8თავი
(ჯეიკი)
როგორც კი მისი სიტყვები გავიგე რომ მას ოდნავადაც არ ქონდა ჩემდამი გრძნობები მივხვდი რომ ყველაფერი დამთავრებული იყო.ამიტომ ვეცადე ცოტა ხნით დრო მიმეცა და ჩემებთან ერთად განსატვირთად დაჩაზე ავედი.ბიჭებმა გოგოები "ითრიეს".მინდოდა ყველაფერი დამევიწყებინა, მაგრამ დრო მჭირდებოდა.ლი ხომ ერთადერთი არიყო ვფიქრობდი,მაგრამ მერე მივხვდი სადაც ვცდებოდი.
-"ის ერთადერთია"
წამოვიყვირე და ოთახიდან აივანზე გავედი.მივხვდი,რომ სწორედ ახლა არ შეიძლებოდა ყურების ჩამოყრა და იდიოტივით იმაზე ფიქრი, თუ როგორ დამევიწყებინა ლი.ავდექი მანქანის გასაღები მოვძებნე და იქაურობას მოვშორდი...

(ლი)
დილით სკოლაში წასვლა გადავწყვიტე, რადგან გული გადამეყოლებინა.ლუსი გავაღვიძე,მაგრამ როგორც ჩანდა არაფრის თავი არქონდა და წამოსვლას სულაც არ აპირებდა. ამიტომ მარტო მომიწევდა წასვლა. ტანსაცმელები გადავიცვი და ავტობუსის გაჩერებაზე გავედი. უცბად ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა.
(შენთან სალაპარაკო მაქ,ახლავე მომწერე სად ხარ ჯ.)
თავიდან ვერ მივხვდი რა ჯ ,მაგრამ მერე უცბად მივხვდი და ავტობუსში წამოვიყვირე "ჯეიკი". გული გამალებით მიცემდა, ვერ გამეგო რა გამეკეთებინა.საერთოდაც ვფიქრობდი, რომ ის გიჟი იყო რადგან გუშინ ლუსის მიწერა არ მეძებოო და დღეს კიდევ მე მწერს სალაპარაკო მაქვსო.მაგრამ მე ისე მინდოდა მისი ნახვა. ის ხომ ასეთი სიმპათიური იყო.ალბათ ხუთი გოგოსთვის რო გეკითხა მოგწონს თუ არაო საშუალოდ ხუთივე გაგიჟდებოდა მასზე.შეიძლება ვაჭარბებ კიდევაც, მაგრამ არვიცი რამჭირს მისი დანახვისას, მისი სურნელის შეგრძნებისას ცუდად ვხდები. მინდება წამი გაიყინოს და სამუდამოს ერთად ვიყოთ ყოველგვარი დაბრკოლებების გარეშე.აი ასეთ სისულელეებზე ვფიქრობდი სანამ მეორე შეტყობინება არ მომივიდა.
(საყვარელო, ვიცი ისე გიყვარვარ გინდა, რომ მნახო ამიტომ მომწერე შენი მისამართი და მანქანით მოგაკითხავ)
ჯანდაბა! საყვარელო როდიდან გავხდი აუცილებლად ვნახავ და სეირს ვუჩვენებ.ტელეფონზე ტექსტს ძლივს ვკრეფდი ალბათ დებილი ვჩანდი მისთვალში, ამდენი ხანი პასუხი რომ ვერ დავუბრუნე.
(სკოლის წინ,რომ პარკია იქ მოდი ეხლა ავტობუსში ვზივარ და დალოდება მოგიწევს.) ავტობუსი გაჩერდა თუ არა ბოლო გაჩერებაზე ჩამოვედი, თან ხელებს ვიქნევდი,რომ სკოლის ჩანთა მომეხსნა, ამდროს უკან დავიწიე და ქვას წამოვკარი ფეხი. ძირს დავენარცხე წიგნები ჩანთიდან გადმოცვივდა, ტელეფონი დაბლა დამივარდა და იდიოტივით ყველა მე მიყურებდა. მოკლედ ერთი სნახაობა გავმართე. ფეხი ისე მტკიოდა ძლივს ვიკავებდი თავს რომ ტირილი არ დამეწყო.ამდროს ვიღაცამ ხელი გამომიწოდა და დახმარება შემომთავაზა, უარს ნამდვილად ვერ ვიტყოდი ,ამიტომ ხელი ჩავჭიდე და მხარზე დავეყრდენი რათა წამომდგაეიყავი.
-რამე გტკივა საყვარელო. ამ ხმის გაგონებაზე ტანში დამაჟრჟოლა სახეზე ავხედე ჩემი დღის გმირს და ჯეიკის უზომოდ სიმპათიური და მომღიმარი სახე დავინახე.
-შენ რა პარკში არუნდა დამლოდებოდი. აქსაიდან გაჩნდი?
-როგორც კი მითხარი, რომ ავტობუსში იჯექი ვიფიქრე,რომ აქ დაგხვდებოდი და პარკიდან წამოვედი.
ფეხი ისე მტკიოდა ვერც დავდიოდი, ამიტომ მიწევდა მასზე დაყრდნობა ის მიხვდა რომ ფეხის დადგომა მიჭირდა და ხელი გადამხვია,რათა მანქნამდე მივეყვანე.მე მთლიანად მასზე ვიყავი მიკრული და მის სურნელს ვგრძნობდი, მისი გულისცემა კი სიმღერასავით ჩამესმოდა ყურში.
