სალომეს თავში უამრავი აზრი უტრიალებდა. აინტერესებდა გუშინ მათე რომ მივიდა ის ფოტო ნანახი ქონდა? თუ ჯერ არ უნახავს,წარმოუდგენია რა დღეში ჩავარდება. თუმცა,ფოტო ამ დილით ატვირთეს და შესაბამისად გუშინ ნანახი ვერ ექნებოდა. ამის გააზრებისას დაიწყო ლოდინი, მეორეჯერ როდის მოუვარდება და კიდევ მიალანძღავს ბოლო სიტყვებით,მაგრამ ორი დღე ისე გავიდა მათესგან არაფერი სმენია.ცოტა უკვირდა კიდეც,ეგონა ფოტოს ნახვის შემდეგ სასწაულებს დამართებდა.მისგან კი არაფერი ესმოდა.უნდა დალაპარაკებოდა,თუნდაც ბოლოჯერ,უნდოდა რაღაცები მაინც აეხსნა და ისე დაესრულებინა ურთიერთობა ან უბრალოდ არ უნდოდა ბოლო სიტყვები მათესი ყოფილიყო. ზუსტად 3 დღის მერე ოფისში მიადგა და პირდაპირ კაბინეტში შეაჭრა.მათე კომპიუტერში რაღაცას აკეთებდა,კარის ხმა რომ გაიგო და ყურადრება მისკენ მიაპყრო,სალომეს დანახვისას თვალები შუბლზე აუვიდა და ბრაზმა მოიცვა

-აქ რას აკეთებ?-გაბრაზებულმა მიახალა-გასაგებად ხომ აგიხსენი რომ შენი დანახვა არ მინდა არასოდეს?-სალომეს მათეს გაღიზიანებისთვის ყურადღება არ მიუქცევია,პირდაპირ წამოვიდა და მის წინ სკამზე ჩამოჯდა

-ყველაფერი კარგად გავიგე,მაგრამ მინდა რომ ვილაპარაკოთ-კატეგორიული იყო სალომეც

-და ჩვენ რამე დაგვრჩა სალაპარაკო?

-მათე, კარგი რა,ნუ იქცევი ჩამოუყალიბებელი ბიჭივით,ხომ შეიძლება როგორც ცივილიზებულმა ადამიანებმა ისე ვილაპარაკოთ?-მშვიდად მიუგო

-ცოტა ძნელია, შენთან, როგორც ცივილიზებული ადამიანი ისე მოვიქცე-კბილებში გამოსცრა

-მომისმინე,ვიცი,რომ ჩემზე გაბრაზებული,ნაწყენი,გულნატკენი ხარ. მე არ მინდოდა ასე გამოსულიყო ყველაფერი-უთხრა და თავი ჩახარა

-დამცირებული გამოგრჩა!-სალომემ სწრაფად ასწია თავი

-მე შენ არ დამიმცირებიხარ.

-ხო, ანალიტიკური აზროვნებით არასდროს გამოირჩეოდი-ირონიულად მიუგო-და შენი აზრით, რას ნიშნავს კაცისთვის ის,რომ თავისი შეყვარებული სხვა კაცს დაყვება რაღაც წვეულებებზე,მასთან ერთად ერთობა და თან ტუჩებში კოცნის,საჯაროდ. აბა ამას რა ქვია?-ხმას ნელ-ნელა მაღლა უწევდა და ცოტაც და იფეთქებდა-არამგონია საერთოდ რამე გქონდეს ჩემთვის ასახსნელი. ხომ ყოველთვის ისე იქცეოდი როგორც შენ გინდოდა,ხოდა ახლაც ასე მოიქეცი,ვერ ვხვდები რა უნდა ამიხსნა!

