კარებში გავშეშდი, არ ვიცოდი წამოვსულიყავი თუ მივბრუნებულიყავი და გამეგრძეელებინა საუბარი. ამდენი ხნის შემდეგ ნატას სახელის ხსენება და თანაც მის სესახებ ახალი ამბების გაგება საკმაოდ სანერვიულო აღმოჩნდა ჩემთის, მიხაროდა რომ ცოცხალი იყო და ვბრაზდებოდი რომ ისევ დაბრუნდა ჩემს და დათნას ცხოვრებაში. აშკარად ამეჭრა გონება.
- რა?- დაზუსტება ვცადე იქნება მომესმა
- ხო ნატას უნდა ბავშვის ნახვა- ეკამ თვალი ამარიდა, აშკარად ერიდებოდა ჩემი
- გავახსენდით?- აგრესიულად ვკითხე, ადგილიდან არ დავძრულვარ ისე- ამდენი ხნის შემდეგ?
- ვატო არ გინდა ვილაპარაკოთ??
- ეკა ალბათ ხუმრობ ხომ??? რაზე უნდა ვილაპარაკოთ? ან ნატასთან რა უნდა ვილაპარაკო? მიხარია რომ ცოცხალია და კარგად არის..
- არ არის კარგად..
- არ მაინტერესებს- ვთქვი და კარები გავაღე გამოვიხურე მძიმედ და სადარბაზოს დავუყევი.
ველაპარაკო? რაზე კი მაგრამ? რა უნდა მითხრა? რა უნდა ვუთხრა? დათნა... დათნას ნახვა თუ მოუნდება არც დავუშლი.. მაგრამ სად არის როგორ ან რანაირად?? ვნერვიულობ მასზე?? არ ვიცი ალბათ ნაწილობრივ კი მაგრამ ბრაზი ძალიან დიდია მის მიმართ.
ავტომობილის კარი გამოვხსენი და ჩავჯექი. დათოს დავურეკე და სახში დამლოდებოდა ვთხოვე, 15 წუთში მასთან ვიყავი, მანაც არ მალოდინა და მალევე ჩაჯდა ავტომობილში.
- წავიდეთ?- ვკითხე
- სად?
- ისტიპები ვნახოთ... ქეთის პონტი რა..
- ვაა უკვე??- გაუკვირდა დათოს
- ხო რა იყო ისედაც სხვა საქმეების გამო გაგვეწელა და ეგ ამბავი მაინც მოვაგვაროთ
- ბაზარი არაა- თქვა და ღვედი გაიკეთა- გველოდებიან??
- "იასნია".. დავრეკე
- ხოდა მიადგი გაზს მაგათ დედას მოვ...- შეიგინა დათომ.
ერთ ერთ უბანს მივადექით,დანიშნულ ადგილას მივედით და იქ დაახლოებით 10 ჩვენი თანატოლი ბიჭი დაგვხვდა, შიში არც მე და არც დათოს არ შეგვპარვია, კარგად იცოდნენ ჩვენ ორნი რომ ვსტუმრობდით და მათი რიცხობრივი რაოდენობა უკვე იმაზე მეტყველებდა რომ ამით ცდილობდნენ ჩვენში შიში დაებადათ და თავი ისე გაემართლებინათ, ავტომობილი გავაჩერე დათოს გავხედე, მანაც თვალით მანიშნა გადავიდეთ და ძალიან თავ აწეულები და უშიშრები აღმოვჩნით მათ წინაშე. ჩვეულებრივად მივესალმეთ...
- მთავარი მოქმედი გმირი შენ ხარ ხო?რატი?
- კი ბრატ-თავდაჯერებულად მითხრა და უკვე მაგრად ჩაიწრა მივხვდი
- მერე რა იყო უკეთესი როლი ვერ აითვისე?- ცინიკურად ვუთხარი რაზევ ძალიან გაოგნებული სახეებით შემომხედა ყველამ- ამხელა კაცი ხარ და პატარა ახუშტურებული ბავშვივით იქცევი დაჟე პატარა ბავშვიც არ იზავს მასეთ საქციელს..
- ჩემი ძმა- მარცხნიდან ერთ ჩაერია- შენ აქ აგიტაციების საკითხად თუ მოხვედი მისამართი შეგეშალა... ვისაც როგორ ესმის ისე ცხოვრობს და ვის რა ეშლება ეგ შენი გადასაწყვეტი არ არის და ვაფშე..
