და გეგმებში რა როგორი მიმდევრობით დამელაგებინა ჩამეძინა საწოლის ზემოდანვე.. გამთენიისას სიცივემ შემაფხიზლა.. ვეღარ დავიძინე ავდქი და სამზარეულოში გამოვედი ყავის გასაკეთებლად.. დედა მისაღებში დათუათი ელში ტელევიზორთან იჯდა სავარძელში.
- დედა.. არ გეძინა??
- კი დედა მეძინა.. გაიღვიძა ბატონმა და აღარ ეძნება და ვირთბთ თავს - მართლაც ძალიან მგავდა დათნა და ყველაზე ძალიან ეს მახარებდა, მიხაროდა რომ მქონდა საშვალება ჩემი შვილი ჩმნაირი მაგრამ უკეთესი გამეზარდა
- ძიძა ან დამხმარე გვჭრდება.. რამდენიმე დღ და მივხედავ მაგ საკითხს
- არ გინდა მივხედავ...
- გვინდა - კატეგორიულად ვთქვი და ყავა მოვსვი. მალევე დათმ დამირეკა აეროპორტში წავიდეთ.აბაზანაში შევედი. ცხელმა წყალმა მართლაც რო აზრზე მომიყვანა... გავემზადე და დათოსთან ერთად აეროპორტისკენ გავემართე. ნახევარი საათი მაინც მოგვიწია ლოდინი ვიდრე რეისი დაიცლებოდა. გამოსასვლელ კარებში ეკა დავინახე, მივედი ჩანთბი გამოვართი, მივუსამძმრე და სახლისკენ გავემართეთ.
სამი დღე შეიძლება ითქვას ეკას არ მოვშორებივარ, ყველაფერი რასაც მთხოვდა უსიტყვოდ ვაკეთებდი, ბიჭებმაც კარგი პატივი მცეს, სახლშიც ცოტა ხნით თუ შევირბენდი დავხედავდი ოჯახის წევრებს ვიცბვლიდი და გამოვდიოდი. დაკრძალვის დღემაც ისე ჩაიარა როგორც ვგეგმავდით, ყველა წესი დავიცავით და დაღლილი ეკა სახლში მივიყვანე
-დაისვენე ეხლა... როდის მიდიხარ?- ვკითხე სანამ წამოვიდოდი
- არ ვიცი ვატო... უნდა დავრეკ.. თუ მოვახერხე ორმოცისთვის აქ ვიყო..
- თ არადა არ იდარდო მე მივხედავ ყველაფერს- დავაიმედე ეკა
- მადლობელი ვარ ვატო... დიდი მადლობელი..
- არ არის საჭირო- კარისკენ გავემართე
- დათნას ნახვა მინდა
- დამირეკე და მოგიყვან,,,
- ნატასაც უნდა ნახვა ..- მომაძახა კარებში და გავქვავდი... მომესმა? უნდა? სად არის? ანუ ეკამ იცის ....





ვერ ვახერხებდი დადებას მაპატიეთ არ ვიყავი აქეთ ახლა დავბრუნდი და იმედია განაწყენებულებს შემოგირიგებთ :*