-ეს მართლა უბრალო კოცნა იყო,სხვა ჩვენს შორის არაფერი მომხდარა არასდროს

-უბრალო კოცნა-გაიმეორა სალომეს ნათქვამი და თან ჩაეცინა.აგიჟებდა მისი ესეთი სიშტერე

-ვიცი, რომ თავნება ვარ და მიყვარს მუდამ ჩემებურად მოქცევა და ამის გამო ბევრს ვტკენ გულს. ყველაზე ნაკლებად მინდოდა შენთვის მეტკინა გული,მართლა-უთხრა და თვალებში ჩახედა

-იცი რატომ შემიყვარდი?-კითხვა დაუსვა და თვალებში ჩააჩერდა-სწორედ იმიტომ რომ შენებური იყავი,იქცეოდი ისე,როგორც გსურდა და სხვის აზრს შენთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა.ხო,მე ეს თვისება თავიდანვე მომეწონა შენში.თავიდან კარგად დავიწყეთ,მაგრამ ეს ,,შენებურები’’ ძალიან უხეშ ქცევებში გამოავლინე,ძალიან ბევრ რამეში არ გამითვალისწინე,როგორც კაცი და როგორც შენი შეყვარებული,მაგრამ მიუხედავად ამისა,ყველაფერს გიტანდი შეძლებისდაგვარად და ვცდილობდი ხშირად არ გვეჩხუბა,ამიტომ ბევრ რამეს გითმენდი,მაგრამ საზღვარი ყოველთვის ყველაფერს აქვს.როგორ ძალიანაც არ უნდა მიყვარდე,შენ უკვე ყველა საზღვარი გადაკვეთე და გულიც ძალიან მატკინე.ამის პატიება უკვე არ შემიძლია.
დაახლოებით მაინც უნდა მცოდნოდა რომ ეს ურთიერთობა ასე დამთავრდებოდა,მაგრამ მაინც ვებღაუჭებოდი რაღაცებს, სულ ტყუილად-უთხრა რასაც ფიქრობდა და მზერა კომპიუტერის ეკრანისკენ გადაიტანა.სალომე დამუნჯებული უსმენდა.ცდილობდა შეეგროვებინა სიტყვები,რაც ახლა უნდა ეთქვა,მაგრამ ვერ პოულობდა შესაფერის სიტყვებს.

-მაპატიე. არც მე მინდოდა ასე დამთავრებულიყო ყველაფერი. ალბათ ასე უკეთესი იქნება ორივესთვის-ბოლოს რაც ენაზე მაოდგა ის უთხრა.რეალურადაც ასე ფიქრობდა. უკვე ბოლომდე დარწმუნებული არ იყო რომ მათე ისევ ისე უყვარდა როგორც თავიდან და ახლა თვლიდა,სწორედ რომ კარგი დრო იყო ამ ურთიერთობის დასასრულებლად

-ყოველ შემთხვევაში, შენთვის ნამდვილად უკეთესი იქნება- ირონიულად მიუგო და ფეხზე წამოდგა-ბოდიში სალომე,მაგრამ მართლა ძალიან ბევრი საქმე მაქვს-სალომეც მიხვდა რომ უნდა წამომდგარიყო და აქედან დროულად წასულიყო

-ხო,აღარ შეგაყოვნებ მეტს.ბოდიში და ნახვამდის მათე-ბოლოს წესის გამო გაუღიმა და უკანმოუხედავად დატოვა შენობა.
თითქოს გულიდან დიდი ლოდი მოეხსნა და ახლა უფრო თავისუფლად შეეძლო სუნთქვა.


პარასკევს,სამსახურის შემდეგ მაქსიმე და მარიამი ერთად ვახშმობდნენ ერთ-ერთ ბარ-რესტორანში,სადაც სასიამოვნო მუსიკა უკრავდა და ძალიან გემრიელ სალათს მიირთმევდნენ.

-კარგი გარემოა-აღნიშნა მარიამმა

-ხო,აქ ხშირად დავდივართ ხოლმე მეგობრები,ჩვენც მოგვწონს-უთხრა და გაუღიმა.მარიამმა გარემოს კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი.

