ვიგრძენი თუ ,როგორ მიმათრევდა ვიღაც ოთახისკენ.მინდოდა ყვირლი დამეწყო,მაგრამ აზრი არ ქონდა სიმღერა იმხელაზე იყო აწეული ჩემი ხმაც კი არ მესმოდა.ბოლოს ფეხების ქნევა დავიწყე და ვეცადე ხელზე მეკბინა, რადგან დამენახა ვინ მიმათრევდა ასე მწარედ იმ ოთახისკენ,მაგრამ უცბად ნაცნობი ამაზრზენი ხმა ვიცანი, ეს ხომ ჯორჯი იყო.
-როგორც ჩანს კაბა არ ჩაგიცვამს,ამის გამო დაისჯები პატარავ. მითხრა და ოთახში შემათრია.
-არაადამიანო, დავუყვირე და მუშტი მისი სახისკენ წავიღე, მაგრამ ის ძლიერი აღმოჩნდა და სანამ სახემდე მივარტყავდი იქამდე დამიჭირა მუშტი.
-როგორი,უხეში ხარ ნეტავ ჯეიკმა ისე ჩუმად იქ როგორ გაგაჩერა. ჩაიცინა მან ბოროტულათ და ჩემსკენ წამოვიდა.
-შენი დედაც ჯორჯ! ვუთხარი და მის წინ დავდექი, რაგინდა? საერთოდ ამ ოთახში რატო შემომათრიე?იცი რა ალბათ ვხვდები სკოლაში ასეთი წყალწაღებული რატომაც ხარ, თუმცა გამახსენდა შენ ხომ ერთი მეგობარიც არ გყავს,გავუცინე ცინიკურად და ლოყაზე თითი ჩამოვუსვი.მეცოდები ჯორჯ,ამ საქციელების გამო ძაააალიან მეცოდები. ბოლო სიტყვები კი იქამდე გავწელე სადამდეც შემეძლო.ის გაცეცხლებული თვალებით მიყურებდა და მიბღვერდა ,მერე ხელი ძლიერად მკრა და საწოლს მიმახეთქა.
-ახლა კი სეირს გიჩვენებ! მაიკა გაიძრო და ჩემსკენ გაცეცხლებული წამოვიდა.
-ცხოველო ვუთხარი და ყვირილი დავიწყე იქნებ ვინმეს გაეგო ჩემი განწირული ხმა და საშველად ვინმე შემოსულიყო.ვყვიროდი ბოლო ხმაზე,მაგრამ ამაოდ ის თანდათან მიახლოვდებოდა და იცინოდა. რაღაც უნდა გამეკეთებინა ვინმესთვის უნდა მიმეწერა ან დამერეკა ამიტომ, სწრაფადვე ტელეფონი ჯიბიდან ამოვიღე ,მაგრამ მან ხელიდან გამომტაცა და იქვე ოთახში მოისროლა.
-რაო პატარავ ახლა არ გეშინია? მითხრა და საწოლზე ჩამოჯდა.
ადგომა ვცადე და ეს მცდელობა წარმატებული აღმოჩნდა მას მკლავებიდან დავუსხლტი და მთელი სისწრაფით ჩემი ტელეფონისკენ გავვარდი, რათა ჯეიკისთვის მიმეწერა. წამებში მოვასწარი ღილაკზე დაჭერა, რომ წერილი გამეგზავნა სანამ ჯორჯმა ძლიერად მკლავზე ხელი არ მომიჭირა.მერე ტანზე ხელების სმა დამიწყო,კისერში კოცნა სცადა, მაგრამ ფეხი ამოვარტყი იმ ადგილას და კარებისკენ გავვარდი.ამ დროს მან თავისი ტელეფონი აიღო ხელში და დამიყვირა.
-არ გახვიდე თორე ახლავე დავურეკავ ლუსის და ყველაფერს ვეტყვი შენს წინაშე.
ამ მომენტში კარების ჯაჯგურის ხმა გავიგე,ნაცმობი ხმა იყო.
-ლიი,გააღე კარები, ნაბიჭ**** გამოუშვი, კარებს ვამტვრევ და ჯობია მანდ არ დამხვდებ შენი დ****.
ჯეიკი გავიფიქრე ჩემთვის და დავწყნარდი რომ სულ მალე ამ ველურს ვეღარ დავინახავდი.კარები ჯეიკმა შემოამტვრია და გაცეცხლებული ჯორჯისკენ წამოვიდა,საყელოში დაწვდა და მუშტების რტყმა დაუწყო ჯორჯი ღირსი იყო ,მაგრამ მე მაინც შემეცოადა. ამასთანავე შემეშინდა ჯეიკს ზედ არ შემოკვდმოდა. მისი სახე სულ სისხლიანი იყო. ჯეიკს მივვარდი და ვსთხოვე გაჩერებილიყო, მაგრამ ის თავს ვეღარ აკონტროლებდა.