მანქანში ჩავჯექით თუ არა ჯეიკმა სადღაც წამიყვანა ,ისე სწრაფად მივდიოდით ხმის ამოღებაც კი მეშინოდა.
-საყვარელო,მითხრა მან და გამომხედა ცოტახნით უნდა მოგიტაცო.
-რა? ახლავე გააჩერე მანქანა. შენ რა იმით სარგებლობ სიარული, რომ არ შემიძლია? ვერცკი ვაზროვნებდი მისი საყვარელო ყურებში ანგელოზის ხმასავით ჩამესმოდა.მინდოდა მისთვის ჩხუბი დამეწყო,მაგრამ იმდენად სუსტი ვხდებოდი მის გვერდით,რომ შეწინააღმდეგების თავი არმქონდა.უცბად მან მანქანა გააჩერა. ვგრძნობდი როგორ მიახლოვდებოდა თანდათან, ბოლოს კი ყურში თავისი ბოხი ხმით ჩამჩურჩულა "შენ ჩემი იქნები" და ყელში მაკოცა. ნუთუ სიზმარში ვარ გავიფიქრე და მთლიანი ტანი ამიცახცახდა.მან მის სახლში ამიყვანა. ეს იყო ძალიან მყუდრო პატარა ადგილი .იქაურობა ისე მომეწონა მინდოდა არასდროს დამეტოვებინა მისი სახლი. სავარძელში ჩამოვჯექი და მას გავხედე.
-ახლავე მოგხედავ. ის სულ მალე ჩემთან გაჩნდა და ფეხი დამიმუშავა.
-რამზრუნველი ხარ საყვარელო. ვთქვი მისი ხმით, მან კი გაიცინდა შემომხედა.
-მე შენ მომწონხარ ლი. ამის გაგონებაზე თვალები გამიფართოვდა და გულისცემა გმიხშირდა ალბათ აი აქ მოვკვდებოდი, სწორედ ეს იყო ჩემი დასასრული. ის კი სახეში მიყურებდა და მელოდებოდა. ბოლოს როგორც იქნა ამოვღერღე.ვცადე თემა გადამეტანა.
-შენ პირობა დაარღვიე. შენ მითხარი რომ ვეღარასდროს გნახავდი თუ სიმართლეს გეტყოდი.
- ეს უაზრო პირობა! მითხრა გაბრაზებული ტონიტ. მაგრამ მერე დაწყნარდა და გამიღიმა.წეეღანდელ სიტყვებზე რას მეტყვი რაც გითხარი.
-მე არ შემიძლია, შენ ჩემი საუკეთესო მეგობრის შეყვარებული ხარ, არშემიძლია გავიმეორე და ცრემლები ვეღარ შევიკავე.არ შმეძლო ამდენის ატანა მერჩივნა მიწა გახსნილიყო და ჩავეყლაპე. ჯეიკი გადამეხვია და გულზე მიმიკრა. მასთან თავს დაცულად ვგრძნობდი.მერე ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და დამშვიდება სცადა.
-გთხოვ ნუ ტირიხარ.
-როგორ არვიტირო?
-ყველაფერი მოგვარდება. შენ უბრალოდ მიპასუხე კიდევ ერთხელ მოგწონვარ?
კიმაგრამ რაუნდა ვუპასუხო ბიჭს, რომელიც მომწონს კიარა უფრო მეტიც ვგიჟდები, მაგრამ ის ხომ მაინც ჩემი საყვარელი ადამიანის შეყვარებულია. ნეტავ ლუსიც იგივეს გრძნობს მის დანახვაზე რასაც მე, ან მის შეხებაზე მასაც ჩემსავით აკანკალებს ტანში? ეს კითხვები ტვინს მიჭამდა. მაგრამ მაინც მე ვეცადა ის კვლავ მომერყუებინა მაგრამ მის ასეთ თვალებს ვერ გავუძელი და ამოვილუღლუღე.
-ჯეიკ, წამით გავჩერდი და განვაგრძე.შენ ვერ წარმოიდგენ რამხელა ტკივილს ვგრძნობ, როცა ვაანალიზებ რომ ჩვენი ერთად ყოფნა არ შეიძლება, რადგან ლუსის შეყვარებული ხარ და მასაც შეიძლება ჩემსავით "უყვარდე" მაგრ... სიტყვა არ დამამთავრებინა როდესაც მან მე მაკოცა.მისი ტუჩები ჩემსას შეეხო,ხელებით მან თავისი თბილი და დაკუნთული სხეულისკენ მიმიზიდა.წამით სამყარო გაჩერდა ჩვენ ასე ვიყავით მანამ, სანამ მან აღტაცებულმა არ მითხრა.
-შენ თქვი რომ შეიძლება ლუსისაც შენსავით ვუყვარდე? ანუ შენ ლის, რომელიც ასეთი ჯიუტი და შეყვარებულების მოძულე ხარ მე ჯეიკი გიყვარვარ?
-მე შენ მიყვარხარ. ვთქვი ასე მარტივად და გავწითლდი.