-მარი,შეიძლება ეს ვახშამი ჩვენს საიდუმლოდ დარჩეს? -ცოტა ხნიანი დუმილი მაქსიმემ დაარღვია- ანუ ვგულისხმობ,რომ არ მინდა ჩემმა დამ გაიგოს,თორემ გამოაბამს ათას კუდს,ხომ იცი არა?-სთხოვა და თან გაეცინა სალომეს ხსენებაზე

-ზოგადად არაფერს ვუმალავთ ხოლმე ერთმანეთს,მაგრამ ეგრე თუ გირჩევნია,კარგი,არ ვეტყვი.ისე, მართლა გამიკვირდა ეს ვახშამი-მხრები აიჩეჩა მარიამმა

-ისე,გასაკვირი არაფერია,წესით-გაეცინა- ჩემ დასთან ბავშვობიდან მეგობრობ, კი გიცნობ,მაგრამ არც ისე კარგად,ხოდა მომინდა რომ უფრო ახლოს გამეცანი, თანაც მაინტერესებს თქვენ ორი, სრულიად საპირისპირო ხასიათების ადამიანები ერთმანეთს როგორ უგებთ-ორივეს გაეცინა

-ხანდახან მეც მიკვირს,მაგრამ ალბათ სწორედ ამიტომაც ვმეგობრობთ, რომ სრულიად განვსხვავდებით ერთმანეთისგან,რა ვიცი,კონკრეტული პასუხი არც მე მაქვს-გაუღიმა და წვენი მოსვა

-რაღა დაგიმალო და, მე ის უფრო მიკვირს, შენ რომ შეყვარებული არ გყავს-ინტერესით კითხა და მოუთმენლად დაელოდა პასუხს. მარიამი უხერხულად შეიშმუშნა,რადგან არასდროს უყვარდა პირადზე საჯაროდ საუბარი

-არავინ გამოჩენილა ისეთი,ვისთანაც შეიძლებოდა ურთიერთობა მეცადა,თანაც ცოტა მიჭირს ახალ ნაცნობებთან კონტაქტში შესვლა,ურთიერთობების დაწყება -ზოგადად უპასუხა და ისევ წვენი მოსვა,ნერვიულობის დასაფარად

-ანუ არც არასდროს გყვარებია?-არ მოეშვა მაქსიმე და კიდევ უფრო ინტერესით ჰკითხა.ამაზე, მარიამმა იგრძნო რომ გაწითლდა.სიმართლეს ვერ ეტყოდა ვერცერთ ვარიანტში

-არა,არასდროს-მოკლედ უპასუხა და არ შეიმჩნია,რომ იტყუებოდა. მეტი აღარ ჩასძიებია, რადგან მისთვის დამაკმაყოფილებელი პასუხები მიიღო,მეტი არც არაფერი აინტერესებდა.

საღამომ ძალიან სასიამოვნოდ ჩაიარა. მაქსიმე ძალიან კარგი და მხიარული მოსაუბრე აღმოჩნდა. ძველი სასაცილო ამბებიც მოუყვა და იმდენი აცინა მარიამი,უკვე ცრემლებს ვერ იკავებდა ხარხარისგან.თან სრცხვენოდა ხალხში ასე რომ იცინოდა,მაგრამ მაქსიმე ისე ყვებოდა ამბებს,შანსი არ იყო არ გაგეცინა. იცოდა რომ მხიარული ბიჭი იყო,მაგრამ ამდენსაც არ ელოდა.სულ ცოტათი სხვანაირი მაქსიმე დაინახა.

ამ ამბებიდან 1 თვე გავიდა. ცხოვრება ჩვეულებრივ ტემპში გაგრძელდა.განსხვავება ის იყო რომ მაქსიმე და მარიამი მას შემდეგ კიდევ 2-ჯერ იყვნენ ერთად გასულები და დრო სასიამოვნოდ გაატარეს. მარიამს მოსწონდა მისი უშუალობა და მასთან ყოფნა სიამოვნებდა რაღაცნაირად.