-როგორ გაბედე,ლისთან ასეთი მოქცევა შე ყლ**, მოგკლავ,არ გაცოცხლებ!
მე ძალიან შემეშინდა ამიტომ ტირილით ჯეიკთან მივედი და ვუთხარი.
-გთხოვ ჯეიკ გაჩერდი ასე ხომ მოკვდება.
მეასეთი ის არასდროს მენახა შურისძიების წყურვილი კლავდა და კიდევ აგრძელებდა მის ცემას.მერე მან თვალებში შემომხედა და დამინახა თუ არა ატირებული მაშინვე გაჩერდა და ჩემსკენ წამოვიდა.
-რამე ხომ არ დაგიშავა? მიპასუხე!
-აა რა ამოვისლუკუნე და თავი დაბლა დავხარე.
-მოდი ჩემთან მითხრა მან და თავისი მკლავები შემომხვია.მეკი წამით გავჩერდი,მაგრამ მერეღა გამახსენდა ჩემი პირობა და მას მოვშორდი.
-რამოხდა?მკითხა მან
-სახლში წამიყვანე გთხოვ და ამის მერე აღარ შეგაწუხებ, მალე წავიდეთ ამ ადგილიდან.
მას ხმა არ ამოუღია ჩათვალა, რომ ასე იყო საჭირო და იმ ადგილს მოვშორდით.მთელი გზა მანქანაში ჩემთვის ვტიროდი ეხლაც ვერ გამეაზრებინა რა მოხდა.
-ლი ხომ იცი, რომ მიყვარხარ, ამიტომ ერთ კითხვაზე მიპასუხე,რატომ წაცვედი მასთან ერთად კლუბში?მკითხა მისი ბოხი ხმით მერე კი მანქანა გააჩერა, სიგარეტი ამოიღო და გააბოლა. მე სახლისკენ წავედი, მაგრამ მან მკლავში ხელი ჩამჭიდა და მისკენ შემატრიალა,სიგარეტის კვამლი მეორე მხარეს გააბოლა და სახეში შემომხედა.
-რატომ გამირბიხარ?სანამ ამ ორ კითხვაზე არ მიპასუხებ სახლში არ გაგიშვებ მითხრა და თავისი ქურთუკი შემომახვია,ალბათ მიხვდა რომ მციოდა.მე კი არვიცოდი რა მეპასუხა,მაგრამ ბოლოს ხმა ამოვიღე და ვუთხარი.
-ჯეიკ მადლობა მინდა გადაგიხადო ყველაფრისთვის რაც ჩემთვის გაგიკეთებია, შენზე ბევრი არაფერი ვიცი,მაგრამ ვხვდები კარგი ადამიანი ხარ. მინდა გთხოვო, რომ დაივიწყო ეს დღე და საერთოდ მე.შენ ძაან კარგად იცი რატომაც გაგირბივარ ყოველთვის, როცა შენს გვერდით ვარ თავი უსაშინლესი ადამიანი მგონია ლუსის გამო და ამდროს ყველანაირ შეგრძნებას ვკარგავ.ამდენ ტყუილში ცხოვრება არ შემიძლია, ლუსის მეტს ვეღარ მოვატყუებ,ამიტომ დამთავრდა ვუთხარი მას და ქურთუკი დავუბრუნე, რომელსაც მისი სუნი ასდიოდა, შემდეგ მივუახლოვდი ოდნავ თითის წვერებზე ავიწიე,თვალები დავხუჭე და მას საბოლოოდ ლოყაზე ვაკოცე.
-ლი არ წახვიდე!ყველაფერი კარგად იქნება თუ შენ ჩემს გვერდით იქნები.
მე მას არ მოვუსმინე,ზურგი ვაქციე, ცრემლები მოვიწმინდე და სახლში შევედი. მინდოდა ჩემს ოთახში ავსულიყავი და ცოტა დამესვენა ამ საშინელი დღის შემდეგ,მაგრამ კარებში ლუსი შემომეჩეხა გაბრაზებული სახით და მკითხა.
-ჯეიკთან რას აკეთებდი?

(აბა რას ფიქრობთ?12 თავი შეიძლება დავაგვიანო,რადგან ჯერ არ დამიწერია, თან ხვალე არ მეცლება.)