- მოიცა ესე ყველამ თქვენი აზრი თუ უნდა გამოთქვათ მაშინ ბარემ თქვით და ბოლოს მე ვიტყვი.. აგიტაციაო და თქვენ რა არი მიტინგს მიწყობთ იბიომატ?- გადავათვალიერე ყველა- ერთმა მელაპარაკეთ და დანარჩენები გაერკვევით.... რატი, მე და შენ ვიბაზროთ?
- ვიბაზროთ- დამთანხნდა
- კაი მაშნ ეხლა მე ვიტყვი და არ გამაწყვეტინო.... მესმის შეიძლებაძმაო გოგო დაგევასოს, კაცი ვარ და მესმი8ს შენი ბაზარი არაა, მითუმეტეს რომ გოგო თავად გიწვევს, ბაზარი არაა, მაგრამ დალშე?! რა პონტია ძმაო ეს აკიდება შეწუხება და ა.შ,?
- შენ რა გოგოს სიტყვას ენდე?- მკითხა იმ ძალიან არანორმალურმა მოაზროვნემ
- აუ- ხელი ავიქნია- დავით დავიღუპეთ- გავხედე მომღიმარ დათოს- რა გოგოს სიტყვა ბიჭო?? ჯე ერთ რომ ის გოგო ჩემი და არის და იმის შემწუხებელს ყველას დედას მო...ავ მერე კიდე გითხარი არ გამაწყვეტინოთქო ხო?! შენ ძმაო ხელებს რო იქნევ თან ესე "არასპრავედლივად" პახოდუ "არაჩესნა" ეგ რომელ კაი ბიჭურში წერია?? გეუბნები მესმისთქო შენი დაგევასა გოგო იტოკშ კერავ ხო, მარა ჩემ ძმას ხელი რაზე დაარტყით? და თან რამდენმა ტო??- ყველა მისმენდა და მართლაც არავის გაუწყვეტინებია სიტყვა, ზოგადად არ ვიცი ჰიპნოსი თუ რა ნიჭი მქონდა მაგრამ ისე ვიცოდი საუბარი ბოლომდე მოვასმენინებდი ყველას ჩემს სათქმელს.- ის გოგო როგორც გითხარი ჩემი დაიკოა მაგრამ შენ თ ის გაწუხებს მე გოგოს სიტყვაზე მოვედი? მაშინ ესე გეტყვი აი ახსენი დავითა რატომ "გაილახა"? იმიტომ რომ ჩვენს დას გამოესარჩლა? გეკითხა ძმაო რატო ერეოდა და გეტყოდა...
- საქმე რაშა იცით ჩემო ძმებო?- ჩაერია დათო- ცხოვრება მარტო მუშტები არაარის, იმ დღეს მე გავილახე მაგრამ დღეს თქვენ გაილახებით ასე რომ ეგ არავის უკვირს უბრალოდ სწორად უნდა გაილახოთ... აი მე მაგალითად.. ვატო შენ არ ვიცი რას იტყვი მაგრამ ამათ გამო დაღლა არც მიღირს, კაცს რომელსაც ჯერ საკუთარ თავთან ეშლება იმას ქალთან კი არა კაცთანაც შეეშლება, ასე რომ ჩემო რატი...- დათმ ხელი მოიქნია და ერთ მუშტი უთავაზა რაზეც ყველაოე ეეე ს ძახილით და დაძაბვით რეაგირებდა
- დამშვიდდით- ვთქვი მე- ეს ასეა საჭირო... ხო ხედავთ ჩვენ ორნი ვართ თქვენ 10, რა იყო მოგვერევით?- გამეცინა- რატი აღარე შენ თავთან რომ უნდა მიიღო ეს დათოს საქციელი და ასე ჯობია ყველასთის... მეორეთ ვაფშე გოგოსთან მოქცევა ისწავლეთ და რაც მთავარია ცოტა საკუთარ თავს ეცით პატივი, კაცობა მარტო რომ გაბია ეგ არარი.... აბა ეხლა გისმენთ რამე გინდათ?- ყველა ჩუმად იყო და რატის ელოდა. ერთი მომენტი კი გავიფიქრე შეილება გავილახოთთქო - მოკლედ ჩვენ წავედით გაირკვა ყველაფერი როგორც ვხედავთ- ვთქვი და მოვბრუნდით მე და დათ და გამოვეცალეთ ძალიან უცნაურ ხალხს.
- სად იზრდებიან ესეთები არ ვიცი რა- დათმ გაკვირვებით მკითხა
- მე რავიცი- გამეცინა- გეკითხა..