სალომე ჩვეულებრივ აგრძელებდა ცხოვრებას. არანაირი დეპრესია და ცუდი განცდები არ ჰქონია,იმის კვალობაზე,რომ შეყვარეუბლს დაშორდა,პირიქით, უფრო ხალისიანიც ჩანდა და დროსაც უფრო უკეთ ატარებდა.მარიამს მართლა არ ესმოდა,როგორ იყო სალომე ასე,როცა 2 წლის ურთიერთობა 1 დღეში ძალიან მარტივად დასრულდა. არ ესმოდა,როგორ შეიძლება გიყვარდეს და განშორებისას არაფერს გრძნობდე? სალომე მართლა არანაირ ჩარჩოში არ ჯდებოდა. ძალიან ბევრი ისაუბრეს მათეზე,მათ ურთიერთობაზე და საბოლოოდ, მარიამმა დაასკვნა რომ,სალომეს მათე არ უყვარდა.მან უბრალოდ აიხირა ერთ დროს, რომ მისი შეყვარებული უნდა ყოფილიყო,უბრალოდ ძალიან მოეწონა პიროვნულად, შესაფერის კანდიდატად მიიჩნია და ასე გახდა მისი შეყვარებული,თანაც მოსწონდა შეყვარებულობის პერიოდი და იმიჯი,რომ ის უკვე დაკავებული იყო. მისი ეს ვარაუდი სალომემაც დაუდასტურა,როცა 1 თვის თავზე ახალ პაემანზე მიდიოდა ახალგაცნობილ ბიჭთან- ,,მივხვდი რომ მათე არ მიყვარდა,თორემ ასე არ გამიადვილდებოდა მასთან განშორებაო’’-ასე გააჩუმა მარიამი.

მარიამს უკვე სალომეს გალანძღვის თავიც აღარ ჰქონდა,რადგან დაიღალა სულ მისი უშედეგო ჭკუის დარიგებით, ამიტომ გადაწყვიტა მიეშვა და როგორც უნდა ისე მოქცეულიყო და მერე თავის თავისთვის დაებრალებინა რაც მოხდებოდა. არადა,საერთოდ არ მოსწონდა ის ვიღაც შოთიკო,ვისთან ერთადაც მიდიოდა პაემანზე სალომე.


-მარიამ? როგორ ხარ?-მარკეტში სალაროსთან იდგა მარიამი და უცებ გვერდიდან ხმა მოესმა.რომ მიბრუნდა მათე შერჩა

-მათე,კარგად,შენ როგორ ხარ?-ლოყები შეუხურდა მათეს დანახვაზე. მიესალმა და გადაკოცნა

-არამიშავს ვარ რა-მარიამმა პარკები აიღო-ერთი სობრანიე მომეცით თუ შეიძლება-მოლარეს მიუბრუნდა მათე-რა ხდება თქვენკენ?-ახლა ისევ მარიამს მოუბრუნდა და ჰკითხა, თან ხურდა და სიგარეტი აიღო.მარიამი კარებში გამოატარა და გზადაგზა ესაუბრებოდა

-ყველაფერი ძველებურად, შენკენ?-ძალიან ჩვეულებრივი დიალოგი ჰქონდათ

-ჩემკენაც, ვმუშაობ და ვარ რა-სიგარეტს პარკი მოაცილა,ერთი ღერი ამოიღო და მოუკიდა-ის ვიცი რომ მშვენივრადაა-სალომეზე ჩაურტყა- ნუ,ცუდად არც არასდროს ყოფილა,მაგრამ...-ძლიერი ნაფაზი დაარტყა სიგარეტს

-ხო,რა ვიცი-ჩაილუღლუღა მარიამმა,ნამდვილად არ სურდა მათესთან სალომეზე ესაუბრა და ძალიან უხერხულად გრძნობდა თავს-მე მაინც მეწყინა თქვენი ამბავი-ბოლოს მაინც უთხრა

-არ გინდა,არ ღირს-ხელი ჩაიქნია და კიდევ ერთი ნაფაზი დაარტყა-ყველაფერი მაინც ისე მოხდა და მოხდება როგორც თვითონ მას უნდა-აშკარად ეტყობოდა,რომ ძალიან უჭირდა მასზე საუბარი,მარიამმა შეატყო ეს და აღარ გაუგრძელებია

-გამიხარდა შენი ნახვა-შეეცადა თემა გადაეტანა

-მეც, შენ ძალიან კარგი გოგო ხარ, ცოტათი მაინც დაგემსგავსებინა ქცევებში დაქალი,რა მოხდებოდა?-გაეცინა და ბოლჯერ მოქაჩა სიგარეტს.მარიამს სევდიანად გაეღიმა, დაემშვიდობა და სახლისკენ წავიდა.ნეტავ შესძლებოდა სალომეზე გავლენა მოეხდინა და მას მათესთვის გული ასე არ ეტკინა. ძალიან მოუნდა, სალომე ერთი მაგრად გამოელანძღა,რადგან ასეთი ბიჭი ვერ დააფასა, ვერ შეინარჩუნა და გული გაუტეხა.