- არა რა.. პროსტა რა... აი დათუნას ეგეთი იაღლიშები არასოდეს მოუვა რა...- დათუნას გახსენებაზე გამახსენდა ეკას სიტყვები
- ნატა გამოჩნდა- პირდაპირ ვუთხარი დათოს- ბავშვის ნახვა უნდა
- რა???... სად არის როგორ არის??
- არ ვიცი არ მიკითხავს არ მილაპარაკია...
- აბა რა იცი ..
- ეკამ მითრა..
- მერე??- სული დაელია დათს მემგონი ჩემი ნაწილნაწილ პასუხებით
- არაფერი დავით.. ისც არ ვიცი მინდა თ არა ლაპარაკი.. რა უნდა ვუთხრა ან მითრას კარგი რა... მაგრა ცუდად რომ მოიქცა შენც ხო იცი....
- ეგ ჩემი საქმე არ არის ვატო ... მაგრამ მემგონი მაინც უნდა გაიგო რატო მოხდა ასე
- ხო არ ვიცი რავიცი...- დათ სახლშ დავტოვე და მეც სახლისკენ წავედი,
ეხლა დათნას ძიძს ამბავი უნდა მომეგვარებინა და მერე უკვე დანის ამბავი უნდა გამეგო რა ბედი ეწია... სახლშ დათნას ეღვიძა.. მასთან ურთიერთბისთის და თამაშისთის ჯერ ძალიან პატარა იყო და თან მეშინოდა მაინც ხელში აყვანა რაიმე არ მეტკინა მისთის ამიტომ საწოლიდან ამოყვანის გარეშე ვცდილობდი მისთის ჩამენერგა ჩემი არსებობა რომ მე მისი მამა ვიყავი. ძიძის ამბავი საბოლოოდ გადავწყვიტე და შესაფერისს კანდიდატს დედაჩემი თავად აარჩევდა, ასე რომ ჩემი დაჟინებით აუცილებლად ეყოლებოდა დათნასთვის დამხმარე ადამიანი დედას.
-ვატო რაგაცა ძალიან დაღლილი და ჩაფიქრებული ჩანხარ- მკითხა გურამმა როდესაც ტელევიზორის ეკრანს უაზროდ მივშტერებოდი
- ხო გურამ რავიცი... მეც ვიღლები ხანდახან...რამე ხო არ გინდოდა?!- იშვიათად ველაპარაკებოდით მე დაგურამი ერთმანეთს და ამიტომაც გამიკვირდა მისი ჩემით დაინტერესება, არა იმიტომ რომ არ ვუყვარდი, უბრალოდ ვარიდებდით თავს ერთმანდეთს.
- არა ისე...- გვერდით სავარძელშ ჩამოჯდა და ისიც უაზროდ მიაშტერდა ეკრანს- შეიძლება გკითო?- რამდენიმე წუთის შემდეგ
- გისმენ..
- ხომ იცი რომ როგორც საკუთარს ისე გიყურებ უბრალოდ შენ თავად არ მიკარებ და ...
- გურამ არ გინდა... მკითხე...
- ვაჟა .... შენ თუ, ნატამ?! .. უბრალოდ ძალიან ჩახლართლი ამბავია....
- შენთის რამე მნიშვნელობა აქვს??
- უბრალოდ არც ვერევი შენს საქმეშ მაგრამ... ეს საქმე როგორ დამთქავრდება მაინც??
- არ ვიცი გურამ აბა რავიცი... ჯერ გამოძიება მიდის... რამე უნდა იპოვნონ სამხილად... ვინმე ხომ უნდა ჩასვან ან მე ან ნატა ან ვიღაცა.. ვინმე თორე ისე უარესია ვითმ დახურავენ საქმეს,,, მარა ის ნაბო...არი გამომძიებელი იმენა არ დაწყნარდება რა..
- გასაგებია...-ჩაილაპარაკა გურამმა
- გაინტერესებს რამე კიდე??
- არა არა...თქვა და გავიდა ოთახიდან. ისე გახსენებაზე საათს გავხედე და არც ისე გვიანი იყო ირაკლი და გამომძიებელი რომ მომეკითხა. მობილური ავიღე და ჯერ ირაკლის დავურეკე
-რამე სიახლე არის?
- არა ვატო.. განმეორებით დაკითხვაზე დაგიბარებენ ამ დღეებშ.. შენი ნახვაც მინდა და შეგიძლია რომ მესტუმრო??
- ხვალ მოვალ დილით... მეც საქმე მაქვს შენთან,,, ანუ არ მოვიკითხო გამომძიებელია?
- არა არ გინდა... ძალიან დაინტერესებული და დაუინტერესებელიც ნუ იქნები ... ზომიერად მოიკეცი
- კარგი ხვალამდე და გავთიშე.

* * *
- ეხლა რომ გამოჩნდა და ეხლა უნდა დათნას ნახვა ეხლა არ ეშინია?- ვკითხე ეკას ძალიან გაბრაზებულმა
- არ ვიცი ვატო... გამიგე ჩემი და არის... მე მის სიტყვას და გადაწყვეტილებას პატივს ვცემ და ნუ გეწყინება რომ დაგიმალე...
- არა ... მე მესმის შენი ეკა... მე ნატასი მიკვირს ძალიან.... რა გითხრა რომ ჩამოგაკითხა??
- მომიყვა რაც მოხდა...ლამის ინფარქტი მივიღე მაგრამ რა უნდა მექნა?? მერე ვკითხე თ რას აპირებდა,, არ უნდოდა შენთის და დათნასთის ზედმეტი პრობლემები და გაუჩინარება ამჯობინა...ამიტომაც ..
- ვაიმე რა ბატიაააა...- ხეპზე ავდექი და ოთახში გავიარ გამოვიარე- ეხლა სად არის?
- ჩემთქნ იქ...უნდა შენი და დათუნასთან დალაპარაკება სკაიპით დავრეკავო ტელეფონის ეშინია მაინც არ მოისმინონო...
- არ ვიცი... ჯერ არ ვიცი მინდა თ არა მასთან ლაპარაკი... დათნას მოგიყვან და აჩვენე თ გინდა...
- ვატო... ხომ იცი მას შენი ნახვაც..
- ეკა არ ვიცი.. ცოტა მაცადე...

* * *
ირაკლისთან საუბრით კაი არაფერი გამიგია. ნატას გაუჩინარება ძალიან საეჭვო ხდებოდა გამოძიებისთის ისევე როგორც მკვლელობის იარაღს, ხელჩასაჭიდი არაფერი ჰქონდათ და ამიტომ ერთად ერთი ეჭვმიტანილლი მე, რომელიც თვალთახედვის არეალში ვიყავი, შეიძლება იმდენი ექნა გამომძიებელს ვაჟას ნატას და მკვლელობის იარაღის ამბები ჩემთი შემოეტენა...
- გაგიჩალიჩებს.. ნუ ფაქტიურად მართლა საეჭვო სიტუაციააა, საკუთარი დედის დასაფლავებაზეც კი არ გამოჩნდა, ე ი მკვდარიაო არანაირი კვალი არაა არც საზღვრის დატოვების... საერთდ არაფრის..
- ბავშვის ნახვა უნდა და ლაპარაკი
- ვის?- გაიკვირვა ირაკლიამ
- ნატას
- რა? ცოცხალია? სად არის??
- რა მნიშვნელობა აქვს ირაკლი...
- არა, რავიცი. ისე ვიკითხე...მერე?
- არაფერი რა მერე..- ტელეფონმა დამირეკა დათ იყო- ირაკლი უნდა გავიქცე ოფისშიც ვეღარ დავდივარ შევატოვე დათოს ყველაფერი და საქმეები მაქ გავალ მე- დავემშვიდობე და გამოვედი.
სანამ ოფისშ მივიდოდი ბევრი ვიფიქრე ნატაზე, მაგრამ უფრო ბევრი ვიფიქრე დანის გაუჩინარებაზე, უბანში შემეძლო გამეკითხა "ტონკად" ვინმეს რამე ხოარ უპოვია ან აქვს სადმე ვინმეს და "ჩერეზ ჩერეზ" გავარკვევდი მაგრამ დანის დაკარგვა განყოფილებაშ რომ გაეგოთ ჩემი მხრიდან რო ვკითულობდი ცოტა საეჭვო იქნებოდა, ვინმესთის მეთხოვა? იმასაც შარში გავხვევდი, თანაც განყოფილებაში გარკვევის ისე არ მეშნოდა... დარდი თ არც გაიგებდნენ რომ მეც ვეძებ დანას, მთავარი ის იყო ვინ უფრო ადრე იპოვნიდა მე თ "ძაღლობა", რაიმე კვალი რომ იყოს დარჩენილი დანაზე აი მერე???? რაღაც უნდამეღონა აშკარა იყო.